Psyche
alle pijlers
Goede dag, slechte dag
donderdag 24 september 2009 om 13:13
Omdat ik in Stap voor Stap alleen maar positief mag wil schrijven, open ik dit topic. Soms heb ik goede dagen, vaak heb ik kutdagen. En dat moet ik kwijt. En dat wil ik hier kwijt. En zo zijn er vast nog meer mede forummers. Iedereen is welkom! Lees wat je wil lezen!
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
Ik ben Choco, was ben depressief en gediagnosticeerd met een angststoornis met depressieve gedachten en gevoelens.
Ik zit aan de AD en oxazepam en ik kom niet veel buiten ik ben weer bezig mijn leven op te pakken. Ik hoop dat ik hier mijn verhaal kwijt mag doe gewoon elke dag hier mijn verhaal en nodig anderen ook uit dit hier te doen. Want dit forum helpt me.
anoniem_77625 wijzigde dit bericht op 04-11-2009 13:32
Reden: OP aangepast
Reden: OP aangepast
% gewijzigd
woensdag 15 december 2010 om 22:08
Ik ben helemaal ingestort.
Ik voel ook dat ik dood en doodmoe ben, ik zou eerder naar bed moeten gaan, maar ik hou mezelf de hele nacht wakker, want als ik in bed lig zonder afleiding komt alles zo hard op me af dat ik volkomen gespannen en verstijfd in bed lig.
Ik heb geen schild meer. Alles raakt me, tot in het belachelijke. Normale mensen zullen me een absurde huilie vinden, maar ik ben geestelijk gewoon echt niet gezond.
Ik ben helemaal schildloos.
Ik heb niemand bij wie ik terecht kan, moet dit gevoel helemaal alleen handelen. Ook hier reageert niet a la minute iemand, dus dit is ook maar van me af schrijven zonder al te veel nut.
Ik kan niks doen om mezelf af te leiden, want bij alles krijg ik een nare associatie, wat ik ook lees, kijk of luister.
Ik ben het zo zat en ik ben zo op, maar ik wil niet dat mijn ouders weten dat ik een loser ben, dat ik niks aankan. Ik wil niet dat mensen alles weten.
Ik voel ook dat ik dood en doodmoe ben, ik zou eerder naar bed moeten gaan, maar ik hou mezelf de hele nacht wakker, want als ik in bed lig zonder afleiding komt alles zo hard op me af dat ik volkomen gespannen en verstijfd in bed lig.
Ik heb geen schild meer. Alles raakt me, tot in het belachelijke. Normale mensen zullen me een absurde huilie vinden, maar ik ben geestelijk gewoon echt niet gezond.
Ik ben helemaal schildloos.
Ik heb niemand bij wie ik terecht kan, moet dit gevoel helemaal alleen handelen. Ook hier reageert niet a la minute iemand, dus dit is ook maar van me af schrijven zonder al te veel nut.
Ik kan niks doen om mezelf af te leiden, want bij alles krijg ik een nare associatie, wat ik ook lees, kijk of luister.
Ik ben het zo zat en ik ben zo op, maar ik wil niet dat mijn ouders weten dat ik een loser ben, dat ik niks aankan. Ik wil niet dat mensen alles weten.
woensdag 15 december 2010 om 22:12
En de feestdagen komen eraan, en ik vind dat zo verschrikkelijk. Ik wil niemand onder ogen komen, geen familie, ik schaam me ontzettend voor hoe ik nu ben, en dat ik niks doe, en ik kan geen verhalen aanhoren van mensen met een normaal leven, mensen die leuke dingen doen, studeren, op vakantie gaan, geld hebben om dingen te kopen, noem maar op, ik kan dat niet aanhoren want ik heb zelf totaal niks.
Ik was altijd een veelbelovend kind, ik schaam me zo erg, vooral tegenover mijn opa en oma, wat moeten ze wel niet denken.
Ik was altijd een veelbelovend kind, ik schaam me zo erg, vooral tegenover mijn opa en oma, wat moeten ze wel niet denken.
woensdag 15 december 2010 om 23:59
zondag 19 december 2010 om 11:22
Ik zit momenteel te genieten van een prachtig winters landschap.Ik merk dat ik steeds meer kan ggenieten van kleine dingen en veel sneller "terugveer"na een tegenslag. Ik doe dingen die ik een jaar geleden niet voor mogelijke had gehouden . Mede door het vivaforum heb ik een hoop dingen geleerd hetafgelopen jaar.
zondag 19 december 2010 om 18:24
quote:bankje schreef op 19 december 2010 @ 11:22:
Ik zit momenteel te genieten van een prachtig winters landschap.Ik merk dat ik steeds meer kan ggenieten van kleine dingen en veel sneller "terugveer"na een tegenslag. Ik doe dingen die ik een jaar geleden niet voor mogelijke had gehouden . Mede door het vivaforum heb ik een hoop dingen geleerd hetafgelopen jaar.
Wauw, wat mooi en goed om te lezen!!
Ik ben benieuwd hoe het met je gaat!
Ik vind de winter ook zo mooi! Eigenlijk pas sinds de laatste twee jaar. Ik heb vrijdag voor het eerst geschaatst en ik ben helemaal fan! Ga ik vaker doen!
Ik heb eigenlijk wel een beetje hetzelfde, ik sta bijv. weer een stuk positiever in mijn leven dan ± een half jaar geleden bijv.
Leuk om je weer te zien
Ik zit momenteel te genieten van een prachtig winters landschap.Ik merk dat ik steeds meer kan ggenieten van kleine dingen en veel sneller "terugveer"na een tegenslag. Ik doe dingen die ik een jaar geleden niet voor mogelijke had gehouden . Mede door het vivaforum heb ik een hoop dingen geleerd hetafgelopen jaar.
Wauw, wat mooi en goed om te lezen!!
Ik ben benieuwd hoe het met je gaat!
Ik vind de winter ook zo mooi! Eigenlijk pas sinds de laatste twee jaar. Ik heb vrijdag voor het eerst geschaatst en ik ben helemaal fan! Ga ik vaker doen!
Ik heb eigenlijk wel een beetje hetzelfde, ik sta bijv. weer een stuk positiever in mijn leven dan ± een half jaar geleden bijv.
Leuk om je weer te zien
zondag 19 december 2010 om 18:29
Bankje en Green, wat goed om dit te lezen!
Met mij gaat het ook goed, ik geniet ook van die prachtige sneeuw. Ben zo blij dat ik deze winter me gewoon goed voel. Anders zou ik steeds het gevoel hebben: nu sneeuwt het en ik weet dat ik het mooi moet vinden maar ik kan er niet van genieten.
Maar gelukkig: Ik kan er gewoon van genieten
En binnenkort ook eens schaatsen. Helaas niet op echt ijs want ook daar ligt een dikke laag sneeuw overheen.
Met mij gaat het ook goed, ik geniet ook van die prachtige sneeuw. Ben zo blij dat ik deze winter me gewoon goed voel. Anders zou ik steeds het gevoel hebben: nu sneeuwt het en ik weet dat ik het mooi moet vinden maar ik kan er niet van genieten.
Maar gelukkig: Ik kan er gewoon van genieten
En binnenkort ook eens schaatsen. Helaas niet op echt ijs want ook daar ligt een dikke laag sneeuw overheen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 19 december 2010 om 18:40
Ste, je blijft wel een beetje hangen in geen mogelijkheden. Welke mogelijkheden zijn er wel voor je? Kijk daar eens naar. OP veel suggesties heb je het antwoord: been there, done that.... en je bent volgens mij nog best jong. Wat is wel leuk, wat ligt binnen je mogelijkheid om te bereiken want je maakt het voor jezelf af en toe nu best uitzichtloos
zondag 19 december 2010 om 19:26
Beste Ste,
Ik las een paar laatste stukjes van je en ik hoop dat ik en goede raad voor je heb: kijk alsjeblieft naar wat je wél hebt. Ik zit er geloof ik ongeveer net zo bij als jij, mar probeer wel de moed erin te houden. Paar jaar geleden een ouder verloren, ontslagen, nu in de ziektewet, dus ook geen geld. En wat ik nog het meeste mis: goede vrienden en liefde! Ik zie dat je een vriend hebt. Joh! Dat is al heel wat, heerlijk dat je lekker tegen iemand aan kunt kruipen. Wat is er zo uitzichtloos voor jou? Hoe oud ben je? Wat je niet moet vergeten (en ikzelf ook!) is"life's what you make it!" zoals Talk Talk in de jaren tachtig zong, en ik begrijp het steeds meer.
