Psyche
alle pijlers
Neurodiversiteit --> Algemeen topic ❤
woensdag 22 februari 2023 om 11:16
OP met info
= 6e reactie op pagina 1
philó wijzigde dit bericht op 07-03-2023 12:45
93.22% gewijzigd
zaterdag 14 juni 2025 om 12:42
Ik heb hetzelfde. Altijd doorgezet, ook met burnouts, tot ik in 2020 uitviel met een depressie. Ik denk niet dat ik ooit weer de oude word. Ik bereik sneller de grens van overprikkeling en mijn ad(h)d is erger. Ik ben gewoon echt veel te ver over mijn grenzen gegaan altijd. Maar ik voel de druk om zoals een 'normaal' mens te zijn, omdat niemand er iets van begrijpt. Toen ik een jaar na de depressie nog niet werkte zei een kennis dat ik lui en dik (kwam ook door medicatie) was geworden en dat ik eerder nooit zo was, en dat het nu wel tijd werd dat ik weer normaal ging doen. Au.Bo-Katan schreef: ↑12-06-2025 18:00Oh wat stom zeg!
Dank je voor je lieve post. Ik voel me al maanden niet goed, na mijn burn-out in 2019 ben ik gewoon niet meer de oude.
Ass, slaapproblemen en ja, de overgang zal ook een rol kunnen spellen ( ben 51) maar ik heb verder eigenlijk nog nergens last van qua overgangsklachten. Lastig om te achterhalen wat er nu precies aan de hand is en wat ik nodig heb. Rust
Ik wacht eerst de uitslag van mijn slaaponderzoek af, dan even verder kijken. Maar zit er nu een beetje doorheen.
Ik heb het gevoel dat ik eigenlijk niet meer kan werken. Maar het zal wel moeten.
zaterdag 14 juni 2025 om 13:17
Dat herken ik ook want ik hoor het te kunnen want een ander kan dat tenslotte ook. Maar daarmee zet ik mezelf onder druk en ik probeer dat zoveel mogelijk te voorkomen. Dan zeg ik tegen mezelf dat ik het in ieder geval geprobeerd heb en dat is een helpende gedachte. Daarnaast is het voor mij belangrijk om vooral te focussen op de dingen waar ik wel goed in ben.
Weet iemand trouwens hoe het zit met de erfelijkheid van ASS en ADHD? Die ASS heb ik waarschijnlijk van mijn vader. Ik herken daar een hoop in. Maar hoe het met ADHD zit dat weet ik niet en of ik het ook van mijn vader heb...Heb het daar wel eens met een van mijn zussen over.
Nu zit het beide in onze familie,maar het uit zich bij iedereen anders wat het aan de ene kant complex maakt. 
Maar ik vind het aan de andere kant ook weer interessant om erover na te denken.
Weet iemand trouwens hoe het zit met de erfelijkheid van ASS en ADHD? Die ASS heb ik waarschijnlijk van mijn vader. Ik herken daar een hoop in. Maar hoe het met ADHD zit dat weet ik niet en of ik het ook van mijn vader heb...Heb het daar wel eens met een van mijn zussen over.
Nu zit het beide in onze familie,maar het uit zich bij iedereen anders wat het aan de ene kant complex maakt. 
Maar ik vind het aan de andere kant ook weer interessant om erover na te denken.
madamebijoux wijzigde dit bericht op 14-06-2025 16:21
9.50% gewijzigd
Je pense donc je suis
zaterdag 14 juni 2025 om 13:28
Wat een rare kennis! Ik wordt hier enorm boos om.Pianissimo schreef: ↑14-06-2025 12:42Ik heb hetzelfde. Altijd doorgezet, ook met burnouts, tot ik in 2020 uitviel met een depressie. Ik denk niet dat ik ooit weer de oude word. Ik bereik sneller de grens van overprikkeling en mijn ad(h)d is erger. Ik ben gewoon echt veel te ver over mijn grenzen gegaan altijd. Maar ik voel de druk om zoals een 'normaal' mens te zijn, omdat niemand er iets van begrijpt. Toen ik een jaar na de depressie nog niet werkte zei een kennis dat ik lui en dik (kwam ook door medicatie) was geworden en dat ik eerder nooit zo was, en dat het nu wel tijd werd dat ik weer normaal ging doen. Au.
Ik heb het gevoel dat ik eigenlijk niet meer kan werken. Maar het zal wel moeten.
Het is duidelijk dat ze er niets van snapt. Goedbedoelde adviezen of erger nog: Eisen,in het kader "je moet dit doen en je moet dat doen" of "je moet gewoon zus en zo doen,dan komt het allemaal goed". Ze zou het eens zelf moeten ondervinden dan piept ze wel anders. Het ligt niet aan jou. 
madamebijoux wijzigde dit bericht op 14-06-2025 16:23
0.91% gewijzigd
Je pense donc je suis
zaterdag 14 juni 2025 om 16:17
Hé wat naar.Pianissimo schreef: ↑14-06-2025 12:42Ik heb hetzelfde. Altijd doorgezet, ook met burnouts, tot ik in 2020 uitviel met een depressie. Ik denk niet dat ik ooit weer de oude word. Ik bereik sneller de grens van overprikkeling en mijn ad(h)d is erger. Ik ben gewoon echt veel te ver over mijn grenzen gegaan altijd. Maar ik voel de druk om zoals een 'normaal' mens te zijn, omdat niemand er iets van begrijpt. Toen ik een jaar na de depressie nog niet werkte zei een kennis dat ik lui en dik (kwam ook door medicatie) was geworden en dat ik eerder nooit zo was, en dat het nu wel tijd werd dat ik weer normaal ging doen. Au.
Ik heb het gevoel dat ik eigenlijk niet meer kan werken. Maar het zal wel moeten.
maandag 16 juni 2025 om 20:35
Sorry, ik begon over mezelf te kleppen, daar heb je ook niets aan. Wat ik er eigenlijk mee wilde zeggen is dat ik ook nog geen oplossing weet, of waarom het zo is. Overgang zou kunnen als oorzaak. Het zou voor mij wat vroeg zijn maar ik heb wel meer klachten die daar op wijzen. Maar ik heb me ook wel eens afgevraagd of depressie/ burnout een blijvende verandering veroorzaakt in de hersenen.
woensdag 18 juni 2025 om 07:57
Geeft helemaal niks toch.Pianissimo schreef: ↑16-06-2025 20:35Sorry, ik begon over mezelf te kleppen, daar heb je ook niets aan. Wat ik er eigenlijk mee wilde zeggen is dat ik ook nog geen oplossing weet, of waarom het zo is. Overgang zou kunnen als oorzaak. Het zou voor mij wat vroeg zijn maar ik heb wel meer klachten die daar op wijzen. Maar ik heb me ook wel eens afgevraagd of depressie/ burnout een blijvende verandering veroorzaakt in de hersenen.
Ik heb een burn out gehad door mijn ( toen nog niet bekende) ass. En ik heb het gevoel dsr ik nu gewoon minder kan dan voorheen. Of wat ik dacht te kunnen maar eigenlijk niet kon omdat het altijd al teveel was.
Nu sta ik weer op het punt van wel of niet ziekmelden, ik ben zo ontzettend moe, dat ik het gewoon niet meer trek, voel me echt niet goed. Maar ja, in de loop van ochtend gaat het wel weer waardoor je toch weer doorgaat. Zo moeilijk.
woensdag 18 juni 2025 om 08:04
De overgang duurt gemiddeld 10 jaar, veel mensen denken dat je ineens in je 50e even last heb maar echt heel veel vrouwen beginnen al ergens in hun 40e jaren 'last' te krijgen.
En voor mensen met ADHD bijvoorbeeld zakt hun oestrogeen heel erg en die heeft weer te maken met je dopamine aanmaak en die is al veel lager dan bij anderen.
De overgang heeft dan nog meer impact dan bij mensen zonder ADHD bijvoorbeeld.
Heel vaak kan een oestrogeenpil/pleister en/of hogere dosis stimulanten dan helpen en soms is vragen naar hormoontherapie nodig om dat op te vangen.
En voor mensen met ADHD bijvoorbeeld zakt hun oestrogeen heel erg en die heeft weer te maken met je dopamine aanmaak en die is al veel lager dan bij anderen.
De overgang heeft dan nog meer impact dan bij mensen zonder ADHD bijvoorbeeld.
Heel vaak kan een oestrogeenpil/pleister en/of hogere dosis stimulanten dan helpen en soms is vragen naar hormoontherapie nodig om dat op te vangen.
woensdag 18 juni 2025 om 09:16
Waarom? Je mag hier toch gewoon je ei kwijt hoor. Het kan erg confronterend zijn. Ik kan een hoop dingen wel maar ben zelf ook eigenwijs omdat ik alles zelf wil oplossen maar dan kom ik aan mijn grenzen en moet wel om hulp vragen. Dan voel ik me opgelaten en kan dit gevoel niet goed van me afzetten. Ik moet dan leren dat het geen zwakte is om voor bepaalde dingen hulp te vragen.Pianissimo schreef: ↑16-06-2025 20:35Sorry, ik begon over mezelf te kleppen, daar heb je ook niets aan. Wat ik er eigenlijk mee wilde zeggen is dat ik ook nog geen oplossing weet, of waarom het zo is. Overgang zou kunnen als oorzaak. Het zou voor mij wat vroeg zijn maar ik heb wel meer klachten die daar op wijzen. Maar ik heb me ook wel eens afgevraagd of depressie/ burnout een blijvende verandering veroorzaakt in de hersenen.
Je pense donc je suis
woensdag 18 juni 2025 om 09:32
Oh, deze komt even heel hard bij mij binnen. Je had het niet tegen mij, maar ik herken dit heel erg.MadameBijoux schreef: ↑18-06-2025 09:16Waarom? Je mag hier toch gewoon je ei kwijt hoor. Het kan erg confronterend zijn. Ik kan een hoop dingen wel maar ben zelf ook eigenwijs omdat ik alles zelf wil oplossen maar dan kom ik aan mijn grenzen en moet wel om hulp vragen. Dan voel ik me opgelaten en kan dit gevoel niet goed van me afzetten. Ik moet dan leren dat het geen zwakte is om voor bepaalde dingen hulp te vragen.
Een vriendin van mij heeft borstkanker en bij mijn zus nu ook onderzoeken. Dan denk ik: ach een beetje vermoeidheid ( het is geen beetje) en wat overgangsklachten. Dan kan ik toch wel werken…….
Dus dan modder ik maar weer wat aan en wil het zelf oplossen.
Dat werkt tot nu toe totaal niet.
woensdag 18 juni 2025 om 17:52
Dat snap ik. Sterkte met je vriendin en ik hoop dat bij je zus ook alles ok is.Bo-Katan schreef: ↑18-06-2025 09:32Oh, deze komt even heel hard bij mij binnen. Je had het niet tegen mij, maar ik herken dit heel erg.
Een vriendin van mij heeft borstkanker en bij mijn zus nu ook onderzoeken. Dan denk ik: ach een beetje vermoeidheid ( het is geen beetje) en wat overgangsklachten. Dan kan ik toch wel werken…….
Dus dan modder ik maar weer wat aan en wil het zelf oplossen.
Dat werkt tot nu toe totaal niet.
Ik zet mezelf wel eens onder druk omdat ik dan denk dat ik het hoor te kunnen omdat een ander dat ook kan en dan vergeet ik dat mijn hersenen informatie anders verwerken. Dat is dan niet bepaald helpend. Belangrijk is dat ik niet vergeet wat ik wel al heb bereikt en wat ik goed kan.
Je pense donc je suis
woensdag 18 juni 2025 om 21:08
Waarom zou je je diagnose niet kunnen accepteren dan? Die diagnose maakt je toch niet ineens een ander persoon? Jij wordt niet ineens iemand anders door die diagnose, je krijgt alleen nu toegang tot tools om je leven makkelijker te maken.
woensdag 18 juni 2025 om 22:07
De vraag was niet aan mij gericht, maar ik weet al heel lang dat ik add heb, en toch vind ik het nog steeds lastig te accepteren. Ik had gehoopt dat ik er beter mee om zou kunnen leren gaan, en ook dat medicatie meer zou doen dan het doet. En helaas heb ik soms een beetje zelfmedelijden omdat het me zo tegenwerkt op het gebied van carrière en ook het sociale vlak, maar er zijn veel ergere dingen en ik en ben verder gezond, dus dat mag ik dan ook weer niet voelen van mezelf. Soms denk ik gewoon even, bah het is niet eerlijk.
woensdag 18 juni 2025 om 22:13
Waarom zou een diagnose betekenen dat je bepaalde dingen niet kan veranderen?auroraatje schreef: ↑18-06-2025 21:57Ik vond het ook een heel acceptatie proces hoor, om te accepteren dat bepaalde dingen gewoon bij mij horen en niet te veranderen zijn als ik maar hard genoeg mijn best doe, zoals ik jarenlang had gedacht.
Maar, andersom: waarom wil je dingen veranderen?
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
woensdag 18 juni 2025 om 22:14
Dat is ook lastig, eigenlijk zouden we een soort adhd/autisme verlofuren moeten hebben. Ik vind de standaard vakantie-uren niet genoeg om het langdurig vol te kunnen houden.Bo-Katan schreef: ↑18-06-2025 07:57Geeft helemaal niks toch.
Ik heb een burn out gehad door mijn ( toen nog niet bekende) ass. En ik heb het gevoel dsr ik nu gewoon minder kan dan voorheen. Of wat ik dacht te kunnen maar eigenlijk niet kon omdat het altijd al teveel was.
Nu sta ik weer op het punt van wel of niet ziekmelden, ik ben zo ontzettend moe, dat ik het gewoon niet meer trek, voel me echt niet goed. Maar ja, in de loop van ochtend gaat het wel weer waardoor je toch weer doorgaat. Zo moeilijk.
Het klinkt wel alsof je beter niet nog langer over je grenzen kunt gaan. Je lichaam geeft alarmsignalen af.
woensdag 18 juni 2025 om 22:15
Hier ADHD en overgang. En hormoontherapie. De juiste dosering is in de peri-menopauze echt enorm lastig te vinden. Voor mij in ieder geval dan. Transdermaal nam ik niet goed op, dus sinds halfjaar oraal.MissNuada schreef: ↑18-06-2025 08:04De overgang duurt gemiddeld 10 jaar, veel mensen denken dat je ineens in je 50e even last heb maar echt heel veel vrouwen beginnen al ergens in hun 40e jaren 'last' te krijgen.
En voor mensen met ADHD bijvoorbeeld zakt hun oestrogeen heel erg en die heeft weer te maken met je dopamine aanmaak en die is al veel lager dan bij anderen.
De overgang heeft dan nog meer impact dan bij mensen zonder ADHD bijvoorbeeld.
Heel vaak kan een oestrogeenpil/pleister en/of hogere dosis stimulanten dan helpen en soms is vragen naar hormoontherapie nodig om dat op te vangen.
Mijn ADHD-klachten gaan heel erg op en neer. Word soms echt gek van mezelf
donderdag 19 juni 2025 om 09:35
Ik ben er ook nog niet, ik weet ondertussen wel wanneer is net hogere dosis moet nemen qua dexamfetamine.Sterrenstof74 schreef: ↑18-06-2025 22:15Hier ADHD en overgang. En hormoontherapie. De juiste dosering is in de peri-menopauze echt enorm lastig te vinden. Voor mij in ieder geval dan. Transdermaal nam ik niet goed op, dus sinds halfjaar oraal.
Mijn ADHD-klachten gaan heel erg op en neer. Word soms echt gek van mezelf
Maar door HPV en een baarmoederhalstumor eerder mag ik geen oestrogeen hormoonsupplementen maar dat zou wel helpen met de ADHD en de overgangsklachten.
Ik ga na de zomer naar een vrouwenkliniek en daar kijken of zij betere opties weten dan de HA en mijn gyn, vrees dat er gewoon echt te weinig kennis is nog op dit vlak, de combinatie ADHD en de overgang en oplossingen voor die groep..
donderdag 19 juni 2025 om 16:37
Omdat het niet overgaat, de vermoeidheid, overprikkeling e.d. blijft altijd aanwezig. Ik kwam in een burn-out en dacht met rust gaat dat wel over. Daarna kreeg ik de diagnose ass. En daar baalde ik van. Nog steeds. Ik vind t erg beperkend, m’.m in de energie.
donderdag 19 juni 2025 om 16:39
Aangezien ik geen kinderen heb of meer ga krijgen maak ik geen gebruik van alle kindgerelateerde verlofregelingen dus iets extra’s courant welkom zijnPianissimo schreef: ↑18-06-2025 22:14Dat is ook lastig, eigenlijk zouden we een soort adhd/autisme verlofuren moeten hebben. Ik vind de standaard vakantie-uren niet genoeg om het langdurig vol te kunnen houden.
Het klinkt wel alsof je beter niet nog langer over je grenzen kunt gaan. Je lichaam geeft alarmsignalen af.
. Nu koop ik al jaren extra uren om meer rust in te bouwen.
donderdag 19 juni 2025 om 20:46
Misschien begrijpen we elkaar verkeerd, maar ASS heb je toch niet sinds een paar jaar? ASS ben je mee geboren, dat had je al voor de burn-out. Ik denk dat je de burn-out nog niet helemaal uit bent. En daar kan je wel weer vanaf komen! ASS niet, maar dat is niet ineens een energiebeperkende factor, want dat zou je dan al 51 jaar gehad moeten hebben.
Ik denk dat je de verkeerde de schuld geeft, de ASS, maar die had je altijd al, vandaar dat ik bedoelde dat je dezelfde persoon bent gebleven ook na de diagnose. De burn-out is denk ik de reden dat je je zo beroerd nog voelt.
donderdag 19 juni 2025 om 22:35
Dat is het grote misverstand bij bijv de diagnose ASS: dat je klachten nooit meer over zullen gaan.
ASS is geen statische diagnose. Je krijgt je diagnose omdat je op dat moment bepaalde klachten had. Klachten kunnen veranderen, je kunt beter met dingen leren omgaan, je kunt in andere situaties terechtkomen waardoor dingen ineens minder lastig worden.
Ja, je zult wrsch gevoelig blijven voor bepaalde problemen, maar het is geen onveranderlijke situatie.
Daarbij neem ik aan dat die klachten er dus je hele leven al zijn, dus die diagnose maakt dat niet ineens heel anders.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
donderdag 19 juni 2025 om 23:10
Welke kindgerelateerde verlofregelingen heb jij nu niet dan, waar je ook echt wat aan zou kunnen hebben?
vrijdag 20 juni 2025 om 08:31
Tja, de klachten zijn veel erger geworden de laatste jaren. Ik weet niet hoe dit op te lossen al doe ik zo mijn best.Solomio schreef: ↑19-06-2025 22:35Dat is het grote misverstand bij bijv de diagnose ASS: dat je klachten nooit meer over zullen gaan.
ASS is geen statische diagnose. Je krijgt je diagnose omdat je op dat moment bepaalde klachten had. Klachten kunnen veranderen, je kunt beter met dingen leren omgaan, je kunt in andere situaties terechtkomen waardoor dingen ineens minder lastig worden.
Ja, je zult wrsch gevoelig blijven voor bepaalde problemen, maar het is geen onveranderlijke situatie.
Daarbij neem ik aan dat die klachten er dus je hele leven al zijn, dus die diagnose maakt dat niet ineens heel anders.
Maar goed, we begrijpen elkaar niet en ik kan het niet beter uitleggen. Maakt ook niet uit, ik voel me niet goed en zoek naar iets helpends.
vrijdag 20 juni 2025 om 08:39
Volgens mij werd het in dit topic ook al genoemd, maar onderschat ook de overgang niet. Ik heb daar hele gezellige en heftige angstklachten van gehad. Maar ook overprikkeld en gewoon heel erg moe. Maar nu ik aan de hormoonsuppletie zit gaat het echt weer 100 keer beter.
Ik zou niet alles op de ASS schuiven, want niet alles is ASS, zeker niet als het in de laatste jaren erger is geworden. Je mag ook echt liever zijn voor jezelf.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
