Psyche
alle pijlers
luisteren naar je gevoel?
vrijdag 17 september 2010 om 22:26
In een topic op een andere pijler kwam het volgende aan de orde:
@miss_sparkle: Dat is nou juist het rare ervan. Je gevoel wil je iets vertellen, maar je gaat gelijk met je verstand/argumenten alles weerleggen. Waarom doen we dat eigenlijk?
Moet je nou luisteren naar je gevoel of niet?
Ik denk dat je wel moet luisteren, maar meteen doen wat je gevoel je ingeeft, is wat anders, denk ik.
Dat is wel iets interessant om over na te denken.
Ik denk dat het te maken heeft met het feit dat we vaak willen voldoen aan een bepaald beeld en dat negatieve gevoelens dus weggeredeneerd/onderdrukt dienen te worden.
En er dus totaal voorbij gegaan wordt aan het feit dat je iets nou eenmaal wél zo voelt. (of dan nou wel of niet terecht is, dat moet je in eerste instantie even buiten beschouwing laten)
Om maar even het voorbeeld aan te halen uit een ander topic waarin iemand aangeeft onzeker te worden van een bepaalde situatie met haar vriend.
Zij hééft dat gevoel nou eenmaal.
Een aantal posters geven haar ongezouten kritiek dat "ze zich niet zo moet aanstellen".
Op dat moment gaat TO misschien dat gevoel onderdrukken/wegredeneren.
Er wordt een oordeel gegeven over haar gevoel; het is stom, kinderachtig en een slimme, zelfverzekerde vrouw kan daar gewooon mee omgaan, hoor!!
Nou, TO wil ook aan die rol van slimme, zelfverzekerde vrouw voldoen en drukt het gevoel wat ze had weg en meet zichzelf een gedrag aan dat ver weg ligt van haar eigen gevoel. (Hierdoor raakt ze waarschijnlijk steeds minder in contact met haar gevoel/intuïtie)
Als gevoelens en emotie's er nou eens gewoon mogen zijn? (en je ze op de eerste plaats van jezelf accepteert?)
Het gaat er om wat je er vervolgens mee doet......
Meestal verzwakken de meeste gevoelens en emoties al als ze er gewoon mogen zijn. Onderdrukken ervan heeft geen enkele zin want uiteindelijk willen ze erkend worden en zijn ze gewoon sterker dan je 'denken'
Hoe denken jullie daarover?
@miss_sparkle: Dat is nou juist het rare ervan. Je gevoel wil je iets vertellen, maar je gaat gelijk met je verstand/argumenten alles weerleggen. Waarom doen we dat eigenlijk?
Moet je nou luisteren naar je gevoel of niet?
Ik denk dat je wel moet luisteren, maar meteen doen wat je gevoel je ingeeft, is wat anders, denk ik.
Dat is wel iets interessant om over na te denken.
Ik denk dat het te maken heeft met het feit dat we vaak willen voldoen aan een bepaald beeld en dat negatieve gevoelens dus weggeredeneerd/onderdrukt dienen te worden.
En er dus totaal voorbij gegaan wordt aan het feit dat je iets nou eenmaal wél zo voelt. (of dan nou wel of niet terecht is, dat moet je in eerste instantie even buiten beschouwing laten)
Om maar even het voorbeeld aan te halen uit een ander topic waarin iemand aangeeft onzeker te worden van een bepaalde situatie met haar vriend.
Zij hééft dat gevoel nou eenmaal.
Een aantal posters geven haar ongezouten kritiek dat "ze zich niet zo moet aanstellen".
Op dat moment gaat TO misschien dat gevoel onderdrukken/wegredeneren.
Er wordt een oordeel gegeven over haar gevoel; het is stom, kinderachtig en een slimme, zelfverzekerde vrouw kan daar gewooon mee omgaan, hoor!!
Nou, TO wil ook aan die rol van slimme, zelfverzekerde vrouw voldoen en drukt het gevoel wat ze had weg en meet zichzelf een gedrag aan dat ver weg ligt van haar eigen gevoel. (Hierdoor raakt ze waarschijnlijk steeds minder in contact met haar gevoel/intuïtie)
Als gevoelens en emotie's er nou eens gewoon mogen zijn? (en je ze op de eerste plaats van jezelf accepteert?)
Het gaat er om wat je er vervolgens mee doet......
Meestal verzwakken de meeste gevoelens en emoties al als ze er gewoon mogen zijn. Onderdrukken ervan heeft geen enkele zin want uiteindelijk willen ze erkend worden en zijn ze gewoon sterker dan je 'denken'
Hoe denken jullie daarover?
zaterdag 18 september 2010 om 00:37
Ik denk dat het te maken heeft met het feit dat we vaak willen voldoen aan een bepaald beeld en dat negatieve gevoelens dus weggeredeneerd/onderdrukt dienen te worden.
En er dus totaal voorbij gegaan wordt aan het feit dat je iets nou eenmaal wél zo voelt. (of dan nou wel of niet terecht is, dat moet je in eerste instantie even buiten beschouwing laten)
idd
En er dus totaal voorbij gegaan wordt aan het feit dat je iets nou eenmaal wél zo voelt. (of dan nou wel of niet terecht is, dat moet je in eerste instantie even buiten beschouwing laten)
idd
.
zondag 19 september 2010 om 18:03
quote:Madhe schreef op 17 september 2010 @ 23:49:
[...]
Wéten doe ik met mijn verstand. Voelen met mijn emoties.
Om het voorbeeld aan te houden; jaloezie.
Dit vind ik écht interessant.
Je zegt dat je wéét met je verstand.
Ik denk daar serieus heel anders over. Ik denk dat je wéét, maar dat dat zeker niet de stem is van je verstand! Grappig hoe ieder daar op zijn/haar eigen manier naar kijkt.
Ik denk dat je innelijke stem (ik heb er geen andere naam voor) je precies weet te vertellen wat bij jou past en wat goed voor je is. Die stem ook écht horen.......tja, dat is ontzettend moeilijk...... die klinkt vaak maar zacht.
Dat zachte bescheiden stemmetje wordt meestal "overschreeuwd" door allerlei emoties en gedachten.
Ik denk dat de oplossing ligt in het leren horen van die stem. Dan heb je eigenlijk heel dat eigengereide verstand met die 'grote bek' helemaal niet meer nodig, denk ik.
Je wéét of je iemand vertrouwd of niet. Of je jaloezie terecht is of niet. Of het aan jezelf ligt, of aan die ander (die je vertrouwt danwel wantrouwt).
Het stuk daaronder; Wantrouwen; Heeft een oorzaak. In jezelf of door een ander. Zoiets wéét je als je maar eerlijk kijkt.
[...]
Wéten doe ik met mijn verstand. Voelen met mijn emoties.
Om het voorbeeld aan te houden; jaloezie.
Dit vind ik écht interessant.
Je zegt dat je wéét met je verstand.
Ik denk daar serieus heel anders over. Ik denk dat je wéét, maar dat dat zeker niet de stem is van je verstand! Grappig hoe ieder daar op zijn/haar eigen manier naar kijkt.
Ik denk dat je innelijke stem (ik heb er geen andere naam voor) je precies weet te vertellen wat bij jou past en wat goed voor je is. Die stem ook écht horen.......tja, dat is ontzettend moeilijk...... die klinkt vaak maar zacht.
Dat zachte bescheiden stemmetje wordt meestal "overschreeuwd" door allerlei emoties en gedachten.
Ik denk dat de oplossing ligt in het leren horen van die stem. Dan heb je eigenlijk heel dat eigengereide verstand met die 'grote bek' helemaal niet meer nodig, denk ik.
Je wéét of je iemand vertrouwd of niet. Of je jaloezie terecht is of niet. Of het aan jezelf ligt, of aan die ander (die je vertrouwt danwel wantrouwt).
Het stuk daaronder; Wantrouwen; Heeft een oorzaak. In jezelf of door een ander. Zoiets wéét je als je maar eerlijk kijkt.
zondag 19 september 2010 om 18:17
quote:meds schreef op 19 september 2010 @ 18:04:
wat was er eerder, gevoel of ratio? In de meeste gevallen is het gevoel een voortvloeisel van allerlei ingebakken denkpatronen
Instinctieve reactie's kun je, denk ik, onder de noemer 'gevoelens' zetten, dus antwoord op je vraag: gevoelens waren/zijn er eerder van verstand.
Dat verstand van ons is écht niet zo slim, hoor (denk ik dan, hé)
Er is iets dat veel slimmer is......maar die horen we niet meer, laat staan dat we er naar luisteren, want dat verstand van ons zal het wel eens even vertellen hoe het zit!!! (jaaaaa....sure..!?)
wat was er eerder, gevoel of ratio? In de meeste gevallen is het gevoel een voortvloeisel van allerlei ingebakken denkpatronen
Instinctieve reactie's kun je, denk ik, onder de noemer 'gevoelens' zetten, dus antwoord op je vraag: gevoelens waren/zijn er eerder van verstand.
