Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en ook weer verdwijnen - 4
vrijdag 6 december 2024 om 09:04
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en hulpvaardig besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom de vraag om niet te quooten zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
woensdag 7 mei 2025 om 19:08
Tyche: dapperderT. Knap dat je het blijft gebruiken en op die manier erkent.
Misschien ga ik wel met je mee-oefenen...
Ik ben net begonnen met tekenen, en moest aan je denken.
Het wordt nooit zo als ik wil, en ik teken vanuit een ander perspectief. Maar het lucht ergens al op, en tegelijkertijd schaam schaam schaamte.
(Maar geen paniek? Dat is winst? Denk ik?)
Wat brengt je strengheid je? Vroeger was het heel hard nodig denk ik. Nu nog?
Of is het oude veiligheid?
Friet, daarom ook de biechtstoel. Ik vind Maisnon veel te lief en te bijzonder om te vermoorden.
Of ik ga gemaskerde bij haar emdr doen.
Misschien ga ik wel met je mee-oefenen...
Ik ben net begonnen met tekenen, en moest aan je denken.
Het wordt nooit zo als ik wil, en ik teken vanuit een ander perspectief. Maar het lucht ergens al op, en tegelijkertijd schaam schaam schaamte.
(Maar geen paniek? Dat is winst? Denk ik?)
Wat brengt je strengheid je? Vroeger was het heel hard nodig denk ik. Nu nog?
Of is het oude veiligheid?
Friet, daarom ook de biechtstoel. Ik vind Maisnon veel te lief en te bijzonder om te vermoorden.
Of ik ga gemaskerde bij haar emdr doen.
woensdag 7 mei 2025 om 20:26
Haha Avo, een boerka leek me ook nog wel haalbaar!
Ik vrees alleen dat jullie minder mijn doelgroep zijn.
Maar mocht ik ooit een eigen praktijk beginnen zal ik een seintje geven!
Wat ik eerder bedoelde met meer ondersteuning zegt Friet daarna eigenlijk mooi. Intensieve emdr is dus echt heel intensief. Je kan daarnaast eigenlijk niet veel meer, dus een huishouden draaiende houden, werken, überhaupt dingen doen is dan vaak heel ingewikkeld. Dus heb je anderen nodig om dat voor je op te vangen.
Ach Lucy, wat naar dat dit speciale, verbindende uitje met dochter nu niet meer haalbaar is. Ik kan me voorstellen dat dit een gevoelige snaar raakt. Het zal niet hetzelfde zijn, maar is er een andere activiteit die jullie wel samen zouden kunnen doen? Bijvoorbeeld een huisje huren en het hele weekend samen Disneyfilms kijken, een ijsje halen in het dorp en samen onder een dekentje gekke snaps naar elkaar sturen?
Jeetje Diva, met 300 man een teamuitje, daar verdrink je toch in? Ik snap wel dat niet iedereen staat te trappelen, zeker als je veel mensen helemaal niet goed kent. Je kan het vast werkbaar maken, maar snap wel dat je er tegenop ziet. Fijn dat je vandaag wel rustig kon beginnen!
Tyche, wat mooi dat je de verschuiving zelf ook ziet, en dat tekenen helpt om het (misschien letterlijk) vorm te geven. En je mag altijd delen als je de behoefte voelt. Ook jij neemt niet teveel plek in. En ook jij mag troost zoeken als je je toch tot voelt (ookal is het nu draaglijker dan het was).
Olle, toffe banen hebben jullie beide!
Griebus, hoe is het nu, nu het dag is?
Ik vrees alleen dat jullie minder mijn doelgroep zijn.
Maar mocht ik ooit een eigen praktijk beginnen zal ik een seintje geven!
Wat ik eerder bedoelde met meer ondersteuning zegt Friet daarna eigenlijk mooi. Intensieve emdr is dus echt heel intensief. Je kan daarnaast eigenlijk niet veel meer, dus een huishouden draaiende houden, werken, überhaupt dingen doen is dan vaak heel ingewikkeld. Dus heb je anderen nodig om dat voor je op te vangen.
Ach Lucy, wat naar dat dit speciale, verbindende uitje met dochter nu niet meer haalbaar is. Ik kan me voorstellen dat dit een gevoelige snaar raakt. Het zal niet hetzelfde zijn, maar is er een andere activiteit die jullie wel samen zouden kunnen doen? Bijvoorbeeld een huisje huren en het hele weekend samen Disneyfilms kijken, een ijsje halen in het dorp en samen onder een dekentje gekke snaps naar elkaar sturen?
Jeetje Diva, met 300 man een teamuitje, daar verdrink je toch in? Ik snap wel dat niet iedereen staat te trappelen, zeker als je veel mensen helemaal niet goed kent. Je kan het vast werkbaar maken, maar snap wel dat je er tegenop ziet. Fijn dat je vandaag wel rustig kon beginnen!
Tyche, wat mooi dat je de verschuiving zelf ook ziet, en dat tekenen helpt om het (misschien letterlijk) vorm te geven. En je mag altijd delen als je de behoefte voelt. Ook jij neemt niet teveel plek in. En ook jij mag troost zoeken als je je toch tot voelt (ookal is het nu draaglijker dan het was).
Olle, toffe banen hebben jullie beide!
Griebus, hoe is het nu, nu het dag is?
maisnon3 wijzigde dit bericht op 08-05-2025 11:44
12.42% gewijzigd
woensdag 7 mei 2025 om 21:34
Ik ben duidelijke verstandelijk beperkt, want ik ga ontzettend goed op je schrijfsels.
Nee echt, ik weet dat ik het eerder gezegd heb, maar ontzettend bedankt.
Je zit hier gewoon vrijwilligerswerk te doen.
Ik zou zo graag iets terugdoen!
En burka, dat ik daar zelf niet aan gedacht heb!
Maar dan voel ik me meer mezelf in zo'n opblaasbaar unicorn pak denk ik.
Ik voel een date aankomen.
Nee echt, ik weet dat ik het eerder gezegd heb, maar ontzettend bedankt.
Je zit hier gewoon vrijwilligerswerk te doen.
Ik zou zo graag iets terugdoen!
En burka, dat ik daar zelf niet aan gedacht heb!
Maar dan voel ik me meer mezelf in zo'n opblaasbaar unicorn pak denk ik.
Ik voel een date aankomen.
woensdag 7 mei 2025 om 21:57
Zolang je maar vingers kan volgen Avo!
Maar eh, jullie zijn geen vrijwilligerswerk. Per ongeluk ben ik bij jullie terecht gekomen, en leef ik met jullie mee. Maar jullie zijn zeker geen werk. Ik gun jullie gewoon het allerbeste, maar het belangrijkste is dat ik jullie graag lees, jullie openheid en kwetsbaarheid waardeer, en tegelijkertijd de kracht van deze groep lieve mensen heel bijzonder vind. Maar hier ben ik niet mijn werk, maar gewoon iemand die meeleeft (maar waar je best soms even van mag profiteren als je dat wil).
Maar eh, jullie zijn geen vrijwilligerswerk. Per ongeluk ben ik bij jullie terecht gekomen, en leef ik met jullie mee. Maar jullie zijn zeker geen werk. Ik gun jullie gewoon het allerbeste, maar het belangrijkste is dat ik jullie graag lees, jullie openheid en kwetsbaarheid waardeer, en tegelijkertijd de kracht van deze groep lieve mensen heel bijzonder vind. Maar hier ben ik niet mijn werk, maar gewoon iemand die meeleeft (maar waar je best soms even van mag profiteren als je dat wil).
woensdag 7 mei 2025 om 22:35
Oooo Maisnon wat zou ik graag met je willen praten nu ik lees wat je beroep is. En vooral met welke doelgroep. Als er een meet komt, mag ik dan komen?
Ik koop een gigantisch wit tafellaken, en kom als ijsberg met een kleine vlag van Brabant in top. Zodat jullie weten dat ik het ben.
Willen jullie morgenvroeg voor me duimen? Afwijking in de foto van de borstenbus . Morgenvroeg dus voor de 2e keer een plet- en prikonderzoek in het ziekenhuis. De verdenking is laag volgens de radioloog, maar de paniek fladdert rond. Sinds de huisarts belde pas een week voorbij, maar het voelt veel langer. Vorige keer, ruim 2 jaar geleden, was ik enorm opgelucht toen de brief kwam dat alles goed was. Nu blijkt dat dit toen ook al gezien was.
Volgende week krijg ik de uitslag, tenminste als het onderzoek goed verloopt. De eerste ronde was mislukt.
Ik koop een gigantisch wit tafellaken, en kom als ijsberg met een kleine vlag van Brabant in top. Zodat jullie weten dat ik het ben.
Willen jullie morgenvroeg voor me duimen? Afwijking in de foto van de borstenbus . Morgenvroeg dus voor de 2e keer een plet- en prikonderzoek in het ziekenhuis. De verdenking is laag volgens de radioloog, maar de paniek fladdert rond. Sinds de huisarts belde pas een week voorbij, maar het voelt veel langer. Vorige keer, ruim 2 jaar geleden, was ik enorm opgelucht toen de brief kwam dat alles goed was. Nu blijkt dat dit toen ook al gezien was.
Volgende week krijg ik de uitslag, tenminste als het onderzoek goed verloopt. De eerste ronde was mislukt.
woensdag 7 mei 2025 om 22:47
woensdag 7 mei 2025 om 22:57
woensdag 7 mei 2025 om 23:41
Sterkte Sakura! Logisch dat je gespannen bent. Ik duim voor een goede uitslag!
Maisnon, dan zat ik in de goede richting qua medisch, precies heb ik nooit geweten wat voor beroep je hebt. Laat maar weten als je ooit een eigen praktijk start inderdaad, haha. Hoewel voor mij de stap naar emdr nog veel te groot is en ik het waarschijnlijk nooit ga durven (want mijn trauma/ding is veel te onbeduidend, onbelangrijk).
Avo: ik ben dus maar heel kort op dat uitje geweest en ik vond het wel prima zo. Scheelde mij een overprikkelde avond en dat is altijd fijn. Morgenmiddag en -avond werken en dan zit mijn week er alweer op. M'n uren zijn hetzelfde maar ik zit met 0,6 nu netjes op 3 dagen. Ik heb heel lang 0,6 bewust over 5 dagen uitgesmeerd en vanaf februari over 4 en nu dus over 3 met dank aan de avonden (die ik eerst absoluut niet wilde, maar die nu echt een uitkomst blijken te zijn.)
Ik zat n.a.v. de post van Tyche nog even na te denken over hoeveel ik eigenlijk deel. Ik denk dat het heel weinig is. Hier weten jullie wel wat en man weet ook wel iets, maar ik heb het er verder eigenlijk nooit over. Terwijl ik elke dag last heb van de gevolgen. Man merkt dat natuurlijk wel, maar koppelt het niet zo aan elkaar volgens mij. Ook met vrienden en familie gaat het hier nooit over. Man heeft veel gedoe met zijn familie (disfunctioneel gezin, ouders en broer met narcistische trekken, daardoor heel weinig contact) en hij is er de laatste jaren juist heel open over. Heel fijn dat hij zijn verhaal ook bij andere mensen kwijt kan. Zelf vind ik het lastig om over mezelf te praten. Ik heb het één keer gedaan bij een gezamenlijke vriendin/kennis. Dat begon via mail, wat dus makkelijker voor mij was. Daarna afgesproken en het er nog eens over gehad, maar zij zat erg in de oplossingsgerichte hoek 'als je nou zus of zo' en ik kon daar niet veel mee. Ik zou er wel opener over willen zijn, maar durf niet goed. Bang voor bagatelliserende reacties 'het is al zolang geleden' en dat ik daar dan in mee ga en e.e.a. ga afzwakken,.zorgen en gehuil van naaste familie, en daarbij heb ik het ook snel verteld en snijdt iemand anders weer een ander onderwerp aan en voel ik me niet gehoord.
Lucy: misschien heb je het al eens gezegd, maar naar wat voor soort lichamelijke peut ga je nu?
En fijn dat je via FaceTime toch een beetje bij het concert aanwezig kan zijn!! Supervet dat jullie daar überhaupt kaartjes voor hadden, alleen zo balen dat je niet mee kunt. Hopelijk volgende keer beter!
Maisnon, dan zat ik in de goede richting qua medisch, precies heb ik nooit geweten wat voor beroep je hebt. Laat maar weten als je ooit een eigen praktijk start inderdaad, haha. Hoewel voor mij de stap naar emdr nog veel te groot is en ik het waarschijnlijk nooit ga durven (want mijn trauma/ding is veel te onbeduidend, onbelangrijk).
Avo: ik ben dus maar heel kort op dat uitje geweest en ik vond het wel prima zo. Scheelde mij een overprikkelde avond en dat is altijd fijn. Morgenmiddag en -avond werken en dan zit mijn week er alweer op. M'n uren zijn hetzelfde maar ik zit met 0,6 nu netjes op 3 dagen. Ik heb heel lang 0,6 bewust over 5 dagen uitgesmeerd en vanaf februari over 4 en nu dus over 3 met dank aan de avonden (die ik eerst absoluut niet wilde, maar die nu echt een uitkomst blijken te zijn.)
Ik zat n.a.v. de post van Tyche nog even na te denken over hoeveel ik eigenlijk deel. Ik denk dat het heel weinig is. Hier weten jullie wel wat en man weet ook wel iets, maar ik heb het er verder eigenlijk nooit over. Terwijl ik elke dag last heb van de gevolgen. Man merkt dat natuurlijk wel, maar koppelt het niet zo aan elkaar volgens mij. Ook met vrienden en familie gaat het hier nooit over. Man heeft veel gedoe met zijn familie (disfunctioneel gezin, ouders en broer met narcistische trekken, daardoor heel weinig contact) en hij is er de laatste jaren juist heel open over. Heel fijn dat hij zijn verhaal ook bij andere mensen kwijt kan. Zelf vind ik het lastig om over mezelf te praten. Ik heb het één keer gedaan bij een gezamenlijke vriendin/kennis. Dat begon via mail, wat dus makkelijker voor mij was. Daarna afgesproken en het er nog eens over gehad, maar zij zat erg in de oplossingsgerichte hoek 'als je nou zus of zo' en ik kon daar niet veel mee. Ik zou er wel opener over willen zijn, maar durf niet goed. Bang voor bagatelliserende reacties 'het is al zolang geleden' en dat ik daar dan in mee ga en e.e.a. ga afzwakken,.zorgen en gehuil van naaste familie, en daarbij heb ik het ook snel verteld en snijdt iemand anders weer een ander onderwerp aan en voel ik me niet gehoord.
Lucy: misschien heb je het al eens gezegd, maar naar wat voor soort lichamelijke peut ga je nu?
En fijn dat je via FaceTime toch een beetje bij het concert aanwezig kan zijn!! Supervet dat jullie daar überhaupt kaartjes voor hadden, alleen zo balen dat je niet mee kunt. Hopelijk volgende keer beter!
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 8 mei 2025 om 00:12
Ik ga naar een lichaamsgericht therapeut. Maar eentje die zo fijn en duidelijk bepaalde processen kan uitleggen. Die me fijne stappen kan geven hoe te (leren) voelen, en wat de (interne) acties zijn bij bepaald gevoel.
(Bv: irritatie is de behoefte aan trouw zijn aan jezelf en begrenzing verhelderen. Spanning wil aandacht, pijn wil ruimte, angst wil veiligheid enz).
Het helpt me om mijn lijf te leren begrijpen. Dus dat is heel fijn.
(Bv: irritatie is de behoefte aan trouw zijn aan jezelf en begrenzing verhelderen. Spanning wil aandacht, pijn wil ruimte, angst wil veiligheid enz).
Het helpt me om mijn lijf te leren begrijpen. Dus dat is heel fijn.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
donderdag 8 mei 2025 om 11:06
Lucy, ja goed is hij hè. Fijn dat je ook een beetje van Billie hebt kunnen genieten. Heeft Meis het leuk gehad?
Dankjewel Maisnon, lief van je!
Ik vind hier meeschrijven ook heel fijn, en juist van betekenis kunnen zijn voor anderen is beloning op zich, en daarbij is het een gezellig groepje en leer ik enorm veel over hoe mensen werken inclusief ikzelf, hoe veerkrachtig mensen zijn en hoeveel ze aankunnen en hoe tegelijk oude pijn op zoveel subtiele en minder subtiele manieren doorwerkt. Ik haal er ook voldoening uit te proberen de juiste woorden en beelden te vinden en zo te proberen heel persoonlijke ervaringen invoelbaar te maken.
En als ik minder tijd of ruimte heb, dan lees ik even niet of reageer ik kort of niet. Dus schuldgevoel is echt niet nodig en de wederkerigheid in het topic is de dank.
Sakura, ik duim voor je. En sterkte met wachten op de uitslag, dat vreet ook energie.
ID, wat fijn dat je rooster op deze manier toch voor je werkt. Lukt het een beetje de andere dagen dan echt werkvrij te zijn of ben je zoals ik?
Dankjewel Maisnon, lief van je!
Ik vind hier meeschrijven ook heel fijn, en juist van betekenis kunnen zijn voor anderen is beloning op zich, en daarbij is het een gezellig groepje en leer ik enorm veel over hoe mensen werken inclusief ikzelf, hoe veerkrachtig mensen zijn en hoeveel ze aankunnen en hoe tegelijk oude pijn op zoveel subtiele en minder subtiele manieren doorwerkt. Ik haal er ook voldoening uit te proberen de juiste woorden en beelden te vinden en zo te proberen heel persoonlijke ervaringen invoelbaar te maken.
En als ik minder tijd of ruimte heb, dan lees ik even niet of reageer ik kort of niet. Dus schuldgevoel is echt niet nodig en de wederkerigheid in het topic is de dank.
Sakura, ik duim voor je. En sterkte met wachten op de uitslag, dat vreet ook energie.
ID, wat fijn dat je rooster op deze manier toch voor je werkt. Lukt het een beetje de andere dagen dan echt werkvrij te zijn of ben je zoals ik?
What a nuanced anxiety
donderdag 8 mei 2025 om 11:46
Lucy, op dit moment zit ik, nadat de kinderen twee weken vakantie hadden, heerlijk te genieten van een ochtend alleen thuis 
En ondertussen ben ik bezig met het fotoalbum van de oudste (waarmee ik zo'n 5 jaar achterloop), dus ik heb nog wat te doen de komende tijd!
Hoe was het concert gisteravond via FaceTime?
En ondertussen ben ik bezig met het fotoalbum van de oudste (waarmee ik zo'n 5 jaar achterloop), dus ik heb nog wat te doen de komende tijd!
Hoe was het concert gisteravond via FaceTime?
donderdag 8 mei 2025 om 11:57
O wat heerlijk! Stilte in huis!
Ik loop respectievelijk 16 en 18 jaar achter. Dus je bent er nog ruimschoots op tijd bij
.
Het was fijn. Vanaf telefoon was de lichtshow en het gegil al (te)veel, dus goed dat ik er niet was. Maar meis heeft genoten. En gehuild. En genoten.
En man en meis zijn nu naar het Anne Frank huis en daarna nog even Amsterdam in. Quality time met papa is net zo waardevol. Even positieve, leuke dingen. Hopelijk helpt het.
Ik loop respectievelijk 16 en 18 jaar achter. Dus je bent er nog ruimschoots op tijd bij
.Het was fijn. Vanaf telefoon was de lichtshow en het gegil al (te)veel, dus goed dat ik er niet was. Maar meis heeft genoten. En gehuild. En genoten.
En man en meis zijn nu naar het Anne Frank huis en daarna nog even Amsterdam in. Quality time met papa is net zo waardevol. Even positieve, leuke dingen. Hopelijk helpt het.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
donderdag 8 mei 2025 om 23:17
Hoe was het vandaag Sakura? Ik heb aan je gedacht!
Maisnon, hier nog nul jaar albums. Held dat je begonnen bent. Schiet het een beetje op?
Ik begrijp nu wat je bedoelt mbt intensieve emdr.
Geen idee hoe ik dat zou moeten regelen of vormgeven.
Ik bedacht dat ik de dag na emdr sowieso wel iets van steun kan gebruiken, maar ook dat vind ik lastig.
Ik kan en wil dit niet met mensen in mijn omgeving delen geloof ik, en ze er sowieso niet mee belasten. Maar labiele Lea lijkt het alleen lastig te hebben. En coach extra afspreken na emdr kan ik 1. Niet betalen, 2 ze ziet me aankomen, 3, dat zijn niet haar werkdagen.
Toevallig enig idee of ervaring hoe dat vorm te geven?
Man wil me met liefde ontlasten en koken, maar het is ook het emotionele deel en de ervaring waar ik niet goed weet waar ik ermee naartoe moet en hoe dat te handelen.
Nu twee keer op pure 'ik wil dit, dus niet piepen' en 'ik voel niets. Hoezo, is er wat te voelen?' maar ik merk dat dat niet houdbaar is: gevoel komt door scheuren heen, lijf wil huilen of gaat trillen.
En het behandelde spookt, ik kan niet goed nadenken...
Mijn lijf valt vandaag sowieso niet meer goed te negeren. Ik struikel steeds en opvangen gaat onhandig: erg moe en weer overal spierpijn.
Ik weet niet goed hoe ik dit langdurig moet gaan doen, hoe ik de gevolgen moet (ver)dragen, hoe ik ook nog enigszins door kan gaan met mijn leven dan.
Hoe deden anderen hier dat?
Lucy, zijn ze alweer thuis? Hoe heeft meis het ervaren? Fijn dat je mee kon kijken, hoewel dat de pijn in je hart wsl niet wegnam?
Je lichaamsgerichte therapie klinkt heel fijn! Gaat op mijn lijstje wil-ik-ook-als-ik-de-jackpot-win.
Diva, dingen delen die anderen moeilijk kunnen bevatten is ook ingewikkeld.
Heb je er zelf behoefte aan om meer of vaker te delen met iemand irl?
Hier drukke dag met veel sociale verplichtingen.
Nu moe, en morgen dag thuiswerken wat ik nog niet echt zie gebeuren met mijn wazige hersenpan. Maar harde deadlines, dus er moet morgen echt eea gebeuren.
Zaterdag een lange fietstour met oude mentor en een vriendin van haar.
Dat wordt zo fijn mogelijk zijn en laten zien hoe goed het gaat en dat het echt wel gezellig is om mij erbij te hebben.
Zondag moederdag. Ik wil er nog niet teveel over nadenken. Steeds meer kortsluiting als ik probeer na te denken over mn ouders.
Maisnon, hier nog nul jaar albums. Held dat je begonnen bent. Schiet het een beetje op?
Ik begrijp nu wat je bedoelt mbt intensieve emdr.
Geen idee hoe ik dat zou moeten regelen of vormgeven.
Ik bedacht dat ik de dag na emdr sowieso wel iets van steun kan gebruiken, maar ook dat vind ik lastig.
Ik kan en wil dit niet met mensen in mijn omgeving delen geloof ik, en ze er sowieso niet mee belasten. Maar labiele Lea lijkt het alleen lastig te hebben. En coach extra afspreken na emdr kan ik 1. Niet betalen, 2 ze ziet me aankomen, 3, dat zijn niet haar werkdagen.
Toevallig enig idee of ervaring hoe dat vorm te geven?
Man wil me met liefde ontlasten en koken, maar het is ook het emotionele deel en de ervaring waar ik niet goed weet waar ik ermee naartoe moet en hoe dat te handelen.
Nu twee keer op pure 'ik wil dit, dus niet piepen' en 'ik voel niets. Hoezo, is er wat te voelen?' maar ik merk dat dat niet houdbaar is: gevoel komt door scheuren heen, lijf wil huilen of gaat trillen.
En het behandelde spookt, ik kan niet goed nadenken...
Mijn lijf valt vandaag sowieso niet meer goed te negeren. Ik struikel steeds en opvangen gaat onhandig: erg moe en weer overal spierpijn.
Ik weet niet goed hoe ik dit langdurig moet gaan doen, hoe ik de gevolgen moet (ver)dragen, hoe ik ook nog enigszins door kan gaan met mijn leven dan.
Hoe deden anderen hier dat?
Lucy, zijn ze alweer thuis? Hoe heeft meis het ervaren? Fijn dat je mee kon kijken, hoewel dat de pijn in je hart wsl niet wegnam?
Je lichaamsgerichte therapie klinkt heel fijn! Gaat op mijn lijstje wil-ik-ook-als-ik-de-jackpot-win.
Diva, dingen delen die anderen moeilijk kunnen bevatten is ook ingewikkeld.
Heb je er zelf behoefte aan om meer of vaker te delen met iemand irl?
Hier drukke dag met veel sociale verplichtingen.
Nu moe, en morgen dag thuiswerken wat ik nog niet echt zie gebeuren met mijn wazige hersenpan. Maar harde deadlines, dus er moet morgen echt eea gebeuren.
Zaterdag een lange fietstour met oude mentor en een vriendin van haar.
Dat wordt zo fijn mogelijk zijn en laten zien hoe goed het gaat en dat het echt wel gezellig is om mij erbij te hebben.
Zondag moederdag. Ik wil er nog niet teveel over nadenken. Steeds meer kortsluiting als ik probeer na te denken over mn ouders.
donderdag 8 mei 2025 om 23:21
Oh. Net mn tekening afgemaakt.
T zijn 5 plaatjes geworden die twee emdr beelden laten zien/duidelijk maken.
Walgelijk. Ik ga maar proberen mee te nemen naar volgende emdr.
Het moet er ergens uit. Gezien/gehoord worden?
Al mag dat niet/is dat walgelijk en een slecht idee.
Het verdriet is te groot. Ik kan het niet meer alleen ofzo. Of de angst voor straf is niet meer groot genoeg?
Ik weet niet wat ik daarvan vind...
Dit kan nooit goed gaan..
T zijn 5 plaatjes geworden die twee emdr beelden laten zien/duidelijk maken.
Walgelijk. Ik ga maar proberen mee te nemen naar volgende emdr.
Het moet er ergens uit. Gezien/gehoord worden?
Al mag dat niet/is dat walgelijk en een slecht idee.
Het verdriet is te groot. Ik kan het niet meer alleen ofzo. Of de angst voor straf is niet meer groot genoeg?
Ik weet niet wat ik daarvan vind...
Dit kan nooit goed gaan..
donderdag 8 mei 2025 om 23:29
Misschien slaat het nergens op Avo, maar had je geen fijne band met schoonmama? Zou zij misschien willen helpen de volgende dag, zonder vragen? Of is dat geen optie?
En wat fijn dat tekenen helpt. Je doet het zo goed, maar wat kost het ook veel he?
Sakura. Hier ook aan je gedacht. Hoop stiekem op geen bericht - goed bericht...
Man en kind hebben het heel erg fijn gehad. Meis was ook erg onder de indruk geweest van het Anne Frank Huis. En man ook, die was er kennelijk ook nog nooit geweest.
Ik heb morgen arbeidsdeskundig onderzoek van het uwv. En ik heb geen idee hoe ik me moet opstellen. Behoudend, of juist alsof alles wel goed gaat komen. Vind het retespannend.
En wat fijn dat tekenen helpt. Je doet het zo goed, maar wat kost het ook veel he?
Sakura. Hier ook aan je gedacht. Hoop stiekem op geen bericht - goed bericht...
Man en kind hebben het heel erg fijn gehad. Meis was ook erg onder de indruk geweest van het Anne Frank Huis. En man ook, die was er kennelijk ook nog nooit geweest.
Ik heb morgen arbeidsdeskundig onderzoek van het uwv. En ik heb geen idee hoe ik me moet opstellen. Behoudend, of juist alsof alles wel goed gaat komen. Vind het retespannend.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
vrijdag 9 mei 2025 om 00:03
Lucy, is eerlijk een optie? Zoals het gaat?
En niet dingen alvast invullen of wegmaken, maar vertellen zoals het nu is en afgelopen maand was? Afgelopen maand als gemiddelde uitgangspunt aanhouden?
Nu doen of alles goedkomt lijkt me niet reëel iig.
Geen idee of behoudend verstandig is?
Schoonmama is een schat. Voor praktische hulp thuis en met kinderen zou ik haar zeker kunnen vragen denk ik.
Het labiele Lea deel... Ik wil niet dat iemand die ik anders ken dit verdriet ziet denk ik? Dat ze me gaan zien als aansteller. En ik wil ook niemand uit mn real life met de heftigheid enzo opzadelen.
Dan ga ik me, net als afgelopen dagen, vrolijk voordoen en door.
En dat doe ik normaal in december ook, maar daar loop ik op vast. Dan komt het erna extra hard, of het komt er nu doodleuk doorheen. En mijn lijf lijkt er problemen mee te hebben.
stom he, het probleem is denk ik dus dat ik niemand die me lief is toe wil laten tot wat er was, wat er nu speelt, en de verwarring en emotie en wanhoop die dat veroorzaakt.
Ze mogen dat niet zien. Mij niet zo zien.
Ik wil geen aanstel drama queen zijn, en ik kan er niets over vertellen of uitleggen. Het kan niet.
Ik wil ze niet kwijt.
En het is het zwijgen en niet ermee bezig kunnen zijn, geen of klankbord bij de heftigheid die me opbreekt.
K weet niet waar ik heen moet met het grote verdriet, voor twijfelachtige troost, angst, nee toch troost? waarbij ik aan kan geven hoe moeilijk het is om niet toe te geven aan destructief gedrag.
Waar ik even niet hoef te doen of ik het belangrijk vind wat we eten, en welk weer het is, omdat mijn hoofd steeds dingen laat zien waar ik van walg. Ik overspoeld word. Ik niet weet hoe, wat, hoezo draait de wereld door? De mijne staat stil op die paar momenten.
Iemand die ik misschien de tekening durf te laten zien. Ik geloof dat ik het misschien niet meer alleen wil doen, wil dragen.
Maar ik weet niet hoe. En wat. En waar.
Ik weet alleen wie allemaal niet.
Ik voel me erg alleen en ellendig denk ik?
Maar dat mag niet, want ik wil dit.
Dus ik vind dat het prima gaat en dat ik alleen wat moe en huilerig ben.
En nu zit ik hier ook te zeuren.
Maar ik wil oprecht weten hoe andere mensen dit doen.
Het was nooit een issue. Delen, verdriet laten zien, geen optie. Ik weet nog steeds niet of ik het kan. Maar het stroomt er gewoon uit. Aan alle kanten.
Ik ben zo moe van het vechten. Weer. En weer alleen.
En dan zegt coach 'je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen. En dat klinkt fijn. Maar hoe werkt dat in de praktijk.
Ik denk dat ik hulp wil vragen of iemand die meeloopt. Maar wat, waar, wie?
En niet dingen alvast invullen of wegmaken, maar vertellen zoals het nu is en afgelopen maand was? Afgelopen maand als gemiddelde uitgangspunt aanhouden?
Nu doen of alles goedkomt lijkt me niet reëel iig.
Geen idee of behoudend verstandig is?
Schoonmama is een schat. Voor praktische hulp thuis en met kinderen zou ik haar zeker kunnen vragen denk ik.
Het labiele Lea deel... Ik wil niet dat iemand die ik anders ken dit verdriet ziet denk ik? Dat ze me gaan zien als aansteller. En ik wil ook niemand uit mn real life met de heftigheid enzo opzadelen.
Dan ga ik me, net als afgelopen dagen, vrolijk voordoen en door.
En dat doe ik normaal in december ook, maar daar loop ik op vast. Dan komt het erna extra hard, of het komt er nu doodleuk doorheen. En mijn lijf lijkt er problemen mee te hebben.
stom he, het probleem is denk ik dus dat ik niemand die me lief is toe wil laten tot wat er was, wat er nu speelt, en de verwarring en emotie en wanhoop die dat veroorzaakt.
Ze mogen dat niet zien. Mij niet zo zien.
Ik wil geen aanstel drama queen zijn, en ik kan er niets over vertellen of uitleggen. Het kan niet.
Ik wil ze niet kwijt.
En het is het zwijgen en niet ermee bezig kunnen zijn, geen of klankbord bij de heftigheid die me opbreekt.
K weet niet waar ik heen moet met het grote verdriet, voor twijfelachtige troost, angst, nee toch troost? waarbij ik aan kan geven hoe moeilijk het is om niet toe te geven aan destructief gedrag.
Waar ik even niet hoef te doen of ik het belangrijk vind wat we eten, en welk weer het is, omdat mijn hoofd steeds dingen laat zien waar ik van walg. Ik overspoeld word. Ik niet weet hoe, wat, hoezo draait de wereld door? De mijne staat stil op die paar momenten.
Iemand die ik misschien de tekening durf te laten zien. Ik geloof dat ik het misschien niet meer alleen wil doen, wil dragen.
Maar ik weet niet hoe. En wat. En waar.
Ik weet alleen wie allemaal niet.
Ik voel me erg alleen en ellendig denk ik?
Maar dat mag niet, want ik wil dit.
Dus ik vind dat het prima gaat en dat ik alleen wat moe en huilerig ben.
En nu zit ik hier ook te zeuren.
Maar ik wil oprecht weten hoe andere mensen dit doen.
Het was nooit een issue. Delen, verdriet laten zien, geen optie. Ik weet nog steeds niet of ik het kan. Maar het stroomt er gewoon uit. Aan alle kanten.
Ik ben zo moe van het vechten. Weer. En weer alleen.
En dan zegt coach 'je moet het zelf doen, maar je hoeft het niet alleen te doen. En dat klinkt fijn. Maar hoe werkt dat in de praktijk.
Ik denk dat ik hulp wil vragen of iemand die meeloopt. Maar wat, waar, wie?
vrijdag 9 mei 2025 om 00:16
Het was een heftig gebeuren. Lieve dames, daar lag het niet aan. Het is toch anders met alleen maar vrouwen. Vorige keer 2 mannelijke radiologen. Nu dus allemaal vrouwen. Al direct een cape om om te slaan zodat je daar niet onnodig met ontbloot bovenlijf zit. Ik had het een beetje koud, dus dat was heel fijn. Uiteindelijk na ruim een uur was het biopt nemen gelukt. Man mocht er niet bij zijn. Die heeft dus al die tijd op de gang zitten wachten. Hij was blij me weer te zien, haha.
Ik was totaal leeg. Heb geslapen vanmiddag, en tot mijn eigen verbazing toch gekookt. Volgende week donderdag uitslag.
Lief dat jullie aan me gedacht hebben. Nu proberen te slapen.
Ik was totaal leeg. Heb geslapen vanmiddag, en tot mijn eigen verbazing toch gekookt. Volgende week donderdag uitslag.
Lief dat jullie aan me gedacht hebben. Nu proberen te slapen.
vrijdag 9 mei 2025 om 00:27
Dankjewel Avo.
Ik ben verward door vandaag. Maar werd blij van je bericht (van 00.03 uur) Vooral je laatste zin. Dat voelt als een reuzenstap. En ik ben zo blij, trots en ontroerd. De quote van Leonard Cohen kwam in me op; There is a crack in everything, that’s how the light gets in.
Je bent zo goed op weg naar meer licht, en dat gun ik je zo. Niet al dat donkere, dat duister. Maar licht om je heen, en dat mensen je mogen zien zoals je bent.
Ik ben verward door vandaag. Maar werd blij van je bericht (van 00.03 uur) Vooral je laatste zin. Dat voelt als een reuzenstap. En ik ben zo blij, trots en ontroerd. De quote van Leonard Cohen kwam in me op; There is a crack in everything, that’s how the light gets in.
Je bent zo goed op weg naar meer licht, en dat gun ik je zo. Niet al dat donkere, dat duister. Maar licht om je heen, en dat mensen je mogen zien zoals je bent.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
