Psyche
alle pijlers
Neurodiversiteit --> Algemeen topic ❤
woensdag 22 februari 2023 11:16
OP met info
= 6e reactie op pagina 1
philó wijzigde dit bericht op 07-03-2023 12:45
93.22% gewijzigd
woensdag 21 augustus 2024 10:52
Ow en let goed op genoeg drinken en eten, ze krijgen door de medicatie minder trek.
En de meds helpen alleen met wat betere focus, ze gaan niet ineens wel heel goed voor zichzelf zorgen, dus vergeten te eten en drinken zal ook beetje blijven als ze dat al hadden.
En drinken met die medicatie is echt belangrijk, anders weet je niet of die hoofdpijn van uitdroging komt of echte bijwerking is.
En ze kunnen dus na lang gebruik best wat afvallen.
En de meds helpen alleen met wat betere focus, ze gaan niet ineens wel heel goed voor zichzelf zorgen, dus vergeten te eten en drinken zal ook beetje blijven als ze dat al hadden.
En drinken met die medicatie is echt belangrijk, anders weet je niet of die hoofdpijn van uitdroging komt of echte bijwerking is.
En ze kunnen dus na lang gebruik best wat afvallen.
woensdag 21 augustus 2024 11:57
Dankjewel voor alle tips Lucifer, ik hou het in mijn achterhoofd.
Ja ik vind ook wat van eerst het trauma verhaal want dat komt inderdaad doordat hij gepakt werd op zijn (adhd) gedrag.
Maar goed, zijn en onze begeleidster gaf ook aan dat ze er vanuit gaan dat ze uiteindelijk op dat label wel aankomen en op zich staan wij ook achter de behandeling voor het trauma want het is voor hem heftig geweest dus dat is ergens ook goed. En gelukkig denken ze goed mee over de medicatie, want hij had steeds zelf aan dat hij rust in zijn hoofd wil, maar eigenlijk zoals ik hier ook al ergens las geven ze dat niet zonder diagnose. Terwijl die er officieus wel al is. En juist omdat hij nu naar een nieuwe school gaat, nieuwe kinderen, leek het ons juist belangrijk om een goede start te maken en als hij nu met al zijn drukke en chaotische gedrag in zijn nieuwe klas een slechte indruk maakt, kan je dat trauma weer opnieuw gaan behandelen. Dus daarom toch al de methyl.
Qua eten enz had ik inderdaad begrepen. Hij heeft uit zichzelf al geen prikkel (net als zijn zus met ASS) dus ik zit ze toch al de hele dag achter de broek aan om te eten en te drinken![😂]()
Ja ik vind ook wat van eerst het trauma verhaal want dat komt inderdaad doordat hij gepakt werd op zijn (adhd) gedrag.
Maar goed, zijn en onze begeleidster gaf ook aan dat ze er vanuit gaan dat ze uiteindelijk op dat label wel aankomen en op zich staan wij ook achter de behandeling voor het trauma want het is voor hem heftig geweest dus dat is ergens ook goed. En gelukkig denken ze goed mee over de medicatie, want hij had steeds zelf aan dat hij rust in zijn hoofd wil, maar eigenlijk zoals ik hier ook al ergens las geven ze dat niet zonder diagnose. Terwijl die er officieus wel al is. En juist omdat hij nu naar een nieuwe school gaat, nieuwe kinderen, leek het ons juist belangrijk om een goede start te maken en als hij nu met al zijn drukke en chaotische gedrag in zijn nieuwe klas een slechte indruk maakt, kan je dat trauma weer opnieuw gaan behandelen. Dus daarom toch al de methyl.
Qua eten enz had ik inderdaad begrepen. Hij heeft uit zichzelf al geen prikkel (net als zijn zus met ASS) dus ik zit ze toch al de hele dag achter de broek aan om te eten en te drinken
donderdag 22 augustus 2024 14:16
Dat instorten he?-Rosings- schreef: ↑20-08-2024 23:36Herkenbaar miepmans, mijn adhd en kinds adhd botsen ook regelmatig.
Hier hebben we een goede week, of is het al de 2e? Weinig botsen samen, huis blijft netjes, koken gaat goed, routine met school weer goed opgestart.
En in plaats van er even in het nu van te genieten lig ik me af te vragen wanneer alles weer in gaat storten.