Dat verstand van ons is écht niet zo slim, hoor (denk ik dan, hé)
Er is iets dat veel slimmer is......maar die horen we niet meer, laat staan dat we er naar luisteren, want dat verstand van ons zal het wel eens even vertellen hoe het zit!!! (jaaaaa....sure..!?)
zondag 19 september 2010 om 18:30
quote:jufdoortje schreef op 19 september 2010 @ 18:17:
[...]
Instinctieve reactie's kun je, denk ik, onder de noemer 'gevoelens' zetten, dus antwoord op je vraag: gevoelens waren/zijn er eerder van verstand.
Niet mee eens, ook " instinctieve reacties" zijn vaak het product van aannames of ingebakken normen en waarden. Voorbeeld; vele angsten/ zorgen die soms reëel maar soms ook volstrekt irreëel zijn. Als jij niet kan denken dat je dood kan gaan en dat dat erg is, zou er geen angst bestaan. Kijk maar naar de baby, vertoont alleen pijn en honger als reflex, niet als emotie. Het latere palet aan emoties ontstaat pas na ervaring en gedachte
Dat verstand van ons is écht niet zo slim, hoor (denk ik dan, hé)
Er is iets dat veel slimmer is......maar die horen we niet meer, laat staan dat we er naar luisteren, want dat verstand van ons zal het wel eens even vertellen hoe het zit!!! (jaaaaa....sure..!?)
[...]
Instinctieve reactie's kun je, denk ik, onder de noemer 'gevoelens' zetten, dus antwoord op je vraag: gevoelens waren/zijn er eerder van verstand.
Niet mee eens, ook " instinctieve reacties" zijn vaak het product van aannames of ingebakken normen en waarden. Voorbeeld; vele angsten/ zorgen die soms reëel maar soms ook volstrekt irreëel zijn. Als jij niet kan denken dat je dood kan gaan en dat dat erg is, zou er geen angst bestaan. Kijk maar naar de baby, vertoont alleen pijn en honger als reflex, niet als emotie. Het latere palet aan emoties ontstaat pas na ervaring en gedachte
Dat verstand van ons is écht niet zo slim, hoor (denk ik dan, hé)
Er is iets dat veel slimmer is......maar die horen we niet meer, laat staan dat we er naar luisteren, want dat verstand van ons zal het wel eens even vertellen hoe het zit!!! (jaaaaa....sure..!?)
zondag 19 september 2010 om 19:19
quote:meds schreef op 19 september 2010 @ 18:30:
dieren vertonen geen emoties zoals wij die vertonen, dieren kunnen dan ook niet denken
en vlak daarvoor schreef je:
Niet mee eens, ook " instinctieve reacties" zijn vaak het product van aannames of ingebakken normen en waarden.
Als ik deze twee stellingen van je onder elkaar zet, kom ik op de volgende vraag;
De instinctieve reactie om 'je jong' te beschermen zou dus bij dieren instinct zijn en bij mensen een product van ingebakken normen en waarden?
dieren vertonen geen emoties zoals wij die vertonen, dieren kunnen dan ook niet denken
en vlak daarvoor schreef je:
Niet mee eens, ook " instinctieve reacties" zijn vaak het product van aannames of ingebakken normen en waarden.
Als ik deze twee stellingen van je onder elkaar zet, kom ik op de volgende vraag;
De instinctieve reactie om 'je jong' te beschermen zou dus bij dieren instinct zijn en bij mensen een product van ingebakken normen en waarden?
maandag 20 september 2010 om 19:04
Een instinctieve reactie is voor mij een reactie die puur voortkomt vanuit 'de natuur', zoals; vluchten voor brand, beschermen van het jong.
Dit gaat naar mijn idee wel gepaard met de nodige emotie's en gevoelens.
Vluchten voor brand --- angst
Beschermen van het jong --- agressie
En nog jouw voorbeeld van het kindje:
Honger --- huilen
Dit lijken mij emotie's en gevoelens waar nog geen contitionering bij heeft plaatsgevonden. Deze emotie's zijn er al voordat je er over kunt nadenken. Als ik het goed begrijp, noem jij dit reflexen.
Zo zou ik ze ook kunnen noemen, maar ik denk nog steeds dat die met emotie en gevoel samengaan.
Maar deze emotie zijn niet 'vervuild', zeg maar. Deze emotie's zijn er zonder en voordat dat ze door het denken zijn bedacht.
Dan de instinctieve reactie's tussen de haakjes.....?
Dat zijn reactie's die men misschien instinctief zou willen noemen, maar die het niet zijn.
Zoals jij zegt een angstgevoel krijgen dat gebasseerd is op iets dat niet reeël is, door een ingebakken denkpatroon.
Maar goed, afgezien hiervan........
....gaat het er mij om dat ik denk dat je soms dingen 'kapot kan redeneren/analyseren' met je verstand.
Je "denken" is snel geneigd (denk ik dan, zeg niet dat het zó is) even snel een oplossing te bedenken en/of iets 'recht te breien'.
Ik denk dat mensen zichzelf geweld aandoen als ze denken dat ze al hun emoties en gevoelens kunnen sturen.
Als je angstig bent, (of het nou instinctief, terecht of onterecht is, maakt even niets uit!), lijkt het me verstandig om die angst toe te laten en niet meteen streng tegen jezelf te zeggen (of zelfs dat van een ander moeten horen) dat je je niet zo moet aanstellen!!! Vervolgens haal je alles uit de kast om met je denken dit gevoel te onderdrukken want: je ratio is sterker en de meeste emoties en gevoelens zijn toch maar gebasseerd op een stel stompzinnige ingebakken denkpatronen.
Op zo'n moment neem je jezelf niet serieus, denk ik en ontken je je eigen gevoelens.
(onderdrukken heeft zowieso geen zin; komt uiteindelijk toch boven; gevoelens en emotie's willen erkenning)
Nogmaals: ik zeg niet dat je meteen handelt bij alle gevoelens die maar bij je boven komen....dat zou wat zijn: als ik het gevoel heb dat ik mij collega op een bepaald moment wel zou willen wurgen omdat ik zo kwaad op haar ben, en dat nog zou doen ook! hahaha.
Dit gaat naar mijn idee wel gepaard met de nodige emotie's en gevoelens.
Vluchten voor brand --- angst
Beschermen van het jong --- agressie
En nog jouw voorbeeld van het kindje:
Honger --- huilen
Dit lijken mij emotie's en gevoelens waar nog geen contitionering bij heeft plaatsgevonden. Deze emotie's zijn er al voordat je er over kunt nadenken. Als ik het goed begrijp, noem jij dit reflexen.
Zo zou ik ze ook kunnen noemen, maar ik denk nog steeds dat die met emotie en gevoel samengaan.
Maar deze emotie zijn niet 'vervuild', zeg maar. Deze emotie's zijn er zonder en voordat dat ze door het denken zijn bedacht.
Dan de instinctieve reactie's tussen de haakjes.....?
Dat zijn reactie's die men misschien instinctief zou willen noemen, maar die het niet zijn.
Zoals jij zegt een angstgevoel krijgen dat gebasseerd is op iets dat niet reeël is, door een ingebakken denkpatroon.
Maar goed, afgezien hiervan........
....gaat het er mij om dat ik denk dat je soms dingen 'kapot kan redeneren/analyseren' met je verstand.
Je "denken" is snel geneigd (denk ik dan, zeg niet dat het zó is) even snel een oplossing te bedenken en/of iets 'recht te breien'.
Ik denk dat mensen zichzelf geweld aandoen als ze denken dat ze al hun emoties en gevoelens kunnen sturen.
Als je angstig bent, (of het nou instinctief, terecht of onterecht is, maakt even niets uit!), lijkt het me verstandig om die angst toe te laten en niet meteen streng tegen jezelf te zeggen (of zelfs dat van een ander moeten horen) dat je je niet zo moet aanstellen!!! Vervolgens haal je alles uit de kast om met je denken dit gevoel te onderdrukken want: je ratio is sterker en de meeste emoties en gevoelens zijn toch maar gebasseerd op een stel stompzinnige ingebakken denkpatronen.
Op zo'n moment neem je jezelf niet serieus, denk ik en ontken je je eigen gevoelens.
(onderdrukken heeft zowieso geen zin; komt uiteindelijk toch boven; gevoelens en emotie's willen erkenning)
Nogmaals: ik zeg niet dat je meteen handelt bij alle gevoelens die maar bij je boven komen....dat zou wat zijn: als ik het gevoel heb dat ik mij collega op een bepaald moment wel zou willen wurgen omdat ik zo kwaad op haar ben, en dat nog zou doen ook! hahaha.
