Psyche
alle pijlers
Hoe overleef ik dé wachtlijst?
donderdag 12 december 2019 10:18
Op dit moment wacht ik sinds een paar maanden op hulp (als in, toen heb ik eindelijk de stap gezet om ernaar te vragen), nog minstens 3 te gaan. En met mij, nog veel meer mensen die op de wachtlijst staan voor alleen al een intake.
Ik merk zelf dat ik meer klachten begin te krijgen, voornamelijk fysiek nu, omdat ik mij dagelijks druk maak over het 'hoe nu verder?'. Ik heb geen handvatten, weet niet wat ik moet doen om het allemaal wat rustiger te maken in mijn hoofd.
Zijn er misschien mensen met tips om het wachten wat dragelijker te maken? Dé tip om het uit je hoofd te kunnen zetten, om te kunnen ontspannen. Uiteraard niet alleen voor mij, maar voor iedereen die in het zelfde schuitje zit.
In ieder geval bedankt![❤️]()
Ik merk zelf dat ik meer klachten begin te krijgen, voornamelijk fysiek nu, omdat ik mij dagelijks druk maak over het 'hoe nu verder?'. Ik heb geen handvatten, weet niet wat ik moet doen om het allemaal wat rustiger te maken in mijn hoofd.
Zijn er misschien mensen met tips om het wachten wat dragelijker te maken? Dé tip om het uit je hoofd te kunnen zetten, om te kunnen ontspannen. Uiteraard niet alleen voor mij, maar voor iedereen die in het zelfde schuitje zit.
In ieder geval bedankt
_pompoensoepje wijzigde dit bericht op 28-01-2020 17:19
0.69% gewijzigd
donderdag 12 december 2019 10:29
Praktijkondersteuner kan een stap zijn. Maar rust in je hoofd krijg je ook door je op iets anders te focussen. Nou is dat ook niet altijd even gemakkelijk maar je zou bijvoorbeeld eens kunnen deelnemen aan een les yoga. Mindfulness kan ook helpen (en is minder zweverig dan het klinkt). Iets simpeler: kleuren. Of handwerken. Als je bij het borduren kruisjes, vakjes en draadjes moet tellen en bijhouden is het erg moeilijk om nog aan iets anders te denken.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
donderdag 12 december 2019 10:33
Uit je hoofd zetten. Klinkt heel makkelijk, is het natuurlijk niet, maar heb ervaring.
14 maanden wachtlijst, in de tussentijd alleen een wekelijkse afspraak met een verpleegkundige. Door te ‘vergeten’ dat ik überhaupt op een wachtlijst stond en door van dag tot dag te leven is het eigenlijk nog best snel gegaan.
14 maanden wachtlijst, in de tussentijd alleen een wekelijkse afspraak met een verpleegkundige. Door te ‘vergeten’ dat ik überhaupt op een wachtlijst stond en door van dag tot dag te leven is het eigenlijk nog best snel gegaan.
.
donderdag 12 december 2019 10:37
Ik moest na mijn intake weer op een wachtlijst trouwens en toen heeft de psychoterapeut die de intake had afgenomen me wat boeken aangeraden over de klachten die ik had. Wellicht kun je alvast iets erover gaan lezen en jezelf daarmee weer een klein duwtje de goede richting in geven.
Ik heb je trouwens een PB gestuurd
Ik heb je trouwens een PB gestuurd
donderdag 12 december 2019 10:39
Dit.Ceylon schreef: ↑12-12-2019 10:29Praktijkondersteuner kan een stap zijn. Maar rust in je hoofd krijg je ook door je op iets anders te focussen. Nou is dat ook niet altijd even gemakkelijk maar je zou bijvoorbeeld eens kunnen deelnemen aan een les yoga. Mindfulness kan ook helpen (en is minder zweverig dan het klinkt). Iets simpeler: kleuren. Of handwerken. Als je bij het borduren kruisjes, vakjes en draadjes moet tellen en bijhouden is het erg moeilijk om nog aan iets anders te denken.
Of ziek naar ontspanningsoefeningen / meditatie op YouTube.
donderdag 12 december 2019 10:50
Ik ben zeer ervaren in wachtlijsten. Het doorkomen gaat met ups en downs. Inderdaad POH GGZ is een fijne soms. Verder afleiding zoeken, dan gaat d tijd het snelst en hebben je hersens de kracht om de rest te onderdrukken. Wat bij mij helpt is alles wat mijn aandacht vasthoudt: handwerken met moeilijke patronen, diamondpainting, ingewikkelde computerspelletjes, sporten met een doel (dus niet hersenloos hardlopen, dan loop ik mezelf mijn depressie in).
Mijn levenslijn is het aan de gang houden van mijn hoofd en niet in mijn gevoel te zakken.
Mijn levenslijn is het aan de gang houden van mijn hoofd en niet in mijn gevoel te zakken.
Zonder oorzaak geen gevolg
donderdag 12 december 2019 10:56
Lastig he, die wachtlijsten.
Ik sta nu sinds afgelopen augustus op een wachtlijst voor intensieve dagbehandeling.
Vermoedelijk kan ik september 2020 in de groep.
Tijdens mijn laatste gesprek werd ook gemeld dat de wachtlijst voor een intake (ik heb 5 maanden moeten wachten tot intake) inmiddels opgelopen was tot 8 maanden en dat die mensen dan pas in september 2021 of mei 2022 kunnen starten.
Bizar maar goed we hebben het ermee te doen.
Bij mij is ter overbrugging het FACT team mij gaan begeleiding. Daarnaast heb ik voor de meer praktische ondersteuning een indicatie voor 3 uur in de week begeleiding via de WMO maar ook daar zijn wachtlijsten voor.
Voor mij helpt verder:
- weekplanning samen met mijn man maken en ons daaraan houden.
- een knopenkussen maken. Super suf herhalend werk en mij doet dat goed
- gisteren mijn laatste kerstkaartjes gemaakt
- films/series kijken en het dan gezellig maken met een kaarsje aan en een latte/losse thee
- nieuwe recepten proberen
- afspreken met vriendinnen
- me vast houden aan gemaakte afspraken dus niks/zo min mogelijk dingen afzeggen
- mindfull oefeningen op gewenste momenten
- mijn crisis signaleringsplan up to date houden
- een hele laagdrempellige vorm van vrijwilligerswerk doen
- rust plannen indien nodig
- mijn medicatie trouw innemen
- onze katten!!!!
- appen met vriendinnen en mijn zussen
- luisterboeken luisteren
(momenteel alleen harry potter maar als het iets beter gaat probeer ik nieuwe boeken)
- nieuwe achtergronden op telefoon en laptop zoeken
- het huishouden niet laten versloffen
- recepten overschrijven
(ik heb een receptenboekje waarin de basis al staat. Veel recepten van de AH enzo schrijf ik hierin over en pas indien nodig direct het recept aan naar mijn eigen (vega) wensen)
- 1 keer in de week wandel ik een stuk met een vriendin
- fietsen
- kleuren voor volwassenen
En ik heb onlangs een stickerboek voor volwassenen gekocht waarbij je echt met een pincet de stickers op de juiste plek moet plakken.
Nog niet geprobeerd maar wellicht helpt het wat ter afleiding.
Nou ja er zijn voor mij wel wat dingen die werken blijkbaar, wellicht zit er iets bij waar jij wat mee kan. Het blijft natuurlijk dweilen met de kraan open maar dit soort dingen voorkomt een overstroming bij mij.
Ik sta nu sinds afgelopen augustus op een wachtlijst voor intensieve dagbehandeling.
Vermoedelijk kan ik september 2020 in de groep.
Tijdens mijn laatste gesprek werd ook gemeld dat de wachtlijst voor een intake (ik heb 5 maanden moeten wachten tot intake) inmiddels opgelopen was tot 8 maanden en dat die mensen dan pas in september 2021 of mei 2022 kunnen starten.
Bizar maar goed we hebben het ermee te doen.
Bij mij is ter overbrugging het FACT team mij gaan begeleiding. Daarnaast heb ik voor de meer praktische ondersteuning een indicatie voor 3 uur in de week begeleiding via de WMO maar ook daar zijn wachtlijsten voor.
Voor mij helpt verder:
- weekplanning samen met mijn man maken en ons daaraan houden.
- een knopenkussen maken. Super suf herhalend werk en mij doet dat goed
- gisteren mijn laatste kerstkaartjes gemaakt
- films/series kijken en het dan gezellig maken met een kaarsje aan en een latte/losse thee
- nieuwe recepten proberen
- afspreken met vriendinnen
- me vast houden aan gemaakte afspraken dus niks/zo min mogelijk dingen afzeggen
- mindfull oefeningen op gewenste momenten
- mijn crisis signaleringsplan up to date houden
- een hele laagdrempellige vorm van vrijwilligerswerk doen
- rust plannen indien nodig
- mijn medicatie trouw innemen
- onze katten!!!!
- appen met vriendinnen en mijn zussen
- luisterboeken luisteren
(momenteel alleen harry potter maar als het iets beter gaat probeer ik nieuwe boeken)
- nieuwe achtergronden op telefoon en laptop zoeken
- het huishouden niet laten versloffen
- recepten overschrijven
(ik heb een receptenboekje waarin de basis al staat. Veel recepten van de AH enzo schrijf ik hierin over en pas indien nodig direct het recept aan naar mijn eigen (vega) wensen)
- 1 keer in de week wandel ik een stuk met een vriendin
- fietsen
- kleuren voor volwassenen
En ik heb onlangs een stickerboek voor volwassenen gekocht waarbij je echt met een pincet de stickers op de juiste plek moet plakken.
Nog niet geprobeerd maar wellicht helpt het wat ter afleiding.
Nou ja er zijn voor mij wel wat dingen die werken blijkbaar, wellicht zit er iets bij waar jij wat mee kan. Het blijft natuurlijk dweilen met de kraan open maar dit soort dingen voorkomt een overstroming bij mij.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 12 december 2019 11:16
Als het gaat om waar je verder hulp kunt krijgen zijn hier al goede opties genoemd: POH-GGZ en begeleiding via de WMO (gemeente). Daarnaast heb ik zelf vorig jaar toen ik op een wachtlijst stond en het écht niet ging ook een traject gevolgd bij 113.nl waarbij ik gesprekken had met dezelfde therapeut, eens per week.
IBIopviva heeft zeker een heel mooi lijstje.
Ik zou vooral bij jezelf checken wat je doet en wat je helpt om te ontspannen. Ik heb heel lang gedacht dat dat 'moest' met yoga, mindfullness, wandelen etc. In de praktijk werkt gamen beter voor mij
Wat mij daarbij heeft geholpen is het gebruiken van een app die Daylio heet. Daarmee kun je je stemming bijhouden, en de activiteiten die je hebt gedaan vooraf. Dat kan zovaak als jij zelf wilt, in 'erge' periodes met veel stemmingswisselingen doe ik het 6 keer per dag. Als je dit goed bijhoudt krijg je hele mooie inzichten welke activiteiten negatieve of positieve invloed hebben op je stemming. Ook kan het heel prettig zijn om terug te kijken en te zien dat je wel momenten hebt waarbij je je goed voelt, als je je op dat moment slecht voelt.
Daarnaast is het een prachtig logboek dat veel inzichten geeft en waar je therapeut ook heel wat aan kan hebben.
Het gaat er vooral om wat voor jou persoonlijk werkt. Dat is dus even uitzoeken. Schrijf de helpende activiteiten op in je telefoon of agenda, zodat je dat lijstje erbij kan pakken als het even niet gaat en je niet weet wat te doen. Dat kan zo simpel zijn als een bepaald muzieknummer opzetten.
Kijk naar wat realistisch is op het moment en zet je doelen laag.
Zo is mijn doel bijvoorbeeld 1x per dag tanden poetsen ipv 2x per dag. Dat hoeft allemaal niet elektrisch of lang of goed. Als ik maar 1x per dag die tandenborstel in mijn mond steek. Zo is dat doel nog enigzins haalbaar.
Jouw doelen kunnen natuurlijk een stuk hoger liggen of nog wat lager.
Kortom:
- Ga op zoek naar tijdelijke ondersteuning via andere kanalen (huisarts of wmo)
- Inventariseer voor jezelf welke activiteiten je helpen
- Val terug op dat lijstje als het even niet gaat
- Kijk naar wat je nog wel kunt
- Verwacht niet teveel van jezelf en focus je op dingen die haalbaar zijn
- Oordeel vervolgens niet over jezelf
En het allerbelangrijkste: Als het ECHT niet gaat, en je in crisisraakt, schakel hulp in. In crisis is er altijd wel wat dat kan gebeuren.
Succes met je wachtlijst, hopelijk is er snel plek voor je!
IBIopviva heeft zeker een heel mooi lijstje.
Ik zou vooral bij jezelf checken wat je doet en wat je helpt om te ontspannen. Ik heb heel lang gedacht dat dat 'moest' met yoga, mindfullness, wandelen etc. In de praktijk werkt gamen beter voor mij
Wat mij daarbij heeft geholpen is het gebruiken van een app die Daylio heet. Daarmee kun je je stemming bijhouden, en de activiteiten die je hebt gedaan vooraf. Dat kan zovaak als jij zelf wilt, in 'erge' periodes met veel stemmingswisselingen doe ik het 6 keer per dag. Als je dit goed bijhoudt krijg je hele mooie inzichten welke activiteiten negatieve of positieve invloed hebben op je stemming. Ook kan het heel prettig zijn om terug te kijken en te zien dat je wel momenten hebt waarbij je je goed voelt, als je je op dat moment slecht voelt.
Daarnaast is het een prachtig logboek dat veel inzichten geeft en waar je therapeut ook heel wat aan kan hebben.
Het gaat er vooral om wat voor jou persoonlijk werkt. Dat is dus even uitzoeken. Schrijf de helpende activiteiten op in je telefoon of agenda, zodat je dat lijstje erbij kan pakken als het even niet gaat en je niet weet wat te doen. Dat kan zo simpel zijn als een bepaald muzieknummer opzetten.
Kijk naar wat realistisch is op het moment en zet je doelen laag.
Zo is mijn doel bijvoorbeeld 1x per dag tanden poetsen ipv 2x per dag. Dat hoeft allemaal niet elektrisch of lang of goed. Als ik maar 1x per dag die tandenborstel in mijn mond steek. Zo is dat doel nog enigzins haalbaar.
Jouw doelen kunnen natuurlijk een stuk hoger liggen of nog wat lager.
Kortom:
- Ga op zoek naar tijdelijke ondersteuning via andere kanalen (huisarts of wmo)
- Inventariseer voor jezelf welke activiteiten je helpen
- Val terug op dat lijstje als het even niet gaat
- Kijk naar wat je nog wel kunt
- Verwacht niet teveel van jezelf en focus je op dingen die haalbaar zijn
- Oordeel vervolgens niet over jezelf
En het allerbelangrijkste: Als het ECHT niet gaat, en je in crisisraakt, schakel hulp in. In crisis is er altijd wel wat dat kan gebeuren.
Succes met je wachtlijst, hopelijk is er snel plek voor je!
donderdag 12 december 2019 11:35
Ow inderdaad in geval van crisis onderneem actie. Ikzelf chat soms via deze link met iemand en dat vind ik heel fijn https://www.deluisterlijn.nl/ik-zoek-hu ... ingen.html je kan ze ook bellen maar dat heb ik nog niet gedaan.
Haalbare doelen zijn idd fijn. Ik heb bv als doel iedere dag even naar buiten. En ja dat kan je groots opvatten maar ik heb "afgesproken" dat naar de brievenbus heen en weer lopen al helemaal goed is voornamelijk op een slechte dag.
Zelfs met de auto naar de supermarkt gaan en dan vervolgens in de auto wachten terwijl mijn man de boodschappen doet is dan ok.
Mijn man weet van dit doel en ik heb aangegeven dat hij mij hierop mag aanspreken/helpen herinneren. Soms zegt hij dus in de avond: IBI je bent er nog niet uit geweest. Wil je wandelen, fietsen of even met de auto toeren.
Ik schrijf hier ook mee in het depressie topic en ervaar daar ook wat steun en herkenning. Fijn is ook dat sommige mensen er ook schrijven als het (even) wat beter gaat.
Ik ga eens kijken naar die app waar greenladyfern het over heeft!
Haalbare doelen zijn idd fijn. Ik heb bv als doel iedere dag even naar buiten. En ja dat kan je groots opvatten maar ik heb "afgesproken" dat naar de brievenbus heen en weer lopen al helemaal goed is voornamelijk op een slechte dag.
Zelfs met de auto naar de supermarkt gaan en dan vervolgens in de auto wachten terwijl mijn man de boodschappen doet is dan ok.
Mijn man weet van dit doel en ik heb aangegeven dat hij mij hierop mag aanspreken/helpen herinneren. Soms zegt hij dus in de avond: IBI je bent er nog niet uit geweest. Wil je wandelen, fietsen of even met de auto toeren.
Ik schrijf hier ook mee in het depressie topic en ervaar daar ook wat steun en herkenning. Fijn is ook dat sommige mensen er ook schrijven als het (even) wat beter gaat.
Ik ga eens kijken naar die app waar greenladyfern het over heeft!
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
donderdag 12 december 2019 11:47
Dankjewel IBIopviva, je geeft me weer wat meer informatie en inspiratie!
Hoe kom jij aan je crisisplan? Ik ben vorige maand 4 weken bij de crisisdienst geweest, waar aangegeven is dat het goed is om signalen te herkennen. Maar ja, ik ga nu een half jaar op de wachtlijst voor de intake en dan nog zeker een jaar tot therapie. Is er een andere mogelijkheid om een crisisplan te krijgen dan via een therapeut? Want de crisis van vorige maand was zo heftig, dat ik nu toch echt bang word van de volgende, die zonder hulp zeker (hopelijk niet voor het einde van de wachtlijst) gaat komen. Ik zie hem niet aankomen, helaas....
Hoe kom jij aan je crisisplan? Ik ben vorige maand 4 weken bij de crisisdienst geweest, waar aangegeven is dat het goed is om signalen te herkennen. Maar ja, ik ga nu een half jaar op de wachtlijst voor de intake en dan nog zeker een jaar tot therapie. Is er een andere mogelijkheid om een crisisplan te krijgen dan via een therapeut? Want de crisis van vorige maand was zo heftig, dat ik nu toch echt bang word van de volgende, die zonder hulp zeker (hopelijk niet voor het einde van de wachtlijst) gaat komen. Ik zie hem niet aankomen, helaas....
Zonder oorzaak geen gevolg
donderdag 12 december 2019 11:48
donderdag 12 december 2019 11:58
Polkat, ik weet dat je het niet aan mij vroeg maar je kan zeker al zelf aan je crisisplan beginnen. Ik heb hem ook grotendeels zelf gemaakt.
Ik heb verschillende fases: Groen, geel, oranje, rood. Maar voor jou kunnen minder fases al genoeg zijn. Een CSP blijft een 'work in progress', en is specifiek voor jouzelf. Het is vooral veel reflecteren en kijken naar wat achteraf misschien een signaal was geweest, en wat in die situatie heeft geholpen. Je kunt ook feedback vragen aan mensen die dichtbij je staan. In mijn geval zie ik een crisis zelden zelf aankomen, maar mijn man en familie wel.
Wat er in mijn CSP staat is per fase:
> Wat is mijn gedrag
> Wat zijn mijn gedachten
> Wat zien anderen
> Wat kan ik doen
> Wat kunnen anderen doen
Ik heb laatst wel van een peut een lijst gekregen met mogelijke signalen, veerdeeld in lichamelijk, inwendig, emotioneel, psychisch en gedrag.
Daarnaast een lijst met gevoelsaanduidingen, en een lijst met helpende activiteiten. Ik heb die hier in print liggen, ik kan kijken of ik het kan scannen/foto's kan maken en die via de mail kan versturen als je dat fijn vind? Stuur me in dat geval even een pb'tje. Er staan overigens wel wat notitites van mezelf op.
Ik heb deze lijsten gebruikt om mijn CSP wat te verdiepen, en moet zeggen dat het wel goed helpt, vooral de spanningssignalen. Vaak merk je meer op dan je achteraf denkt!
Over 113, ik heb niet veel te zeggen over de normale chatgesprekken maar die chatgesprekken met vaste therapeut waren wel een klein lichtpuntje. Ook bij mij werd gezegd hulp zoeken, maar toen ik aangaf dat die gewoonweg niet beschikbaar was werd wel dat traject voor me gestart.
Ik heb verschillende fases: Groen, geel, oranje, rood. Maar voor jou kunnen minder fases al genoeg zijn. Een CSP blijft een 'work in progress', en is specifiek voor jouzelf. Het is vooral veel reflecteren en kijken naar wat achteraf misschien een signaal was geweest, en wat in die situatie heeft geholpen. Je kunt ook feedback vragen aan mensen die dichtbij je staan. In mijn geval zie ik een crisis zelden zelf aankomen, maar mijn man en familie wel.
Wat er in mijn CSP staat is per fase:
> Wat is mijn gedrag
> Wat zijn mijn gedachten
> Wat zien anderen
> Wat kan ik doen
> Wat kunnen anderen doen
Ik heb laatst wel van een peut een lijst gekregen met mogelijke signalen, veerdeeld in lichamelijk, inwendig, emotioneel, psychisch en gedrag.
Daarnaast een lijst met gevoelsaanduidingen, en een lijst met helpende activiteiten. Ik heb die hier in print liggen, ik kan kijken of ik het kan scannen/foto's kan maken en die via de mail kan versturen als je dat fijn vind? Stuur me in dat geval even een pb'tje. Er staan overigens wel wat notitites van mezelf op.
Ik heb deze lijsten gebruikt om mijn CSP wat te verdiepen, en moet zeggen dat het wel goed helpt, vooral de spanningssignalen. Vaak merk je meer op dan je achteraf denkt!
Over 113, ik heb niet veel te zeggen over de normale chatgesprekken maar die chatgesprekken met vaste therapeut waren wel een klein lichtpuntje. Ook bij mij werd gezegd hulp zoeken, maar toen ik aangaf dat die gewoonweg niet beschikbaar was werd wel dat traject voor me gestart.
donderdag 12 december 2019 12:04
Word meestal opgeseld tijdens de behandeling. Dus daar heb je nu niks aan.polkat schreef: ↑12-12-2019 11:47Dankjewel IBIopviva, je geeft me weer wat meer informatie en inspiratie!
Hoe kom jij aan je crisisplan? Ik ben vorige maand 4 weken bij de crisisdienst geweest, waar aangegeven is dat het goed is om signalen te herkennen. Maar ja, ik ga nu een half jaar op de wachtlijst voor de intake en dan nog zeker een jaar tot therapie. Is er een andere mogelijkheid om een crisisplan te krijgen dan via een therapeut? Want de crisis van vorige maand was zo heftig, dat ik nu toch echt bang word van de volgende, die zonder hulp zeker (hopelijk niet voor het einde van de wachtlijst) gaat komen. Ik zie hem niet aankomen, helaas....
POH GGZ is echt een goed idee als ik je zo lees.
donderdag 12 december 2019 12:12
Dank voor de tip. Echter, voor mij niet relevant. Ze geeft aan het te heftig te vinden.Lucifer2018 schreef: ↑12-12-2019 12:04Word meestal opgeseld tijdens de behandeling. Dus daar heb je nu niks aan.
POH GGZ is echt een goed idee als ik je zo lees.
Zonder oorzaak geen gevolg
donderdag 12 december 2019 12:14
Dankjewel! Hier ga ik mee aan de slag, ik hoop echt dingen eerder te kunnen signaleren.GreenLadyFern schreef: ↑12-12-2019 11:58Polkat, ik weet dat je het niet aan mij vroeg maar je kan zeker al zelf aan je crisisplan beginnen. Ik heb hem ook grotendeels zelf gemaakt.
Ik heb verschillende fases: Groen, geel, oranje, rood. Maar voor jou kunnen minder fases al genoeg zijn. Een CSP blijft een 'work in progress', en is specifiek voor jouzelf. Het is vooral veel reflecteren en kijken naar wat achteraf misschien een signaal was geweest, en wat in die situatie heeft geholpen. Je kunt ook feedback vragen aan mensen die dichtbij je staan. In mijn geval zie ik een crisis zelden zelf aankomen, maar mijn man en familie wel.
Wat er in mijn CSP staat is per fase:
> Wat is mijn gedrag
> Wat zijn mijn gedachten
> Wat zien anderen
> Wat kan ik doen
> Wat kunnen anderen doen
Ik heb laatst wel van een peut een lijst gekregen met mogelijke signalen, veerdeeld in lichamelijk, inwendig, emotioneel, psychisch en gedrag.
Daarnaast een lijst met gevoelsaanduidingen, en een lijst met helpende activiteiten. Ik heb die hier in print liggen, ik kan kijken of ik het kan scannen/foto's kan maken en die via de mail kan versturen als je dat fijn vind? Stuur me in dat geval even een pb'tje. Er staan overigens wel wat notitites van mezelf op.
Ik heb deze lijsten gebruikt om mijn CSP wat te verdiepen, en moet zeggen dat het wel goed helpt, vooral de spanningssignalen. Vaak merk je meer op dan je achteraf denkt!
Over 113, ik heb niet veel te zeggen over de normale chatgesprekken maar die chatgesprekken met vaste therapeut waren wel een klein lichtpuntje. Ook bij mij werd gezegd hulp zoeken, maar toen ik aangaf dat die gewoonweg niet beschikbaar was werd wel dat traject voor me gestart.
Zonder oorzaak geen gevolg
donderdag 12 december 2019 12:22
Hmm trouwens... je bent een tijd geleden bij de crisisdienst geweest en wordt nu weer zonder behandeling 'eruit gezet'?
Vorig jaar stond ik ook op een wachtlijst, geen handvaten, poh vond het ook te heftig, dus ben ik uiteindelijk ook op de crisisdienst beland en konden ze na heel veel bellen toch een spoedplaats voor me krijgen zodat ik niet weer zonder hulp zat. Heeft de crisisdienst het daar ook met jou over gehad, over hoe verder?
Vorig jaar stond ik ook op een wachtlijst, geen handvaten, poh vond het ook te heftig, dus ben ik uiteindelijk ook op de crisisdienst beland en konden ze na heel veel bellen toch een spoedplaats voor me krijgen zodat ik niet weer zonder hulp zat. Heeft de crisisdienst het daar ook met jou over gehad, over hoe verder?
donderdag 12 december 2019 12:30
Ik heb een tip gekregen van een nieuw behandelcentrum (degene waar ik na een ruime vorige wachtlijst eindelijk aan de beurt was is failliet gegaan net voordat ik aan de beurt was), daar heb ik de huisarts me naar laten doorverwijzen. En de crisisdienst is denk ik overbelast. Want ja, ik ben 4 keer op gesprek geweest en men vond dat het risico nu wel weer zodanig is gedaald (mijn man heeft bewezen dat hij met praten me uit een tweede crisis in 3 weken kon halen, toen de crisisdienst niet bereikbaar was in het weekend) dat ik op de wachtlijst kan. Ik vind het doodeng.....GreenLadyFern schreef: ↑12-12-2019 12:22Hmm trouwens... je bent een tijd geleden bij de crisisdienst geweest en wordt nu weer zonder behandeling 'eruit gezet'?
Vorig jaar stond ik ook op een wachtlijst, geen handvaten, poh vond het ook te heftig, dus ben ik uiteindelijk ook op de crisisdienst beland en konden ze na heel veel bellen toch een spoedplaats voor me krijgen zodat ik niet weer zonder hulp zat. Heeft de crisisdienst het daar ook met jou over gehad, over hoe verder?
Zonder oorzaak geen gevolg
donderdag 12 december 2019 12:32
Ja dat is ook mijn ervaring met de crisisdienst op het moment. Ze hebben de laatste jaren de 'bedden' in de ggz drastisch moeten verlagen. Alleen als ik niet kan beloven dat ik de komende 24 uur 'doorkom' om het zo maar te zeggen, kan ik komen. Anders is het van dag tot dag contact houden. Maar het is wel eng want hoe weet je zeker dat je dat kan beloven?
Ik was vorig jaar wel opgenomen, dus misschien is dat het verschil.
Het is heel erg jammer hoe het gesteld is met de specialistische ggz op het moment.
Ik was vorig jaar wel opgenomen, dus misschien is dat het verschil.
Het is heel erg jammer hoe het gesteld is met de specialistische ggz op het moment.
donderdag 12 december 2019 21:51
Wauw, wat veel reacties al!
En wat een fijne lijstjes met ideeën, dankjulliewel (:
Ik ga ze echt even uitpluizen en opschrijven, kijken wat er voor mij werkt
Creatieve dingen doe ik al heel graag, heb veel creatieve hobby's, maar wanneer ik me somber voel kan ik mij er niet toe zetten, dat vind ik behoorlijk lastig omdat het me wel blij kan maken..
Ik heb veel reacties gehad met betrekking tot de POH, helaas kan ik daar niet terecht, sowieso niet omdat ik 32 uur in de week werk en diegene op mijn vrije dag helaas niet beschikbaar is.. Daarnaast vond de huisarts mijn 'probleem' ook te ingewikkeld/zwaar voor de POH en heeft ie mij doorverwezen naar de psycholoog.
Verder, wel heftig om te lezen wat jullie ervaringen zijn en dat het er ook zoveel zijn
Absurd he.. Ik moet zeggen dat ik er ook maar half van op de hoogte was, dat er überhaupt een wachtlijst was.. Dat ie dan meteen zo lang is had ik niet kunnen bedenken eigenlijk. En dan te bedenken dat die 4 maanden eigenlijk nog reuze meevallen.
Het is vooral vervelend dat ik mezelf nu aan het verwijten ben dat ik eerder hulp had moeten zoeken, 'dan had ik er nu kunnen zitten'.
En wat een fijne lijstjes met ideeën, dankjulliewel (:
Ik ga ze echt even uitpluizen en opschrijven, kijken wat er voor mij werkt
Creatieve dingen doe ik al heel graag, heb veel creatieve hobby's, maar wanneer ik me somber voel kan ik mij er niet toe zetten, dat vind ik behoorlijk lastig omdat het me wel blij kan maken..
Ik heb veel reacties gehad met betrekking tot de POH, helaas kan ik daar niet terecht, sowieso niet omdat ik 32 uur in de week werk en diegene op mijn vrije dag helaas niet beschikbaar is.. Daarnaast vond de huisarts mijn 'probleem' ook te ingewikkeld/zwaar voor de POH en heeft ie mij doorverwezen naar de psycholoog.
Verder, wel heftig om te lezen wat jullie ervaringen zijn en dat het er ook zoveel zijn
cloudwalker schreef: ↑12-12-2019 20:47Ik lees dit en vind het bizar onacceptabel. Ik heb zelf ook therapie gehad, zo’n 5 jaar geleden gestart, maar heb niet zó lang hoeven wachten.
In en in triest!
Absurd he.. Ik moet zeggen dat ik er ook maar half van op de hoogte was, dat er überhaupt een wachtlijst was.. Dat ie dan meteen zo lang is had ik niet kunnen bedenken eigenlijk. En dan te bedenken dat die 4 maanden eigenlijk nog reuze meevallen.
Het is vooral vervelend dat ik mezelf nu aan het verwijten ben dat ik eerder hulp had moeten zoeken, 'dan had ik er nu kunnen zitten'.
