Psyche
alle pijlers
Hier mag alles zijn en weer verdwijnen - 5
zaterdag 10 mei 2025 om 21:03
Een gedeelde plek om verder te kunnen schrijven en ook weer te kunnen wissen. Voel je welkom in dit topic: Hier delen we zielenroerselen die je IRL niet op tafel gooit.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
In de eerdere edities werd duidelijk dat de zwaarste thema's respectvol en empathisch besproken kunnen worden. Een oproep aan iedere schrijver om daar aan mee te werken.
Wissen mag altijd en daarom geldt hier de regel: 'NIET QUOOTEN' zodat elke schrijver zelf kan bepalen wat er wel of niet blijft staan.
zaterdag 10 mei 2025 om 23:00
OlleGrieze schreef: ↑10-05-2025 22:41Raynie: Ook ik was blij om je hier de afgelopen dagen te lezen. Ik 'ken' je al heel lang, al hebben we zelden op elkaar gereageerd. En ook jij springt hier binnen om op een ander te reageren met je eigen ervaringen.
En dat is meer dan welkom!
Top!
Dacht ook niet dat je mij bedoelde hoor Avo maar het is een vaste groep schrijvers dus wel prettig om te weten dat binnenvallen op deze manier door anderen ook niet vervelend wordt gevonden haha.
Here am I in my little bubble
zaterdag 10 mei 2025 om 23:01
Olle, hoe gast het nu.op het werk? Ben je nog bezig met vertrekkende collega's en wat jij daarin zou willen?
En wat stom, weer familienieuws...
Ja, het voelt als een soort dissocieren, maar dan dus echt wegvallen.
Avo, ik probeer voorbij bodyscan te gaan. Echt: wat voel ik nu? Blij, boos, verdrietig, geïrriteerd? En waar dan?
Doe dat nu een paar weken, en waar ik dacht dat de angst nu veel minder was dan vroeger, blijk ik elke keer als ik incheck angst/spanning te voelen. En voel dat vooral bij borst/keel. Waarom weet ik niet, niets om bang voor te zijn. Maar als ik dan dus erbij wil blijven, het ruimte wil geven, er laten zijn, dan val ik dus weg.
En ik heb geen idee waarom.
Nouja, vrijdag naar therapeut.
O, en ik ga morgen naar moeders. Dacht: dat is veilig met al mijn broers en aanhang erbij. Heeft ze al mijn broers verzocht niet te komen, want ik kom.
Kut.
Man en kinderen gaan wel mee. Moeten zij maar mijn schild zijn.
En wat stom, weer familienieuws...
Ja, het voelt als een soort dissocieren, maar dan dus echt wegvallen.
Avo, ik probeer voorbij bodyscan te gaan. Echt: wat voel ik nu? Blij, boos, verdrietig, geïrriteerd? En waar dan?
Doe dat nu een paar weken, en waar ik dacht dat de angst nu veel minder was dan vroeger, blijk ik elke keer als ik incheck angst/spanning te voelen. En voel dat vooral bij borst/keel. Waarom weet ik niet, niets om bang voor te zijn. Maar als ik dan dus erbij wil blijven, het ruimte wil geven, er laten zijn, dan val ik dus weg.
En ik heb geen idee waarom.
Nouja, vrijdag naar therapeut.
O, en ik ga morgen naar moeders. Dacht: dat is veilig met al mijn broers en aanhang erbij. Heeft ze al mijn broers verzocht niet te komen, want ik kom.
Kut.
Man en kinderen gaan wel mee. Moeten zij maar mijn schild zijn.
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
zaterdag 10 mei 2025 om 23:07
Avo: het klinkt alsof het heel onveilig voelt om hulp om je heen te organiseren nu. Klopt dat? En komt dat omdat dit, overspoeld worden, redelijk "normaal" is? Ben je bang voor de reactie van man, vrienden, werkgever, coach?
Of is het iets dat echt niet okee voor je voelt nu?
Of is het iets dat echt niet okee voor je voelt nu?
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
zaterdag 10 mei 2025 om 23:25
Avo, ik lees je en wil alleen maar zeggen dat ik denk dat iedereen om je heen het je zou gunnen als je wel die afspraak met je huisarts maakt. Je mag op ieder moment in je leven om (meer) hulp of begeleiding vragen. Het is naar mijn idee niet “toen niet dan nooit niet”
Ik zou het je in ieder geval gunnen dat je dit zou doen als extra steun in de rug als jij dit zou willen of nodig hebt uiteraard.
Ik zou het je in ieder geval gunnen dat je dit zou doen als extra steun in de rug als jij dit zou willen of nodig hebt uiteraard.
ibiopviva wijzigde dit bericht op 10-05-2025 23:26
6.19% gewijzigd
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zaterdag 10 mei 2025 om 23:32
Jeetje Olle...
Ik snap niet hoe ik elke keer weer van mijn stoel val.
Wat naar dat je dacht naar een fijne en veilige bijeenkomst te kunnen en dat je in deze positie wordt geduwd... en wat fijn dat je geen vangrail hebt geraakt maar veilig bent thuis gekomen.
Hoe is je band et je neven en nichten verder? Snappen zij dat die psychose onzin is en al helemaal dat zus je hierin bij zou staan? Of weten ze nergens van?
Ik snap niet hoe ik elke keer weer van mijn stoel val.
Wat naar dat je dacht naar een fijne en veilige bijeenkomst te kunnen en dat je in deze positie wordt geduwd... en wat fijn dat je geen vangrail hebt geraakt maar veilig bent thuis gekomen.
Hoe is je band et je neven en nichten verder? Snappen zij dat die psychose onzin is en al helemaal dat zus je hierin bij zou staan? Of weten ze nergens van?
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
zaterdag 10 mei 2025 om 23:34
OMG Lucy...
Dat meld je ook even tussen neus en lippen door, dat je naar je moeder gaat.
Wil je het toch proberen? Balen dat ze dan je broers afgezegd heeft zeg... Pfff.
Ik zal voor je duimen morgen.
Hulp vragen voelt inderdaad heel onveilig, want zwaar overdreven en lastig, en dat mensen me een rare aansteller zullen vinden.
Hapto niet denk ik, de rest van de wereld wel.
Ik denk zelfs lief.
Inderdaad omdat ik al twee winters drama maak, en gewoon nog leef, het dus prima red zonder meer hulp.
Dat het nu ook vast niet nodig is.
Overspoelen is idd wel vaker. En als ik oke ga kan ik een weekje fase 2 best aan op puur oude gedragsregels en wegzuchten. Hoewel ik er wel wanhopig van word.
De combi niet slapen en langer fase 2 of veel fase 1, daar gaat het mis.
Ik vind overspoelen sowieso lastig hoor. Emotieregulatie is niet mijn ding, en ik trek voelen/weten/beelden slecht.
Maar een single pittige twee dagen kom ik wel door met wat paniek en evt een paar pleisters.
Ik doe (en schrijf hier) dan wel teksten en gedichten waar de moeilijk en pijn vanaf spat.
Het van mij mag het wel klaar zijn is afgelopen drie jaar een soort basisding geworden.
Ik was altijd al niet bang om dood te gaan, maar laatste drie jaar is het besef dat ik de 50 gehaald heb, en dat ik nu ook om kan vallen aan een hartaanval ingedaald.
En hoe fijn dat zou zijn. Klaar. Rust.
Met dat besef helder, wordt het misschien ook eerder een wens?
Dat meld je ook even tussen neus en lippen door, dat je naar je moeder gaat.
Wil je het toch proberen? Balen dat ze dan je broers afgezegd heeft zeg... Pfff.
Ik zal voor je duimen morgen.
Hulp vragen voelt inderdaad heel onveilig, want zwaar overdreven en lastig, en dat mensen me een rare aansteller zullen vinden.
Hapto niet denk ik, de rest van de wereld wel.
Ik denk zelfs lief.
Inderdaad omdat ik al twee winters drama maak, en gewoon nog leef, het dus prima red zonder meer hulp.
Dat het nu ook vast niet nodig is.
Overspoelen is idd wel vaker. En als ik oke ga kan ik een weekje fase 2 best aan op puur oude gedragsregels en wegzuchten. Hoewel ik er wel wanhopig van word.
De combi niet slapen en langer fase 2 of veel fase 1, daar gaat het mis.
Ik vind overspoelen sowieso lastig hoor. Emotieregulatie is niet mijn ding, en ik trek voelen/weten/beelden slecht.
Maar een single pittige twee dagen kom ik wel door met wat paniek en evt een paar pleisters.
Ik doe (en schrijf hier) dan wel teksten en gedichten waar de moeilijk en pijn vanaf spat.
Het van mij mag het wel klaar zijn is afgelopen drie jaar een soort basisding geworden.
Ik was altijd al niet bang om dood te gaan, maar laatste drie jaar is het besef dat ik de 50 gehaald heb, en dat ik nu ook om kan vallen aan een hartaanval ingedaald.
En hoe fijn dat zou zijn. Klaar. Rust.
Met dat besef helder, wordt het misschien ook eerder een wens?
zaterdag 10 mei 2025 om 23:38
zaterdag 10 mei 2025 om 23:52
Avo, ben je ouder dan ik? Had ik dan weer niet verwacht..
Herken wel wat je zegt hoor. Hoewel het bij mij langzaam aan verdwijnt. Het is nu, op dit moment, geen issue.
Ja moeders... ze bleef bij man aandringen op andere afspraak. Toen heb ik dus gezegd: laten we dan met moederdag naar haar gaan, zit de kamer vol en wij kunnen vertrekken wanneer we willen.
Laatste blijft staan, maar ze heeft iedereen verder dus afgezegd. Dus ineens wordt het weer een ding...
Herken wel wat je zegt hoor. Hoewel het bij mij langzaam aan verdwijnt. Het is nu, op dit moment, geen issue.
Ja moeders... ze bleef bij man aandringen op andere afspraak. Toen heb ik dus gezegd: laten we dan met moederdag naar haar gaan, zit de kamer vol en wij kunnen vertrekken wanneer we willen.
Laatste blijft staan, maar ze heeft iedereen verder dus afgezegd. Dus ineens wordt het weer een ding...
Ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon 10.000 manieren ontdekt die niet werken - T. Edison
zaterdag 10 mei 2025 om 23:53
Meer dan 40 jaar. En ik kan nog altijd niet over mijn eigen leven en imago gaan.
Nee die neven en nichten weten niet wat er gebeurde. Ik was degene die weg ging tijdens de bijeenkomst. De fout licht bij mij. Ik reageer niet in die app groep. Ik ben degene die geen contact maakt.
En dat klopt. Ik heb geen 1 op 1 contact met neven en nichten. Niet gedaan niet gezocht. Het ' verhaal ' werd door zus gedaan en ik liep weg. Dus... voor hen ben ik de moeilijke..
Niemand heeft me ooit gecontacteerd. Ik ben fout en uit.
Nee die neven en nichten weten niet wat er gebeurde. Ik was degene die weg ging tijdens de bijeenkomst. De fout licht bij mij. Ik reageer niet in die app groep. Ik ben degene die geen contact maakt.
En dat klopt. Ik heb geen 1 op 1 contact met neven en nichten. Niet gedaan niet gezocht. Het ' verhaal ' werd door zus gedaan en ik liep weg. Dus... voor hen ben ik de moeilijke..
Niemand heeft me ooit gecontacteerd. Ik ben fout en uit.
zaterdag 10 mei 2025 om 23:58
Avo ik snap je gevoel zo goed.
Toen ik eens bij een intake voor (weer) therapie zat zei ik: “Ik snap het helemaal hoor als je denkt nou die heeft al zoveel therapie gehad als dat niet geholpen heeft dan is ze niet te helpen” Ze keek me aan en zei: “Veel therapie? Ik zat juist te denken hoe weinig hulp jij gehad hebt ondanks je verleden, je trauma’s en je klachten.” Dat begreep ik toen niet. Ik was echt in de war ervan.
Lucy,
Snap heel goed dat dit nou “een ding” is. Je hebt nog steeds recht om niet te gaan of om kort na aankomst weg te gaan. Hele moeilijke situatie.
Toen ik eens bij een intake voor (weer) therapie zat zei ik: “Ik snap het helemaal hoor als je denkt nou die heeft al zoveel therapie gehad als dat niet geholpen heeft dan is ze niet te helpen” Ze keek me aan en zei: “Veel therapie? Ik zat juist te denken hoe weinig hulp jij gehad hebt ondanks je verleden, je trauma’s en je klachten.” Dat begreep ik toen niet. Ik was echt in de war ervan.
Lucy,
Snap heel goed dat dit nou “een ding” is. Je hebt nog steeds recht om niet te gaan of om kort na aankomst weg te gaan. Hele moeilijke situatie.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zondag 11 mei 2025 om 00:00
zondag 11 mei 2025 om 00:18
Lucy, wat betreft voelen en wegvallen dat herken ik wel een beetje. Bij mij voelt het alsof ik vanaf de zijkant ‘weggezogen’ word. Ik ben alleen niet zo lang weg als jij. Wat mij heeft geholpen is oefenen met voelen met een duidelijk en veilig ‘anker’ in het hier en nu. Bijvoorbeeld mijn knuffel, een foto van mijn kinderen, een vaas bloemen. En in hele kleine stapjes daartussen heen en weer pendelen. Even naar wat/waar ik voel en dan weer terug naar mijn anker. Weer even kort voelen, en weer terug, etc. Zo lukt het langzaam steeds een beetje beter/langer om te blijven bij wat ik voel, zonder te verdwijnen.
Komt uit de traumasensitieve mindfulness, misschien heb je er iets aan.
En sterkte morgen bij je moeder, weet dat je ook altijd nog mag afzeggen.
Olle, wat een vreselijke rotstreek weer, zo gemeen! Ik kan er met mijn hoofd niet bij…..
Avo: ik snap je redenen om geen extra hulp te willen vragen, al ben ik het niet eens met aansteller, het valt wel mee en je hebt het afgelopen winter overleefd dus nu kun je het ook. Maar als dit voor jou nu veiliger voelt dan mag je daarvoor kiezen. Weet dat je ook altijd op die keuze terug mag komen. En dat wij hier altijd zijn.
En verder een dankjewel voor iedereen die mij ziet hier, ook al ben ik er niet vaak voor jullie. Dat doet me goed en betekent veel
En een knuffel voor Selune
Komt uit de traumasensitieve mindfulness, misschien heb je er iets aan.
En sterkte morgen bij je moeder, weet dat je ook altijd nog mag afzeggen.
Olle, wat een vreselijke rotstreek weer, zo gemeen! Ik kan er met mijn hoofd niet bij…..
Avo: ik snap je redenen om geen extra hulp te willen vragen, al ben ik het niet eens met aansteller, het valt wel mee en je hebt het afgelopen winter overleefd dus nu kun je het ook. Maar als dit voor jou nu veiliger voelt dan mag je daarvoor kiezen. Weet dat je ook altijd op die keuze terug mag komen. En dat wij hier altijd zijn.
En verder een dankjewel voor iedereen die mij ziet hier, ook al ben ik er niet vaak voor jullie. Dat doet me goed en betekent veel
En een knuffel voor Selune
bloemenvaasje wijzigde dit bericht op 11-05-2025 00:33
0.84% gewijzigd
zondag 11 mei 2025 om 00:47
zondag 11 mei 2025 om 06:38
Selune, fijn dat je hier ook weer bent
Olle, nee..... Iedere keer blijft het me verbazen welk bizar kronkelweggetje ze nu weer vinden om je toch weer te raken. Zo pijnlijk dat het ze weer gelukt is om jou de schuldige te maken in de ogen van anderen. Ik snap dat je man nu heel hard nodig hebt. Kunnen we niet een keer het Viva-leger op ze afsturen? Ik krijg visioenen van hooivorken/houten knotsen/musketten/lansen/drones (kies je eigen favoriete tijdperk).
Als iemand anders ook nog wensen heeft, dan marcheren we daarna nog even door. Ook goed voor de lichaamsbeweging.
Lucy, wat anderen al zeggen: je hoeft niet te gaan hè vandaag. En je mag op ieder moment beslissen om weg te gaan als het niet lukt.
Avo, succes met de expliciete impliciete verwachtingen van vandaag. Ook jij mag besluiten om weer weg te gaan.
Olle, nee..... Iedere keer blijft het me verbazen welk bizar kronkelweggetje ze nu weer vinden om je toch weer te raken. Zo pijnlijk dat het ze weer gelukt is om jou de schuldige te maken in de ogen van anderen. Ik snap dat je man nu heel hard nodig hebt. Kunnen we niet een keer het Viva-leger op ze afsturen? Ik krijg visioenen van hooivorken/houten knotsen/musketten/lansen/drones (kies je eigen favoriete tijdperk).
Als iemand anders ook nog wensen heeft, dan marcheren we daarna nog even door. Ook goed voor de lichaamsbeweging.
Lucy, wat anderen al zeggen: je hoeft niet te gaan hè vandaag. En je mag op ieder moment beslissen om weg te gaan als het niet lukt.
Avo, succes met de expliciete impliciete verwachtingen van vandaag. Ook jij mag besluiten om weer weg te gaan.
zondag 11 mei 2025 om 07:44
Lucy, kan het 'fawn' zijn? Een reactie op stress, die heel fysiek wordt? Kun je onderscheid blijven maken in het 'first do no harm' principe? Daarmee bedoel ik dat het prima is om te oefenen maar dat het geen schade mag berokkenen.
Ik heb tijden gehad in therapie dat ik een oefenstop had voor thuis. Ik wilde te hard, te snel, te geforceerd mijn best doen ipv echt contact maken met mezelf en met peut. Em respect te hebben voor het proces.
Zelf had ik tijden rond keelenergie waarbij ik als ik het probeerde waar te nemen of 'weg' ging, soort van uitchecken - óf ik had intrusies met vanuit die energie dood willen. Bleek aan heftige ervaringen gelinkt te zijn.
Nog iets tav weg of niks, in Trouw nu een artikel over 'blank mind', over helemaal aan niks denken. Dat dat voor komt.
Ga je nog naar moeder, nu opeens al het andere bezoek is afgezegd? Doet ze dit soort acties wel vaker?
Ik heb tijden gehad in therapie dat ik een oefenstop had voor thuis. Ik wilde te hard, te snel, te geforceerd mijn best doen ipv echt contact maken met mezelf en met peut. Em respect te hebben voor het proces.
Zelf had ik tijden rond keelenergie waarbij ik als ik het probeerde waar te nemen of 'weg' ging, soort van uitchecken - óf ik had intrusies met vanuit die energie dood willen. Bleek aan heftige ervaringen gelinkt te zijn.
Nog iets tav weg of niks, in Trouw nu een artikel over 'blank mind', over helemaal aan niks denken. Dat dat voor komt.
Ga je nog naar moeder, nu opeens al het andere bezoek is afgezegd? Doet ze dit soort acties wel vaker?
![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
zondag 11 mei 2025 om 07:52
Ollie, wat moet die terugtocht lastig geweest zijn voor je. Bizar hoe langdurig en intens het proces van je monddood maken voor de rest van de omgeving. Dat zus daarin bewust meegaat met haar man/eikel. Ergens is het in zijn verdorvenheid nog knap. Maar vooral eng en misdadig, dat ze je liever slachtofferen dan dat de waarheid aan het licht komt.
Maar dat het vaak nog meer pijn doet dat omstanders niks zeggen, niet navragen, niet voor je opkomen - zoals de andere nichten en neven nu. Dat isolement is zo pijnlijk en diep. Fijn dst het hier woorden mag hebben, aandacht. Je hier wel geloofd wordt.
Maar dat het vaak nog meer pijn doet dat omstanders niks zeggen, niet navragen, niet voor je opkomen - zoals de andere nichten en neven nu. Dat isolement is zo pijnlijk en diep. Fijn dst het hier woorden mag hebben, aandacht. Je hier wel geloofd wordt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
