Psyche
alle pijlers
mijn broer is vreemdgegaan en ik zit met de shit....
donderdag 24 februari 2011 om 09:44
Tja de titel zegt het al.
Mijn broer is de afgelopen jaren meerdere keren 3x vreemdgegaan. Mijn schoonzus heeft het verdorie kunnen opbrengen bij hem te blijven.....Vraag me niet waarom en hoe...
Maar ik heb in die keren dat hij vreemdging zoveel van ze gehoord. Ik fungeerde als een vertrouwenspersoon ( verder was niemand op de hoogte, de 1e keer mijn ouders nog, maar de keren daarna niet) Er zijn vreselijke dingen over elkaar gezegd, die ik gewoon eigenlijk niet wil weten. En nu ik heb hen verteld dat ik na 2,5 jaar een vertrouwenspersoon te zijn, dat niet meer kan. Ik vraag nu niet meer hoe het gaat en wil er ook niets van weten maar zie natuurlijk genoeg! En nu? Ik heb zelf geen relatie, heb lieve vriendinnen, maar zij wonen niet in de buurt. Ik merk meer en meer dat ik het totaal nog niet verwerkt heb wat er allemaal gebeurt is. Ik wordt gewoon nu soms zo ontzettend verdrietig! Niet normaal. Als er maar ergens iets over vreemdgaan staat, wordt ik al verdrietig. Soms denk ik hallo?? het was niet jou vent? Maar het was wel mijn broer, wij die 2 handen op 1 buik waren die alles deelden. En nu? We spreken elkaar alleen op familie bezoek of zo. Maar bellen of samen even de hort op? Nee dat is er niet meer bij. Ik heb aan de ene kant het gevoel me aan te stellen, het was niet mijn huwelijk, maar aan andere kant kan ik het niet loslaten e doet het zo'n zeer! De laaste keer van zijn slippertjes is in augustus geweest. In november heb ik afstand genomen wat me goed leek te doen. Maar nu de afgelopen 2 dagen, kan ik om alles janken.
Help! Weet iemand wat ik moet doen?? Ik kan er met verdere familie dus neit over praten, maar voel me ook daar zoooooo K*T over! Het lijkt wel alsof ik gedwongen wordt iedereen voor te liegen!
Mijn broer is de afgelopen jaren meerdere keren 3x vreemdgegaan. Mijn schoonzus heeft het verdorie kunnen opbrengen bij hem te blijven.....Vraag me niet waarom en hoe...
Maar ik heb in die keren dat hij vreemdging zoveel van ze gehoord. Ik fungeerde als een vertrouwenspersoon ( verder was niemand op de hoogte, de 1e keer mijn ouders nog, maar de keren daarna niet) Er zijn vreselijke dingen over elkaar gezegd, die ik gewoon eigenlijk niet wil weten. En nu ik heb hen verteld dat ik na 2,5 jaar een vertrouwenspersoon te zijn, dat niet meer kan. Ik vraag nu niet meer hoe het gaat en wil er ook niets van weten maar zie natuurlijk genoeg! En nu? Ik heb zelf geen relatie, heb lieve vriendinnen, maar zij wonen niet in de buurt. Ik merk meer en meer dat ik het totaal nog niet verwerkt heb wat er allemaal gebeurt is. Ik wordt gewoon nu soms zo ontzettend verdrietig! Niet normaal. Als er maar ergens iets over vreemdgaan staat, wordt ik al verdrietig. Soms denk ik hallo?? het was niet jou vent? Maar het was wel mijn broer, wij die 2 handen op 1 buik waren die alles deelden. En nu? We spreken elkaar alleen op familie bezoek of zo. Maar bellen of samen even de hort op? Nee dat is er niet meer bij. Ik heb aan de ene kant het gevoel me aan te stellen, het was niet mijn huwelijk, maar aan andere kant kan ik het niet loslaten e doet het zo'n zeer! De laaste keer van zijn slippertjes is in augustus geweest. In november heb ik afstand genomen wat me goed leek te doen. Maar nu de afgelopen 2 dagen, kan ik om alles janken.
Help! Weet iemand wat ik moet doen?? Ik kan er met verdere familie dus neit over praten, maar voel me ook daar zoooooo K*T over! Het lijkt wel alsof ik gedwongen wordt iedereen voor te liegen!
donderdag 24 februari 2011 om 09:58
Wat rottig zeg, allemaal!
Ik denk dat het enige wat je kunt doen afstand nemen is. Je zit in een rare positie, want je kunt je broer niet weerhouden om het te doen, je kunt de relatie niet verbreken namens je schoonzus.... Heb je duidelijk gezegd dat je geen vertrouwenspersoon meer wilt zijn en niet te persoonlijke dingen met ze wilt delen? Ik denk dat dat wel belangrijk is om geleidelijk weer een ander, maar toch leuk contact met ze op te bouwen.
Verder zou ik maar flink gaan werken aan vriendschappen en hobbies enzo in de buurt, zodat je voor je plezier en ontspanning minder afhankelijk bent van broer en schoonzus.
Ik denk dat het enige wat je kunt doen afstand nemen is. Je zit in een rare positie, want je kunt je broer niet weerhouden om het te doen, je kunt de relatie niet verbreken namens je schoonzus.... Heb je duidelijk gezegd dat je geen vertrouwenspersoon meer wilt zijn en niet te persoonlijke dingen met ze wilt delen? Ik denk dat dat wel belangrijk is om geleidelijk weer een ander, maar toch leuk contact met ze op te bouwen.
Verder zou ik maar flink gaan werken aan vriendschappen en hobbies enzo in de buurt, zodat je voor je plezier en ontspanning minder afhankelijk bent van broer en schoonzus.
donderdag 24 februari 2011 om 10:00
Oh, ik zie nu dat je al verteld hebt dat je geen vertrouwenspersoon meer kan zijn. Heel goed!
Werk dan vooral aan je eigen geluk, onafhankelijk van je broer nu. Geef het wat tijd en heb er vertrouwen in dat jij en je broer wel weer een modus vinden om met elkaar om te gaan. Jullie mogen elkaar duidelijk graag... en je bent familie. dat komt echt wel weer!
Werk dan vooral aan je eigen geluk, onafhankelijk van je broer nu. Geef het wat tijd en heb er vertrouwen in dat jij en je broer wel weer een modus vinden om met elkaar om te gaan. Jullie mogen elkaar duidelijk graag... en je bent familie. dat komt echt wel weer!
donderdag 24 februari 2011 om 10:01
Je schoonzus is 't die het kan doorbreken door 'm buiten te schoppen. Een chronische vreemdganger blijft 'n vreemdganger, dus ik zou het niet meer voor je broer opnemen. Hij is beter af als single waarbij ie in 't rond kan neuken en je schoonzus is beter af zonder je broer, wellicht treft ze dan nog 'ns een man die haar wel trouw is.
Zou me er verder niet mee bemoeien en zeggen dat ze hun sores zelf moeten oplossen.
Zou me er verder niet mee bemoeien en zeggen dat ze hun sores zelf moeten oplossen.
donderdag 24 februari 2011 om 10:02
Ik denk dat jij eens goed moet gaan praten met iemand over het begrip grenzen aangeven.
Jij kan andermans problemen niet oplossen maar zo te zien trek jij het je heel erg aan wat er is gebeurd en dat lijkt me niet de bedoeling. Dus je zegt tegen broer en schoonzus; zeg, ik ben geen relatietherapeut, zoek er 1, en laat mij verder met rust. Het is te zot dat ze alle shit bij jou dumpen, laat ze professionele hulp zoeken.
Ik snap dat jij het goed bedoeld, maar zo ga jij er aan onderdoor en dat kan niet het idee zijn, lijkt me.
Kies voor je eigen gemoedsrust
Jij kan andermans problemen niet oplossen maar zo te zien trek jij het je heel erg aan wat er is gebeurd en dat lijkt me niet de bedoeling. Dus je zegt tegen broer en schoonzus; zeg, ik ben geen relatietherapeut, zoek er 1, en laat mij verder met rust. Het is te zot dat ze alle shit bij jou dumpen, laat ze professionele hulp zoeken.
Ik snap dat jij het goed bedoeld, maar zo ga jij er aan onderdoor en dat kan niet het idee zijn, lijkt me.
Kies voor je eigen gemoedsrust
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 24 februari 2011 om 10:16
donderdag 24 februari 2011 om 10:27
misschien is het goed voor je als je een keer weer wél met je broer/schoonzus gaat praten, maar dan over wat dit alles met jou gedaan heeft. Dat zij eens luisteren en jij kunt praten. Begin eventueel met alles op papier zetten.
Hulp zoeken lijkt me wel belangrijk voor je, dat jij je verhaal kwijt kunt, dat jij even op nr. 1 staat qua aandacht.
Je hebt geen vrienden in de buurt, maar doe je wel leuke dingen? Dus niet alleen werken en tv kijken, eventueel wat sporten maar ook hobbys, eens gaan stappen enz.
Ik kan me ook zo voorstellen dat je, doordat je ineens het (goede?) contact met broer en schoonzus kwijt bent, je hiermee ook een stukje sociaal contact verliest. Dat is best jammer en een gemis, lijkt me. Daar kun je ook verdrietig van zijn.
Hulp zoeken lijkt me wel belangrijk voor je, dat jij je verhaal kwijt kunt, dat jij even op nr. 1 staat qua aandacht.
Je hebt geen vrienden in de buurt, maar doe je wel leuke dingen? Dus niet alleen werken en tv kijken, eventueel wat sporten maar ook hobbys, eens gaan stappen enz.
Ik kan me ook zo voorstellen dat je, doordat je ineens het (goede?) contact met broer en schoonzus kwijt bent, je hiermee ook een stukje sociaal contact verliest. Dat is best jammer en een gemis, lijkt me. Daar kun je ook verdrietig van zijn.
Later is nu
donderdag 24 februari 2011 om 10:32
Ik denk dat de situatie voor jou misschien erger lijkt dan dat hun relatie in werkelijkheid is. Ze kwamen naar jou om hun gal te spuien, je hebt zo het allerergste over hen gehoord en kan logischerwijs niet meer snappen waarom ze bijelkaar zijn. Alléén.. je mist alle mooie momenten. Dingen die ze tegen jou hebben gezegd menen ze misschien niet allemaal, omdat ze die gezegd hebben uit boosheid en toen ze aan de grond zaten, of om dingen goed te praten. De werkelijkheid is echter niet zo weerbarstig. Ik hoop dat je een beetje begrijpt wat ik bedoel.
Ik vind het dus goed van je dat je hebt gezegd dat je niet meer hun vertrouwenspersoon wil zijn. Zeker als het jou zo naar beneden trekt.
Alleen snap ik niet - maar misschien heb ik daar overheen gelezen - waarom je niet meer met je broer om wilt gaan. Jullie kunnen het toch ook over andere dingen hebben?
Als het komt doordat je er wat kapot is gegaan door het vreemdgaan, zou ik aanraden om juist wat meer met hun samen om te gaan, bij ze gaan eten ofzo, om zo ook de leuke dingen te zien. Dan komt dat misschien weer wat meer in balans.
(En als ze tegen je gaan zeuren over de ander blijven zeggen dat ze dat niet met jou moeten bespreken)
Ik vind het dus goed van je dat je hebt gezegd dat je niet meer hun vertrouwenspersoon wil zijn. Zeker als het jou zo naar beneden trekt.
Alleen snap ik niet - maar misschien heb ik daar overheen gelezen - waarom je niet meer met je broer om wilt gaan. Jullie kunnen het toch ook over andere dingen hebben?
Als het komt doordat je er wat kapot is gegaan door het vreemdgaan, zou ik aanraden om juist wat meer met hun samen om te gaan, bij ze gaan eten ofzo, om zo ook de leuke dingen te zien. Dan komt dat misschien weer wat meer in balans.
(En als ze tegen je gaan zeuren over de ander blijven zeggen dat ze dat niet met jou moeten bespreken)
donderdag 24 februari 2011 om 10:53
quote:atwt82 schreef op 24 februari 2011 @ 09:44:
Ik heb aan de ene kant het gevoel me aan te stellen, het was niet mijn huwelijk, maar aan andere kant kan ik het niet loslaten e doet het zo'n zeer! De laaste keer van zijn slippertjes is in augustus geweest. !
waarom doet het jou zeer? jij bent niet verantwoordelijk voor wat je borer ( en schoonzus ) doet.
en stop met liegen, als iemand er naar vraagt zeg je: ja dat moet je maar aan Pietje of Nelleke vragen hoor, weet ik niets van.
Ik heb aan de ene kant het gevoel me aan te stellen, het was niet mijn huwelijk, maar aan andere kant kan ik het niet loslaten e doet het zo'n zeer! De laaste keer van zijn slippertjes is in augustus geweest. !
waarom doet het jou zeer? jij bent niet verantwoordelijk voor wat je borer ( en schoonzus ) doet.
en stop met liegen, als iemand er naar vraagt zeg je: ja dat moet je maar aan Pietje of Nelleke vragen hoor, weet ik niets van.
donderdag 24 februari 2011 om 10:55
Je doet net of jou persoonlijk onrecht is aangedaan door jouw broer. Dat is niet zo. De enige die onrecht is aangedaan is jouw schoonzus want het was haar man die vreemdging. Zij is diegene die moet zien te verwerken dan haar man is vreemdgegaan niet jij. Jij doet nu net of het voor jou erger is dan voor je schoonzus. Ik vind dat jij je aanstelt. Als je geen details over hun huwelijk wil horen dan moet je dan gewoon aangeven.
donderdag 24 februari 2011 om 10:56
Kan het zijn dat je het gevoel hebt dat je je maatje (broer) kwijt bent omdat jouw beeld van hem zeg maar aan diggelen is gegaan door dat vreemdgaan (en misschien ook door de dingen die daarna over en weer zijn gezegd)?
Dat kan ik me namelijk heel goed voorstellen. Toen mijn vader vreemd bleek te gaan was ik verdrietig dat ons gezin uiteen viel, maar vooral was ik er stuk van dat mijn beeld van hem niet bleek te kloppen - ik vond het zo erg dat hij iets had gedaan wat hij zelf altijd had verordeeld (en ik dus ook) en er nog over had gelogen ook. Dat zette mijn wereld behoorlijk op z'n kop en ik heb me daarna nooit meer echt vertrouwd met hem gevoeld.
Qua advies, tja. Ik denk toch praten met je broer. Vertel hem dat je hem mist en verdrietig bent. Misschien kan hij je uitleggen waarom hij vreemdgaat, en helpt dat jou om het wat in perspectief te zien. Maar realiseer je ook dat zijn vreemdgaan jou in feite niet aangaat. Hij is je broer, en niet je vriend. Hij heeft jou geen trouw beloofd en schaadt jou dus ook niet door vreemd te gaan.
Dat kan ik me namelijk heel goed voorstellen. Toen mijn vader vreemd bleek te gaan was ik verdrietig dat ons gezin uiteen viel, maar vooral was ik er stuk van dat mijn beeld van hem niet bleek te kloppen - ik vond het zo erg dat hij iets had gedaan wat hij zelf altijd had verordeeld (en ik dus ook) en er nog over had gelogen ook. Dat zette mijn wereld behoorlijk op z'n kop en ik heb me daarna nooit meer echt vertrouwd met hem gevoeld.
Qua advies, tja. Ik denk toch praten met je broer. Vertel hem dat je hem mist en verdrietig bent. Misschien kan hij je uitleggen waarom hij vreemdgaat, en helpt dat jou om het wat in perspectief te zien. Maar realiseer je ook dat zijn vreemdgaan jou in feite niet aangaat. Hij is je broer, en niet je vriend. Hij heeft jou geen trouw beloofd en schaadt jou dus ook niet door vreemd te gaan.
donderdag 24 februari 2011 om 11:01
quote:liesse schreef op 24 februari 2011 @ 10:27:
Ik vind dat je je aanstelt en dan doel ik op het verhaal qua vertrouwenspersoon. Natuurlijk is het verdrietig als je niet meer het contact met je broer hebt zoals je graag zou willen.
Eens. Dat was ook het eerste dat ik dacht. KOm op zeg, jij hebt helemaal niks te maken met wat je broer doet en hoe je schoonzus hier op reageert. Je wordt als vertrouwenspersoon ingeschakelt (dat doe je zelf) en betrekt de hele kwestie enorm op jezelf, waarom?
Je broer heeft misstappen begaan, maar dat maakt hem geen minder mens hoor, het is ook jouw verantwoordelijkheid niet. Je schoonzus laat zich zo behandelen, dat is jouw verantwoordelijkheid ook niet. Hoe je broer en je schoonzus hun relatie vorm geven moeten zij zelf weten, hou je er buiten en maak het niet zo persoonlijk.
Ik vind dat je je aanstelt en dan doel ik op het verhaal qua vertrouwenspersoon. Natuurlijk is het verdrietig als je niet meer het contact met je broer hebt zoals je graag zou willen.
Eens. Dat was ook het eerste dat ik dacht. KOm op zeg, jij hebt helemaal niks te maken met wat je broer doet en hoe je schoonzus hier op reageert. Je wordt als vertrouwenspersoon ingeschakelt (dat doe je zelf) en betrekt de hele kwestie enorm op jezelf, waarom?
Je broer heeft misstappen begaan, maar dat maakt hem geen minder mens hoor, het is ook jouw verantwoordelijkheid niet. Je schoonzus laat zich zo behandelen, dat is jouw verantwoordelijkheid ook niet. Hoe je broer en je schoonzus hun relatie vorm geven moeten zij zelf weten, hou je er buiten en maak het niet zo persoonlijk.
donderdag 24 februari 2011 om 11:05
Ik heb tegen m'n broer gezegd dat ik geen negatieve dingen over z'n vrouw meer wil horen. Ze gaan toch nooit uit elkaar en ik moet wel leuk en gezellig doen tegen haar. En dat wordt lastig als ik alleen maar negativiteit over haar heb gehoord.
Zo moet het ook zijn met jouw broer. Hij kan over alles met je praten, maar niet over z'n relatie/huwelijk. Dat doet hij maar met z'n vrienden. Een zus is daar niet voor.
En verder, ga eens snel aan jezelf denken en iets leuks doen!
Zo moet het ook zijn met jouw broer. Hij kan over alles met je praten, maar niet over z'n relatie/huwelijk. Dat doet hij maar met z'n vrienden. Een zus is daar niet voor.
En verder, ga eens snel aan jezelf denken en iets leuks doen!
donderdag 24 februari 2011 om 11:15
En verder, broers, ooms, vrienden, vaders, het zijn allemaal net mensen. Iedere man die vreemd gaat is iemands zoon of vader of oom of broer.
Man, het idee dat m'n broer, vader etc überhaupt seks heeft, staat me al enorm tegen. Laat staan buiten hun relatie. Dat zijn gewoon zaken waar je als familielid niets mee te maken hebt, en ook niets mee te maken moet willen hebben. Je gaat het toch nooit begrijpen.
Kijk naar je eigen relatie met je broer. En laat hem verder de andere relaties regelen.
Man, het idee dat m'n broer, vader etc überhaupt seks heeft, staat me al enorm tegen. Laat staan buiten hun relatie. Dat zijn gewoon zaken waar je als familielid niets mee te maken hebt, en ook niets mee te maken moet willen hebben. Je gaat het toch nooit begrijpen.
Kijk naar je eigen relatie met je broer. En laat hem verder de andere relaties regelen.
donderdag 24 februari 2011 om 11:22
Ik denk dat jij nu deel hebt aan hun relatie, en dat is niet jouw plaats.
Het is fijn als ze jou in vertrouwen kunnen nemen, maar het is hun relatie. Als hij wil vreemdgaan, dan is dat in principe iets dat tussen hen is... en als zij het hem vergeeft is dat haar beslissing. Niet de jouwe.
Ik denk dat je duidelijk moet maken dat je niet achter zijn keuzes staat om telkens vreemd te gaan, maar dat jij gewoon je lieve broer van vroeger terugwil. Dat je niet in lastige situaties wordt gewrongen en dat je hem niet wil afvallen, ook al ben je het niet eens met wat hij doet.
Duidelijk maken dat er een grens ligt tussen broer-zus en de rest.
Als hij dergelijke keuzes blijft maken, moet hij zelf met zijn billen bloot. Niet jouw verantwoordelijkheid, hoe lief ook van jou dat je je best doet.
Wellicht kan hij jouw en haar respect weer terugverdienen door zich nou eens op zijn relatie te storten en te werken aan de werkelijke reden waardoor hij vreemdgaat. Want ergens zit iets niet goed tussen hem en zijn vrouw/vriendin en dat lost ie niet op door het buiten de deur te zoeken.
Iedereen maakt fouten, maar door een ander ze te laten verdoezelen is niet de oplossing.
Het is fijn als ze jou in vertrouwen kunnen nemen, maar het is hun relatie. Als hij wil vreemdgaan, dan is dat in principe iets dat tussen hen is... en als zij het hem vergeeft is dat haar beslissing. Niet de jouwe.
Ik denk dat je duidelijk moet maken dat je niet achter zijn keuzes staat om telkens vreemd te gaan, maar dat jij gewoon je lieve broer van vroeger terugwil. Dat je niet in lastige situaties wordt gewrongen en dat je hem niet wil afvallen, ook al ben je het niet eens met wat hij doet.
Duidelijk maken dat er een grens ligt tussen broer-zus en de rest.
Als hij dergelijke keuzes blijft maken, moet hij zelf met zijn billen bloot. Niet jouw verantwoordelijkheid, hoe lief ook van jou dat je je best doet.
Wellicht kan hij jouw en haar respect weer terugverdienen door zich nou eens op zijn relatie te storten en te werken aan de werkelijke reden waardoor hij vreemdgaat. Want ergens zit iets niet goed tussen hem en zijn vrouw/vriendin en dat lost ie niet op door het buiten de deur te zoeken.
Iedereen maakt fouten, maar door een ander ze te laten verdoezelen is niet de oplossing.
donderdag 24 februari 2011 om 11:39
quote:Helenita2 schreef op 24 februari 2011 @ 10:56:
Kan het zijn dat je het gevoel hebt dat je je maatje (broer) kwijt bent omdat jouw beeld van hem zeg maar aan diggelen is gegaan door dat vreemdgaan (en misschien ook door de dingen die daarna over en weer zijn gezegd)?
Zou dit bij jou kunnen spelen, TO? Dat kan ik me namelijk heel goed voorstellen. Ik ben wat dat betreft ook principieel. Mijn voorbeeld is anders dan jouw verhaal, maar het heeft wat gelijkenissen: Een hartsvriendin (we noemen haar L) vertelde me dat ze regelmatig vreemd ging met haar ex-vriend, wiens vriendin (we noemen haar P) zwanger was van hun eerste kindje. L wist hoe hotel de botel P van die jongen was, maar dat boeide haar niet. Want het was niet haar relatie. L en die jongen waren namelijk eigenlijk voor elkaar voorbestemd (schenen ze beiden te denken), maar omdat L hem schijnbaar op een verschrikkelijke manier had gedumpt, wilde die jongen niet meer 100% voor haar gaan.
Sec had ze misschien gelijk (dat niet zij fout zat, maar hij), maar het druiste zo tegen mijn gevoel van rechtvaardigheid en eer en dat soort dingen in, dat ze van haar voetstuk is afgevallen. Maar ja, ík had haar op een voetstuk geplaatst. Uiteindelijk is zij ook maar een mens die 'fouten' maakt en niet altijd de keuzes zal maken die ik zou maken. Dus... Ik snap je wel (als dit tenminste de reden is waarom je geen contact meer hebt met je broer), maar misschien kun je beter proberen om je er overheen te zetten?
Maar realiseer je ook dat zijn vreemdgaan jou in feite niet aangaat. Hij is je broer, en niet je vriend. Hij heeft jou geen trouw beloofd en schaadt jou dus ook niet door vreemd te gaan.
Ook waar....
Kan het zijn dat je het gevoel hebt dat je je maatje (broer) kwijt bent omdat jouw beeld van hem zeg maar aan diggelen is gegaan door dat vreemdgaan (en misschien ook door de dingen die daarna over en weer zijn gezegd)?
Zou dit bij jou kunnen spelen, TO? Dat kan ik me namelijk heel goed voorstellen. Ik ben wat dat betreft ook principieel. Mijn voorbeeld is anders dan jouw verhaal, maar het heeft wat gelijkenissen: Een hartsvriendin (we noemen haar L) vertelde me dat ze regelmatig vreemd ging met haar ex-vriend, wiens vriendin (we noemen haar P) zwanger was van hun eerste kindje. L wist hoe hotel de botel P van die jongen was, maar dat boeide haar niet. Want het was niet haar relatie. L en die jongen waren namelijk eigenlijk voor elkaar voorbestemd (schenen ze beiden te denken), maar omdat L hem schijnbaar op een verschrikkelijke manier had gedumpt, wilde die jongen niet meer 100% voor haar gaan.
Sec had ze misschien gelijk (dat niet zij fout zat, maar hij), maar het druiste zo tegen mijn gevoel van rechtvaardigheid en eer en dat soort dingen in, dat ze van haar voetstuk is afgevallen. Maar ja, ík had haar op een voetstuk geplaatst. Uiteindelijk is zij ook maar een mens die 'fouten' maakt en niet altijd de keuzes zal maken die ik zou maken. Dus... Ik snap je wel (als dit tenminste de reden is waarom je geen contact meer hebt met je broer), maar misschien kun je beter proberen om je er overheen te zetten?
Maar realiseer je ook dat zijn vreemdgaan jou in feite niet aangaat. Hij is je broer, en niet je vriend. Hij heeft jou geen trouw beloofd en schaadt jou dus ook niet door vreemd te gaan.
Ook waar....
Een mens lijdt het meest onder het lijden dat hij vreest
donderdag 24 februari 2011 om 13:39
Hier een soortgelijk verhaal. Mijn superbrave broer kwam me 'uit het niets' vertellen dat hij ging scheiden. Hij had toen twee kleine kindjes van 4 & 2, en ik heb nooit in de gaten gehad dat het niet boterde tussen broer & schoonzus. Terwijl we toch redelijk close waren. En de situatie werd nog gekker: toen ik hem ging helpen verhuizen vertelde hij me, op het moment dat we bij z'n nieuwe flat stonden met alle spullen 'dat er nog iemand was om ons te helpen': zijn nieuwe vriendin. Ontmoet op internet. Een jaar later had ie een derde kind ....
Ik geloof dat ik nog steeds niet over de schok heen ben. Hij heeft werkelijk alle normen en waarden waarvan ik dacht hij ze had (hij wist altijd precies 'hoe het hoorde', had geen goed woord over voor mannen die hun vrouwen in de steek lieten, hun vaderrol niet serieus namen enz.), overboord gegooid. Ik ben zijn ex-echtgenote dan wel niet, maar voel me wel zo ontzettend besodemieterd door hem. Je dacht elkaar te kennen en te vertrouwen, en dat wordt zomaar het raam uitgegooid (alhoewel ik denk dat hij dat zo niet ziet).
Het is inmiddels zo dat ik zo min mogelijk contact met ze heb. Eerst luisterde ik naar hun verhalen (ook die van mijn ex-schoonzus) en probeerde ik ze te helpen/adviseren, maar ik kon het niet langer opbrengen. Vooral ook omdat mijn broer sinds zijn scheiding op een hele andere planeet lijkt te zitten, en niet meer voor rede vatbaar lijkt. Of zou dit zijn ware aard zijn, die nu eindelijk naar buiten komt?
In ieder geval kan ik op deze manier niet meer met hem door één deur. Ik beperk contact tot beleefdheidspraatjes en praktische hulp. En vind dit allemaal ontzettend jammer....
Helaas TO, geen advies dus. Alleen een en veel sterkte & wijsheid gewenst.
Ik geloof dat ik nog steeds niet over de schok heen ben. Hij heeft werkelijk alle normen en waarden waarvan ik dacht hij ze had (hij wist altijd precies 'hoe het hoorde', had geen goed woord over voor mannen die hun vrouwen in de steek lieten, hun vaderrol niet serieus namen enz.), overboord gegooid. Ik ben zijn ex-echtgenote dan wel niet, maar voel me wel zo ontzettend besodemieterd door hem. Je dacht elkaar te kennen en te vertrouwen, en dat wordt zomaar het raam uitgegooid (alhoewel ik denk dat hij dat zo niet ziet).
Het is inmiddels zo dat ik zo min mogelijk contact met ze heb. Eerst luisterde ik naar hun verhalen (ook die van mijn ex-schoonzus) en probeerde ik ze te helpen/adviseren, maar ik kon het niet langer opbrengen. Vooral ook omdat mijn broer sinds zijn scheiding op een hele andere planeet lijkt te zitten, en niet meer voor rede vatbaar lijkt. Of zou dit zijn ware aard zijn, die nu eindelijk naar buiten komt?
In ieder geval kan ik op deze manier niet meer met hem door één deur. Ik beperk contact tot beleefdheidspraatjes en praktische hulp. En vind dit allemaal ontzettend jammer....
Helaas TO, geen advies dus. Alleen een en veel sterkte & wijsheid gewenst.
donderdag 24 februari 2011 om 14:04
quote:vachekiri schreef op 24 februari 2011 @ 13:39:
Hier een soortgelijk verhaal. Mijn superbrave broer kwam me 'uit het niets' vertellen dat hij ging scheiden. Hij had toen twee kleine kindjes van 4 & 2, en ik heb nooit in de gaten gehad dat het niet boterde tussen broer & schoonzus. Terwijl we toch redelijk close waren. En de situatie werd nog gekker: toen ik hem ging helpen verhuizen vertelde hij me, op het moment dat we bij z'n nieuwe flat stonden met alle spullen 'dat er nog iemand was om ons te helpen': zijn nieuwe vriendin. Ontmoet op internet. Een jaar later had ie een derde kind ....
Ik geloof dat ik nog steeds niet over de schok heen ben. Hij heeft werkelijk alle normen en waarden waarvan ik dacht hij ze had (hij wist altijd precies 'hoe het hoorde', had geen goed woord over voor mannen die hun vrouwen in de steek lieten, hun vaderrol niet serieus namen enz.), overboord gegooid. Ik ben zijn ex-echtgenote dan wel niet, maar voel me wel zo ontzettend besodemieterd door hem. Je dacht elkaar te kennen en te vertrouwen, en dat wordt zomaar het raam uitgegooid (alhoewel ik denk dat hij dat zo niet ziet).
Het is inmiddels zo dat ik zo min mogelijk contact met ze heb. Eerst luisterde ik naar hun verhalen (ook die van mijn ex-schoonzus) en probeerde ik ze te helpen/adviseren, maar ik kon het niet langer opbrengen. Vooral ook omdat mijn broer sinds zijn scheiding op een hele andere planeet lijkt te zitten, en niet meer voor rede vatbaar lijkt. Of zou dit zijn ware aard zijn, die nu eindelijk naar buiten komt?
In ieder geval kan ik op deze manier niet meer met hem door één deur. Ik beperk contact tot beleefdheidspraatjes en praktische hulp. En vind dit allemaal ontzettend jammer....
Helaas TO, geen advies dus. Alleen een en veel sterkte & wijsheid gewenst.
Zoals jij dat beschrijft zo voelt het inderdaad!! Eigenlijk is m'n grote broer van z'n voetstuk gevallen! Hoe kan hij dit zijn vrouw en kinderen aan doen en er over blijven liegen, totdat je betrapt wordt? Waar zijn zijn normen en waarden? Hij was een perfect man om maar zo te zeggen ieders ideale schoonzoon! Maar ho maar dat is dus een prachtig sprookje geweest! In mijn ogen was hun huwelijk ijzersterk!
In mijn verhaal komt het nu net over alsof ik verder zelf geen leven heb! Maar mijn vriendinnen wonen verweg, maar spreek ze veel! Ik ben echt geen kluizenaar! Zij weten ook van de situatie af,maar vinden het eveneens moeilijk! Mijn beste vriendin is ook bedrogen door dr man van wie zij nu gescheiden is. Mijn broer heeft haar toen der tijd ook veel geholpen en heeft haar ex 'veroordeeld'! Mijn vriendin kent mijn broer ook al vanaf onze kleutertijd, voor haar ook een shock! Ik sport, ga uit, ga winkelen etc. Dus wees niet bevreesd doe leuke dingen genoeg!
Daarnaast zijn er afschuwelijke dingen gezegd en heb ik ontzettend in angst gezeten om het feit dat er zelfmoordneigingen waren, die tijd was heftig en heb erg het gevoel dat ik het alleen moet opknappen en dat de tijd van 'verwerken' nu zo'n beetje is gekomen. Het maakt me verdrietig en snap mezelf niet.
Hier een soortgelijk verhaal. Mijn superbrave broer kwam me 'uit het niets' vertellen dat hij ging scheiden. Hij had toen twee kleine kindjes van 4 & 2, en ik heb nooit in de gaten gehad dat het niet boterde tussen broer & schoonzus. Terwijl we toch redelijk close waren. En de situatie werd nog gekker: toen ik hem ging helpen verhuizen vertelde hij me, op het moment dat we bij z'n nieuwe flat stonden met alle spullen 'dat er nog iemand was om ons te helpen': zijn nieuwe vriendin. Ontmoet op internet. Een jaar later had ie een derde kind ....
Ik geloof dat ik nog steeds niet over de schok heen ben. Hij heeft werkelijk alle normen en waarden waarvan ik dacht hij ze had (hij wist altijd precies 'hoe het hoorde', had geen goed woord over voor mannen die hun vrouwen in de steek lieten, hun vaderrol niet serieus namen enz.), overboord gegooid. Ik ben zijn ex-echtgenote dan wel niet, maar voel me wel zo ontzettend besodemieterd door hem. Je dacht elkaar te kennen en te vertrouwen, en dat wordt zomaar het raam uitgegooid (alhoewel ik denk dat hij dat zo niet ziet).
Het is inmiddels zo dat ik zo min mogelijk contact met ze heb. Eerst luisterde ik naar hun verhalen (ook die van mijn ex-schoonzus) en probeerde ik ze te helpen/adviseren, maar ik kon het niet langer opbrengen. Vooral ook omdat mijn broer sinds zijn scheiding op een hele andere planeet lijkt te zitten, en niet meer voor rede vatbaar lijkt. Of zou dit zijn ware aard zijn, die nu eindelijk naar buiten komt?
In ieder geval kan ik op deze manier niet meer met hem door één deur. Ik beperk contact tot beleefdheidspraatjes en praktische hulp. En vind dit allemaal ontzettend jammer....
Helaas TO, geen advies dus. Alleen een en veel sterkte & wijsheid gewenst.
Zoals jij dat beschrijft zo voelt het inderdaad!! Eigenlijk is m'n grote broer van z'n voetstuk gevallen! Hoe kan hij dit zijn vrouw en kinderen aan doen en er over blijven liegen, totdat je betrapt wordt? Waar zijn zijn normen en waarden? Hij was een perfect man om maar zo te zeggen ieders ideale schoonzoon! Maar ho maar dat is dus een prachtig sprookje geweest! In mijn ogen was hun huwelijk ijzersterk!
In mijn verhaal komt het nu net over alsof ik verder zelf geen leven heb! Maar mijn vriendinnen wonen verweg, maar spreek ze veel! Ik ben echt geen kluizenaar! Zij weten ook van de situatie af,maar vinden het eveneens moeilijk! Mijn beste vriendin is ook bedrogen door dr man van wie zij nu gescheiden is. Mijn broer heeft haar toen der tijd ook veel geholpen en heeft haar ex 'veroordeeld'! Mijn vriendin kent mijn broer ook al vanaf onze kleutertijd, voor haar ook een shock! Ik sport, ga uit, ga winkelen etc. Dus wees niet bevreesd doe leuke dingen genoeg!
Daarnaast zijn er afschuwelijke dingen gezegd en heb ik ontzettend in angst gezeten om het feit dat er zelfmoordneigingen waren, die tijd was heftig en heb erg het gevoel dat ik het alleen moet opknappen en dat de tijd van 'verwerken' nu zo'n beetje is gekomen. Het maakt me verdrietig en snap mezelf niet.
donderdag 24 februari 2011 om 14:18
Fijn dat ik je dan in ieder geval een stukje herkenning heb kunnen bieden, voel je je misschien minder alleen.
Ik ben heel lang heel verdrietig geweest over de situatie. En nog steeds eigenlijk. Want iedereen zegt: het is zijn leven, je moet het maar accepteren. En dat probeer ik ook, maar het is net alsof je afscheid van iemand hebt moeten nemen die er nog wel is. Heel vreemd.
Daarom neem ik nu maar afstand. Het lost niets op, maar geeft mij wel rust, want ik was er veel te veel mee bezig. En daarin heeft de omgeving gelijk: het is zijn leven. Dus voorlopig houd ik het maar bij koetjes & kalfjes. Sterkte!
Ik ben heel lang heel verdrietig geweest over de situatie. En nog steeds eigenlijk. Want iedereen zegt: het is zijn leven, je moet het maar accepteren. En dat probeer ik ook, maar het is net alsof je afscheid van iemand hebt moeten nemen die er nog wel is. Heel vreemd.
Daarom neem ik nu maar afstand. Het lost niets op, maar geeft mij wel rust, want ik was er veel te veel mee bezig. En daarin heeft de omgeving gelijk: het is zijn leven. Dus voorlopig houd ik het maar bij koetjes & kalfjes. Sterkte!
donderdag 24 februari 2011 om 14:23
Sterkte joh!
Mijn man is ook een tijd de 'vertrouwenspersoon' geweest in het huwelijk/scheidingsdrama van z'n zus. Hij is zelf daarna helemaal ingestort van alle ellende.
Dus 1 tip: problemen in/met familie, los het op met een professioneel iemand/therapeut/mediater die geen emotionele banden heeft met de familie.
Mijn man is ook een tijd de 'vertrouwenspersoon' geweest in het huwelijk/scheidingsdrama van z'n zus. Hij is zelf daarna helemaal ingestort van alle ellende.
Dus 1 tip: problemen in/met familie, los het op met een professioneel iemand/therapeut/mediater die geen emotionele banden heeft met de familie.
