Psyche
alle pijlers
familie
maandag 1 juni 2009 om 17:41
Ik kan nergens terecht met mijn verhaal, vandaar dat ik er een topic over open.
ik ben geadopteerd, ik heb meerdere malen geprobeerd te zoeken, helaas werd dit niet in behandeling genomen ivm te weinig info/politieke situatie v/h land.
Een aantal jaren geleden heb ik het contact verbroken met het adoptiegezin waarin ik opgegroeid ben. Het was voor mij niet meer haalbaar om contact te hebben.
Ik mis het hebben van een familie, waar je op terug kunt vallen, waarbij je warmte, liefde & geborgenheid kunt vinden. Ik heb het hier erg moeilijk mee, dit is elke keer weer wat mij "nekt" en depressief maakt.
Ik heb weinig sociale contacten en de contacten die ik heb zijn "druk" met hun eigen leven. Ik snap dit ook wel, maar voel me er vaak wel verontwaardigd/boos over. Dat dit onterecht is weet ik ook. Ik voel me zo weinig waard, ben ik niet de moeite waard om regelmatig wat leuks mee te doen?
Ook voel ik me niet verbonden met mensen, ik zou heel graag hechte vriendschappen willen, maar het lukt me niet om dit voor elkaar te krijgen. Over het algemeen ben ik een luisteraar, vrienden vertellen en ik luister. Als het dan al een keer over mij gaat, draait het gesprek al gauw weer hun kant op en vind ik het moeilijk om weer over mezelf te beginnen. Het is niet mijn bedoeling dat het overkomt alsof ik hun de schuld geef, ik heb zelf ook mijn aandeel, ik vind het moeilijk om het over mezelf te hebben, dus ik draai ook vaak genoeg het gesprek weer om.
Al het bovenstaande maakt dat ik me erg eenzaam voel. Ik ben ook wel bezig om op zoek te gaan naar meer contacten, maar ik denk niet dat dit de gehele oplossing is, volgens mij zit die eenzaamheid in mij. Feit blijft dat ik geen familie heb.
Alle adviezen/tips/reacties die ik op de laatste zin krijg vind ik moelijk (reacties zoals "familie is ook niet alles" "er zijn meer mensen die geen familie hebben") ik krijg daardoor het gevoel dat ik MOET relativeren, maar waarom? Ik weet dat soort dingen wel, ik weet dat er meer mensen zijn die geen familie hebben/het contact met familie hebben verbroken. Ik weet helaas maar al te goed dat het niet alles is om een (adoptie)familie te hebben!
Ik hoop vaak dat iemand me alsnog komt halen en dat ik vanaf nu bij dat gezin hoor. Dat ik bij iemand op schoot kan kruipen om uit te huilen, veilig onder iemand zijn armen. Ik baal ervan dat ik al te oud ben om alsnog in een pleeggezin geplaats te worden. Ik schaam me voor deze gevoelens, maar ik heb het zo nodig. Ik voel me net een kind van 5 wat om liefde & verzorging schreeuwt. Maar ik ben een volwassen vrouw, deze gedachten/gevoelens mogen geen plaats meer hebben in mijn hoofd/hart.
Ik heb altijd gedacht als ik mijn ouders vind, dan word alles beter, dan heeft het leven zin, maar dit breekt me ook op, het heeft me niks gebracht! Laatst zei iemand nog tegen me dat ik moet blijven vechten om mijn biologische ouders te vinden. Maar ik wil niet meer vechten, ik wil niet meer hopen dat ik mijn ouders vind, ik wil niet meer hopen dat het leven dan beter word, ik wil er vanaf, van het doet me onbeschrijfelijk veel pijn.
Maar dan is er niks meer, een leeg, zwart gat, vol met eenzaamheid & angst, dat ik altijd alleen blijf, dat het niet gaat lukken om een gelukkig leven te kunnen leiden.
Ik wil niet meer "overleven" ik wil leven. Ik wil kunnen genieten van kleine dingen, een leuk sociaal leven, huisje, boompje, beestje, kortom de zin van het leven inzien, maar het lukt me niet. Zelfs op een dag als vandaag, met dit mooie weer, is de wereld voor mij "donker"
Ik vind dat de hulpverlening tekort schiet om me hier bij te helpen, zij weten het ook niet, ik krijg alleen maar te horen dat ik het moet accepteren en dat ik het hier mee moet doen. En daar sta je dan met legen handen, want hoe moet ik verder, ik heb handvaten nodig, maar die krijg ik niet aangereikt.
Zijn er meer mensen die het contact met hun familie verbroken hebben, of in een zelfde situatie zitten als ik?
hoe gaat jij met dit gemis om?, wat ervaar jij wel/niet als steunend/helpend. waar loop je tegen aan? word dit gevoel minder, of is dit een blijvend iets?
ik ben geadopteerd, ik heb meerdere malen geprobeerd te zoeken, helaas werd dit niet in behandeling genomen ivm te weinig info/politieke situatie v/h land.
Een aantal jaren geleden heb ik het contact verbroken met het adoptiegezin waarin ik opgegroeid ben. Het was voor mij niet meer haalbaar om contact te hebben.
Ik mis het hebben van een familie, waar je op terug kunt vallen, waarbij je warmte, liefde & geborgenheid kunt vinden. Ik heb het hier erg moeilijk mee, dit is elke keer weer wat mij "nekt" en depressief maakt.
Ik heb weinig sociale contacten en de contacten die ik heb zijn "druk" met hun eigen leven. Ik snap dit ook wel, maar voel me er vaak wel verontwaardigd/boos over. Dat dit onterecht is weet ik ook. Ik voel me zo weinig waard, ben ik niet de moeite waard om regelmatig wat leuks mee te doen?
Ook voel ik me niet verbonden met mensen, ik zou heel graag hechte vriendschappen willen, maar het lukt me niet om dit voor elkaar te krijgen. Over het algemeen ben ik een luisteraar, vrienden vertellen en ik luister. Als het dan al een keer over mij gaat, draait het gesprek al gauw weer hun kant op en vind ik het moeilijk om weer over mezelf te beginnen. Het is niet mijn bedoeling dat het overkomt alsof ik hun de schuld geef, ik heb zelf ook mijn aandeel, ik vind het moeilijk om het over mezelf te hebben, dus ik draai ook vaak genoeg het gesprek weer om.
Al het bovenstaande maakt dat ik me erg eenzaam voel. Ik ben ook wel bezig om op zoek te gaan naar meer contacten, maar ik denk niet dat dit de gehele oplossing is, volgens mij zit die eenzaamheid in mij. Feit blijft dat ik geen familie heb.
Alle adviezen/tips/reacties die ik op de laatste zin krijg vind ik moelijk (reacties zoals "familie is ook niet alles" "er zijn meer mensen die geen familie hebben") ik krijg daardoor het gevoel dat ik MOET relativeren, maar waarom? Ik weet dat soort dingen wel, ik weet dat er meer mensen zijn die geen familie hebben/het contact met familie hebben verbroken. Ik weet helaas maar al te goed dat het niet alles is om een (adoptie)familie te hebben!
Ik hoop vaak dat iemand me alsnog komt halen en dat ik vanaf nu bij dat gezin hoor. Dat ik bij iemand op schoot kan kruipen om uit te huilen, veilig onder iemand zijn armen. Ik baal ervan dat ik al te oud ben om alsnog in een pleeggezin geplaats te worden. Ik schaam me voor deze gevoelens, maar ik heb het zo nodig. Ik voel me net een kind van 5 wat om liefde & verzorging schreeuwt. Maar ik ben een volwassen vrouw, deze gedachten/gevoelens mogen geen plaats meer hebben in mijn hoofd/hart.
