Psyche
alle pijlers
Eenzaam
zaterdag 4 april 2020 23:02
Ik wil graag van me aftypen. Onlangs ben ik gediagnosticeerd met PTSS en er zijn vermoedens van autisme.
Hierdoor vind ik het leven vaak best zwaar. Ik heb weinig/geen aansluiting met andere mensen, waardoor ik erg eenzaam ben. Het idee dat dit mijn hele leven zo zal blijven vind ik heel lastig. Ik krijg zo vaak te horen dat ik een vreemd/raar meisje ben, dat ik daar best verdrietig van word. Maar ik weet ook dat ze gelijk hebben en het idee dat ik nooit een volwaardig leven kan leiden zoals anderen knaagt de laatste tijd heel erg aan mij. Ik vind het vreselijk om beperkt te zijn. Ik voel me ontzettend minderwaardig naast iedereen. Soms spreek ik bijvoorbeeld af met een jongen en hij benoemt ook altijd dat hij alleen bij mij komt als hij echt niks beters te doen heeft. Ik heb soms ook last van tics en hij ergert zich daar heel erg aan wat ik heel erg goed begrijp en raakt dan heel erg geïrriteerd en bozig. En dan voel ik mij weer stom en minderwaardig, want ik weet dat hij daarin gelijk heeft. En soms denk ik ook dat het dan beter is als hij niet meer komt, als hij mij zo irritant vindt, maar dan zie ik niemand meer. En ik ben al heel erg blij dat hij soms bij mij wilt komen en ik waardeer ook dat hij gewoon eerlijk is.
Vrienden heb ik eigenlijk ook niet, soms wel eens contact met mensen, maar meestal word ik bijvoorbeeld 1x uitgenodigd op een verjaardag en daarna nooit meer. En ik snap het ook echt, want blijkbaar doe ik raar en vreemd. En ik vind dat ook heel erg van mezelf. Het zou een zegen zijn om normaal te kunnen zijn.
Eigenlijk zonder ik mezelf het liefst af van iedereen, omdat ik niet meer mezelf voor schut wil zetten. Maar ik weet niet meer echt hoe ik dan met die eenzaamheid om moet gaan...
Sorry voor het warrige verhaal, ik hoop dat jullie misschien tips hebben?
Hierdoor vind ik het leven vaak best zwaar. Ik heb weinig/geen aansluiting met andere mensen, waardoor ik erg eenzaam ben. Het idee dat dit mijn hele leven zo zal blijven vind ik heel lastig. Ik krijg zo vaak te horen dat ik een vreemd/raar meisje ben, dat ik daar best verdrietig van word. Maar ik weet ook dat ze gelijk hebben en het idee dat ik nooit een volwaardig leven kan leiden zoals anderen knaagt de laatste tijd heel erg aan mij. Ik vind het vreselijk om beperkt te zijn. Ik voel me ontzettend minderwaardig naast iedereen. Soms spreek ik bijvoorbeeld af met een jongen en hij benoemt ook altijd dat hij alleen bij mij komt als hij echt niks beters te doen heeft. Ik heb soms ook last van tics en hij ergert zich daar heel erg aan wat ik heel erg goed begrijp en raakt dan heel erg geïrriteerd en bozig. En dan voel ik mij weer stom en minderwaardig, want ik weet dat hij daarin gelijk heeft. En soms denk ik ook dat het dan beter is als hij niet meer komt, als hij mij zo irritant vindt, maar dan zie ik niemand meer. En ik ben al heel erg blij dat hij soms bij mij wilt komen en ik waardeer ook dat hij gewoon eerlijk is.
Vrienden heb ik eigenlijk ook niet, soms wel eens contact met mensen, maar meestal word ik bijvoorbeeld 1x uitgenodigd op een verjaardag en daarna nooit meer. En ik snap het ook echt, want blijkbaar doe ik raar en vreemd. En ik vind dat ook heel erg van mezelf. Het zou een zegen zijn om normaal te kunnen zijn.
Eigenlijk zonder ik mezelf het liefst af van iedereen, omdat ik niet meer mezelf voor schut wil zetten. Maar ik weet niet meer echt hoe ik dan met die eenzaamheid om moet gaan...
Sorry voor het warrige verhaal, ik hoop dat jullie misschien tips hebben?
zaterdag 4 april 2020 23:35
Die jongen die langs komt.. eerlijk zijn is goed, maar het klinkt niet als iemand die jou opbouwt. Hij lijkt je eerder neer te halen. Ik kan me voorstellen als je niemand anders hebt, dat hij dan als een waardevol contact voelt, maar het klinkt niet fijn.
Wat heftig dat je PTSS hebt. Ga je hiervoor in behandeling bij een psycholoog? Ga dan echt goed praten over al die dingen die jou zo onzeker maken en een minderwaardig gevoel geven. Want er is ongetwijfeld al vanalles aan narigheid gebeurd in je leven en daardoor klopt je zelfbeeld niet meer. Misschien ben je ‘anders’ dan sommige andere mensen, maar het is natuurlijk onzin dat daarom niemand met jou zou kunnen omgaan of jou leuk zou kunnen vinden. Je zult alleen hulp nodig hebben om jezelf te kunnen waarderen zodat je ook goede en fijne mensen om je heen kunt verzamelen.
Heb je familie waarbij je jezelf kunt zijn en niet zo’n minderwaardig gevoel hebt?
Het belangrijkste: hoe ‘raar’ je ook bent, ook jij mag er zijn!!
Dit soort gevoelens kunnen wel allemaal extra versterkt worden door deze rare tijd van Corona, waarbij eenzaamheid ineens een hele nieuwe dimensie krijgt doordat je letterlijk dagen/wekenlang haast niemand ziet. Zeker in combinatie met je PTSS, trek aan de bel als je denkt dat het echt niet goed met je gaat! Bel je huisarts, of psycholoog, wacht niet af.
zaterdag 4 april 2020 23:41
Mooi gezegd.icequeen2000 schreef: ↑04-04-2020 23:37mss een kleine licht in de duisternis, maar iedereen is raar. de 'NORMALE' mensen zoals jij die benoemt, kunnen het gewoon makkelijker verbergen...
Je bent niet raar, TO. Je bent puur. Gewoon jezelf
zaterdag 4 april 2020 23:42
Hey Lily, waarom ben je niet blij met die vriend die eerlijk tegen jou is? Wat is er erg aan een beetje "vreemd"zijn? Wel eens leuke normale mensen tegen gekomen? Waarom vraag je niet aan die vriend wat hij raar aan jou vindt? Misschien is het ook veel vreemder dan in jouw ogen maar dan kunnen jullie daar toch samen om lachen. Omarm jouw vreemd zijn, dat maakt je in ieder geval geen grijze muis.
En dat eenzaam zijn? Jij denkt dat al die leuke, gezellige berichten op sociaal media echt zijn? Lach samen met die vriend, het maakt niet uit waarover, geniet van jullie samen zijn ook al heb je tics, lach daar ook om, dat hoort bij jou en accepteer dat. Vind jezelf leuk, hou van jezelf, lach om jezelf en accepteer jezelf.
En dat eenzaam zijn? Jij denkt dat al die leuke, gezellige berichten op sociaal media echt zijn? Lach samen met die vriend, het maakt niet uit waarover, geniet van jullie samen zijn ook al heb je tics, lach daar ook om, dat hoort bij jou en accepteer dat. Vind jezelf leuk, hou van jezelf, lach om jezelf en accepteer jezelf.
zondag 5 april 2020 00:04
Hi Lily, wat slim van je om van je af te schrijven. Ik heb een complexe PTSS en herken de moeite die je voelt bij de wetenschap dat het altijd zo zal blijven.
Dat is echter maar deels waar. Want de 'zo' die het nu is, is niet de 'zo' die het over een jaar is. En al zéker niet de 'zo' van over vijf, tien, twintig jaar. Ja, over een jaar ben je nog steeds autistisch als je dat nu bent, en ja PTSS is ingewikkeld en nog niet zo eenvoudig om in je leven te integreren op een manier dat je er goed mee uit de voeten kunt. Maar iedere dag waarin je het voor elkaar kunt krijgen open te staan voor nieuwe kennis en ervaringen verander je zelf als mens en verandert ook de manier waarin je in verhouding staat tot je autisme en je PTSS.
De beste tips die ik ja kan geven zijn geef jezelf het geduld dat je nodig hebt. Heb je vandaag een slechte dag? So be it. Stevig je tanden poetsen, vroeg naar bed en een streep eronder. Morgen is een onbeschreven blad en dus een hele nieuwe kans op wèl een fijne dag. En zoek hulp. Hulp is fijner en laagdrempeliger dan je misschien denkt. Iemand die heeft doorgeleerd voor goede raad in jouw specifieke situatie heeft meer afstand dan je zelf hebt en kan je in de tiende versnelling zetten als het gaat om je leven dusdanig inrichten dat je voelt dat jij de controle hebt. Voelen dat je controle hebt over je leven is het beste medicijn tegen het overweldigende gevoel dat het voor altijd zo zal zijn als het nu is.
En dan nog even over die jongen. Je hoofd zit niet op een fijne plek momenteel, daardoor zie je jezelf, je leven en je toekomstperspectief een stuk minder rooskleurig dan het is en kan zijn. Met die vertroebelde blik kan ik me voorstellen dat je het idee hebt dat hij beter is dan helemaal niets. Maar dat is niet waar. En dat voel je diep van binnen zelf ook haarfijn aan. Iedere dag dat je genoegen neemt met iemand die je zo tekort doet vertel je als het ware aan jezelf dat dat is wat je waard bent. Iedere dag die dat langer duurt maakt een beetje meer van je eigenwaarde kapot. Op een dag is hij weg, of jij hem nou wegstuurt of hij vertrekt omdat hij daarvoor kiest. En dan moet jij gaan opbouwen wat er nu stuk gaat. Het is niet eenvoudig 'iets' los te laten voor 'niets'. Maar misschien als je het beziet vanuit het perspectief van de keus of je een klein beetje puin wil ruimen of een enorme bak troep dat het makkelijker wordt de knoop door te hakken.
Dan nog een klein stukje over je mogelijke autisme. Gezien je woordkeus en de zinnen die je formuleert denk ik dat je bovengemiddeld prettig meekomt in het leven qua intelligentie. In mijn team zitten twee mensen die ergens binnen het autistisch spectrum hoog scoren. Ze hebben beiden een hele boeiende en uitdagende functie. Ze hebben ook beiden hun handen vol aan een hele dag interactie en lopen aan tegen meer onbegrip van de wereld om hen heen. Maar van sommigen (van mij
) zijn het dan juist weer de meest aller favoriete collega's. Dus het is allemaal geen hoog Hosanna, maar er zijn wel veel 'normale' dingen haalbaar.
Dus haal adem, probeer het idee dat dingen nu al definitief zijn los te laten en veel succes
Dat is echter maar deels waar. Want de 'zo' die het nu is, is niet de 'zo' die het over een jaar is. En al zéker niet de 'zo' van over vijf, tien, twintig jaar. Ja, over een jaar ben je nog steeds autistisch als je dat nu bent, en ja PTSS is ingewikkeld en nog niet zo eenvoudig om in je leven te integreren op een manier dat je er goed mee uit de voeten kunt. Maar iedere dag waarin je het voor elkaar kunt krijgen open te staan voor nieuwe kennis en ervaringen verander je zelf als mens en verandert ook de manier waarin je in verhouding staat tot je autisme en je PTSS.
De beste tips die ik ja kan geven zijn geef jezelf het geduld dat je nodig hebt. Heb je vandaag een slechte dag? So be it. Stevig je tanden poetsen, vroeg naar bed en een streep eronder. Morgen is een onbeschreven blad en dus een hele nieuwe kans op wèl een fijne dag. En zoek hulp. Hulp is fijner en laagdrempeliger dan je misschien denkt. Iemand die heeft doorgeleerd voor goede raad in jouw specifieke situatie heeft meer afstand dan je zelf hebt en kan je in de tiende versnelling zetten als het gaat om je leven dusdanig inrichten dat je voelt dat jij de controle hebt. Voelen dat je controle hebt over je leven is het beste medicijn tegen het overweldigende gevoel dat het voor altijd zo zal zijn als het nu is.
En dan nog even over die jongen. Je hoofd zit niet op een fijne plek momenteel, daardoor zie je jezelf, je leven en je toekomstperspectief een stuk minder rooskleurig dan het is en kan zijn. Met die vertroebelde blik kan ik me voorstellen dat je het idee hebt dat hij beter is dan helemaal niets. Maar dat is niet waar. En dat voel je diep van binnen zelf ook haarfijn aan. Iedere dag dat je genoegen neemt met iemand die je zo tekort doet vertel je als het ware aan jezelf dat dat is wat je waard bent. Iedere dag die dat langer duurt maakt een beetje meer van je eigenwaarde kapot. Op een dag is hij weg, of jij hem nou wegstuurt of hij vertrekt omdat hij daarvoor kiest. En dan moet jij gaan opbouwen wat er nu stuk gaat. Het is niet eenvoudig 'iets' los te laten voor 'niets'. Maar misschien als je het beziet vanuit het perspectief van de keus of je een klein beetje puin wil ruimen of een enorme bak troep dat het makkelijker wordt de knoop door te hakken.
Dan nog een klein stukje over je mogelijke autisme. Gezien je woordkeus en de zinnen die je formuleert denk ik dat je bovengemiddeld prettig meekomt in het leven qua intelligentie. In mijn team zitten twee mensen die ergens binnen het autistisch spectrum hoog scoren. Ze hebben beiden een hele boeiende en uitdagende functie. Ze hebben ook beiden hun handen vol aan een hele dag interactie en lopen aan tegen meer onbegrip van de wereld om hen heen. Maar van sommigen (van mij
) zijn het dan juist weer de meest aller favoriete collega's. Dus het is allemaal geen hoog Hosanna, maar er zijn wel veel 'normale' dingen haalbaar. Dus haal adem, probeer het idee dat dingen nu al definitief zijn los te laten en veel succes
zondag 5 april 2020 00:10
Allereerst ben jij net zoveel waard en volwaardig als ieder ander mens!!
We hebben in het leven allemaal een rugzak en de een is zwaarder dan de andere.
En wat is normaal??
Ik heb ook mijn tikken en kwalen en ....
Je PTSS en Autisme belemmeren jou in je sociale contacten. Dat is heel moeilijk, want zo krijgen mensen een verkeerde indruk.
Is er misschien een lotgenoten groep in jouw omgeving?
Heb je wel eens aan een psycholoog gedacht?
Misschien vind je het leuk om vrijwilligers werk te doen?
Die jongen is dan misschien wel eerlijk. Maar zo ga je niet met mensen om.
En blijf vooral voor ogen zien, dat de wereld en de mensen echt niet altijd zo mooi zijn als het lijkt. Zoals ik hierboven ook las over de foto's op social media etc.
Sterkte en je kan hier altijd van je afschrijven.
We hebben in het leven allemaal een rugzak en de een is zwaarder dan de andere.
En wat is normaal??
Ik heb ook mijn tikken en kwalen en ....
Je PTSS en Autisme belemmeren jou in je sociale contacten. Dat is heel moeilijk, want zo krijgen mensen een verkeerde indruk.
Is er misschien een lotgenoten groep in jouw omgeving?
Heb je wel eens aan een psycholoog gedacht?
Misschien vind je het leuk om vrijwilligers werk te doen?
Die jongen is dan misschien wel eerlijk. Maar zo ga je niet met mensen om.
En blijf vooral voor ogen zien, dat de wereld en de mensen echt niet altijd zo mooi zijn als het lijkt. Zoals ik hierboven ook las over de foto's op social media etc.
Sterkte en je kan hier altijd van je afschrijven.
zondag 5 april 2020 00:24
Wat vervelend dat je je zo rot voelt.
Mij valt het op dat je die jongen laat komen ondanks dat hij zegt dat hij alleen komt als hij niets beters te doen hebt.
Lieve meid, daar ben je toch veel te goed voor? Iemand moet bij jou komen omdat hij graag bij je wil zijn, niet omdat hij toevallig niets beters te doen hebt.
Probeer wat meer eigenwaarde te kweken (wellicht met hulp) want echt, dat verdien je!
zondag 5 april 2020 03:13
Hoi TO, wat naar dat je je eenzaam voelt.
Ik herken het bij mijn 24-jarige dochter met een lichte hersenbeschadiging. Daardoor is het voor haar ook lastig om aansluiting te vinden of vriendinnen te krijgen. Ze zou het wel graag willen.
Wil je zeggen hoe oud je bent en in welke provincie je woont? Misschien kan ik jullie dan in contact brengen en kunnen jullie zien of het tussen jullie klikt?
Ik herken het bij mijn 24-jarige dochter met een lichte hersenbeschadiging. Daardoor is het voor haar ook lastig om aansluiting te vinden of vriendinnen te krijgen. Ze zou het wel graag willen.
Wil je zeggen hoe oud je bent en in welke provincie je woont? Misschien kan ik jullie dan in contact brengen en kunnen jullie zien of het tussen jullie klikt?
zondag 5 april 2020 03:28
Deze zin pak ik er even tussenuit. Want wat is 'normaal' Lily en hoezo zou het dan pas goed zijn?
Zoveel mensen zijn niet 'normaal' en zijn evengoed prima net als iedereen.
Sterker nog, mensen die afwijken van de normaal hebben vaak iets eigens dat ook een kracht kan zijn. Iets authentieks, iets waarmee ze zich onderscheiden van al die 'normale' mensen.
Lieve Lily, praat jezelf niet aan dat je minder bent omdat je anders bent. Want zoiets werkt als een selffulfilling prophecy, je gaat dat geloven en je ernaar gedragen. Ga beter op zoek (al dan niet met hulp) naar jouw 'eigens', naar jouw kracht, naar wat bij jou hoort en kijk eens wat je daarmee kunt. Wie bij jou aan kunnen sluiten... waar je je goed bij voelt en wie weet zelf ooit trots op zou kunnen zijn.
Wat ik vooral wil zeggen is: leg niet de nadruk op wat je nièt hebt of niet kunt of niet bent, maar ga op zoek naar wat je wèl hebt, kunt en bent! Ik weet zeker dat dat veel meer is dan jij voor mogelijk houdt. En ik hoop en wens je dat je in dat proces ook ervaart dat je je niet moet afzonderen, maar juist leert te verbinden met degenen die bij jou passen zoals jij bent. Want geloof me: die bestaan en wellicht worstelen zij nèt zo met zichzelf als jij nu doet.
Sterkte Lily en geef de moed niet op!
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
zondag 5 april 2020 09:56
Hoi, jij vult in voor de ander dat ze jou raar vinden.
En je bent het zelf gaan geloven en nu kijk je door die 'bril' en durf je jezelf niet meer te zijn eigenlijk.
Ik weet dat het makkelijker gezegd dan gedaan is, maar je mag jezelf echt meer serieus nemen. Dat ook jij er mag zijn en dat jij ook wat mag zeggen. Ook jij mag gezien worden. Wees jezelf, want als je jezelf gaat aanpassen zodat mensen je dan wel 'zien' dan ben je eigenlijk niet jezelf. Hoop echt dat je in je leven mensen mag ontmoeten die jou leuk vinden om wie je echt bent.
En dus niet, zoals die vriend, jou afwijzen op bepaalde dingen. Want zo word je al meer onzeker juist.
Misschien een oproep hier op viva doen (contact) of andere manier om nieuwe mensen te ontmoeten? Vooral in deze tijd van corona zijn er meer mensen die zich erg eenzaam voelen. Maar buiten dat zijner altijd nieuwe kansen in het leven. Blijf niet hangen in het negatieve, anders straal je dat uit en dat werkt niet mee in contacten met een ander.
Sterkte. Echt iedereen is uniek en anders, ook jij mag er zijn!!
En je bent het zelf gaan geloven en nu kijk je door die 'bril' en durf je jezelf niet meer te zijn eigenlijk.
Ik weet dat het makkelijker gezegd dan gedaan is, maar je mag jezelf echt meer serieus nemen. Dat ook jij er mag zijn en dat jij ook wat mag zeggen. Ook jij mag gezien worden. Wees jezelf, want als je jezelf gaat aanpassen zodat mensen je dan wel 'zien' dan ben je eigenlijk niet jezelf. Hoop echt dat je in je leven mensen mag ontmoeten die jou leuk vinden om wie je echt bent.
En dus niet, zoals die vriend, jou afwijzen op bepaalde dingen. Want zo word je al meer onzeker juist.
Misschien een oproep hier op viva doen (contact) of andere manier om nieuwe mensen te ontmoeten? Vooral in deze tijd van corona zijn er meer mensen die zich erg eenzaam voelen. Maar buiten dat zijner altijd nieuwe kansen in het leven. Blijf niet hangen in het negatieve, anders straal je dat uit en dat werkt niet mee in contacten met een ander.
Sterkte. Echt iedereen is uniek en anders, ook jij mag er zijn!!
zondag 5 april 2020 12:29
Wat naar dat je je zo minderwaardig voelt
Hoe oud ben je eigenlijk?
Die jongen is aan de ene kant eerlijk, maar niet leuk van hem dat hij elke keer zegt dat hij alleen komt als hij niks beters te doen heeft. Dat is niet goed voor jouw zelfvertrouwen. Ik heb meerdere vriendinnen gehad van eenzelfde kaliber. Ook al vond ik de afspraken de laatste jaren "mwah", toch liet ik het maar toe. Omdat ik dan nog IETS had. Dat ga ik niet meer doen. Laatst is bij mij nog zo'n vriendschap voorbij gegaan. Ze snapt mijn manier van leven niet. Al zo vaak uitgelegd, maar ze blijft het steeds vragen. Zij is extravert en ik nogal introvert. Het leek wel alsof ik bij de psycholoog zat. Ik heb besloten om haar te negeren op Facebook. Mensen die mij niet kunnen of willen begrijpen, daar steek ik geen energie meer in. Je kunt beter jezelf blijven. In mijn puberteit kreeg ik ook vaak te horen dat ik raar was en moest veranderen.
Is me niet gelukt en dat proberen voelde ook erg onnatuurlijk.
Tics is iets dwangmatigs. Je weet dat je het doet, maar het moet er gewoon uit. Ik heb ook Autisme en ook tics. Nu lukt het me redelijk om ze te verbloemen voor de buitenwereld. Maar is soms erg vermoeiend om daar steeds bij na te moeten denken. Ik woon alleen en daar kan ik gewoon mezelf zijn. Zou om meerdere redenen nooit willen samenwonen. Dingen op mijn manier en tempo doen, daar word ik rustig van. Als een ander dat in de war schopt kan ik daar slecht tegen. Een serieuze relatie heb ik nog nooit gehad en vraag me soms ook of ik daar geschikt voor ben. Maar aan de andere kant. De meest rare mensen hebben relaties. En er zijn ook zat leuke mensen al heel lang single zijn.
Hoe is de band met je ouders?
Heb je werk/school?
Hoe oud ben je eigenlijk?
Die jongen is aan de ene kant eerlijk, maar niet leuk van hem dat hij elke keer zegt dat hij alleen komt als hij niks beters te doen heeft. Dat is niet goed voor jouw zelfvertrouwen. Ik heb meerdere vriendinnen gehad van eenzelfde kaliber. Ook al vond ik de afspraken de laatste jaren "mwah", toch liet ik het maar toe. Omdat ik dan nog IETS had. Dat ga ik niet meer doen. Laatst is bij mij nog zo'n vriendschap voorbij gegaan. Ze snapt mijn manier van leven niet. Al zo vaak uitgelegd, maar ze blijft het steeds vragen. Zij is extravert en ik nogal introvert. Het leek wel alsof ik bij de psycholoog zat. Ik heb besloten om haar te negeren op Facebook. Mensen die mij niet kunnen of willen begrijpen, daar steek ik geen energie meer in. Je kunt beter jezelf blijven. In mijn puberteit kreeg ik ook vaak te horen dat ik raar was en moest veranderen.
Is me niet gelukt en dat proberen voelde ook erg onnatuurlijk.
Tics is iets dwangmatigs. Je weet dat je het doet, maar het moet er gewoon uit. Ik heb ook Autisme en ook tics. Nu lukt het me redelijk om ze te verbloemen voor de buitenwereld. Maar is soms erg vermoeiend om daar steeds bij na te moeten denken. Ik woon alleen en daar kan ik gewoon mezelf zijn. Zou om meerdere redenen nooit willen samenwonen. Dingen op mijn manier en tempo doen, daar word ik rustig van. Als een ander dat in de war schopt kan ik daar slecht tegen. Een serieuze relatie heb ik nog nooit gehad en vraag me soms ook of ik daar geschikt voor ben. Maar aan de andere kant. De meest rare mensen hebben relaties. En er zijn ook zat leuke mensen al heel lang single zijn.
Hoe is de band met je ouders?
Heb je werk/school?
