Psyche
alle pijlers
lang geleden... deel 5
zaterdag 3 april 2010 om 18:52
Vervolg van "lang geleden verkracht niet behandelt maar wel last ervan hebben" deel 4.
Inmiddels zijn er een aantal wel degelijk bezig met een behandeling( in allerlei vormen) en andere die niet daarvoor kiezen.
Lang geleden... deel 4
Inmiddels zijn er een aantal wel degelijk bezig met een behandeling( in allerlei vormen) en andere die niet daarvoor kiezen.
Lang geleden... deel 4
anoniem_30197 wijzigde dit bericht op 03-04-2010 20:14
Reden: link geplaatst
Reden: link geplaatst
% gewijzigd
maandag 24 mei 2010 om 12:23
Het voelde de vorige keer ook als een mokerslag Hanke, exact dezelfde manier, helemaal uit het niets.
Nu voelt het weer als een mokerslag maar voel ik mij daarnaast ook flink genaaid omdat hij niet heeft gedaan wat hij beloofde toen, praten! en gewoon glashard heeft gelogen dat alles nu helemaal in orde was en ik mij geen zorgen meer hoefde te maken.
Niet iedereen weet het nog, mijn ouders zijn op vakantie die laat ik even in het ongewisse.
De rest is ook zeer geschrokt, zagen het ook totaal niet aankomen.
Nu voelt het weer als een mokerslag maar voel ik mij daarnaast ook flink genaaid omdat hij niet heeft gedaan wat hij beloofde toen, praten! en gewoon glashard heeft gelogen dat alles nu helemaal in orde was en ik mij geen zorgen meer hoefde te maken.
Niet iedereen weet het nog, mijn ouders zijn op vakantie die laat ik even in het ongewisse.
De rest is ook zeer geschrokt, zagen het ook totaal niet aankomen.
maandag 24 mei 2010 om 13:27
she don't want the world
"She Don't Want The World"
The open wound she hides
She just keeps it bundled up
And never lets it show
She can't take much more of this
But she can't let it go
And that's ok, she don't want the world
All the things she says
While he's just lying there
Without someone to hear her cry
She slips off into a dream
About a place to hide
And that's ok, she don't want the world
This love she feels
Everything she's ever known
Or ever thought was real
Seems like it's been thrown away
Now how's she gonna live
It's ok, she don't want the world
Those words he never spoke
Haunt her life, the memories
Of all the times before
She tried to show him love
While he would only ask for more
But it's ok, she don't want the world
Softly in her sleep
Pictures of the life she's longing
For slowly appear
She's seen them all before
But somehow never quite this clear
She just smiles, she don't want the world
This love she feels
Everything she's ever known
Or ever thought was real
Seems like it's been thrown away
Now how's she gonna live
It's ok, she don't want the world
A brand new morning shines
As she wakes up alone again
This time to face the day
She swears there's time to make it
As she simply walks away
And it's ok, she don't want the world
"She Don't Want The World"
The open wound she hides
She just keeps it bundled up
And never lets it show
She can't take much more of this
But she can't let it go
And that's ok, she don't want the world
All the things she says
While he's just lying there
Without someone to hear her cry
She slips off into a dream
About a place to hide
And that's ok, she don't want the world
This love she feels
Everything she's ever known
Or ever thought was real
Seems like it's been thrown away
Now how's she gonna live
It's ok, she don't want the world
Those words he never spoke
Haunt her life, the memories
Of all the times before
She tried to show him love
While he would only ask for more
But it's ok, she don't want the world
Softly in her sleep
Pictures of the life she's longing
For slowly appear
She's seen them all before
But somehow never quite this clear
She just smiles, she don't want the world
This love she feels
Everything she's ever known
Or ever thought was real
Seems like it's been thrown away
Now how's she gonna live
It's ok, she don't want the world
A brand new morning shines
As she wakes up alone again
This time to face the day
She swears there's time to make it
As she simply walks away
And it's ok, she don't want the world
maandag 24 mei 2010 om 23:53
dinsdag 25 mei 2010 om 01:40
Ik heb inmiddels toch maar een topic geopend.
De reden is om daar wat vaker te ventileren zodat ik afstand kan krijgen van Vriend en het mailen naar hem gaat stoppen.
Ik heb vanavond gevraagd of hij even met mij wilde prateb en dat wilde hij dan wel
Het verliep wat stroef maar ging redelijk.
Ik had eerder op de dag al een mail gestuurd dat we op een constructievere manier met elkaar om moet gaan en dat niet op deze manier is.
We eerst maar even wat afstand moeten nemen om de druk van de ketel te krijgen en we hopelijk dadelijk een modus te pakken krijgen waarin het beter lukt.
Maar dat daar wel gsprekken voor nodig zijn, en ook het dan inhoudelijk over de breuk zal moeten gaan.
Misschien dat hij dan tijdelijk weer hier kan komen wonen op het oog van de kinderen.
Hij weet nog niet of hij dat wil, maar reageerder redelijk positief.
Heb gezegd dat ik ook nue geen antwoorden verwacht, laat maar eerst bezinken.
Ik wil uit mijn woede stand komen, het vreet te veel aan mij.
De reden is om daar wat vaker te ventileren zodat ik afstand kan krijgen van Vriend en het mailen naar hem gaat stoppen.
Ik heb vanavond gevraagd of hij even met mij wilde prateb en dat wilde hij dan wel
Het verliep wat stroef maar ging redelijk.
Ik had eerder op de dag al een mail gestuurd dat we op een constructievere manier met elkaar om moet gaan en dat niet op deze manier is.
We eerst maar even wat afstand moeten nemen om de druk van de ketel te krijgen en we hopelijk dadelijk een modus te pakken krijgen waarin het beter lukt.
Maar dat daar wel gsprekken voor nodig zijn, en ook het dan inhoudelijk over de breuk zal moeten gaan.
Misschien dat hij dan tijdelijk weer hier kan komen wonen op het oog van de kinderen.
Hij weet nog niet of hij dat wil, maar reageerder redelijk positief.
Heb gezegd dat ik ook nue geen antwoorden verwacht, laat maar eerst bezinken.
Ik wil uit mijn woede stand komen, het vreet te veel aan mij.
dinsdag 25 mei 2010 om 11:17
Zo...! Hoe vreemd is dat, mijn twee lieverdjes hier naast dit schrijfvak, als ik hier zit te typen. Hoe heftig, en toch ook een klein beetje samen. Samen. Kut. Niks samen. Ze zijn weet ik veel waar ergens, en ik weet niets, en we kwamen hun vader zijn naam van de week tegen op een lijst van burgerslachtoffers van de Irakese oorlog - natuurlijk weet ik niet of hij dat ook echt is, want er stonden geen gegevens zoals geboortedatum bij. Maar hoe kan ik dat weer uitzoeken?
Ik ben weer helemaal onrustig sinds ik dat gezien heb en denk zoveel. Als hij dood is, waar zijn de kinderen dan? Bij zijn familie? Het is allemaal zo onwerkelijk, zo surrealistisch. Ik heb me gisteravond helemaal te pletter gejankt, ik heb een mail geschreven aan mijn therapeute die ik niet durfde te versturen en ik heb op onze hyves geschreven en dat weer gewist.
Weer deze dag, deze dag waarin zoveel ouders aan hun vermiste kinderen denken. De 8e keer al voor mij. Ik kan er gewoon niet bij. Ik kan niet bevatten hoe mijn leven is veranderd. Ik kan me niet voorstellen hoe ik moet verder leven. Had ik maar nooit kinderen gehad. Had ik hem maar nooit gekend. Maar dat heeft geen enkele zin. Zij hebben mij moeder gemaakt voor altijd. Alleen kan ik er geen bal mee. Niks. Ik moet ophouden nu, anders komt alles weer zo ongelooflijk naar boven en vanmiddag krijg ik bezoek.
Ik ben weer helemaal onrustig sinds ik dat gezien heb en denk zoveel. Als hij dood is, waar zijn de kinderen dan? Bij zijn familie? Het is allemaal zo onwerkelijk, zo surrealistisch. Ik heb me gisteravond helemaal te pletter gejankt, ik heb een mail geschreven aan mijn therapeute die ik niet durfde te versturen en ik heb op onze hyves geschreven en dat weer gewist.
Weer deze dag, deze dag waarin zoveel ouders aan hun vermiste kinderen denken. De 8e keer al voor mij. Ik kan er gewoon niet bij. Ik kan niet bevatten hoe mijn leven is veranderd. Ik kan me niet voorstellen hoe ik moet verder leven. Had ik maar nooit kinderen gehad. Had ik hem maar nooit gekend. Maar dat heeft geen enkele zin. Zij hebben mij moeder gemaakt voor altijd. Alleen kan ik er geen bal mee. Niks. Ik moet ophouden nu, anders komt alles weer zo ongelooflijk naar boven en vanmiddag krijg ik bezoek.
elmervrouw wijzigde dit bericht op 25-05-2010 18:42
Reden: taalfoutje
Reden: taalfoutje
% gewijzigd
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 26 mei 2010 om 14:06
Nee, niet bepaald. Drie vriendinnen kwamen, ik ken ze al jarenlang (twee van hen kenden zelfs mijn kinderen nog). En ondanks mijn kaarsje bij de foto's van de kinderen, in de woonkamer; ondanks poster op het voorraam, en ondanks mijn vergeetmeniet-speldje, dachten ze er niet eens uit zichzelf aan.
Ik ben er zelf over begonnen, na een tijd. Toen zei eentje wel 'dat we er niet aan dachten is zeker wel een teleurstelling' waarop ik JA zei. Blegh. Ik heb het al langere tijd eigenlijk wel gehad met deze vrouwen, in ieder geval met die twee. Nooit eens belangstelling vanuit zichzelf over dingen waar ik mee bezig ben, en ik maar luisteren naar hun verhalen over (klein)kinderen en kwaaltjes (argh). Ik heb ze er ooit op aangesproken, maar toen kwamen ze met allerlei voorbeelden waarin ze wel naar iets gevraagd zouden hebben.
Maar mijn gevoel van katerigheid na elk bezoek is gebleven en nu wel helemaal opgelaaid, eigenlijk. En die zie ik dan elke twee, drie weken! Ik denk dat ik er echt nog een keer over ga beginnen, en misschien die activiteit eens op een lager pitje zet voor de zomer, want dit kost mij teveel energie. Tja, het is voor mij een hot item, relaties: wie doet er ook moeite voor mij (en ik niet alleen maar steeds voor de ander).
En ik ben vaak genoeg over 'moeilijkere dingen' begonnen zodat ze weten dat er geen onbespreekbare onderwerpen zijn, dus dat is ook geen excuus. Ik begin echt te denken dat ze minder in mij geïnteresseerd zijn dan ik in hun. Loop ik dus weer te pleasen, hoe hardnekkig kun je zijn.
Ik ben er zelf over begonnen, na een tijd. Toen zei eentje wel 'dat we er niet aan dachten is zeker wel een teleurstelling' waarop ik JA zei. Blegh. Ik heb het al langere tijd eigenlijk wel gehad met deze vrouwen, in ieder geval met die twee. Nooit eens belangstelling vanuit zichzelf over dingen waar ik mee bezig ben, en ik maar luisteren naar hun verhalen over (klein)kinderen en kwaaltjes (argh). Ik heb ze er ooit op aangesproken, maar toen kwamen ze met allerlei voorbeelden waarin ze wel naar iets gevraagd zouden hebben.
Maar mijn gevoel van katerigheid na elk bezoek is gebleven en nu wel helemaal opgelaaid, eigenlijk. En die zie ik dan elke twee, drie weken! Ik denk dat ik er echt nog een keer over ga beginnen, en misschien die activiteit eens op een lager pitje zet voor de zomer, want dit kost mij teveel energie. Tja, het is voor mij een hot item, relaties: wie doet er ook moeite voor mij (en ik niet alleen maar steeds voor de ander).
En ik ben vaak genoeg over 'moeilijkere dingen' begonnen zodat ze weten dat er geen onbespreekbare onderwerpen zijn, dus dat is ook geen excuus. Ik begin echt te denken dat ze minder in mij geïnteresseerd zijn dan ik in hun. Loop ik dus weer te pleasen, hoe hardnekkig kun je zijn.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 26 mei 2010 om 14:07
woensdag 26 mei 2010 om 16:12
EV ik vind de reacties (of dus geen reactie ) van je vriendinnen onbegrijpelijk. Kan me helemaal voorstellen dat je het contact op een lager pitje zet. Terwijl ik het lees word ik al boos.
Gelukkig zijn er mensen waarmee je het wel kunt delen. Maar van vriendinnen die je al zolang kent en die je kinderen hebben meegemaakt verwacht je meer.
Gelukkig zijn er mensen waarmee je het wel kunt delen. Maar van vriendinnen die je al zolang kent en die je kinderen hebben meegemaakt verwacht je meer.
woensdag 26 mei 2010 om 18:02
Vanmiddag moest ik naar het postkantoor (op de fiets! in de regen! kwartier fietsen!) en ha, voor mezelf, want ik ben daarna zomaar onverwacht naar die derde vriendin gegaan, degene met méér gevoel, en heb het er met haar over gehad.
Al met al is me wel duidelijk geworden dat ik degene ben die veranderd is in de loop der jaren, en dat het nu gewoon minder klikt met mij en die twee anderen. En dat zij gewoon niet in staat zijn om zich een beetje te verplaatsen in een ander; iets wat me al veel langer is opgevallen.
En ik heb geen zin meer in 1-richtingsverkeer-gedoe met mensen, dus ik zie een besluit aankomen
(nog twee weken om te bedenken hoe ik dat ga vertellen).
Al met al is me wel duidelijk geworden dat ik degene ben die veranderd is in de loop der jaren, en dat het nu gewoon minder klikt met mij en die twee anderen. En dat zij gewoon niet in staat zijn om zich een beetje te verplaatsen in een ander; iets wat me al veel langer is opgevallen.
En ik heb geen zin meer in 1-richtingsverkeer-gedoe met mensen, dus ik zie een besluit aankomen
(nog twee weken om te bedenken hoe ik dat ga vertellen).
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
