Psyche
alle pijlers
Ervaringen Rintveld (eetstoornissen)
woensdag 30 oktober 2019 21:49
Ik heb mij aangemeld voor behandeling voor mijn eetstoornis bij Rintveld, nadat ik af ben gewezen door de instanties van mijn voorkeur. Ik heb, wat ze noemen, een langdurige eetstoornis van inmiddels 15 jaar, waardoor ik niet meer in aanmerking kom voor alle behandelingen. Het werd mij tijdens de intake niet helemaal duidelijk hoe hun behandeling eruit zou zien, wel vermoed ik dat het sterk gericht zal zijn op eten en aankomen, gezien de vragen die gesteld werden. Hoeveel eet je, hoe vaak braak je etc. Daardoor kreeg ik niet zo'n positieve indruk en werden mijn vooroordelen bevestigd. Ik ben dan ook benieuwd naar de ervaringen met Rintveld, en dan met name voor volwassenen.Wat voor therapievormen bieden ze? Helpt het? Etc. Ik kamp vooral met eetbuien en braken, maar heb ook anorectische periodes. Op dit moment heb ik behoorlijk wat ondergewicht en zou het vast NAO zijn... Alvast bedankt voor jullie reacties.
donderdag 31 oktober 2019 20:02
Na 15 jaar ervaring met verschillende behandelingen zal je ES master-manipulator zijn geworden. Daar schrikken ze bij Rintveld minder van, gezien hun jarenlange ervaring en expertise. Nee, het is geen mega gezellige en leuke plek (daarmee zeg ik niets over de mensen daar), maar dat is logisch, iedereen is keihard bezig beter te worden. Kom op! Je wil van die eetstoornis af zeg je, laat je dan niet tegenhouden door zo'n intake gesprek.
donderdag 31 oktober 2019 20:36
Ik heb je een ervaring gegeven, maar daar reageer je niet op. Alleen dat het je niet goed lijkt. Daardoor kom je over alsof je niet op zoek bent naar ervaringen, maar naar redenen waarom dit niet gaat lukken. Dat maakt je geen slecht mens, maar het is wel een typische strategie van iemand met een eetstoornis die probeert onder de geboden hulp uit te komen.
Ik bedoel mijn reacties absoluut niet aanvallend, maar ik probeer je wel te laten zien welke strategie je meer zou helpen. Namelijk: een positieve benadering en besluiten dat je het dit keer gewoon gaat doen! Ondanks dat het heel zwaar is en moeilijk en eng om je problematiek los te laten en een ander de regie te geven.
Ook dat is uit ervaring, ik ben daar ook geweest met alle twijfels en redenen en excuses. Ik ken helemaal niemand die Rintveld binnen is gekomen met de gedachte dat ze daar echt op hun plek zijn. Dat is de eetstoornis die praat. Want als je het doet, en je volgt hun regels en therapieën, mag je aan de achterliggende problematiek gaan werken en dan kun je het oplossen. Maar dat moet je wel doen
Ik bedoel mijn reacties absoluut niet aanvallend, maar ik probeer je wel te laten zien welke strategie je meer zou helpen. Namelijk: een positieve benadering en besluiten dat je het dit keer gewoon gaat doen! Ondanks dat het heel zwaar is en moeilijk en eng om je problematiek los te laten en een ander de regie te geven.
Ook dat is uit ervaring, ik ben daar ook geweest met alle twijfels en redenen en excuses. Ik ken helemaal niemand die Rintveld binnen is gekomen met de gedachte dat ze daar echt op hun plek zijn. Dat is de eetstoornis die praat. Want als je het doet, en je volgt hun regels en therapieën, mag je aan de achterliggende problematiek gaan werken en dan kun je het oplossen. Maar dat moet je wel doen
donderdag 31 oktober 2019 20:41
Dat aanvallende komt omdat je OP overkomt alsof je vooral redenen zoekt om niet naar Rintveld te hoeven en bevestiging zoekt in hoe stom het is dat zij, als je daar met een eetstoornis komt en je ook binnenkort met een andere therapie start voor de achterliggende problematiek, zich focust op je eetstoornis, en vraagt naar de symptomen daarvan (eten, braken, gewicht).rebecca_90 schreef: ↑31-10-2019 20:29Ik was eigenlijk vooral benieuwd naar de ervaringen, maar er wordt overwegend aanvallend gereageerd. Alsof ik een door en door slecht persoon ben, die niet van haar problemen wil afkomen.
Ik heb ondertussen dat boek even opgezocht waar ik het eerder over had. Het heet ‘hoe ik mezelf halveerde’. Ik wil je er wel bij waarschuwen dat er kilo’s, calorieën en dat soort dingen in genoemd worden. Dus als dat je triggerd: niet doen.
donderdag 31 oktober 2019 20:43
Ja, ervaring met Rintveld als volwassene. Is nu ongeveer 7 jaar geleden en ik ben nog zo goed als eetdtoornisvrij.
Ik werd daar aangemeld toen ik al behoorlijk wat behandeling achter de rug had, maar waarbij zoveel was losgekomen dat mijn eetstoornis (anorexia, maar ik vond niet dat ik dat had want ik at toch nog?) weer opspeelde. Ik wilde heel graag beter worden, maar ik was wel een beetje therapiemoe, dus naast dat ik opzag tegen het aankomen, had ik ook echt geen zin in al die groepen.
Bij de intake ben ik heel eerlijk geweest, heb ik mijn motivatie uitgesproken, mijn angsten, mijn wensen, en daar is best wel naar geluisterd. Uiteindelijk heb ik 2 weken flexopname gedaan, 9 maanden dagbehandeling, en daarna ambulant. Zolang je aangeeft wat er in je omgaat, je laat zien dat je echt wilt, en kunt beargumenteren waarom je bepaalde dingen wel of niet wilt, denken ze goed mee. Zo hoefde ik geen creatieve therapie mee te doen omdat ik daar echt goede redenen voor had. En als ik thuis even vastliep, kon ik altijd bellen of mailen. Ik voelde me erg gesteund, hoewel ik ze ook vervloekt heb om wat ik moest eten en wat ze allemaal aan te merken hadden op mijn eetgewoonten. Besef dat zij tegen jouw eetstoornis zijn, maar naast jou staan om je te helpen. Ik heb er, ondanks alle moeilijke momenten, hele fijne herinneringen aan.
Je moet wel een beetje geluk hebben met wie je behandelaar is en met de verpleging. Er waren er een paar die bij mij steevast op de verkeerde knop drukten, maar mijn behandelaar en EVV’er waren fantastisch, evenals de diëtiste. Die zal ik echt nooit vergeten![❤️]()
Ik werd daar aangemeld toen ik al behoorlijk wat behandeling achter de rug had, maar waarbij zoveel was losgekomen dat mijn eetstoornis (anorexia, maar ik vond niet dat ik dat had want ik at toch nog?) weer opspeelde. Ik wilde heel graag beter worden, maar ik was wel een beetje therapiemoe, dus naast dat ik opzag tegen het aankomen, had ik ook echt geen zin in al die groepen.
Bij de intake ben ik heel eerlijk geweest, heb ik mijn motivatie uitgesproken, mijn angsten, mijn wensen, en daar is best wel naar geluisterd. Uiteindelijk heb ik 2 weken flexopname gedaan, 9 maanden dagbehandeling, en daarna ambulant. Zolang je aangeeft wat er in je omgaat, je laat zien dat je echt wilt, en kunt beargumenteren waarom je bepaalde dingen wel of niet wilt, denken ze goed mee. Zo hoefde ik geen creatieve therapie mee te doen omdat ik daar echt goede redenen voor had. En als ik thuis even vastliep, kon ik altijd bellen of mailen. Ik voelde me erg gesteund, hoewel ik ze ook vervloekt heb om wat ik moest eten en wat ze allemaal aan te merken hadden op mijn eetgewoonten. Besef dat zij tegen jouw eetstoornis zijn, maar naast jou staan om je te helpen. Ik heb er, ondanks alle moeilijke momenten, hele fijne herinneringen aan.
