Ongelukkig door thuis werken

05-06-2020 20:15 46 berichten
Sinds het begin (bijna) van corona in Nederland werk ik al thuis.

Ik woon ook alleen en merk dat ik ook enorm begin te piekeren door het totale gebrek aan impulsen de hele dag. Natuurlijk heb ik wel eens een skype meeting, maar verder stelt het niet zo veel voor allemaal. Skype meetings vervangen voor mij ook totaal niet echt contact met collega's.

Ik vraag me af hoe andere thuiswerkers hier op het forum dit ervaren. En ook hoe jullie het de komende weken / maanden, maar ook jaren voor je zien. Er wordt gesproken over dat 3/4 dagen per week thuis werken misschien wel voor altijd is en dat kantoren alleen nog voor besprekingen / presentaties etc. zijn. Voor mij zou dat echt betekenen dat ik een totaal andere baan wil gaan zoeken, want het is allemaal lekker hoor uitslapen tot 8 uur en in je sportbroekje rondlopen, maar voor mij is het gewoon ongezond (vooral mentaal) om zo veel alleen thuis te zijn.

Ben benieuwd naar jullie ervaringen, en of er misschien nog tips zijn om het wel goed te houden voorlopig.
anoniem_64e0b6f5bfaf4 wijzigde dit bericht op 13-06-2020 23:50
41.13% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Nee, ik heb dit gelukkig niet. Ik zou het heerlijk vinden om elke week thuis te werken.

Vind je je werk eigenlijk wel interessant? Het klinkt meer alsof je niet op je plek zit. Aan het begin van je post zeg je dat je voor corona al momenten had of je passie had voor dit werk. Is het misschien geen tijd om eens om je heen te gaan kijken?
Emboldened by the flame of ambition
Alle reacties Link kopieren
Breng zelf structuur aan.
Sta op tijd op, doe je normale ochtendritueel, trek kleding aan waar je je goed in voelt, maak een ochtendwandeling en schuif daarna achter je bureau.
Zorg dat je elke dag contact hebt met collega's. Laat ze desnoods weten dat je dat nodig hebt.
Neem een echte pauze en sluit de dag ook op tijd af.

Heb je echt een aparte werkplek thuis? Dan kun je beter onderscheid maken tussen werk en privé.
En als je het lastig vindt om geconcentreerd te blijven werken: google eens op pomodoromethode.

Ik was vandaag weer eens op kantoor, heerlijk. Maar thuis moet je er echt zelf iets van maken.
Ook elke week, de hele week Skadi?

Ik vind mijn werk ''mwoah''. Maar inderdaad, het gebrek aan (gevoel van) urgentie vreet al wat langer aan mij. Nu ook de illusie va het maken van een werkdag verdwenen is, is dat gevoel wel heftiger geworden ja.

Het idee om iets totaal anders te gaan doen speelt al langer, maar ik ben nu ook nog niet echt in een financiele positie om zomaar weer ergens in een andere sector onderaan de ladder te beginnen. Dat hangt ook een beetje af van de toekomst m.b.t. corona in mijn sector (finance). Als zo veel thuis werken echt de norm blijft, dan ben ik bijna genoodzaakt om naar andere opties te gaan zoeken, want dit is niks voor miij. Ik word er ook mensenschuw en zelfs angstig van als ik zo veel alleen ben.
Alle reacties Link kopieren
Heel herkenbaar. Alleen had ik met het thuiswerken wel heel veel online meetings en maakte ik daarom al die tijd ook wel werk van mijn uiterlijk.
Maarrrr... gelukkig kan ik sinds 2 weken weer fulltime op mijn werkplek zitten. En ik vind dat zoveel prettiger!!
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het gelukkig niet. Maar ik loop ook niet de hele dag in mijn sportbroekje rond en kleed me sochtends gewoon behoorlijk aan, make-up op, haren netjes.
Enige wat ik herken is té vaak iets snaaien tussendoor.
Heb een fitnessmatje naast mijn bureau en probeer elk uur even wat oefeningen te doen.
Ik zie vooral de voordelen zoals even snel een wasje aanzetten en ophangen, etc. Dat soort dingen moet ik anders allemaal na een dag werken doen, en nu kan het fijn ondertussen. Verder kan ik mijn tijd flexibeler indelen. Op kantoor ben je toch gebonden aan openingstijden van het gebouw.
Ik bel (via Skype) gewoon regelmatig met collega’s en we houden prima contact met elkaar op deze manier.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het ook prettig om thuis te werken. Scheelt me zeker 11 uur aan reistijd per week.

