Falen en acceptatie diagnose

25-04-2018 13:05 99 berichten
1
anoniem_368461 wijzigde dit bericht op 06-06-2018 13:48
99.93% gewijzigd
wasknijperwasknijper schreef:
25-04-2018 20:10
Jouw reactie komt voor mij uit de lucht vallen...
Welk gedeelte?
Zie je niet dat je niet op de suggesties in gaat en alleen maar meer en meer aan het verhaal toevoegt? Zie je niet dat je bij elke post iets nieuws meldt waarbij je volhardt dat het niet lopen van de therapie jouw schuld is? Net als het niet hebben van een klik?

Zoals eerder aangegeven, jouw manier van hier reageren is behoorlijk ontwijkend en dramatiserend. Dat is niet erg!! Dat geeft alleen aan hoe klem je lijkt te zitten. En het kan idd zo zijn dat je jouw vragen onbewust gebruikt om haar niet toe te laten. En als er al geen vertrouwensbasis is, dan gaat dat of heel lang duren of het gebeurt gewoon niet.

Veel vragen stellen leidt nl. af van de oplossing. Soms hoef je een probleem niet te begrijpen, en kun je he toch oplossen.

Wat zou er gebeuren als je nu eens zou besluiten dat het etiketje je geen ruk meer uitmaakt en dat alleen de oplossingen er nog toe doen?

Een voorbeeld ter verduidelijking en voor het gemak even buiten de psychische zorg:
Stel je hebt twee gebroken benen. Is het dan zo belangrijk om te begrijpen hoe je nu toch onder die auto terecht bent gekomen of besteed je liever je energie in helen en opnieuw leren lopen?
Is het zo belangrijk om te weten wat de dokters exact gaan doen tijdens de operatie (hoeveel messen liggen er op tafel, wie zegt en doet wat, hoeveel ml verdoving krijg ik en dat soort geneuzel), of vertrouw je erop dat ze hun werk doen en jou helpen genezen?
Ga je de fysiotherapie dan saboteren door continu te vragen waarom hij wat doet, welke spier daarbij betrokken is, welke arts dat heeft goedgekeurd, welk gedeelte in de hersenen aangesproken wordt en hoe de signalen intern doorgegeven en verwerkt worden? Of ga je aan de slag met zijn oefeningen zodat je kunt ervaren dat je weer krachtiger wordt?

M.a.w. je zult je vertrouwen moeten geven om de ander de mogelijkheid te geven om jou hierin te begeleiden. En zoals ik het lees, gaat dat niet gebeuren.
Alle reacties Link kopieren
GenieInABottle schreef:
25-04-2018 21:23
Een psycholoog die aangeeft dat het 'de schuld' van de patiënt is, is imho onprofessioneel bezig. Een test afnemen en iemand anders de lijst in laten vullen idem. Daarnaast is het, ook weer imho, onprofessioneel om aan te geven dat elke psycholoog met iedereen een klik kan opbouwen. Een therapeut die deze zienswijze heeft heeft weinig zelfreflectie.

En ik betwijfel ten zeerste dat die therapeut werkelijk zo handelt. Als ik zie hoe TO hier communiceert en dingen niet begrijpt dan denk ik dat ze de therapeut ook verkeerd begrijpt en ze hier dus een heel vertekend beeld over neerzet. Dat maakt nog steeds dat een echte behandeling vrijwel onmogelijk is, maar of het dan beter is om naar de volgende therapeut te stappen of toch nog met deze door te zetten is maar de vraag.
S-Groot schreef:
25-04-2018 21:57
En ik betwijfel ten zeerste dat die therapeut werkelijk zo handelt. Als ik zie hoe TO hier communiceert en dingen niet begrijpt dan denk ik dat ze de therapeut ook verkeerd begrijpt en ze hier dus een heel vertekend beeld over neerzet. Dat maakt nog steeds dat een echte behandeling vrijwel onmogelijk is, maar of het dan beter is om naar de volgende therapeut te stappen of toch nog met deze door te zetten is maar de vraag.
Dit zijn voor mij te veel invullingen, speculaties en dat vind ik gevaarlijk, zeker de stelligheid waarmee je het schrijft. Ik ben er niet bij, dus die kant ga ik niet op. Daarnaast is het niet helpend. Ze wordt zo, op basis van aannames, onderbuikgevoelens en eigen ervaringen alleen maar bevestigd dat het aan haar ligt en dat terwijl dat dus lang niet altijd zo is. Ik kan alleen reageren op basis van wat TO beleeft. Haar beeld kun je wel vertekend vinden, het is wel haar waarheid. En daar zal de therapeut het toch mee moeten doen, en wij ook.

Het kan zijn dat jij gelijk hebt hoor. Aan de andere kant, ik ken helaas te veel psychologen die onprofessioneel gedrag vertonen. Dus die kant is mij ook niet vreemd. Voor mij doet dat er dus in deze ook allemaal niet toe. Dus het enige advies wat ik blijf geven: zoek een behandelaar die wel aansluit. En al moet TO er nog bij 25 langs gaan. Zij is het waard, net als iedereen die problemen ervaart, om iemand te vinden die bij haar past.
Alle reacties Link kopieren
Als je kijkt naar borderline, zijn er 9 kenmerken waar je er 5 van moet hebben om aan de DSM-5 te voldoen.

Omdat je het in je eerste bericht alleen maar hebt over werkgerelateerde klachten, vraag ik me af aan welke jij verder nog voldoet waardoor ooit de diagnose borderline gesteld is door de psychiater, en is bevestigd door de psycholoog. Dat hoef je niet te verhelderen. Het is alleen wel opvallend dat je dit gedrag niet bespreekt en dat een ggz psychiater echt niet met natte vingerwerk een diagnose stelt.

Welke diagnose zou je wel willen hebben?
Are we not all insane sometimes
Alle reacties Link kopieren
Psychotaio schreef:
25-04-2018 22:57
Als je kijkt naar borderline, zijn er 9 kenmerken waar je er 5 van moet hebben om aan de DSM-5 te voldoen.

Omdat je het in je eerste bericht alleen maar hebt over werkgerelateerde klachten, vraag ik me af aan welke jij verder nog voldoet waardoor ooit de diagnose borderline gesteld is door de psychiater, en is bevestigd door de psycholoog. Dat hoef je niet te verhelderen. Het is alleen wel opvallend dat je dit gedrag niet bespreekt en dat een ggz psychiater echt niet met natte vingerwerk een diagnose stelt.

Welke diagnose zou je wel willen hebben?
Deze 9 kenmerken.
- Krampachtig proberen te voorkomen dat iemand je -feitelijk of vermeend- in de steek laat.

- Een patroon van instabiele en intense relaties, waarbij de ander heel erg wordt geidealiseerd of juist gekleineerd.

- Identiteitsstoornis: duidelijk en aanhoudend instabiel zelfbeeld of zelfgevoel.

- Impulsiviteit op ten minste twee gebieden die je mogelijk kunnen schaden (bijvoorbeeld geld verkwisten, seks, misbruik van middelen, winkeldiefstal, roekeloos rijden, vreetbuien).

- Terugkerende suïcidale gedragingen, gestes of dreigingen, of automutilatie (zelfverwonding).

- Sterk wisselende stemmingen (bijvoorbeeld periodes van intense dysforie – het tegenovergestelde van euforie, prikkelbaarheid of angst meestal enkele uren durend en slechts zelden langer dan een paar dagen).

- Een chronisch gevoel van leegte.

- Inadequate, intense woede of moeite om je kwaadheid te beheersen (bijvoorbeeld regelmatig terugkerende driftbuien, aanhoudende woede of herhaaldelijke vechtpartijen).

- Voorbijgaande, aan stress gebonden paranoïde ideeën of ernstige dissociatieve verschijnselen (het idee buiten de werkelijkheid te staan).
Are we not all insane sometimes
S-Groot schreef:
25-04-2018 21:57
En ik betwijfel ten zeerste dat die therapeut werkelijk zo handelt. Als ik zie hoe TO hier communiceert en dingen niet begrijpt dan denk ik dat ze de therapeut ook verkeerd begrijpt en ze hier dus een heel vertekend beeld over neerzet. Dat maakt nog steeds dat een echte behandeling vrijwel onmogelijk is, maar of het dan beter is om naar de volgende therapeut te stappen of toch nog met deze door te zetten is maar de vraag.
Dat kan, maar het kan net zo goed dat TO een onprofessionele behandelaar heeft getroffen. Die zitten er namelijk zeker tussen en dat is heel kwalijk gezien de kwetsbare positie van de client.

Ik ben bij een instantie eens een behandelaar tegengekomen die dergelijke dingen zei tegen haar cliënten zoals TO omschrijft. Dingen als dat de werkrelatie niet goed zou zijn omdat de client geen relaties aan kan gaan, zich niet kan binden, steeds benadrukken dat zij veel ervaring had (en dus gelijk), client dingen verwijten, client in een hoekje duwen. Volstrekt onprofessioneel. Deze vrouw is haar baan bij die instantie kwijt geraakt, is daarna korte tijd naar een andere instantie gegaan en werkt nu elders in de GGZ. Nog altijd als behandelaar.

TO ga hiermee naar je huisarts. Het heeft geen zin om nóg meer informatie hier neer te zetten. Niemand hier is en kan iets voor je doen hierin. Bespreek met je huisarts.
Alle reacties Link kopieren
GenieInABottle schreef:
25-04-2018 13:25
Een psycholoog stelt geen diagnose, daar hebben we psychiaters voor. Het kan zijn dat zij veel kenmerken van borderline bij jou ziet. Het is echter niet aan haar om een diagnose te stellen en gewoonweg alle ander zaken uit te sluiten. Van iemand met veel ervaring en bijbehorende expertise verwacht ik een hele andere houding.
Dit is niet waar. Een psycholoog kan zeker wel
Diagnoses stellen en een psychiater hoeft niet altijd betrokken te zijn bij de diagnostiek.

Inmiddels het hele topic gelezen en ik zie de reacties ‘gelukkig’ wat bijdraaien. Mij klinkt het namelijk best logisch dat een een behandelaar aangeeft dat
Steeds uitleggen niets oplevert, maar to de therapie aan moet gaan.

To lijkt er steeds bij weg te willen en chaos te creeeren.

To, dat kan heel goed onderdeel van je stoornis zijn. Geef de therapie een kans, mits je hem echt aan gaat
1
anoniem_368461 wijzigde dit bericht op 06-06-2018 13:47
99.91% gewijzigd
1
anoniem_368461 wijzigde dit bericht op 06-06-2018 13:47
99.85% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
En nu?
1
anoniem_368461 wijzigde dit bericht op 06-06-2018 13:47
99.95% gewijzigd
Wasknijper, het is helemaal niet zinvol om hier op het forum te vragen of je psycholoog gelijk heeft of niet. Alles wat je vertelt over je psycholoog vind ik vrij dubieus, maar wie weet ligt het aan jouw interpretatie. Als je twijfels hebt of je psycholoog niet fijn vindt, vraag bij de organisatie een ander of ga zelf naar een ander. De forummers hebben jou niet onderzocht, kennen jou niet en weten dus ook niet of je borderline hebt of niet.
1
anoniem_368461 wijzigde dit bericht op 06-06-2018 13:47
99.91% gewijzigd
Ik heb het interactie met je psycholoog wat gelezen en ik schrik hiervan, je gaat hier echt niet mee verder komen. De basis voor een goede therapie is in mijn ogen het volgende 1) tijd nemen voor juiste kennismaking en dan een basis bouwen voor brede diagnostiek, dit kan gericht bevestigend onderzoek zijn bij vermoedens, maar ook uitsluitende (zoals depressie of adhd of ass).