Dat je weet dat het hoe dan ook gaat komen... Hopelijk duurt het nog even 
Gister soort van fittie gehad met mijn 6 jarige ADHDer. Maandag is ie begonnen op school in groep 3. Het léék allemaal soepel te gaan maar gister kwam toch de spanning eruit incl veel broekpoepen, heel huilerig en uiteindelijk ook verbaal echt boos naar mij. En ik was zelf ook overprikkeld (ook al had ik echt mn best gedaan om dit te voorkomen) dus kon uiteindelijk ook niet meer goed reageren
Ik was er wel bang voor dat de overstap van 2,5j kleuteren naar groep 3 niet soepel zou lopen. De hulpverlening hiervoor begint pas eind oktober/begin november dus dat is shit. Gelukkig hebben we over 2 weken kennismakingsgesprek met de juf(fen). Ben wel benieuwd. Want ik kan me er nu ook geen voorstelling van maken hoe de dag eruit ziet, wat ie precies leert etc dus ik kan hem daar ook geen ondersteuning in bieden.
Welkom aan alle nieuwe mee schrijvers!
Kent iemand eigenlijk goed leesmateriaal, podcasts, blogs oid (anders dan insta) waarbij er goede dingen gezegd worden over ouders met ADHD die kinderen met ADHD opvoeden? Ik kom zoveel tegen maar dan is het óf een ADHD ouder, óf een ADHD kind.
donderdag 22 augustus 2024 20:59
vrijdag 23 augustus 2024 11:22
Mijn man ook en de jongste laat ook symptomen zien :p Dus wij zijn een lekker zebra gezin!auroraatje schreef: ↑22-08-2024 20:59Dat lijkt me heel erg pittig om allebei adhd te hebben. Ik heb helaas geen tips. Hopelijk went hij snel aan het ritme van groep 3. Het is een flinke overgang van de hele dag spelen naar opeens toch grote gedeeltes stil moeten zitten aan een tafeltje.
En dan Zebra in de zin van, waarom zou je, je uberhaupt laten onderzoeken en een diagnose willen. Want wat als je nou de hele tijd denkt dat je een gek paard bent met alle nadelen die daaraan kleven. En dan kom je er op een dag achter dat je een hele normale zebra bent en dat er nog meer zebra's zijn
Eens kijken of ze straks willen kleien ofzo. Misschien helpt dat. Morgen een dagje niets. Thnx voor de boekentip!
vrijdag 23 augustus 2024 12:31
vrijdag 23 augustus 2024 13:30
Er is helaas weinig te vinden over ouders met neurodivergentie en kinderen die ook hebben en hoe dat dat beste werkt voor iedereen. Er is wel wat begeleiding vanuit de WMO als je dat vraagt. Persoonlijk vond ik het vervelend dat ik iemand had die op papier wel wat wist van ADHD en Autisme maar in de praktijk met onzinnige adviezen kwam. En probeer dan maar van die bemoeials af te komen. 
Maar kan een idee zijn.
Ergotherapie is sowieso vaak wel een goede, mits die persoon echt gericht is op neurodivergentie. Maar dat kan je vaak zo zien of even vragen voor je afspraak maakt. Dan leer je waar jij rekening mee moet houden en hoe je dagen beetje beter kan indelen en welke activiteiten je wel helpen en welke dingen ( en vaak hele normale dingen) je echt tegenwerken.
Op instagram heb je wel wat ADHD en Autisme hebbende mensen die er info en content over maken, over hun neurodivergente gezin.
Maar veel echt Amerikaans gericht. Maar haal er tips vandaan.
Het is vooral veel zelf uitvogelen met kennis die je vind. Heel veel bespreken met elkaar, soms met hulp.
Er zijn psycho-educatiecursussen voor ouders, soms vanuit oogpunt van de kinderen maar ook als ouder met.
Hier lukt het ons aardig thuis door zelf veel te proberen.. Ik heb bijna elk boek gelezen mbt gezin en kinderen met ADHD en Autisme bij de bieb geleend en sommige ook gelezen
Het is vooral veel proberen en het is veel werk in het begin, hoe vind je uit welk dagrooster werkt voor welk persoon en hoe mix je dat tot een functionerend gezin. En hoe ga je om als ouder met de totale uitputting daarvan?
Ik heb ondertussen wel een redelijk werkend iets thuis, te veel om zo even op te tikken, kan denk wel aantal schermen vullen met waar wij allemaal rekening mee houden en waarom ons rooster zo is. Niet te doen..
Dit is al weer veel te veel tekst, ik knip er wel 2 posts van.
Maar kan een idee zijn.
Ergotherapie is sowieso vaak wel een goede, mits die persoon echt gericht is op neurodivergentie. Maar dat kan je vaak zo zien of even vragen voor je afspraak maakt. Dan leer je waar jij rekening mee moet houden en hoe je dagen beetje beter kan indelen en welke activiteiten je wel helpen en welke dingen ( en vaak hele normale dingen) je echt tegenwerken.
Op instagram heb je wel wat ADHD en Autisme hebbende mensen die er info en content over maken, over hun neurodivergente gezin.
Maar veel echt Amerikaans gericht. Maar haal er tips vandaan.
Het is vooral veel zelf uitvogelen met kennis die je vind. Heel veel bespreken met elkaar, soms met hulp.
Er zijn psycho-educatiecursussen voor ouders, soms vanuit oogpunt van de kinderen maar ook als ouder met.
Hier lukt het ons aardig thuis door zelf veel te proberen.. Ik heb bijna elk boek gelezen mbt gezin en kinderen met ADHD en Autisme bij de bieb geleend en sommige ook gelezen
Het is vooral veel proberen en het is veel werk in het begin, hoe vind je uit welk dagrooster werkt voor welk persoon en hoe mix je dat tot een functionerend gezin. En hoe ga je om als ouder met de totale uitputting daarvan?
Ik heb ondertussen wel een redelijk werkend iets thuis, te veel om zo even op te tikken, kan denk wel aantal schermen vullen met waar wij allemaal rekening mee houden en waarom ons rooster zo is. Niet te doen..
Dit is al weer veel te veel tekst, ik knip er wel 2 posts van.
vrijdag 23 augustus 2024 13:53
Nog een lange post:
Bespreek samen hoe om te gaan met overprikkeling om burn-outs bij elkaar en de kinderen te voorkomen. Zoek naar tips op internet of vraag behandelaars om advies.
Voor specifieke situaties, zoals schoolreisjes of drukke periodes, kan een ergotherapeut veel steun bieden. Dit kan buiten school om, maar met school moet ook afgestemd worden dat ze passende aanpassingen doorvoeren volgens het principe van passend onderwijs. Ouders moeten vaak actief aandringen op medewerking van de school.
Onze kinderen krijgen ook ondersteuning vanuit de ggz, met therapieën gericht op ADHD en autisme. Oudste heeft CGT voor ADHD en jongste krijgt hulp bij emotieregulatie door overprikkeling.
Zelf heb ik veel therapieën gevolgd, maar vaak gericht op neurotypische mensen. Inmiddels herken ik triggers en bewaak ik grenzen beter, maar blijf werken aan verbetering. Mijn partner realiseert zich nu ook dat hij ergens op het spectrum zit en heeft hulp gevraagd voor emotie- en prikkelregulatie.
Psycho-educatie, therapie of hulp van een ergotherapeut zijn waardevol als je niet weet hoe je met overprikkeling moet omgaan. Vergelijk jezelf niet met neurotypische gezinnen, hun aanpak werkt niet altijd voor jullie.
Bespreek samen hoe om te gaan met overprikkeling om burn-outs bij elkaar en de kinderen te voorkomen. Zoek naar tips op internet of vraag behandelaars om advies.
Voor specifieke situaties, zoals schoolreisjes of drukke periodes, kan een ergotherapeut veel steun bieden. Dit kan buiten school om, maar met school moet ook afgestemd worden dat ze passende aanpassingen doorvoeren volgens het principe van passend onderwijs. Ouders moeten vaak actief aandringen op medewerking van de school.
Onze kinderen krijgen ook ondersteuning vanuit de ggz, met therapieën gericht op ADHD en autisme. Oudste heeft CGT voor ADHD en jongste krijgt hulp bij emotieregulatie door overprikkeling.
Zelf heb ik veel therapieën gevolgd, maar vaak gericht op neurotypische mensen. Inmiddels herken ik triggers en bewaak ik grenzen beter, maar blijf werken aan verbetering. Mijn partner realiseert zich nu ook dat hij ergens op het spectrum zit en heeft hulp gevraagd voor emotie- en prikkelregulatie.
Psycho-educatie, therapie of hulp van een ergotherapeut zijn waardevol als je niet weet hoe je met overprikkeling moet omgaan. Vergelijk jezelf niet met neurotypische gezinnen, hun aanpak werkt niet altijd voor jullie.
vrijdag 23 augustus 2024 13:54
Ik denk niet dat je specifiek een diagnose moet hebben idd, maar denk wel dat handig is dat je precies weet van elkaar en jezelf waar je valkuilen liggen en hoe je dan weer oplaadt en hoe je de ander kan helpen als het te veel is. En als dat niet goed lukt zelf, haal de hulp, ga in therapie, bezoek de ergotherapeut. Lees alles wat je kan vinden. En soms moet je daar een diagnose voor hebben, om dat te kunnen krijgen. Maar voor veel dingen ook weer niet. Het is net wat je nodig hebt of zinvol is om te gaan voor testen en diagnose.auroraatje schreef: ↑23-08-2024 12:31Ja zo staan wij er ook in met mijn man en zoon. Beiden hebben wel symptomen van ASS, maar ze lopen niet vast en in ons gezin is voldoende ruimte voor 'gekkigheden' dus het is dan niet nodig om voor een diagnose te gaan (die je toch niet krijgt tenzij je vastloopt)
Anders is het heel moeilijk om als ouder je kinderen dat goed te leren.
maandag 26 augustus 2024 11:42
Wij hebben ook de psycho-educatie gedaan vanuit Youz maar dat was best put. Als in, ze dachten dat wij de ervaringsdeskundigen waren. Ook met bijvoorbeeld het huis op orde houden en structuur en regelmaat aanbrengen, leven volgens de 3Ren enzo. Em.... how about no
Thnx Lucifee! Ik ga er straks nog even goed voor zitten!
maandag 26 augustus 2024 13:53
Lucifee2024 schreef: ↑23-08-2024 13:54Ik denk niet dat je specifiek een diagnose moet hebben idd, maar denk wel dat handig is dat je precies weet van elkaar en jezelf waar je valkuilen liggen en hoe je dan weer oplaadt en hoe je de ander kan helpen als het te veel is. En als dat niet goed lukt zelf, haal de hulp, ga in therapie, bezoek de ergotherapeut. Lees alles wat je kan vinden. En soms moet je daar een diagnose voor hebben, om dat te kunnen krijgen. Maar voor veel dingen ook weer niet. Het is net wat je nodig hebt of zinvol is om te gaan voor testen en diagnose.
Anders is het heel moeilijk om als ouder je kinderen dat goed te leren.
Mijn man en zoon doen dat eigenlijk al heel goed uit zichzelf. Ik ben zelf vooral degene die er moeite mee heeft, omdat ik het als kind nooit heb geleerd. "Stel je niet aan" "Doe normaal" zulke boodschappen kreeg ik mee, dus ik heb het daar nog steeds wel eens moeilijk mee. Ik ben zelf veel accepterender naar mijn zoons 'gekkigheden' toe, dus hij is ook veel accepterender naar zichzelf toe. Ze zeggen wel eens dat je niet kan geven wat je zelf niet hebt, maar daar ben ik het niet helemaal mee eens. Ik voed mijn zoon heel anders op dan wat ik zelf heb gekregen
maandag 26 augustus 2024 20:35
Thnx Lucifee! Heel interessant wat je zegt
Gelukkig gaan we eind dit jaar starten met gezinstherapie achtig iets.
Onze gediagnostiseerde ADHDer krijgt dan PMT en SI therapie. Daarnaast krijgen wij daar als ouders begeleiding bij en wij als ouders, wij met zn 3en en eventueel met zijn broertje erbij nog gezinsdynamiek/systeem therapie. Daar heb ik nu hoop op gezet. Zelf ben ik ook bezig met mezelf qua therapie enzo maar alles duuuuuuuurt zo lang.
Het blijft een gemis. Dat zelfs bij een diagnose waarvan je wéét dat de overerfgelijkheid gigantisch groot is, er zo weinig therapie als gezin is. En dat hulp bij je kind eigenlijk niet op maat is/gecombineerd kan worden met ouder therapie.
Je had het over boeken van de bieb. Wat voor zijn dat? (als je dat nog weet...)
Gelukkig gaan we eind dit jaar starten met gezinstherapie achtig iets.
Onze gediagnostiseerde ADHDer krijgt dan PMT en SI therapie. Daarnaast krijgen wij daar als ouders begeleiding bij en wij als ouders, wij met zn 3en en eventueel met zijn broertje erbij nog gezinsdynamiek/systeem therapie. Daar heb ik nu hoop op gezet. Zelf ben ik ook bezig met mezelf qua therapie enzo maar alles duuuuuuuurt zo lang.
Het blijft een gemis. Dat zelfs bij een diagnose waarvan je wéét dat de overerfgelijkheid gigantisch groot is, er zo weinig therapie als gezin is. En dat hulp bij je kind eigenlijk niet op maat is/gecombineerd kan worden met ouder therapie.
Je had het over boeken van de bieb. Wat voor zijn dat?
(als je dat nog weet...)
dinsdag 27 augustus 2024 09:24
als ik dit allemaal lees ben ik erg blij met onze jeugdzorg.
Voor de oudste (ASS) hebben we psycho-educatie gehad met het gezin, vanwege de gezinsdynamiek hebben we de jongste ook laten testen (hij scoorde ook hoog op ASS maar niet "hoog" genoeg, maar alles wees naar ADHD). Wij krijgen nu als ouders begeleiding, we krijgen psycho-educatie voor het 'trauma' en daarna voor het ADHD verhaal. De oudste gaat starten in een ASS groep met andere jongeren om daar met name rondom sociale zaken te leren. En de jongste krijgt nu 1 op 1 begeleiding.
Ik hoef eigenlijk nergens om te vragen, ze kijken echt wat er voor ons gezin nodig is, ze dringen niets op.
Beide kinderen staan beiden nog te wachten op de PMT, helaas hadden ze die bij Jeugdzorg niet maar als het goed is is er net een nieuwe aangenomen, dus dat zullen ze ook krijgen. De oudste staat nu op de wachtlijst voor langdurige ondersteuning, maar tot die tijd kan ze 'gewoon' bij haar psycholoog van jeugdzorg blijven, ook al is eigenlijk het psycho educatie traject etc. afgerond.
Ik ben heel blij dat we ze wel hebben laten testen, al begrijp ik heel goed de keuze om het niet te doen. Ik heb dat ook heel lang gehad. Alleen onze oudste liep echt vast op school en in sociale contacten. Zo enorm overprikkeld en vermoeid. En doordat ze nu een label heeft leert ze goed over haar grenzen, leren wij over haar grenzen, mag ze medicatie die haar helpt. En voor de jongste ook, ook al liep hij niet direct vast, hij heeft zo'n chaos in zijn hoofd wat hem ook wel in de weg zat/ zit. En daar heeft hij nu ook hulp bij.
Voor de oudste (ASS) hebben we psycho-educatie gehad met het gezin, vanwege de gezinsdynamiek hebben we de jongste ook laten testen (hij scoorde ook hoog op ASS maar niet "hoog" genoeg, maar alles wees naar ADHD). Wij krijgen nu als ouders begeleiding, we krijgen psycho-educatie voor het 'trauma' en daarna voor het ADHD verhaal. De oudste gaat starten in een ASS groep met andere jongeren om daar met name rondom sociale zaken te leren. En de jongste krijgt nu 1 op 1 begeleiding.
Ik hoef eigenlijk nergens om te vragen, ze kijken echt wat er voor ons gezin nodig is, ze dringen niets op.
Beide kinderen staan beiden nog te wachten op de PMT, helaas hadden ze die bij Jeugdzorg niet maar als het goed is is er net een nieuwe aangenomen, dus dat zullen ze ook krijgen. De oudste staat nu op de wachtlijst voor langdurige ondersteuning, maar tot die tijd kan ze 'gewoon' bij haar psycholoog van jeugdzorg blijven, ook al is eigenlijk het psycho educatie traject etc. afgerond.
Ik ben heel blij dat we ze wel hebben laten testen, al begrijp ik heel goed de keuze om het niet te doen. Ik heb dat ook heel lang gehad. Alleen onze oudste liep echt vast op school en in sociale contacten. Zo enorm overprikkeld en vermoeid. En doordat ze nu een label heeft leert ze goed over haar grenzen, leren wij over haar grenzen, mag ze medicatie die haar helpt. En voor de jongste ook, ook al liep hij niet direct vast, hij heeft zo'n chaos in zijn hoofd wat hem ook wel in de weg zat/ zit. En daar heeft hij nu ook hulp bij.
dinsdag 27 augustus 2024 09:28
Hoi,
Ik breek nog even een keer in:
Mijn kind heeft een paar weken geleden zijn eindgesprek bij de instelling en zijn psycholoog gehad. Het was een goed gesprek en zijn psycholoog had een mooie brief opgesteld over zijn weg die hij daar heeft doorlopen.
Na 7 jaar vechten en hele zware jaren is zijn depressie voorbij, kan hij beter met zijn neurdivergentie omgaan en heb ik weer een gelukkig kind.