Maar ik begrijp je wel hoor! Ik mis ook collega’s maar 1 dag in de week zou ik wel op kantoor willen werken. De rest thuis.

Ik woon ook niet alleen, dat scheelt alles. Ik zou ook heel erg vereenzamen.

Is het op jouw kantoor niet zo dat mensen die vereenzamen en psychische problemen krijgen daardoor, dat er voor die personen een uitzondering wordt gemaakt ( die op kantoor mogen werken) zodat je nog wat collega’s ziet.
Alle reacties Link kopieren
Ik werk vanaf het begin van de crisis thuis en ik geniet heerlijk. Echt. Ik zou dit inderdaad altijd kunnen doen. Het is alleen niet optimaal, omdat ik soms dingen moet kunnen overleggen inhoudelijk. Verder is mijn werk sowieso heel individueel.

Ik denk echt dat de corona voor jou misschien het laatste zetje is, maar dat je eigenlijk gewoon een andere baan moet gaan zoeken.

Zoals ik het lees lijd je er echt onder. Kun je wellicht niet ergens gaan werken? Ik weet van een collega van mij dat ze vaak bij haar ouders gaat zitten. Ik denk wel dat je hier iets mee moet gaan doen als je je zo ellendig voelt. Ik voel mij juist ellendig als ik vijf dagen per week op kantoor zit.
skadí wijzigde dit bericht op 05-06-2020 20:31
0.44% gewijzigd
Emboldened by the flame of ambition
Alle reacties Link kopieren
Ik werk al langer thuis dan jij want ik ben zzp-er, maar de afgelopen weken ging echt geen enkele externe afspraak meer door. Ik vind mijn werk inhoudelijk geweldig, maar ik merk wel dat ik niet altijd lekker aan de slag kom. Dan is een kruiswoordpuzzel, een tosti, de was opvouwen of een rondje Viva-forum toch net iets aantrekkelijker dan aan een opdracht werken. Ook had ik in het begin last dat thuis en werk door elkaar liep door dat thuiswerken.

Op werkdagen hou ik nu een vast schema aan, ik weet van tevoren hoe laat ik ongeveer pauze ga houden en hoe lang die pauze duurt. Ik zet m'n kookwekker om te werken in blokjes van 25 minuten, en dan 5 minuten iets anders. Zo ben ik behoorlijk productief.

Ook heb ik nu een groepje online workbuddies (zo heet het echt) en we spreken elkaar dan via Zoom en gaan allemaal tegelijk werken. Tussendoor kletsen we een beetje, net alsof ik met collega's op een kantoor zit.

Als ik ga werken heb ik ook gewoon werkkleren aan, in mijn geval een spijkerbroek, mijn haar doe ik netjes. Op die manier kom ik in de werk-sfeer. In mijn joggingpak voelt het toch als een dagje spijbelen.

Ik weet niet of je iets aan mijn tips hebt, want nogmaals: ik vind mijn werk inhoudelijk superleuk en ik vind thuiswerken in principe ook prima, maar ik hoop dat het je een beetje helpt.

Als je je werk zo noodlottig vindt, wat houdt je tegen om dan te zoeken naar een manier om de werkinhoud leuker te maken? Een nieuwe baan, of nieuwe taken, of iets anders?
Wat eten we vanavond?
Bubbel, dat doe ik (meestal) ook wel hoor, maar het is vaak ook een gevecht met mezelf.

Ik heb een apart kantoortje, maar dat ligt op de noordkant. Houdt dus in dat er nooit een straal zon binnen komt en het er eigenlijk altijd koud is. Of ik moet de verwarming opstoken maar daar word ik al helemaal suf van. Ik probeer streng voor mezelf te zijn, bijvoorbeeld als het gaat over dat douchen. Maar vaak houd ik mezelf dan toch niet onder controle, krijg ik het rond 2 uur in de middag koud en voor ik het weet sta ik totaal onnodig voor de 2e keer onder de douche. Zo'n onzin en achteraf voelt het ook slecht, maar ook dat is een gebrek aan impulsen denk ik.

Contact met collega's vind ik nog wat lastig. Ik ben pas half februari begonnen en 2 weken daarna werkten we volledig thuis. Veel collega's heb ik nog niet eens in het echt gezien. Ik neem wel contact op, maar ik heb nog niet, zoals bij mijn vorige baan wel het geval was, echt een band met ze waardoor je echt even gaat kletsen ofzo. Dat is wel jammer.
2020Suzuki schreef:
05-06-2020 20:28
Heel herkenbaar. Alleen had ik met het thuiswerken wel heel veel online meetings en maakte ik daarom al die tijd ook wel werk van mijn uiterlijk.
Maarrrr... gelukkig kan ik sinds 2 weken weer fulltime op mijn werkplek zitten. En ik vind dat zoveel prettiger!!
Snap ik. Fijn zeg. Ik had ook gehoopt dat er wat meer vanuit mijn werk zou komen, maar het is een grote financial, en die zijn nogal terughoudend. Weer 40 uur naar kantoor zou voor mij ook niet hoeven, maar 3/4 dagen per week zou wel heel fijn zijn.
Alle reacties Link kopieren
Ik vond het verschrikkelijk, zo'n klein wereldje, je spreekt nauwelijks nog iemand. Ik was erg blij dat de scholen weer open gingen en ik mijn leerlingen en collega's weer kon zien en spreken.
En dan was ik niet eens alleen thuis.
Woman1 schreef:
05-06-2020 20:29

Is het op jouw kantoor niet zo dat mensen die vereenzamen en psychische problemen krijgen daardoor, dat er voor die personen een uitzondering wordt gemaakt ( die op kantoor mogen werken) zodat je nog wat collega’s ziet.
Dat is niet aan de orde helaas. Het zou ook weinig zin hebben, want op kantoor zelf zitten ook geen mensen.
Zit er wel aan te denken om te vragen of ik mijn vakantie gespreid kan opnemen, zodat ik de komende weken nog maar 4 ipv 5 dagen per week werk.

Want 5 dagen 8 uur per dag op mijn kamer maakt me echt een zombie. Gelukkig spreek ik sinds vorige week wel weer wat meer af met vrienden, waardoor de weekenden wel weer echt de week breken, maar doordeweeks is het nog wel een eenzame boel. En dat begint me wel een beetje op te breken.
Alle reacties Link kopieren
Kun je je niet een beetje verdiepen in wat je zou willen? Welke sector of welke functie? Heb je een idee? Ik vraag er een beetje op door, omdat ik echt het idee heb dat dat het onderliggende probleem is.

Verder zijn er goeie tips gegeven vind ik.
Emboldened by the flame of ambition
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat het je vooral opbreekt dat je alleen woont. Ik werk ook al 12 weken thuis maar bij mij stapt er iemand door de voordeur 's avonds en dat is toch anders.

Ik herken wel deels wat je zegt en toch vind ik mijn werk écht leuk. Maar 100% thuiswerken valt me niet mee. Ik werk sinds half maart vijf dagen per week thuis en dat gaat ook nog even zo blijven. Wat ik doe om het werkbaar te houden:
- elke dag op tijd opstaan en op tijd beginnen. Om 8 uur maak ik koffie en vertrek ik naar mijn werkkamer.
- halverwege de dag een ruime, échte lunchpauze van anderhalf uur. Ik lunch uitgebreid met wat warms, ik ga een eindje wandelen, ik kijk een serie.
- om half 6 sluit ik de dag af. Laptop dicht, werkkamer dicht. Vaak schenk ik een wijntje in, even proosten op de dag.
- mijn werkkamer heb ik de afgelopen weken een beetje opgeleukt. Nieuw pennenbakje, plantje, een klein speakertje voor muziek. Als ik er nog zo lang moet zitten, dan moet het een fijn plekje zijn.
- wat ook fijn is: af en toe een paar uur samen met een bevriende collega werken. What's app beeldbellen of Facetimen, telefoon in een hoekje zetten en allebei aan het werk terwijl je tussendoor een beetje kletst tegen elkaar.
Skadí schreef:
05-06-2020 20:30
Ik werk vanaf het begin van de crisis thuis en ik geniet heerlijk. Echt. Ik zou dit inderdaad altijd kunnen doen. Het is alleen niet optimaal, omdat ik soms dingen moet kunnen overleggen inhoudelijk. Verder is mijn werk sowieso heel individueel.

Ik denk echt dat de corona voor jou misschien het laatste zetje is, maar dat je eigenlijk gewoon een andere baan moet gaan zoeken.

Zoals ik het lees lijd je er echt onder. Kun je wellicht niet ergens gaan werken? Ik weet van een collega van mij dat ze vaak bij haar ouders gaat zitten. Ik denk wel dat je hier iets mee moet gaan doen als je je zo ellendig voelt. Ik voel mij juist ellendig als ik vijf dagen per week op kantoor zit.
Fijn dat jij er zo goed mee kunt omgaan een het fijn vindt. Heb jij een gezin, of partner, of woon je ook alleen?

Ik lijd er wel aardig onder inmiddels ja. Het is niet alleen omdat ik minder voldoening voel, maar ook vooral de eenzaamheid / gebrek aan impulsen, waardoor ik ga piekeren enzo. Vijf dagen kantoor zou ook weer niet hoeven hoor, dat is het andere uiterste.

Mijn ouders hebben aangeboden een soort van tijdelijk kantoortje te maken bij hen. Dat is fijn, maar ook dubbel. Ik ben in de corona tijd al redelijk veel teruggevallen op mijn ouders door daar regelmatig te gaan eten ofzo. Het voelt ook zo stom om met mijn 31 jaar de halve week of meer op mijn ouders' lip te zitten.
Bij ons op kantoor hebben we drie pagina's met tips voor thuiswerkers gekregen.
Hebben jullie zoiets niet gehad?

Neem zelf initiatieven.
-Introduceer de dagelijkse virtuele ochtendkoffie op je werk...
Van 10:30 tot 10:45 bijpraten over informele dingen: de komkommers in je tuin, de beste yogavideo's op YouTube, noem maar op.

Op die manier blijf je met je collega's verbonden.

- Ga lekker aan een buitensport meedoen.
Overal sportsessies in het park, waarbij je makkelijk 1,5 meter afstand kunt bewaren.

- Verder kan je heel veel vrijwilligerswerk doen momenteel.
Ga naar het park en maak een virtuele wandeling met een oudere die zijn/haar huis niet uitkomt.
https://www.stcamsterdam.nl/nl/events/d ... -wandelen/
Gatinmijnsok schreef:
05-06-2020 20:34
Ik vond het verschrikkelijk, zo'n klein wereldje, je spreekt nauwelijks nog iemand. Ik was erg blij dat de scholen weer open gingen en ik mijn leerlingen en collega's weer kon zien en spreken.
En dan was ik niet eens alleen thuis.
Kijk dat vind ik nou dus een mooie baan, docent. Het gevoel dat je echt iets voor iemand kunt betekenen en een verschil kunt maken.
Skadí schreef:
05-06-2020 20:36
Kun je je niet een beetje verdiepen in wat je zou willen? Welke sector of welke functie? Heb je een idee? Ik vraag er een beetje op door, omdat ik echt het idee heb dat dat het onderliggende probleem is.

Verder zijn er goeie tips gegeven vind ik.
Zeker goede tips al! Het is ook fijn om het even van me af te kunnen schrijven.

Wat ik graag zou willen is ''iets'' met betekenis. Dat klinkt heel breed, maar ik ben eigenlijk altijd al meer van het 'handen uit de mouwen' geweest dan van het eeuwig deelnemen aan besprekingen en zifterij over papierwerk.

