Psyche
alle pijlers
dwanggedachtes
maandag 23 augustus 2010 om 17:17
hoi,
sinds een jaar heb ik weer last van dwanggedachtes (bang om mijn vriend iets aan te doen, of mezelf, of om gek te worden). ik heb hiervoor jaren prozac geslikt maar deze werkte niet meer. Doe het nu nog zonder medicijnen, wel af en toe een oxazepam, gesprekken met psych en cognitieve gedragtherapie. de ene dag gaat het beter dan de andere.
Vandaag weer iets minder, want morgen ga ik 5 dagen op vakantie, heb er wel zin in, maar angst om daar ook die gedachtes te krijgen. ik weet dat het maar gedachtes zijn, maar ze kunnen behoorlijk overheersen.
Herkent iemand dit? Wat doen jullie eraan?
Morgen dus voor 5 dagen weg, ik zal wat zon in mijn koffer mee terug nemen,want dit weer werkt ook niet echt bevorderlijk!
sinds een jaar heb ik weer last van dwanggedachtes (bang om mijn vriend iets aan te doen, of mezelf, of om gek te worden). ik heb hiervoor jaren prozac geslikt maar deze werkte niet meer. Doe het nu nog zonder medicijnen, wel af en toe een oxazepam, gesprekken met psych en cognitieve gedragtherapie. de ene dag gaat het beter dan de andere.
Vandaag weer iets minder, want morgen ga ik 5 dagen op vakantie, heb er wel zin in, maar angst om daar ook die gedachtes te krijgen. ik weet dat het maar gedachtes zijn, maar ze kunnen behoorlijk overheersen.
Herkent iemand dit? Wat doen jullie eraan?
Morgen dus voor 5 dagen weg, ik zal wat zon in mijn koffer mee terug nemen,want dit weer werkt ook niet echt bevorderlijk!
maandag 23 augustus 2010 om 18:11
Mijn moeder heeft het heel erg gehad, ze had toen wel veel aan antidepressiva maar ik denk dat je daarvoor misschien eens met een psychiater moet praten, als je er toch graag een hulpmiddel bij wilt hebben buiten de psycholoog dan.
Is heel moeilijk om zo even advies te geven maar ik denk dat je eigenlijk al heel goed bezig bent met cognitieve gedragstherapie etc. Bij mijn moeder heeft het echt geholpen. Ze leerde om te rationaliseren en ook om gedachten "voorbij te laten gaan". Ook maakte ik de afspraak met haar dat ze niet vaker dan één keer in de week mocht bellen over een dwanggedachte. (Ze belde soms wel vier keer per dag)
Dat hielp ook heel erg want dan stond ze er even bij stil wat ze dacht en tegenwoordig ziet ze steeds meer in hoe vergezocht is en dat het haar hoofd is dat een loopje met haar neemt. Een constante strijd tussen rationele en irrationele gedachten dus.
Hoe gaat je vriend ermee om? Kun je er met hem over praten? En de rest van je familie en vrienden?
Sporten kan soms ook goed helpen om minder te piekeren.
Sterkte!
Is heel moeilijk om zo even advies te geven maar ik denk dat je eigenlijk al heel goed bezig bent met cognitieve gedragstherapie etc. Bij mijn moeder heeft het echt geholpen. Ze leerde om te rationaliseren en ook om gedachten "voorbij te laten gaan". Ook maakte ik de afspraak met haar dat ze niet vaker dan één keer in de week mocht bellen over een dwanggedachte. (Ze belde soms wel vier keer per dag)
Dat hielp ook heel erg want dan stond ze er even bij stil wat ze dacht en tegenwoordig ziet ze steeds meer in hoe vergezocht is en dat het haar hoofd is dat een loopje met haar neemt. Een constante strijd tussen rationele en irrationele gedachten dus.
Hoe gaat je vriend ermee om? Kun je er met hem over praten? En de rest van je familie en vrienden?
Sporten kan soms ook goed helpen om minder te piekeren.
Sterkte!
maandag 23 augustus 2010 om 22:05
Mijn vriend reageert gelukkig heelgoed. Hij zegt ook dat ik nooit wat raars zal doen, dat zit niet in mij,maar ben overbezorgd. Tis wel moeilijk om zoiets te vertellen,maar het lucht een beetje op. ik weet zelf ook dat de gedachtes nergens op slaan maar doordat ze zich zo opdringen word je bang dat ze dan toch misschien waar zijn.
dinsdag 24 augustus 2010 om 01:30
Ik hoop dat ik nog op tijd ben en je dit nog kunt lezen voor je op reis gaat. Heb zelf ook al de nodige jaren last van dwanggedachten (en ook dwanghandelingen) snap dus wel waar je zorgen vandaan komen.
Mijn klachten worden ook altijd erger wanneer er iets spannends staat te gebeuren (vakantie is bij mij ook een trigger). Wat ik dan doe, is mezelf voorhouden dat het nu eenmaal een feit is dat de klachten vermeerderen vlak voor de vakantie en dat ik mij daar het beste bij kan neerleggen dat dit zo werkt. Ik probeer er niet tegen te vechten (tegen de gedachten/handelingen), dat maakt het alleen maar erger.
Verder weet ik dat wanneer ik eenmaal op de plaats van bestemming ben, de klachten weer minder worden omdat de spanning van het voorbereiden weg is. Op de dag van vertrek zorg ik ervoor dat ik meer dan genoeg tijd heb om klaar te zijn voor vertrek, dan heb ik daar alvast geen stress door.
Voor tijdens je vakantie zou ik proberen zoveel mogelijk de tips van je therapie in gedachten te houden (wellicht werk je ook met schema's maken en je gedachten 'uitdagen'?) en deze zo nodig toe te passen (op vakantie wellicht ook een schema maken mocht je toch last krijgen van klachten).
Ik heb zelf op vakantie veel steun aan het gezelschap van mijn vriend, dat je niet alleen bent, geeft al een hoop afleiding van je gedachten. Probeer je niet te veel druk te maken over wat misschien zou kunnen gebeuren, dit roept de gedachten alleen maar eerder op. Zorg voor veel afleiding en vertel het je vriend als je last krijgt, het benoemen alleen wil vaak al opluchting geven. En zorg voor genoeg slaap, uitgerust ben je het beste bestand tegen dwanggedachten.
Hopelijk heb je hier wat aan. Heel veel plezier op vakantie en probeer van alle mooie momenten zoveel mogelijk te genieten. Deze momenten kun je weer oproepen wanneer je je wat minder voelt, dat helpt echt!
Mijn klachten worden ook altijd erger wanneer er iets spannends staat te gebeuren (vakantie is bij mij ook een trigger). Wat ik dan doe, is mezelf voorhouden dat het nu eenmaal een feit is dat de klachten vermeerderen vlak voor de vakantie en dat ik mij daar het beste bij kan neerleggen dat dit zo werkt. Ik probeer er niet tegen te vechten (tegen de gedachten/handelingen), dat maakt het alleen maar erger.
Verder weet ik dat wanneer ik eenmaal op de plaats van bestemming ben, de klachten weer minder worden omdat de spanning van het voorbereiden weg is. Op de dag van vertrek zorg ik ervoor dat ik meer dan genoeg tijd heb om klaar te zijn voor vertrek, dan heb ik daar alvast geen stress door.
Voor tijdens je vakantie zou ik proberen zoveel mogelijk de tips van je therapie in gedachten te houden (wellicht werk je ook met schema's maken en je gedachten 'uitdagen'?) en deze zo nodig toe te passen (op vakantie wellicht ook een schema maken mocht je toch last krijgen van klachten).
Ik heb zelf op vakantie veel steun aan het gezelschap van mijn vriend, dat je niet alleen bent, geeft al een hoop afleiding van je gedachten. Probeer je niet te veel druk te maken over wat misschien zou kunnen gebeuren, dit roept de gedachten alleen maar eerder op. Zorg voor veel afleiding en vertel het je vriend als je last krijgt, het benoemen alleen wil vaak al opluchting geven. En zorg voor genoeg slaap, uitgerust ben je het beste bestand tegen dwanggedachten.
Hopelijk heb je hier wat aan. Heel veel plezier op vakantie en probeer van alle mooie momenten zoveel mogelijk te genieten. Deze momenten kun je weer oproepen wanneer je je wat minder voelt, dat helpt echt!
maandag 30 augustus 2010 om 14:38
