Psyche
alle pijlers
Noem hier je plus-en minpunten!
vrijdag 9 mei 2008 om 15:54
Naar aanleiding van mijn faalangsttopic, ben ik eens gaan nadenken. Nadenken over wat mijn pluspunten zijn, en wat ik nog kan verbeteren.
Ik zal beginnen:
Pluspunten:
-Sociaal
-Humoristisch
-een goede luisteraar
-lief
-intelligent
-behulpzaam
-hulpzoekend (psychiater, medicijnen)
-een goede sekswerker
Minpunten:
-faalangstig
-niet zo gastvrij omdat ik mijn eigen plek wil hebben
-moeilijk echte vrienden maken
-lui
-ontevreden over mijn leven
-alles uitstellen tot het laatste moment
En nu jullie
Ik zal beginnen:
Pluspunten:
-Sociaal
-Humoristisch
-een goede luisteraar
-lief
-intelligent
-behulpzaam
-hulpzoekend (psychiater, medicijnen)
-een goede sekswerker
Minpunten:
-faalangstig
-niet zo gastvrij omdat ik mijn eigen plek wil hebben
-moeilijk echte vrienden maken
-lui
-ontevreden over mijn leven
-alles uitstellen tot het laatste moment
En nu jullie
zaterdag 10 mei 2008 om 16:50
Ok Eleonora, maar ik wil niet eenzaam sterven om het eens dramatisch uit te drukken, Ook wil ik niet zonder diploma ergens achter de kassa gaan werken. Dit zijn voor mij de speerpunten en dingen waar ik tegenaan loop. Ik wil dingen bereiken als: een paar goede vrienden hebben, genoeg kennissen om leuke dingen mee te doen, geen angst hebben om te sachrijven, een leuk spaarpotje en mijn studie afronden volgend jaar. Met die faalangst kom ik er niet, en dat kan ik dan ook niet accepteren.
zaterdag 10 mei 2008 om 17:25
Digi, ergens intrigeert jouw lijstje speerpunten mij wel. Maar ik kan niet precies beargumenteren waarom dat is. Het zijn in ieder geval wel hele aardse, materiële dingen. Juist door die doelen te stellen, lijkt me dat je jezelf beperkingen oplegt. Dat je je studie wil afronden snap ik prima, maar dat je bijvoorbeeld een paar goede vrienden wil hebben werkt toch juist heel forcerend? Net als kennissen om leuke dingen mee te doen. Ik bedoel; je geeft jezelf volgens mij al heel wat meer lucht als je die punten zou omschrijven als "met mensen in contact komen". Beetje gechargeerd, maar ik zou volgens mij ook niet weten waar ik het zoeken moest als ik met mezelf zou afspreken dat ik "goede vrienden moest maken". Dan kan je toch bij voorbaat al niet een leuk, ongedwongen contact met iemand aangaan en maar zien waar dat schip gaat stranden?
Misschien dat iemand anders beter kan omschrijven wat ik bedoel?
Misschien dat iemand anders beter kan omschrijven wat ik bedoel?
zaterdag 10 mei 2008 om 17:30
Ik denk dat 't 'm ook een beetje zit in de haalbaarheid. Voor het afronden van je studie kan je jezelf concrete doelen stellen en dan gaat dat wel lukken. Met dat schrijven idemdito. Dat ligt al een stuk moeilijker met die vrienden en kennissen, daar heb je zelf niet zozeer een hele grote invloed op. Natuurlijk kan je bepaalde dingen gaan ondernemen waardoor je mensen ontmoet, maar je hebt zelf niet zo in de hand hoe dat gaat uitpakken. Dus om jezelf zoiets als doel te stellen, is in mijn ogen eigenlijk een beetje onrealistisch en wellicht niet eens haalbaar.
zaterdag 10 mei 2008 om 17:31
Bereiken is iets anders dan veranderen.
Ik wil ook niet voor jou dat je eenzaam sterft en ik wil het zelf ook niet maar dat zijn dingen die je jammer genoeg niet zelf in de hand hebt. Als ik in mijn slaap doodga, terwijl mijn man een avondje hardrocken is, ben ik toch echt alleen gestorven.
Jij bedoelt denk ik dat je wil werken aan het opbouwen van een warme vriendenkring. Dat kan ik me voorstellen maar of je daarvoor dingen aan jezelf moet veranderen weet ik niet. Zelf vind ik het juist een veilig idee dat mensen die ik mijn vrienden noem, me kunnen lezen en schrijven en me nemen zoals ik ben. Als jij eerst heel iemand anders moet worden voor je vrienden kunt maken ben ik bang dat dat heel lastig wordt.
Je bent al goed, je zou het alleen moeten geloven.
zaterdag 10 mei 2008 om 17:33
Zingen of niet kunnen zingen is redelijk objectief meetbaar. Of jij leuk bent of niet, niet. Maar dan nog, je bestaat toch niet bij de gratie van anderen?
En ik snap ook niet dat het kennelijk niet andersom werkt. Jij merkt dat andere mensen je niet leuk vinden en dus slaat dat op je zelfvertrouwen. In negatieve zin. Maar ik heb hier topics vol gelezen waarin mensen je bijkant de hemel inprijzen en waarvan je een ego zo groot als China zou moeten hebben, maar het schijnt niet de positieve kant op te werken.
Ik ben het helemaal eens met Bambi en Eleonora, ik vind mezelf leuk zoals ik ben. En ik zou zeker vrienden zijn met mij. Misschien ben ik het ook wel eens met Feliciaatje en Soundpost, maar ik begrijp er de helft maar van
En ik snap ook niet dat het kennelijk niet andersom werkt. Jij merkt dat andere mensen je niet leuk vinden en dus slaat dat op je zelfvertrouwen. In negatieve zin. Maar ik heb hier topics vol gelezen waarin mensen je bijkant de hemel inprijzen en waarvan je een ego zo groot als China zou moeten hebben, maar het schijnt niet de positieve kant op te werken.
Ik ben het helemaal eens met Bambi en Eleonora, ik vind mezelf leuk zoals ik ben. En ik zou zeker vrienden zijn met mij. Misschien ben ik het ook wel eens met Feliciaatje en Soundpost, maar ik begrijp er de helft maar van
zaterdag 10 mei 2008 om 17:37
Eleonora, ik vind het moeilijk mijzelf te zijn. Ik speel al redelijk lang een rol van blije muts, terwijl ik soms net daarvoor heb liggen janken in bed. Ik zou willen dat ook dat geaccepteerd wordt. Nu ken ik wel een paar mensen die dat accepteren van me, en ik ben daar heel erg blij mee. Ook de band met mijn ouders en een tante van me is goed, en daar word ik blij van.
zaterdag 10 mei 2008 om 17:40
Haha Evidenza, kan ik me voorstellen, ik sta bekend om mijn vage momenten (en nee, dat vind ik niet erg van mezelf!) . Het komt neer op de eerste zin van jou die ik quote, geloof ik:
Maar dan nog, je bestaat toch niet bij de gratie van anderen?
Ik ben het helemaal eens met Bambi en Eleonora, ik vind mezelf leuk zoals ik ben. En ik zou zeker vrienden zijn met mij. Misschien ben ik het ook wel eens met Feliciaatje en Soundpost, maar ik begrijp er de helft maar van
zaterdag 10 mei 2008 om 17:42
Ja Evidenza, daar heb je gelijk in. Ik heb een hoop bewonderaars (dan heb ik het niet over het forum meteen), maar dat is de Digi die alles kan en intelligent en gevat is. Ik heb ook een heel kwetsbare kant die ik niet altijd durf laten te zien. Ik onthoud sneller het negatieve, omdat ik van nature best een zwartkijker ben. Toch ben ik een durfal, ik ben altijd de tofste in groepjes en zit vol humor. Maar het is zo oppervlakkig allemaal, en als ze eens wisten waar die littekens vandaan komen...Het lijkt alsof ik in tweeen ben gesplitst, een soort haat-liefdeverhouding met mezelf. Ik ben mooi, gevat, lief, behulpzaam en humoristisch. Dat weet ik. Maar ik weet ook dat ik bang ben om verlaten te worden, bang om niet geaccepteerd te worden en ik heb een ernstige persoonlijkheidsstoornis. Niet dat ik dat de 'schuld' wil geven, want alles is mijn eigen verantwoordelijkheid. Maar moeilijk is het wel hoor. Ik be jaloers op mensen die een goede carriere hebben, want ik zie mezelf niet op academisch niveau werken, vanwege de faalangst. Ik moet dit echt overwinnen en ga toch maar informeren naar een faalangsttraining of life coach (al is dat laatste verdomd duur).:
Zingen of niet kunnen zingen is redelijk objectief meetbaar. Of jij leuk bent of niet, niet. Maar dan nog, je bestaat toch niet bij de gratie van anderen?
En ik snap ook niet dat het kennelijk niet andersom werkt. Jij merkt dat andere mensen je niet leuk vinden en dus slaat dat op je zelfvertrouwen. In negatieve zin. Maar ik heb hier topics vol gelezen waarin mensen je bijkant de hemel inprijzen en waarvan je een ego zo groot als China zou moeten hebben, maar het schijnt niet de positieve kant op te werken.
Ik ben het helemaal eens met Bambi en Eleonora, ik vind mezelf leuk zoals ik ben. En ik zou zeker vrienden zijn met mij. Misschien ben ik het ook wel eens met Feliciaatje en Soundpost, maar ik begrijp er de helft maar van
zaterdag 10 mei 2008 om 17:43
Weet je, iedereen die ik ken wil een grote vriendenkring. Terwijl de helft daar maar voor gemaakt is.
Het leek mij vroeger ook wel wat, Sex and the city girls om mij heen ( het heette toen alleen nog niet zo ), ik ben er alleen helemaal niet geschikt voor. Ik ga mij irriteren of erger nog, vervelen. Dus, be carefull what you wish for.
Daarbij kan er best een hele goede reden zijn waarom jij geen vrienden hebt. Heb jij een goed beeld over hoe anderen jou zien?
Een week of wat geleden vroeg ik aan twee kennisjes tijdens een etentje hoe zij dachten dat er over hen gedacht werd. Ik viel van mijn stoel van verbazing, want ze konden er niet vérder af zitten. De dingen die zij opnoemden heb ik nog nooit bij hen opgemerkt, en de dingen die mij erg in het oog sprongen noemden ze helemaal niet. Heb ik ook gezegd en dat werd nog een heel leuk gesprek. Ik had het precies goed hoe zij mij zagen. Zowel in positieve als in negatieve zin. Dus ik weet dan ook precies waarom ik geen vrienden heb
Serieus, vraag het eens aan iemand die je niet zo heel goed kent hoe je overkomt. Een tip: begin zelf over díegene, en hou je niet in op de negatieve punten. Dan komt het wel goed
Oh ja, en onthoud: het gaat erom hoe je óverkomt. Dat zegt nog niets over hoe je bént.
Het leek mij vroeger ook wel wat, Sex and the city girls om mij heen ( het heette toen alleen nog niet zo
), ik ben er alleen helemaal niet geschikt voor. Ik ga mij irriteren of erger nog, vervelen. Dus, be carefull what you wish for.Daarbij kan er best een hele goede reden zijn waarom jij geen vrienden hebt. Heb jij een goed beeld over hoe anderen jou zien?
