ook zoveel gehuild na EMDR?

07-08-2010 22:27 58 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik ben sinds kort bezig met EMDR therapie.

Gisteren heb ik weer een sessie gehad en nu heb ik vanavond toch een huilbui gehad. Echt niet normaal!

Ik was zo ontzettend verdrietig en voelde mezelf zo ellendig en dit kwam er allemaal in een enorme grote huilbui uit.

Maar als je me zou vragen waarom ik nou zo verdrietig was, dan kan ik daar eigenlijk niet echt een antwoord op geven. Het voelde gewoon als veel pijn.

Voor degene die ook EMDR hebben gedaan; herkennen jullie dit?

(ik heb van mijn therapeut wel begrepen dat je allerlei verschijnselen kunt krijgen na de therapie, maar ik ben dan toch benieuwd hoe anderen dit ervaren hebben)



Overigens; na een zeer lange douche voel ik me een stuk fijner en meer ontspannen.
Alle reacties Link kopieren
whopper; bedankt voor je tips!!

ik geloof ook echt in mijn therapeut hoor.

En EMDR is zeker niet het enige. Ze is ook vooral veel bezig met cognitieve therapie, maar mijn overtuiging (opgebouwd uit een oud trauma) zat daarbij in de weg. Vandaar de keuze om er eerst met EMDR mee aan de slag te gaan. En ik moet zeggen dat het een hoop bloot legt.... voelt zeker niet als verkeerd, eerder als nodig om verder te kunnen met die andere technieken.

EFT had ik nog niet eerder van gehoord. Heb het ff snel gegoogled en even een kort stukje film op youtube gekeken. Ik ga me daar zeker in verdiepen. Denk dat het mij in tijdens van onrust/piekeren/negatieve gedachten wel kan helpen.
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,

Via google stuitte ik op dit forum en even later in dit topic. Ik heb een aantal jaar geleden EMDR therapie gehad.

Vroeg de therapeut(e) bij jullie ook na een paar minuten steeds wat je zag, dacht of voelde? Ik kan me nog herinneren dat ik dat niet zo fijn vond, omdat ze me "eruit" haalde zeg maar. Uit de periode dat ik die therapie volgde, kan ik me eigenlijk nog weinig herinneren.

Een 'anker' heeft niet mijn voorkeur in een verwerkingsproces. Ik heb het wel gebruikt, maar het is (in mijn ogen!) 'nep' en een psychologisch trucje, waardoor het de energie weghaalt bij dat wat 'echt' is. Op den duur is het veel aanlokkelijker om je fijn te voelen en dan kan zo'n anker een vluchtoord worden. Je gevoelens zijn er niet voor niets, hoe zwaar ze ook kunnen zijn...
Alle reacties Link kopieren
Hallo....vandaag heb ik voor de eerste keer emdr gehad.....ik voel me zo leeg, hadden jullie dat ook. En werden jullie ook misselijk van de piepjes???
Peecee, ik werk niet met piepjes. Ik werk met oogbewegingen.



Joow, natuurlijk moet je voelen. Je slaat echter hele stappen over in het proces als je denkt dat een anker nep is. Het is een vluchtstrook, die je als het goed is aan het einde van de therapie niet meer nodig hebt.
Alle reacties Link kopieren
Hi Joow,



Precies wat jij beschrijft voelde ik ook. Ik heb ook EMDR gedaan en bij mij werd er ook na (2 min??) gevraagd wat ik NU dacht, en dat vond ik heel irritant. ik had ook het gevoel dat ik na 10x die vraag (En nu? En wat zie je nu? En wat denk je nu?) maar moest zeggen dat ik me wel anders voelde, terwijl ik gewoon alleen merkte dat mijn herinnering een beetje 'verder weg' kwam te staan... Had jij dat ook of heeft t bij jou wel goed geholpen?
Alle reacties Link kopieren
Nou ik voelde mij gisterenavond erg rustig heerlijk ontspannend......en nu ook. Gisternmiddag die sessie gehad maar het lijkt wel of ik stoned ben......Ik voel me zalig.......

Mijn hoofd is zo rustig en leeg..............
De cyslus van herhaling is ook ongeveer 2 minuten, met mijn handbewegingen in ieder geval wel. Ik vraag mijn client ook na elke cyclus wat er veranderd is in het gevoel, of het minder of meer is geworden, en waar dat gevoel dan zit. Soms begint het nl heel heftig hoog in de borst en eindigt het subtiel in de vingertoppen. Als behandelaar moet je toch weten dat je client de goede kant op gaat.



Hoe hij of zij dat vraagt maakt natuurlijk wel degelijk een verschil. Ik heb er nog nooit klachten over gehad in ieder geval.
Alle reacties Link kopieren
Whopper,

Ik sta geen slappen over, ik snap dat een anker voor sommigen nuttig kan zijn, alleen zelf heb ik het nooit gewild en zou ik het ook nog steeds niet willen. Ik heb geen plek nodig om naartoe te vluchten, ik wil alles voelen wat er te voelen is, ook al komt het ongelegen of trek ik het niet meer. Alleen als ik mezelf toelaat dat te voelen, kan ik dingen verwerken en mezelf meer en meer leren kennen. Ik vind het ondanks de pijn die ik gevoeld heb, een 'mooi' proces.



Carolineh,

Ik herken wat je zegt over dat de herinnering verder weg komt te staan. Verder durf ik niet te zeggen of ik er wat aan heb gehad. Misschien ben ik er te nuchter voor, ik heb moeite om beelden terug te roepen op het moment dat anderen van me 'eisen' dat ik ze op moet roepen. De herinnering komt op, en juist dan moet ik er mee aan de slag, niet wanneer een therapeute een afspraak met me heeft gemaakt, ik ga zitten en nog in een heel andere sfeer zit zeg maar. En geen enkele therapeut werkt op die manier ;) Dus ik heb vooral geleerd m'n eigen boontjes te doppen, alles zelf op te lossen en ik heb met mezelf leren leven. Soms mail ik nog met m'n maatschappelijk werkster, verder ben ik 'los'.



En het gaat goed met me, dus ik mag niet klagen

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven