Psyche
alle pijlers
Halfzus
vrijdag 17 september 2010 om 20:19
Ik heb een halfzus, ik weet dit al bijna vijftien jaar, maar ik heb haar nooit gezien.
Op mijn veertiende vertelde mijn ouders me dat mijn vader eerder getrouwd is geweest en in dit huwelijk ook een dochter had. Ze is drie jaar ouder dan ik, mijn vader ontmoette mijn moeder tijdens zijn huwelijk en met veel narigheid (alle ins&outs ken ik niet, maar wel weet ik dat zij het niet meer zag zitten dat hij contact hield met hun dochter en uiteindelijk heeft hij zich hierbij neergelegd, ofzoiets) is hij gescheiden van die vrouw.
Het eerste dat me te binnen schoot is dat ik contact wilde met haar, want wow, een zus! Ik had gewoon een zus!
Ik kreeg haar adres en heb haar een brief geschreven. Ik was nog steeds maar veertien jaar jong. Vol smart wachtte ik op haar antwoord en foto's en ja, daar kwam het dan! Een uitgebreid antwoord plus foto's. Bijzonder vond ik het. En zo stuurden we elkaar nog een aantal brieven, wat nieuwsgierigheid naar elkaar inhield en verder niets over onze vader.
Haar moeder heeft toen eens woedend gebeld, ze beschuldigde mijn vader ervan dat hij mij zou hebben opgestookt contact te zoeken met mijn halfzus. Waar helemaal niets van waar is.
En even later kreeg ik een brief van mijn halfzus waarin ze vertelde het contact te willen verbreken: "ik wil geen boek openen die altijd gesloten is geweest voor me", waren haar woorden. Pijnlijk, het contact was er pas net en ik wilde het zo graag. Maar ergens snapte ik het misschien ook wel een beetje. Voor haar moest het ook moeilijk zijn.
Op mijn eenentwintigste heb ik haar een mail gestuurd. Ik weet niet eens meer hoe ik aan haar emailadres ben gekomen?
Maar weer werd de deur dichtgeslagen. Ze wilde niet.
Inmiddels ben ik weer zeven jaar verder en het blijft me bezig houden. Ik zou haar zo graag ontmoeten, weten wie ze is. Het idee dat er een zus van mij rondloopt waar ik geen contact mee kan hebben is echt pijnlijk. En ik blijf me vragen hoe dat voor haar is. Ze is nu ook op een leeftijd waarop dingen wat serieuzer kunnen worden (settelen?), denkt ze dan nooit aan mij?
Ik weet niet wat ik met dit topic wil, misschien gewoon even mijn hart luchten en op zoek naar herkenning?
Op mijn veertiende vertelde mijn ouders me dat mijn vader eerder getrouwd is geweest en in dit huwelijk ook een dochter had. Ze is drie jaar ouder dan ik, mijn vader ontmoette mijn moeder tijdens zijn huwelijk en met veel narigheid (alle ins&outs ken ik niet, maar wel weet ik dat zij het niet meer zag zitten dat hij contact hield met hun dochter en uiteindelijk heeft hij zich hierbij neergelegd, ofzoiets) is hij gescheiden van die vrouw.
Het eerste dat me te binnen schoot is dat ik contact wilde met haar, want wow, een zus! Ik had gewoon een zus!
Ik kreeg haar adres en heb haar een brief geschreven. Ik was nog steeds maar veertien jaar jong. Vol smart wachtte ik op haar antwoord en foto's en ja, daar kwam het dan! Een uitgebreid antwoord plus foto's. Bijzonder vond ik het. En zo stuurden we elkaar nog een aantal brieven, wat nieuwsgierigheid naar elkaar inhield en verder niets over onze vader.
Haar moeder heeft toen eens woedend gebeld, ze beschuldigde mijn vader ervan dat hij mij zou hebben opgestookt contact te zoeken met mijn halfzus. Waar helemaal niets van waar is.
En even later kreeg ik een brief van mijn halfzus waarin ze vertelde het contact te willen verbreken: "ik wil geen boek openen die altijd gesloten is geweest voor me", waren haar woorden. Pijnlijk, het contact was er pas net en ik wilde het zo graag. Maar ergens snapte ik het misschien ook wel een beetje. Voor haar moest het ook moeilijk zijn.
Op mijn eenentwintigste heb ik haar een mail gestuurd. Ik weet niet eens meer hoe ik aan haar emailadres ben gekomen?
Maar weer werd de deur dichtgeslagen. Ze wilde niet.
Inmiddels ben ik weer zeven jaar verder en het blijft me bezig houden. Ik zou haar zo graag ontmoeten, weten wie ze is. Het idee dat er een zus van mij rondloopt waar ik geen contact mee kan hebben is echt pijnlijk. En ik blijf me vragen hoe dat voor haar is. Ze is nu ook op een leeftijd waarop dingen wat serieuzer kunnen worden (settelen?), denkt ze dan nooit aan mij?
Ik weet niet wat ik met dit topic wil, misschien gewoon even mijn hart luchten en op zoek naar herkenning?
vrijdag 17 september 2010 om 20:22
Moeilijk hoor. Ik denk dat je zus een soort loyaliteitsconflict heeft, dat ze haar moeder niet wil afvallen.
Ik zou niet zo goed weten hoe je dit aan moet pakken.
Aan de andere kant vind ik het wel naar dat die moeder jullie 2 geen contact gunt, jullie zijn de kinderen en hebben er nooit om gevraagd.
Ik zou niet zo goed weten hoe je dit aan moet pakken.
Aan de andere kant vind ik het wel naar dat die moeder jullie 2 geen contact gunt, jullie zijn de kinderen en hebben er nooit om gevraagd.
Stressed is just desserts spelled backwards
vrijdag 17 september 2010 om 20:25
vrijdag 17 september 2010 om 20:27
Ja en al die dingen, dat snap ik ook heel goed, alleen tja...konden we dat maar gewoon bespreken. We kunnen er beide niets doen aan wat er in het verleden gebeurd is..
Nouschi, ik heb haar mailadres niet meer. Heb het jaren geleden met een oud account verstuurd, heel erg stom dat ik het nergens opgeschreven heb
Nouschi, ik heb haar mailadres niet meer. Heb het jaren geleden met een oud account verstuurd, heel erg stom dat ik het nergens opgeschreven heb
vrijdag 17 september 2010 om 20:31
Moeilijke situatie. Kan me jouw kant heel goed voorstellen, dat je benieuwd bent naar deze vrouw met wie je toch een bloedband deelt.quote:Janaa schreef op 17 september 2010 @ 20:23:
Dat is waar Mal, maar aan de andere kant: waar staat die moeder dan nu? Mijn zus is 30 of 31, dan heb je toch ook recht op je eigen keuzes?
Klopt, maar dan heeft ze dus ook recht op haar eigen keuze om geen contact te willen.
Bij jullie eerste contact was er de moeder die een grote invloed had. En misschien heeft moeder die invloed nog wel, of heeft je zus na de informatie die ze van haar moeder heeft gekregen uit eigen beweging de beslissing genomen nog steeds geen contact te willen.
Dat maakt die moeder niet meteen een slecht mens, dat maakt je zus niet meteen iemand die ondanks haar leeftijd nog heel erg afhankelijk is van haar moeders' mening. Maar beiden, die moeder èn je zus, hebben een heel ander referentiekader als wat jij hebt.
Het vervelende in deze situaties is, dat degene die het NIET wil degene is die beslist wat er uiteindelijk gebeurt. M.i. kun je niet veel anders dan zo om de paar jaar eens "prikken", voorzichting informeren of ze nu wel contact wil, maar meer ook niet. Heel verdrietig lijkt me dat. Sterkte!
Dat is waar Mal, maar aan de andere kant: waar staat die moeder dan nu? Mijn zus is 30 of 31, dan heb je toch ook recht op je eigen keuzes?
Klopt, maar dan heeft ze dus ook recht op haar eigen keuze om geen contact te willen.
Bij jullie eerste contact was er de moeder die een grote invloed had. En misschien heeft moeder die invloed nog wel, of heeft je zus na de informatie die ze van haar moeder heeft gekregen uit eigen beweging de beslissing genomen nog steeds geen contact te willen.
Dat maakt die moeder niet meteen een slecht mens, dat maakt je zus niet meteen iemand die ondanks haar leeftijd nog heel erg afhankelijk is van haar moeders' mening. Maar beiden, die moeder èn je zus, hebben een heel ander referentiekader als wat jij hebt.
Het vervelende in deze situaties is, dat degene die het NIET wil degene is die beslist wat er uiteindelijk gebeurt. M.i. kun je niet veel anders dan zo om de paar jaar eens "prikken", voorzichting informeren of ze nu wel contact wil, maar meer ook niet. Heel verdrietig lijkt me dat. Sterkte!
vrijdag 17 september 2010 om 20:34
vrijdag 17 september 2010 om 20:35
Janaa, wat moeilijk. Wat ik uit jouw post begrijp, is dat er de laatste 7 jaar dus geen contact meer is geweest tussen jou en haar. Misschien zou je nog een keer een poging kunnen wagen. Een brief schrijven waarin je laat weten dat je toch heel graag eens een keer contact met haar te willen hebben. Mensen veranderen, zij heeft ook een ontwikkeling doorgemaakt. Wie weet staat ze er nu wel meer voor open. Ik kan je geen echt advies geven hoe je dat nou het beste kan aanpakken, maar ik herken, heel zijdelings, in een heel andere context, je situatie.
Wij hebben er toentertijd voor gekozen om het een paar jaar ´rust´ te geven en de beslissing van degene met wie wij contact wilden te respecteren. Toch hebben wij na een aantal jaren weer toenadering gezocht. Daarin laten weten dat we vooral wilden weten of het goed ging met diegene...sorry, ivm herkenbaarheid-privacy ga ik er niet te diep op in op de details...Maar we hebben de opening geboden om contact met elkaar te hebben. Diegene heeft toen in eerste instantie wel een foto gestuurd en wat informatie, maar zag het niet zitten om contact met ons te hebben en dat was denk ik een weloverwogen reactie, waar wij begip voor, en verdriet over hadden. Na een half jaar heeft deze persoon zelf opnieuw contact met ons gezocht. Inmiddels zijn we enkele jaren verder en is er een broos, maar mooi en bloeiend contact onstaan. Dat gun ik jou ook van harte.
Sterkte en ik wens je alle goeds
Wij hebben er toentertijd voor gekozen om het een paar jaar ´rust´ te geven en de beslissing van degene met wie wij contact wilden te respecteren. Toch hebben wij na een aantal jaren weer toenadering gezocht. Daarin laten weten dat we vooral wilden weten of het goed ging met diegene...sorry, ivm herkenbaarheid-privacy ga ik er niet te diep op in op de details...Maar we hebben de opening geboden om contact met elkaar te hebben. Diegene heeft toen in eerste instantie wel een foto gestuurd en wat informatie, maar zag het niet zitten om contact met ons te hebben en dat was denk ik een weloverwogen reactie, waar wij begip voor, en verdriet over hadden. Na een half jaar heeft deze persoon zelf opnieuw contact met ons gezocht. Inmiddels zijn we enkele jaren verder en is er een broos, maar mooi en bloeiend contact onstaan. Dat gun ik jou ook van harte.
Sterkte en ik wens je alle goeds
vrijdag 17 september 2010 om 20:36
quote:Janaa schreef op 17 september 2010 @ 20:34:
Ja, haar moeder heeft onze vader als een erg slechte man neergezet. Goed, vreemdgaan is niet netjes, maar het uiteindelijke resultaat is dus dat mijn vader zijn dochter niet meer kon zien.
Ik denk dat ik haar huis adres wel heb gevonden, maar daar kan ik niet zoveel mee. Bellen gaat ook erg ver he.Kaartje sturen.
Ja, haar moeder heeft onze vader als een erg slechte man neergezet. Goed, vreemdgaan is niet netjes, maar het uiteindelijke resultaat is dus dat mijn vader zijn dochter niet meer kon zien.
Ik denk dat ik haar huis adres wel heb gevonden, maar daar kan ik niet zoveel mee. Bellen gaat ook erg ver he.Kaartje sturen.
vrijdag 17 september 2010 om 20:43
Idd kaartje sturen. Met de gewone post.
Evt op hyves kijken of je de goeie voor hebt is prima, maar ik zou haar niet via hyves benaderen denk ik. Veel mensen hebben hun hyves heel persoonlijk ingericht, met foto's en berichtjes over verjaardagen en vakanties etc. En alhoewel je het waarschijnlijk niet zo bedoelt, zit je dan wel in het privé-leven te snuffelen van iemand die eerder aangegeven had je niet in dat privé-leven toe te willen laten.
Natuurlijk is zij zelf verantwoordelijk voor wat ze al dan niet openbaar op internet vermeldt, maar ik denk dat het best wat kapot kan maken als ze merkt dat jij daar hebt rondgekeken. Ondanks je goede bedoelingen.
Evt op hyves kijken of je de goeie voor hebt is prima, maar ik zou haar niet via hyves benaderen denk ik. Veel mensen hebben hun hyves heel persoonlijk ingericht, met foto's en berichtjes over verjaardagen en vakanties etc. En alhoewel je het waarschijnlijk niet zo bedoelt, zit je dan wel in het privé-leven te snuffelen van iemand die eerder aangegeven had je niet in dat privé-leven toe te willen laten.
Natuurlijk is zij zelf verantwoordelijk voor wat ze al dan niet openbaar op internet vermeldt, maar ik denk dat het best wat kapot kan maken als ze merkt dat jij daar hebt rondgekeken. Ondanks je goede bedoelingen.
vrijdag 17 september 2010 om 20:44
Ik heb zelf ook zoiets, half broer en zus. allebei getrouwd, kindjes, 2 jaar terug contact gekregen via mijn moeder( ze zijn kinderen van mijn vader) maar na aantal contact is het weer doodgebloed, ik ben 19 hun in de 30. we wisten niets van elkaar behalve dat we bestaan. Ik denk dat ik nog een tijdje wacht tot ik het weer probeer. We willen het wel maar het moet niet geforceerd worden.
Ik wens je veel sterkte ermee, probeer het te accepteren als ze het nog niet wil. Ze heeft nu wel meer een leeftijd om niet op haar moeders mening af te gaan.
Probeer ook over koetjes en kalfjes te praten in het begin.(zoals je al deed lees ik) andere dingen komen vanzelf als jullie eraan toe zijn.
Ik wens je veel sterkte ermee, probeer het te accepteren als ze het nog niet wil. Ze heeft nu wel meer een leeftijd om niet op haar moeders mening af te gaan.
Probeer ook over koetjes en kalfjes te praten in het begin.(zoals je al deed lees ik) andere dingen komen vanzelf als jullie eraan toe zijn.
vrijdag 17 september 2010 om 20:45
quote:Janaa schreef op 17 september 2010 @ 20:28:
En waarom dan Iris? Is het een soortgelijk verhaal als de mijne?
Omdat er een wildvreemde op mijn stoep stond en ik niet gelijk een band voelde omdat hij toevallig mijn halfbroer was.
Mijn verhaal is wel anders dan het jouwe, want jouw halfzus was eerst wel enthousiast en later niet meer.
Ik wilde alleen maar aangeven dat het niet aan jou hoeft te liggen en dat ze haar eigen redenen wel zal hebben.
En waarom dan Iris? Is het een soortgelijk verhaal als de mijne?
Omdat er een wildvreemde op mijn stoep stond en ik niet gelijk een band voelde omdat hij toevallig mijn halfbroer was.
Mijn verhaal is wel anders dan het jouwe, want jouw halfzus was eerst wel enthousiast en later niet meer.
Ik wilde alleen maar aangeven dat het niet aan jou hoeft te liggen en dat ze haar eigen redenen wel zal hebben.
vrijdag 17 september 2010 om 20:50
Je kan haar een kaart sturen waarin je aangeeft dat jij open blijft staan voor haar als ze contact met je wil zoeken. Zet er je gegevens in. Adres, telefoonnummer of mail, waar je je maar prettig bij voelt. Voor haar is het misschien ook prettig om een keus te kunnen maken, bellen vindt ze misschien eng en dan is het ook fijn als ze een adres van je heeft.
vrijdag 17 september 2010 om 21:50
quote:iris1969 schreef op 17 september 2010 @ 20:45:
[...]
Omdat er een wildvreemde op mijn stoep stond en ik niet gelijk een band voelde omdat hij toevallig mijn halfbroer was.
Mijn verhaal is wel anders dan het jouwe, want jouw halfzus was eerst wel enthousiast en later niet meer.
Ik wilde alleen maar aangeven dat het niet aan jou hoeft te liggen en dat ze haar eigen redenen wel zal hebben.Precies. Ik heb ook een halfbroertje, ik weet dat hij er is, maar we hebben geen gedeeld leven, schelen erg veel in leeftijd en gevoelsmatig is er gewoon niets. Als hij me een keer belt zal ik het gezellig vinden om wat af te spreken, maar meer niet. Je hebt gewoonweg niets met elkaar, bent onbekenden van elkaar. Er hoeft naast dit dus geen specifieke reden achter te zitten.
[...]
Omdat er een wildvreemde op mijn stoep stond en ik niet gelijk een band voelde omdat hij toevallig mijn halfbroer was.
Mijn verhaal is wel anders dan het jouwe, want jouw halfzus was eerst wel enthousiast en later niet meer.
Ik wilde alleen maar aangeven dat het niet aan jou hoeft te liggen en dat ze haar eigen redenen wel zal hebben.Precies. Ik heb ook een halfbroertje, ik weet dat hij er is, maar we hebben geen gedeeld leven, schelen erg veel in leeftijd en gevoelsmatig is er gewoon niets. Als hij me een keer belt zal ik het gezellig vinden om wat af te spreken, maar meer niet. Je hebt gewoonweg niets met elkaar, bent onbekenden van elkaar. Er hoeft naast dit dus geen specifieke reden achter te zitten.