Een week of wat geleden vroeg ik aan twee kennisjes tijdens een etentje hoe zij dachten dat er over hen gedacht werd. Ik viel van mijn stoel van verbazing, want ze konden er niet vérder af zitten. De dingen die zij opnoemden heb ik nog nooit bij hen opgemerkt, en de dingen die mij erg in het oog sprongen noemden ze helemaal niet. Heb ik ook gezegd en dat werd nog een heel leuk gesprek. Ik had het precies goed hoe zij mij zagen. Zowel in positieve als in negatieve zin. Dus ik weet dan ook precies waarom ik geen vrienden heb
Serieus, vraag het eens aan iemand die je niet zo heel goed kent hoe je overkomt. Een tip: begin zelf over díegene, en hou je niet in op de negatieve punten. Dan komt het wel goed
Oh ja, en onthoud: het gaat erom hoe je óverkomt. Dat zegt nog niets over hoe je bént.
zaterdag 10 mei 2008 om 17:45
Schat, ik ken je forumwise nu al een tijdje en wat ik bij je zie is dat je nogal heen en weer kunt schieten in emoties. Nu zit je er kennelijk weer even mee dat het in jouw sociale leven niet helemaal gaat zoals je had gehoopt. Dat bedoel ik lief he, je kent me goed genoeg om dat te weten.
Er zijn mensen die je accepeteren zoals je bent, je ouders, een lieve tante, nog een aantal mensen. Dat is een rijkdom meid.....Halvol dat glas, geloof me. Mensen met twintig vrienden, ik ken ze niet. Jij? Ik ben zelf met twee vrouwen bevriend voor wie ik hun enige vriendin ben. Dat is toeval maar ik heb vier vrouwen in mijn leven die ik al heel lang ken en bij twee ben ik de enige vriendin die ze hebben. Ze hebben familie, kennissen, een man, collega's maar hun echte vriendin ben ik.
Zelf heb ik een behoorlijk grote contactenkring maar er zijn misschien zes mensen die ik mijn vriend/in noem. Jij hebt er ook al een aantal schrijf je, in ieder geval mensen die jou goed vinden zoals je bent. Probeer jezelf ook goed te vinden, met je blije mutsendagen en je huilbuien 's avonds. Het zou fijn zijn als de blije muts jouw verdrietige ik weer wat op kon peppen. Dat staat er shizofrener dan ik bedoel. Je snapt me wel.....
Je bent al een heel eind hoor!
zaterdag 10 mei 2008 om 17:55
Bedankt Evidenza en Leo, jullie postst zijn helder. Maar wat ik bedoel met vrienden, is iemand opbellen om eventjes iets te gaan eten, of samen te studeren, of in de zon liggen. Meestal houdt het contact vanzelf op. Een goede vriendin van me liet het afweten toen ik in een heel moeilijke fase zat, en dat doet nog steeds zeer. Het had me zoveel gedaan als ze gewoon vroeg via een belletje hoe het met me ging (kut dus).
Hoe kom ik over denken jullie? Ik denk dat ik zelfverzekerd overkom, gekkig en intelligent. Maar ik kan er to-taal naast zitten. En ja, mijn emoties wisselen nogal, maar dankzij een medicament ben ik wel stabiel in ieder geval. En zo heb ik dus een ontmoeting met iemand die me via mijn hoerenmsn heeft leren kennen (niet om met me naar bed te gaan maar voor inspiratie voor zijn film).
Hoe kom ik over denken jullie? Ik denk dat ik zelfverzekerd overkom, gekkig en intelligent. Maar ik kan er to-taal naast zitten. En ja, mijn emoties wisselen nogal, maar dankzij een medicament ben ik wel stabiel in ieder geval. En zo heb ik dus een ontmoeting met iemand die me via mijn hoerenmsn heeft leren kennen (niet om met me naar bed te gaan maar voor inspiratie voor zijn film).
zaterdag 10 mei 2008 om 17:56
Helemaal mee eens
Ik zie het zo; ik heb een aantal karaktereigenschappen. Soms komen die me goed uit, in een andere situatie niet. Dan is een pluspunt een minpunt of andersom. Meestal kan ik wel om mezelf lachen. Ik ben soms slordig. Dan vergeet ik weer es wat, of raak ik weer eens wat kwijt. Maar ach, ik ben er nog steeds. Suffe doos denk ik dan, maar wel met een glimlach, Meer zoals een moeder haar kind kan zien en vertederd (een ander woord kan ik niet bedenken) haar hoofd schut. Ook denk ik dan "Maakt dit foutje over 5 jaar nog uit? Nee, nou, dan hoeft het nu ook niet zo erg te zijn".
Jezelf kennen is een waardevol iets vind ik. Ik merk dat ik de laatste tijd een beetje gejaagd ben. Veel op mijn bord. Nu kan ik me daar ook nog es druk over maken ("Shit, ik MOET ontspannen, en het lukt maar niet en wat stom van me"), maar ik probeer het in eerste instantie maar even te accepteren. Me daar slecht over voelen, daar heeft niemand wat aan.
Niet dat ik mijn hoofd in het zand steek als ik problemen heb hoor, of dat ik net doe alsof het er niet is. Maar eerlijk zijn tegenover mezelf is het beste wat ik kan doen.
Ik moet zelf vaak denken aan het liedje van' mens durf te leven' (Op het gevaar af nu kwijleballig te klinken typ ik het toch even neer)
Het leven is prachig, het leven is mooi
Dus vlieg uit als je durft en kruip niet in een kooi
Je kop in de hoogte, je neus in de wind
En lap aan je laars wat een ander dan vind
Hou een hart vol van warmte en van liefde in je borst
Maar wees op je vierkante meter een vorst
Wat je zoekt kan geen ander je geven
Mens, durf te leven!
zaterdag 10 mei 2008 om 18:05
Je komt vooral onzeker over de laatste tijd. Je begint namelijk meestal een topic op het moment dat je niet zo denderend in je vel zit en het zijn veelal topics waarin jij anderen vraagt de boel eens flink te analyseren. In de periode dat het goed met je gaat ben je (hopelijk) zekerder van jezelf en toen ik je op het forum leerde kennen vond ik je scherp en slim en grappig ook.
Nu ik weet dat je het heel moeilijk hebt met jezelf soms en je daar ook over vertelt ben ik je wel anders gaan bekijken, met meer vertedering maar ook met meer ergernis, als je doordraaft en niet op kunt houden met benadrukken dat je het allemaal probeert maar dat het niet lukt. Dan weet ik het op een gegeven moment ook niet meer namelijk. Ik vind het rot voor je maar meer dan mijn woorden kan ik je niet geven, begrijp je wat ik wil zeggen?
In dat opzicht is zo'n forum ook geen reeël podium want we kennen je alleen van wat je hier post, zien niet je hoofd er bij, horen niet je stem en kunnen alleen met je meevoelen tot aan het moment dat we de klep van de laptop weer dichtdoen. Echt kénnen doe ik je dus niet.
Ik vraag me af in hoeverre jij jezelf helemaal kent.
zaterdag 10 mei 2008 om 18:08
Heej digitalis,
Misschien kun je proberen Al je eigenschappen in jezelf 'omarmen' in plaats van te veroordelen?
Bijvoorbeeld, uit jouw minpunten lijstje haal ik dat je jezelf niet gastvrij vind. Omdat je graag een plekje voor jezelf hebt.
Nou, dan is dat toch heel fijn dat je dat van jezelf weet? Waarom zou je van jezelf moeten veranderen? Misschien idealiseer je gastvrij zijn wel, dat weet ik niet, dat weet jij alleen. Maar ik zou juist denken: Goh, iemand die weet wat ze wel en niet fijn vind, prima! Dan kun je juist je leven zo inrichten (voor zover je dinge onder controle hebt natuurlijk) dat het bij jou past.
Iemand die het 's ochtend heel moeilijk vind om op te staan, moet bijvoorbeeld geen bakker of postbode worden. Dat zou nooit in hun natuurlijke ritme passen. Zo zie ik het ook een beetje met andere eigenschappen.
Ikzelf heb ook wel dingen in me, waarvan ik denk: goh wat tegenstrijdig. Aan de ene kant wil ik heel zelfstandig zijn, aan de andere kant wil ik veel gezelschap. Misschien dat ik 1 van de twee idealiseer. Misschien ook niet. Misschien zijn het gewoon twee kanten van mezelf die naast elkaar bestaan. En zodra ik dat accepteer, voelt het ook minder als een tegensteling, maar meer als een 'matter of facts'. Maar misschien klink ik nu wel heel vaag.
Misschien kun je proberen Al je eigenschappen in jezelf 'omarmen' in plaats van te veroordelen?
Bijvoorbeeld, uit jouw minpunten lijstje haal ik dat je jezelf niet gastvrij vind. Omdat je graag een plekje voor jezelf hebt.
Nou, dan is dat toch heel fijn dat je dat van jezelf weet? Waarom zou je van jezelf moeten veranderen? Misschien idealiseer je gastvrij zijn wel, dat weet ik niet, dat weet jij alleen. Maar ik zou juist denken: Goh, iemand die weet wat ze wel en niet fijn vind, prima! Dan kun je juist je leven zo inrichten (voor zover je dinge onder controle hebt natuurlijk) dat het bij jou past.
Iemand die het 's ochtend heel moeilijk vind om op te staan, moet bijvoorbeeld geen bakker of postbode worden. Dat zou nooit in hun natuurlijke ritme passen. Zo zie ik het ook een beetje met andere eigenschappen.
Ikzelf heb ook wel dingen in me, waarvan ik denk: goh wat tegenstrijdig. Aan de ene kant wil ik heel zelfstandig zijn, aan de andere kant wil ik veel gezelschap. Misschien dat ik 1 van de twee idealiseer. Misschien ook niet. Misschien zijn het gewoon twee kanten van mezelf die naast elkaar bestaan. En zodra ik dat accepteer, voelt het ook minder als een tegensteling, maar meer als een 'matter of facts'. Maar misschien klink ik nu wel heel vaag.
zaterdag 10 mei 2008 om 18:14
Volgens mij spitst dit topic zich uiteindelijk toe op het probleem van het missen van vrienden. Toch Digi?
Dat is volgens mij waar je werkelijk mee zit en je wil graag weten hoe het komt waarom je ze niet hebt. Waarom ze er niet voor je zijn als je het moeilijk hebt en waarom het lijkt alsof mensen jou de rug toekeren als ze je wat langer kennen.
Je hebt al die mooie eigenschappen (zonder ironie) en het lijkt toch wel alsof die niet erkent worden door de buitenwereld. Ik snap je vraag, echt ik begrijp je vraag volkomen, ik denk alleen niet het antwoord te weten.
Dat is volgens mij waar je werkelijk mee zit en je wil graag weten hoe het komt waarom je ze niet hebt. Waarom ze er niet voor je zijn als je het moeilijk hebt en waarom het lijkt alsof mensen jou de rug toekeren als ze je wat langer kennen.
Je hebt al die mooie eigenschappen (zonder ironie) en het lijkt toch wel alsof die niet erkent worden door de buitenwereld. Ik snap je vraag, echt ik begrijp je vraag volkomen, ik denk alleen niet het antwoord te weten.
zaterdag 10 mei 2008 om 18:15
Leo, je hebt gelijk. Maar deze topics zijn geboren onder positieve omstandigheden, juist omdat ik op het punt sta mijn tekortkomingen en talenten onder ogen te zien. Ik ben op zich best een leuk mens, maar met wat scherpe randjes en een rottig verleden. Dat moet ik dan maar accepteren. Ik heb gedacht aan plastische chirurgie voor mijn littekens, nu denk ik: flikker maar op, het zal wel. Dat vind ik al een positief teken.
Maar ok, ik moet nu rennen want moet socializen ;)
Maar ok, ik moet nu rennen want moet socializen ;)
zaterdag 10 mei 2008 om 20:32
[quote]:
Hoe kom ik over denken jullie? Ik denk dat ik zelfverzekerd overkom, gekkig en intelligent. Maar ik kan er to-taal naast zitten. quote]
Nu weet ik natuurlijk niet hoe jij IRL overkomt, maar op het forum kom je op mij niet over als zelfverzekerd. Quite the opposite, eigenlijk. Ik zou je graag een dosis zelfvertrouwen toedienen, als dat zou kunnen.
Over mezelf: ik ben eigenlijk dik tevreden met mezelf. Ik wéét dat het beeld dat veel mensen van mij hebben, niet overeenkomt met de werkelijkheid, maar dat interesseert me dan weer niks. Zolang de mensen die er toe doen, mij maar zien zoals ik ben. Ik vind het moeilijk om minpunten van mezelf te noemen, omdat de dingen die ik regelmatig ervaar als minpunt, ook weer een pluspunt kunnen zijn. Zo vind ik het soms moeilijk om tevreden te zijn met wat ik héb, in plaats van steeds te denken aan wat ik allemaal nog wil, maar aan de andere kant maakt dat ook wel dat ik niet snel indut en kabbelend leef.
Het énige dat ik graag zou willen veranderen aan mezef, is mijn ongeduld. Geen idee alleen HOE ik dat zou kunnen veranderen![:-]](https://forum.viva.nl/smilies/77_happy.gif)
Hoe kom ik over denken jullie? Ik denk dat ik zelfverzekerd overkom, gekkig en intelligent. Maar ik kan er to-taal naast zitten. quote]
Nu weet ik natuurlijk niet hoe jij IRL overkomt, maar op het forum kom je op mij niet over als zelfverzekerd. Quite the opposite, eigenlijk. Ik zou je graag een dosis zelfvertrouwen toedienen, als dat zou kunnen.
Over mezelf: ik ben eigenlijk dik tevreden met mezelf. Ik wéét dat het beeld dat veel mensen van mij hebben, niet overeenkomt met de werkelijkheid, maar dat interesseert me dan weer niks. Zolang de mensen die er toe doen, mij maar zien zoals ik ben. Ik vind het moeilijk om minpunten van mezelf te noemen, omdat de dingen die ik regelmatig ervaar als minpunt, ook weer een pluspunt kunnen zijn. Zo vind ik het soms moeilijk om tevreden te zijn met wat ik héb, in plaats van steeds te denken aan wat ik allemaal nog wil, maar aan de andere kant maakt dat ook wel dat ik niet snel indut en kabbelend leef.
Het énige dat ik graag zou willen veranderen aan mezef, is mijn ongeduld. Geen idee alleen HOE ik dat zou kunnen veranderen
.
zaterdag 10 mei 2008 om 21:17
zaterdag 10 mei 2008 om 23:08
Pluspunt: erg vriendelijk zijn tegen winkelpersoneel
Pluspunt: me leuk kunnen kleden
Pluspunt: bereid zijn om problemen aan te pakken
Pluspunt: anderen snel vergeven
Pluspunt: altijd bereid om te helpen
Pluspunt: altijd iemand het voordeel van de twijfel geven
Pluspunt: 'wijze' raad kunnen geven
Pluspunt: toch mijn angsten onder ogen zien.
Hey, ik ben eigenlijk best leuk!
Pluspunt: me leuk kunnen kleden
Pluspunt: bereid zijn om problemen aan te pakken
Pluspunt: anderen snel vergeven
Pluspunt: altijd bereid om te helpen
Pluspunt: altijd iemand het voordeel van de twijfel geven
Pluspunt: 'wijze' raad kunnen geven
Pluspunt: toch mijn angsten onder ogen zien.
Hey, ik ben eigenlijk best leuk!