Ik heb altijd gedacht als ik mijn ouders vind, dan word alles beter, dan heeft het leven zin, maar dit breekt me ook op, het heeft me niks gebracht! Laatst zei iemand nog tegen me dat ik moet blijven vechten om mijn biologische ouders te vinden. Maar ik wil niet meer vechten, ik wil niet meer hopen dat ik mijn ouders vind, ik wil niet meer hopen dat het leven dan beter word, ik wil er vanaf, van het doet me onbeschrijfelijk veel pijn.
Maar dan is er niks meer, een leeg, zwart gat, vol met eenzaamheid & angst, dat ik altijd alleen blijf, dat het niet gaat lukken om een gelukkig leven te kunnen leiden.
Ik wil niet meer "overleven" ik wil leven. Ik wil kunnen genieten van kleine dingen, een leuk sociaal leven, huisje, boompje, beestje, kortom de zin van het leven inzien, maar het lukt me niet. Zelfs op een dag als vandaag, met dit mooie weer, is de wereld voor mij "donker"
Ik vind dat de hulpverlening tekort schiet om me hier bij te helpen, zij weten het ook niet, ik krijg alleen maar te horen dat ik het moet accepteren en dat ik het hier mee moet doen. En daar sta je dan met legen handen, want hoe moet ik verder, ik heb handvaten nodig, maar die krijg ik niet aangereikt.
Zijn er meer mensen die het contact met hun familie verbroken hebben, of in een zelfde situatie zitten als ik?
hoe gaat jij met dit gemis om?, wat ervaar jij wel/niet als steunend/helpend. waar loop je tegen aan? word dit gevoel minder, of is dit een blijvend iets?
zaterdag 13 juni 2009 om 19:48
Hey, je moet het je niet zo aantrekken hoor, het is niet dat ik bewust wegblijf ofzo! Ik lees het nu pas weer, ben de laatste tijd wat onregelmatig op het forum en ik heb ook niet altijd wat te zeggen Ik ben vaak wel betrokken, maar omdat ik veel behoefte heb me af en toe terug te trekken of om gewoon voor de gein her en der te posten ben ik niet zo geschikt voor echte, vaste topics. Daar heb ik niet altijd genoeg ruimte voor in mijn hoofd (ook omdat ik de hele dag al intensief met mensen werk, denk ik, niet dat ik asociaal ben ofzo ). Dat heeft niets met jou of de ander te maken, maar misschien had ik dat eerder moeten zeggen.
En wat ook wel meespeelt is dat je op het andere topic op relaties meldde dat de reacties hier uitbleven. Ik snap wel wat je daarmee bedoelt, maar zo stimuleer je de mensen die hier wel wat hebben geschreven niet om door te gaan. Dat bedoel ik niet als heftige kritiek, maar misschien is dat iets om rekening mee te houden?
Ik hoop dat hier gewoon lekker je hart kan blijven luchten en dat de drie maanden zo voorbij vliegen en het niet teveel blijft voelen als worstelen. Heel veel sterkte
En wat ook wel meespeelt is dat je op het andere topic op relaties meldde dat de reacties hier uitbleven. Ik snap wel wat je daarmee bedoelt, maar zo stimuleer je de mensen die hier wel wat hebben geschreven niet om door te gaan. Dat bedoel ik niet als heftige kritiek, maar misschien is dat iets om rekening mee te houden?
Ik hoop dat hier gewoon lekker je hart kan blijven luchten en dat de drie maanden zo voorbij vliegen en het niet teveel blijft voelen als worstelen. Heel veel sterkte
zaterdag 13 juni 2009 om 19:56
En misschien is het een wat oppervlakkige reactie van mij (de vorige). Wat ook meespeelt is dat het op een bepaalde manier te dichtbij komt. Niet dat ik hetzelfde heb meegemaakt, maar wel omdat ik in het verleden ook door een enorm dal ben gegaan. En ik een aantal dingen wel herken. En het spijt me te moeten zeggen dat ik er op dit moment (nog) niet veel mee kan, of dat ik het lastig vind de juiste afstand te houden. Of ik hou het wat af, en dan blijft het oppervlakkig, óf het komt te dichtbij en ik ga zelf ook worstelen. En in beide gevallen schiet jij er niets mee op, en ik gun je meer dan dat.
Ik weet niet of je hier wat aan hebt, maar ik wil het toch even zeggen. Nogmaals een
Ik weet niet of je hier wat aan hebt, maar ik wil het toch even zeggen. Nogmaals een
zondag 14 juni 2009 om 23:03
Jane, helaas is er geen therapeut voor in de tussentijd. Gister op zich wel een leuke dag gehad, maar wel heel veel onzekerheid. hoe was jouw weekend?
Soundpost, lief dat je gereageerd hebt. ik betrek het teveel op mezelf merk ik, ik ben zo bang dat ik iets fouts doe of mensen weg jaag voel je niet verplicht om hier te schrijven!
ik heb dat beroerd omschreven! heb het inmiddels ook weg gehaald op het andere topic. Ik bedoelde niet dat alle reacties uitbleven, maar meer de vraag of er meer mensen geen familie hebben, elmervrouw heeft daar toen een reactie op gegeven, maar daar bleef het bij. daar doelde ik op. Ik kan mij voorstellen dat dit lullig is overgekomen, het was echt niet zo bedoeld!
je moet doen wat voor jou het beste voelt!
Zoe voor jou ook een
Soundpost, lief dat je gereageerd hebt. ik betrek het teveel op mezelf merk ik, ik ben zo bang dat ik iets fouts doe of mensen weg jaag voel je niet verplicht om hier te schrijven!
ik heb dat beroerd omschreven! heb het inmiddels ook weg gehaald op het andere topic. Ik bedoelde niet dat alle reacties uitbleven, maar meer de vraag of er meer mensen geen familie hebben, elmervrouw heeft daar toen een reactie op gegeven, maar daar bleef het bij. daar doelde ik op. Ik kan mij voorstellen dat dit lullig is overgekomen, het was echt niet zo bedoeld!
je moet doen wat voor jou het beste voelt!
Zoe voor jou ook een
vrijdag 19 juni 2009 om 02:41
Hoi Newstylista,
Mijn weekend was rustig, zondag ergens heen maar kon het adres niet vinden toen ben ik terug gereden en halverwege lekker van de zon en de vogeltjes gaan genieten.
Van de week gelopen en gedanst en een uurtje geleden de wasmachinewatertoevoerslang vervangen (goed woord voor scrabble vind je niet?) Nooit gedacht dat ik het waterspetter probleem kon oplossen maar stiekem toch.
En hoe is het met jou?
Groetjes Jane
Mijn weekend was rustig, zondag ergens heen maar kon het adres niet vinden toen ben ik terug gereden en halverwege lekker van de zon en de vogeltjes gaan genieten.
Van de week gelopen en gedanst en een uurtje geleden de wasmachinewatertoevoerslang vervangen (goed woord voor scrabble vind je niet?) Nooit gedacht dat ik het waterspetter probleem kon oplossen maar stiekem toch.
En hoe is het met jou?
Groetjes Jane
vrijdag 19 juni 2009 om 09:34
Hoi allemaal,
Ik heb het even heel druk gehad, vandaar dat ik er even niet was. Ik ben benieuwd hoe het met je gaat, Newstylista. Kom je je dagen een beetje ok door? Heb je echt het gevoel dat je zit te wachten tot je therapie kan beginnen (in aug. toch)?
Dat betekent nog een zomer voor de boeg. Ik ben al plannen aan het maken om twee weekjes weg te gaan in juli. Daarna weer druk met andere dingen. Maak jij plannen, of laat je komen wat er komt? Ik hoop in elk geval dat je je op dit moment een beetje lekker voelt!
Ik heb het even heel druk gehad, vandaar dat ik er even niet was. Ik ben benieuwd hoe het met je gaat, Newstylista. Kom je je dagen een beetje ok door? Heb je echt het gevoel dat je zit te wachten tot je therapie kan beginnen (in aug. toch)?
Dat betekent nog een zomer voor de boeg. Ik ben al plannen aan het maken om twee weekjes weg te gaan in juli. Daarna weer druk met andere dingen. Maak jij plannen, of laat je komen wat er komt? Ik hoop in elk geval dat je je op dit moment een beetje lekker voelt!
vrijdag 19 juni 2009 om 21:10
Hi newstylista,
Ik weet precies hoe je je voelt!!!! Ik ben ook geadopteerd. Ik heb je net een berichtje gestuurd om vrienden te worden.
Wat bij mij anders is dat ik nog wel contact met mijn adoptie ouders heb, maar of het contact goed is is een grote vraag.
Ik zou graag met je in contact komen!!
groetjes mood_indigo
Ik weet precies hoe je je voelt!!!! Ik ben ook geadopteerd. Ik heb je net een berichtje gestuurd om vrienden te worden.
Wat bij mij anders is dat ik nog wel contact met mijn adoptie ouders heb, maar of het contact goed is is een grote vraag.
Ik zou graag met je in contact komen!!
groetjes mood_indigo
zaterdag 20 juni 2009 om 07:32
Jane, wat jammer dat je het adres niet kon vinden. maar gelukkig heb je wel van de zon/vogeltjes kunnen genieten.
wat knap dat je dat zelf hebt gedaan! dat is idd een heel mooi woord voor srabble!
tja hoe gaat het met mij, veel stemmingswisselingen momenteel, ik tel de dagen echt af. bijna Juli, nog 2 maanden...
Zoe, hoe is het met jou? vind je het fijn dat je wat om handen hebt, of waren de afgelopen dagen te druk voor je? ik zit echt af te tellen
heerlijk 2 weekjes weg, ga je naar het buitenland of blijf je in Nederland?
Ik ben niet echt plannen aan het maken, vakantie zit er niet in. en qua leuke dingen doen, ik denk dat vrienden vooral met hun partner dingen plannen, dus ik heb geen idee.
Mood Indigo, ik ga je een berichtje sturen.
wat knap dat je dat zelf hebt gedaan! dat is idd een heel mooi woord voor srabble!
tja hoe gaat het met mij, veel stemmingswisselingen momenteel, ik tel de dagen echt af. bijna Juli, nog 2 maanden...
Zoe, hoe is het met jou? vind je het fijn dat je wat om handen hebt, of waren de afgelopen dagen te druk voor je? ik zit echt af te tellen
heerlijk 2 weekjes weg, ga je naar het buitenland of blijf je in Nederland?
Ik ben niet echt plannen aan het maken, vakantie zit er niet in. en qua leuke dingen doen, ik denk dat vrienden vooral met hun partner dingen plannen, dus ik heb geen idee.
Mood Indigo, ik ga je een berichtje sturen.
zondag 21 juni 2009 om 01:11
Hoi NS,
Vraagje, hoezo denk je dat vrienden met hun partner dingen plannen enne betekend dat je dan zelf niks met hen kan plannen? Wel doen hoor, zat niet-singles die wat willen afspreken omdat hun vent met vrienden wat afspreekt.
Dusseh, wat ga je doen? Foto museum in A'dam is leuk...of dvd uit de bieb halen en een videovreetavond organiseren...
Groetjes
Jane
ps veel stemmingswisselingen schrijf je, heb je daar geen medicatie voor? (Wil je niks aanpraten maar het kan wel helpen..) Nogmaals groet
Vraagje, hoezo denk je dat vrienden met hun partner dingen plannen enne betekend dat je dan zelf niks met hen kan plannen? Wel doen hoor, zat niet-singles die wat willen afspreken omdat hun vent met vrienden wat afspreekt.
Dusseh, wat ga je doen? Foto museum in A'dam is leuk...of dvd uit de bieb halen en een videovreetavond organiseren...