Je moet wel een beetje geluk hebben met wie je behandelaar is en met de verpleging. Er waren er een paar die bij mij steevast op de verkeerde knop drukten, maar mijn behandelaar en EVV’er waren fantastisch, evenals de diëtiste. Die zal ik echt nooit vergeten
donderdag 31 oktober 2019 22:22
Bedankt voor het delen van je ervaring. Fijn om te lezen dat het echt helpend voor je is geweest.
Ik merk bij mezelf wel dat ik er anders insta dan in mijn anorexia periode. Ik vind die eetbuien afschuwelijk, het loopt helemaal de klauwen uit. Steeds vaker denk ik: neem me maar op, ik kan niet meer. Niet dat het dan makkelijk is. Maar die eetbuien drijven me tot wanhoop.
Dat boek lijkt mij geen aanrader, alleen die titel al. Weer zo'n boek over anorexia. Dat zou mij triggeren, zeker nu ik zo vast zit in boulimia, de eetbuien en braken.
Ik merk bij mezelf wel dat ik er anders insta dan in mijn anorexia periode. Ik vind die eetbuien afschuwelijk, het loopt helemaal de klauwen uit. Steeds vaker denk ik: neem me maar op, ik kan niet meer. Niet dat het dan makkelijk is. Maar die eetbuien drijven me tot wanhoop.
Dat boek lijkt mij geen aanrader, alleen die titel al. Weer zo'n boek over anorexia. Dat zou mij triggeren, zeker nu ik zo vast zit in boulimia, de eetbuien en braken.
donderdag 31 oktober 2019 22:26
Jij ook bedankt voor het delen van je ervaring... Wat knap dat je dit hebt bereikt. Ik hoop dat ik dat ook ooit kan zeggen.Togechick schreef: ↑31-10-2019 18:04Ik was pakweg 12 jaar geleden in het Rintveld en heb alle therapieën daar afgewerkt inclusief klinische opname. Ik vond het ook heel zwaar en moeilijk om aan te komen en te dealen met de angsten en achterliggende problematiek die dat opleverde. Intussen 10 jaar op gewicht, en ik ben ervan overtuigd dat die mensen mijn leven hebben gered. 100% geen eetstoornis meer. Daarna nog een paar jaar achterliggende problematiek aangepakt en ook dat was zwaar zo zonder escape in een verslaving maar ik had toen nooit durven hopen dat mijn leven zo zou veranderen. Kan het iedereen aanraden (als je een eetstoornis hebt). Nu heb ik geen eetstoornis, minimaal last van wat er achter die eetstoornis zat (ookal is het chronisch), een relatie, kinderen, een baan waar ik blij mee ben. En dat had ik zonder die behandelingen en dat vechten nooit gekund.
Eerst achterliggende problematiek en dan eetstoornis gaat gewoon niet. Zie het als motivatie dat je daarna mag beginnen met waar je wel aan wil werken. En geef het op dat je de ideale behandeling nodig hebt, uiteindelijk moet je zelf werken aan je herstel, op alle vlakken en dat gaat nooit makkelijk zijn. Ook niet met de perfecte behandeling.
Een heroïne verslaafde hoeft ook echt niet aan te komen zetten met "Ik wil eerst aan mijn achterliggende problematiek werken, en dan stop ik daarna wel een keer met spuiten". Zo werkt het gewoon niet.
Top dat je al weet hoe je moet eten, dat maakt je traject in het Rintveld korter en zorgt dat je sneller je doel bereikt. Sterker nog, begin daar gewoon nu mee zodat je het traject niet in hoeft als je toch weet hoe het allemaal moet.
Ook het stuk op gewicht blijven is iets waar ze daar mee kunnen helpen. Je bent daar echt de eerste niet met jouw problematiek. Ga het aan, en gebruik de motivatie dat je aan je achterliggende problematiek wilt werken; daarvoor moet je op gewicht zijn en blijven.
donderdag 31 oktober 2019 22:49
In welk opzicht sta je er nu anders in? Positiever of negatiever? Ik kan me voorstellen dat die eetbuien heel erg naar zijn en dat je daar graag vanaf wilt. Ik zou zeggen, ga er gewoon voor!rebecca_90 schreef: ↑31-10-2019 22:22Bedankt voor het delen van je ervaring. Fijn om te lezen dat het echt helpend voor je is geweest.
Ik merk bij mezelf wel dat ik er anders insta dan in mijn anorexia periode. Ik vind die eetbuien afschuwelijk, het loopt helemaal de klauwen uit. Steeds vaker denk ik: neem me maar op, ik kan niet meer. Niet dat het dan makkelijk is. Maar die eetbuien drijven me tot wanhoop.
Dat boek lijkt mij geen aanrader, alleen die titel al. Weer zo'n boek over anorexia. Dat zou mij triggeren, zeker nu ik zo vast zit in boulimia, de eetbuien en braken.
Genezen kan echt, ook na zo’n lange tijd. Inmiddels heb ik mijn man ontmoet, kinderen gekregen, verhuisd naar een andere regio, van baan gewisseld, en al die tijd is het me gelukt om stabiel te blijven. Dat gun ik jou ook!
donderdag 31 oktober 2019 22:55
Oh ja, de pmt’er die op Rintveld werkt is ook echt fantastisch! Die heeft mij ook zo enorm geholpen. Zelfs een keer toen ik geen afspraak had, maar er helemaal doorheen zat, heeft ze tijd voor me gemaakt ![♥️]()
(Zij deed eigenlijk alleen modules en individuele afspraken.) Mijn ervaring is dat ze echt wel mee konden en wilden gaan met mij, zolang het met MIJ was en niet met de eetstoornis. De beruchte pondslijn hoefde ik ook niet te volgen omdat ik in de dagbehandeling mijn individuele behandelplan had en dus geen groepsafspraak daarover. Gelukkig maar, ander had ik er na twee maanden al uitgelegen.
Als je wilt genezen, is eten en aankomen het eerst dat je moet doen en dat is gewoon enorm moeilijk. Maar dat moet je toch, als je eruit wilt komen. Dan liever op een veilige plek, en dat vond ik het wel.
(Zij deed eigenlijk alleen modules en individuele afspraken.) Mijn ervaring is dat ze echt wel mee konden en wilden gaan met mij, zolang het met MIJ was en niet met de eetstoornis. De beruchte pondslijn hoefde ik ook niet te volgen omdat ik in de dagbehandeling mijn individuele behandelplan had en dus geen groepsafspraak daarover. Gelukkig maar, ander had ik er na twee maanden al uitgelegen.Als je wilt genezen, is eten en aankomen het eerst dat je moet doen en dat is gewoon enorm moeilijk. Maar dat moet je toch, als je eruit wilt komen. Dan liever op een veilige plek, en dat vond ik het wel.
donderdag 31 oktober 2019 23:16
Die pondslijn had ik bij een andere eetstoorniskliniek ook in mijn AN periode, nu tien jaar geleden. Ik was zo bang om aan te komen en kon die lijn maar niet bijhouden, dat ik een time out kreeg en uiteindelijk de behandeling moest stoppen. Pas toen ik ergens anders op mijn eigen tempo mocht aankomen, durfde ik dat ook. Alleen toen sloeg ik door naar eetbuien. ..en ben ik in een paar maanden XX kg aangekomen. Sindsdien wisselen periodes van AN en BN zich af, waarbij de eetbuien overheersen en ik het merendeel van de tijd een gezond gewicht heb. Maar er psychisch bijna aan onderdoor ga..
donderdag 31 oktober 2019 23:39
Er was laatst een uitzending, ik denk Zembla, over een boek dat een vader heeft geschreven over de eetstoornis van zijn dochter en de behandeling bij Rintveld. Ik heb net zitten zoeken, maar kan het niet terugvinden.rebecca_90 schreef: ↑31-10-2019 19:44Ik ben inderdaad afgewezen bij HC, ze vonden dat er te veel speelde....meer dan alleen die eetstoornis. Wel heel jammer hoor.
Ik ben door de huisarts verwezen naar een speciaal MBT-team toen ik met mijn klachten op spreekuur kwam.
Toen verergerde mijn ES de afgelopen maanden en kwam dat meer op de voorgrond te staan. Vanuit MBT is het een voorwaarde voor behandeling dat ik ook behandeling ga volgen voor mijn eetstoornis. Dat zou dan naast elkaar kunnen. En ik wil het zelf ook ontzettend graag, ik lijd er zo erg aan.... Ik wil er dolgraag vanaf. Ook als dat betekent dat ik aan moet komen en de angst die het oproept, ik wil er dwars door heen en eindelijk een leven op gaan bouwen.
Dus zo is het een beetje gekomen. Het is dus niet zo dat dingen heb gedaan die in strijd zijn met het behandeladvies o.i.d.
En jullie hebben ook wel gelijk dat het prima is als Rintveld zich alleen focust op eten en aankomen en als ik bij MBT met onderliggende problemen aan de slag ga. Wat dat betreft is dat een gouden combinatie, ik hoop dat het allemaal door kan gaan.
Het was mij uit het hart gegrepen, ik heb vanuit mijn werk veel te maken met (met name meisjes) met een eetstoornis, vaak ook in behandeling bij Rintveld. Ik heb me vaak verbaasd over het feit dat daar vooral het accent op eten ligt en niet op de achterliggende reden waarom er een eetstoornis is. Een eetstoornis an sich bestaat (denk ik) niet. De overall redenering bij Rintveld is dat je niet een achterliggende stoornis kan behandelen als iemands gewicht niet op niveau is (en daarmee is de redenering, het rationele denkniveau niet op niveau). Dit is ook een van de grote frustraties van betrokkenen/ouders, die juist (met mij) denken dat je daar moet beginnen, of op zijn minst en/en.
donderdag 31 oktober 2019 23:54
Ik denk dat ervaringen van anderen niet altijd iets zullen zeggen over welke effect het voor jou kan opleveren.
Ervaringen zijn zo wisselend en ik weet niet zo goed of het de aanpak is die helpt, of dat er ergens in iemands brein ruimte is ontstaan wat diegene toegankelijker maakt voor hulp.
En dat het dan niet zozeer de hulp is die men kiest en ondergaat, maar dat er iets is wat je er vatbaar voor heeft gemaakt om te kunnen gaan loslaten.
Ik ben zelf erg geholpen op het moment dat ik afscheid nam van therapieën die specifiek op eetstoornissen waren gericht.
Ik ben de weg traumaverwerking in geslagen en daar lukte het mij om de eetstoornis minder nodig te hebben.
Loslaten ging mij daar beter af dan in therapieën waar eetstoornis en bijbehorend compensatiegedrag zoveel aandacht kreeg.
Het leek mij juist meer in de greep te houden, mijn hoofd raakte nog voller.
Maar goed, zo ging het bij mij en ik ben niet leidend voor wat bij een ander wel / niet helpt.
Ervaringen zijn zo wisselend en ik weet niet zo goed of het de aanpak is die helpt, of dat er ergens in iemands brein ruimte is ontstaan wat diegene toegankelijker maakt voor hulp.
En dat het dan niet zozeer de hulp is die men kiest en ondergaat, maar dat er iets is wat je er vatbaar voor heeft gemaakt om te kunnen gaan loslaten.
Ik ben zelf erg geholpen op het moment dat ik afscheid nam van therapieën die specifiek op eetstoornissen waren gericht.
Ik ben de weg traumaverwerking in geslagen en daar lukte het mij om de eetstoornis minder nodig te hebben.
Loslaten ging mij daar beter af dan in therapieën waar eetstoornis en bijbehorend compensatiegedrag zoveel aandacht kreeg.
Het leek mij juist meer in de greep te houden, mijn hoofd raakte nog voller.
Maar goed, zo ging het bij mij en ik ben niet leidend voor wat bij een ander wel / niet helpt.
vrijdag 1 november 2019 00:00
Hoop dat je het niet erg vindt Consuela dat ik dit stukje van jouw post onderstreep, maar dit is dus precies wat ik bedoelde.consuelabananahammok schreef: ↑31-10-2019 23:54Ik denk dat ervaringen van anderen niet altijd iets zullen zeggen over welke effect het voor jou kan opleveren.
Ervaringen zijn zo wisselend en ik weet niet zo goed of het de aanpak is die helpt, of dat er ergens in iemands brein ruimte is ontstaan wat diegene toegankelijker maakt voor hulp.
En dat het dan niet zozeer de hulp is die men kiest en ondergaat, maar dat er iets is wat je er vatbaar voor heeft gemaakt om te kunnen gaan loslaten.
Ik ben zelf erg geholpen op het moment dat ik afscheid nam van therapieën die specifiek op eetstoornissen waren gericht.
Ik ben de weg traumaverwerking in geslagen en daar lukte het mij om de eetstoornis minder nodig te hebben.
Loslaten ging mij daar beter af dan in therapieën waar eetstoornis en bijbehorend compensatiegedrag zoveel aandacht kreeg.
Het leek mij juist meer in de greep te houden, mijn hoofd raakte nog voller.
Maar goed, zo ging het bij mij en ik ben niet leidend voor wat bij een ander wel / niet helpt.
vrijdag 1 november 2019 00:38
Heb nog even gezocht, hier het artikel in de Volkskrant over het boek van Koos Neuvel
https://www.volkskrant.nl/mensen/de-doo ... ~b151cb4c/
https://www.volkskrant.nl/mensen/de-doo ... ~b151cb4c/
vrijdag 1 november 2019 10:14
Ja, dat was Zembla. Maar ook dat is heftig om te zien, focus op anorexia, beelden en verhalen van meisjes die vastgebonden zijn, professionals die (op een na!) volgens mij al zeker 5 jaar geen mensen meer zien maar alleen nog papieren casussen. Een hulpverlener ziet nog wel cliënten, en je ziet hoe ontzettend anders hij erin staat dan de papiervreters.Ariellle schreef: ↑31-10-2019 23:39Er was laatst een uitzending, ik denk Zembla, over een boek dat een vader heeft geschreven over de eetstoornis van zijn dochter en de behandeling bij Rintveld. Ik heb net zitten zoeken, maar kan het niet terugvinden.
Het was mij uit het hart gegrepen, ik heb vanuit mijn werk veel te maken met (met name meisjes) met een eetstoornis, vaak ook in behandeling bij Rintveld. Ik heb me vaak verbaasd over het feit dat daar vooral het accent op eten ligt en niet op de achterliggende reden waarom er een eetstoornis is. Een eetstoornis an sich bestaat (denk ik) niet. De overall redenering bij Rintveld is dat je niet een achterliggende stoornis kan behandelen als iemands gewicht niet op niveau is (en daarmee is de redenering, het rationele denkniveau niet op niveau). Dit is ook een van de grote frustraties van betrokkenen/ouders, die juist (met mij) denken dat je daar moet beginnen, of op zijn minst en/en.
vrijdag 1 november 2019 10:17
.
Dit is je eetstoornis, dus die ambivalentie hoort erbij. Vasthouden aan je herstelwens is dus belangrijk op de momenten waarop je es in je oor fluistert (of in je hoofd schreeuwt). Die es probeert verwarring te zaaien zodat je je niet sterk voelt en de veiligheid juist weer zoek bij de es.
Maar nu je behandeling. Als je MBT gaat doen dan ga je daar vooral de achterliggende/instandhoudende problematiek aanpakken. Het is dan logisch dat bij Rintveld de nadruk vooral op het eten zal liggen, anders kan het elkaar gaan bijten en heb je net niks van allebei. Doel is natuurlijk je eetpatroon stabiel houden terwijl je allemaal moeilijke dingen in therapie doet. Natuurlijk is de verbinding tussen achterliggend en eetgedrag heel belangrijk, maar 2 aparte therapie die allebei hun eigen visie volgen wat betreft achterliggend is heel verwarrend.
Human Concern heeft een mooie visie en doet zeker mooi werk. Er herstellen cliënten bij Hunan Concern, maar er komen ook véél cliënten van Human Concern, soms na enkele jaren behandeling daar, terecht bij andere es centra doordat ze helemaal niet herstellen. Zoals alle behandelingen, sommigen hebben goede ervaringen en sommige minder goede ervaringen.
Belangrijkst is denk ik dat je open bent. Bereid bent verantwoordelijkheid te nemen en je eigen overtuigingen uit te dagen en niet afhaken zodra je weerstand voelt.
vrijdag 1 november 2019 10:17
Kun je het zien zoals het is? Dus Rintveld focust zich op je eetstoornis en MBT op de achterliggende problematiek?rebecca_90 schreef: ↑01-11-2019 07:51Ik heb ook mede daarom hogere verwachtingen van MBT dan van Rintveld...
Je bent al zo lang aan het overleven, ik gun het je om te gaan leven. En als dit de route is, met een zo goed als ideale combi van therapie, waarom zou je het dan niet doen? Wat heb je te verliezen?
vrijdag 1 november 2019 13:52
je kan het niet los zien van elkaar. ga ervoor, en lees nog eens die succesverhalen. Dat geeft moed!rebecca_90 schreef: ↑01-11-2019 07:51Ik heb ook mede daarom hogere verwachtingen van MBT dan van Rintveld...
vrijdag 1 november 2019 15:26
Ik val jou zeker niet aan (en ik denk de andere ook niet), ik probeer je alleen te laten zien dat het de eetstoornis is die bang wordt en daardoor tegenstribbelt en niet jijzelf. Probeer met je gezonde kant deze beslissing te nemen en niet je ES weer de baas over je te laten spelen. Je kan een zoveel vrijer leven krijgen en daar willen ze je ook bij helpen bij het Rintveld, geef jezelf die kans.rebecca_90 schreef: ↑31-10-2019 20:29Ik was eigenlijk vooral benieuwd naar de ervaringen, maar er wordt overwegend aanvallend gereageerd. Alsof ik een door en door slecht persoon ben, die niet van haar problemen wil afkomen.
blablabla97 wijzigde dit bericht op 01-11-2019 15:26
Reden: spelfout
Reden: spelfout
0.45% gewijzigd
zaterdag 2 november 2019 08:20
Helemaal mee eens! Geef jezelf een kans. Als jij je inzet en ervoor gaat, is mijn ervaring dat Rintveld je echt steunt en met je meedenkt. Dat doen ze alleen niet met de eetstoornisBlablabla97 schreef: ↑01-11-2019 15:26Ik val jou zeker niet aan (en ik denk de andere ook niet), ik probeer je alleen te laten zien dat het de eetstoornis is die bang wordt en daardoor tegenstribbelt en niet jijzelf. Probeer met je gezonde kant deze beslissing te nemen en niet je ES weer de baas over je te laten spelen. Je kan een zoveel vrijer leven krijgen en daar willen ze je ook bij helpen bij het Rintveld, geef jezelf die kans.
