Psyche
alle pijlers
Neurodiversiteit --> Algemeen topic ❤
woensdag 22 februari 2023 om 11:16
OP met info
= 6e reactie op pagina 1
philó wijzigde dit bericht op 07-03-2023 12:45
93.22% gewijzigd
vrijdag 20 juni 2025 om 08:48
Solomio schreef: ↑19-06-2025 22:35Dat is het grote misverstand bij bijv de diagnose ASS: dat je klachten nooit meer over zullen gaan.
ASS is geen statische diagnose. Je krijgt je diagnose omdat je op dat moment bepaalde klachten had. Klachten kunnen veranderen, je kunt beter met dingen leren omgaan, je kunt in andere situaties terechtkomen waardoor dingen ineens minder lastig worden.
Ja, je zult wrsch gevoelig blijven voor bepaalde problemen, maar het is geen onveranderlijke situatie.
Daarbij neem ik aan dat die klachten er dus je hele leven al zijn, dus die diagnose maakt dat niet ineens heel anders.
Het is voor mij iets waar ik al levenslang tegenaan loop en wat ook altijd een gevoeligheid zal blijven waar ik rekening mee moet blijven houden - ik kan het ook niet doen, maar dan zit ik binnen de korste keren weer in een situatie met meltdowns, heftige paniekaanvallen en depressieve buien.
Ik wil ook eigenlijk veel meer dan ik kan. Dus ja, dat is / was lastig te accepteren. Sommige mensen willen van zichzelf al niet zoveel, dat lijkt me heel prettig om gewoon tevreden te zijn met het leven dat je hebt. Maar zelf heb ik wél behoefte aan gezelligheid, meedoen, prikkels, maar tegelijkertijd kan ik er niet goed tegen.
Het is veel makkelijker om lactose-intolerant te zijn als je niet van kaas en melkproducten houdt, dan hoef je weinig aan te passen in je leven. Zo zie ik het ook een beetje met autisme. Het is makkelijker om ermee te leven als je van nature een karakter hebt dat houdt van rust, reinheid, regelmaat enz. Helaas ben ik niet zo'n persoon, ik hou van drukte, prikkels, gezelligheid.... Maar zou echt wel beter gedijen op die rust. Maar zou daar tegelijkertijd ook weer doodongelukkig van worden.
Daar zit voor mij de last van het accepteren in. Het is een constante evenwichtsoefening om genoeg te doen om niet ongelukkig te worden door onderprikkeling en tegelijkertijd niet teveel om overprikkeling te voorkomen. Ik had mezelf gegund dat ik daar wat meer bandbreedte in had.
vrijdag 20 juni 2025 om 09:22
Je omschrijft het beter dan ik!auroraatje schreef: ↑20-06-2025 08:48Het is voor mij iets waar ik al levenslang tegenaan loop en wat ook altijd een gevoeligheid zal blijven waar ik rekening mee moet blijven houden - ik kan het ook niet doen, maar dan zit ik binnen de korste keren weer in een situatie met meltdowns, heftige paniekaanvallen en depressieve buien.
Ik wil ook eigenlijk veel meer dan ik kan. Dus ja, dat is / was lastig te accepteren. Sommige mensen willen van zichzelf al niet zoveel, dat lijkt me heel prettig om gewoon tevreden te zijn met het leven dat je hebt. Maar zelf heb ik wél behoefte aan gezelligheid, meedoen, prikkels, maar tegelijkertijd kan ik er niet goed tegen.
Het is veel makkelijker om lactose-intolerant te zijn als je niet van kaas en melkproducten houdt, dan hoef je weinig aan te passen in je leven. Zo zie ik het ook een beetje met autisme. Het is makkelijker om ermee te leven als je van nature een karakter hebt dat houdt van rust, reinheid, regelmaat enz. Helaas ben ik niet zo'n persoon, ik hou van drukte, prikkels, gezelligheid.... Maar zou echt wel beter gedijen op die rust. Maar zou daar tegelijkertijd ook weer doodongelukkig van worden.
Daar zit voor mij de last van het accepteren in. Het is een constante evenwichtsoefening om genoeg te doen om niet ongelukkig te worden door onderprikkeling en tegelijkertijd niet teveel om overprikkeling te voorkomen. Ik had mezelf gegund dat ik daar wat meer bandbreedte in had.
vrijdag 20 juni 2025 om 09:23
Overgang hou ik ook zeker rekening mee! Dank jeHecamel schreef: ↑20-06-2025 08:39Volgens mij werd het in dit topic ook al genoemd, maar onderschat ook de overgang niet. Ik heb daar hele gezellige en heftige angstklachten van gehad. Maar ook overprikkeld en gewoon heel erg moe. Maar nu ik aan de hormoonsuppletie zit gaat het echt weer 100 keer beter.
Ik zou niet alles op de ASS schuiven, want niet alles is ASS, zeker niet als het in de laatste jaren erger is geworden. Je mag ook echt liever zijn voor jezelf.
vrijdag 20 juni 2025 om 11:35
Dat is herkenbaar Auroraatje. Ik ben avontuurlijk en heb sociale angst, tegen pleinvrees aan wel. Ik doe soms dingen in mijn eentje die sommige mensen zonder sociale angst niet durven. En dat vind ik aan de ene kant knap van mezelf, maar ik wilde dat ik er meer van kon genieten, want ik had laatst nog een enorme paniek en angst in het openbaar en stond echt bijna te huilen. Dan denk ik, wat doe ik mezelf aan? Maar doe ik die dingen niet en blijf ik thuis in het oersaaie dorp dan ben ik ook ongelukkig. Elke dag hetzelfde, nee, dat kan ik ook niet.
Ik heb niet de officiële ASS diagnose maar er was wel een flink vermoeden. Ik had geen energie meer voor nog meer gesprekken naast de adhd therapie en mijn drukke werk destijds.
Ik denk dat het bij mij zo is dat ADHD en ASS elkaar enorm in de weg zitten. Ik moet uitdaging hebben om gemotiveerd te blijven, ik wil verrast en verwonderd zijn, ik wil ervaringen opdoen, maar mijn ASS kan kan daar helemaal niet tegen en heeft structuur nodig en rust en regelmaat. Ik voel als een wildebras in de ass-gevangenis.
Ik heb niet de officiële ASS diagnose maar er was wel een flink vermoeden. Ik had geen energie meer voor nog meer gesprekken naast de adhd therapie en mijn drukke werk destijds.
Ik denk dat het bij mij zo is dat ADHD en ASS elkaar enorm in de weg zitten. Ik moet uitdaging hebben om gemotiveerd te blijven, ik wil verrast en verwonderd zijn, ik wil ervaringen opdoen, maar mijn ASS kan kan daar helemaal niet tegen en heeft structuur nodig en rust en regelmaat. Ik voel als een wildebras in de ass-gevangenis.
vrijdag 20 juni 2025 om 13:03
Ik heb het precies andersom: wel een ASS diagnose, geen ADHD diagnose, en inderdaad ik herken dat gevoel wat je omschrijft van wildebras in een ass-gevangenis en het verwonderd en uitgedaagd willen worden.
Ik heb wel eens overwogen om ook te laten uitzoeken of ik naast ASS nog ADHD heb, maar ik heb echt het gevoel dat de arts dan gaat denken: die wil altijd wel wat 'erbij hebben'.
Plus ja, wat heb ik eraan, nog een 'label'. Uiteindelijk is het toch een heel individueel proces van uitzoeken wat wel / niet werkt, ook als autisten onderling verschilt het nog heel erg en dat zal bij ADHD niet anders zijn denk ik.
Ik heb wel het boek 'selfcare bij adhd' in de bieb gereserveerd, wie weet leer ik er nog wat van
Ik heb wel eens overwogen om ook te laten uitzoeken of ik naast ASS nog ADHD heb, maar ik heb echt het gevoel dat de arts dan gaat denken: die wil altijd wel wat 'erbij hebben'.
Plus ja, wat heb ik eraan, nog een 'label'. Uiteindelijk is het toch een heel individueel proces van uitzoeken wat wel / niet werkt, ook als autisten onderling verschilt het nog heel erg en dat zal bij ADHD niet anders zijn denk ik.
Ik heb wel het boek 'selfcare bij adhd' in de bieb gereserveerd, wie weet leer ik er nog wat van
vrijdag 20 juni 2025 om 15:27
Hier precies hetzelfde. M’n ADHD wil juist dingen doen en (ik vermoed) ASS heeft juist rust en regelmaat nodig. Als ik nu terugkijk als kind was dat verschil nog veel erger. Ik vond dagelijkse sleur echt verschrikkelijk, maar stabiliteit was wel nodig. Ik heb het idee dat het ene moment in m’n leven m’n ADHD meer aandacht vraagt en het andere moment de ASS. Nu ik ouder ben merk ik dat ik het juist goed doe op ritme en rust. En daarnaast leuke dingen doen die ik niet opnieuw hoef uit te zoeken.Pianissimo schreef: ↑20-06-2025 11:35Ik heb niet de officiële ASS diagnose maar er was wel een flink vermoeden. Ik had geen energie meer voor nog meer gesprekken naast de adhd therapie en mijn drukke werk destijds.
Ik denk dat het bij mij zo is dat ADHD en ASS elkaar enorm in de weg zitten. Ik moet uitdaging hebben om gemotiveerd te blijven, ik wil verrast en verwonderd zijn, ik wil ervaringen opdoen, maar mijn ASS kan kan daar helemaal niet tegen en heeft structuur nodig en rust en regelmaat. Ik voel als een wildebras in de ass-gevangenis.
vrijdag 20 juni 2025 om 22:33
Toen ik vorig jaar mijn diagnoses kreeg was ik in het begin erg euforisch en blij maar dit zakte na een paar dagen tot paniekaanvallen,verdriet,woede,verbazing,blijdschap,frustratie en verbazing en er ging van alles door me heen zelf tot overprikkeling aan toe. Ik heb zelf mijn psych opgebeld voor een extra sessie omdat ik het gevoel had door te draaien. Mijn leven trok langs me heen met dingen die zowel niet goed als ook wel goed waren gegaan. Mijn psych zegt dat dit bij het acceptatieproces hoort. Ik wens me echt voor jou dat je de acceptatie gaat lukken en ik snap echt dat dit erg moeilijk is.
Je pense donc je suis
vrijdag 20 juni 2025 om 22:34
Eens!
Je pense donc je suis
vrijdag 20 juni 2025 om 22:44
Dan lijkt me dat ASS sowieso niet het hele verhaal is.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
vrijdag 20 juni 2025 om 22:45
Tja, dat is hier exact hetzelfde, maar is dus niet waar ik het over had.auroraatje schreef: ↑20-06-2025 08:48Het is voor mij iets waar ik al levenslang tegenaan loop en wat ook altijd een gevoeligheid zal blijven waar ik rekening mee moet blijven houden - ik kan het ook niet doen, maar dan zit ik binnen de korste keren weer in een situatie met meltdowns, heftige paniekaanvallen en depressieve buien.
Ik wil ook eigenlijk veel meer dan ik kan. Dus ja, dat is / was lastig te accepteren. Sommige mensen willen van zichzelf al niet zoveel, dat lijkt me heel prettig om gewoon tevreden te zijn met het leven dat je hebt. Maar zelf heb ik wél behoefte aan gezelligheid, meedoen, prikkels, maar tegelijkertijd kan ik er niet goed tegen.
Het is veel makkelijker om lactose-intolerant te zijn als je niet van kaas en melkproducten houdt, dan hoef je weinig aan te passen in je leven. Zo zie ik het ook een beetje met autisme. Het is makkelijker om ermee te leven als je van nature een karakter hebt dat houdt van rust, reinheid, regelmaat enz. Helaas ben ik niet zo'n persoon, ik hou van drukte, prikkels, gezelligheid.... Maar zou echt wel beter gedijen op die rust. Maar zou daar tegelijkertijd ook weer doodongelukkig van worden.
Daar zit voor mij de last van het accepteren in. Het is een constante evenwichtsoefening om genoeg te doen om niet ongelukkig te worden door onderprikkeling en tegelijkertijd niet teveel om overprikkeling te voorkomen. Ik had mezelf gegund dat ik daar wat meer bandbreedte in had.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
vrijdag 20 juni 2025 om 22:50
Vandaag trouwens een heftig moment gehad. Ik had mijn vriendinnen op visite en
stond in de keuken met een vriendin te praten over die kennis die zo raar had gedaan een paar welen geleden door tegen met uit te vallen (schreef ik een paar post´s geleden). Mijn vriendin vertelde dat die kennis het niet (meer) aankon dat ik zelfgeschreven gedichten op mijn time-line op face-book postte en andere dingen over mij als persoon...ik maak toch zelf wel uit wat ik daar post of niet? Dan leest ze het toch niet. Ik vond het weer enorm confronterend en barstte in huilen uit,had zo een moment dat ik gewoon zei ´ik wou dat ik normaal was´...kreeg wel een arm om me heen door die vriendin. Maar man,wat heb ik me geschaamd!
Hier trouwens wel handvatten meegekregen om te accepteren dat het okay is om de tijd te nemen om te puzzelen als ik bij plotselinge veranderingen bij autisme het overzicht verlies. Maar ik moet ook leren om om hulp te vragen als het door te puzzelen niet lukt om het overzicht weer te herstellen. En wat een saaie taak betreft zo probeer ik het meteen te doen en in te delen in stukjes want door mijn ADHD ben ik gauw afgeleid en druk met praten. Dus ik neem dan de tijd ervoor en doe het in een tempo dat ik prettig vind want mezelf dwingen om aan maatschappelijke maatstaven te moeten voldoen werkt averechts.
stond in de keuken met een vriendin te praten over die kennis die zo raar had gedaan een paar welen geleden door tegen met uit te vallen (schreef ik een paar post´s geleden). Mijn vriendin vertelde dat die kennis het niet (meer) aankon dat ik zelfgeschreven gedichten op mijn time-line op face-book postte en andere dingen over mij als persoon...ik maak toch zelf wel uit wat ik daar post of niet? Dan leest ze het toch niet. Ik vond het weer enorm confronterend en barstte in huilen uit,had zo een moment dat ik gewoon zei ´ik wou dat ik normaal was´...kreeg wel een arm om me heen door die vriendin. Maar man,wat heb ik me geschaamd!
Hier trouwens wel handvatten meegekregen om te accepteren dat het okay is om de tijd te nemen om te puzzelen als ik bij plotselinge veranderingen bij autisme het overzicht verlies. Maar ik moet ook leren om om hulp te vragen als het door te puzzelen niet lukt om het overzicht weer te herstellen. En wat een saaie taak betreft zo probeer ik het meteen te doen en in te delen in stukjes want door mijn ADHD ben ik gauw afgeleid en druk met praten. Dus ik neem dan de tijd ervoor en doe het in een tempo dat ik prettig vind want mezelf dwingen om aan maatschappelijke maatstaven te moeten voldoen werkt averechts.
Je pense donc je suis
zaterdag 21 juni 2025 om 09:51
Lief, dank je. Ik doe mijn bestMadameBijoux schreef: ↑20-06-2025 22:33Toen ik vorig jaar mijn diagnoses kreeg was ik in het begin erg euforisch en blij maar dit zakte na een paar dagen tot paniekaanvallen,verdriet,woede,verbazing,blijdschap,frustratie en verbazing en er ging van alles door me heen zelf tot overprikkeling aan toe. Ik heb zelf mijn psych opgebeld voor een extra sessie omdat ik het gevoel had door te draaien. Mijn leven trok langs me heen met dingen die zowel niet goed als ook wel goed waren gegaan. Mijn psych zegt dat dit bij het acceptatieproces hoort. Ik wens me echt voor jou dat je de acceptatie gaat lukken en ik snap echt dat dit erg moeilijk is.
zaterdag 21 juni 2025 om 12:02
zaterdag 21 juni 2025 om 15:14
MadameBijoux schreef: ↑20-06-2025 22:50Vandaag trouwens een heftig moment gehad. Ik had mijn vriendinnen op visite en
stond in de keuken met een vriendin te praten over die kennis die zo raar had gedaan een paar welen geleden door tegen met uit te vallen (schreef ik een paar post´s geleden). Mijn vriendin vertelde dat die kennis het niet (meer) aankon dat ik zelfgeschreven gedichten op mijn time-line op face-book postte en andere dingen over mij als persoon...ik maak toch zelf wel uit wat ik daar post of niet? Dan leest ze het toch niet. Ik vond het weer enorm confronterend en barstte in huilen uit,had zo een moment dat ik gewoon zei ´ik wou dat ik normaal was´...kreeg wel een arm om me heen door die vriendin. Maar man,wat heb ik me geschaamd!
Social media is voor sommige mensen echt een uitlaatklep. Jammer dat niet iedereen daar goed mee om kan gaan. Inderdaad als het je ergert dan lees je het toch lekker niet? Ik heb sommige mensen ook gemute op Facebook omdat ik hun berichten (elke dag een glitterplaatje) stom vond. Het zou niet in me opkomen om dan lelij tegen iemand te gaan lopen doen, dat het me stoort is MIJN probleem niet dat van degene die het post.
Dat je ervan schirkt en emotioneel bent snap ik heel goed
zaterdag 21 juni 2025 om 17:41
Bedankt voor je lieve reactie! Zoals meer mensen met autisme heb ik een hyperfocus op bepaalde onderwerpen en praat daar graag over. Ik heb veel interesses en dat wisselt ook vaak. Mag zij commentaar op hebben maar ik ga me niet anders voordoen dan dat ik ben en toneel spelen. En dan kan zij wel klagen over sociale interactie dat ik daar geen kaas van gebakken heb maar aan de andere kant is iemand afblaffen of niet accepteren zoals degene is ook geen goede sociale interactie.auroraatje schreef: ↑21-06-2025 15:14Social media is voor sommige mensen echt een uitlaatklep. Jammer dat niet iedereen daar goed mee om kan gaan. Inderdaad als het je ergert dan lees je het toch lekker niet? Ik heb sommige mensen ook gemute op Facebook omdat ik hun berichten (elke dag een glitterplaatje) stom vond. Het zou niet in me opkomen om dan lelij tegen iemand te gaan lopen doen, dat het me stoort is MIJN probleem niet dat van degene die het post.
Dat je ervan schirkt en emotioneel bent snap ik heel goed
Ja,ik ben geschrokken omdat de situatie me weer confronteerde maar aan de andere kant ben ik ook weer blij dat ik toen de confrontatie aan ben gegaan en mijn grenzen aan heb gegeven door te zeggen dat haar toon me niet aanstond.
Je hebt gelijk dat je mensen hebt gemute i.v.m. glitterplaatjes. En inderdaad moet een ieder dat voor zich weten. Als ik b.v. foto´s van dikke auto´s zie dan scroll ik ook gewoon door en ga dan niet tegen iemand lopen schreeuwen.
Je pense donc je suis
zaterdag 21 juni 2025 om 21:39
Heb ik gedaan voor een slaaponderzoek. Daarna verder kijken. Bedankt voor het meedenken.MadameBijoux schreef: ↑21-06-2025 12:02Is het een optie om nog een keer contact met je huisarts op te nemen?
zondag 22 juni 2025 om 21:05
Hier zit ik soms in ontkenning. Als ik b.v. naar de uitzending ´een buitengewoon gesprek´ kijk waaraan mensen met verschillende soorten autisme deelnemen d.m.v. vragen aan een bekendheid te stellen dan denk ik vaak dat ik het niet heb totdat weer iemand zegt dat ik geen oogcontact maak...oeps! Of dat ik geen ADHD heb want zo druk,impulsief en onoplettend ben ik helemaal niet totdat mijn vriend weer zegt of ik ff mijn mond stil wil houden,niet door hem heen moet praten of hij alweer 3 keer heeft moeten roepen totdat hij mijn aandacht trok...au...zo confronterend!
Waar ik ook niets mee heb is om tijdens een verjaardag een vreemdeling met de verjaardag van een familielid of een goede vriendin te moeten feliciteren door verplicht handen te schudden of erger nog,zoenen. Dat zoenen doe ik al helemaal niet bij vreemden,alleen bij familie en vrienden en een hand geven en feliciteren voortaan alleen nog maar bij familie en vrienden. Want mensen zeggen dan wel ´dat dit een manier van hallo zeggen is en typisch Nederlandse´ maar voor mij voelt het alsof ik een vreemdeling moet feliciteren met de verjaardag van een familielid of vriendin. Ik zeg dan de volgende keer gewoon vriendelijk hallo en gefeliciteerd. Is dat dan echt zo raar? Het is zelf een keer gebeurt dat iemand zomaar mijn hand vastpakte toen ik tijdens een verjaardag al zat. Dat vond ik niet prettig en normaal gesproken ga ik graag naar verjaardagen van familie en goede vrienden. Maar dat voelde als pleasen. Wie herkent dat?
Waar ik ook niets mee heb is om tijdens een verjaardag een vreemdeling met de verjaardag van een familielid of een goede vriendin te moeten feliciteren door verplicht handen te schudden of erger nog,zoenen. Dat zoenen doe ik al helemaal niet bij vreemden,alleen bij familie en vrienden en een hand geven en feliciteren voortaan alleen nog maar bij familie en vrienden. Want mensen zeggen dan wel ´dat dit een manier van hallo zeggen is en typisch Nederlandse´ maar voor mij voelt het alsof ik een vreemdeling moet feliciteren met de verjaardag van een familielid of vriendin. Ik zeg dan de volgende keer gewoon vriendelijk hallo en gefeliciteerd. Is dat dan echt zo raar? Het is zelf een keer gebeurt dat iemand zomaar mijn hand vastpakte toen ik tijdens een verjaardag al zat. Dat vond ik niet prettig en normaal gesproken ga ik graag naar verjaardagen van familie en goede vrienden. Maar dat voelde als pleasen. Wie herkent dat?
Je pense donc je suis
maandag 23 juni 2025 om 08:23
Voor mijn eigen welzijn heb ik verjaardagen geschrapt. Ik vind ze veel te druk en teveel prikkels. Ik ga daar niet meer naartoe, muv de kinderen dan zus of een speciale leeftijd ( 50,65, enz)MadameBijoux schreef: ↑22-06-2025 21:05Waar ik ook niets mee heb is om tijdens een verjaardag een vreemdeling met de verjaardag van een familielid of een goede vriendin te moeten feliciteren door verplicht handen te schudden of erger nog,zoenen. Dat zoenen doe ik al helemaal niet bij vreemden,alleen bij familie en vrienden en een hand geven en feliciteren voortaan alleen nog maar bij familie en vrienden. Want mensen zeggen dan wel ´dat dit een manier van hallo zeggen is en typisch Nederlandse´ maar voor mij voelt het alsof ik een vreemdeling moet feliciteren met de verjaardag van een familielid of vriendin. Ik zeg dan de volgende keer gewoon vriendelijk hallo en gefeliciteerd. Is dat dan echt zo raar? Het is zelf een keer gebeurt dat iemand zomaar mijn hand vastpakte toen ik tijdens een verjaardag al zat. Dat vond ik niet prettig en normaal gesproken ga ik graag naar verjaardagen van familie en goede vrienden. Maar dat voelde als pleasen. Wie herkent dat?
We vieren onze eigen verjaarden ook niet.
Het slaaponderzoek is al geweest, ik heb binnenkort een afspraak met de specialist voor de uitslag. Heel benieuwd.
maandag 23 juni 2025 om 08:42
Acceptatie is denk ik toch uiteindelijk het enige dat werkt.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 23 juni 2025 om 08:44
Maar dan is het natuurlijk wel zaak om uit te zoeken waardoor het komt dat die klachten ineens meer spelen.auroraatje schreef: ↑21-06-2025 15:11Waarom niet? Je zei toch zelf dat de klachten de ene periode meer kunnen spelen dan de andere?
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