maandag 20 september 2010 om 19:11
uit recente studies lijkt naar voren te komen dat een actie van het lichaam al ingang wordt gezet voordat de keuze is gemaakt:
http://www.kennislink.nl/ ... ije-wil-bestaat-niet-echt
ik denk dat we steeds onze "emotie / beweging" bijsturen en dat begrijpen als "vrije wil". Als we echte "helemaal stil zouden staan" .....dan leef je niet meer
http://www.kennislink.nl/ ... ije-wil-bestaat-niet-echt
ik denk dat we steeds onze "emotie / beweging" bijsturen en dat begrijpen als "vrije wil". Als we echte "helemaal stil zouden staan" .....dan leef je niet meer
maandag 20 september 2010 om 19:20
quote:RationalCouple schreef op 20 september 2010 @ 19:11:
uit recente studies lijkt naar voren te komen dat een actie van het lichaam al ingang wordt gezet voordat de keuze is gemaakt:
http://www.kennislink.nl/ ... ije-wil-bestaat-niet-echt
ik denk dat we steeds onze "emotie / beweging" bijsturen en dat begrijpen als "vrije wil". Als we echte "helemaal stil zouden staan" .....dan leef je niet meer
Dat lijkt me ook niks.
Even stilstaan dan maar, doorvoelen, rustig jezelf analyseren (want alleen JIJ kan weten waar dat gevoel vandaan komt en of het terecht is of niet) en verder gaan?
(ga ik voor
)
uit recente studies lijkt naar voren te komen dat een actie van het lichaam al ingang wordt gezet voordat de keuze is gemaakt:
http://www.kennislink.nl/ ... ije-wil-bestaat-niet-echt
ik denk dat we steeds onze "emotie / beweging" bijsturen en dat begrijpen als "vrije wil". Als we echte "helemaal stil zouden staan" .....dan leef je niet meer
Dat lijkt me ook niks.
Even stilstaan dan maar, doorvoelen, rustig jezelf analyseren (want alleen JIJ kan weten waar dat gevoel vandaan komt en of het terecht is of niet) en verder gaan?
(ga ik voor
)
maandag 20 september 2010 om 22:12
ik weet niet of de angst voor brand wel instinctief is. als je niet weet wat het is en je zou niet kunnen denken dat het gevaarlijk is, zou je dan vluchten? Je vlucht pas als niet denkende mens als je de hitte voelt en begrijpt dat je door de rook niet meer kan ademen.
Bescherming van jong is ook aangeleerd gedrag, wellicht is er ook nog iets zoals een collectief geheugen bij de mens, het is in ieder geval aangetoond bij dieren. Ervaring en gedachte bepalen onze emoties, alles zonder ervaring en gedacht is volgens mij reflex
Bescherming van jong is ook aangeleerd gedrag, wellicht is er ook nog iets zoals een collectief geheugen bij de mens, het is in ieder geval aangetoond bij dieren. Ervaring en gedachte bepalen onze emoties, alles zonder ervaring en gedacht is volgens mij reflex
maandag 20 september 2010 om 22:54
quote:meds schreef op 19 september 2010 @ 18:04:
wat was er eerder, gevoel of ratio? In de meeste gevallen is het gevoel een voortvloeisel van allerlei ingebakken denkpatronen
Nog een vraagje n.a.v. deze post:
Je zegt: in de meeste gevallen...
Wanneer dan niet?
En hoe noem je dat gevoel dan als het niet voortkomt uit ingebakken denkpatronen?
wat was er eerder, gevoel of ratio? In de meeste gevallen is het gevoel een voortvloeisel van allerlei ingebakken denkpatronen
Nog een vraagje n.a.v. deze post:
Je zegt: in de meeste gevallen...
Wanneer dan niet?
En hoe noem je dat gevoel dan als het niet voortkomt uit ingebakken denkpatronen?
maandag 20 september 2010 om 22:57
quote:meds schreef op 20 september 2010 @ 22:13:
die studie op kennislink is wel leuk, maar je weet natuurlijk in hoeverre gedachten, ervaringen, normen en waarden onbewust werken in je brein.
Zeker....je voelt je ineens helemaal blij.....hebt zelf niet door waardoor....
Ineens realiseer je dat er net in je buurt gras gemaaid is wat heerlijk ruikt en wat je dus onbewust heeft herinnerd aan je achtertuin van vroeger toen je papa het gras maaide en jij heerlijk in het zonnetje aan het spelen was...(of zoiets)
die studie op kennislink is wel leuk, maar je weet natuurlijk in hoeverre gedachten, ervaringen, normen en waarden onbewust werken in je brein.
Zeker....je voelt je ineens helemaal blij.....hebt zelf niet door waardoor....
Ineens realiseer je dat er net in je buurt gras gemaaid is wat heerlijk ruikt en wat je dus onbewust heeft herinnerd aan je achtertuin van vroeger toen je papa het gras maaide en jij heerlijk in het zonnetje aan het spelen was...(of zoiets
)
dinsdag 21 september 2010 om 10:40
