Psyche
alle pijlers
Goede dag, slechte dag
donderdag 24 september 2009 om 13:13
Omdat ik in Stap voor Stap alleen maar positief mag wil schrijven, open ik dit topic. Soms heb ik goede dagen, vaak heb ik kutdagen. En dat moet ik kwijt. En dat wil ik hier kwijt. En zo zijn er vast nog meer mede forummers. Iedereen is welkom! Lees wat je wil lezen!
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
anoniem_77625 wijzigde dit bericht op 04-11-2009 13:32
Reden: OP aangepast
Reden: OP aangepast
% gewijzigd
maandag 22 november 2010 om 01:12
Weet niet of hier nog veel gelezen wordt, maar nee, is de laatste dagen alleen maar slechter gegaan.
Ben ziek geweest, kon geen eten binnen houden. De dag erna had ik nog steeds geen eetlust, maar nu is het een beetje een gevaarlijke houding geworden van 'ach, ik heb het nu al drie dagen volgehouden om weinig te eten, laat ik er nog maar wat dagjes aan vast plakken.' Denk dat misschien elke vrouw dit stiekem wel een beetje in zich heeft?
Aan de ene kant heb ik ook echt geen eetlust, aan de andere kant voel ik me onzettend slap, hoofdpijn, chagrijnig en leeg.
Heb vandaag een ontzettend opgefokte dag. Zit ook weer veel te veel op dat vermaledijde andere forum, waar ik me totaal laat opfokken door iedereen. Ze moeten verdomme weten dat ik wel leuk ben!
Ik word echt gek hoor. Het gaat echt de verkeerde kant op hier, kan er ook niet meer van maken.
Ben ziek geweest, kon geen eten binnen houden. De dag erna had ik nog steeds geen eetlust, maar nu is het een beetje een gevaarlijke houding geworden van 'ach, ik heb het nu al drie dagen volgehouden om weinig te eten, laat ik er nog maar wat dagjes aan vast plakken.' Denk dat misschien elke vrouw dit stiekem wel een beetje in zich heeft?
Aan de ene kant heb ik ook echt geen eetlust, aan de andere kant voel ik me onzettend slap, hoofdpijn, chagrijnig en leeg.
Heb vandaag een ontzettend opgefokte dag. Zit ook weer veel te veel op dat vermaledijde andere forum, waar ik me totaal laat opfokken door iedereen. Ze moeten verdomme weten dat ik wel leuk ben!
Ik word echt gek hoor. Het gaat echt de verkeerde kant op hier, kan er ook niet meer van maken.
maandag 22 november 2010 om 02:12
lieve ste,
het gaat echt heel slecht he? wel een aparte combi ziek /niet eten/ lusteloos maar toch de energie hebben om je enorm op te fokken. Ik vind het echt heel naar om te lezen en nog vervelender dat ik niet iets voor je kan doen waardoor je je beter gaat voelen. Je moet wel echt stoppen met dat rukforum van je. Natuurlijk ben je een harstikke lieve, leuke meid; maar af en toe lijken fora net ordinaire mavoklasjes waar mensen het leuk vinden om iemand af te zeiken. Vroeger zeiden ze wel eens dat schelden geen pijn doet, maar we weten allemaal dat het niet zo is. En het doet zelfs pijn als het het getypte woorden zijn van volledig onbekenden. Je bent lief en leuk. Je bent heel meelevend. dat zie ik toch. Doe geen moeite om dat te bewijzen aan volwassenen die zich als simpele kinderachtige zieltjes gedragen.
ik weet niet wat je nodig hebt om weer een beetje tot rust te komen. Wat zijn de dingen waar je normaal wel blij van wordt?
En je vriend, kan hij je wel een beetje steunen? Heb je medicijnen?
ik kan niet meer doen dan je sterkte wensen. hopen dat het snel weer wat beter gaat, al is het maar een klein beetje...
het gaat echt heel slecht he? wel een aparte combi ziek /niet eten/ lusteloos maar toch de energie hebben om je enorm op te fokken. Ik vind het echt heel naar om te lezen en nog vervelender dat ik niet iets voor je kan doen waardoor je je beter gaat voelen. Je moet wel echt stoppen met dat rukforum van je. Natuurlijk ben je een harstikke lieve, leuke meid; maar af en toe lijken fora net ordinaire mavoklasjes waar mensen het leuk vinden om iemand af te zeiken. Vroeger zeiden ze wel eens dat schelden geen pijn doet, maar we weten allemaal dat het niet zo is. En het doet zelfs pijn als het het getypte woorden zijn van volledig onbekenden. Je bent lief en leuk. Je bent heel meelevend. dat zie ik toch. Doe geen moeite om dat te bewijzen aan volwassenen die zich als simpele kinderachtige zieltjes gedragen.
ik weet niet wat je nodig hebt om weer een beetje tot rust te komen. Wat zijn de dingen waar je normaal wel blij van wordt?
En je vriend, kan hij je wel een beetje steunen? Heb je medicijnen?
ik kan niet meer doen dan je sterkte wensen. hopen dat het snel weer wat beter gaat, al is het maar een klein beetje...
maandag 22 november 2010 om 02:23
Lief van je PoisenIvy! Nee heb geen medicijnen, ben er juist een paar maanden (na best veel moeite) vanaf geraakt. Voel me nu niet beter of slechter dan eerst, dus die medicijnen hadden toch al niet veel effect meer.
Mijn vriend kan ook niet zo bijster veel voor me doen. Gaat ook niet meer zo geweldig tussen ons, maar ik wil niet nadenken over uitmaken, omdat ik dan (hier waar ik woon) écht niemand meer heb. Ik doe af en toe nog wel dingetjes met hem, we gaan morgen als het goed is naar Harry Potter, dat is dan wel weer leuk.
Heb zoveel zorgen om grote dingen (geen werk, studie, geld, vrienden) en daarbij ook om relatief kleine dingetjes, waarvan ik me afvraag of het wel gezond is dat ik me daar druk om maak. Alles bij elkaar bestaat mijn leven nu dus uit zorgen maken, en een manier bedenken om mezelf af te leiden, wat dus eigenlijk neerkomt op heel de dag internetten (vooral forummen).
Heb uitslagen gehad van mijn persoonlijkheidsonderzoeken trouwens. Heb geen echte persoonlijkheidsstoornis (wat ik stiekem wel een klein beetje gehoopt had, een etiketje lost de zaken niet op natuulrijk, maar maakt het wel een beetje makkelijker te begrijpen voor mijn omgeving bijvoorbeeld)
Ik kan niet onder een specifieke persoonlijkheidstoornis geschaard worden, maar mijn probleem is volgens de psychologe niet zozeer een 'toestand'probleem (dus bijvoorbeeld tijdelijk depressief zijn, waar je weer overheen kan komen) maar het ligt echt in mijn persoonlijkheid. Had het al wel verwacht, maar wel kut met peren natuurlijk. Als er niet echt een naam aan te geven valt denken sommigen al snel dat je je aanstelt, en maar gewoon normaal moet gaan doen.
Ik zou niets liever willen dan normaal zijn, een normaal leven leiden, normaal met mensen omgaan, normaal op mensen reageren.
Er kwam ook uit dat ik een erg hoge krenkbaarheid heb, en dus erg gevoelig ben voor meningen en kritieken van anderen. Dat had ik al verwacht, want dat is ook echt extreem bij mij.
Nou ja, nog een paar dingen die eruit kwamen, maar voorlopig heeft het meer vragen opgeroepen dan beantwoord. Moet woensdag weer naar de psych, zal alle vragen die ik heb opgeschreven hem eens voorleggen. Maar bah, ben er nu al zo lang bezig, en het heeft nog niks uitgehaald. Ik vind het moeilijk om hem daadwerkelijk de ernst van mijn toestand te doen inzien. Op de dagen dat ik daar zit voel ik me altijd wel oke. Ik zou eigenlijk op momenten van grote woede en wanhoop daar moeten zitten, om echt duidelijk te maken waar ik mee zit.
Gisteren ook m'n moeder veel verdriet gedaan door eerlijk te zijn over hoe ik me voel, en te zeggen dat ik eigenlijk niet meer door wil. Bah, ik wil haar geen verdriet doen, en daarom vind ik het moeilijk om dingen met haar te delen.
Nou ja, genoeg voor nu, anders wordt het zo'n lap tekst waar niemand iets van onthoudt.
Mijn vriend kan ook niet zo bijster veel voor me doen. Gaat ook niet meer zo geweldig tussen ons, maar ik wil niet nadenken over uitmaken, omdat ik dan (hier waar ik woon) écht niemand meer heb. Ik doe af en toe nog wel dingetjes met hem, we gaan morgen als het goed is naar Harry Potter, dat is dan wel weer leuk.
Heb zoveel zorgen om grote dingen (geen werk, studie, geld, vrienden) en daarbij ook om relatief kleine dingetjes, waarvan ik me afvraag of het wel gezond is dat ik me daar druk om maak. Alles bij elkaar bestaat mijn leven nu dus uit zorgen maken, en een manier bedenken om mezelf af te leiden, wat dus eigenlijk neerkomt op heel de dag internetten (vooral forummen).
Heb uitslagen gehad van mijn persoonlijkheidsonderzoeken trouwens. Heb geen echte persoonlijkheidsstoornis (wat ik stiekem wel een klein beetje gehoopt had, een etiketje lost de zaken niet op natuulrijk, maar maakt het wel een beetje makkelijker te begrijpen voor mijn omgeving bijvoorbeeld)
Ik kan niet onder een specifieke persoonlijkheidstoornis geschaard worden, maar mijn probleem is volgens de psychologe niet zozeer een 'toestand'probleem (dus bijvoorbeeld tijdelijk depressief zijn, waar je weer overheen kan komen) maar het ligt echt in mijn persoonlijkheid. Had het al wel verwacht, maar wel kut met peren natuurlijk. Als er niet echt een naam aan te geven valt denken sommigen al snel dat je je aanstelt, en maar gewoon normaal moet gaan doen.
Ik zou niets liever willen dan normaal zijn, een normaal leven leiden, normaal met mensen omgaan, normaal op mensen reageren.
Er kwam ook uit dat ik een erg hoge krenkbaarheid heb, en dus erg gevoelig ben voor meningen en kritieken van anderen. Dat had ik al verwacht, want dat is ook echt extreem bij mij.
Nou ja, nog een paar dingen die eruit kwamen, maar voorlopig heeft het meer vragen opgeroepen dan beantwoord. Moet woensdag weer naar de psych, zal alle vragen die ik heb opgeschreven hem eens voorleggen. Maar bah, ben er nu al zo lang bezig, en het heeft nog niks uitgehaald. Ik vind het moeilijk om hem daadwerkelijk de ernst van mijn toestand te doen inzien. Op de dagen dat ik daar zit voel ik me altijd wel oke. Ik zou eigenlijk op momenten van grote woede en wanhoop daar moeten zitten, om echt duidelijk te maken waar ik mee zit.
Gisteren ook m'n moeder veel verdriet gedaan door eerlijk te zijn over hoe ik me voel, en te zeggen dat ik eigenlijk niet meer door wil. Bah, ik wil haar geen verdriet doen, en daarom vind ik het moeilijk om dingen met haar te delen.
Nou ja, genoeg voor nu, anders wordt het zo'n lap tekst waar niemand iets van onthoudt.
maandag 22 november 2010 om 02:35
Mijn leefritme, mijn dagbesteding, mijn manier van denken, het is allemaal zo totaal verkeerd. Maar hoe moet dat opgelost worden? Hoe? Het kan sowieso niet binnen korte tijd, maar zelf kan ik het niet, anders zat ik nu niet in deze situatie.
Maar wat kunnen anderen voor mij doen? Wat kan een hulpverlener voor me doen? Ik weet het gewoon niet.
Maar wat kunnen anderen voor mij doen? Wat kan een hulpverlener voor me doen? Ik weet het gewoon niet.
maandag 22 november 2010 om 02:46
je hebt geen persoonlijkheidsstoornis maar het ligt wel aan je persoonlijkheid? dat lijkt me ehh apart. Als ik voor mezelf spreek dan heeft het labeltje in deze ook geen enkele toegevoegde waarde. Sterker nog (vooral als anderen dat weten) denk ik dat je er eerder last van hebt. Er zijn zoveel vooroordelen (kijk maar eens rond hier) als het gaat om borderline, anti-sociaal of narcistische persoonlijkheidsstoornis. Maar goed ik kan me ook goed voorstellen dat voor jouw gevoel de problematiek ernstig wordt onderschat, terwijl - en dan spreek ik weer voor mezelf- het ook zobelangrijk is om je "begrepen" te voelen. Heb je het rapport gelezen? Weet je welke gaf-score er is ingevuld?
Hoe reageerde je moeder eigenlijk? Ook dat is zo iets moeilijks. Je wilt delen hoe je je voelt, hoe het echt gaat, maar tegelijktijd wil je haar geen verdriet doen. Misschien vind ze het - hoeveel verdriet het haar ook doet- ook fijn dat je haar in vertrouwen hebt genomen.
Ik ken het gevoel. komt door dat uitzichloze he. Ik heb het al bijna mn hele leven. varierend van als het morgen -voorbij is dan vind ik dat prima, tot ernstig nadenken hoe en wanneer. maar ik durf niet.
Ben zelf geen hp fan, maar hoop dat jij wel een leuke avond gaat hebben!
Hoe reageerde je moeder eigenlijk? Ook dat is zo iets moeilijks. Je wilt delen hoe je je voelt, hoe het echt gaat, maar tegelijktijd wil je haar geen verdriet doen. Misschien vind ze het - hoeveel verdriet het haar ook doet- ook fijn dat je haar in vertrouwen hebt genomen.
Ik ken het gevoel. komt door dat uitzichloze he. Ik heb het al bijna mn hele leven. varierend van als het morgen -voorbij is dan vind ik dat prima, tot ernstig nadenken hoe en wanneer. maar ik durf niet.
Ben zelf geen hp fan, maar hoop dat jij wel een leuke avond gaat hebben!
maandag 22 november 2010 om 03:54
Nou ja, om het iets duidelijker te zeggen: ik kan niet geschaard worden onder puur borderline of iets, maar van elke persoonlijkheidsstoornis heb ik ergens wel een 'stukje'. Dat noemen ze dan Persoonlijkheidsstoornis NAO. (Niet Anderszins Omschreven)
En het is dus niet een depressie, of een angststoornis, maar dus mijn persoonlijkheidsprobleem, wat me ook vatbaarder maakt voor psychische problemen en depressies. Erg lastig, want een persoonlijkheidsstoornis is iets waarmee je om moet zien te gaan, en valt niet echt te genezen. Het zal daarom ook erg moeilijk voor me worden om me te conformeren aan het leven 'zoals het hoort'. Dus met gewoon werken en alles wat erbij hoort.
Verder heb ik dus nog enorm veel vragen, die ik woensdag ga stellen.
Mijn moeder reageerde heel erg bezorgd en moest huilen, en dat wil ik absoluut niet.
En het is dus niet een depressie, of een angststoornis, maar dus mijn persoonlijkheidsprobleem, wat me ook vatbaarder maakt voor psychische problemen en depressies. Erg lastig, want een persoonlijkheidsstoornis is iets waarmee je om moet zien te gaan, en valt niet echt te genezen. Het zal daarom ook erg moeilijk voor me worden om me te conformeren aan het leven 'zoals het hoort'. Dus met gewoon werken en alles wat erbij hoort.
Verder heb ik dus nog enorm veel vragen, die ik woensdag ga stellen.
Mijn moeder reageerde heel erg bezorgd en moest huilen, en dat wil ik absoluut niet.
maandag 22 november 2010 om 19:06
Dag allemaal, mag ik misschien meeschrijven op dit topic? Ik herken me in jullie verhalen over goede dagen, slechte dagen, ik worstel er al ongeveer 10 jaar mee. Soms gaat het heel goed en dan ben ik ineens weer een paar weken vreselijk depressief. Op dit moment zit ik helaas in een depressieve fase. Ik ben een maand geleden gestopt met AD omdat ik dacht dat het supergoed met me ging, maar niet dus, want ik ben echt keihard weer naar beneden gestort ;-( Dus ik zou het fijn vinden om mee te schrijven en een beetje steun en herkenning te vinden.
Sterkte voor iedereen die op dit moment in een slechte periode zit, sterkte woensdag bij de psych Ste.
Sterkte voor iedereen die op dit moment in een slechte periode zit, sterkte woensdag bij de psych Ste.
dinsdag 30 november 2010 om 15:22
quote:Ste_ schreef op 22 november 2010 @ 02:35:
Mijn leefritme, mijn dagbesteding, mijn manier van denken, het is allemaal zo totaal verkeerd. Maar hoe moet dat opgelost worden? Hoe? Het kan sowieso niet binnen korte tijd, maar zelf kan ik het niet, anders zat ik nu niet in deze situatie.
Maar wat kunnen anderen voor mij doen? Wat kan een hulpverlener voor me doen? Ik weet het gewoon niet.
Je leefritme kan je veranderen met behulp van hulpverleners, je dagbesteding ook en je manier van denken ook.
Lieve Ste, houd een dagboekje bij voor een week. Schrijf op wat je denkt, hoe je je daarbij voelt en hoe je je dan gedraagt. Ga daar mee naar de huisarts en zeg dat dit het is. Punt. Je bent op, je hebt geen overzicht meer. De hulpverleners zijn er voor jou maar dan moet je daar wel actie voor ondernemen.
Blijf niet aanklooien, doe iets. Want zo word je niet beter mop en dat weet je zelf ook. Als ik je moet helpen doe ik dat graag. Been there, done that and survived! Ik sta weer op die heuvel en zorg ervoor dat ik niet meer in dat diepe dal kom!
Kom op Ste, actie!
Mijn leefritme, mijn dagbesteding, mijn manier van denken, het is allemaal zo totaal verkeerd. Maar hoe moet dat opgelost worden? Hoe? Het kan sowieso niet binnen korte tijd, maar zelf kan ik het niet, anders zat ik nu niet in deze situatie.
Maar wat kunnen anderen voor mij doen? Wat kan een hulpverlener voor me doen? Ik weet het gewoon niet.
Je leefritme kan je veranderen met behulp van hulpverleners, je dagbesteding ook en je manier van denken ook.
Lieve Ste, houd een dagboekje bij voor een week. Schrijf op wat je denkt, hoe je je daarbij voelt en hoe je je dan gedraagt. Ga daar mee naar de huisarts en zeg dat dit het is. Punt. Je bent op, je hebt geen overzicht meer. De hulpverleners zijn er voor jou maar dan moet je daar wel actie voor ondernemen.
Blijf niet aanklooien, doe iets. Want zo word je niet beter mop en dat weet je zelf ook. Als ik je moet helpen doe ik dat graag. Been there, done that and survived! Ik sta weer op die heuvel en zorg ervoor dat ik niet meer in dat diepe dal kom!
Kom op Ste, actie!
dinsdag 30 november 2010 om 15:27
quote:aardbei79 schreef op 22 november 2010 @ 19:06:
Dag allemaal, mag ik misschien meeschrijven op dit topic? Ik herken me in jullie verhalen over goede dagen, slechte dagen, ik worstel er al ongeveer 10 jaar mee. Soms gaat het heel goed en dan ben ik ineens weer een paar weken vreselijk depressief. Op dit moment zit ik helaas in een depressieve fase. Ik ben een maand geleden gestopt met AD omdat ik dacht dat het supergoed met me ging, maar niet dus, want ik ben echt keihard weer naar beneden gestort ;-( Dus ik zou het fijn vinden om mee te schrijven en een beetje steun en herkenning te vinden.
Sterkte voor iedereen die op dit moment in een slechte periode zit, sterkte woensdag bij de psych Ste.
10 jaar, jeetje aardbei.. Hoe komt dat zo?
Ik kan je alleen maar zeggen 'aan het einde van de tunnel schijnt weer licht' want dat is echt zo. Op het moment kan ik je dus geen herkenning geven want ik sta al aan het einde van de tunnel. Take care
Dag allemaal, mag ik misschien meeschrijven op dit topic? Ik herken me in jullie verhalen over goede dagen, slechte dagen, ik worstel er al ongeveer 10 jaar mee. Soms gaat het heel goed en dan ben ik ineens weer een paar weken vreselijk depressief. Op dit moment zit ik helaas in een depressieve fase. Ik ben een maand geleden gestopt met AD omdat ik dacht dat het supergoed met me ging, maar niet dus, want ik ben echt keihard weer naar beneden gestort ;-( Dus ik zou het fijn vinden om mee te schrijven en een beetje steun en herkenning te vinden.
Sterkte voor iedereen die op dit moment in een slechte periode zit, sterkte woensdag bij de psych Ste.
10 jaar, jeetje aardbei.. Hoe komt dat zo?
Ik kan je alleen maar zeggen 'aan het einde van de tunnel schijnt weer licht' want dat is echt zo. Op het moment kan ik je dus geen herkenning geven want ik sta al aan het einde van de tunnel. Take care
woensdag 1 december 2010 om 15:07
quote:chocolover schreef op 30 november 2010 @ 15:22:
Kom op Ste, actie!Ik loop al bij een psycholoog hè? Het schiet alleen niet op als ik er maar een keer in de 2/3 weken terecht kan, en we eigenlijk nog niks wezenlijks gedaan hebben omdat er eerst gewacht moest worden op testuitslagen en dergelijke.
Kom op Ste, actie!Ik loop al bij een psycholoog hè? Het schiet alleen niet op als ik er maar een keer in de 2/3 weken terecht kan, en we eigenlijk nog niks wezenlijks gedaan hebben omdat er eerst gewacht moest worden op testuitslagen en dergelijke.
donderdag 2 december 2010 om 23:08
Sorry Ste, ik bedoelde het goed hoor
Hoelang wacht je nu al en waarom zoek je dan niet een ander waar je elke week terecht kan? Dat deed ik in mn diepe depressie en dat hielp wel (een beetje voor mij daarom ging ik in deeltijd). 1 x in de 2,3 weken is toch niks?
Loop je ook bij een 1elijnspsycholoog? Dan vraag je of je vaker mag of zoek je iemand die wel tijd heeft.
Doen hoor, jij voelt je niet lekker in je vel en daar zijn zij voor! Meer tijd voor Ste! Het gaat om jou hoor, niet om iemands (wellicht drukke) agenda..
Hoelang wacht je nu al en waarom zoek je dan niet een ander waar je elke week terecht kan? Dat deed ik in mn diepe depressie en dat hielp wel (een beetje voor mij daarom ging ik in deeltijd). 1 x in de 2,3 weken is toch niks?
Loop je ook bij een 1elijnspsycholoog? Dan vraag je of je vaker mag of zoek je iemand die wel tijd heeft.
Doen hoor, jij voelt je niet lekker in je vel en daar zijn zij voor! Meer tijd voor Ste! Het gaat om jou hoor, niet om iemands (wellicht drukke) agenda..
vrijdag 3 december 2010 om 17:47
Oeh Ste, klinkt helemaal niet goed! Hebje wel eens een high sensitive test gedaan? ALs het niet een persoonlijkheidsstoornis is, heb je daar misschien kenmerken van. Zo klinkt het een beetje.
Wat is er intussen gebeurd met je vriend dat het bijna uit is? Kunnen jullie er uitkomen?
Wil je een hele dikke knuffel geven en ik hoop dat er binnenkort een fijne dag voor je komt.
PS ook ik vier geen Sinterklaas hoor en vind het heerlijk!
Wat is er intussen gebeurd met je vriend dat het bijna uit is? Kunnen jullie er uitkomen?
Wil je een hele dikke knuffel geven en ik hoop dat er binnenkort een fijne dag voor je komt.
PS ook ik vier geen Sinterklaas hoor en vind het heerlijk!