Ik breek nog even een keer in:
Mijn kind heeft een paar weken geleden zijn eindgesprek bij de instelling en zijn psycholoog gehad. Het was een goed gesprek en zijn psycholoog had een mooie brief opgesteld over zijn weg die hij daar heeft doorlopen.
Na 7 jaar vechten en hele zware jaren is zijn depressie voorbij, kan hij beter met zijn neurdivergentie omgaan en heb ik weer een gelukkig kind.
dinsdag 27 augustus 2024 10:18
Wat fijn!Felidaez schreef: ↑27-08-2024 09:28Hoi,
Ik breek nog even een keer in:
Mijn kind heeft een paar weken geleden zijn eindgesprek bij de instelling en zijn psycholoog gehad. Het was een goed gesprek en zijn psycholoog had een mooie brief opgesteld over zijn weg die hij daar heeft doorlopen.
Na 7 jaar vechten en hele zware jaren is zijn depressie voorbij, kan hij beter met zijn neurdivergentie omgaan en heb ik weer een gelukkig kind.
Dat moet veel opluchting geven!
En wat fijn JoepieJoepie dat jullie zulke goede hulp krijgen!
Zijn jij of jouw partner ook neurodivergent?
dinsdag 27 augustus 2024 15:24
@Felidaez: wat fijn voor hem en jullie zeg
@miepmans: mijn man vinkt zo ongeveer alle boxen aan dit de kinderen ook aanvinken. Hij staat nu zelf op een wachtlijst want hij wil het nu ook weten. Ik herken zelf bij mezelf niets/ weinig, maar ASS zit in mijn familie en ADHD mogelijk ook (niet getest maar ik herken bij wat personen wat kenmerken).
@miepmans: mijn man vinkt zo ongeveer alle boxen aan dit de kinderen ook aanvinken. Hij staat nu zelf op een wachtlijst want hij wil het nu ook weten. Ik herken zelf bij mezelf niets/ weinig, maar ASS zit in mijn familie en ADHD mogelijk ook (niet getest maar ik herken bij wat personen wat kenmerken).
zaterdag 31 augustus 2024 13:08
Zo, even afwezig geweest ivm 2 vakanties.
@Lucifee. Jouw verhaal van een maand geleden. Met een bek vol tanden gelezen. Die psychiater klinkt echt top! Maar die vrouw... Dat die daar nog werkt.. Jemig.
@Felidaez. Wat een fantastisch nieuws!
Mijn eerste vakantie was met mijn moeder. Liveonboard. Een weekje weg, waar alles wat geregeld. Elke dag een planning met tijden. Heerlijk.
Sliep wel kort en had niet altijd zin om sociaal te zijn. Gelukkig was de groep klein en de boot groot, dus kon ik me terug trekken.
De laatste dag brachten we niet door op een boot maar in een resort waar de muziek de hele dag aanstond. Ook regende het, dus je kon niet zoveel. Die dag vanaf 6 's morgens al in touw en we hadden pas een vlucht tegen middernacht. Recept voor overprikkeling. Na de vlucht nog een overstaptijd van 5 uur, midden in de nacht. We vlogen terug in de tijd. Ik was helemaal gesloopt toen ik thuis kwam. Had hooguit 1 uur geslapen.
Ik was op maandag terug en zou op vrijdag met mijn vriend weg. Echter was ik zo kapot dat het zaterdag is geworden.
Nu ik een relatie heb merk ik hoe ingewikkeld ik alles vind en helemaal waar ik tegen aanloop.
Mijn vriend is meer go with the flow en ik kan niet tegen onzekerheid. We hadden niks geboekt met de campervan. Ik trok dat zo slecht. Dus ik regelde wel de plekken, waar ik uren mee bezig kon zijn.
Als we om 9 uur wilden rijden, had ik dat in mijn hoofd en ik werd echt chagrijnig als het 10 uur werd bijvoorbeeld. Ook al weet ik bij mijn vriend dat hij nooit 9 uur zou halen.
Ook sliep ik te kort, waardoor ik echt verdrietig en chagrijnig kon zijn. En ik kon me amper terugtrekken. Terwijl ik dat zo nodig had.
We zijn op veel te veek plekken geweest in een te korte tijd. Daar hebben we wel van geleerd.
Ik voelde me echt heel vaak overspoeld in het begin.. Laatste week wat beter want toen wat langer op plekken en had ik alles geboekt.
Maar ik kan wel zeggen dat ik op onwijs mooie plekken geweest.
Helaas vond ik gister in de brievenbus een brief van de doorverwezen praktijk met een afwijzing. Ik kan daar geen adhd/autisme doen. We hadden eindelijk een praktijk gevonden met maar een wachtlijst van een halfjaar. Zucht.
@Lucifee. Jouw verhaal van een maand geleden. Met een bek vol tanden gelezen. Die psychiater klinkt echt top! Maar die vrouw... Dat die daar nog werkt.. Jemig.
@Felidaez. Wat een fantastisch nieuws!
Mijn eerste vakantie was met mijn moeder. Liveonboard. Een weekje weg, waar alles wat geregeld. Elke dag een planning met tijden. Heerlijk.
Sliep wel kort en had niet altijd zin om sociaal te zijn. Gelukkig was de groep klein en de boot groot, dus kon ik me terug trekken.
De laatste dag brachten we niet door op een boot maar in een resort waar de muziek de hele dag aanstond. Ook regende het, dus je kon niet zoveel. Die dag vanaf 6 's morgens al in touw en we hadden pas een vlucht tegen middernacht. Recept voor overprikkeling. Na de vlucht nog een overstaptijd van 5 uur, midden in de nacht. We vlogen terug in de tijd. Ik was helemaal gesloopt toen ik thuis kwam. Had hooguit 1 uur geslapen.
Ik was op maandag terug en zou op vrijdag met mijn vriend weg. Echter was ik zo kapot dat het zaterdag is geworden.
Nu ik een relatie heb merk ik hoe ingewikkeld ik alles vind en helemaal waar ik tegen aanloop.
Mijn vriend is meer go with the flow en ik kan niet tegen onzekerheid. We hadden niks geboekt met de campervan. Ik trok dat zo slecht. Dus ik regelde wel de plekken, waar ik uren mee bezig kon zijn.
Als we om 9 uur wilden rijden, had ik dat in mijn hoofd en ik werd echt chagrijnig als het 10 uur werd bijvoorbeeld. Ook al weet ik bij mijn vriend dat hij nooit 9 uur zou halen.
Ook sliep ik te kort, waardoor ik echt verdrietig en chagrijnig kon zijn. En ik kon me amper terugtrekken. Terwijl ik dat zo nodig had.
We zijn op veel te veek plekken geweest in een te korte tijd. Daar hebben we wel van geleerd.
Ik voelde me echt heel vaak overspoeld in het begin.. Laatste week wat beter want toen wat langer op plekken en had ik alles geboekt.
Maar ik kan wel zeggen dat ik op onwijs mooie plekken geweest.
Helaas vond ik gister in de brievenbus een brief van de doorverwezen praktijk met een afwijzing. Ik kan daar geen adhd/autisme doen. We hadden eindelijk een praktijk gevonden met maar een wachtlijst van een halfjaar. Zucht.
zaterdag 31 augustus 2024 15:22
Wij kregen voor weekend mail van ergotherapie dat kind aan de beurt is na 4 maanden wachtlijst. Hebben vragenlijst ingevuld, ze kunnen daar ook testen op adhd dus hopelijk komt het nu allemaal op gang. Lijst was wel 12 pagina's, zijn die lijsten altijd zo lang?
Hebben bij zijn nieuwe juf ook gevraagd wat ze concreet gaan doen qua extra begeleiding want er zijn ook vermoedens van dyslexie.
Herkennen jullie het blijven malen/overthinken/twijfelen over een onderwerp? Het contact met mijn beste vriendin is het afgelopen jaar verwaterd en dat houdt me bezig. Heb nu aangegeven dit aan te willen kaarten maar ik krijg geen respons van haar met wanneer ze kan. Als de vriendschap klaar is, dan is het zo maar dat het nu in het luchtledige hangt en ik er alleen last van lijk te hebben laat mijn hoofd overuren draaien.
Hebben bij zijn nieuwe juf ook gevraagd wat ze concreet gaan doen qua extra begeleiding want er zijn ook vermoedens van dyslexie.
Herkennen jullie het blijven malen/overthinken/twijfelen over een onderwerp? Het contact met mijn beste vriendin is het afgelopen jaar verwaterd en dat houdt me bezig. Heb nu aangegeven dit aan te willen kaarten maar ik krijg geen respons van haar met wanneer ze kan. Als de vriendschap klaar is, dan is het zo maar dat het nu in het luchtledige hangt en ik er alleen last van lijk te hebben laat mijn hoofd overuren draaien.
zondag 1 september 2024 08:22
heel herkenbaar mangogo. Ik heb daar zelfs een topic over gehad hier op het forum over vriendschap laten verwateren of verbreken. Die onduidelijkheid vind ik heel vervelend, maar een confrontatie aangaan vind ik ook lastig. Dus blijf ik er maar over piekeren.
Nu nam ze vorige week toevallig contact op om af te spreken, maar vervolgens komt er geen concrete datum. Dat geeft ok weer onrust. Heel irritant.
Ik heb liever vriendinnen met wie ik gelijk na een afspraak alweer een nieuwe afspraak inplan, dat is lekker duidelijk.
Nu nam ze vorige week toevallig contact op om af te spreken, maar vervolgens komt er geen concrete datum. Dat geeft ok weer onrust. Heel irritant.
Ik heb liever vriendinnen met wie ik gelijk na een afspraak alweer een nieuwe afspraak inplan, dat is lekker duidelijk.
zondag 1 september 2024 10:27
Herkenbaar. Vooral bij vriendschappen.Mangogo schreef: ↑31-08-2024 15:22..
Herkennen jullie het blijven malen/overthinken/twijfelen over een onderwerp? Het contact met mijn beste vriendin is het afgelopen jaar verwaterd en dat houdt me bezig. Heb nu aangegeven dit aan te willen kaarten maar ik krijg geen respons van haar met wanneer ze kan. Als de vriendschap klaar is, dan is het zo maar dat het nu in het luchtledige hangt en ik er alleen last van lijk te hebben laat mijn hoofd overuren draaien.
Ben niet zo goed in vriendschappen.
Goed dat je het hebt aangekaart om het erover te hebben. Alleen jammer dat ze niet reageert.
Misschien dat laatstgenoemde laten weten? Dat het je niet lekker zit? Lijkt me ook beter voor jezelf.. Nu houdt het je zo bezig.
zondag 1 september 2024 11:10
Ik herken het, ik kan geobsedeerd zijn vanwege losse eindjes en onzekerheden.
Tegelijkertijd realiseer ik me dat obsessies komen en gaan en gewoon iets is wat mijn hoofd graag doet. Als het eenmaal klaar is is het ook klaar. Het staat los van hoe belangrijk dingen werkelijk zijn of wat juist is om te doen. Door de obsessie lijkt het super groot en belangrijk maar dat is het niet.
Het helpt me om alle piekergedachten en beschouwingen op te schrijven in een dagboek en een jaar later te zien hoe geobsedeerd ik was. Daardoor ben ik gaan inzien wat de weinige waarde ervan is. Het is inmiddels al een mooi archief van nutteloze overwegingen geworden.
Tegelijkertijd realiseer ik me dat obsessies komen en gaan en gewoon iets is wat mijn hoofd graag doet. Als het eenmaal klaar is is het ook klaar. Het staat los van hoe belangrijk dingen werkelijk zijn of wat juist is om te doen. Door de obsessie lijkt het super groot en belangrijk maar dat is het niet.
Het helpt me om alle piekergedachten en beschouwingen op te schrijven in een dagboek en een jaar later te zien hoe geobsedeerd ik was. Daardoor ben ik gaan inzien wat de weinige waarde ervan is. Het is inmiddels al een mooi archief van nutteloze overwegingen geworden.
zondag 1 september 2024 17:39
Wij hebben begin volgende week afgesproken. Maarja dan denk ik weer wat als ik dit als enige ene probleem vindt? Wat als dit etc.auroraatje schreef: ↑01-09-2024 08:22heel herkenbaar mangogo. Ik heb daar zelfs een topic over gehad hier op het forum over vriendschap laten verwateren of verbreken. Die onduidelijkheid vind ik heel vervelend, maar een confrontatie aangaan vind ik ook lastig. Dus blijf ik er maar over piekeren.
zondag 1 september 2024 17:42
Ja heb uiteindelijk iets in trant gestuurd van Nee is ook een antwoord. Maar toen kwam er ineens wel een reactie.PeanutbutterJelly schreef: ↑01-09-2024 10:27Herkenbaar. Vooral bij vriendschappen.
Ben niet zo goed in vriendschappen.
Goed dat je het hebt aangekaart om het erover te hebben. Alleen jammer dat ze niet reageert.
Misschien dat laatstgenoemde laten weten? Dat het je niet lekker zit? Lijkt me ook beter voor jezelf.. Nu houdt het je zo bezig.
In mijn ogen is het oog geen kwestie van geen tijd, maar van geen prioriteit. (Die zin hoorde ik laatst in een podcast en dekt best regelmatig de lading)
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
