Lotgenotengroep depressie

28-09-2025 16:03 327 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik zou graag van dit topic een lotgenotengroep depressie willen maken.

Dat we elkaar ondersteunen om de dag door te komen en elkaar er door heen te slepen.

Zelf terugval in depressie. Geprobeerd om antidepressiva te verhogen, maar is niet gelukt. Te veel bijwerkingen. Binnenkort overleg met psychiater hoe nu verder. Merk ook dat ik weer moeite heb om iedere dag naar buiten te gaan en sowieso te bewegen. Zou het liefst vaak op bed liggen. Alles lijkt ook uitzichtloos en hopeloos.
Verschrikkelijk, ik gun het mijn ergste vijand niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tv kijken lukt mij juist goed. Dan ben ik echt even uit mijn hoofd alleen blijf ik dat dan weer te lang doen juist omdat het zo lekker afleid.
Mijn zoontje wilde graag de kerstboom pas na sinterklaas. Dus vooruit dan maar :-D
Ik heb de plannen inmiddels wel rond maar ik krijg juist de zenuwen van zo'n drukke maand. En in december is mijn vader overleden waardoor ik de maand al minder leuk vind en hem nog een beetje extra mis met die dagen.
Terug van weggeweest
Alle reacties Link kopieren Quote
Klopt Starshine, als je thuis werkt blijf je idd meer in je hoofd zitten. Wat dat betreft werk ik liever op kantoor, ik zit vaak in m’n uppie in een kantoortje maar de reuring op de gang zorgt voor afleiding en een bepaalde sfeer. Kantoor voelt mij als een soort veilige omgeving waar angsten en depressie minder bestaat.
Maar natuurlijk heeft thuis werken ook vele voordelen, wat meer vrijheid en af en toe een klein klusje tussendoor.

Het klinkt lastig om steeds te analyseren hoe je je voelt. Ik doe dat weer op een andere manier, ik ben constant bezig met hoe ik me lichamelijk voel door m’n hypochondrie.
Hoe ik me mentaal voel voelt soms meer als een waas ofzo.
Ik hoop dat je er wat meer grip op krijgt als de medicatie goed werkt en daardoor ook de prikkels wat minder binnenkomen.

Iedereen een fijne dag gewenst!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik werk ook graag op kantoor dat geeft meer afleiding en lukt het meer uit mijn hoofd te zijn. Helaas hebben we steeds minder werkplekken en komt het met privé ook niet altijd uit ivm sport of afspraken kinderen meestal.
Terug van weggeweest
Alle reacties Link kopieren Quote
Bericht gewist, wil jullie niet belasten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieve Marcha, je hoeft niks te wissen hoor. Je mag hier altijd van je afschrijven wat er ook is. :heart: Het is zeker geen belasten, je hart luchten mag altijd.

@ditishet en @pumkin: wat goed dat jullie toch naar kantoor gaan! Dat geeft inderdaad meer afleiding. Ik probeer 1x per week te gaan. Dat lukt soms wel, soms niet. Maar omdat ik nog in de medicatie aanpassing fase zit, probeer ik maar gewoon te kijken hoe het gaat. Ben heel erg overprikkeld, dus wil aan de ene kant stress en druk vermijden. Aan de andere kant is het ook fijn als naar kantoor gaan wel gewoon lukt en normaal voelt.

@Pumpkin: lastig om steeds met je lichaam bezig te zijn. Ik merk dat nu wel met spanning (spierpijn, tintelingen, moe), maar denk dan niet dat er iets aan de hand is. Heb je wel periodes waarin dat beter gaat?

@ditishet: klinkt als een lastige maand december. Logisch dat je je vader extra mist. Is de drukte ook fijn of kan je het nog een beetje zelf bepalen wat jullie doen? In november heb ik de maand waarin ik mijn moeder en zoontje verloren ben. Dus snap wat je bedoelt met een minder leuke maand. Hopelijk kom je december straks toch goed door en geeft de medicatie je nog een beetje meer ondersteuning.

Ik voel me vandaag minder. Moe, spierpijn, weinig energie en dat gevoel dat het niet lukt en een beetje somber. Hoort er helaas ook nog bij. Maar vind het wel weer even lastig hoor. Hoop op betere dagen en vooral op minder schommelingen.

