Mezelf en anders willen zijn

vroeger tijdens baan(tjes) had ik vaak dat mensen mij alleen al arrogant vonden overkomen omdat ik in een bepaald gedeelte van de stad woonde, of omdat ik vwo deed, ed. ed.



Zegt vaak meer ovr die mensen en hun leven dan over jou. (hun gemiste kansen wellicht.....!)

je komt op mij juist eerlijk en oprecht over..

quote:babbelbet schreef op 11 november 2010 @ 02:34:

je komt op mij juist eerlijk en oprecht over..Mij ook, plus je doet aan zelfreflectie en dat kan lang niet iedereen zeggen!

(ow Iris je maakt het jezelf ook niet makkelijk... hoe kun je zo tegen in jouw ogen ethisch onzuiver forummen ageren en dan zelf her en der steekjes onder water achterlaten.... Je krijgt anderen niet van hun high horse af door zelf op de allerhoogste te gaan zitten....!)

quote:tijgermeisje schreef op 11 november 2010 @ 12:46:

(ow Iris je maakt het jezelf ook niet makkelijk... hoe kun je zo tegen in jouw ogen ethisch onzuiver forummen ageren en dan zelf her en der steekjes onder water achterlaten.... Je krijgt anderen niet van hun high horse af door zelf op de allerhoogste te gaan zitten....!)



Waar heb je het over? Ik heb het over het dagelijkse leven, waarin veel mensen geen goed zelfbeeld hebben, niet over het forum.



Misschien iets te gekleurd gelezen?

ik lees altijd gekleurd, daar ben ik mens voor

quote:ISTP schreef op 09 november 2010 @ 21:48:

Wat zou er gebeuren als je jezelf zou accepteren zoals je nu bent?



Ik denk dat dit je sleutel is. ISTP zegt hele goede dingen in haar posts.

Wat jij vraagt is eigenlijk heel tegenstrijdig. Je wil graag een "gunfactor" van anderen, maar tegelijkertijd wijs je jezelf af. Hoe kunnen anderen jou accepteren/waarderen als jij dat zelf niet doet? Anderen zijn alleen een spiegel voor wat jij zelf uitstraalt. Dus als jij onvrede voelt over wie je bent, straal je die onvrede ook uit. Mensen pikken deze onbewust op en zullen jou ook op die manier benaderen. De gunfactor heeft te maken met authenticiteit, en authentiek ben je als je jezelf accepteert zoals je bent. Met je mooie en minder mooie kanten. Die mogen er allemaal zijn, en die mag je ook laten zien. Niet iedereen zal jou mogen, maar jij mag zelf waarschijnlijk ook niet iedereen even graag.

Dus ik denk ook dat je je niet moet focussen op veranderen, maar op zijn wie je echt bent.

quote:PoisenIvy schreef op 11 november 2010 @ 02:07:

nog een dingetje; ik heb het idee dat mensen die zichzelf als succesvol beschouwen de neigen hebben om de credits aan zich zelf toe te schrijven en mensen die zich als minder succesvol of zelfs mislukt de neiging hebben om te denken dat het aan de omstandigheden ligt.Mi ligt de waarheid in het midden. Het is altijd makkelijk om te oordelen, jijbent lui, je werkt niet hard genoeg, ik kan het ook- dus-waarom jij-niet? Maar niet iedereen is hetzelfde, niet iedereen krijgt dezelfde bagage mee, niet iedereen krijgt evenveel voor zn kiezen bla bla bla dus dat.



Dit is eigenlijk de theorie van Dick Swaab, hersenonderzoeker. Hij heeft laatst n zeer interessant boek gepubliceerd. Hij zegt: je krijgt 'n pakketje mee, eigenlijk ligt alles al vast in de baarmoeder, daar kan je gewoon bar weinig aan doen. Ja je kan hier en daar iets bij schaven wat idd sociaal wenselijk is. Maar écht veranderen gaat niet. Die gunfactor waar jij t over hebt, heb je of heb je niet. En zo geldt dat voor heel veel zaken in je karakter en persoonlijkheid. Ook psychische aandoeningen. Heel lullig, maar weinig aan te doen, volgens meneer Swaab dan. Ik geloof er volgens mij wel in. Hij zegt ook dat kritiek uitten en lof oogsten eigenlijk idioot is, iemand die niet functioneert kan daar weinig aan doen. Iemand die heel succesvol is heeft dat echt niet allemaal aan zichzelf te danken, die heeft geluk gehad met z'n pakketje. Misschien helpt een dergelijke filosofie jezelf meer te accepteren. En volgens mij is dat de echte weg naar geluk. Dat neemt niet weg dat je (mss dmv cognitieve gedragstherapie) kan leren je anders op te stellen in bepaalde situaties.



Dat voorbeeld wat je aan het begin geeft over eigen appartement vind ik 'n volkomen normale reactie. Als iemand jou op basis daarvan arrogant vind zegt dat meer over die persoon. Er wordt jou toch iets gevraagd? Jij geeft antwoord. Ik ben er zelf echt niet voor jezelf heel anders te gaan voordoen dan je bent. Volgens mij het recept voor persoonlijk ongeluk. En nee, niet iedereen kan iedereen aardig vinden. En ja, sommige mensen zijn nu eenmaal makkelijker in de omgang en liggen beter bij grote groepen mensen. Ik ben zelf ook niet zo'n type. Je vindt mij leuk, of helemaal niet. Neemt niet weg dat ik er ook mee worstel, word er ook onzeker van. Ook ik heb een ander soort humor. Kan dubbelliggen met mensen, anderen vinden mij totaal niet grappig. Men vindt mij ook vaak (te) hard. Cynisch. Terwijl ik van binnen een heel lief en gevoelig meisje ben. Ik heb ook geregeld dat dingen er anders uitkomen dan ik ze bedoel. Ik krijg dat vaak terug, van collega's bijvoorbeeld, en probeer dat dan te corrigeren. Maar niet iedereen geeft t je terug, en zij denken er dan het hunne van. En dan kan je het dus niet corrigeren. Soms ook ruzies of woordenwisselingen terwijl ik me ergens helemaal niet bewust van ben. Probeer me wel bewuster te zijn van hoe ik overkom. Ook zoeits, van nature heb ik een chagerijnige gezichtsuitdrukking. Als kind hoorde ik al vaak: wat kijk jij boos, terwijl ik dat helemaal niet was! Niet leuk om te horen. Ik probeer nu vaak met 'n glimlach rond te lopen, gewoon bewust die smile op m'n smoel zetten. En het werkt! Mensen benaderen je anders.

Wat herkenbaar Lolita, ik heb precies hetzelfde.

heb zo vaak te horen gekregen dat ik zo boos kijk...maar volgens mij is het niet de blik, maar de mond. Mensen waarbij de mondhoeken omhoog staan dus altijd lijken te lachen hebben een vriendelijke uitstraling en als je mondhoeken naar beneden staan dan ljk je wat ehh zuurder. let er maar eens op!

Het klinkt mij alsof je teveel wilt (van jezelf).



Als je een verlegen typje bent, zul je nooit de gangmaker van het feest worden (tenzij je een masker opzet, maar dan raak je weer verwijderd van je eigen kern).



Als mensen jou niet als hartelijk zien en ook niet als sociaal middelpunt, lijkt me ook niet dat je daarnaar moet streven. Je kunt uiteraard wel ernaar streven om iets losser oid te worden.



Trucjes, kleding etc kunnen een hoop camoufleren, maar in essentie moet die warmte en hartelijkheid uit jezelf komen. En volgens jou zit dat ook wel in je, maar wordt dat niet opgepikt door de buitenwereld.



Ingewikkeld hoor.



Je kunt natuurlijk de mensen om je heen vragen wat ze nu eerlijk van je vinden. Maar dan niet op een arrogante manier, want dan krijg je nog steeds geen eerlijke antwoorden.



Wat Lolita schrijft over Dick Swaab, daar kan ik me helemaal in vinden. Je bent wie je bent, kunt hoogstens een beetje aan jezelf schaven. Acceptatie van jezelf is toch echt het sleutelwoord.



Of de rest van je leven verlangen dat je anders had willen zijn. Wat schiet je ermee op?

Hier in huis heb ik het levende bewijs van de theorie van Dick Swaab. Mijn dochter is sinds haar geboorte een middelpunt van aandacht bij andere mensen. Mensen draaien zich naar haar om, kijken extra diep in de kinderwagen en de oohs en aahs zijn niet van de lucht.



Terwijl haar broertje dat helemaal niet heeft. Hij ontvangt echt maar een fractie van de aandacht die zijn zus genereert. De kinderwagen is gewoon nog hetzelfde. De moeder ook. Alleen de inhoud van de kinderwagen is anders.



Het is iets ontastbaars. Dat zit al vanaf de geboorte in je. Bij de een alleen meer dan bij de ander.

Bedoelde niet dat alleen dat alles genetisch is bepaald, maar daarnaast is je jeugd ook heel bepalend voor hoe je verder vormt.

Dat is iets waar je weinig invloed op uitoefend.



Om eerlijk te zijn brabo, ik vind je zeker niet arrogant, maar voor mijn gevoel benadruk je wel degelijk je prestaties. Je vraagt bijvoorbeeld, moet ik tegenover iemand die klaagt over een scriptie zwijgen dat ik het in 7 maanden heb gedaan? Eh nee je hoeft niet te zwijgen, maar kan het ook net zo goed niet zeggen.

En dat je bedreigend overkomt, maar daar niets aan kan doen, dat betwijfel ik. Je zegt eerst dat je arrogant/ bedreigend overkomt bij anderen / onbekenden en nu ligt he niet aan je want jij kan er niks aan doen dat je al zoveel gepresteerd ebt. Hoe kunnen onbekenden dat nu weten?



Ik geloof niet dat je er allemaal niks aan kan doen, maar ik geloof ook niet dat je er iets aan moet doen. Waarom zou je?

Je zegt dat je het gunfactor wilt hebben, dat je graag het type meisje zou willen zijn dat iedereen alles gunt. Maar misschien is dat misschien niet zo, juist omdat je uitstraalt dat je het allemaal al hebt? Als je succes (je studie, baan, woning etc) uitstraalt, kunnen mensen soms de sympathie voor je verliezen en dus het gunfactor.



Verder is het helemaal niet erg om over je eigen prestaties en leven te praten, mits er ruimte is voor het verhaal van je gesprekspartner, zijn manieren en visie. Iedereen stelt andere prioriteiten in het leven, Brabo. De een vindt carrière maken belangrijk, de ander leeft voor zijn hobby, familie, feestjes etc. Jij hebt bijvoorbeeld problemen met je innerlijk en een ander met het afronden van zijn/haar studie, het vinden van een baan etc. Zolang er wederzijds respect en empathie is, is het goed.



Als iemand over zijn scriptie ‘’klaagt’’, vraagt hij/zij jou niet om medeleven,maar ook niet om een preek. Waarschijnlijk wilt diegene even zijn hart luchten en dan is het niet prettig om te horen dat de ander daar maar 7 maanden over heeft gedaan. Diegene voelt zich daardoor nog ellendiger, lijkt mij, en zou jou dan als opschepperig kunnen ervaren. Maar op het moment dat zo iemand jou daadwerkelijk vraagt hoelang jij over je scriptie gedaan heeft, kan je wel gewoon eerlijk antwoorden, maar luchtig, wetend dat het voor de ander een gevoelige plek is. Het gaat eigenlijk allemaal om aanvoelen..

Voor elke "eigenschap" geldt dat je er iets of bij een aantal mensen of in bepaalde situaties er mee wint en bij andere mensen / situaties juist verliest.



Bv sommige mensen kunnen directheid, zelfs als het stiekem meer bot is. waarderen, anderen zullen daarop terughoudend reageren.



Je bent trots op wat je bereikt hebt en steekt dat niet onder stoelen of banken. Ik heb geleerd dat bescheidenheid de mens "siert" maar verder koop je er verdomd weinig voor. Maar als je die ene baan wil of die promotie, tja dan kom je met bescheidenheid niet heel ver.



Dus eehh in je laatste post...zeg je eigenlijk dat het eigenlijk toch niet echt een issue is dat je intimiderend/ arogant overkomt, of dat de prijs die je moet betalen om niet de indruk te wekken je te hoog is.



ik, maar dat kan aan mij liggen hoor, proef wel een wat defensieve houding in je posts. Maart goed das altijd lastig als het gaat om geschreven tekst.



maar nogmaals, als er geen probleem is, dan moet dat er ook niet van maken. so be it, nobody's perfect.

quote:Brabo85 schreef op 13 november 2010 @ 03:36:

Tsja ik zou het kunnen verzwijgen of de waarheid iets kunnen verdraaien; maar wat schiet ik daarmee op. In sommige gevallen is het handig.



Nou, je zou je eens een tijdje kunnen afvragen "Wat wil ik uit dit gesprek?" (Na een tijdje hoef je je dat niet meer af te vragen, dan is dat een tweede natuur geworden, niet dat je dan berekenend bent geworden, maar wel flexibeler).



Wil ik gewoon een gezellig praatje? Wil ik mezelf "verkopen"? Wil ik de ander intimideren? Wil ik dat de ander mij van alles gunt?



Voor ieder doel, is ander gedrag vereist. In sommige gevallen is onomwonden vertellen hoe de zaken ervoor staan succesvol, in sommige gevallen niet. Je hebt altijd dingen moeten laten of doen voor je succes, soms is het handiger om het daarover te hebben. Soms is het handig om het helemaal niet over jouw studies te hebben maar over studies in het algemeen, of de nieuwe kabinetsplannen daaromtrent. Ook als je een directe vraag krijgt waarop je een zeer imponerend antwoord zou kunnen geven, is het soms handiger om het gesprek een beetje om te buigen dus.



Je bent pas echt succesvol als je zodanig kunt meebuigen met je gesprekspartner als je uit je gesprek haalt wat je eigenlijk wilt.



Ga maar eens een gesprek aan met een CEO van een flink bedrijf. Hij/zij zal je waarschijnlijk absoluut niet het idee geven dat jij minder presteert dan hij/zij. En dat is niet omdat dat niet zo is, maar dat is omdat diegene dat niet als doel van het gesprek heeft en onbewust bekwaam is in het daarbij behorende gedrag. Als ie dat wel zou hebben (of als dat zo zou lijken, zoals dat bij jou wellicht wel eens gebeurt) dan zou je hem/haar waarschijnlijk een onaangenaam persoon vinden.



Kijk dus eens hoe mensen die succesvoller zijn dan jij en waar jij je prettig bij voelt dat doen.

gewoon vrienden zoeken die er wel tegen kunnen

quote:Brabo85 schreef op 09 november 2010 @ 21:25:

Ik lees al een tijdje mee, nu een mijn eerst topic.



Dit wordt een chaotisch topic, maar toch een poging:



Waar ik al een tijdje mee rond loop is het gevoel dat ik mezelf zo graag zou willen veranderen. En dan alles, vooral mijn karakter en uitstraling.

Ik baal er van dat ik niet die "gunfactor" heb, of niet zo hartelijk ben als andere mensen (of zo overkom) of nooit populair ben, op de een of andere manier kom ik niet over zoals ik graag over wil komen. Meestal kom ik juist arrogant over of opschepperig, terwijl ik alleen de waarheid vertel.



Ik weet niet meer hoe ik hier aan kan werken .



Ik stel altijd vragen als iemand vertelt, bij debateren, discussie laat ik bewust andere eerst hun verhaal, sms altijd bij verjaardagen,ziekte etc...

Mensen kunnen ook van me op aan, dat heb ik vaker gehoord.



Maar toch op de een of andere manier komt het iniatief vaak van mij met afspreken; als ik iets over mezelf vertel klappen mensen dicht (stellen geen vragen terug) en de in de kroeg zal ik niet veel aandacht van mannen krijgen (en nee ik ben niet lelijk..)



Als ik mezelf toch eens mocht veranderen dan wist ik het wel.



Pff wat wil ik met dit topic geen idee, misschien herkenning en/of tips.





Ik heb niet alles verder gelezen, dus misschien is het al gezegd.



Je kan niet van je omgeving verwachten dat ze jou anders zien dan dat je jezelf ziet...



Jouw eigen gedachten bepalen hetgeen waar je je op focust en creëren daarmee jouw werkelijkheid.



Even een methode om je te laten zien wat ik bedoel.



Ga met iemand in een ruimte zitten die hij/zij niet goed kent. Misschien jouw logeerkamer of je zolder of in een onbekende kroeg. Vraag aan die persoon op een hele serieuze toon om te gaan zitten en 2 minuten rond te kijken en zoveel mogelijk dingen te onthouden die "groen" zijn in de ruimte. Nadat die 2 minuten om zijn vraag je aan die persoon om op te noemen wat er "blauw" was. Die persoon zal dat niet weten. Zijn focus was op groen, al het andere werd daardoor ondergeschikt ook al was het gewoon aanwezig. Zo werkt het ook met ons zelfbeeld. Jouw eigen gedachten bepalen waar je je op focust... je eigen gedachten zijn in dit geval "ik ben niet populair"... daarmee focus je je op alles dat dat bevestigt en creëert hiermee voor een ontzettend groot gedeelte jouw werkelijkheid, in combinatie met de onzekerheid die dat geeft, daaruit volgt je gedrag, houding/lichaamstaal met als resultaat dat je bent geworden wat je de hele dag over jezelf denkt.



Als jouw werkelijkheid is dat je geen gun-factor hebt en al het andere dat je in je OP benoemt. Dan ga je onbewust op zoek naar bevestiging voor dat beeld dat je hebt. Zo werkt ons brein.



Niemand loopt de hele dag rond met o ik heb ongelijk, o ik heb ongelijk, o ik heb ongelijk. We lopen rond met ziejewel, ziejewel, ziejewel.



De manier om je zelfbeeld te herstellen is om je gedachtes te veranderen door andere dingen tegen jezelf te zeggen. Positieve dingen. In het begin hoef je het niet eens te geloven.



Leer jezelf aan om positieve dingen tegen jezelf te zeggen. Zeg bijvoorbeeld tegen jezelf (zowel in gedachte en als je alleen bent ook een paar keer per dag hard op - vooral voor het slapen gaan en bij het wakker worden zijn goede momenten) "ik ben populair en ik heb een ontzettende gun-factor". Met een glimlach op je gezicht. Desnoods geforceerd, maakt allemaal niet uit. Zeg dat alle dagen tegen jezelf en je ervaart al binnen een week verandering. In het begin is het wat onwennig, want je bent gewend jezelf af te kraken, dus nu doe je iets totaal anders, vandaar dat het onbekend en daardoor ongemakkelijk aanvoelt. Maar als je het toch blijft doen... zal je zien dat je omgeving verandert dat je andere signalen uit je omgeving oppikt. Die er al lang waren, maar jouw aandacht niet hadden. En gewoon blijven volhouden. Zeg een aantal weken dit en daarna weer iets anders positiefs, en vervolgens kan je het afwisselen, als het maar positief is wat je in je hoofd afspeelt. Alles kan je invullen, "ik ben knap/aantrekkelijk, ik ben slim, ik ben grappig, ik ben leuk, ik heb steeds meer sjans, men is graag in mijn gezelschap". Je hebt al jaren (onbewust) allerlei negatieve dingen gezegd in je hoofd. Geeft niks. Nu kan je dat vervangen door positieve dingen. Dus je hebt wat in te halen.



En ik vond je topic niet chaotisch

quote:Brabo85 schreef op 21 november 2010 @ 22:31:

Iwannelive wat een ontzettend leuke reactie, bedankt! Ga het echt eens proberen de komende tijd! Er zit ook wel een stuk onzekerheid in mezelf ;)Graag gedaan. En het werkt hoor.

Hoe zou je dan zo graag willen zijn?