Psyche
alle pijlers
Dubbel gevoel bij verhuizing
maandag 16 november 2020 22:42
Onlangs is - in een recordtempo; ik kon nauwelijks met mijn ogen knipperen - mijn huis verkocht.
Ik speelde al langer met het idee te verhuizen, maar het was nooit serieus. Ik woon in Amsterdam en wilde helemaal niet weg.
Vlak voor de herfstvakantie was het moment daar. Het besluit viel, de makelaar werd gebeld en het huis ging de verkoop in. Inmiddels dus verkocht en ergens de komende 4 weken oplevering.
Volgende week maandag verhuis ik zelf al.
Eerst naar een tussenwoning en ik hoop me ergens in de zomer meer definitief te vestigen. Ik ga daarbij de randstad uit.
Ik weet dat het zo goed is. Ik heb echt de goede beslissing genomen. En ik sta er ook 100% achter Maar de wetenschap dat ik nooit meer in Amsterdam zal wonen, de wetenschap dat ik over een week mijn huisje verlaat. Het maakt me bij vlagen zo enorm verdrietig. Nooit meer. Gewoon echt nooit meer. Het voelt wat machteloos. En beklemmend.
Ik ga ervan uit dat het herkenbaar is. Zo ja, hoe lang duurde het bij jou voor verstand en gevoel wat meer op 1 lijn kwamen?
Ik speelde al langer met het idee te verhuizen, maar het was nooit serieus. Ik woon in Amsterdam en wilde helemaal niet weg.
Vlak voor de herfstvakantie was het moment daar. Het besluit viel, de makelaar werd gebeld en het huis ging de verkoop in. Inmiddels dus verkocht en ergens de komende 4 weken oplevering.
Volgende week maandag verhuis ik zelf al.
Eerst naar een tussenwoning en ik hoop me ergens in de zomer meer definitief te vestigen. Ik ga daarbij de randstad uit.
Ik weet dat het zo goed is. Ik heb echt de goede beslissing genomen. En ik sta er ook 100% achter Maar de wetenschap dat ik nooit meer in Amsterdam zal wonen, de wetenschap dat ik over een week mijn huisje verlaat. Het maakt me bij vlagen zo enorm verdrietig. Nooit meer. Gewoon echt nooit meer. Het voelt wat machteloos. En beklemmend.
Ik ga ervan uit dat het herkenbaar is. Zo ja, hoe lang duurde het bij jou voor verstand en gevoel wat meer op 1 lijn kwamen?
maandag 16 november 2020 22:56
Herkenbaar. Mijn huis was ook vliegensvlug verkocht. Ik heb daarna een tijdje bij mijn vriend gezeten. Ik heb toen vaak gedacht dat ik nooit iets zou vinden en als ik iets zou vinden dat het nooit meer zo leuk zo zijn als mijn oude kleine schipperswoning.
Dat was niet zo. Ik heb uiteindelijk een heel mooi appartement gekocht in een andere stad dan waar ik zocht. En ik ben er heel blij mee!
Heel veel succes met de verhuizing. Je vindt echt wel wat en vanuit een tussenwoning naar een ander koophuis geeft je rust en ruimte.
Dat was niet zo. Ik heb uiteindelijk een heel mooi appartement gekocht in een andere stad dan waar ik zocht. En ik ben er heel blij mee!
Heel veel succes met de verhuizing. Je vindt echt wel wat en vanuit een tussenwoning naar een ander koophuis geeft je rust en ruimte.
maandag 16 november 2020 23:30
Ik herken het wel dat ik ondanks dat ik heel blij was te verhuizen toch wel met weemoed mijn appartementje en mijn buurtje verliet. Als ik nu terug in de buurt ben mis ik het nog steeds. Ik heb er gewoon altijd heel fijn gewoond en was in deze buurt gebleven als ik er een woning met 3 slaapkamers kon betalen. De stad verlaten was voor ons gevoelsmatig een te grote stap. We zijn dus in de stad gebleven en hebben daarin dus wel consessies moeten doen qua m2 en dat vinden we nog steeds een goede keuze voor ons.