En wat dat dan precies is, loopt erg uiteen. Dat zou in de detailhandel kunnen zijn, bij de politie, op een school. Ik heb jaren lang bij de AH gewerkt, het lijkt me erg leuk om iets in die winkelprocessen te kunnen doen ofzo. Maarja dat is allemaal zo'n long shot vanaf mijn huidige positie.
Alle reacties Link kopieren
Succes TO, je kunt het :hug:
Alle reacties Link kopieren
Karratha schreef:
05-06-2020 20:38
Fijn dat jij er zo goed mee kunt omgaan een het fijn vindt. Heb jij een gezin, of partner, of woon je ook alleen?

Ik lijd er wel aardig onder inmiddels ja. Het is niet alleen omdat ik minder voldoening voel, maar ook vooral de eenzaamheid / gebrek aan impulsen, waardoor ik ga piekeren enzo. Vijf dagen kantoor zou ook weer niet hoeven hoor, dat is het andere uiterste.

Mijn ouders hebben aangeboden een soort van tijdelijk kantoortje te maken bij hen. Dat is fijn, maar ook dubbel. Ik ben in de corona tijd al redelijk veel teruggevallen op mijn ouders door daar regelmatig te gaan eten ofzo. Het voelt ook zo stom om met mijn 31 jaar de halve week of meer op mijn ouders' lip te zitten.
Ik heb geen gezin. Ik woon alleen. Ik begrijp ook dat ik wellicht een uitzondering kan zijn door dit zo prettig te vinden. Ik ben altijd overprikkeld en moe. En nu gewoon niet meer. Ik voel mij zoveel fijner en levendiger sinds ik elke dag thuiswerk.

We zijn ook rond dezelfde leeftijd trouwens. Ik vind het heel gek dat je het stom vindt om op je ouders terug te vallen. Het zijn toch je ouders? Ik weet natuurlijk niet wat voor band jij met hen hebt, maar ik zou dat nooit denken. Zij hebben immers voor mij gekozen. Ik vind het heel lief dat je ouders dat hebben aangeboden. Waarom zou je die kans niet aanpakken? Het kan toch ook positief zijn? Ik vind het zelf altijd heel fijn om bij mijn vader te zijn. Ik zou het wel gezellig vinden. Samen lunchen beetje kletsen. Je moet niet zo streng zijn voor jezelf :)
Emboldened by the flame of ambition
Alle reacties Link kopieren
Karratha schreef:
05-06-2020 20:39
Kijk dat vind ik nou dus een mooie baan, docent. Het gevoel dat je echt iets voor iemand kunt betekenen en een verschil kunt maken.
Dat is een optie hoor, docent worden. Ik denk dat je een financiële bachelor of master hebt?
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar helaas! Ik woon samen en werk in dezelfde kamer als mijn vriend, dus ben niet helemaal alleen, maar ik vind het vreselijk saai. Elke dag is een struggle die ik weer door moet komen. Heb soms de hele week een joggingbroek aan. Cant be bothered about make up, ook al heb ik video meetings.

In het begin vond ik het nog wel chill. Uitslapen, niet gestoord worden door collega's. Maar dat ging al snel over en miste ik ze juist. Soms belden we ff gewoon om bij te kletsen. Maar sinds ruim een maand heb ik ook een nieuwe baan, dus ken mn nieuwe collega's amper. Als ik had geweten dat we thuis moesten werken had ik de nieuwe baan niet aangenomen, ook al is het verder in alles een upgrade... (heb in februari getekend...) Ben erachter gekomen dat leuk contact met collega's voor mij 't allerbelangrijkste is in een baan.
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
Haley schreef:
05-06-2020 20:37
Ik denk dat het je vooral opbreekt dat je alleen woont. Ik werk ook al 12 weken thuis maar bij mij stapt er iemand door de voordeur 's avonds en dat is toch anders.

Ik herken wel deels wat je zegt en toch vind ik mijn werk écht leuk. Maar 100% thuiswerken valt me niet mee. Ik werk sinds half maart vijf dagen per week thuis en dat gaat ook nog even zo blijven. Wat ik doe om het werkbaar te houden:
- elke dag op tijd opstaan en op tijd beginnen. Om 8 uur maak ik koffie en vertrek ik naar mijn werkkamer.
- halverwege de dag een ruime, échte lunchpauze van anderhalf uur. Ik lunch uitgebreid met wat warms, ik ga een eindje wandelen, ik kijk een serie.
- om half 6 sluit ik de dag af. Laptop dicht, werkkamer dicht. Vaak schenk ik een wijntje in, even proosten op de dag.
- mijn werkkamer heb ik de afgelopen weken een beetje opgeleukt. Nieuw pennenbakje, plantje, een klein speakertje voor muziek. Als ik er nog zo lang moet zitten, dan moet het een fijn plekje zijn.
- wat ook fijn is: af en toe een paar uur samen met een bevriende collega werken. What's app beeldbellen of Facetimen, telefoon in een hoekje zetten en allebei aan het werk terwijl je tussendoor een beetje kletst tegen elkaar.
Dankjewel, dat zijn goede tips.

Het alleen wonen is denk ik de meest krachtige factor ja, eenzaamheid beknelt me. Zoals ik zei werk ik nog niet heel lang hier, dus op mijn vorige werk had ik collega's die ik ook wel bijna kennissen/vrienden zou kunnen noemen. Dat heb ik hier niet echt, of helemaal niet. Het is sowieso best wel een afstandelijk team vind ik, weinig betrokkenheid. Iemand organiseerde tijdje terug een virtuele borrel maar daar was bijna de helft niet eens bij ingelogd. Best jammer is dat.

Die tip van die lunchpauze ga ik wel overnemen. Of in ieder geval even naar buiten. Want ik merk dat het soms best ver gaat. Dat ik gewoon de hele dag niet buiten kom en zo suf ben dat ik nog te lui ben om boodschappen te gaan doen. Ik lig nu ook alweer om half 9 in bed, gisteren 8 uur. Gewoon zo weinig puf en inspiratie.
Skadí schreef:
05-06-2020 20:44
Ik heb geen gezin. Ik woon alleen. Ik begrijp ook dat ik wellicht een uitzondering kan zijn door dit zo prettig te vinden. Ik ben altijd overprikkeld en moe. En nu gewoon niet meer. Ik voel mij zoveel fijner en levendiger sinds ik elke dag thuiswerk.

We zijn ook rond dezelfde leeftijd trouwens. Ik vind het heel gek dat je het stom vindt om op je ouders terug te vallen. Het zijn toch je ouders? Ik weet natuurlijk niet wat voor band jij met hen hebt, maar ik zou dat nooit denken. Zij hebben immers voor mij gekozen. Ik vind het heel lief dat je ouders dat hebben aangeboden. Waarom zou je die kans niet aanpakken? Het kan toch ook positief zijn? Ik vind het zelf altijd heel fijn om bij mijn vader te zijn. Ik zou het wel gezellig vinden. Samen lunchen beetje kletsen. Je moet niet zo streng zijn voor jezelf :)
Da's waar. Het is ook irrationeel, maar het voelt soms stom. Omdat ik ook single ben en mijn zussen sinds kort beiden een relatie hebben, en dan zit ik een beetje bij mijn ouders op de bank. Ik vind het wel fijn hoor. Mijn ouders al helemaal, maar tussen mijn oren zit soms wel een beetje : ga eens je eigen leven leven.

Normaal gesproken ben ik ook vrij gauw overprikkeld, daarom zei ik ook dat de eerste ca. 8/9 weken aanvoelde als een cadeautje. Het voelde echt als een soort van retraite. Maar opeens 3 weken terug ofzo veranderde dat. Onrustig, piekeren. Toen ben ik ook wel begonnen met heen- en weer pendelen hoor, dagje bij mijn ouders werken, in het weekend daar slapen, toch maar weer terug. Mijn ouders zijn fantastisch alleen ik merk als ik té lang op hun lip zit, dat ik dan de neiging krijg om kritiek te hebben op hun gewoonten en dat is het laatste wat ik wil doen, dus dan wil ik optijd weer foetsie zijn.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven