Psyche
alle pijlers
Kun je een duurzame relatie hebben met een borderliner?
dinsdag 19 oktober 2021 22:25
Ik zal proberen mijn verhaal wat beknopt te houden. Ik heb mijn vriend waar ik een lange afstandsrelatie mee heb 2,5 jaar geleden ontmoet. De eerste paar maanden was het super, maar na een aantal maanden werd mijn vriend vaker geïrriteerd, hatelijk en zei hele pijnlijke dingen. Voor mijn gevoel uit het niets. Van de een op andere dag vond ie dat we niet meer zoveel moesten bellen en dat ik hem met rust moest laten. Uiteraard kwam dat rauw op me dak, want ik zag het niet aankomen. Eigenlijk al dezelfde avond was hij weer 'normaal' en poeslief. Hij begon sindsdien zijn afspraken niet na te komen en als ik er wat van zei dan kreeg ik ellende over me heen. Zo ging dat met veel dingen. Het is lastig als je niet samen bent, want ik kon niet zomaar naar hem toe om te praten. Ik moest eigenlijk maar wachten tot hij weer was afgekoeld. Dat gebeurde ook altijd en dan was alles weer koek en ei. Toch ging ik erg twijfelen aan deze relatie en aan hem. Of hij wel van me hield. Ik werd er depressief van en ik kon gewoon mijn vinger er niet opleggen wat het was. Ik moest vaak op tenen lopen, oppassen wat ik zei, want hij kon ineens heel kwaad worden. Hij reageerde bijna altijd zo als hij stress had. Ik begon steeds meer een patroon te zien. Iets triggerde hem, ik luisterde niet, of ik liet hem vallen of ik zei iets wat hem niet beviel en hij werd woest en ging schreeuwen en hij was angstaanjagend. Het gebeurde steeds vaker. Nadat hij me een keer aanviel (uit het niets, er was geen ruzie) heb ik de politie gebeld en hij is meegenomen. Nadat ie was vrijgelaten gaf hij mij de schuld van alles. Ik kon dit niet accepteren, maar hij bleef me berichten sturen en daarna was hij weer de oude en zag ik weer leuke man die hij ook is. Zijn goede vrienden hadden het inmiddels gehoord en ze wilden hem niet meer zien. Ze hebben maanden niet met hem gesproken. Na een paar weken hebben we elkaar toch gezien en ik ben weer voor hem gevallen. Er was veel veranderd in hem. Een soort bewustwording. Hij was heel goed bezig met zichzelf verbeteren. Aangeven wanneer hij voelde dat hij 'lastig' werd. We hadden afgesproken dat ik weg zou lopen of gewoon niet ingaan als hij toch een boze bui had waarvan we allebei wisten dat hij dan onredelijk was en nare dingen schreeuwde. Dit heeft ons erg geholpen. Ik heb het zonder dat hij het weet zijn moeder verteld en ik heb een hele goede band met haar. Hij is altijd al zo geweest. Het fijne is dat ik altijd bij haar terecht kan. Ze woont bij hem om de hoek. Ik ben dan ook regelmatig bij haar geweest als hij het moeilijk had. Het is de laatste maanden echt heel goed gegaan. In principe nooit ruzie, ik ken hem door en door en voel hem goed aan. Ook hij begint zichzelf beter in te houden. En we praten erover. We hebben veel lol, zijn vrienden en moeder zien ook een verbetering. Ze zeggen dat het door mij verstandigheid komt en geduld en ik weet hem wat dat betreft minder triggers te geven (dan bv zijn exen). Hij zegt ook alles bij mij gevonden te hebben en ik zou de ware voor hem zijn. Echter....afgelopen weekend was hij bij met een goede vriend van ons. Hij was ineens omgeslagen nadat we uit waren geweest. Hij wilde weg en had honger. Hij is weggelopen (om niet te gaan flippen) en ik ben met die vriend met een taxi naar huis gegaan. Toen hij thuis kwam was hij woest, we begrepen hem niet, luisterden niet, voelde zich niet gehoord. Hij was niet aanspreekbaar. Telefoon kapot gegooid en we waren ook best bang dat ie wat zou doen. Deze keer duurde zijn boosheid een paar uur. De laatste maanden was dat altijd van korte duur. Uiteindelijk hebben we het uitgesproken en hebben we heel veel gepraat over alles. Dat was echt heel erg fijn. Ik weet dat hij ook niet zo wil zijn en dat hij heel erg zijn best doet om sowieso niet gewelddadig te worden naar mij toe. Hij gooit dat wel met andere dingen. Maar hij is zich bewust van. Ik kan er mee leven als het een keer in een paar maanden gebeurd, maar ik weet het verloop niet. Die vriend kwam met een linkje over Borderline. En hij heeft zeker 5 van de kenmerken. Ik ben uiteraard geen psychiater, maar alles wat ik lees is zo herkenbaar. De puzzelstukjes vallen op zijn plaats. Maar het maakt me bang en onzeker. Naast woede (wat sterker dan hemzelf is) is hij ook impulsief, onvoorspelbaar, verslavingsgevoelig (seks, drugs, geld uitgeven) mood swings zomaar uit het niets en is heel erg afhankelijk van mijn moeder en vrienden. Maar kan zeker tegen zijn moeder ook zulk gedrag vertonen. Ik maak me zorgen dat deze relatie zonder hulp niet standhoudt. Veel van de tijd hebben we het echt heel leuk, maar hij heeft veel problemen die hij echt wel ziet en erkent, maar hij doet er niks mee. Is een succesvolle relatie met een borderliner mogelijk. Hij is overigens tegen de 40.
woensdag 20 oktober 2021 07:59
Een duurzame succesvolle relatie? Waarom vraag je je dat nu pas af?
Met een man die tegen je schreeuwt, die onvoorspelbaar is, van het ene op het andere moment kan omslaan en agressief kan worden, bij wie anderen de schuld krijgen van woede-uitbarstingen omdat zij hem triggeren (het is dus altijd jouw eigen schuld als hij jou in zijn woede iets aan zou doen?)?Nee natuurlijk niet.
Het is een project waarbij jij hulpverlener en vervangend moeder bent, je jezelf laat beschadigen doordat je je nu laat aanpraten dat jij de enige bent die hem kan redden, waarbij jij je eigen grenzen gaat verleggen en jezelf gaat verwijten er iets gebeurt, als hij schreeuwt tegen je, iets naar je hoofd gooit of welk agressief gedrag dan ook. Het is geen werk hè, het is een relatie.
Dus je vraag zou moeten zijn aan jezelf: ben ik wel realistisch in mijn toekomstverwachtingen, los van mogelijke diagnoses.
Met een man die tegen je schreeuwt, die onvoorspelbaar is, van het ene op het andere moment kan omslaan en agressief kan worden, bij wie anderen de schuld krijgen van woede-uitbarstingen omdat zij hem triggeren (het is dus altijd jouw eigen schuld als hij jou in zijn woede iets aan zou doen?)?Nee natuurlijk niet.
Het is een project waarbij jij hulpverlener en vervangend moeder bent, je jezelf laat beschadigen doordat je je nu laat aanpraten dat jij de enige bent die hem kan redden, waarbij jij je eigen grenzen gaat verleggen en jezelf gaat verwijten er iets gebeurt, als hij schreeuwt tegen je, iets naar je hoofd gooit of welk agressief gedrag dan ook. Het is geen werk hè, het is een relatie.
Dus je vraag zou moeten zijn aan jezelf: ben ik wel realistisch in mijn toekomstverwachtingen, los van mogelijke diagnoses.
.
woensdag 20 oktober 2021 08:05
Bijzondere definitie van “werken”, op je tenen moeten lopen, overal de schuld van krijgen en ieder moment aangevallen kunnen worden. Als dat is wat voor iemand “werkt”, dan moet die zich ook eens laten nakijken.Athena1905 schreef: ↑20-10-2021 07:32TO je praat over hem alsof je het over je moeilijk opvoedbare kind hebt. Ik geloof niet dat jij met hem een gelijkwaardige relatie hebt of zult krijgen. Het zou voor mij niets zijn, maar als het voor jullie werkt is het prima toch.
woensdag 20 oktober 2021 08:09
Dus... jij bent de enige die deze man kan redden, al heeft hij zo nu en dan een terugvalletje? In tegenstelling tot zijn exen?
Ik vraag me wel eens af of mensen 'passie' verwarren met 'drama', 'mishandeling' en 'negatieve emoties niet onder controle'.
Met deze man ga je niet gelukkig worden. En als je dat graag eerst zelf wilt ervaren, maak dan in elk geval geen gevangenis van je relatie. Dus geen huis opgeven voor hem, niet samen een huis kopen en geen kinderen.
Ik vraag me wel eens af of mensen 'passie' verwarren met 'drama', 'mishandeling' en 'negatieve emoties niet onder controle'.
Met deze man ga je niet gelukkig worden. En als je dat graag eerst zelf wilt ervaren, maak dan in elk geval geen gevangenis van je relatie. Dus geen huis opgeven voor hem, niet samen een huis kopen en geen kinderen.
woensdag 20 oktober 2021 08:37
Gefeliciteerd. Dat wordt een leven lang op je tenen lopen.Lisadepisa schreef: ↑19-10-2021 22:25en ik weet hem wat dat betreft minder triggers te geven (dan bv zijn exen).
woensdag 20 oktober 2021 08:49
Mijn zoon heeft een knipperlichtrelatie met een vrouw met borderline. En nee, dat is absoluut niet duurzaam. Als haar iets niet aanstaat maakt ze het uit en het ligt altijd aan hem. Natuurlijk is mijn zoon niet heilig maar het maakt gewoon niet uit wat er zich afspeelt. Ze kan maar heel erg moeilijk hand in eigen boezem steken. Nadien is ie natuurlijk de liefste en haar allessie. Hij wordt voortdurend heen en weer geslingerd. Zij heeft al tig keer therapie gestart en net zo vaak weer gestopt, lag altijd aan de therapeut.
Ik noem die relatie onveilig.
En dat is die van jou ook. Hij is voor jou geen veilige basis. Een relatie moet wederkerig zijn en dat is die van jou niet. Jouw relatie is ongelijkwaardig en onvoorspelbaar op een ongezonde manier. Jij kan nooit weten waar je aan toe bent omdat hij zo onevenwichtig is. Dit levert ongemerkt en gemerkt veel stress op voor je lijf ook. In deze relatie zal je je nooit echt kunnen ontspannen. Je lijf zal altijd ‘aan’ staan. Die stress gaat jou uiteindelijk de kop kosten.
En hoe zie je het verder voor je? Wil je nog kinderen? Deze man is absoluut geen vadermateriaal. Te onvoorspelbaar, te agressief en instabiel. Een kind brengt heel veel onzekerheden met zich mee, dat zal hij niet volhouden.
In deze relatie lijk jij mij verre van gelukkig, ik zou ermee stoppen en voor jezelf kiezen. Je bent nu in een soort hulpverlenersrol terecht gekomen. Of het borderline of iets anders is maakt niet uit. Met deze man kan je geen duurzame relatie hebben.
Ik noem die relatie onveilig.
En dat is die van jou ook. Hij is voor jou geen veilige basis. Een relatie moet wederkerig zijn en dat is die van jou niet. Jouw relatie is ongelijkwaardig en onvoorspelbaar op een ongezonde manier. Jij kan nooit weten waar je aan toe bent omdat hij zo onevenwichtig is. Dit levert ongemerkt en gemerkt veel stress op voor je lijf ook. In deze relatie zal je je nooit echt kunnen ontspannen. Je lijf zal altijd ‘aan’ staan. Die stress gaat jou uiteindelijk de kop kosten.
En hoe zie je het verder voor je? Wil je nog kinderen? Deze man is absoluut geen vadermateriaal. Te onvoorspelbaar, te agressief en instabiel. Een kind brengt heel veel onzekerheden met zich mee, dat zal hij niet volhouden.
In deze relatie lijk jij mij verre van gelukkig, ik zou ermee stoppen en voor jezelf kiezen. Je bent nu in een soort hulpverlenersrol terecht gekomen. Of het borderline of iets anders is maakt niet uit. Met deze man kan je geen duurzame relatie hebben.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
woensdag 20 oktober 2021 08:54
Ik denk dat het wel kan...voorbeelden genoeg. De vraag is of jij dit wilt.
Dit is niet de relatie die ik zou willen. Ik ben 40+ en zou daar nu andere keuzes in maken dan vroeger. Als jonge meid zou ik de uitdaging aangaan en meer vanuit mijn hart beslissingen nemen. Nu op mijn 40+ kijk ik ook naar wat ik belangrijk vind, meer rationeel.
Dit is niet de relatie die ik zou willen. Ik ben 40+ en zou daar nu andere keuzes in maken dan vroeger. Als jonge meid zou ik de uitdaging aangaan en meer vanuit mijn hart beslissingen nemen. Nu op mijn 40+ kijk ik ook naar wat ik belangrijk vind, meer rationeel.
woensdag 20 oktober 2021 09:30
Wat is dit nu voor psychologie van de koude grond. De vriend is niet eens gediagnostiseerd. Maar gelukkig ken jij het dossier?LeslieKnope schreef: ↑20-10-2021 07:19Wat is dit nou voor psychologie van de koude grond. Bedoel je met narcisme een narcistische persoonlijkheidsstoornis? Sociopathie en psychopathie zijn geen medische termen.
Een onderdeel van Borderline persoonlijkheidsstoornis is problemen met het reguleren van emotie, en daar kan dus ook fysiek geweld naar zichzelf of anderen bij zitten.
De grootste graag is of vriend bereid is om heel hard aan zichzelf te werken voor deze relatie, en of deze relatie voor to de moeite waard is om daarop te wachten met een niet 100% zekere kans van slagen.
Iedere dag is gehaktdag
woensdag 20 oktober 2021 09:41
LeslieKnope schreef: ↑20-10-2021 07:19Wat is dit nou voor psychologie van de koude grond. Bedoel je met narcisme een narcistische persoonlijkheidsstoornis? Sociopathie en psychopathie zijn geen medische termen.
Een onderdeel van Borderline persoonlijkheidsstoornis is problemen met het reguleren van emotie, en daar kan dus ook fysiek geweld naar zichzelf of anderen bij zitten.
De grootste graag is of vriend bereid is om heel hard aan zichzelf te werken voor deze relatie, en of deze relatie voor to de moeite waard is om daarop te wachten met een niet 100% zekere kans van slagen.
Maar het wordt wel gebruikt, ik vind het wat verwarrend. Hoe zit dat dan met de termen sociopathie en psychopathie?
https://weten.site/sociopathie/
woensdag 20 oktober 2021 09:48
Het zijn de oude termen. Tegenwoordig spreek je van de anti sociale persoonlijkheidstoornis of narcistische persoonlijkheidsstoornis.Henk-and-Roelie schreef: ↑20-10-2021 09:41Maar het wordt wel gebruikt, ik vind het wat verwarrend. Hoe zit dat dan met de termen sociopathie en psychopathie?
https://weten.site/sociopathie/
Iedere dag is gehaktdag
woensdag 20 oktober 2021 10:08
Zeg spoor jij wel?!
Je vraagt je af of je een duurzame relatie met dit portret kunt hebben?!!
Waarom kies je niet voor jezelf? Echt deze man zal niet veranderen, het gaat alleen maar erger worden, wil jij zo leven?. Hier ga je uiteindelijk zelf aan onderdoor.
Oh ja.. ik heb zelf jarenlang een relatie gehad met een borderliner, dus ik weet waar ik het over heb. Hij had ook nog losse handjes. Wilde graag met mij trouwen en kindjes, ik dacht... als ik dat doe.. kom ik nooit meer van hem af. Hierdoor heb ik nu helaas ook geen kinderen. Hij heeft na mij nog tig andere relaties gehad, heeft ook kinderen nu. Het zal je vader maar zijn, of partner.
Je vraagt je af of je een duurzame relatie met dit portret kunt hebben?!!
Waarom kies je niet voor jezelf? Echt deze man zal niet veranderen, het gaat alleen maar erger worden, wil jij zo leven?. Hier ga je uiteindelijk zelf aan onderdoor.
Oh ja.. ik heb zelf jarenlang een relatie gehad met een borderliner, dus ik weet waar ik het over heb. Hij had ook nog losse handjes. Wilde graag met mij trouwen en kindjes, ik dacht... als ik dat doe.. kom ik nooit meer van hem af. Hierdoor heb ik nu helaas ook geen kinderen. Hij heeft na mij nog tig andere relaties gehad, heeft ook kinderen nu. Het zal je vader maar zijn, of partner.
woensdag 20 oktober 2021 10:09
woensdag 20 oktober 2021 10:21
Nee we hebben geen kinderen, bewust voor gekozen indertijd maar later bleek dat ik uberhaupt geen kinderen kon krijgen. Fijn dat jij ook zo'n geweldige partner hebt.Jinxnoname schreef: ↑20-10-2021 01:08@Jaonjett, wat fijn te horen dat het nu rustiger is in je leven! Een man waar je veel steun van krijgt is zo waardevol!
Begrijp ik uit je reactie dat jullie wel kinderen hebben? Dat lijkt me inderdaad enorm zwaar. Ik heb nooit een kinderwens gehad, maar zou het ook echt niet 'zomaar' aandurven met mijn psychische achtergrond.
woensdag 20 oktober 2021 11:26
Ik zou niet zomaar diagnoses neerzetten en google informeren want het kan van alles zijn.
Wel vind ik dat jij overkomt dat je nog heel jong bent ik kan mij wellicht vergissen.
Volgende punt waarom probeer je alles goed te praten jij je zelf de trigger te noemen. Sorry ik was weg bij deze man wat mij betreft te veel drama s en gezeik.
Wel vind ik dat jij overkomt dat je nog heel jong bent ik kan mij wellicht vergissen.
Volgende punt waarom probeer je alles goed te praten jij je zelf de trigger te noemen. Sorry ik was weg bij deze man wat mij betreft te veel drama s en gezeik.
lavendel2 wijzigde dit bericht op 21-10-2021 21:20
1.19% gewijzigd
woensdag 20 oktober 2021 11:26
Bij ons werkte het uiteindelijk niet. Na zo veel proberen, leren, vergeven.
De demonen nemen het toch elke keer weer over, op slinkse wijze.
Het is pijnlijk want ze willen niet zo zijn inderdaad, maar zolang liefde onveilig voor ze voelt en de zelfhaat zo diep is, graaft dit telkens opnieuw een gat onder je relatie.
Wat mensen vaak vergeten is dat je ook veel leert over jezelf als je met een borderliner bent. Doordat ze hypergevoelig zijn en compromisloos, dwingen ze je om keuzes te maken en eerlijk te zijn, ook naar jezelf.
Dit even los van wat er allemaal niet goed aan is, maar daar is al eea over gezegd. En ik zal niemand aanbevelen om in een relatie te blijven waarin vaak over je grenzen is gegaan. Vergeven is een ding, het gaat wel allemaal ergens in je zitten. De kans is groot dat je grenzen vervagen en je jezelf kwijtraakt. De kans dat de persoon altijd grillig blijft, is reëel. Iemand met borderline kan ook zomaar besluiten je te verlaten of te verruilen voor een ander. Het is een persoonlijkheidsstoornis, dus dingen als logica en loyaliteit werken voor hen anders dan voor de meeste mensen, vooral als ze stress hebben.
De demonen nemen het toch elke keer weer over, op slinkse wijze.
Het is pijnlijk want ze willen niet zo zijn inderdaad, maar zolang liefde onveilig voor ze voelt en de zelfhaat zo diep is, graaft dit telkens opnieuw een gat onder je relatie.
Wat mensen vaak vergeten is dat je ook veel leert over jezelf als je met een borderliner bent. Doordat ze hypergevoelig zijn en compromisloos, dwingen ze je om keuzes te maken en eerlijk te zijn, ook naar jezelf.
Dit even los van wat er allemaal niet goed aan is, maar daar is al eea over gezegd. En ik zal niemand aanbevelen om in een relatie te blijven waarin vaak over je grenzen is gegaan. Vergeven is een ding, het gaat wel allemaal ergens in je zitten. De kans is groot dat je grenzen vervagen en je jezelf kwijtraakt. De kans dat de persoon altijd grillig blijft, is reëel. Iemand met borderline kan ook zomaar besluiten je te verlaten of te verruilen voor een ander. Het is een persoonlijkheidsstoornis, dus dingen als logica en loyaliteit werken voor hen anders dan voor de meeste mensen, vooral als ze stress hebben.
woensdag 20 oktober 2021 11:51
Helemaal mee eens.
Jouw vriend hoeft helemaal geen borderline te hebben ook al vermoed je het. Er zijn veel stoornissen waar de kenmerken op elkaar lijken.
Ik denk gewoon oprecht dat jouw vriend gewoon niet serieus met jou is en gewoon een spelletje met je speelt.
Hij is je aan het mind fucken en maakt jou gewoon kapot. Hup in je hok en klein blijven , lekker onzeker en afhankelijk van hem worden.
Uit ervaring zou ik zeggen weg wezen !
Mijn ex was ook een enorme hufter en dat is zacht uitgedrukt. En wat een opluchting om voor jezelf te kiezen en weer te kunnen ademen.
Blijf in jezelf geloven !
donderdag 21 oktober 2021 17:36
Je vriend kan borderline hebben maar het kan ook een andere oorzaak hebben. De eerste stap lijkt me een doorverwijzing naar de ggz. Daar kunnen ze dat uitzoeken.
Indien het borderline is dan is daar therapie voor. Maar dat is geen therapie van een paar weken maar jarenlange intensieve therapie en de kans dat het leefbaar wordt is niet heel groot.
Het moeilijke van borderline is het zwart wit denken en dingen om draaien in hun hoofd. Mensen met borderline kunnen vaak hele kromme dingen recht lullen en dat is juist het probleem met therapie. Want vinden ze dat er met hen niks mis is.
To het is niet aan jou om triggers te vermijden... het is aan hem om de triggers aan te gaan en ze te verwerken. Hij heeft een probleem... jij niet. Als je op eieren gaat lopen heb je een grote kans dat je zelf psychische schade gaat ondervinden aan deze relatie. En geloof me... dat wordt heel naar. Zelfs met therapie wordt dat heel moeilijk. Doe jezelf dat niet aan.
Mijn ervaring met mensen met borderline is dat het zonder therapie niet beter wordt met de jaren... juist slechter. En hoe langer de relatie duurt.... hoe veiliger hij zich voelt bij jou hoe heftiger het wordt.
Ik zou je echt met klem adviseren om nu onmiddellijk de relatie te verbreken. Je kan echt een leukere relatie krijgen. Maar uit ervaring weet ik dat jij dat toch niet gaat doen. Want hij kan ook lief zijn en het zijn maar momenten. En bij de diepe dalen horen ook hoge pieken en die zijn verslavend. 1 ding geef ik je mee... ga absoluut niet samenwonen voor hij in therapie is geweest en alles bogen water is. En dan bedoel ik echt de komende jaren.
Indien het borderline is dan is daar therapie voor. Maar dat is geen therapie van een paar weken maar jarenlange intensieve therapie en de kans dat het leefbaar wordt is niet heel groot.
Het moeilijke van borderline is het zwart wit denken en dingen om draaien in hun hoofd. Mensen met borderline kunnen vaak hele kromme dingen recht lullen en dat is juist het probleem met therapie. Want vinden ze dat er met hen niks mis is.
To het is niet aan jou om triggers te vermijden... het is aan hem om de triggers aan te gaan en ze te verwerken. Hij heeft een probleem... jij niet. Als je op eieren gaat lopen heb je een grote kans dat je zelf psychische schade gaat ondervinden aan deze relatie. En geloof me... dat wordt heel naar. Zelfs met therapie wordt dat heel moeilijk. Doe jezelf dat niet aan.
Mijn ervaring met mensen met borderline is dat het zonder therapie niet beter wordt met de jaren... juist slechter. En hoe langer de relatie duurt.... hoe veiliger hij zich voelt bij jou hoe heftiger het wordt.
Ik zou je echt met klem adviseren om nu onmiddellijk de relatie te verbreken. Je kan echt een leukere relatie krijgen. Maar uit ervaring weet ik dat jij dat toch niet gaat doen. Want hij kan ook lief zijn en het zijn maar momenten. En bij de diepe dalen horen ook hoge pieken en die zijn verslavend. 1 ding geef ik je mee... ga absoluut niet samenwonen voor hij in therapie is geweest en alles bogen water is. En dan bedoel ik echt de komende jaren.
