Psyche
alle pijlers
...en de wereld gaat gewoon door
woensdag 23 september 2009 om 13:47
Na een slopende ziekte (Multiple Sclerose) is mijn vader uiteindelijk afgelopen donderdag 17 september overleden. Met mijn verstand weet ik dat hij eindelijk bevrijd is van een lichaam dat niks meer kon. Maar mijn gevoel zegt dat ik mijn vader niet wil/kan missen, dat ik hem terug wil.
In de nacht dat mijn vader overleed was ik bij hem, samen met mijn moeder en mijn vriend. Mijn vader heeft het moment goed uitgekozen want mijn vriend en ik stonden op het punt om weg te gaan, ik had mijn jas al aan. Ik gaf hem nog een laatste kus, en op dat moment was het over.
En wat was het vreemd om 's ochtends naar mijn eigen huis te rijden en te beseffen dat in de tussentijd de wereld gewoon door is gegaan. En ook na de crematieplechtigheid... Je komt op een gegeven moment thuis en merkt dat je boodschappen moet doen omdat de koelkast al dagen leeg is, er ligt een berg wasgoed op je te wachten en je moet eraan denken dat je ook moet eten.
Ik vind het zo vreemd dat alles gewoon 'zomaar' doorgaat, terwijl we zulke heftige dagen hebben doorgemaakt...
Wat ik hiermee wil weet ik niet, ik wil het denk ik gewoon even kwijt.
In de nacht dat mijn vader overleed was ik bij hem, samen met mijn moeder en mijn vriend. Mijn vader heeft het moment goed uitgekozen want mijn vriend en ik stonden op het punt om weg te gaan, ik had mijn jas al aan. Ik gaf hem nog een laatste kus, en op dat moment was het over.
En wat was het vreemd om 's ochtends naar mijn eigen huis te rijden en te beseffen dat in de tussentijd de wereld gewoon door is gegaan. En ook na de crematieplechtigheid... Je komt op een gegeven moment thuis en merkt dat je boodschappen moet doen omdat de koelkast al dagen leeg is, er ligt een berg wasgoed op je te wachten en je moet eraan denken dat je ook moet eten.
Ik vind het zo vreemd dat alles gewoon 'zomaar' doorgaat, terwijl we zulke heftige dagen hebben doorgemaakt...
Wat ik hiermee wil weet ik niet, ik wil het denk ik gewoon even kwijt.
woensdag 23 september 2009 om 19:40
Bedankt voor al jullie lieve reacties. Dat doet me goed. En ook vind ik het "prettig" om te weten dat er mensen zijn die mijn gevoel herkennen. Het is zo'n raar iets om te omschrijven, maar jullie snappen het. Helaas voor een aantal van jullie dat jullie het net als ik hebben moeten ervaren.
Het is vooral 's ochtends vreemd. Je wordt wakker, net als anders, en ineens slaat de werkelijkheid weer toe... Je beseft ineens weer dat je iemand kwijt bent. En weer het besef dat alles gewoon doorgaat, zonder degene die je liefhebt.
quote:Fadoua schreef op 23 september 2009 @ 14:52:
Heel veel kracht toegewenst...ja de wereld draait inderdaad gewoon door en dat is raar maar misschien ook heel goed om straks weer met andere dingen mee te draaien.
Is je vader aan MS overleden? Begrijp ik dat goed uit je bericht?@Fadoua: Je zou kunnen zeggen dat mijn vader aan de gevolgen van MS is overleden. Zijn longspieren functioneerden nauwelijks nog en hij kon ook haast niet meer slikken. Daarnaast had hij ook een longontsteking... Zijn laatste dagen waren erg heftig en emotioneel heel zwaar.
Het is vooral 's ochtends vreemd. Je wordt wakker, net als anders, en ineens slaat de werkelijkheid weer toe... Je beseft ineens weer dat je iemand kwijt bent. En weer het besef dat alles gewoon doorgaat, zonder degene die je liefhebt.
quote:Fadoua schreef op 23 september 2009 @ 14:52:
Heel veel kracht toegewenst...ja de wereld draait inderdaad gewoon door en dat is raar maar misschien ook heel goed om straks weer met andere dingen mee te draaien.
Is je vader aan MS overleden? Begrijp ik dat goed uit je bericht?@Fadoua: Je zou kunnen zeggen dat mijn vader aan de gevolgen van MS is overleden. Zijn longspieren functioneerden nauwelijks nog en hij kon ook haast niet meer slikken. Daarnaast had hij ook een longontsteking... Zijn laatste dagen waren erg heftig en emotioneel heel zwaar.
zondag 27 september 2009 om 22:37
Heel veel sterkte ! En idd ..de wereld gaat door. Ik heb dat onlangs vanaf de andere kant zeg maar mee gemaakt, maar ook dan is het gek. Een vriend is onlangs plotseling overleden. Hij was ook de man van mijn naaste collega. En ondanks het vreselijke wat haar is overkomen (op je 32e weduwe worden) gaat het werk gewoon door. Daar had ik best moeite mee. Het leek zo oneerlijk naar haar toe. Alles gaat gewoon door, ja, maar het voelde wel alsof alles stil zou moeten staan.