Groetjes
Jane
ps veel stemmingswisselingen schrijf je, heb je daar geen medicatie voor? (Wil je niks aanpraten maar het kan wel helpen..) Nogmaals groet
maandag 22 juni 2009 om 10:06
Hallo Newstylista!
Hoe is het met je? Gisteren was het de langste dag van het jaar, toch bijzonder vind ik. Lekker veel en lang zomerlicht. Voor jou hoop ik natuurlijk ook dat het een beetje opschiet, zodat de twee maanden snel voorbij zijn. Het was gisteren ook vaderdag. ik weet niet of je daar iets mee hebt of had, maar ik heb wel even aan je gedacht. Twee vaders en geen om een zakdoek of een stropdas aan te geven... Ik weet van een meisje dat ook geen vader had (die ze kende) en dat altijd iets maakte voor een goede vriend van haar moeder, als een soort vaderfiguur. Ik hoop voor jou dat het je gegund is om in andere mensen vader- en moederfiguren te vinden, als je daaraan toe bent.
Ik zie dat je ook iemand (Mood_indigo) hebt gevonden 'in hetzelfde schuitje'. Ik hoop dat het contact jullie tot steun kan zijn!
Hoe is het met je? Gisteren was het de langste dag van het jaar, toch bijzonder vind ik. Lekker veel en lang zomerlicht. Voor jou hoop ik natuurlijk ook dat het een beetje opschiet, zodat de twee maanden snel voorbij zijn. Het was gisteren ook vaderdag. ik weet niet of je daar iets mee hebt of had, maar ik heb wel even aan je gedacht. Twee vaders en geen om een zakdoek of een stropdas aan te geven... Ik weet van een meisje dat ook geen vader had (die ze kende) en dat altijd iets maakte voor een goede vriend van haar moeder, als een soort vaderfiguur. Ik hoop voor jou dat het je gegund is om in andere mensen vader- en moederfiguren te vinden, als je daaraan toe bent.
Ik zie dat je ook iemand (Mood_indigo) hebt gevonden 'in hetzelfde schuitje'. Ik hoop dat het contact jullie tot steun kan zijn!
maandag 22 juni 2009 om 22:51
Jane, het gaat nu ook zo, ik zie mijn vrienden weinig, omdat ze druk zijn met andere dingen, dat zal in de zomer niet anders zijn. nee ik heb daar nog geen medicatie voor, maar ben aan het nadenken/kijken wat ik daarmee wil. hoe is het met jou?
Zoe, nog steeds wel hetzelfde als elke dag, veranderd niet zoveel qua gevoel. hoe is het met jou? ik doe niks aan vaderdag, gelukkig was het zondag en heb ik er niet teveel van mee gekregen.
Zoe, nog steeds wel hetzelfde als elke dag, veranderd niet zoveel qua gevoel. hoe is het met jou? ik doe niks aan vaderdag, gelukkig was het zondag en heb ik er niet teveel van mee gekregen.
donderdag 25 juni 2009 om 14:49
Hallo allemaal,
hoe is het met jullie? ik voel me echt ontzettend kut , de laatste dagen is er zoveel boosheid en verdriet. die machteloosheid kan ik niks mee, het blijft maar terug komen. hoe ga ik in godsnaam de zomer doorkomen. ik zie het echt even niet meer zitten, voor mij hoeft het zo echt niet. ik ben het zo zat
hoe is het met jullie? ik voel me echt ontzettend kut , de laatste dagen is er zoveel boosheid en verdriet. die machteloosheid kan ik niks mee, het blijft maar terug komen. hoe ga ik in godsnaam de zomer doorkomen. ik zie het echt even niet meer zitten, voor mij hoeft het zo echt niet. ik ben het zo zat
donderdag 25 juni 2009 om 17:04
zaterdag 27 juni 2009 om 15:38
Hoi ik ben zelf ook geadopteerd, en herken wel het een en ander... als je wilt mag je me mailen... brown-b@live.nl
ik weet even niet wat ik met mijzelf aan moet
donderdag 2 juli 2009 om 12:44