maandag 16 november 2020 23:33
Ik vind het ook wel herkenbaar. In mijn eerste huis had ik zoveel leuke herinneringen. Als kleuter kwam ik al heel vaak op die plek (toen had het gebouw nog een andere functie), en ik kende de omgeving helemaal. Het voelde veilig en vertrouwd. Ik had zoveel leuke dingen beleefd in mijn eerste huis, dat het best een emotionele waarde had gekregen. Maar toen de dag van de verhuizing eenmaal aanbrak was dat gevoel helemaal weg. Het nieuwe huis was zoveel beter, ruimer en rustiger dat ik me er gelijk thuis voelde. Ik had het niet verwacht maar ik heb eigenlijk zelden terug verlangd naar mijn oude huisje. Volgens mij had mijn familie het er nog moeilijker mee dat ik er niet meer woonde. Ik hoop voor jou dat je ook een leuke nieuwe plek vind, waar je je echt thuis gaat voelen!
maandag 16 november 2020 23:39
Ik herken het ook. Denk ook wel dat het erbij hoort. Zou ook raar zijn als het je niets zou doen toch?
Ik ben naar een andere buurt gegaan. Kom nog regelmatig bij mijn vorige woning in de buurt en dan vind ik het nog steeds een prachtige locatie.
Toch ben ik hier ook weer helemaal thuis, veel sneller dan ik verwacht had zelfs.
En de verkoop en verhuizing gaat bij jou ook snel. Echt tijd om aan het idee te wennen heb je niet. Dus snap je gemengde gevoelens heel goed.
Ik ben naar een andere buurt gegaan. Kom nog regelmatig bij mijn vorige woning in de buurt en dan vind ik het nog steeds een prachtige locatie.
Toch ben ik hier ook weer helemaal thuis, veel sneller dan ik verwacht had zelfs.
En de verkoop en verhuizing gaat bij jou ook snel. Echt tijd om aan het idee te wennen heb je niet. Dus snap je gemengde gevoelens heel goed.
maandag 16 november 2020 23:43
Ook herkenbaar hier hoor. Ik had een mooi appartement in Engeland, waar ik destijds tijdens de bezichtiging compleet verliefd op was (en in tranen uitbarstte tijdens de sleutel overdracht). En toen werd na 4 jaar onze dochter geboren en bleek een appartement op de eerste verdieping zonder lift toch niet zo handig... En hoewel ik nu een heel mooi huis heb, heb ik nog altijd een dubbel gevoel aan de verkoop overgehouden en iedere keer als ik langs het appartement loop kijk ik even naar binnen. Ik woon nu 2,5 jaar in het huis en pas sinds een jaar heb ik echt het gevoel blij te zijn dat we de stap gezet hebben. Maar ik heb ook vrij lang een dubbel gevoel aan de verkoop over gehouden (niet in de minste plaats omdat we, populair gezegd, een beetje genaaid werden door onze koper) en ook omdat het lang duurde voordat ik mij thuis voelde in dit grote en onpersoonlijke huis. Uiteindelijk denk ik wel dat je je plekje gaat vinden, maar het is niet raar als dat even duurt. Zeker als je gehecht was/bent aan je stekkie in het Amsterdamse!
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
dinsdag 17 november 2020 00:37
Herkenbaar bij mijn ouderlijk huis. Het is nu 14 jaar geleden verkocht, toen mijn ouders gingen scheiden. We hadden het soms wel al over verhuizen, omdat we weinig meer hadden in dat dorp. In praktisch opzicht was het beter daar weg te gaan. Ik dacht echter dat het voor over minstens 5 jaar zou zijn. Maar tussen het zoeken naar huizen en de verhuizing zat maar een paar maanden. Mijn vader wilde scheiden en dus moest het huis verkocht worden. Als hij iets wil moet het op zijn manier gebeuren. Hij houdt daarbij geen rekening met andermans gevoelens. Voor mij ging het veel te snel. Er heeft niet eens een bord in de tuin gestaan. Onze badkamer was dat jaar nog gerenoveerd en de keuken 2 jaar daarvoor. Zo zonde om dat achter te laten. Net als onze tuin met vijvers. Nooit meer daar kunnen zijn, in die tuin zitten, de feestdagen doorbrengen. Iets wat ik nog graag gewild had. Dat ik daar mijn plek óók nog had. Erbij. Niet in plaats van mijn huidige. Want die biedt toch meer voordelen.
dinsdag 17 november 2020 01:23
Wauw, dat is ook wel recordtempo voor een koophuis hoor! Zo snel krijgen de meeste kopers de financiering niet eens rond. Krap een week of zes tussen de beslissing en jouw verhuizing. Meestal duurt het al een week of twee voor het op funda staat, nog dik een week bezichtigingen, dan ben je de helft al voorbij.
Ik snap wel dat dat wel een beetje snel gaat. Verstandig om zelf tijdelijk ergens te gaan zitten, en niet in zo’n record tempo ook iets te willen kopen.
Ik snap wel dat dat wel een beetje snel gaat. Verstandig om zelf tijdelijk ergens te gaan zitten, en niet in zo’n record tempo ook iets te willen kopen.
dinsdag 17 november 2020 08:36
Ik denk dat zodra je iets anders hebt, dus niet die tijdelijke woning, je er anders naar zult kijken. Zodra ik mijn huidige appartement gekocht had voelde ik me beter over de verkoop van mijn (vorige) huis.
Dat gezegd hebbende, ik heb wel een paar maanden moeten wennen. Mijn oude huis was helemaal mooi verbouwd door mijn vader die in inmiddels overleden is en het had de originele vloeren, schouwen, hoge plafonds etc. Mijn huidige appartement is een moderne blokkendoos vergeleken met dat. Maar geen spijt. Ik voel me nu thuis in mijn nieuwe stad en in mijn huis.
Dat gezegd hebbende, ik heb wel een paar maanden moeten wennen. Mijn oude huis was helemaal mooi verbouwd door mijn vader die in inmiddels overleden is en het had de originele vloeren, schouwen, hoge plafonds etc. Mijn huidige appartement is een moderne blokkendoos vergeleken met dat. Maar geen spijt. Ik voel me nu thuis in mijn nieuwe stad en in mijn huis.
dinsdag 17 november 2020 08:39
Ik heb heel lang in Amsterdam gewoond, maar ik had er geen enkele moeite mee om het te verlaten en al helemaal geen heimwee naar de stad gehad.
Ik ben gewoon een binnenmens. Ruimte is voor mij een belangrijke factor en in Amsterdam had ik muizen, een appartement op twee hoog (wel van 100m2 voor mezelf alleen) en ik moest heel wat rondjes rijden om in mijn eigen parkeerzone te parkeren.
Ik ben gewoon een binnenmens. Ruimte is voor mij een belangrijke factor en in Amsterdam had ik muizen, een appartement op twee hoog (wel van 100m2 voor mezelf alleen) en ik moest heel wat rondjes rijden om in mijn eigen parkeerzone te parkeren.
dinsdag 17 november 2020 09:01
Het gaat over, denk ik. Ik stond toen ik mijn vorige woning verkocht had en ik eruit moest bijna huilend over de muren te aaien.
Het was zo helemaal mijn huis, ook omdat ik zo ongeveer ieder plintje zelf geverfd had. Moest er niet aan denken dat daar iemand anders in zou gaan wonen en misschien gaan klussen.
Maar eenmaal de sleutel ingeleverd was dat gevoel gelukkig zo voorbij.
Kijk vooruit, niet achterom. De mooie jaren die je er gehad hebt kan niemand je meer afnemen.
Het was zo helemaal mijn huis, ook omdat ik zo ongeveer ieder plintje zelf geverfd had. Moest er niet aan denken dat daar iemand anders in zou gaan wonen en misschien gaan klussen.
Maar eenmaal de sleutel ingeleverd was dat gevoel gelukkig zo voorbij.
Kijk vooruit, niet achterom. De mooie jaren die je er gehad hebt kan niemand je meer afnemen.
óu sont les neiges d'antan
dinsdag 17 november 2020 09:58
Herkenbaar. Ik ben ook eens vrij snel verhuisd van een prachtig huisje in de stad naar een andere plaats en een woning die ik minder mooi vond. Maar ja, die ruimte hè, en de rust. Het heeft allebei voor- en nadelen en hoewel ik het na 10 jaar nog steeds wel eens mis (even de stad in kunnen lopen, de gezelligheid, het geweldige huis), kan ik andere dingen weer missen als kiespijn (geluidsoverlast, parkeerproblemen, geen ruimte voor spullen). Soms ben ik hier heel tevreden, soms wat minder, dat zal altijd zo blijven. Maar het heeft een reden dat je bent verhuisd, blijf daaraan denken.
vrijdag 20 november 2020 21:20
Herkenbaar hoor, zeker toen ik mijn eerste eigen koopappartement ging verkopen. Prachtige jaren 30 woning, met glas in looddeuren etc. Ik ging toen van een studentenflatje van 35m naar mijn Eerste Echte Eigen Huis, van 80m. Ik was de koning te rijk, zo voelde het.
Maar je groeit door, en je wensen t.a.v. wonen ook. Wilde echt nog een slagje groter, met een volwaardige 2e slaapkamer erbij, iets meer buitenruimte etc. Dus toch besloten te gaan verhuizen en had er ook moeite mee, tot het moment dat ik dozen begon in te pakken. Vanaf dat moment was mijn oude appartement niet meer de plek waar ik vertrouwd aan was geraakt.
Uiteindelijk heeft het overigens ook nog minimaal een half jaar geduurd voordat ik me thuis voelde in mijn nieuwe huis. Heb lang het gevoel gehad bij mezelf op visite te zijn. Maar na alle seizoenen in dit appartement een keer te hebben meegemaakt, ben ik echt heel blij met deze stap. Zeker nu ik ivm Corona thuis moet werken, is een aparte volwaardige werkkamer toch echt wel een aanwinst.
Kortom, het hoort bij afscheid nemen.
Maar je groeit door, en je wensen t.a.v. wonen ook. Wilde echt nog een slagje groter, met een volwaardige 2e slaapkamer erbij, iets meer buitenruimte etc. Dus toch besloten te gaan verhuizen en had er ook moeite mee, tot het moment dat ik dozen begon in te pakken. Vanaf dat moment was mijn oude appartement niet meer de plek waar ik vertrouwd aan was geraakt.
Uiteindelijk heeft het overigens ook nog minimaal een half jaar geduurd voordat ik me thuis voelde in mijn nieuwe huis. Heb lang het gevoel gehad bij mezelf op visite te zijn. Maar na alle seizoenen in dit appartement een keer te hebben meegemaakt, ben ik echt heel blij met deze stap. Zeker nu ik ivm Corona thuis moet werken, is een aparte volwaardige werkkamer toch echt wel een aanwinst.
Kortom, het hoort bij afscheid nemen.
maandag 23 november 2020 17:27
Hier ook herkenning, hoor! Wij woonden in Rotterdam en zijn 1,5-2 jaar geleden naar Zweden verhuisd. Ook wij wisten dat dit een goede beslissing was, maar alles ging opeens heel snel. Man kreeg een leuke baan aangeboden, binnen no-time hadden we een tijdelijke huurwoning, en aangezien we in Rotterdam ook huurden was de huur zo opgezegd.
Ik ben het eerste jaar nog een paar keer naar Rotterdam gekomen, en logeerde dan bij een vriendin. Ik voelde direct dat het niet meer mijn plek was, veel te druk, veel te veel, maar ik miste soms ook nog de gezelligheid, ergens koffiedrinken, etc.
Dit tweede jaar is reizen nauwelijks mogelijk. Ik ben dit jaar in totaal maar twee keer kort in Nederland geweest. Ondanks dat ik sommige vrienden enorm mis, helpt het me wel met loskomen. En inmiddels kan ik wel zeggen dat ik het eigenlijk niet meer mis.
Geef het tijd. Je mag soms verdrietig zijn en dingen missen. Maar je nieuwe plek gaat je ook veel nieuwe, mooie dingen geven. En je kunt een dagje of weekendje naar A'dam gaan soms? Combineer het met iets leuks; een museum, theater (als je daar van houdt?)
Komt goed, hoor
Ik ben het eerste jaar nog een paar keer naar Rotterdam gekomen, en logeerde dan bij een vriendin. Ik voelde direct dat het niet meer mijn plek was, veel te druk, veel te veel, maar ik miste soms ook nog de gezelligheid, ergens koffiedrinken, etc.
Dit tweede jaar is reizen nauwelijks mogelijk. Ik ben dit jaar in totaal maar twee keer kort in Nederland geweest. Ondanks dat ik sommige vrienden enorm mis, helpt het me wel met loskomen. En inmiddels kan ik wel zeggen dat ik het eigenlijk niet meer mis.
Geef het tijd. Je mag soms verdrietig zijn en dingen missen. Maar je nieuwe plek gaat je ook veel nieuwe, mooie dingen geven. En je kunt een dagje of weekendje naar A'dam gaan soms? Combineer het met iets leuks; een museum, theater (als je daar van houdt?)
Komt goed, hoor
Je moet helemaal niks doen, en accepteren dat dat alles is wat je kan doen.
