Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 2
dinsdag 26 mei 2009 om 01:36
Goh Ier, het is iig open en eerlijk. Ik ben eigenlijk wel benieuwd naar wat je denkt. Wat maakt dat je vindt dat ik een hele kwetsbare vrouw ben? Ben je van me geschrokken? En waarom dan?
Ik weet dat ik verbaal sterk ben maar lang niet altijd de boel in praktijk breng/ kan brengen. (veel geblaat en weinig wol). De thema's waar ik mee kom, daar kom ik al vanaf het begin mee. Ook over werk, daginvulling en leegte. Vind je dat ik een verkeerd beeld van mezelf heb geschapen, door me als een soort orakel op te stellen?
Ik weet dat ik verbaal sterk ben maar lang niet altijd de boel in praktijk breng/ kan brengen. (veel geblaat en weinig wol). De thema's waar ik mee kom, daar kom ik al vanaf het begin mee. Ook over werk, daginvulling en leegte. Vind je dat ik een verkeerd beeld van mezelf heb geschapen, door me als een soort orakel op te stellen?
dinsdag 26 mei 2009 om 01:39
Dat wil ik best een keer met je doen, knikkeren. Hier bij mij achter zit in de straat een knikkerpotje. Maarre, nu hedde gij nog steeds geen antwoord gegeven op mijn vraag...
(oh, en je tips heb ik zeker gelezen. Een beweegmaatje is een optie maar ik zat nu eerst aan groepslessen bij de sportschool te denken)
(oh, en je tips heb ik zeker gelezen. Een beweegmaatje is een optie maar ik zat nu eerst aan groepslessen bij de sportschool te denken)
dinsdag 26 mei 2009 om 01:45
Ik moest vroeger veel naar de orthodontist. Jaren moest ik daar naar toe, ik moest regelmatig ringetjes om mijn kiezen in mijn tandvlees bijten. Ook had ik heel wat stellages en zelfs een hengel in mijn mond. Dat was echt pijnlijk en ik heb er niet echt fijne herinneringen aan. Als ik bij de tandarts nu, al is het maar even, ringen om mijn kiezen krijg, dan roep dat dat oude lijfgevoel weer op. En dan moet ik heel bewust in het hier-en-nu blijven en ademhalen, anders zit ik er weer middenin en maak ik het groter. Dat wil ik niet. Dus doe ik mijn best.
dinsdag 26 mei 2009 om 02:07
Hmm...lastig Hanke om het uit te leggen.
Zoals jij het interperteert krijgt het een negatieve lading en dat wil ik er niet mee zeggen.
Het is meer dat de Hanke die ik hier lees een ander beeld was dan de Hanke die ik heb ontmoet.
Dat is niet slecht of goed,dat is anders en heeft bij mij wat bijstelling nodig.
Daardoor maakt dat het voor mij lastiger te zoeken in je post naar wat ik bij je meen gezien te hebben.
Dat kwetsbare.
Jee wat vind ik het lastig om het te verwoorden..
Het is ook niet zo'n groot punt .
Misschien lukt het mij op een ander tijdstip beter.
Zoals jij het interperteert krijgt het een negatieve lading en dat wil ik er niet mee zeggen.
Het is meer dat de Hanke die ik hier lees een ander beeld was dan de Hanke die ik heb ontmoet.
Dat is niet slecht of goed,dat is anders en heeft bij mij wat bijstelling nodig.
Daardoor maakt dat het voor mij lastiger te zoeken in je post naar wat ik bij je meen gezien te hebben.
Dat kwetsbare.
Jee wat vind ik het lastig om het te verwoorden..
Het is ook niet zo'n groot punt .
Misschien lukt het mij op een ander tijdstip beter.
dinsdag 26 mei 2009 om 08:42
dag leukerds en lieverds!
Bedankt voor jullie reacties!
Ik zou graag meer willen vertellen. Maar het lukt me niet. Ik wil het wel, maar durf niet goed.. Misschien heeft het te maken met wat ik zo zal schrijven over waar jullie het over hebben gehad. Het erbij-willen-zijn/horen-gevoel.
Dat herken ik niet. Als ik jullie hoor praten over een meeting, wil ik daar graag bij zijn. Maar ik vind eigenlijk dat ik daar niet bij hoor. Want ik ben niet interessant genoeg, ik hoor er niet bij, jullie willen me niet erbij hebben. En dat vind ik dan ook terecht. Want ik hoor er niet bij.. Ik ben niet leuk genoeg.
En dit zeg ik niet om te willen horen dat jullie er misschien anders over denken. Dat kan ik me ook niet voorstellen eerlijk gezegd..
Nee, ik zeg dit omdat ik eerlijk wil zijn. Jullie wil laten weten hoe ik me dan voel. En dat is anders dan jullie heb ik gemerkt.
En dat versterkt dan weer het gevoel van: er niet bij horen.
Hanke heeft er iets moois over gezegd:
Het roept een beetje het oude gevoel op van "alsof de wereld zonder mij veel beter door kan draaien".
Dat klopt! Naar mijn idee dan..
In therapie is veel aandacht besteed aan dit stuk van mij. Mijn negatief zelfbeeld. Maar we hebben gemerkt dat het moeilijk is om daar doorheen te komen.
Wat ik hier mee wil? Niets eigenlijk... Wilde het gewoon even kwijt.
Liefs!
Bedankt voor jullie reacties!
Ik zou graag meer willen vertellen. Maar het lukt me niet. Ik wil het wel, maar durf niet goed.. Misschien heeft het te maken met wat ik zo zal schrijven over waar jullie het over hebben gehad. Het erbij-willen-zijn/horen-gevoel.
Dat herken ik niet. Als ik jullie hoor praten over een meeting, wil ik daar graag bij zijn. Maar ik vind eigenlijk dat ik daar niet bij hoor. Want ik ben niet interessant genoeg, ik hoor er niet bij, jullie willen me niet erbij hebben. En dat vind ik dan ook terecht. Want ik hoor er niet bij.. Ik ben niet leuk genoeg.
En dit zeg ik niet om te willen horen dat jullie er misschien anders over denken. Dat kan ik me ook niet voorstellen eerlijk gezegd..
Nee, ik zeg dit omdat ik eerlijk wil zijn. Jullie wil laten weten hoe ik me dan voel. En dat is anders dan jullie heb ik gemerkt.
En dat versterkt dan weer het gevoel van: er niet bij horen.
Hanke heeft er iets moois over gezegd:
Het roept een beetje het oude gevoel op van "alsof de wereld zonder mij veel beter door kan draaien".
Dat klopt! Naar mijn idee dan..
In therapie is veel aandacht besteed aan dit stuk van mij. Mijn negatief zelfbeeld. Maar we hebben gemerkt dat het moeilijk is om daar doorheen te komen.
Wat ik hier mee wil? Niets eigenlijk... Wilde het gewoon even kwijt.
Liefs!
dinsdag 26 mei 2009 om 09:12
En nu ik toch bezig ben...
Nu ik dit gepost heb, denk ik: wat moeten jullie nou met mijn reactie?
En dat ik niet meer durf te vertellen over hoe ik me nu voel, heeft misschien ook te maken met het gevoel dat ik die plaats niet in mag nemen van mezelf. Dit omdat ik zelf niet altijd reageer op jullie. Omdat ik de woorden niet kan vinden, of omdat ik zelf te vol zit met gedachten en gevoelens, of omdat ik denk dat jullie niet zitten te wachten op mijn reactie.
Dus waarom zou ik dan wel mijn verhaal mogen doen??
Ik weet aan de andere kant ook wel dat het anders is... Maar toch voel ik dit. Ik zeg dit ook niet om van jullie te horen dat het anders is.. Ik weet niet waarom ik dit vertel. Ik wil het gewoon even kwijt...
Nu ik dit gepost heb, denk ik: wat moeten jullie nou met mijn reactie?
En dat ik niet meer durf te vertellen over hoe ik me nu voel, heeft misschien ook te maken met het gevoel dat ik die plaats niet in mag nemen van mezelf. Dit omdat ik zelf niet altijd reageer op jullie. Omdat ik de woorden niet kan vinden, of omdat ik zelf te vol zit met gedachten en gevoelens, of omdat ik denk dat jullie niet zitten te wachten op mijn reactie.
Dus waarom zou ik dan wel mijn verhaal mogen doen??
Ik weet aan de andere kant ook wel dat het anders is... Maar toch voel ik dit. Ik zeg dit ook niet om van jullie te horen dat het anders is.. Ik weet niet waarom ik dit vertel. Ik wil het gewoon even kwijt...
dinsdag 26 mei 2009 om 11:20
Wat een gesprekken hier gisteravond laat...
Beetje flauw misschien om nu te zeggen, maar ik herken wel wat Iry schrijft over het beeld dat ik hier van je heb gekregen Hanke, en het beeld van de Hanke die ik ontmoet heb.
Ik weet niet of je erop zit te wachten om dat verder uitgelegd te krijgen?
Lieve Appel, wat eerlijk van je om dit op te schrijven.
Je zegt dat je niet wil horen dat het anders is, maar ik zeg het toch: je hoort er wel bij!
En ik zit juist wel te wachten op jouw reactie, wil graag weten hoe het met je gaat en wat je voelt.
Maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik het contact leggen, op msn bijv of weer een poging doen te meeten, nu een beetje bij jou laat liggen.
Omdat ik het lastig vind om in te schatten wat je daarin wil en ik me niet op wil dringen.
Ik hoop je eigenlijk snel weer eens te spreken, maar als jij daar niet zoveel zin in hebt om wat voor reden dan ook, is dat ook oke.
Dat niet kunnen reageren op iedereen en daarom zelf ook maar niet zoveel schrijven herken ik heel erg. Maar dat heb ik de laatste tijd een beetje los kunnen laten. Ik lees alles en denk aan iedereen hier, maar probeer niet meer zo krampachtig op iedereen te willen reageren. Dat werkt voor nu gewoon even beter voor mij.
Het thema van erbij willen horen, maar dat niet zo voelen is denk ik iets waar we allemaal wel mee worstelen.
Ik had dat bijv zelfs tijdens de meeting met Wurm en Iry.
Niet zozeer misschien dat ik er niet bij hoorde, maar wel dat ik dan vind dat ik mijn ruimte niet in mag nemen.
En dat heeft niets met hen te maken, want dat gevoel gaven zij me helemaal niet, maar heeft alles met mijn eigen gevoel te maken.
Blijkbaar wakkeren de onderlinge contacten die er ontstaan zijn hier toch een gevoel aan van er niet helemaal bij horen bij de anderen.
Althans, dat haal ik een beetje uit de reacties.
En dat begrijp ik wel, maar vind ik tegelijk ook heel jammer.
Want ik wil zo graag dat dit topic een veilige en fijne plek blijft voor iedereen, waar iedereen zich uit durft te spreken.
Beetje flauw misschien om nu te zeggen, maar ik herken wel wat Iry schrijft over het beeld dat ik hier van je heb gekregen Hanke, en het beeld van de Hanke die ik ontmoet heb.
Ik weet niet of je erop zit te wachten om dat verder uitgelegd te krijgen?
Lieve Appel, wat eerlijk van je om dit op te schrijven.
Je zegt dat je niet wil horen dat het anders is, maar ik zeg het toch: je hoort er wel bij!
En ik zit juist wel te wachten op jouw reactie, wil graag weten hoe het met je gaat en wat je voelt.
Maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik het contact leggen, op msn bijv of weer een poging doen te meeten, nu een beetje bij jou laat liggen.
Omdat ik het lastig vind om in te schatten wat je daarin wil en ik me niet op wil dringen.
Ik hoop je eigenlijk snel weer eens te spreken, maar als jij daar niet zoveel zin in hebt om wat voor reden dan ook, is dat ook oke.
Dat niet kunnen reageren op iedereen en daarom zelf ook maar niet zoveel schrijven herken ik heel erg. Maar dat heb ik de laatste tijd een beetje los kunnen laten. Ik lees alles en denk aan iedereen hier, maar probeer niet meer zo krampachtig op iedereen te willen reageren. Dat werkt voor nu gewoon even beter voor mij.
Het thema van erbij willen horen, maar dat niet zo voelen is denk ik iets waar we allemaal wel mee worstelen.
Ik had dat bijv zelfs tijdens de meeting met Wurm en Iry.
Niet zozeer misschien dat ik er niet bij hoorde, maar wel dat ik dan vind dat ik mijn ruimte niet in mag nemen.
En dat heeft niets met hen te maken, want dat gevoel gaven zij me helemaal niet, maar heeft alles met mijn eigen gevoel te maken.
Blijkbaar wakkeren de onderlinge contacten die er ontstaan zijn hier toch een gevoel aan van er niet helemaal bij horen bij de anderen.
Althans, dat haal ik een beetje uit de reacties.
En dat begrijp ik wel, maar vind ik tegelijk ook heel jammer.
Want ik wil zo graag dat dit topic een veilige en fijne plek blijft voor iedereen, waar iedereen zich uit durft te spreken.
dinsdag 26 mei 2009 om 12:18
He lieve Appel.
Fijn dat je hier je gedachtes op komt schrijven.
En ook jammer dat het deze gedachtes zijn.
Want in mijn ogen hoor je er zeker bij.
Het doet mij wel een beetje verdriet dat dat gevoel bij velen op komt borrelen.
Ook bij jou Saar want jij bent zelfs de die hard van dit topic samen met Ev.
En dit weekend...waren zouden we geweest zijn zonder jou!!
Stonden we nu nog te dralen waar we wat gaan drinken.
Appel,ik zou je juist heel graag willen spreken.
En ja dan bedoel ik ook afspreken.Omdat ik je een lieve meid vind en zo begaan ben met je geworstel.
Ik zou het fijn vinden eens langer tijd met je te hebben,misschien als je dat zelf zou willen een luisterend oor bieden.
Of gewoon even ontspannen kletsen.
Ik sluit mij aan bij Saar dat het bij jou ligt of je dat wil.
Je hoeft alleen maar een gil te geven en we prikken wat.
Wil je dat niet,ook heel erg oke.Niets moet natuurlijk want het moet vooral iets zijn wat je graag wil of leuk/fijn vindt.
Uiteraard draait de wereld prima zonder ons,en wie weet zelfs beter.
We hoeven dan ook nergens bij te horen,ook niet omdat dat een bevestiging is dat we allemaal zo oke zijn.
Dat zijn wel allemaal wel,maar dat gevoel moet in jezelf gezocht worden,niet in groepjes.
Want dat is allemaal zo betrekkelijk,mensen komen en gaan in je leven,maar zelf blijf je.
Dus is het het beste om bij jezelf te horen.
Ik vind jullie allemaal leuke vrouwen!!!
Liefs.
Fijn dat je hier je gedachtes op komt schrijven.
En ook jammer dat het deze gedachtes zijn.
Want in mijn ogen hoor je er zeker bij.
Het doet mij wel een beetje verdriet dat dat gevoel bij velen op komt borrelen.
Ook bij jou Saar want jij bent zelfs de die hard van dit topic samen met Ev.
En dit weekend...waren zouden we geweest zijn zonder jou!!
Stonden we nu nog te dralen waar we wat gaan drinken.
Appel,ik zou je juist heel graag willen spreken.
En ja dan bedoel ik ook afspreken.Omdat ik je een lieve meid vind en zo begaan ben met je geworstel.
Ik zou het fijn vinden eens langer tijd met je te hebben,misschien als je dat zelf zou willen een luisterend oor bieden.
Of gewoon even ontspannen kletsen.
Ik sluit mij aan bij Saar dat het bij jou ligt of je dat wil.
Je hoeft alleen maar een gil te geven en we prikken wat.
Wil je dat niet,ook heel erg oke.Niets moet natuurlijk want het moet vooral iets zijn wat je graag wil of leuk/fijn vindt.
Uiteraard draait de wereld prima zonder ons,en wie weet zelfs beter.
We hoeven dan ook nergens bij te horen,ook niet omdat dat een bevestiging is dat we allemaal zo oke zijn.
Dat zijn wel allemaal wel,maar dat gevoel moet in jezelf gezocht worden,niet in groepjes.
Want dat is allemaal zo betrekkelijk,mensen komen en gaan in je leven,maar zelf blijf je.
Dus is het het beste om bij jezelf te horen.
Ik vind jullie allemaal leuke vrouwen!!!
Liefs.
dinsdag 26 mei 2009 om 13:00
Appel ik ben oprecht in je geinteresseerd. Wat ik lastig vind zijn de omtrekkende bewegingen die je maakt. Dat je je wel laat zien, maar niks vertelt. Ik vind het jammer dat je op dit topic niet wil/kan toevertrouwen hoe het met je gaat. Want zo kan ik niet inschatten wat ik voor je kan betekenen. Dat wil ik wel. Hoe kan je nu zeggen dat je niet leuk of interessant bent? Waar haal je dat vandaan? Ik vind het heel jammer dat je zo over jezelf denkt.
Ik zit hier niet te turven wie op wie reageert. Egopost zijn net zo welkom. Dus eerlijk gezegd vind ik het niet valide dat je dat argument gebruikt. Voel je welkom, 'gebruik' ons.
Ik zit hier niet te turven wie op wie reageert. Egopost zijn net zo welkom. Dus eerlijk gezegd vind ik het niet valide dat je dat argument gebruikt. Voel je welkom, 'gebruik' ons.
dinsdag 26 mei 2009 om 14:20
Lieve allemaal, wat een ingewikkelde materie lijkt het te zijn, het erbij willen horen, het niet buiten willen sluiten.
Terwijl we allemaal hetzelfde-achtige meemaken kunnen we elkaar niet genoeg gerust stellen.
Dat komt natuurlijk omdat het in ons zelf zit. En daarom vind ik het zo verschrikkelijk bijzonder dat we hier een mini-maatschappijtje aan het zijn zijn. Waarin we kunnen voelen en tegenkomen wat we 'buiten' ook tegen komen maar dat we het ook kunnen en mogen benoemen en er op die manier mee aan het werk kunnen.
Lieve Appel, ook jij mag hier zijn, op jouw manier. Ik heb nog nooit gedacht dat jij er minder of meer bij hoort dan ik of wie dan ook. En dat geld voor mij bijvoorbeeld ook heel erg voor Sterretjee, ik zie jullie en hoor jullie maar ken je niet zo goed maar dat is niet erg.
En Hanke, wat ontzettend fijn dat je er nu van af bent van die tandarts!!
EV ik heb ook aan je gedacht, en over je verteld, toen ik het jeugdjournaal zat te kijken. Vond het heel mooi en heel erg hartverscheurend hoe je in je post beschreef dat je je weer heel erg moeder van je kinderen voelde. Hoeveel pijn.
Maar wel fijn dat je weer online bent, en ook boeiend wat een paar dagen zonder met je doet.
Saar hoe gaat ie nu?
Iry: nog even: wat mij betreft is er echt geen sprake van buitengesloten worden hoor! En als ik dat wel zo zou voelen dan vind ik dat in de allereerste plaats mijn eigen probleem en niet iets dat jij of een ander zouden doen.
Ik vind het wel heel erg fijn om dit soort dingen hard op te bespreken hier omdat het mij helpt in mijn nieuwste levensdoel: van mijn hart nooit meer een moordkuil te maken!
Terwijl we allemaal hetzelfde-achtige meemaken kunnen we elkaar niet genoeg gerust stellen.
Dat komt natuurlijk omdat het in ons zelf zit. En daarom vind ik het zo verschrikkelijk bijzonder dat we hier een mini-maatschappijtje aan het zijn zijn. Waarin we kunnen voelen en tegenkomen wat we 'buiten' ook tegen komen maar dat we het ook kunnen en mogen benoemen en er op die manier mee aan het werk kunnen.
Lieve Appel, ook jij mag hier zijn, op jouw manier. Ik heb nog nooit gedacht dat jij er minder of meer bij hoort dan ik of wie dan ook. En dat geld voor mij bijvoorbeeld ook heel erg voor Sterretjee, ik zie jullie en hoor jullie maar ken je niet zo goed maar dat is niet erg.
En Hanke, wat ontzettend fijn dat je er nu van af bent van die tandarts!!
EV ik heb ook aan je gedacht, en over je verteld, toen ik het jeugdjournaal zat te kijken. Vond het heel mooi en heel erg hartverscheurend hoe je in je post beschreef dat je je weer heel erg moeder van je kinderen voelde. Hoeveel pijn.
Maar wel fijn dat je weer online bent, en ook boeiend wat een paar dagen zonder met je doet.
Saar hoe gaat ie nu?
Iry: nog even: wat mij betreft is er echt geen sprake van buitengesloten worden hoor! En als ik dat wel zo zou voelen dan vind ik dat in de allereerste plaats mijn eigen probleem en niet iets dat jij of een ander zouden doen.
Ik vind het wel heel erg fijn om dit soort dingen hard op te bespreken hier omdat het mij helpt in mijn nieuwste levensdoel: van mijn hart nooit meer een moordkuil te maken!
dinsdag 26 mei 2009 om 14:26
zo he, hallo. Er is druk geschreven.
Wat maken we het onszelf toch moeilijk eigenlijk. Ieder zo bezig met wat hoort, wat mag, dat we niet toekomen aan onszelf zijn, aan het vervullen van eigen behoeftes.
Lieve Appel,
Ik vind het heel heel jammer dat je niet meer durft te schrijven. Ik dacht zoiets al een beetje op te merken, maar omdat je ook je evenwicht zoekt tussen wel of niet hier komen, wist ik niet goed hoe of wat.
Nu ik dit lees doet het me verdriet.
Omdat niemand hier hoort, en tegelijkertijd iedereen.
Het gaat toch niet zozeer om het reageren op anderen? Als jij alleen post hoe het met je gaat draag je ook bij hier.
Een bijdrage die me dierbaar is.
Ondertussen voel ik me eigenlijk gewoon heel rot en schuldig dat ik Iry en Saar uitgenodigd heb hier. Dat ik ze aardig vind.
En ik weet ook dat dat niemands bedoeling is geweest, dat dat puur bij mij ligt, maar ik heb het gevoel dat ik iets heel fouts en slechts gedaan heb.
Terwijl ik ze gewoon heel graag mag.
Wat voor mij echt losstaat van wie 'erbij' hoort en wie niet.
Ik heb gewoon niet zo snel zo'n enorme klik met mensen. Waardoor ik het gevoel heb dat ik anderen nu te kort doe. En dat wil ik niet.
Eigenlijk kunnen jullie hier niets mee. Maar in het kader eerlijk zijn... En ik voel me er gewoon zo rot onder.
Al vanaf het moment dat ik moest beslissen met zijn allen hier, of vragen om een ander keer ergens anders.
Volgens mij is dat gewoon het kloterige aan keuzes maken. Welke keuze je ook maakt, je kan nooit iedereen blij maken. En een ander kan je dingen wel gunnen, maar mag daar ook zijn eigen minder fijne gevoelens bij hebben.
Alleen hoe gaat een mens daarmee om?
Ik weet het iig ècht niet.
Behalve buitensporig reageren op iedereen weet ik niet wat ik kan doen om het goed te maken...
Wat maken we het onszelf toch moeilijk eigenlijk. Ieder zo bezig met wat hoort, wat mag, dat we niet toekomen aan onszelf zijn, aan het vervullen van eigen behoeftes.
Lieve Appel,
Ik vind het heel heel jammer dat je niet meer durft te schrijven. Ik dacht zoiets al een beetje op te merken, maar omdat je ook je evenwicht zoekt tussen wel of niet hier komen, wist ik niet goed hoe of wat.
Nu ik dit lees doet het me verdriet.
Omdat niemand hier hoort, en tegelijkertijd iedereen.
Het gaat toch niet zozeer om het reageren op anderen? Als jij alleen post hoe het met je gaat draag je ook bij hier.
Een bijdrage die me dierbaar is.
Ondertussen voel ik me eigenlijk gewoon heel rot en schuldig dat ik Iry en Saar uitgenodigd heb hier. Dat ik ze aardig vind.
En ik weet ook dat dat niemands bedoeling is geweest, dat dat puur bij mij ligt, maar ik heb het gevoel dat ik iets heel fouts en slechts gedaan heb.
Terwijl ik ze gewoon heel graag mag.
Wat voor mij echt losstaat van wie 'erbij' hoort en wie niet.
Ik heb gewoon niet zo snel zo'n enorme klik met mensen. Waardoor ik het gevoel heb dat ik anderen nu te kort doe. En dat wil ik niet.
Eigenlijk kunnen jullie hier niets mee. Maar in het kader eerlijk zijn... En ik voel me er gewoon zo rot onder.
Al vanaf het moment dat ik moest beslissen met zijn allen hier, of vragen om een ander keer ergens anders.
Volgens mij is dat gewoon het kloterige aan keuzes maken. Welke keuze je ook maakt, je kan nooit iedereen blij maken. En een ander kan je dingen wel gunnen, maar mag daar ook zijn eigen minder fijne gevoelens bij hebben.
Alleen hoe gaat een mens daarmee om?
Ik weet het iig ècht niet.
Behalve buitensporig reageren op iedereen weet ik niet wat ik kan doen om het goed te maken...
dinsdag 26 mei 2009 om 14:34
dinsdag 26 mei 2009 om 14:34
Ohw Wurmpje toch...ik lees je nu pas helemaal... Nu krijg ik tranen in mijn ogen omdat jij je verdrietig voelt over zoiets fijns dat je overkomt. WIL JE DAAR NU MEE OPHOUDEN!!
Anders durf ik nooit meer te vertellen hoe mijn brein werkt!
Dit is precies dat wat ik moet leren en jij zelf ook: je mag gewoon genieten en je kan niet iedereen de hele tijd blij maken en de wereld draait ook door als je er even niet bij bent.
Anders durf ik nooit meer te vertellen hoe mijn brein werkt!
Dit is precies dat wat ik moet leren en jij zelf ook: je mag gewoon genieten en je kan niet iedereen de hele tijd blij maken en de wereld draait ook door als je er even niet bij bent.
dinsdag 26 mei 2009 om 14:37
Sorry hoor ik ben misschien een beetje in een te positieve bui hoor maar: wat prachtig dat we dit tegenkomen, wat kunnen we een boel opsteken. het lijkt wel PMT maar dan op internet en dan heel anders...
Wat fijn dat je blij van me wordt Hanke...ik geloof dat dat is waar ik zelf het blijst van word... van anderen blij maken.
Wat fijn dat je blij van me wordt Hanke...ik geloof dat dat is waar ik zelf het blijst van word... van anderen blij maken.