Chocolover, hoe gaat het met jou???
Ik las een paar laatste stukjes van je en ik hoop dat ik en goede raad voor je heb: kijk alsjeblieft naar wat je wél hebt. Ik zit er geloof ik ongeveer net zo bij als jij, mar probeer wel de moed erin te houden. Paar jaar geleden een ouder verloren, ontslagen, nu in de ziektewet, dus ook geen geld. En wat ik nog het meeste mis: goede vrienden en liefde! Ik zie dat je een vriend hebt. Joh! Dat is al heel wat, heerlijk dat je lekker tegen iemand aan kunt kruipen. Wat is er zo uitzichtloos voor jou? Hoe oud ben je? Wat je niet moet vergeten (en ikzelf ook!) is"life's what you make it!" zoals Talk Talk in de jaren tachtig zong, en ik begrijp het steeds meer.
Chocolover, hoe gaat het met jou???
zondag 19 december 2010 om 19:41
@ Bankje:
Fijn te lezen dat het zoveel beter gaat dan een jaar geleden! Werken aan jezelf helpt en loont
@ Moonlight:
Wat leuk om je hier te lezen! En fijn dat het ook met jou goed gaat deze winter. Hoe bevalt je nieuwe huis? (als je er al woont tenminste).
Met mij gaat het ook goed. Ook ik geniet van dit weer. En van de kerstversieringen in mijn huis
Fijn te lezen dat het zoveel beter gaat dan een jaar geleden! Werken aan jezelf helpt en loont
@ Moonlight:
Wat leuk om je hier te lezen! En fijn dat het ook met jou goed gaat deze winter. Hoe bevalt je nieuwe huis? (als je er al woont tenminste).
Met mij gaat het ook goed. Ook ik geniet van dit weer. En van de kerstversieringen in mijn huis
zondag 19 december 2010 om 19:43
Dat is ook niet niks juffrouwjannie. Wat goed dat je toch zo in je leven staat.
Ik denk dat kijken naar wat er wel kan inderdaad heel belangrijk is. Als je bepaalde doelen/wensen hebt, dan moet je ook niet te veel in 1 keer tegelijk willen. Althans dat is bij mij een garantie voor teleurstellingen, wat vervolgens weer voeding zou kunnen zijn om me/je slechter te gaan voelen.
Je doelen kunnen ook klein zijn. Zo zijn ze ook een stuk haalbaarder.
Stap voor stap.
Ik denk dat kijken naar wat er wel kan inderdaad heel belangrijk is. Als je bepaalde doelen/wensen hebt, dan moet je ook niet te veel in 1 keer tegelijk willen. Althans dat is bij mij een garantie voor teleurstellingen, wat vervolgens weer voeding zou kunnen zijn om me/je slechter te gaan voelen.
Je doelen kunnen ook klein zijn. Zo zijn ze ook een stuk haalbaarder.
Stap voor stap.
zondag 19 december 2010 om 19:47
Eens met Green. Kleine stapjes zijn de weg naar grotere stappen.
En het leuk maken voor jezelf, oog hebben inderdaad voor wat je wél hebt. Ook mijn complimenten, juffrouwjannie, dat je dit nog steeds doet, ondanks alles wat je hebt meegemaakt.
Bijvoorbeeld de kerstversieringen in mijn huis waar ik het net over had: dat is ook het fijn maken voor jezelf (althans voor mij, voor een ander kan dat iets anders zijn).
En het leuk maken voor jezelf, oog hebben inderdaad voor wat je wél hebt. Ook mijn complimenten, juffrouwjannie, dat je dit nog steeds doet, ondanks alles wat je hebt meegemaakt.
Bijvoorbeeld de kerstversieringen in mijn huis waar ik het net over had: dat is ook het fijn maken voor jezelf (althans voor mij, voor een ander kan dat iets anders zijn).
zondag 19 december 2010 om 22:56
Lieve meisjes,
Ik kom hier meeschrijven omdat ik het ook niet meer weet. Het gaat om mijn zoon. Hij heeft roerige jaren achter de rug op gebied van relatie, uit huis, op zichzelf, andere baan, relatie over en nu..nu is hij ingestort. Hij is altijd een vrolijke vent geweest die niet te beroerd was om iets aan te pakken. Hij is trouwens 24. Hij heeft nergens plezier meer in. Raapt zich wel bij elkaar om naar zijn werk te gaan, maar met plezier doet hij dat niet. Om het minste geringste gaat hij tekeer of als hij een goede dag heeft is hij overdreven druk. Ook belt hij regelmatig als hij ínstort' Dan huilt! hij. Een jonge vlotte gozer van 24 die huilt. Mijn hart breekt en ik weet eigenlijk niet hoe ik hem kan helpen. Ik ben vaak bang om het verkeerde te zeggen want hij kan zomaar om een opmerking ontploffen. Hij is naar de huisarts gegaan en die heeft hem direct doorgestuurd naar een psycholoog. Daar is hij vorige week geweest voor een intake gesprek en kwam er eigenlijk opgelucht vandaan. Er is nog geen diagnose gesteld maar ik vind hem gewoon depressief. Volgens de psych had hij last van opgekropte emoties, veel woede en frustratie. Gisterten ineens was het weer helemaal mis. Hij zit dan spierwit voor zich uit te kijken of voor de tv of playstation. Ik had eigenlijk gehoopt dat hij medicijnen zou krijgen, een stemmingsverbeteraar oftewel een AD. Uit ervaring weet ik dat het goed helpt. Misschien komt het er uiteindelijk van. Ik herken veel van zijn gedrag eerlijk gezegd, ik was ook zo op die leeftijd. Kruidje roer me niet. Ik heb het aardig onder controle nu, maar ik ben zo bang. Bang dat hij er geen uitweg meer in ziet. Sorry voor het lange verhaal, ik weet ook niet meer wat te doen en hoe hem te helpen. Ik herken ook veel in Ste's verhaal Hij is gewoon echt deprie nu.
Ik kom hier meeschrijven omdat ik het ook niet meer weet. Het gaat om mijn zoon. Hij heeft roerige jaren achter de rug op gebied van relatie, uit huis, op zichzelf, andere baan, relatie over en nu..nu is hij ingestort. Hij is altijd een vrolijke vent geweest die niet te beroerd was om iets aan te pakken. Hij is trouwens 24. Hij heeft nergens plezier meer in. Raapt zich wel bij elkaar om naar zijn werk te gaan, maar met plezier doet hij dat niet. Om het minste geringste gaat hij tekeer of als hij een goede dag heeft is hij overdreven druk. Ook belt hij regelmatig als hij ínstort' Dan huilt! hij. Een jonge vlotte gozer van 24 die huilt. Mijn hart breekt en ik weet eigenlijk niet hoe ik hem kan helpen. Ik ben vaak bang om het verkeerde te zeggen want hij kan zomaar om een opmerking ontploffen. Hij is naar de huisarts gegaan en die heeft hem direct doorgestuurd naar een psycholoog. Daar is hij vorige week geweest voor een intake gesprek en kwam er eigenlijk opgelucht vandaan. Er is nog geen diagnose gesteld maar ik vind hem gewoon depressief. Volgens de psych had hij last van opgekropte emoties, veel woede en frustratie. Gisterten ineens was het weer helemaal mis. Hij zit dan spierwit voor zich uit te kijken of voor de tv of playstation. Ik had eigenlijk gehoopt dat hij medicijnen zou krijgen, een stemmingsverbeteraar oftewel een AD. Uit ervaring weet ik dat het goed helpt. Misschien komt het er uiteindelijk van. Ik herken veel van zijn gedrag eerlijk gezegd, ik was ook zo op die leeftijd. Kruidje roer me niet. Ik heb het aardig onder controle nu, maar ik ben zo bang. Bang dat hij er geen uitweg meer in ziet. Sorry voor het lange verhaal, ik weet ook niet meer wat te doen en hoe hem te helpen. Ik herken ook veel in Ste's verhaal Hij is gewoon echt deprie nu.
zondag 19 december 2010 om 23:11
Ik was nog niet klaar. Eigenlijk gaat het nu ook om mij. Zoon en ik reageren heftig op elkaar, voelen elkaars stemmingen aan en zijn eigenlijk altijd wel ongerust om elkaar, ook al is daar geen reden toe. We zijn beiden gevoelsmensen en handelen daar ook naar. Kan ook niet zeggen dat we soft zijn. Ik kan dit hele gebeuren ook niet van me afzetten en het vreet aan me. Als hij een goede dag heeft, heb ik dat ook. Hoe kan ik dat gepieker nou stopzetten. Word helemaal gek van mezelf en heb het idee dat ik hem niet kan helpen, dat vreet ook zo aan me.
maandag 20 december 2010 om 00:40
quote:juffrouwjannie schreef op 19 december 2010 @ 19:26:
Beste Ste,
Ik las een paar laatste stukjes van je en ik hoop dat ik en goede raad voor je heb: kijk alsjeblieft naar wat je wél hebt. Ik zit er geloof ik ongeveer net zo bij als jij, mar probeer wel de moed erin te houden. Paar jaar geleden een ouder verloren, ontslagen, nu in de ziektewet, dus ook geen geld. En wat ik nog het meeste mis: goede vrienden en liefde! Ik zie dat je een vriend hebt. Joh! Dat is al heel wat, heerlijk dat je lekker tegen iemand aan kunt kruipen. Wat is er zo uitzichtloos voor jou? Hoe oud ben je?
Ik heb wel een vriend, maar dat is meer uit dan aan, dus daar heb ik eigenlijk ook niks aan.
Ik ben 22, en sorry, maar ik weet zeker dat het uitzichtloos voor me is. Misschien niet omdat ik niks zou kunnen, maar omdat ik het gewoon niet wil, op deze wereld. Het is niks voor mij, ik ben te zwak, te kwaad, te cynisch.
En waar ik de laatste tijd vaak aan denk; ik zou graag kinderen willen, maar ik besef ook hoe egoïstisch en hypocriet dat van me is. Zelf ben ik ongelukkig op deze wereld, en dan wel kinderen op de wereld zetten? Als ik verstandig ben doe ik dat niet, neem ik ze alvast in bescherming.
Maarja, en dan? Ik wil ook absoluut niet alleen oud worden. Het lijkt me vreselijk als iedereen om me heen kinderen krijgt, en ik ben straks op m'n 30e nog helemaal alleen, en arm.
Beste Ste,
Ik las een paar laatste stukjes van je en ik hoop dat ik en goede raad voor je heb: kijk alsjeblieft naar wat je wél hebt. Ik zit er geloof ik ongeveer net zo bij als jij, mar probeer wel de moed erin te houden. Paar jaar geleden een ouder verloren, ontslagen, nu in de ziektewet, dus ook geen geld. En wat ik nog het meeste mis: goede vrienden en liefde! Ik zie dat je een vriend hebt. Joh! Dat is al heel wat, heerlijk dat je lekker tegen iemand aan kunt kruipen. Wat is er zo uitzichtloos voor jou? Hoe oud ben je?
Ik heb wel een vriend, maar dat is meer uit dan aan, dus daar heb ik eigenlijk ook niks aan.
Ik ben 22, en sorry, maar ik weet zeker dat het uitzichtloos voor me is. Misschien niet omdat ik niks zou kunnen, maar omdat ik het gewoon niet wil, op deze wereld. Het is niks voor mij, ik ben te zwak, te kwaad, te cynisch.
En waar ik de laatste tijd vaak aan denk; ik zou graag kinderen willen, maar ik besef ook hoe egoïstisch en hypocriet dat van me is. Zelf ben ik ongelukkig op deze wereld, en dan wel kinderen op de wereld zetten? Als ik verstandig ben doe ik dat niet, neem ik ze alvast in bescherming.
Maarja, en dan? Ik wil ook absoluut niet alleen oud worden. Het lijkt me vreselijk als iedereen om me heen kinderen krijgt, en ik ben straks op m'n 30e nog helemaal alleen, en arm.
maandag 20 december 2010 om 07:38
Chatterly, wat een moeilijke situatie
Woont je zoon inmiddels weer thuis of woont hij nog steeds op zichzelf? Heftig dat jullie elkaar er in meetrekken... Aan de andere kant is het ook mooi dat hij er wel redelijk open over is.
Ik ben even oud als je zoon en ben eigenlijk bijna nooit open geweest over dit soort gevoelens.
Het is wel heel goed dat je zoon dat durft bij jou! Dat zegt ook iets over jou als moeder toch? Ook al is het ontzettend klote natuurlijk.
Je zou het natuurlijk liever anders zien...
In ieder geval fijn dat hij nu hulp heeft en dat dat voor hem zelf ook een opluchting is. Denk je dat het alleen met het uitgaan van de relatie te maken heeft of speelt er meer mee? Heeft hij sociale contacten?
Ik weet van mezelf dat die steeds minder worden als het niet goed met me gaat, terwijl het onder de mensen zijn juist ook kan bijdragen aan het beter voelen.
En hoe moeilijk het misschien ook is: probeer ook goed voor jezelf te zorgen, zodat je zelf op de been blijft. Op die manier kan je er ook meer voor je zoon zijn dan wanneer je zelf ook instort.
Vergeet jezelf niet.
Je kent mij vast niet, maar je bent mij wel opgevallen als lieve en betrokken forummer. Ik kan me helemaal voorstellen dat je ook zo in je privé-leven bent. Sterkte met deze lastige situatie
Woont je zoon inmiddels weer thuis of woont hij nog steeds op zichzelf? Heftig dat jullie elkaar er in meetrekken... Aan de andere kant is het ook mooi dat hij er wel redelijk open over is.
Ik ben even oud als je zoon en ben eigenlijk bijna nooit open geweest over dit soort gevoelens.
Het is wel heel goed dat je zoon dat durft bij jou! Dat zegt ook iets over jou als moeder toch? Ook al is het ontzettend klote natuurlijk.
Je zou het natuurlijk liever anders zien...
In ieder geval fijn dat hij nu hulp heeft en dat dat voor hem zelf ook een opluchting is. Denk je dat het alleen met het uitgaan van de relatie te maken heeft of speelt er meer mee? Heeft hij sociale contacten?
Ik weet van mezelf dat die steeds minder worden als het niet goed met me gaat, terwijl het onder de mensen zijn juist ook kan bijdragen aan het beter voelen.
En hoe moeilijk het misschien ook is: probeer ook goed voor jezelf te zorgen, zodat je zelf op de been blijft. Op die manier kan je er ook meer voor je zoon zijn dan wanneer je zelf ook instort.
Vergeet jezelf niet.
Je kent mij vast niet, maar je bent mij wel opgevallen als lieve en betrokken forummer. Ik kan me helemaal voorstellen dat je ook zo in je privé-leven bent. Sterkte met deze lastige situatie
maandag 20 december 2010 om 10:47
Ik dacht gisteravond even lezen. Pff.. Heb mn mobiel uitgedaan en heb nu de tijd genomen om te lezen en te reageren. Ben druk aan het klussen, gaat helemaal goed! Neem zoals jullie zien ook gewoon rustmomenten
Zit ondertussen op creatieve les elke maandag als dagbesteding en loop bij een trajectbureau om te kijken wat ik wil (niet kan maar wil want alles is te leren vind ik!). Dus hier gaat het goed!
Ste, we willen je helpen. Laat dat duidelijk zijn. Dit topic was niet alleen om van me af te schrijven maar ook om met mijn depressie leren om te gaan. Moonlight en IBI hebben mij veel inzichten gegeven. Maar je moet het wel zelf doen.
Huiswerk voor Ste: ga mijn verhaal lezen. Mijn diepe begin. Loep me maar, begin bij 'hoelang duurt een depressie' (ik had haast geloof ik toen Ik kan er nu om lachen!) . Daarna 'stap voor stap' en daarna deze. Lees mij, voel mij.
Ik had een huis, kon me gestolen worden. Ik had een vriend, geen behoefte aan. Vrienden? Wilde ik niet zien. Het leven? Kut. Ik wilde niet meer leven.
Naam: depressief.
En depressief zijn is een ziekte. Je bent ziek! Wat doe je als je ziek bent? Naar de dokter gaan..
Kijk naar mij Ste. Lees mijn verhaal.
Ik heb 10 maanden in therapie gezeten want alleen gesprekken bij de psycholoog hielpen mij niet. En kijk me nu! (Als ik plaatjes kon plakken deed ik dat want ik leef, straal en geniet!) Ik ben getrouwd met de liefste en beste van de wereld (en daar heb ik voor moeten knokken!), ik heb een huis gekocht, ons eigen huis! Ik heb 2 poesjes die totaal niet luisteren en de baas zijn over ons maar ze zijn zoooo lief! En ik wil gaan werken! Ik hoef financieel niet maar ik wil.
Ik wil Ste, ik wil!
En nu lezen. Hup. Schop onder je kont van mij!
Zit ondertussen op creatieve les elke maandag als dagbesteding en loop bij een trajectbureau om te kijken wat ik wil (niet kan maar wil want alles is te leren vind ik!). Dus hier gaat het goed!
Ste, we willen je helpen. Laat dat duidelijk zijn. Dit topic was niet alleen om van me af te schrijven maar ook om met mijn depressie leren om te gaan. Moonlight en IBI hebben mij veel inzichten gegeven. Maar je moet het wel zelf doen.
Huiswerk voor Ste: ga mijn verhaal lezen. Mijn diepe begin. Loep me maar, begin bij 'hoelang duurt een depressie' (ik had haast geloof ik toen Ik kan er nu om lachen!) . Daarna 'stap voor stap' en daarna deze. Lees mij, voel mij.
Ik had een huis, kon me gestolen worden. Ik had een vriend, geen behoefte aan. Vrienden? Wilde ik niet zien. Het leven? Kut. Ik wilde niet meer leven.
Naam: depressief.
En depressief zijn is een ziekte. Je bent ziek! Wat doe je als je ziek bent? Naar de dokter gaan..
Kijk naar mij Ste. Lees mijn verhaal.
Ik heb 10 maanden in therapie gezeten want alleen gesprekken bij de psycholoog hielpen mij niet. En kijk me nu! (Als ik plaatjes kon plakken deed ik dat want ik leef, straal en geniet!) Ik ben getrouwd met de liefste en beste van de wereld (en daar heb ik voor moeten knokken!), ik heb een huis gekocht, ons eigen huis! Ik heb 2 poesjes die totaal niet luisteren en de baas zijn over ons maar ze zijn zoooo lief! En ik wil gaan werken! Ik hoef financieel niet maar ik wil.
Ik wil Ste, ik wil!
En nu lezen. Hup. Schop onder je kont van mij!
maandag 20 december 2010 om 10:49
bankje, 23 uur geleden
Ik zit momenteel te genieten van een prachtig winters landschap.Ik merk dat ik steeds meer kan ggenieten van kleine dingen en veel sneller "terugveer"na een tegenslag. Ik doe dingen die ik een jaar geleden niet voor mogelijke had gehouden . Mede door het vivaforum heb ik een hoop dingen geleerd hetafgelopen jaar.
Fijn he Ik ook Lang leve de viva toppers!
Ik zit momenteel te genieten van een prachtig winters landschap.Ik merk dat ik steeds meer kan ggenieten van kleine dingen en veel sneller "terugveer"na een tegenslag. Ik doe dingen die ik een jaar geleden niet voor mogelijke had gehouden . Mede door het vivaforum heb ik een hoop dingen geleerd hetafgelopen jaar.
Fijn he Ik ook Lang leve de viva toppers!