Jij zou al bij de kennismaking gestopt zijn, want er was geen goede communicatie en direct weerstand en begrenzing bij de psycholoog. Een psycholoog die een goede psychoeducatie na diagnose (van iets heftigs als bordeline, maar ook adhd of ass of wat dan ook), is heel slecht bezig. Psychoeducatie is, vertellen wat de kenmerken zijn van bordeline, waar je kans loopt om op vast te lopen, wat typerend gedrag en denken is, en hoe omgeving het ziet.


Ik zou zo snel mogelijk weg gaan bij deze therapeut, aangeven dat je psychoeducatie belangrijk vind en dat je je niet kan vinden in haar uitleg, zonde van mijn tijd. Doe dit anders schriftelijk eventueel.


En ga op zoek naar een betere. Als je al zo lang vastloopt op werkvloer, dan is dat meer dan de moeite waard.

En ik vind het idee om autisme of add te onderzoeken geen slecht idee.

Kijk, je hebto.a. persoonlijkheidsstoornissen (bordeline) maar je hebt ook ontwikkelingsstoornissen. Daar zit groot verschil in. Zij zet je direct in een persoonlijkheidsstoornis. En jij denkt zelf aan een ontwikkelingsstoornis (hoog functionerend autisme).

Ik zou je aanraden te investeren in andere psycholoog, of vrijgevestigde psychiater. Kijk gewoon hoe het klikt, en of je de benadering bevalt. Niet om te shoppen, maar niet elke therapeut is goed (en deze klinkt slecht) en niet elke therapeut past bij elke client.
wasknijperwasknijper schreef:
05-05-2018 15:23
@tu1nhek Je hebt gelijk, jullie kunnen niet op basis van mijn verhaal een antwoord geven.

Maar ik heb nog 1 vraag. Jullie zien mijn werkproblemen aan als dingen die bij autisme horen. Ik loop inderdaad op dezelfde dingen constant vast, en word vaak om dezelfde redenen ontslagen.
Nee, dat heeft 1 (of misschien wel 2) persoon geopperd. Wat ik ook wel snap gezien wat je benoemt. Echter, het steeds op dezelfde manier vastlopen kan ook wijzen op een persoonlijkheidsstoornis. En wat jij ervaart als waar je tegenaan loopt kan ook komen door een persoonlijkheidsstoornis. Of autisme. Wie weet? Wij zijn er niet bij en lezen alles hier vanuit jouw referentiekader en interpretatie. Dus....het is gewoon niet te zeggen door willekeurige mensen op een forum. Maar ik zou zeker een second opinion vragen als je twijfelt en als je je niet goed voelt bij je behandelaar ook zeker naar een ander gaan.

Dus, nogmaals, terug naar de huisarts.
en ik zou eerst zelf nadenken of je wel oude contacten wilt aanhalen. Wil je ze echt weer in je leven? OF doe je dit als opdracht? Is het dan niet dat je dan problemen krijgt, van, en wat nu, ik maak contact maar eigenlijk wil ik je niet zien...

Beetje rare opdracht. Je zou kunnen nadenken, wie zou je echt nog eens willen spreken, of terug in je leven. Dan kan je daar je op richten. Je zou ook kunnen denken, ok, sociale contacten, hoe doe ik dat nu, deze maand? En dat je open ogen en oren houdt komende tijd met de mensen die je nu tegenkomt, misschien iemand op sport, een doe activiteit, een wandeling, kan van alles wat zijn. Misschien een leuk kaartje naar familie of bestaande vriend, een uitnodiging voor iets leuks samen met bestaande contacten. En daar in investeren. Ik zou echt nooit 'oude koeien'oftewel, oude kennissen van vroeger contacteren, er is een reden dat ik ze niet meer zie, we zijn ieder ons weegs gegaan. Belangrijke mensen zie ik nu nog. Kan me voorstellen dat dat bij jou ook zo is.
1
anoniem_368461 wijzigde dit bericht op 06-06-2018 13:47
99.78% gewijzigd
1
anoniem_368461 wijzigde dit bericht op 06-06-2018 13:46
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Wasknijper, ga terug naar je huisarts en vraag daar om hulp om een andere psycholoog te vinden. Iemand bij een andere organisatie of een vrijgevestigde.

Dat advies heb je nu al meerdere malen gekregen maar je blijft vragen stellen en doorgaan. Stop daarmee en ga naar je huisarts.

Of niet maar stop dan met hier vragen naar hoe lezers jouw diagnose invullen. Het is nu al vaak genoeg gezegd dat dat niet kan.
Zet zelf op een rij wat jij belangrijk vindt voor een goede behandelrelatie, waar en bij wie kan jij echt jezelf zijn en zo ook aan je zelf werken.

En schrijf eens in 1,2,3 punten onder elkaar wat je therapeut allemaal zegt tegen en over je. En bekijk dan eens of je dit nu echt prettig vindt en normaal, of dat je een vraagteken hier bij stelt. Ik denk dat jij heel goed in staat bent om te oordelen of dit prettig respectvol gedrag en houding is of niet.
'doordrammen'? Niet leuk als dat tegen je gezegd wordt in therapeutische setting, ook al ben je misschien iemand die veel vragen heeft en misschien met meer vragen zit dan een ander , je kan het ook als anders benoemen, wat sympathieker overkomt en meer recht doet aan wat er bij jou speelt. Drammen doet een kleuter, maar jij zit met heel veel vragen en piekert meer dan een ander. Wellicht dat je denkstijl vraagt om een heel specifiek antwoord en heb je die nog niet gehoord.


Weet je, je zegt dat je mutileert ( :hug: ) en steeds zo enorm moe bent,lijkt me superzwaar. En dan zoveel vragen en onzekerheid over de therapie waar je nu zoveel van verwacht en nu niet lekker loopt. Blijf goed bij jezelf en als je kan ook zelf naar zelfstandig therapeut of vrijgevestigde, of psychiater. Het hoeft niet via ellelange wachtlijsten en perse regulier groot instituut.

Weet je, neem anders het besluit voor nu en morgen, ik stop met deze psycholoog. Voel gewoon, wat brengt jou dat. Je hoeft het stoppen niet uit te voeren, maar gewoon als experiment besluiten, ik ga nu even doen dat ik met deze therapeut stop. En dan kijken wat er bij jou boven komt, opluchting, spanning, piekeren, rust? Hoeft niet, maar kan je helpen.

Misschien dat je ook kan inlezen in sociale angst stoornis, omdat je zoveel angsten hebt bij aangaan contacten. En autisme, en herken je daar dingen van, iedereen ligt wel beetje in het spectrum, de een meer dan de ander. Maar het kan zijn dat je qua denkstijl en sociale contacten misschien je wat herkent. Niet dat je dit hebt, maar het is fijn om te weten dat je niet alleen bent in je eigenaardigheden.
Zo kan je ook wat inlezen in hechtingstijlen, en over bordeline persoonlijkheid. Jij kent jezelf het beste, dus als je iets leest, en je denkt, ja dat herken ik ook, betekent niet dat je dat dan hebt he, daar is dus een goede diagnose voor, maar inlezen kan jou helpen, zodat je misschien wat minder vragen hebt.
anoniem_636ec96671ca6 wijzigde dit bericht op 06-05-2018 19:02
73.18% gewijzigd
multomap schreef:
06-05-2018 15:38
Wasknijper, ga terug naar je huisarts en vraag daar om hulp om een andere psycholoog te vinden. Iemand bij een andere organisatie of een vrijgevestigde.

Dat advies heb je nu al meerdere malen gekregen maar je blijft vragen stellen en doorgaan. Stop daarmee en ga naar je huisarts.

Of niet maar stop dan met hier vragen naar hoe lezers jouw diagnose invullen. Het is nu al vaak genoeg gezegd dat dat niet kan.
Hier sluit ik mij nog een keer bij aan. Ik vind het helemaal niet verantwoord om antwoorden te geven op de vragen die je stelt hier. Dat is niet in jouw belang, gezien de manier waarop je met de antwoorden omgaat. Ga alsjeblieft terug naar je huisarts voor een andere behandelaar. Dan kan je op z'n minst ervaren of je met iemand anders een betere klik hebt, iemand die beter bij jou kan aansluiten.
tu1nhek schreef:
06-05-2018 19:00
Hier sluit ik mij nog een keer bij aan. Ik vind het helemaal niet verantwoord om antwoorden te geven op de vragen die je stelt hier. Dat is niet in jouw belang, gezien de manier waarop je met de antwoorden omgaat. Ga alsjeblieft terug naar je huisarts voor een andere behandelaar. Dan kan je op z'n minst ervaren of je met iemand anders een betere klik hebt, iemand die beter bij jou kan aansluiten.
Helemaal eens. Doordat je steeds iets andere informatie krijgt, wordt het nog drukker in je hoofd. Tenminste die indruk heb ik. Zoek een andere behandelaar, laat je goed onderzoeken en testen en werk naar een oplossing toe.
Je blijft bezig met een labeltje, maar ik herhaal nog eens:
Als je twee gebroken benen hebt, steek je dan je energie in je herstel of in de vraag hoe je onder die auto bent gekomen?
Als je vliegtuig twee uren vertraging heeft door storingen, stap je dan na die 2 uur opgelucht in op weg naar je bestemming, of wil je eerst weten welke storing er was, waardoor deze allemaal kunnen ontstaan en hoe dit in een eerder stadium voorkomen had kunnen worden?
Als je eten aangebrand is en niet meer eetbaar is, zorg je dan voor iets anders te eten, of ga je dagenlang achterhalen hoe het kan dat het eten is aangebrand?

Persoonlijk kies ik steeds voor de optie: richting oplossing. En ja, goede diagnostiek is in jouw geval van belang. Net als een behandelaar waarbij je je veilig, gehoord, gezien en gesteund voelt. Is een behandeling altijd leuk, zeer zeker niet. De confrontatie met jezelf, de drempels die je over moet, de zaken die je gewoonweg moet accepteren en nog veel meer is soms loodzwaar en verre van leuk. Merk je direct verandering? Nee, waarschijnlijk niet. Echter als je bij deze behandelaar blijft, dan blijf je je vragen en twijfels houden en zoek je informatie die aansluit bij, maar je geen millimeter verder helpt.

Ik ben het dan ook met Tu1nhek eens, het voelt voor mij niet verantwoord om inhoudelijk op jouw vragen in te gaan.
Wees lief voor jezelf en zoek een andere behandelaar. Je excuses om het niet te doen (lange wachttijden, kan niet zo maar etc.) zijn B*lls**t. In elke regio zijn er vrij gevestigde therapeuten / psychologen / psychiaters waar je op kortere termijn terecht kan. Je zorgverzekeraar kan je daarbij adviseren. En al is het maar voor een second opinion.
Succes :redrose:
dance_in_the_rain schreef:
25-04-2018 13:11
Wat naar dat je zo vastloopt op werkgebied. Ik herken veel van de dingen die je noemt bij mijn zus. Zij heeft jarenlang de diagnose borderline gehad, maar bleek bij nader inzien Asperger te hebben. Is er bij jou ook aan een ASS gedacht?
Ik zelf dacht daar ook meteen aan. Toevallig is bij zowel mijn schoonvader, als schoonzus, op zeer late leeftijd (70 en 40), na andere diagnoses waaronder borderline, een vorm van autisme vastgesteld. Beiden hebben ook veel problemen gehad met werk, burnouts etc. Ik zou toch maar blijven vragen waar die diagnose borderline op gebaseerd is. SChoonvader werkt nu als autonoom kunstenaar, op zijn tempo, zonder druk, dat gaat wel goed.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven