Psyche
alle pijlers
Ik ben zo bang... deel 3
woensdag 3 maart 2010 om 13:04
woensdag 21 april 2010 om 19:23
Nee zeker niet Bo. Soms is het gemis de ene keer erger dan de andere keer. Gisteren kreeg ik een telefoontje dat er spullen van de begraafplaats waren gestolen en of ik wilde kijken bij Nienke of er bij haar ook dingen weg waren. Maar alles stond er gelukkig nog. Dan schrik je wel. Dat er mensen zijn die nergens om geven en koperen en bronzen dingetjes weghalen en te gelde maken. Bij Nienke staan drie bronzen engeltjes, maar ze staan er nog. De politie surveilleert er nu extra.
Deze foto hang levensgroot in de kamer.
Dit fotootje zit bij mijn rijbewijs. Heeft wel wat geleden.
Deze foto hang levensgroot in de kamer.
Dit fotootje zit bij mijn rijbewijs. Heeft wel wat geleden.
woensdag 21 april 2010 om 19:41
quote:Zoebie schreef op 21 april 2010 @ 19:26:
Wat ze veranderen door de chemo hé.
Ja... ik weet het ook nog van mezelf.
Maar Nienke had dezelfde ogen, ander koppie of niet. Alleen stonden ze op de tweede foto wat treuriger, of nee, wat melancholischer.
En dat mensen jatten van begraafplaatsen.... ik kan er echt niet bij met mijn hoofd.
Los van het feit dat stelen al niet echt mijn begrip heeft vind ik het feit dat je zoveel mensen nog eens een keer verdriet doet over hun geliefde doden wel héél wrang.
Wat ze veranderen door de chemo hé.
Ja... ik weet het ook nog van mezelf.
Maar Nienke had dezelfde ogen, ander koppie of niet. Alleen stonden ze op de tweede foto wat treuriger, of nee, wat melancholischer.
En dat mensen jatten van begraafplaatsen.... ik kan er echt niet bij met mijn hoofd.
Los van het feit dat stelen al niet echt mijn begrip heeft vind ik het feit dat je zoveel mensen nog eens een keer verdriet doet over hun geliefde doden wel héél wrang.
woensdag 21 april 2010 om 20:53
woensdag 21 april 2010 om 23:11
Nien heeft inderdaad wel mijn ogen.
Op de tweede foto kijkt ze wat wazig van de chemo. Vaak straalden ze nog wel erg ondeugend. De foto is één dag na een chemokuur gemaakt. We moesten extra vroeg weg uit Amsterdam omdat ze dan nog op de schoolfoto's kon. Had ik afgesproken met haar juf. De fotograaf zou wachten tot ze er was. Is trouwens ook nog een leuk verhaal. Wij gingen altijd van en naar Amsterdam met een ziekentaxi van het VZA. We hadden een vaste chauffeur. Een schat van een man en een rasechte Amsterdammer met die echte Amsterdamse humor. Hij zorgde altijd dat hij Nien kon rijden. Van huis naar Amsterdam en van Amsterdam naar huis. Nien en hij hadden de afspraak als Nien klaar was met alles, hij ons dorp binnen zou rijden met zwaailicht en sirenes. Oef. Ik vond het niks en die twee hadden de grootste lol als ze het erover hadden. Ik had niets te zeggen. Maar die dag kwam dus niet. Nien zou niet meer beter worden. Dus toen we de dag van de foto's thuis kwamen heeft hij Nienke naar school gebracht. Met zwaailicht en sirenes. Nien genoot en de hele straat en de school liep uit. Wat een geweldige man was dat.
En vier handen op één buik om het zo maar eens te zeggen.
Ze hadden altijd snode plannen. Zo is hij eens naar Schiphol gereden toen we te vroeg in Amsterdam waren, omdat Nienke de vliegtuigen altijd zo interessant vond. Hij was ook op haar begrafenis en we hebben nog steeds contact. Hij heeft een boot en vaart wel eens deze kant uit. Zo leuk.
Op de tweede foto kijkt ze wat wazig van de chemo. Vaak straalden ze nog wel erg ondeugend. De foto is één dag na een chemokuur gemaakt. We moesten extra vroeg weg uit Amsterdam omdat ze dan nog op de schoolfoto's kon. Had ik afgesproken met haar juf. De fotograaf zou wachten tot ze er was. Is trouwens ook nog een leuk verhaal. Wij gingen altijd van en naar Amsterdam met een ziekentaxi van het VZA. We hadden een vaste chauffeur. Een schat van een man en een rasechte Amsterdammer met die echte Amsterdamse humor. Hij zorgde altijd dat hij Nien kon rijden. Van huis naar Amsterdam en van Amsterdam naar huis. Nien en hij hadden de afspraak als Nien klaar was met alles, hij ons dorp binnen zou rijden met zwaailicht en sirenes. Oef. Ik vond het niks en die twee hadden de grootste lol als ze het erover hadden. Ik had niets te zeggen. Maar die dag kwam dus niet. Nien zou niet meer beter worden. Dus toen we de dag van de foto's thuis kwamen heeft hij Nienke naar school gebracht. Met zwaailicht en sirenes. Nien genoot en de hele straat en de school liep uit. Wat een geweldige man was dat.
En vier handen op één buik om het zo maar eens te zeggen.
Ze hadden altijd snode plannen. Zo is hij eens naar Schiphol gereden toen we te vroeg in Amsterdam waren, omdat Nienke de vliegtuigen altijd zo interessant vond. Hij was ook op haar begrafenis en we hebben nog steeds contact. Hij heeft een boot en vaart wel eens deze kant uit. Zo leuk.
donderdag 22 april 2010 om 06:47
Wat een mooie foto en wat een glansrijk meisje duidelijk. Ja vindt ze op jou lijkt. Echt wel. Erg vindt ik dat hoe kan je dat stelen daar. Waar mensen al zat verdriet hebben. Bah walgelijk mensen dat doen.
Nou vandaag weer net als gisteren 9 uur werken. Dacht eerst hier langs komen.
Ik hoop robo je vandaag wat beter voel.
Nou vandaag weer net als gisteren 9 uur werken. Dacht eerst hier langs komen.
Ik hoop robo je vandaag wat beter voel.
donderdag 22 april 2010 om 08:58
Wat een mooie verhalen zijn dat dan hè, misschien af en toe met een grijs randje, maar toch met een regenboog op de achtergrond? Wat fijn dat er voldoende mooie herinneringen voor een heel leven zijn gemaakt Zoebie! Natuurlijk hadden er nog heel veel bij gekund, het zijn er nooit genoeg, maar het zijn wel mooie herinneringen. En zo'n plaatje draagt daar aan bij. Was ze op de eerste ook al ziek? Het tweede fotootje had je toch ook op je kettinkje staan? Ze is inderdaad wel heel erg veranderd...
Het meest raar lijkt me dat ze nooit ouder wordt in je herinnering. Althans, zo zou het bij mij werken. Ik heb ooit opgepast bij een gezin waar het derde kindje 8 uur na de geboorte overleed. De ouders waren helemaal kapot, emotioneel niet aanspreekbaar zeg maar. En ik daar maar oppassen op de twee andere kinderen (leuk trouwens, de ouders gewoon thuis en jij maar "vrolijk" doen met hún kinderen). Vraagt de jongste van toen een jaar of 3: "kan WJ straks leren lopen? En steppen? En skelteren?" Het zijn zulke simpele vragen, maar voor mij als 16 jarige was het zó onwerkelijk! Ik wist niet eens wat ik geloofde! Ik heb alleen gezegd: "wat denk je zelf?" Waarop dat jochie zei: "ik denk het wel, ik hoop het". Ik ben dat moment nooit vergeten. Ik weet namelijk nog steeds niet wat ik hem met de 'wijsheid' van nu had kunnen zeggen!
Zoebie, hoe oud waren jouw andere kinderen toen Nienke zo ziek werd? Hoe heb je hen kunnen helpen het een plaatsje te geven als je zelf helemaal kapot was?
Bo, hopelijk word je zometeen een beetje uitgerust wakker en is er weer rust in je hoofd om dingen te doen die je wilt doen...
Alle anderen Het belooft een raar dagje te worden, donkergrijze wolken hier maar ook blauwe lucht en zon. Hopelijk blijft het droog!
Het meest raar lijkt me dat ze nooit ouder wordt in je herinnering. Althans, zo zou het bij mij werken. Ik heb ooit opgepast bij een gezin waar het derde kindje 8 uur na de geboorte overleed. De ouders waren helemaal kapot, emotioneel niet aanspreekbaar zeg maar. En ik daar maar oppassen op de twee andere kinderen (leuk trouwens, de ouders gewoon thuis en jij maar "vrolijk" doen met hún kinderen). Vraagt de jongste van toen een jaar of 3: "kan WJ straks leren lopen? En steppen? En skelteren?" Het zijn zulke simpele vragen, maar voor mij als 16 jarige was het zó onwerkelijk! Ik wist niet eens wat ik geloofde! Ik heb alleen gezegd: "wat denk je zelf?" Waarop dat jochie zei: "ik denk het wel, ik hoop het". Ik ben dat moment nooit vergeten. Ik weet namelijk nog steeds niet wat ik hem met de 'wijsheid' van nu had kunnen zeggen!
Zoebie, hoe oud waren jouw andere kinderen toen Nienke zo ziek werd? Hoe heb je hen kunnen helpen het een plaatsje te geven als je zelf helemaal kapot was?
Bo, hopelijk word je zometeen een beetje uitgerust wakker en is er weer rust in je hoofd om dingen te doen die je wilt doen...
Alle anderen Het belooft een raar dagje te worden, donkergrijze wolken hier maar ook blauwe lucht en zon. Hopelijk blijft het droog!
donderdag 22 april 2010 om 09:43
Wat een gaaf nummer is dat Bo, ik heb het voor ik slapen ging geluisterd en het eerste waar ik mee wakker werd was ''eternel artificiel'' ik kende het niet maar ga het zeker vaker luisteren nu. Dit is ons nummer,
http://www.youtube.com/watch?v=0jYfpkI5VuA
http://www.youtube.com/watch?v=0jYfpkI5VuA
