Psyche
alle pijlers
En nu zit ik er echt zwaar doorheen
vrijdag 24 september 2010 om 20:18
Zoals velen weten is mijn relatie net beëindigd. En nu zit ik alleen op mijn appartement, geen vrienden meer, geen familie, echt helemaal alleen.
En ik ben het zo zat, mijn hele leven een aaneenschakeling van ellende en drama. Ik ben het zo zat, alleen ellende en toestanden en daar ben ik dan 41 jaar voor geworden. Ik ben zo kwaad op mijn ex, ik ben zo alleen, ik voel me zo genaaid door het leven. Zit nu zwaar te hyperventileren, met dingen te gooien uit kwaadheid en ellende.
Ik weet het echt niet meer. Ik weet ik moet door, ik heb twee kinderen, maar ik weet echt niet meer hoe.
En ik ben het zo zat, mijn hele leven een aaneenschakeling van ellende en drama. Ik ben het zo zat, alleen ellende en toestanden en daar ben ik dan 41 jaar voor geworden. Ik ben zo kwaad op mijn ex, ik ben zo alleen, ik voel me zo genaaid door het leven. Zit nu zwaar te hyperventileren, met dingen te gooien uit kwaadheid en ellende.
Ik weet het echt niet meer. Ik weet ik moet door, ik heb twee kinderen, maar ik weet echt niet meer hoe.
vrijdag 24 september 2010 om 22:07
quote:prada schreef op 24 september 2010 @ 21:13:
Iry, schat, je bent echt een lieverd. Ik ben in mijn relatie al twee keer opgenomen geweest. Zo vernederend was hij, zo kleinerend. Nu is een opname geen optie, ik moet zorgen dat er brood op de plank komt. Ik wil ook geen opname meer, ik ben er klaar mee. De psych toendertijd zeiden ook, wegwezen daar.En nu ben ik weg en zit ik op mijn bodem. Ik denk dat mijn geloof in liefde te groot was en nu lig ik op mijn bek. Letterlijk./../
Dat begrijp ik helemaal meid dat je er niet meer op zit te wachten.
Het kan je tijdelijk rust geven als je een fijne plek treft, maar je moet er zelf achter staan.
En nu?
Op je bek blijven liggen is ook geen optie.
Kon ik je maar de oplossing geven
Iry, schat, je bent echt een lieverd. Ik ben in mijn relatie al twee keer opgenomen geweest. Zo vernederend was hij, zo kleinerend. Nu is een opname geen optie, ik moet zorgen dat er brood op de plank komt. Ik wil ook geen opname meer, ik ben er klaar mee. De psych toendertijd zeiden ook, wegwezen daar.En nu ben ik weg en zit ik op mijn bodem. Ik denk dat mijn geloof in liefde te groot was en nu lig ik op mijn bek. Letterlijk./../
Dat begrijp ik helemaal meid dat je er niet meer op zit te wachten.
Het kan je tijdelijk rust geven als je een fijne plek treft, maar je moet er zelf achter staan.
En nu?
Op je bek blijven liggen is ook geen optie.
Kon ik je maar de oplossing geven
vrijdag 24 september 2010 om 22:38
Lieve Prada,
Ik ken je van het topic: "wanneer stop je met redden". Ik had toen een andere nick. Wat vind ik het rot om te horen dat je er zo doorheen zit. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.
Wat je schrijft, gillen in de auto, zo herkenbaar. Ben ook vaak met de auto naar het platteland gereden om me suf te gillen. Zo'n diepe rauwe pijn. Zo'n moedeloosheid. Misschien komt het er nu allemaal even uit nu er niets te vechten/redden is......
Probeer er gedachtes naast te zetten. Te bedenken dat als je op de bodem zit, je alleen maar omhoog kan. Probeer te bedenken dat je al heel veel overleefd hebt en dat het nu tijd is voor jou. Al is er nu geen licht, er kan wel comfort zijn. Douchen, kopje thee, reep chocolade, wandelen in de regen....whatever. Alles waar jij je maar enigszins goed bij kan voelen. Het zal weer wegebben, zoals alles komt en gaat.
In ieder geval een hele dikke knuffel. Je bent niet alleen!
Ik ken je van het topic: "wanneer stop je met redden". Ik had toen een andere nick. Wat vind ik het rot om te horen dat je er zo doorheen zit. Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen.
Wat je schrijft, gillen in de auto, zo herkenbaar. Ben ook vaak met de auto naar het platteland gereden om me suf te gillen. Zo'n diepe rauwe pijn. Zo'n moedeloosheid. Misschien komt het er nu allemaal even uit nu er niets te vechten/redden is......
Probeer er gedachtes naast te zetten. Te bedenken dat als je op de bodem zit, je alleen maar omhoog kan. Probeer te bedenken dat je al heel veel overleefd hebt en dat het nu tijd is voor jou. Al is er nu geen licht, er kan wel comfort zijn. Douchen, kopje thee, reep chocolade, wandelen in de regen....whatever. Alles waar jij je maar enigszins goed bij kan voelen. Het zal weer wegebben, zoals alles komt en gaat.
In ieder geval een hele dikke knuffel. Je bent niet alleen!
vrijdag 24 september 2010 om 22:46
zaterdag 25 september 2010 om 15:34
Prada,
Ik ken het gevoel, dat je denkt door de hele wereld verlaten te zijn. Dat je je diep ellendig voelt, en eigenlijk geen zin meer hebt. Dat je je genaaid voelt door het leven zoals je zelf zo treffend verwoordt.
Ik heb het zelfde gehad, nu al weer 7 jaar geleden.
En kijk eens; ik heb zoveel gewonnen en geleerd de laatste jaren, ook al haat ik mijn ex nog steeds. En weet dat dat niet goed is, die wrok. Maar ik kan daar niks aan doen, en ik vind dat ik het recht heb om hem niet te vergeven, vanwege alles wat hij me aangedaan heeft.
Toch ben ik nu niet meer verbitterd, heb weer een fijn leven, helemaal zelf opgebouwd. Ik geniet weer en durf te kijken naar de toekomst.
Misschien heb je hier iets aan, Prada, veel sterkte.
Ik ken het gevoel, dat je denkt door de hele wereld verlaten te zijn. Dat je je diep ellendig voelt, en eigenlijk geen zin meer hebt. Dat je je genaaid voelt door het leven zoals je zelf zo treffend verwoordt.
Ik heb het zelfde gehad, nu al weer 7 jaar geleden.
En kijk eens; ik heb zoveel gewonnen en geleerd de laatste jaren, ook al haat ik mijn ex nog steeds. En weet dat dat niet goed is, die wrok. Maar ik kan daar niks aan doen, en ik vind dat ik het recht heb om hem niet te vergeven, vanwege alles wat hij me aangedaan heeft.
Toch ben ik nu niet meer verbitterd, heb weer een fijn leven, helemaal zelf opgebouwd. Ik geniet weer en durf te kijken naar de toekomst.
Misschien heb je hier iets aan, Prada, veel sterkte.
zaterdag 25 september 2010 om 17:16
Prada, men zegt en het is zo waar: je waarheid zit in jezelf. Met andere woorden dat wat je zoekt en wat je vragen zijn dat je de antwoorden bij jezelf kan vinden. Daarom kunnen wij ons als mens zelf herstellen als het psychisch een periode niet meezit of heel erg tegen zit.
Ik denk dat 80 % van de vrouwen periodes kennen die verre van plezierig zijn maar na de diepte en de duisternis komt er weer licht wat jezelf weer gecreeerd hebt.
Sterkte met het herstel, het gaat je zeker lukken en je zal weer beretrots op jezelf zijn omdat je het zelf gedaan hebt.
En wat betreft je kinderen; je kan ze adviezen geven, zonodig begeleiden maar beslissingen in welke richting dan ook nemen ze zelf.
Daar kan je na een bepaalde leeftijd niet meer verantwoordelijk voor zijn. Het doet pijn, en geeft soms veel verdriet maar zij zijn zelf verantwoordelijk.
Ik wens je veel kracht toe en er komen betere tijden
Ik denk dat 80 % van de vrouwen periodes kennen die verre van plezierig zijn maar na de diepte en de duisternis komt er weer licht wat jezelf weer gecreeerd hebt.
Sterkte met het herstel, het gaat je zeker lukken en je zal weer beretrots op jezelf zijn omdat je het zelf gedaan hebt.
En wat betreft je kinderen; je kan ze adviezen geven, zonodig begeleiden maar beslissingen in welke richting dan ook nemen ze zelf.
Daar kan je na een bepaalde leeftijd niet meer verantwoordelijk voor zijn. Het doet pijn, en geeft soms veel verdriet maar zij zijn zelf verantwoordelijk.
Ik wens je veel kracht toe en er komen betere tijden
wees jezelf, er zijn genoeg anderen.
zondag 26 september 2010 om 23:29
zondag 26 september 2010 om 23:54
Meissie toch wat een verdriet! het is al gezegd maar nu je bij hem weg bent sta je aan het begin van je nieuwe leven. Deze ervaringsdeskundige spreekt (en dan bedoel ik niet mijn miniprobleempje dat ik op dit forum heb genoemd) : De eerste dagen, weken maanden zullen echt overleven zijn en op de automaat gaan...op een dag merk je dat je hele kleine pleziertjes hebt, geluksmomentjes.... ieniemienie geluksmomentjes.......er komt een dag dat je er zelfs een uurtje niet aan denkt... dat worden dagdelen en soms dagen..... Je denkt wat een onzin kraamt Madelief uit maar echt...je gaat weer opkrabbelen.. Als ik het zo lees ben je veel sterker dan je denkt. Vertrouw op je kracht!! Enne zorg beetje goed voor jezelf... Special K van kelloggs is mijn benzine als ik niets meer kan...(maarre liefs natuurlijk ff koken he)
Misschien handig als je leidinggevende op je werk in vertrouwen neemt. Kan hij/zij er een beetje rekening mee houden. VERTROUW OP JE ZELF LIEVERD!!
Misschien handig als je leidinggevende op je werk in vertrouwen neemt. Kan hij/zij er een beetje rekening mee houden. VERTROUW OP JE ZELF LIEVERD!!