Sterke voor iedereen hier!
Alle reacties Link kopieren Quote
Hebben jullie soms ook dat je vaker moet huilen op een dag zonder dat je eigenlijk precies weet waarom? Net als spanning of onrust, het komt soms zomaar (zo lijkt het in ieder geval).
Alle reacties Link kopieren Quote
Je hoeft niks te wissen Marcha in ieder geval niet voor ons.

Vervelend starshine. Ik voel me vandaag ook wat onrustig. Maar werk is heel druk. Thuis ook wel. Gedoe met de puber en voor de jongste begint het zoeken van een middelbare school. Dan is het soms pittig dat ik niks kan verdelen.
Het weer helpt ook niet he.
Dat snap ik dat november zwaar voor je is :hug:

Sommige dagen denk ik ja ik voel echt verschil met de medicatie maar sommige dagen ook totaal niet. Zoals vandaag maar ik ben ook moe.
Terug van weggeweest
Alle reacties Link kopieren Quote
Lieve allemaal, het gaat niet zo goed met mij. Ben sinds gisteren nacht erg somber, zodra ik wakker ben schreeuw ik het uit, ik ben mezelf zo kwijt geraakt de afgelopen maanden. Ik voel zo een spanning wat bijna ondraaglijk is.

Ik heb de zorg voor mijn partner, en dat doe ik met liefde maar het kost mij zoveel energie. En ik wil en kan hem niet belasten met wat ik voel, en probeer niks te laten merken. Want ik wil dat hij in rust kan herstellen.

Op dit moment weet ik het even niet meer!
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat ongelooflijk naar Marcha, voel heel erg met je mee. Wat een rot periode is dit voor jullie. Wat knap dat je je tegenover je partner staande kan blijven houden, is echt niet niks als je je zo somber voelt. Wil je heel veel kracht wensen en hoop heel erg dat je je straks wat beter voelt!
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat naar Marcha. Wat knap dat je toch voor je partner blijft zorgen. Maar gaat het niet ten koste van jezelf door juist niks te laten merken? Ik denk ook vaak dat ik mijn partner niet wil belasten. Maar het is geen belasten en je mag ook gewoon aangeven hoe het voor jou voelt. Je partner houdt van je, hoe je je ook voelt. Misschien geeft het meer lucht om het wel gewoon te kunnen zeggen. Ook al is het maar 1 of 2 zinnen en ga je daarna alsnog door met zorgen. Je partner hoeft verder niks te doen, een knuffel of even kletsen kan al genoeg zijn. Heel veel sterkte en een dikke knuffel!
Alle reacties Link kopieren Quote
Starshine42 schreef:
26-11-2025 12:09
Wat naar Marcha. Wat knap dat je toch voor je partner blijft zorgen. Maar gaat het niet ten koste van jezelf door juist niks te laten merken? Ik denk ook vaak dat ik mijn partner niet wil belasten. Maar het is geen belasten en je mag ook gewoon aangeven hoe het voor jou voelt. Je partner houdt van je, hoe je je ook voelt. Misschien geeft het meer lucht om het wel gewoon te kunnen zeggen. Ook al is het maar 1 of 2 zinnen en ga je daarna alsnog door met zorgen. Je partner hoeft verder niks te doen, een knuffel of even kletsen kan al genoeg zijn. Heel veel sterkte en een dikke knuffel!
Hier sluit ik mij bij aan! Misschien helpt het juist om hem kort te zeggen wat je voelt. Hij is je partner en hij weet er al vanaf. Het is ook niet niks allemaal :hug:
Terug van weggeweest
Alle reacties Link kopieren Quote
Starshine42 schreef:
26-11-2025 12:09
Wat naar Marcha. Wat knap dat je toch voor je partner blijft zorgen. Maar gaat het niet ten koste van jezelf door juist niks te laten merken? Ik denk ook vaak dat ik mijn partner niet wil belasten. Maar het is geen belasten en je mag ook gewoon aangeven hoe het voor jou voelt. Je partner houdt van je, hoe je je ook voelt. Misschien geeft het meer lucht om het wel gewoon te kunnen zeggen. Ook al is het maar 1 of 2 zinnen en ga je daarna alsnog door met zorgen. Je partner hoeft verder niks te doen, een knuffel of even kletsen kan al genoeg zijn. Heel veel sterkte en een dikke knuffel!
Hier sluit ik mij bij aan! Misschien helpt het juist om hem kort te zeggen wat je voelt. Hij is je partner en hij weet er al vanaf. Het is ook niet niks allemaal :hug:
Terug van weggeweest
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoe gaat het nu Marcha? Hoop dat je ook weer een momentje van rust hebt of in ieder geval iets minder spanning. :hug:

Hier ook veel spanning. Maar nu zit het vooral in mijn lijf, in mijn hoofd gaat het dan wel. Klinkt misschien gek, maar dan neemt het je minder over. Al is het wel lastig om dan te bepalen wat je doet, omdat ontspannen niet echt lukt. Kijk een beetje tv en ga zo nog even de was doen. En de kinderen hebben woensdagmiddag vrij voor wat afleiding en kletsen tussendoor. Hoop dat het ooit weer stabieler wordt, maar schijnt een normale fase te zijn van ad medicatie dat alles na 3,5 week nog volop schommelt. Dan is het in ieder geval in beweging,

Ik hoop dat iedereen hier in ieder geval een lichtpuntje heeft. Gisteren had ik een huildag maar in de ochtend lag de kleinste even bij mij in bed, toen ging hij zich verstoppen voor papa. Daar kon ik wel om lachen. Als is het maar een heel klein momentje, ik schrijf ze op om te weten dat die er ook zijn. En slapen vind ik op het moment heerlijk. Dat is ook wel eens anders geweest.

Ik hou van deze uitspraak: not every day is good, but there is something good in every day. Ik hoop zo dat dit voor iedereen is. Al is het maar piepklein. :redrose:
Alle reacties Link kopieren Quote
En hoe gaat het met iedereen? Voelen jullie je al wat beter?
Bij mij gaat het op en af, ik eet heel weinig waardoor de energie natuurlijk enorm laag is. Alles is een beetje wazig en het lijkt ook maar niet op te houden met nieuwe problemen. Er komen heel veel nieuwe gebeurtenissen aan waardoor ik totaal geen ontspanning heb. Probeer echt wel positieve dingen te zien, hoe klein ook net als wat jij zegt Starshine.
Alle reacties Link kopieren Quote
Marcha, wat naar om te lezen dat het niet goed gaat. Ik hoop dat je je vandaag wat beter voelt. Natuurlijk kun je hier gewoon alles kwijt en hoef je niks te wissen, daar is dit topic juist voor :rose:
Heb je nog iets tegen je partner kunnen zeggen? Ik snap dat je hem niet wilt belasten maar even kort zeggen hoe je je voelt kan al enorm opluchten. Of misschien bij iemand anders je hart luchten? Dat kan soms al zo veel schelen.
Voel je iig nooit bezwaard om dat hier te komen doen!!

Starshine, mooie uitspraak en er zit zeker waarheid in. Soms is het wel lastig om het goede te zien op een vreselijke dag waardoor het goede overschaduwd wordt.
Goed dat je toch probeert te genieten van de kleine dingetjes. Dat zijn ook hele waardevolle momenten zoals dat je kleinste zich ging verstoppen.
Ik dacht dat ad medicatie na 6 weken zo’n beetje z’n werk doet dus je zit over de helft 😉

Carrie, rot dat er steeds nieuwe problemen bij komen. Zijn het wel problemen die op te lossen zijn? Soms lijkt het ook net of alles dan tegelijk komt, net als je het er niet bij kan hebben.
Eten (gezond) is wel belangrijk. Heb je er gewoon geen behoefte aan of krijg je het echt niet binnen?

Gister had ik wel een redelijke dag maar vandaag een stuk minder. Vanmorgen met de kat op controle maar de uitslag is niet goed, moet nu voor verder onderzoek naar 2e lijns kliniek maar maak me zo’n zorgen. Dat beestje is m’n alles, kan me geen leven zonder haar voorstellen, moet al janken bij het idee (wat ik dus ook al de hele dag doe)
Met m’n partner gaat het minder en onderzoeken schieten niet op, artsen die niet terugbellen etc. Ook zo frustrerend.

Ik zei hier eerder dat ik m’n huishouden goed bij maar eigenlijk klopt dat ook niet, ja ik stofzuig en dweil iedere dag, doe de was en alles is opgeruimd maar de dingen die ik vroeger wel deed kan ik niet opbrengen zoals alles van de vloer zetten en dan dweilen ipv er maar wat om heen, de koelkast schoonmaken, onder bed goed stofzuigen, dat soort dingen. Ik weet dat het niet zo belangrijk is maar voor mijn gevoel dus wel en het geeft me veel stress en angst dat ik het niet kan opbrengen. Zulke dingen wegen gewoon allemaal te zwaar.

Ik wens iedereen een fijne avond ondanks alle shit. Ik ga na het eten proberen niet te veel na te denken met hulp van de tv :)
Alle reacties Link kopieren Quote
Hier gaat het ook even niet zo heel goed.. :-(
Heb gisteren vrijwilligerswerk gehad en merk dan wel dat ik het ook wel weer heb gemist sociale contacten ben dan weer even mijn sociale 'vrolijke' zelf althans soort van.
Zodra ik thuiskom trekt die sombere sluier heel snel weer op, slecht geslapen denk ook gewoon overprikkeld en ik moet gewoon alles bij elkaar rapen als ik iets ga ondernemen.
Vandaag echt een slechte dag, moe buikpijn, hormonen en heel angstig.
Soms maken mijn gedachtes dan rare sprongen en ben ook de deur niet uit geweest vandaag.
Probeer morgen weer een stukje te gaan wandelen maar voel me vandaag even heel ellendig.
Waar ben ik soms gebleven? Dat gevoel :(

(Ze zijn hier ook nog eens aan het klussen/renoveren, niet in huis maar om het huis dus hoor vanaf het moment dat ik wakker word continu geluiden dus dat helpt ook niet mee om tot rust te komen :facepalm: )
yesss wijzigde dit bericht op 27-11-2025 17:53
13.54% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
@Pumpkin lover wat rot van je kat, ik ken het zo erg!
Het is alles overheersend, hoe oud is hij of zij?
Ik heb in juli afscheid moeten nemen van mijn maatje en het is erg zwaar geweest en nog, mis ze elke dag..
Huisdieren zijn gewoon familie en onderdeel van je leven en routine.
Ik hoop zo dat het alsnog meevalt en dat je nog veel tijd samen mag hebben, ik duim voor je en houd ons op de hoogte en dan ook nog de zorgen met je partner erbovenop dat geeft ook weer stress. Heel veel sterkte :heart:
yesss wijzigde dit bericht op 27-11-2025 17:55
26.29% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat een mooie uitspraak Starshine, de dagen hebben echt wel veel van die momentjes alleen is het soms zo moeilijk om ze te zien of te voelen.
Gisteren lukte het me wel iets beter maar vandaag is het weer één sombere hopeloze bende in mijn hoofd.

Heb wel het 6 minuten dagboek besteld waarin je elke dag dingen kan opschrijven waar je dankbaar voor bent en wat je anders wil doen maar het lukt me nog even niet, misschien lukt het over een tijdje wel om eraan te beginnen.

@Macha wat rot dat je je zo voelt er komt ook veel op je af en ik denk dat het dan even moeilijk is om jezelf ook niet te verliezen in de situatie, hoe gaat ie nu? Hopelijk kun je toch ergens wat rust vinden de komende tijd!
En eens met de rest, soms kan het helpen om het uit te spreken geeft het daarna inderdaad wat ruimte

Hopelijk heeft iedereen een beetje een rustige avond en fijn dat we elkaar hier een beetje kunnen steunen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Lief van je Yesss.
Wat erg dat je onlangs afscheid heb moeten nemen van je kat. Ik kan me goed voorstellen dat je haar nog enorm mist. Een huisdier is inderdaad een familielid en met het ene dier heb je nog meer een band als met de andere. Zoiets moet echt slijten en dan nog.
Hoe oud is ze geworden?
Die van mij is nog maar iets van 5 (ze komt uit het asiel dus weet het niet precies) dus veels te jong.
Afwachten tot ik bij de specialist terecht kan duurt dan ook zo lang, ga het liefst morgen al. Ze doet het verder goed hoor, ik merk niks aan haar maar ik ben sowieso hyperalert wat m’n dieren betreft en dat is nu nog een graadje erger en dan druk ik het nog zwak uit…

Ik herken het gevoel van waar ben ik gebleven. Echt een rotgevoel.
Ahhh, balen dat ze net aan het klussen zijn in je buurt, ik kan daar ook niet tegen. Ik hoop dat het renoveren niet te lang gaat duren. Zeker als je al niet lekker in je vel zit en je het liefst niet buiten komt.
Goed dat je toch naar vrijwilligerswerk gaat. Misschien soms ook zwaar maar anders kom je misschien ook in een soort isolement? Maar zodra je lichaam of mentaal vlak aangeeft dit is te veel zou ik wel pas op de plaats maken hoor.
Ik hoop dat je vanavond wat tot rust kan komen en goed slaapt. Te weinig slaap maakt je extra labiel, daar weet ik helaas alles van.

Het 6 minuten dagboek klinkt wel interessant, daar ga ik ook eens naar kijken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Marcha01 :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
@Carrie: wat vervelend dat er zoveel nieuwe gebeurtenissen zijn. Zijn het dingen waar je invloed op hebt of niet? Ik probeer dat nog te scheiden (voor zover dat gaat hoor). Hopelijk lukt eten een beetje en kom je de dag door. Ik eet niet altijd goed, maar dat maakt bij mij niet zoveel uit (heb toch wat overgewicht). Maar voor je energie is het wel belangrijk. Al is het maar een cracker, banaan of iets makkelijks. Sterkte Carrie! :hug:

@Pumpkin: wat zielig van je kat! Zo onzeker ook. Kan me voorstellen dat het veel wordt, ook met je partner en als je zelf niet goed in je vel zit. Hou wel ook vast aan dat je ook redelijke dagen kan hebben. Hopelijk geeft dat hoop dat het dus wel kan en ook weer terugkomt. Al helpen alle zorgen nu niet mee. Ik duim voor je dat het meevalt en sterkte. :heart:

@Yesss: wat goed dat je toch vrijwilligerswerk doet en dat je dan even meer jezelf bent. Voelt dat fijn? Hopelijk geeft het wel moed dat je jezelf kunt zijn, al is het daarna weer lastiger. Die balans tussen dingen doen die je toch fijn vind of beslissen of iets niet teveel is, vind ik ook echt lastig. Krijg je er nog energie van of heb je achteraf spijt? Accepteren dat het daarna weer rot is, meer kun je helaas niet doen. En weten/hopen dat het ook weer beter kan zijn. Makkelijker gezegd dan gedaan. En heel verdrietig dat je je kat moet missen. Had je niet ook een afspraak bij de PoH binnenkort? Of misschien was dat iemand anders. Ook voor jou veel sterkte in ieder geval. :rose:

Ik was gisteren naar kantoor. Op kantoor voelde ik me redelijk prima. Maar daarna wel veel prikkels verwerken, onzeker en even huilen thuis 's avonds. We kregen berichtje van de juf dat het huiswerk van 1 vd kinderen niet goed was (groep 7). Dat zou mijn man oppakken met dochter. Zoiets geeft me dan onnodig veel stress. Waarom dit dan niet goed is gegaan, mijn man niet goed gelezen heeft. Terwijl het helemaal niet heel erg is.

Ook een nieuwe verwarmingsketel waarbij hij de keuze heeft gemaakt voor een ouderwetse aan/uit thermostaat terwijl ik liever een klok gehad had als we toch gaan vervangen. Dat je het gevoel krijgt dat als je meer los moet laten het niet goed gaat. Mijn man was ook chagrijnig wat ik altijd extra lastig vind, terwijl ik al zolang met mezelf loop te worstelen. Misschien ergens ook wel een goed teken dat ik me druk kan maken om dit soort dingen in plaats van dat alles leeg, vlak of alleen maar overleven is.

Makkelijk is het niet. Ik verlang naar stabiliteit en ook naar jezelf zijn. Maar dat is soms nog ver te zoeken. Vandaag opstaan, kinderen wegbrengen gaat wel. Wiebelig, wel wat gespannen. Ik ga straks nog even extra slapen. Dat voelt fijn, even niks hoeven en uitrusten.

Hoop voor iedereen op een lichtpuntje vandaag. Ook sterkte voor alle anderen en voor alle mee lezers.
Alle reacties Link kopieren Quote
@Pumpkin: dat je iedere dag kunt stofzuigen en dweilen vind ik echt al een wonder hoor! En de was en opruimen. Het voelt voor jezelf misschien als minder of niet genoeg. Maar dat je dit toch doet is hartstikke knap en mag je best trots op zijn. Je zorgt wel goed voor jezelf en partner.
Alle reacties Link kopieren Quote
Vandaag echt even een mindere dag. Ik ben gespannen en onrustig. Dat heb ik vaak op vrijdag. Maar krijg mezelf ook niet heel rustig vandaag.
Ik had een afspraak bij de poh. Zij denkt dat ik misschien wel nog moet verhogen. Het werkt wel maar nog niet op het niveau dat je wil. De huisarts zei vorige week dat ze nog even wilde afwachten.
Ik zie erg op tegen verhogen omdat ik dan weer 2 weken bijwerkingen heb. Dat wil ik niet. Ze zei je kan wel oxazepam erbij nemen. Maar ja misschien til ik dat wel even over de feestdagen heen.

