Psyche
alle pijlers
Noem hier je plus-en minpunten!
vrijdag 9 mei 2008 om 15:54
Naar aanleiding van mijn faalangsttopic, ben ik eens gaan nadenken. Nadenken over wat mijn pluspunten zijn, en wat ik nog kan verbeteren.
Ik zal beginnen:
Pluspunten:
-Sociaal
-Humoristisch
-een goede luisteraar
-lief
-intelligent
-behulpzaam
-hulpzoekend (psychiater, medicijnen)
-een goede sekswerker
Minpunten:
-faalangstig
-niet zo gastvrij omdat ik mijn eigen plek wil hebben
-moeilijk echte vrienden maken
-lui
-ontevreden over mijn leven
-alles uitstellen tot het laatste moment
En nu jullie
Ik zal beginnen:
Pluspunten:
-Sociaal
-Humoristisch
-een goede luisteraar
-lief
-intelligent
-behulpzaam
-hulpzoekend (psychiater, medicijnen)
-een goede sekswerker
Minpunten:
-faalangstig
-niet zo gastvrij omdat ik mijn eigen plek wil hebben
-moeilijk echte vrienden maken
-lui
-ontevreden over mijn leven
-alles uitstellen tot het laatste moment
En nu jullie
zondag 11 mei 2008 om 00:28
Mijn goeie en slechte punten hangen eigenlijk allemaal nogal met elkaar samen.
Zo heb ik faalangst, ik denk soms dat ik helemaal niks kan, dat blijkt dan ook soms uit alweer een afwijzing of een project dat doodloopt. Maar tegelijkertijd heb ik een positieve eigenschap die daarbij goed van pas komt; ik heb een enorme bouncebackability. Even balen als er WEEEEER iets niet gelukt is, dan daarna gewoon weer op dat paard klimmen.
Ik ben heel sociaal en hou van gezelligheid (positief) maar als ik het helemaal gehad heb met mensen en gekakel en sociale verplichtingen, en dan heb ik echt de neiging om verbaal om me heen te gaan slaan en te roepen: LAAT ME MET RUST! Dan vind ik het moeilijk om dat heel vriendelijk te zeggen (negatief).
etc.
Zo heb ik faalangst, ik denk soms dat ik helemaal niks kan, dat blijkt dan ook soms uit alweer een afwijzing of een project dat doodloopt. Maar tegelijkertijd heb ik een positieve eigenschap die daarbij goed van pas komt; ik heb een enorme bouncebackability. Even balen als er WEEEEER iets niet gelukt is, dan daarna gewoon weer op dat paard klimmen.
Ik ben heel sociaal en hou van gezelligheid (positief) maar als ik het helemaal gehad heb met mensen en gekakel en sociale verplichtingen, en dan heb ik echt de neiging om verbaal om me heen te gaan slaan en te roepen: LAAT ME MET RUST! Dan vind ik het moeilijk om dat heel vriendelijk te zeggen (negatief).
etc.
zondag 11 mei 2008 om 11:35
Goh Nijn, jij en faalangst. Ik had dat niet verwacht. Ik ben overigens bijna klaar met mijn scriptie en morgen moet ik mijn presentatie maar voorbereiden. Overmorgen oo nog evnetjes de tijd. Ik gebruik veel te veel citaten in mijn scriptie, dus ik weet niet of de prof het wel goed vindt. Maar ik kan gewoon geen originele gedachten bedenken bij dit onderwerp.
Om 15u ontmoet ik mijn Poolse vriendin, heb er nu al zin in. Ben vandaag ook ng even onder de zonnebank geweest, want qua uiterlijk ben ik best een perfectionist (verdien er ook mijn geld mee tenslotte).
In de zomer ga ik voor drie weken naar Spanje om mijn Spaans op te frissen, en ben er nu al weer een beetje bang v oor. Klaslokalen, mensen, en dat soort zaken. Maar ik wil niet afzeggen, ik moet dit gewoon doen van mezelf.
Om 15u ontmoet ik mijn Poolse vriendin, heb er nu al zin in. Ben vandaag ook ng even onder de zonnebank geweest, want qua uiterlijk ben ik best een perfectionist (verdien er ook mijn geld mee tenslotte).
In de zomer ga ik voor drie weken naar Spanje om mijn Spaans op te frissen, en ben er nu al weer een beetje bang v oor. Klaslokalen, mensen, en dat soort zaken. Maar ik wil niet afzeggen, ik moet dit gewoon doen van mezelf.
zondag 11 mei 2008 om 21:33
Ja, en ik zou het weer niet van jou verwachten, Digitalis. :-)
Ik ben zeer zelfverzekerd, alleen op het vlak van presteren helaas niet. Dan moet ik mezelf echt toespreken; Je bent al vaak genoeg wél aangenomen, je hebt vaak genoeg complimenten gekregen over je werk, je bent vaak een leuke collega geweest voor mensen, je bent niet dom, 1 afwijzing zegt niks, etc etc.
Maar ik ben gewoon bang om fouten te maken. Dat "ze" me te dom vinden. Ik geef daarvan graag mijn vader de schuld, die me wel eens bijles probeerde te geven voor economie en wiskunde, en als ik het dan niet snapte, altijd mopperde; "Ik snap NIET dat je dat niet snapt!" Zo durfde ik op het laatst niet meer te vragen als ik iets niet snapte. Ook op school niet, waar ik naar het Atheneum werd gestuurd terwijl ik Havo-advies had gekregen. "Mijn dochter kan dat heus wel!" Altijd met de hakken over de sloot, blijven zitten, 6 jaar over een studie gedaan.
Tegelijkertijd vind ik het je reinste onzin om iemand anders dan mezelf de schuld te geven voor mijn eigen negatieve eigenschappen. Ten eerste heeft het geen zin, ten tweede legt het je lam; blokkeert het je, en ten derde ontneem je jezelf dan de kans om jezelf te verbeteren.
Zo vind ik dat jij veel te vaak zegt; dat kan ik niet, dat zou ik nooit durven, ik ben bang dat ik die stage straks af ga zeggen, etc. Je spreekt jezelf negatief toe en dat leidt nergens toe. Ja, naar falen.
Maar misschien wil je dat onbewust ook wel. Wil je onbewust een klein onwetend meisje zijn dat getroost moet worden.
Ik ben zeer zelfverzekerd, alleen op het vlak van presteren helaas niet. Dan moet ik mezelf echt toespreken; Je bent al vaak genoeg wél aangenomen, je hebt vaak genoeg complimenten gekregen over je werk, je bent vaak een leuke collega geweest voor mensen, je bent niet dom, 1 afwijzing zegt niks, etc etc.
Maar ik ben gewoon bang om fouten te maken. Dat "ze" me te dom vinden. Ik geef daarvan graag mijn vader de schuld, die me wel eens bijles probeerde te geven voor economie en wiskunde, en als ik het dan niet snapte, altijd mopperde; "Ik snap NIET dat je dat niet snapt!" Zo durfde ik op het laatst niet meer te vragen als ik iets niet snapte. Ook op school niet, waar ik naar het Atheneum werd gestuurd terwijl ik Havo-advies had gekregen. "Mijn dochter kan dat heus wel!" Altijd met de hakken over de sloot, blijven zitten, 6 jaar over een studie gedaan.
Tegelijkertijd vind ik het je reinste onzin om iemand anders dan mezelf de schuld te geven voor mijn eigen negatieve eigenschappen. Ten eerste heeft het geen zin, ten tweede legt het je lam; blokkeert het je, en ten derde ontneem je jezelf dan de kans om jezelf te verbeteren.
Zo vind ik dat jij veel te vaak zegt; dat kan ik niet, dat zou ik nooit durven, ik ben bang dat ik die stage straks af ga zeggen, etc. Je spreekt jezelf negatief toe en dat leidt nergens toe. Ja, naar falen.
Maar misschien wil je dat onbewust ook wel. Wil je onbewust een klein onwetend meisje zijn dat getroost moet worden.
maandag 12 mei 2008 om 00:04
Ik denk ook wel wat Nijn zegt, dat veel plus en min punten samenangen.
Ik vind ook vaak niet alles wat ik doe (professioneel gezien zeg maar) goed genoeg. Dat is vaak best kut (om het maar even zo te noemen) want dan twijfel ik aan mezelf en stel mezelf veels te afhankelijk op van andermans oordeel. Met toetsen heb ik nooit faalangst gehad, maar wel met schrijfwerk. Man o man, wat een ellende, ik vind het zelfs al moelijk om kladjes te maken of te beginnen, want voor mij moet het in 1 keer perfect er staan (wat de grootste onzin is natuurlijk. Het niet proberen is veel erger). Toch heeft de drang om de dingen goed te willen doen, me ook gebracht waar ik nu ben. Was ik niet een strebertje geweest op sommige vlakken, dan was ik nooit terecht gekomen in wat ik nu doe. Misschien was ik wel op een leukere plek geweest, dat kan natuurlijk ook,maar ik ga er maar even vannuit van niet
Wel jammer van je vader Nijn. Ik weet nog dat ik bij wiskundeB iets niet snapte. Ik was zoooo gefrustreerd. Mijn pa zei toen; ja, als je het niet kan, dan hoef je toch niet boos te zijn op jezelf? Dan kan je het gewoon niet. Erger zou zijn als je het wel kan, maar het niet zou doen uit luiheid. Dat probeer ik me nu meestal ook maar voor te houden als ik iets niet kan.
Ik probeer nu wat meer balans te vinden en mijn presetaties en het gevreesde 'falen' te relativeren. Dat lukt soms en soms niet. En dat moet ik dan ook maar weer accepteren.
Ik vind ook vaak niet alles wat ik doe (professioneel gezien zeg maar) goed genoeg. Dat is vaak best kut (om het maar even zo te noemen) want dan twijfel ik aan mezelf en stel mezelf veels te afhankelijk op van andermans oordeel. Met toetsen heb ik nooit faalangst gehad, maar wel met schrijfwerk. Man o man, wat een ellende, ik vind het zelfs al moelijk om kladjes te maken of te beginnen, want voor mij moet het in 1 keer perfect er staan (wat de grootste onzin is natuurlijk. Het niet proberen is veel erger). Toch heeft de drang om de dingen goed te willen doen, me ook gebracht waar ik nu ben. Was ik niet een strebertje geweest op sommige vlakken, dan was ik nooit terecht gekomen in wat ik nu doe. Misschien was ik wel op een leukere plek geweest, dat kan natuurlijk ook,maar ik ga er maar even vannuit van niet
Wel jammer van je vader Nijn. Ik weet nog dat ik bij wiskundeB iets niet snapte. Ik was zoooo gefrustreerd. Mijn pa zei toen; ja, als je het niet kan, dan hoef je toch niet boos te zijn op jezelf? Dan kan je het gewoon niet. Erger zou zijn als je het wel kan, maar het niet zou doen uit luiheid. Dat probeer ik me nu meestal ook maar voor te houden als ik iets niet kan.
Ik probeer nu wat meer balans te vinden en mijn presetaties en het gevreesde 'falen' te relativeren. Dat lukt soms en soms niet. En dat moet ik dan ook maar weer accepteren.
maandag 12 mei 2008 om 00:18
Oh, nog over fouten. Een vriendin van me stuurde me een tijdje geleden een gedicht, of eigenlijk een vers ervan, van Antonio Machado. Over fouten maken (heet ging ook een beetje over God, daar heb ik dan weer niks mee, maar vooruit:
Last night as I was sleeping,
I dreamt - marvellous error! -
that I had a beehive
here inside my heart.
And the golden bees
were making white combs
and sweet honey
from my old failures.
Ik zat heel erg na te denken over 'fouten maken' en zo. En doordat zij me dit stuurde bedacht ik me ineens dat onze fouten zo erg bij ons horen. Niet alleen om ervan te leren en het de volgende keer niet meer te doen. 'Fouten' leren je ook over wat je belangrijk vind in je leven. de dingen die je pijn doen, of die je waardevol vind. ALs ik vind dat ikiets gedaan heb, wat ik eingelijk anders had moeten doen, is dat ook een leermoment over waarom ik het anders had moeten doen, niet alleen een soort van 'trial and error - op deze manier werkt het niet'. Daarom zijn ze belangrijk, vind ik, ze te onderzoeken. Je fouten hebben je gebracht waar je bent (samen met andere dingen natuurlijk), dus ze horen bij je leven. Soms komen er hele mooie dingen uit.
Last night as I was sleeping,
I dreamt - marvellous error! -
that I had a beehive
here inside my heart.
And the golden bees
were making white combs
and sweet honey
from my old failures.
Ik zat heel erg na te denken over 'fouten maken' en zo. En doordat zij me dit stuurde bedacht ik me ineens dat onze fouten zo erg bij ons horen. Niet alleen om ervan te leren en het de volgende keer niet meer te doen. 'Fouten' leren je ook over wat je belangrijk vind in je leven. de dingen die je pijn doen, of die je waardevol vind. ALs ik vind dat ikiets gedaan heb, wat ik eingelijk anders had moeten doen, is dat ook een leermoment over waarom ik het anders had moeten doen, niet alleen een soort van 'trial and error - op deze manier werkt het niet'. Daarom zijn ze belangrijk, vind ik, ze te onderzoeken. Je fouten hebben je gebracht waar je bent (samen met andere dingen natuurlijk), dus ze horen bij je leven. Soms komen er hele mooie dingen uit.
maandag 12 mei 2008 om 00:54
Leuk topic!
Eerst wat opmerkingen:
Hoewel ik ook ooit dacht dat ik intelligent was (zo'n test gedaan, nou je wil de score niet weten...) kijk ik daar nu toch heel anders tegen aan.
Veel mensen in mijn omgeving die óók een hoog I.Q. hadden gingen er echt domme dingen mee doen, ze gingen bijv heel veel over heel weinig leren(jarenlange studie over....vrijwel niets) waar dan vervolgens alleen de werkgever baat bij had.
Of ze werden super met computers, terwijl de computersexperts uit de lucht komen vallen zo groot is het overschot!
En waar hebben we het dan over? Een beeldscherm waar je pijnlijke ogen van krijgt, een toetsenbord en muis waar je zere gewrichten van krijgt, een stoel waar je een kromme rug van krijgt en een kamer of kantoor waar je urenlang in je eigen schadelijke stoffen zit!
Of ze werden ernstig betweterig en sloten zich af voor alle verdere informatie omdat ze alles toch al wisten, gevolg: sociaal isolement.
Intelligentie zou ik dus niet in durven vullen....
En ik vind dat mijn positieve en negatieve punten eigenlijk alleen door omstanders in mijn omgeving beantwoord kunnen worden..
Het voelt dus een beetje arrogant en beschamend dat ik dit doe, vooral die positieve punten...
Maar ik probeer het, komen ze:
Wat ik anderen heb horen zeggen over me....
positief:
-betrouwbaar
-impulsief op een positieve manier
-spontaan
-niet saai
-beleefd
-soms aardig
-hulpvaardig
negatief:
-soms niet aardig waar ik dan bewust voor kies
-betweterig maar zelf niet zoveel problemen mee, ha ha!
-soms spanning
-onzeker
-gesloten maar zelf geen problemen mee
Eerst wat opmerkingen:
Hoewel ik ook ooit dacht dat ik intelligent was (zo'n test gedaan, nou je wil de score niet weten...) kijk ik daar nu toch heel anders tegen aan.
Veel mensen in mijn omgeving die óók een hoog I.Q. hadden gingen er echt domme dingen mee doen, ze gingen bijv heel veel over heel weinig leren(jarenlange studie over....vrijwel niets) waar dan vervolgens alleen de werkgever baat bij had.
Of ze werden super met computers, terwijl de computersexperts uit de lucht komen vallen zo groot is het overschot!
En waar hebben we het dan over? Een beeldscherm waar je pijnlijke ogen van krijgt, een toetsenbord en muis waar je zere gewrichten van krijgt, een stoel waar je een kromme rug van krijgt en een kamer of kantoor waar je urenlang in je eigen schadelijke stoffen zit!
Of ze werden ernstig betweterig en sloten zich af voor alle verdere informatie omdat ze alles toch al wisten, gevolg: sociaal isolement.
Intelligentie zou ik dus niet in durven vullen....
En ik vind dat mijn positieve en negatieve punten eigenlijk alleen door omstanders in mijn omgeving beantwoord kunnen worden..
Het voelt dus een beetje arrogant en beschamend dat ik dit doe, vooral die positieve punten...
Maar ik probeer het, komen ze:
Wat ik anderen heb horen zeggen over me....
positief:
-betrouwbaar
-impulsief op een positieve manier
-spontaan
-niet saai
-beleefd
-soms aardig
-hulpvaardig
negatief:
-soms niet aardig waar ik dan bewust voor kies
-betweterig maar zelf niet zoveel problemen mee, ha ha!
-soms spanning
-onzeker
-gesloten maar zelf geen problemen mee
maandag 12 mei 2008 om 02:11
Het lijkt me heerlijk om niet met je minpunten in te zitten. Dat is dan weer een pluspunt. Ik heb besloten zo veelmogelijk mensen te ontmoeten en daar zullen vast mensen bij zitten die echte vrienden worden. Mijn sportabonnement is afgelopen, maar we hebben een atletiekbaan (kun je enkel op met een pasje die ik niet heb) waar je omheen kunt rennen. Misschien maar twee rondjes de eerste keer, maar ik wil iets nuttigs doen. Morgen moet ik de hele geschreven tekst hebben van mijn presentatie die ik later uit ga typen, ik heb nog tot dinsdag 14 u de tijd. Mijn scriptie is bijna af, nog drie bladzijden ofzo. Daar ben ik best trots op, al is het misschien een kutscriptie van jewelste. Ik heb het dan toch maar mooi ingeleverd.
Minpunt: ik kan met een hoop kalmeringsmiddelen nog steeds niet slapen...
Minpunt: ik kan met een hoop kalmeringsmiddelen nog steeds niet slapen...
maandag 12 mei 2008 om 02:18
Good for you, Digitalis, van die scriptie.
Heejhallo; over fouten maken gesproken. Mijn angst is altijd om toe te geven dat ik iets niet snap. Iemand legt iets uit, en vraagt vervolgens; snap je? En dan heb ik altijd de neiging om gelijk te zeggen; ja joh. Om niet dom te lijken. Dom he?
Zo ben ik nu bezig met een training, en die instructeur legde me iets uit over een les-techniek. Ik zag hoe ze het deed, maar ik kon het niet reproduceren. Het was echt helemaal blanco van binnen. Geen idee meer wat ik moest doen. Zo frustrerend. Dan heb ik echt de neiging om het bijltje er bij neer te gooien en te zeggen; laat maar, ik kan het niet.
Maar dat doe ik natuurlijk niet.
Heejhallo; over fouten maken gesproken. Mijn angst is altijd om toe te geven dat ik iets niet snap. Iemand legt iets uit, en vraagt vervolgens; snap je? En dan heb ik altijd de neiging om gelijk te zeggen; ja joh. Om niet dom te lijken. Dom he?
Zo ben ik nu bezig met een training, en die instructeur legde me iets uit over een les-techniek. Ik zag hoe ze het deed, maar ik kon het niet reproduceren. Het was echt helemaal blanco van binnen. Geen idee meer wat ik moest doen. Zo frustrerend. Dan heb ik echt de neiging om het bijltje er bij neer te gooien en te zeggen; laat maar, ik kan het niet.
Maar dat doe ik natuurlijk niet.
maandag 12 mei 2008 om 08:57
Digitalis. Goed man van die scriptie. Echt waar, de eerste student die niet worstelt met zijn of haar scriptie moet ik nog tegenkomen. Wat ik mezelf steeds meer besef (ik doe promotie onderzoek) is dat er geen 'short-cuts' zijn. Sommig werk kost gewoon veeeeeeel tijd en inspanning. Veeel schrijven, weer verbeteren, nog een keer veranderen, schaven schaven schaven.....maar als het goed is, dan kun je het er ook aan af zien achteraf. ik kan er dan ook wel van 'genieten', als ik helemaal in een onderwerp zit en ik zie de tekst groeien. Eingelijk vind ik het soms fijner als iets goed is wanneer ik er veel voor heb moeten doen, dan wanneer het me komt aanwaaien (zal wel mijn Calvinistische opvoeding zijn geweest )Maar goed, dat gebeurt ook niet altijd hoor. Zoals ik al zei eerder, vind ik het heel moelijk om te beginnen met schrijven, ik wil het vannaf het begin te perfect. Dat is dan ook mijn 'uitdaging', gewoon beginnen en doorgaan.
Je komt er wel hoor, met je scriptie. Je moet maar zo denken: je doet het toch maar eventjes! Je moet zeker je suksessen vieren!
Nijn, dat had ik ook een tijd, en heb er soms nog wel last van. Maar ik ben nog banger dat ik later door de mand val, dus geef het meestal maar toe dat ik iets niet snap....is vaak een hele opluchting!
Wat ik wel moelijk vind is hulp vragen bij dingen die ik moelijk vind. Helemaal als ik vind dat ik ze zo onderhand wel moet weten. Dan worstel ik liever zelf wat langer met wat boeken, dan dat ik het iemand vraag me uit te leggen. Ook stom. Dus nog een 'uitdaging'.....:)
Het ligt ook wel aan mijn persoonlijkheid hoor. Ik 'weet' altijd alles. Niet dat ik nou zo nodig een betweter ben, ik luister heus wel naar gesprekpartners en ben ook zeker niet iemand die altijd gelijk wil hebben, of te hoog van de toren blaast (vind ik zelf dan he
). Ik hoef niet zo nodig iemand af te troeven in een gesprek. Maar ik merk aan mezelf dat ik vind dat ik overal wel een beetje verstand van heb en wil ook altij wel even bijdragen aan een gesprek of discussie (gadver, dat klinkt echt irritant...ohoh... 
.). Ik heb mijn persoolijkheid is horen omschrijven als iemand die altid 'mee wil doen', niet als een meeloper, maar iemand die wil zijn daar waar de 'actie' is en wil participeren. Dat past er dus ook wel een beetje bij. (Ik ben eigenlijk gewoon een grote jonge golden retriever die ongeduldig langs de zijkant staat te kwispelen en zich in het spel wil storten, aldus mijn lieve (?) vriendin).
Nu ben ik ook erg nieuwsgierig hoor en als kind verslond ik boeken over de meest uit een lopende onderwerpen en mijn interesse is heel snel gewekt voor iets (dat zie ik dan maar positief). Maar ik denk dat ik het stiekum toch moelijk vind om toe te geven dat ik ergens geen verstand van heb. Wand dan voelt het alsof ik niet mee kan doen en dat wil ik zo graag. Door toe te geven, zet ik mezelf dan als het ware buitenspel (in mijn hoofd dan he). En als ik dan 'van een afstandje' naar mezelf kijk, kan ik er ook wel weer om lachen, zo van 'gekke meid, geef nou gewoon es toe dat je er geen verstand van hebt'....
)Maar goed, dat gebeurt ook niet altijd hoor. Zoals ik al zei eerder, vind ik het heel moelijk om te beginnen met schrijven, ik wil het vannaf het begin te perfect. Dat is dan ook mijn 'uitdaging', gewoon beginnen en doorgaan. Je komt er wel hoor, met je scriptie. Je moet maar zo denken: je doet het toch maar eventjes! Je moet zeker je suksessen vieren!
Nijn, dat had ik ook een tijd, en heb er soms nog wel last van. Maar ik ben nog banger dat ik later door de mand val, dus geef het meestal maar toe dat ik iets niet snap....is vaak een hele opluchting!
Wat ik wel moelijk vind is hulp vragen bij dingen die ik moelijk vind. Helemaal als ik vind dat ik ze zo onderhand wel moet weten. Dan worstel ik liever zelf wat langer met wat boeken, dan dat ik het iemand vraag me uit te leggen. Ook stom. Dus nog een 'uitdaging'.....:)
Het ligt ook wel aan mijn persoonlijkheid hoor. Ik 'weet' altijd alles. Niet dat ik nou zo nodig een betweter ben, ik luister heus wel naar gesprekpartners en ben ook zeker niet iemand die altijd gelijk wil hebben, of te hoog van de toren blaast (vind ik zelf dan he
). Ik hoef niet zo nodig iemand af te troeven in een gesprek. Maar ik merk aan mezelf dat ik vind dat ik overal wel een beetje verstand van heb en wil ook altij wel even bijdragen aan een gesprek of discussie (gadver, dat klinkt echt irritant...ohoh... .). Ik heb mijn persoolijkheid is horen omschrijven als iemand die altid 'mee wil doen', niet als een meeloper, maar iemand die wil zijn daar waar de 'actie' is en wil participeren. Dat past er dus ook wel een beetje bij. (Ik ben eigenlijk gewoon een grote jonge golden retriever die ongeduldig langs de zijkant staat te kwispelen en zich in het spel wil storten, aldus mijn lieve (?) vriendin).Nu ben ik ook erg nieuwsgierig hoor en als kind verslond ik boeken over de meest uit een lopende onderwerpen en mijn interesse is heel snel gewekt voor iets (dat zie ik dan maar positief). Maar ik denk dat ik het stiekum toch moelijk vind om toe te geven dat ik ergens geen verstand van heb. Wand dan voelt het alsof ik niet mee kan doen en dat wil ik zo graag. Door toe te geven, zet ik mezelf dan als het ware buitenspel (in mijn hoofd dan he). En als ik dan 'van een afstandje' naar mezelf kijk, kan ik er ook wel weer om lachen, zo van 'gekke meid, geef nou gewoon es toe dat je er geen verstand van hebt'....
.
maandag 12 mei 2008 om 13:54
:
Ohja, nog een pluspunt; Zag net hier in het dorp weer een paar vrouwen lopen en bedacht me dat IK gelukkig geen crocs heb.
Minpunt: ik heb wel crocs
(en ze lopen fijn!!!)Nog 'n minpunt: Mijn motto is leven en laten leven! Maar, als anderen mijn dus in de weg zitten bij mijn leven (ik bedoel hiermee kinderen die rond lopen te gillen, telefonische helpdeskmedewerkers die elke keer wat anders zeggen, verkoopsters die weigeren geld terug te geven als ik de dag erna met het kaartje eraan kom ruilen, etc etc) dan word ik toch een portie asociaal!!! Dan herken ik mezelf helemaal niet meer, en zeker niet als dit soort dingen vlak achter elkaar op 1 dag gebeuren, be aware... be very aware!!!!
Pluspunt: Euh.... geen flauw idee...
maandag 12 mei 2008 om 15:52
Van spellen misschien? *gniffel*:
Wat ik wel moelijk vind is hulp vragen bij dingen die ik moelijk vind. Helemaal als ik vind dat ik ze zo onderhand wel moet weten.
Precies! Dat iemand je aankijkt zo van; maar SNAP je dat dan NOG niet?Dan krijg ik echt de neiging tot vluchten, wegrennen.
Maar ik denk dat ik het stiekum toch moelijk vind om toe te geven dat ik ergens geen verstand van heb. Wand dan voelt het .. .
maandag 12 mei 2008 om 16:13
Dankje Nijn, maar loop een beeetje vast op de presentatie die ik moet voorbereiden voor morgen, Ik heb al wat op papier maar ik denk dat ik de rest morgen doe, om 9u in de bieb.Les is toch pas om 14u.
Voel me een beetje down en happy tegelijk. De zon schijnt, maar ik zou graag lekker op een kleedje zitten met anderen. Gisteren was wel heel leuk met mijn Poolse vriendin.
Minpunt: ik gebruik echt te veel xanax, het heeft zo weinig effect op me maar ik mag zelfs niet stoppen van de psychiater ermee.
Voel me een beetje down en happy tegelijk. De zon schijnt, maar ik zou graag lekker op een kleedje zitten met anderen. Gisteren was wel heel leuk met mijn Poolse vriendin.
Minpunt: ik gebruik echt te veel xanax, het heeft zo weinig effect op me maar ik mag zelfs niet stoppen van de psychiater ermee.
maandag 12 mei 2008 om 16:18
Lieve Dieg,
Rond nou eerst eens je studie af, dan komen die vrienden straks wel. Niet alles tegelijk. Kijk eens hoe het een half jaartje geleden met je ging en kijk eens naar nu. Ik heb echt respect voor je.
Je hebt je scriptie af, dat had je toen niet kunnen bedenken toch?
Je raakt me op een of andere manier en ik hoop zo dat je straks, over een jaartje ofzo, lekker aan het water zit met een paar goede vrienden en dat je dan kunt zeggen dat je gelukkig bent.
Niet alles tegelijk, ook al is dat heel logisch dat je dat wilt.
Misschien is het een hele schrale troost dat je niet de enige bent die zich down voelt. Er zijn veel mensen die juist met dit weer zich zwaar kut voelen, omdat je gelukkig hoort te zijn.
(Er zit trouwens nog een spelfout in die zin zie ik net, hihi).
maandag 12 mei 2008 om 16:28
Wanneer is iets een minpunt?? Als een ander die eigenschap niet leuk vindt. O fmoet het zo zijn dat jijzelf je er niet lekker bij voelt. Wat als een ander vind dat jij een minpunt hebt en jij zit daar niet mee, wordt het dan een minpunt of pluspunt en hoe zit het dan andersom. Ik vind dat niemand minpunten heeft, allicht wat verbeterpunten. Een minpunt is een overdrijving van je pluspunt. Je zet hem alleen op de verkeerde manier in!!!!
Het is beter om dingen positief te bekijken! Negatief worden kan altijd nog
Het is beter om dingen positief te bekijken! Negatief worden kan altijd nog
maandag 12 mei 2008 om 18:31
...en ik word weer bedreigd, men leest hier kennelijk en stuurt dit op:
Hallo xxxx (hoerennaam)
Moeten we eens langskomen als je je presentatie heeft? Goed je pillen slikken, anders word je net zoals anders zo rood als een kreeft.
Je adverteert weer met een mooie foto. Mogen we die link op de studentenfora zetten?
Groetjes
Ik durf hier niets meer te schrijven terwijl het juist zo goed gaat en jullie berichten leerzaam zijn.
Hallo xxxx (hoerennaam)
Moeten we eens langskomen als je je presentatie heeft? Goed je pillen slikken, anders word je net zoals anders zo rood als een kreeft.
Je adverteert weer met een mooie foto. Mogen we die link op de studentenfora zetten?
Groetjes
Ik durf hier niets meer te schrijven terwijl het juist zo goed gaat en jullie berichten leerzaam zijn.
