Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 3
zaterdag 15 augustus 2009 om 22:56
Voor alle vrouwen
met een verleden
van onveiligheid,
weet je welkom.
Samen vertrouwen ontdekken,
dat is de titel van het plaatje
wat ik vond.
Samen ontdekken we hier
dat een verhaal verteld mag worden
dat ruimte ingenomen mag worden
dat je je mag uitspreken
dat je mag zijn wie je werkelijk bent
met alles wat in je leeft.
Vervolg op Lang geleden... deel 2:
http://forum.viva.nl/forum/list_message ... 0#m3729580
met een verleden
van onveiligheid,
weet je welkom.
Samen vertrouwen ontdekken,
dat is de titel van het plaatje
wat ik vond.
Samen ontdekken we hier
dat een verhaal verteld mag worden
dat ruimte ingenomen mag worden
dat je je mag uitspreken
dat je mag zijn wie je werkelijk bent
met alles wat in je leeft.
Vervolg op Lang geleden... deel 2:
http://forum.viva.nl/forum/list_message ... 0#m3729580
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 4 september 2009 om 11:25
Nee hoor, ik ontwijk je niet
Ben gewoon een beetje leeg nu. Maar verder gaat het eigenlijk wel weer oke. Het heeft me denk ik wel geholpen hier wat van me af te schrijven.
En ik heb zin in het weekend!
Vanavond komt Iry waarschijnlijk, en die blijft dan tot morgen.
En morgenavond ga ik stappen met vriendinnen en blijven we slapen bij een van hen.
Ga je hier van je afschrijven EV of voor jezelf?
Ben gewoon een beetje leeg nu. Maar verder gaat het eigenlijk wel weer oke. Het heeft me denk ik wel geholpen hier wat van me af te schrijven.
En ik heb zin in het weekend!
Vanavond komt Iry waarschijnlijk, en die blijft dan tot morgen.
En morgenavond ga ik stappen met vriendinnen en blijven we slapen bij een van hen.
Ga je hier van je afschrijven EV of voor jezelf?
vrijdag 4 september 2009 om 11:35
Lieve Appel, wat vervelend dat je ook niet echt jezelf kan zijn bij je vriend nu. Omdat het vertrouwen er nog niet is, omdat je bang ben afgewezen te worden. Maar wel heel logisch na wat er gebeurd is.
Wat ik vooral verdrietig vind om te lezen is dat je eigenlijk jezelf afwijst.
Maar ik herken het ook wel erg, dat niet laten zien hoe het echt met je gaat. Vinden dat het nu maar eens over moet zijn. En als anderen denken dat het weer goed gaat, dan is die drempel om eerlijk te zijn des te hoger.
Want anderen kunnen het vaak niet aan je zien, ook niet als je het van binnen wel uit wil schreeuwen.
Ik hoop dat je eerlijk kan zijn, als is het maar naar één iemand, een vriendin misschien. Want alles zo binnen houden maakt het heel pijnlijk en eenzaam.
Wat ik vooral verdrietig vind om te lezen is dat je eigenlijk jezelf afwijst.
Maar ik herken het ook wel erg, dat niet laten zien hoe het echt met je gaat. Vinden dat het nu maar eens over moet zijn. En als anderen denken dat het weer goed gaat, dan is die drempel om eerlijk te zijn des te hoger.
Want anderen kunnen het vaak niet aan je zien, ook niet als je het van binnen wel uit wil schreeuwen.
Ik hoop dat je eerlijk kan zijn, als is het maar naar één iemand, een vriendin misschien. Want alles zo binnen houden maakt het heel pijnlijk en eenzaam.
vrijdag 4 september 2009 om 11:41
Appel, wat je doet is voor mij ook heel herkenbaar: doen alsof het weer goed gaat. Omdat je zelf vindt dat het al veel te lang duurt. En omdat je bang bent voor wat er gebeurt wanneer je je echt laat zien. Ik denk dat je heel bang bent dat je vriend er uiteindelijk niet mee kan omgaan als het niet goed gaat; als ik ook lees dat hij tegen iedereen vertelt dat het nu zo goed gaat. Misschien is je angst daarvoor terecht, misschien ook niet.
Wat je vriendinnen betreft: is het niet een idee in jouw hoofd alleen, dat het rotgevoel er niet mag zijn? Voel je je verplicht om ze te 'vermaken', 'gezellig te zijn' terwijl je je niet zo voelt?
Ik vind het zelf ook heel moeilijk moet ik zeggen, maar constant je sterker en beter lopen voordoen dan het werkelijk is breekt je uiteindelijk op. Dat maakt het ook heel veel zwaarder, denk ik, alles alleen dragen, terwijl iets delen met een ander (en die hoeft dan niet eens iets te doen) het draaglijker maakt.
Poeh, wat doet dat typen pijn. Nee Saar, ik ga maar niet verder van me afschrijven nu, het doet teveel pijn. Letterlijk pijn. En van binnen ook wel, denk ik.
Wat je vriendinnen betreft: is het niet een idee in jouw hoofd alleen, dat het rotgevoel er niet mag zijn? Voel je je verplicht om ze te 'vermaken', 'gezellig te zijn' terwijl je je niet zo voelt?
Ik vind het zelf ook heel moeilijk moet ik zeggen, maar constant je sterker en beter lopen voordoen dan het werkelijk is breekt je uiteindelijk op. Dat maakt het ook heel veel zwaarder, denk ik, alles alleen dragen, terwijl iets delen met een ander (en die hoeft dan niet eens iets te doen) het draaglijker maakt.
Poeh, wat doet dat typen pijn. Nee Saar, ik ga maar niet verder van me afschrijven nu, het doet teveel pijn. Letterlijk pijn. En van binnen ook wel, denk ik.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 4 september 2009 om 11:43
Ja, wat je zegt. Het is eigenlijk jezelf afwijzen. Je eigen gevoelens niet serieus genoeg nemen. Terwijl dat begint bij jezelf. Ik dacht ook heel lang dat die erkenning van een ander moest komen (ouders! therapeut), maar ik moet zélf erkennen wat ik voel, dat het echt is en voor mij waar.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 4 september 2009 om 12:03
Oke.....dit wordt een kort afscheid.
Ik heb gisteren veel nagedacht hoe ik hier nu in moet blijven staan.
Heb veel met Appel op msn gezeten gisteren(ook heerlijk over gezellige dingetjes gepraat) en ze heeft mij ook een beetje aan het denken gezet of dit wel zo juist is.
Mijn conclusie is,ik ben al betrokken en eruit stappen gaat niet zo maar.
En wil ik dat ook echt?
Ik merk als ik verhalen lees die mij raken ik toch wat wil schrijven.
Zoals gisteren als ik lees dat Ster zo worstelt.
Appel die vandaag wat openheid schrijft.
Nou ja...zo wel bij iedereen afwisselend.
Impulsief dacht ik in het moment dat het beter is de stekker eruit te trekken hier.
Maar ik lees jullie toch, en beperk mijzelf nu alleen maar door niet te kunnen reageren als ik wat op mijn hart heb.
Ik weet niet of ik een nuttige medeforummer ben hier.
Of wat ik schrijf wel altijd zinnig is of fijn.
Maar wat ik schrijf, zeg, komt altijd uit mijn hart.
Ik wil altijd oprecht zijn,ook als dat lastig is....voor mij of voor de ontvanger.
Ik besluit om het te blijven doen.
Want jullie doen er toe.....voor mij.
Liefs!!
Ik heb gisteren veel nagedacht hoe ik hier nu in moet blijven staan.
Heb veel met Appel op msn gezeten gisteren(ook heerlijk over gezellige dingetjes gepraat) en ze heeft mij ook een beetje aan het denken gezet of dit wel zo juist is.
Mijn conclusie is,ik ben al betrokken en eruit stappen gaat niet zo maar.
En wil ik dat ook echt?
Ik merk als ik verhalen lees die mij raken ik toch wat wil schrijven.
Zoals gisteren als ik lees dat Ster zo worstelt.
Appel die vandaag wat openheid schrijft.
Nou ja...zo wel bij iedereen afwisselend.
Impulsief dacht ik in het moment dat het beter is de stekker eruit te trekken hier.
Maar ik lees jullie toch, en beperk mijzelf nu alleen maar door niet te kunnen reageren als ik wat op mijn hart heb.
Ik weet niet of ik een nuttige medeforummer ben hier.
Of wat ik schrijf wel altijd zinnig is of fijn.
Maar wat ik schrijf, zeg, komt altijd uit mijn hart.
Ik wil altijd oprecht zijn,ook als dat lastig is....voor mij of voor de ontvanger.
Ik besluit om het te blijven doen.
Want jullie doen er toe.....voor mij.
Liefs!!
vrijdag 4 september 2009 om 12:17
Dank je wel Ev en Saar.. Ik heb jullie gelezen.. Ik lees, en probeer het in me op te nemen. Het voor waar aan te nemen wat jullie schrijven.. En niet alles negatief om gaan zetten in mijn gedachten.. Ik doe mijn best..
Ier.. Welkom terug.. Lieverd!
Heb gisteren al veel gezegd.. Ben blij dat je er weer bent. Je mag er zijn!!
Wandeling met hond was maar kort.. Want paniekaanval gehad.. midden op straat.. Zo eng, en niet fijn..
Ben nu weer thuis.. helemaal uitgeput.. Bleh!
Ier.. Welkom terug.. Lieverd!
Heb gisteren al veel gezegd.. Ben blij dat je er weer bent. Je mag er zijn!!
Wandeling met hond was maar kort.. Want paniekaanval gehad.. midden op straat.. Zo eng, en niet fijn..
Ben nu weer thuis.. helemaal uitgeput.. Bleh!
vrijdag 4 september 2009 om 12:28
Appel....je hebt je grote angst hier uitgesproken.
Dat is een stap meid!!
Ik herken een deel,daar hebben we al over gesproken.
En o wat zijn drempels altijd hoog,en wat doe je jezelf altijd het meest te kort als je er niet overheen stapt.
Het terugkerende thema wat ik hier bij zoveel lees( en zelf ook kan voelen).
Altijd jezelf minder waard vinden dan de ander.
En wat kunnen we onszelf slecht in waarde inschatten?
Daar ligt de sleutel.
Ster lieverd.
Ik wens je veel sterkte vandaag.
Ik hoop dat er iets gaat gebeuren voor je.
Lieve Ev,beterschap met je arm,wat naar dat je er zoveel pijn aan hebt.
Maar dat is nog te bestrijden met pijnstillers....de pijn de je van binnen voelt,ik gun het je zo dat deze nu echt eens gaat verminderen.
Of in ieder geval er mooie dingen tegenover staan die het dragelijk maken.
Dat is een stap meid!!
Ik herken een deel,daar hebben we al over gesproken.
En o wat zijn drempels altijd hoog,en wat doe je jezelf altijd het meest te kort als je er niet overheen stapt.
Het terugkerende thema wat ik hier bij zoveel lees( en zelf ook kan voelen).
Altijd jezelf minder waard vinden dan de ander.
En wat kunnen we onszelf slecht in waarde inschatten?
Daar ligt de sleutel.
Ster lieverd.
Ik wens je veel sterkte vandaag.
Ik hoop dat er iets gaat gebeuren voor je.
Lieve Ev,beterschap met je arm,wat naar dat je er zoveel pijn aan hebt.
Maar dat is nog te bestrijden met pijnstillers....de pijn de je van binnen voelt,ik gun het je zo dat deze nu echt eens gaat verminderen.
Of in ieder geval er mooie dingen tegenover staan die het dragelijk maken.
vrijdag 4 september 2009 om 12:53
Iry, fijn dat je terug bent!
Ik had/heb/had ook bedacht dat ik hier maar niet meer moet schrijven. Ik lees jullie woorden en ik word er zo verdrietig van. Ik loop de hele dag met jullie in mijn hoofd, weet niet wat ik moet zeggen, denk dat ik niets te melden heb, ken jullie nog niet goed, misschien zeg ik iets compleets onzinnigs, wat ik te melden heb is niet belangrijk, alles is al gezegd, niets aan toe te voegen, kan beter weer gaan struisvogelen........ Maar ondertussen zitten jullie wél in mijn hoofd, krijg ik jullie er niet uit en lees wél mee.
Het worstelen van Ster, het verhaal van Saar, Philomein die maar in mijn hoofd blijft zitten.......
En ondertussen blijft de gedachte dat ik niet belangrijk ben en worstel met dezelfde dingen als Appel en EV.
Wát als ML opeens beseft dat ik helemaal niet lief, leuk, aardig en sociaal ben? Wat dan? Hij zegt duizend keer op een dag dat ik mooi ben en dat hij veel van me houdt..... En toch blijft die vraag maar in mijn hoofd spoken, als een zeer hardnekkige weerhaak van een kilometertje of twee.
Ik heb er nooit mogen zijn, waarom dan nu wel?
EV, dat Zakwoordenboek der geneeskunde? Ik krijg net per post de boekenlijst. Dat boek staat er op. ISBN: 978 90 6228 420 5 (Coëlho). Heb jij dat boek? Dan zou ik dat graag van je overnemen.
Er staan nog twee boeken op, misschien dat jij die ook hebt?
* ISBN 978 90 35 220556 Anatomie, fysiologie en Pathologie van K.Kok
* ISBN 90 425 0392 0 Medische terminologie 3e druk L.Penning
Ik heb ooit ook een slijmbeursontsteking gehad, niet fijn! Inderdaad mee naar de ha gaan hoor!
Ik had/heb/had ook bedacht dat ik hier maar niet meer moet schrijven. Ik lees jullie woorden en ik word er zo verdrietig van. Ik loop de hele dag met jullie in mijn hoofd, weet niet wat ik moet zeggen, denk dat ik niets te melden heb, ken jullie nog niet goed, misschien zeg ik iets compleets onzinnigs, wat ik te melden heb is niet belangrijk, alles is al gezegd, niets aan toe te voegen, kan beter weer gaan struisvogelen........ Maar ondertussen zitten jullie wél in mijn hoofd, krijg ik jullie er niet uit en lees wél mee.
Het worstelen van Ster, het verhaal van Saar, Philomein die maar in mijn hoofd blijft zitten.......
En ondertussen blijft de gedachte dat ik niet belangrijk ben en worstel met dezelfde dingen als Appel en EV.
Wát als ML opeens beseft dat ik helemaal niet lief, leuk, aardig en sociaal ben? Wat dan? Hij zegt duizend keer op een dag dat ik mooi ben en dat hij veel van me houdt..... En toch blijft die vraag maar in mijn hoofd spoken, als een zeer hardnekkige weerhaak van een kilometertje of twee.
Ik heb er nooit mogen zijn, waarom dan nu wel?
EV, dat Zakwoordenboek der geneeskunde? Ik krijg net per post de boekenlijst. Dat boek staat er op. ISBN: 978 90 6228 420 5 (Coëlho). Heb jij dat boek? Dan zou ik dat graag van je overnemen.
Er staan nog twee boeken op, misschien dat jij die ook hebt?
* ISBN 978 90 35 220556 Anatomie, fysiologie en Pathologie van K.Kok
* ISBN 90 425 0392 0 Medische terminologie 3e druk L.Penning
Ik heb ooit ook een slijmbeursontsteking gehad, niet fijn! Inderdaad mee naar de ha gaan hoor!
vrijdag 4 september 2009 om 13:14
Echt waar, Jonnax? Ik vroeg het meer als grapje, maar ik heb idd het boek nog (al heeft op MP iemand er vanmorgen wel een bod op gedaan). Liever doe ik het dan natuurlijk over aan jou! Dat anatomieboek wat je noemt heb ik ook, maar dat wil je echt niet. Daar heb ik heel veel in zitten schrijven, onderstrepen, markeren; het ziet er niet meer uit!
Net even flink van me afgeschreven op mijn hyves over mijn pijn en dan bedoel ik de letterlijke pijn. Dat noem ik transformeren dus. Doe er iets mee, dat scheelt. Ik krijg wel koppijn ook van de krampachtige houdingen etc.
'Ik heb er nooit mogen zijn' zeg je Jonnax.
Dat was hier ook zo.
Maar.... ik zeg nu: je bent er niet zomaar gekomen, dat is iets wat groter is dan die daad van je ouders. Je bent hier, dus dat is je plek. Dat heeft iemand lang geleden ooit tegen me gezegd, en dat ben ik nooit vergeten. Oh ja, ik worstel er nog steeds wel mee, hoor. Maar ik probeer het te zien als het gevoel van dat kleine kind van toen, die die lading wel degelijk gevoeld (en geloofd en zich eigen gemaakt) heeft. Niet iets van nu. Nu geef ik mezelf bestaansrecht. Al is het maar door in zo'n blog flink de ruimte te nemen als dramaqueen - wat een ontdekking. Ik roep heel hard 'au' in mijn blog. Zelf de ruimte nemen.
En je bent lief, leuk, aardig en sociaal, dat weet ik zeker.
Zoals wij allemaal hier. Anders schreef je hier al niet.
Die mannen van ons hebben gewoon een lot uit de loterij.
Net even flink van me afgeschreven op mijn hyves over mijn pijn en dan bedoel ik de letterlijke pijn. Dat noem ik transformeren dus. Doe er iets mee, dat scheelt. Ik krijg wel koppijn ook van de krampachtige houdingen etc.
'Ik heb er nooit mogen zijn' zeg je Jonnax.
Dat was hier ook zo.
Maar.... ik zeg nu: je bent er niet zomaar gekomen, dat is iets wat groter is dan die daad van je ouders. Je bent hier, dus dat is je plek. Dat heeft iemand lang geleden ooit tegen me gezegd, en dat ben ik nooit vergeten. Oh ja, ik worstel er nog steeds wel mee, hoor. Maar ik probeer het te zien als het gevoel van dat kleine kind van toen, die die lading wel degelijk gevoeld (en geloofd en zich eigen gemaakt) heeft. Niet iets van nu. Nu geef ik mezelf bestaansrecht. Al is het maar door in zo'n blog flink de ruimte te nemen als dramaqueen - wat een ontdekking. Ik roep heel hard 'au' in mijn blog. Zelf de ruimte nemen.
En je bent lief, leuk, aardig en sociaal, dat weet ik zeker.
Zoals wij allemaal hier. Anders schreef je hier al niet.
Die mannen van ons hebben gewoon een lot uit de loterij.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 4 september 2009 om 13:17
En nu ga ik echt echt weg van het forum, ik zit hier al de hele morgen rond te hangen, echt veel te lang. Ik wil met de hond naar buiten, maar zit nog steeds op dat stomme pakket te wachten. Dan maar wat in de straat hier lopen, dan zie ik een evt. bestelbusje wel aankomen. Komt EH (Elmerhond) er weer bekaaid af, maar dat maak ik straks wel goed met 'm.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 4 september 2009 om 13:19
Jonna, ik hoop dat jij je draai gaat vinden hier.
Voor mij hoor jij er al helemaal bij en ik hoop dat je dat zelf ook zo gaat voelen.
Voor mij zijn jullie inmiddels vrouwen die 'gewoon' in mijn leven horen. Sommigen alleen op virtuele afstand, anderen ook irl.
Ik heb ook al vaker geprobeerd om afstand te nemen of zelfs helemaal weg te blijven. Maar dan mist er iets, mis ik jullie en deze plek hier.
Het geworstel met het gevoel er niet te mogen zijn is denk ik iets wat ons echt bindt, wat we allemaal op een of andere manier wel herkennen.
Mede daarom kunnen verhalen hier je denk ik ook zo raken, omdat het ook iets bij jezelf raakt.
Iets waar je soms misschien liever niet bij stil zou staan, maar wat na het lezen van iets in alle hevigheid boven komt.
Hoe pijnlijk het ook kan zijn, hoe heftig dingen ook zijn waarover hier geschreven wordt, het geeft ook steun.
Als je dat binnen kan laten komen maakt het toch wat minder eenzaam. Omdat je begrip vindt, erkenning en er mag zijn. Gewoon zoals je bent, met alles wat daarbij hoort.
Voor mij hoor jij er al helemaal bij en ik hoop dat je dat zelf ook zo gaat voelen.
Voor mij zijn jullie inmiddels vrouwen die 'gewoon' in mijn leven horen. Sommigen alleen op virtuele afstand, anderen ook irl.
Ik heb ook al vaker geprobeerd om afstand te nemen of zelfs helemaal weg te blijven. Maar dan mist er iets, mis ik jullie en deze plek hier.
Het geworstel met het gevoel er niet te mogen zijn is denk ik iets wat ons echt bindt, wat we allemaal op een of andere manier wel herkennen.
Mede daarom kunnen verhalen hier je denk ik ook zo raken, omdat het ook iets bij jezelf raakt.
Iets waar je soms misschien liever niet bij stil zou staan, maar wat na het lezen van iets in alle hevigheid boven komt.
Hoe pijnlijk het ook kan zijn, hoe heftig dingen ook zijn waarover hier geschreven wordt, het geeft ook steun.
Als je dat binnen kan laten komen maakt het toch wat minder eenzaam. Omdat je begrip vindt, erkenning en er mag zijn. Gewoon zoals je bent, met alles wat daarbij hoort.
vrijdag 4 september 2009 om 13:36
Ev, ik zou inderdaad dat boek graag van je willen hebben, zeg maar wat je er voor wilt hebben! Voor de andere boeken ga ik vanavond online even kijken en anders bestellen bij een reguliere boekhandel.
Weet niet meer wie het vroeg, maar de opleiding duurt een half jaar en heeft de mogelijkheid om verder te gaan in het secretarieële gedeelte. Dat weet ik nog niet of ik dat ga volgen.
Ik denk inderdaad dat dat is waarom ik me hier zo mijn plek weet, de herkenning en het gevoel dat we er niet mogen zijn. Dat we dat allemaal hebben.
En ja, jullie meiden 'spoken' in mijn hoofd.
Ev, dat houd ik me zo vaak voor: moet je eens kijken waar je bent gekomen? Moet je eens kijken waar je nu staat! En op die momenten voel ik me beresterk! Ik ben er nu, ik sta hier en mag er iets mee doen.
Philomein, hoe is het vandaag?
Ster, ik wens dat je je weer wat beter voelt, dat je niet meer zo 'zwart' ziet, dat de zon er voor je door mag komen! (houd je niet van, doe het lekker toch! )
Appel, hoe is het nu? Paniek aanval weer een beetje gezakt? Ik durf het bijna niet te vragen, lijkt zo vreselijk ongepast nu, maar ik ben zo benieuwd naar jouw achtergrond.
Saar, dank je wel voor je lieve woorden! Het komt wel goed met me hier
Sponge, hoe staat het met het schilderen? En wat ik jou nog wilde vragen, doe jij de tekenlessen vanuit een therapie? Ik vond het beeld wat je schetste over de vrouw in de spiegel zo mooi!
En nu ga ik ook wat doen. Boodschappen, koffie is op, straks Ixsje van het KDV halen want zijn mama is nog ziek, moet eigenlijk naar de opticien, maar geen zin.
Weet niet meer wie het vroeg, maar de opleiding duurt een half jaar en heeft de mogelijkheid om verder te gaan in het secretarieële gedeelte. Dat weet ik nog niet of ik dat ga volgen.
Ik denk inderdaad dat dat is waarom ik me hier zo mijn plek weet, de herkenning en het gevoel dat we er niet mogen zijn. Dat we dat allemaal hebben.
En ja, jullie meiden 'spoken' in mijn hoofd.
Ev, dat houd ik me zo vaak voor: moet je eens kijken waar je bent gekomen? Moet je eens kijken waar je nu staat! En op die momenten voel ik me beresterk! Ik ben er nu, ik sta hier en mag er iets mee doen.
Philomein, hoe is het vandaag?
Ster, ik wens dat je je weer wat beter voelt, dat je niet meer zo 'zwart' ziet, dat de zon er voor je door mag komen! (houd je niet van, doe het lekker toch! )
Appel, hoe is het nu? Paniek aanval weer een beetje gezakt? Ik durf het bijna niet te vragen, lijkt zo vreselijk ongepast nu, maar ik ben zo benieuwd naar jouw achtergrond.
Saar, dank je wel voor je lieve woorden! Het komt wel goed met me hier
Sponge, hoe staat het met het schilderen? En wat ik jou nog wilde vragen, doe jij de tekenlessen vanuit een therapie? Ik vond het beeld wat je schetste over de vrouw in de spiegel zo mooi!
En nu ga ik ook wat doen. Boodschappen, koffie is op, straks Ixsje van het KDV halen want zijn mama is nog ziek, moet eigenlijk naar de opticien, maar geen zin.
vrijdag 4 september 2009 om 14:35
Jonnax, ik heb je even een vriendenuitnodiging gestuurd, dan kan ik meteen je adres e.d. vragen.
Gisteravond had ik Perry Sport nog een mailtje gestuurd en ik zet net de computer aan om te kijken of ik een antwoord had en zo niet, dan zou ik gaan bellen, maar er was een mailtje! Met excuses voor het ongemak (ja hoor, drie dagen binnen zitten) en het pakket wordt morgen geleverd. Dus nu ga ik echt riant de deur uit en een lange wandeling bij het water maken met mijn lieve hond. Die geduldige lobbes!
Gisteravond had ik Perry Sport nog een mailtje gestuurd en ik zet net de computer aan om te kijken of ik een antwoord had en zo niet, dan zou ik gaan bellen, maar er was een mailtje! Met excuses voor het ongemak (ja hoor, drie dagen binnen zitten) en het pakket wordt morgen geleverd. Dus nu ga ik echt riant de deur uit en een lange wandeling bij het water maken met mijn lieve hond. Die geduldige lobbes!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 4 september 2009 om 14:35
Lieve Appel,
Het uitspreken en bèspreken van je 'terugvalangst' haalt het donkerste er vaak al vanaf.
Even benoemen wat je nou voelt, welke dingen je herkent, hoe het komt dat je weer terugvalt in ongewenste patronen.
Gewoon, even iemand die meedenkt, en weet wat er in je leeft.
Want dat het je bezig houd, dat blijkt.
Hoe hard jij ook vindt dat het nu over moet zijn, en het dus probeert te negeren, het houd je bezig. Misschien wel meer dan als je open zegt 'Ik heb het moeilijk, ik merk dat ik de neiging heb weer terug te vallen in bekend gedrag'.
Maar dat weet ik natuurlijk niet.
Ik kan me indenken dat dit topic iets is wat je heel erg bezig houd Jonna! Het is zo nieuw voor je om je uit te spreken over dit onderwerp, en het is eigenlijk zo'n groot iets!
Ik kan me gewoon voorstellen dat je daar 'vol' van bent. Vol van de onzekerheden over het praten, vol van dat er 'anderen' zijn 'net als jij'.
Maar ook hierbij kan het zijn dat dat helemaal niet zo is, en dat ik me de verkeerde kant op indenk haha.
Het uitspreken en bèspreken van je 'terugvalangst' haalt het donkerste er vaak al vanaf.
Even benoemen wat je nou voelt, welke dingen je herkent, hoe het komt dat je weer terugvalt in ongewenste patronen.
Gewoon, even iemand die meedenkt, en weet wat er in je leeft.
Want dat het je bezig houd, dat blijkt.
Hoe hard jij ook vindt dat het nu over moet zijn, en het dus probeert te negeren, het houd je bezig. Misschien wel meer dan als je open zegt 'Ik heb het moeilijk, ik merk dat ik de neiging heb weer terug te vallen in bekend gedrag'.
Maar dat weet ik natuurlijk niet.
Ik kan me indenken dat dit topic iets is wat je heel erg bezig houd Jonna! Het is zo nieuw voor je om je uit te spreken over dit onderwerp, en het is eigenlijk zo'n groot iets!
Ik kan me gewoon voorstellen dat je daar 'vol' van bent. Vol van de onzekerheden over het praten, vol van dat er 'anderen' zijn 'net als jij'.
Maar ook hierbij kan het zijn dat dat helemaal niet zo is, en dat ik me de verkeerde kant op indenk haha.
vrijdag 4 september 2009 om 16:26
Toch jammer dat Iry weer terug is hier...
Anders had ik even ongegeneerd kunnen klagen hoe vermoeiend de voorbereidingen zijn voor me.
Madame stelt zeer hoge eisen, aan de boodschappen de hoogste.
Van merk cola tot aan merk toiletpapier, overal moet ik rekening mee houden.
Tot nu toe heb ik het boodschappen doen uitgesteld, mede vanwege de mij opgelegde klusjes hier in huis, maar ik zal er toch aan moeten geloven nu.
Madame wil namelijk ook op tijd opgehaald worden, doet er niet toe dat ik dan eerst in de file kom te staan.
Dus lieve vrouwen hier, ik hoop op wat steun van jullie om mij hier doorheen te slaan.
Alvast heel erg bedankt!
Anders had ik even ongegeneerd kunnen klagen hoe vermoeiend de voorbereidingen zijn voor me.
Madame stelt zeer hoge eisen, aan de boodschappen de hoogste.
Van merk cola tot aan merk toiletpapier, overal moet ik rekening mee houden.
Tot nu toe heb ik het boodschappen doen uitgesteld, mede vanwege de mij opgelegde klusjes hier in huis, maar ik zal er toch aan moeten geloven nu.
Madame wil namelijk ook op tijd opgehaald worden, doet er niet toe dat ik dan eerst in de file kom te staan.
Dus lieve vrouwen hier, ik hoop op wat steun van jullie om mij hier doorheen te slaan.
Alvast heel erg bedankt!
vrijdag 4 september 2009 om 17:00
Wil wel even vermelden dat ze boodschappen bij de Aldi wilde gaan halen.
Ik bedoel dat verzin je toch ook niet voor je gasten?
Het is voor mij al een opgave dat ik naar de ghetto ga .
Wat ik uiteraard met liefde voor haar over heb .
Oke ik ben ook naar de Aldi geweest toen ze kwam ,maar alleen om haar lekker thuis te laten voelen met broodjes van de Aldi.
Ik denk dat ze een cultuurshock had gekregen met luxe broodjes van de bakker.
Jammer dat ze klaagt terwijl ik zo mijn best deed.
Ik bedoel dat verzin je toch ook niet voor je gasten?
Het is voor mij al een opgave dat ik naar de ghetto ga .
Wat ik uiteraard met liefde voor haar over heb .
Oke ik ben ook naar de Aldi geweest toen ze kwam ,maar alleen om haar lekker thuis te laten voelen met broodjes van de Aldi.
Ik denk dat ze een cultuurshock had gekregen met luxe broodjes van de bakker.
Jammer dat ze klaagt terwijl ik zo mijn best deed.
vrijdag 4 september 2009 om 17:01
Jonna, ik heb beloofd iets over mezelf te vertellen.
Ik ben dus Appel.
Woon al weer 5 jaar samen met vriend en appelhond. Die overigens niet groen is.
Heb een goede band met mijn ouders, altijd gehad.
Ben op mijn 12e twee keer verkracht door een bekende.
Hier heb ik nooit over gesproken. Ben pas een jaar of drie geleden gaan praten. Dit nav een zelfde soort ervaring op een vakantie. In die periode ging het totaal de verkeerde kant met mij op. Kilo's afgevallen en ik was een wrak.. Dus moest wel gaan praten.
Terecht gekomen bij een psycholoog die me doorgestuurd heeft naar een psychotherapeutisch centrum.
Daar heb ik oa de etiketjes recidiverende depressieve stoornis met auditieve psychotische verschijnselen, persoonlijkheidsstoornis NAO, meerdere trekken van borderlinestoornis en PTSS gekregen.
Allerlei etiketjes waar ik me lekker niets van aan trek!
Ben toen begonnen aan dagbehandelingstherapie. Dit zou eigenlijk zo'n 15 maanden duren, maar ben na 8 maanden gedwongen gestopt na een opname omdat het echt niet goed ging.
Nu ga ik beginnen met EMDR therapie in de hoop dat veel van mijn klachten zullen verminderen of zelfs verdwijnen.
Heb je hier iets aan?
Ik ben dus Appel.
Woon al weer 5 jaar samen met vriend en appelhond. Die overigens niet groen is.
Heb een goede band met mijn ouders, altijd gehad.
Ben op mijn 12e twee keer verkracht door een bekende.
Hier heb ik nooit over gesproken. Ben pas een jaar of drie geleden gaan praten. Dit nav een zelfde soort ervaring op een vakantie. In die periode ging het totaal de verkeerde kant met mij op. Kilo's afgevallen en ik was een wrak.. Dus moest wel gaan praten.
Terecht gekomen bij een psycholoog die me doorgestuurd heeft naar een psychotherapeutisch centrum.
Daar heb ik oa de etiketjes recidiverende depressieve stoornis met auditieve psychotische verschijnselen, persoonlijkheidsstoornis NAO, meerdere trekken van borderlinestoornis en PTSS gekregen.
Allerlei etiketjes waar ik me lekker niets van aan trek!
Ben toen begonnen aan dagbehandelingstherapie. Dit zou eigenlijk zo'n 15 maanden duren, maar ben na 8 maanden gedwongen gestopt na een opname omdat het echt niet goed ging.
Nu ga ik beginnen met EMDR therapie in de hoop dat veel van mijn klachten zullen verminderen of zelfs verdwijnen.
Heb je hier iets aan?