Sorry even een ego post ik lees jullie wel.
Terug van weggeweest
Alle reacties Link kopieren Quote
Ditishet ja de poh denkt ook in oplossingen natuurlijk en als er nog verhoogd kan worden is dat ook misschien een oplossing. Alleen die bijwerkingen en de vraag of het werkt, of dat je dit nog even de tijd moet geven maakt het heel lastig.
En zeker als de huisarts ook aangeeft wacht nog even. Ik snap je helemaal, ik zit nu in de 1ste week lage dosis en hoop iedere dag dat ik me beter voel maar helaas nog niet echt.
Het antwoord van mijn poh zal dan denk ik ook zijn, verhoog het dan gaat het vast beter.. hoop dat je inmiddels wat rust hebt gevonden, probeer wat kleine dingen te doen. Wasje erin, vuilnisbak legen, even de stofzuiger erdoor, iets zodat je vanavond toch niet alleen maar kan denken wat rot dag :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Dit is het, Wat vervelend zo een mindere dag. Nou als een oxzapam je door de feestdagen kan helpen, probeer dat eerst voor je weer met al het gedonder zit wat bijwerkingen betreft. Hoe is het nu met je puber en groep 8 kinderen, begrijpen ze de situatie een beetje of merken ze iets aan jou?

Carrie, ik las dat je met nieuwe gebeurtenissen te maken hebt, valt dat op te lossen of zijn het gebeurtenissen waarbij jij je nog ellendiger gaat voelen en het overzicht kwijt raakt. Wel een beetje eten hoor!

Pumpkin, wat erg voor jou, het verdriet om je kat, hoe gaat het nu met de kat. Hoe is het met de gezondheid van je man, is hij erg moe want zoals ik begreep had je goed nieuws. Maar begrijp me niet verkeerd, het blijft moeilijk voor jullie beide. Dat huis opruimen, ik herken het heel soms kan ik opruimen zoals ik altijd deed maar nu is het opruimen voor het oog dat het nog wat lijkt. En kost zoveel moeite.

Starshine,Wat komt erbij jou in een keer veel op je af. Heb je het wat van je af kunnen zetten.Hopelijk heb je nog iets kunnen slapen. Ik las je bericht over verstoppertje spelen en ik kreeg een glimlach op mijn gezicht, zo fijn dat zoiets onbevangen liefdevol kan zijn.

Yesss, Soms is het niet erg hoor om een dag binnen te blijven en toe te geven om helemaal niks te doen. Wel goed dat je naar vrijwilligerswerk ben gegaan en snap ook dat je een soort van anders ben zoals je je misschien daadwerkelijk voel en dat kost energie, hoe leuk je het daar ook hebt. Verbouwing en al de geluiden wat erg, zou daar ook overprikkeld van raken, weet je hoe lang dat gaat duren?

Loulou :redrose:

Ik heb gisteren bijgelezen en dank jullie wel voor de lieve en krachtige woorden :hug:

Ik heb geprobeerd om te reageren niet omdat het moet maar omdat ik vind dat jullie mijn oprechte aandacht verdienen! Mocht ik iemand of iets over het hoofd hebben gezien, heb dat niet bewust gedaan.

Het gaat nog niet zo goed, gisterenochtend kwam vriend voor partner op visite en in de middag kwam achterbuurvrouw langs onverwachts met een kerststuk en lieve kaart, voor partner en we hebben even wat gedronken was wel fijn de afleiding. Straks komt een vriendin voor partner en ook voor mij ik moet energie verzamelen. Het slingert mijn emoties, gisterenavond wilde ik nog een mooie kerstak halen om in een vaas te doen en decoreren. En nu denk ik, moet er niet aan denken word al moe bij de gedachte. Maar het kan zo veranderen, herkennen jullie dat?

Het wakker worden is nog zo verschrikkelijk, hoe is dat bij jullie? Stellen jullie ook dingen uit?

Ben zo gespannen.

Toevoeging 1 uur later, ik heb vriendin afgezegd, ze komt nu volgende week. Het werd mij toch teveel, ze vond het goed dat ik het aangaf. Ik heb daarna lang onder de douche gestaan, daar knapte ik zo van op, de was draait nu. En ik probeer straks toch richting winkelcentrum te lopen of het bos om een grote tak te kopen of te vinden.

Voor iedereen :hug:

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven