Psyche
alle pijlers
Op het randje van een Burn-out..
zondag 7 juni 2020 08:38
Soms trek ik het niet meer en merk ik dat het mij alles teveel wordt. Ik loop wel bij een psycholoog maar nu voel ik mij vaak met de dag slechter voelen. Volgens de psycholoog zit ik tegen een burn out aan. En moet ik er nu om denken.
Ik ben altijd al een perfectionist geweest, wil het altijd goed doen voor een ander, kan moeilijk mijn emoties uiten. En ben altijd maar gehaast door het vele moeten wat ik van mezelf moet. Voornamelijk mijn huishouden waar ik elke dag mee bezig ben omdat het spik en span moet zijn en andere verplichtingen. Ik kan moeilijk ontspannen.
Van mijn psycholoog moet ik nu dingen gaan doen waar ik energie van krijg, en energievreters weg doen en minder moeten. En dat vind ik behoorlijk lastig.
Ik ben nu gewoon doodop en moe. Nergens zin in en kan alleen maar huilen. Kan niet meer genieten en voel zoveel van binnen. Soms zo erg dat ik aan de dood denk of meer aan de rust. Kan gewoon niet meer helder nadenken.
Daarnaast werk ik nog wel, 20 uur per week maar vind dat soms echt een opgave en ga ik vaak met tegenzin heen. Maar ik blijf wel werken ook puur voor afleiding. Maar weet soms echt niet hoe ik het moet aanpakken..... het valt gewoon even zwaar op dit moment.
Morgen ga ik eerst de huisarts bellen om bloed te laten prikken, om het een en ander uit te sluiten....
Maar verder praat ik niet graag over hoe ik mij voel of waar ik mee zit omdat ik dat lastig vindt en niet wil zeuren. Bij mijn ouders kan ik sws niet terecht en mijn leidinggevende weet het wel maar die zit nu ook in de ziektewet....
En vanmiddag heb ik een 1e date waar ik gewoon tegen op zie omdat ik er geen zin in heb en geen energie voor heb. Maar misschien is dat wel goed voor mij en moet ik toch gaan... beetje afleiding kan geen kwaad...
Maar ik voel mij op dit moment zo slecht dat ik nu mijn verhaal even kwijt moet..... Ik ga er van uit dat het ooit beter wordt... En goed komt. Volgende week kan ik eindelijk weer naar mijn psycholoog maar heb soms echt moeite om de dagen door te komen..
Ik ben altijd al een perfectionist geweest, wil het altijd goed doen voor een ander, kan moeilijk mijn emoties uiten. En ben altijd maar gehaast door het vele moeten wat ik van mezelf moet. Voornamelijk mijn huishouden waar ik elke dag mee bezig ben omdat het spik en span moet zijn en andere verplichtingen. Ik kan moeilijk ontspannen.
Van mijn psycholoog moet ik nu dingen gaan doen waar ik energie van krijg, en energievreters weg doen en minder moeten. En dat vind ik behoorlijk lastig.
Ik ben nu gewoon doodop en moe. Nergens zin in en kan alleen maar huilen. Kan niet meer genieten en voel zoveel van binnen. Soms zo erg dat ik aan de dood denk of meer aan de rust. Kan gewoon niet meer helder nadenken.
Daarnaast werk ik nog wel, 20 uur per week maar vind dat soms echt een opgave en ga ik vaak met tegenzin heen. Maar ik blijf wel werken ook puur voor afleiding. Maar weet soms echt niet hoe ik het moet aanpakken..... het valt gewoon even zwaar op dit moment.
Morgen ga ik eerst de huisarts bellen om bloed te laten prikken, om het een en ander uit te sluiten....
Maar verder praat ik niet graag over hoe ik mij voel of waar ik mee zit omdat ik dat lastig vindt en niet wil zeuren. Bij mijn ouders kan ik sws niet terecht en mijn leidinggevende weet het wel maar die zit nu ook in de ziektewet....
En vanmiddag heb ik een 1e date waar ik gewoon tegen op zie omdat ik er geen zin in heb en geen energie voor heb. Maar misschien is dat wel goed voor mij en moet ik toch gaan... beetje afleiding kan geen kwaad...
Maar ik voel mij op dit moment zo slecht dat ik nu mijn verhaal even kwijt moet..... Ik ga er van uit dat het ooit beter wordt... En goed komt. Volgende week kan ik eindelijk weer naar mijn psycholoog maar heb soms echt moeite om de dagen door te komen..
goed dat je naar de huisarts gaat om wat dingen uit te laten zoeken.
zondag 7 juni 2020 09:23
Oh wel een beetje herkenbaar. Ik heb een echt drukke periode op werk gehad (van januari tot nu) en ik merkte met het thuiswerken nu dat ik weinig meer kon hebben. Nadat een collega een opmerking plaatste heb ik echt moeite moeten doen om niet ter plekke in huilen uit te barsten. Opgebiecht aan leidinggevende en die zag niet waarom ik vond dat ik overstroomde. Volgens mij gaat het ook niet per se om dat je teveel moet doen maar omdat het als teveel voelt. Dikke knuffel en goed dat je al hulp hebt. Ik hoop voor je dat de wolk snel opklaart.
zondag 7 juni 2020 09:35
Ik heb net als TO tegen een burnout aangezeten. En in tegenstelling tot haar was ik een periode niet meer in staat om te werken, maar zelfs toen dat nog net wel ging viel dat heel zwaar en zoog me leeg.TanteOlivia schreef: ↑07-06-2020 09:03Waar ben je zo moe van dan? 20 uur werken en voor de rest heb je geen verantwoordelijkheden? Of zijn er andere dingen die spelen?
Terwijl ik dat tegelijkertijd heel stom vond, want waar was ik nu zo moe van? Het sloeg toch nergens op? Anderen kunnen dit toch ook aan? Jouw opmerking zou bij mij het gevoel dat ik me inderdaad aanstel alleen maar bevestigd hebben, waardoor ik nog meer zou vinden dat ik het wel allemaal moest kunnen en meer van mijzelf zou verwachten. Terwijl ik absoluut niet meer aan kon. Sterker ik deed al te veel.
Mijn advies aan jou TO is luister naar je psycholoog. Waar krijg je energie van en waar niet. Jezelf afleiden is een leuk idee, maar als je nu al ergens tegenop ziet is het een energievreter en geen energiegever.
Soms is het beste wat je kunt doen even helemaal niks. Eerst je hoofd en je lichaam rust geven en pas als je je weer iets beter voelt, weer dingen van jezelf vragen. Weer dingen gaan doen, maar niet te veel tegelijk, zodat je de klap als het toch te veel is kunt opvangen.
Dus die date? Hoe moeilijk ook, maar ik zou hem afzeggen. Dit klinkt niet als het moment dat het je iets kan geven.
En hoe moeilijk ook leer praten over je gevoel. Deel je wel alles met je psych? Want dat is al een goed begin.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zondag 7 juni 2020 09:38
Je doet een beetje alsof dit iets nieuws is, terwijl je hier het al jaren hebt over je perfectionisme, eetstoornis, angststoornis, hypochondrie, borderline enzovoorts.
Je psycholoog zegt zelfs dat je nu wel zo’n beetje uitbehandeld bent lees ik, omdat je al zoveel hulp hebt gehad. Ik lees vooral dat je hoopt dat iemand het voor je oplost maar dat je zelf niet echt iets anders doet dan voorheen, en dan blijf je dus net als de afgelopen jaren jezelf overbelast en moe voelen.
Dit topic is niet helemaal eerlijk, want je doet net alsof je ‘toevallig tegen een burn out aan zit’ en dat is natuurlijk niet zo
Je psycholoog zegt zelfs dat je nu wel zo’n beetje uitbehandeld bent lees ik, omdat je al zoveel hulp hebt gehad. Ik lees vooral dat je hoopt dat iemand het voor je oplost maar dat je zelf niet echt iets anders doet dan voorheen, en dan blijf je dus net als de afgelopen jaren jezelf overbelast en moe voelen.
Dit topic is niet helemaal eerlijk, want je doet net alsof je ‘toevallig tegen een burn out aan zit’ en dat is natuurlijk niet zo
zondag 7 juni 2020 09:46
Ahhh net geloopt. Plaatst alles in een andere context.Th∅rdis schreef: ↑07-06-2020 09:38Je doet een beetje alsof dit iets nieuws is, terwijl je hier het al jaren hebt over je perfectionisme, eetstoornis, angststoornis, hypochondrie, borderline enzovoorts.
Je psycholoog zegt zelfs dat je nu wel zo’n beetje uitbehandeld bent lees ik, omdat je al zoveel hulp hebt gehad. Ik lees vooral dat je hoopt dat iemand het voor je oplost maar dat je zelf niet echt iets anders doet dan voorheen, en dan blijf je dus net als de afgelopen jaren jezelf overbelast en moe voelen.
Dit topic is niet helemaal eerlijk, want je doet net alsof je ‘toevallig tegen een burn out aan zit’ en dat is natuurlijk niet zo
Mijn advies blijft wel staan, maar wel met een aanvulling.
Voor geen enkel psychisch probleem is een magische oplossing. Jij zult bereid moeten zijn er aan te werken.
Dat begint met compleet open en eerlijk zijn naar je psych en vervolgens actief aan de slag met de adviezen. Je psych kan je daarbij helpen, maar jij bent degene die het werk moet doen. Wil je dat niet, want moeilijk, eng, etc, dan mag dat, maar dan zal je psych je niet kunnen helpen en kom je geen stap verder.
TO aan jou de keuze, wil je in comfortzone blijven en steeds meer vastlopen tot je geen kant meer op kunt of wil je er uit en ben je bereid daarvoor te werken?
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zondag 7 juni 2020 09:57
Woord voor woord met je eens. Ik heb in dezelfde situatie gezeten.lollypopje schreef: ↑07-06-2020 09:35Ik heb net als TO tegen een burnout aangezeten. En in tegenstelling tot haar was ik een periode niet meer in staat om te werken, maar zelfs toen dat nog net wel ging viel dat heel zwaar en zoog me leeg.
Terwijl ik dat tegelijkertijd heel stom vond, want waar was ik nu zo moe van? Het sloeg toch nergens op? Anderen kunnen dit toch ook aan? Jouw opmerking zou bij mij het gevoel dat ik me inderdaad aanstel alleen maar bevestigd hebben, waardoor ik nog meer zou vinden dat ik het wel allemaal moest kunnen en meer van mijzelf zou verwachten. Terwijl ik absoluut niet meer aan kon. Sterker ik deed al te veel.
Mijn advies aan jou TO is luister naar je psycholoog. Waar krijg je energie van en waar niet. Jezelf afleiden is een leuk idee, maar als je nu al ergens tegenop ziet is het een energievreter en geen energiegever.
Soms is het beste wat je kunt doen even helemaal niks. Eerst je hoofd en je lichaam rust geven en pas als je je weer iets beter voelt, weer dingen van jezelf vragen. Weer dingen gaan doen, maar niet te veel tegelijk, zodat je de klap als het toch te veel is kunt opvangen.
Dus die date? Hoe moeilijk ook, maar ik zou hem afzeggen. Dit klinkt niet als het moment dat het je iets kan geven.
En hoe moeilijk ook leer praten over je gevoel. Deel je wel alles met je psych? Want dat is al een goed begin.
zondag 7 juni 2020 10:10
Ik ben sws wel bereid om daar aan te werken, maar misschien wil ik ook wel te snel of dat ik mij sneller beter wil voelen.lollypopje schreef: ↑07-06-2020 09:46Ahhh net geloopt. Plaatst alles in een andere context.
Mijn advies blijft wel staan, maar wel met een aanvulling.
Voor geen enkel psychisch probleem is een magische oplossing. Jij zult bereid moeten zijn er aan te werken.
Dat begint met compleet open en eerlijk zijn naar je psych en vervolgens actief aan de slag met de adviezen. Je psych kan je daarbij helpen, maar jij bent degene die het werk moet doen. Wil je dat niet, want moeilijk, eng, etc, dan mag dat, maar dan zal je psych je niet kunnen helpen en kom je geen stap verder.
TO aan jou de keuze, wil je in comfortzone blijven en steeds meer vastlopen tot je geen kant meer op kunt of wil je er uit en ben je bereid daarvoor te werken?
zondag 7 juni 2020 10:16
Te snel willen is menselijk, maar je kunt niet sneller dan je gaat.zonvakantie schreef: ↑07-06-2020 10:10Ik ben sws wel bereid om daar aan te werken, maar misschien wil ik ook wel te snel of dat ik mij sneller beter wil voelen.
En wat ik lees als ik je loop heb je veel moeite met open zijn bij je psych, omdat je geen prater bent. Als je iets wilt bereiken zul je daar toch echt mee moeten beginnen. Als jij niet open bent, kan de psych je niet helpen.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zondag 7 juni 2020 10:23
Afgelopen donderdag ben ik bij mijn psycholoog geweest. En uiteindelijk heb ik meer verteld dan dat ik eerder had gedaan. En dat zei mijn psycholoog ook. Fijn dat je nu meer vertelt. Alleen heb ik nu ergens die angst dat het nooit meer beter wordt of me beter ga voelenlollypopje schreef: ↑07-06-2020 10:16Te snel willen is menselijk, maar je kunt niet sneller dan je gaat.
En wat ik lees als ik je loop heb je veel moeite met open zijn bij je psych, omdat je geen prater bent. Als je iets wilt bereiken zul je daar toch echt mee moeten beginnen. Als jij niet open bent, kan de psych je niet helpen.
zondag 7 juni 2020 10:27
En dat is dus ook iets om met je psych te bespreken.zonvakantie schreef: ↑07-06-2020 10:23Afgelopen donderdag ben ik bij mijn psycholoog geweest. En uiteindelijk heb ik meer verteld dan dat ik eerder had gedaan. En dat zei mijn psycholoog ook. Fijn dat je nu meer vertelt. Alleen heb ik nu ergens die angst dat het nooit meer beter wordt of me beter ga voelen
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zondag 7 juni 2020 10:39
Je wilt naar de huisarts om bloed te laten prikken, terwijl je een paar dagen geleden nog schreef dat je bloedwaarden goed zijn en dat dat al zo vaak is onderzocht.
Je schrijft dat je volgende week eindelijk weer naar de psycholoog kunt terwijl je daar afgelopen donderdag nog bent geweest .....
Welke hulp verwacht je van een forum waar je je verhaal verdraait?
Je schrijft dat je volgende week eindelijk weer naar de psycholoog kunt terwijl je daar afgelopen donderdag nog bent geweest .....
Welke hulp verwacht je van een forum waar je je verhaal verdraait?
zondag 7 juni 2020 10:54
Bloedprikken was in januari voor het laatst maar mijn psycholoog adviseerde om het nogmaals te laten doe.Joyce48 schreef: ↑07-06-2020 10:39Je wilt naar de huisarts om bloed te laten prikken, terwijl je een paar dagen geleden nog schreef dat je bloedwaarden goed zijn en dat dat al zo vaak is onderzocht.
Je schrijft dat je volgende week eindelijk weer naar de psycholoog kunt terwijl je daar afgelopen donderdag nog bent geweest .....
Welke hulp verwacht je van een forum waar je je verhaal verdraait?
zondag 7 juni 2020 11:43
Niet meer gaan daten hoor!
Organiseer dat als eerste, niet verder gaan met dit daten.
Je bent heel onstabiel, dat is geen goede tijd om een relatie op te starten.
Je raakt in een vicieuze cirkel van het moeten van jezelf, denken dat dingen je kunnen helpen en raakt verder van jezelf en waar je werkelijk baat bij hebt.
Accepteer dat je zelf niet de oplossing weet voor je problemen en dat je bereid moet zijn hulp te aanvaarden hiervoor van iemand anders.
Omdat zij van buitenaf kunnen kijken en jij er middenin zit.
Ik denk dat dat een hele belangrijke is want je blijft maar zelf een grote vinger in de pap houden. Je blijft controle houden.
Wees bereid te zeggen: ik weet het allemaal niet meer.
Wees bereid naar hulp te luisteren en hulp te aanvaarden omdat jijj het niet meer weet
Organiseer dat als eerste, niet verder gaan met dit daten.
Je bent heel onstabiel, dat is geen goede tijd om een relatie op te starten.
Je raakt in een vicieuze cirkel van het moeten van jezelf, denken dat dingen je kunnen helpen en raakt verder van jezelf en waar je werkelijk baat bij hebt.
Accepteer dat je zelf niet de oplossing weet voor je problemen en dat je bereid moet zijn hulp te aanvaarden hiervoor van iemand anders.
Omdat zij van buitenaf kunnen kijken en jij er middenin zit.
Ik denk dat dat een hele belangrijke is want je blijft maar zelf een grote vinger in de pap houden. Je blijft controle houden.
Wees bereid te zeggen: ik weet het allemaal niet meer.
Wees bereid naar hulp te luisteren en hulp te aanvaarden omdat jijj het niet meer weet
zondag 7 juni 2020 12:18
Ik heb mijn date afgezegd. Hij weet niet dat ik een wrak ben. Maar we hebben al heel lang contact maar nog niet kunnen daten ivm corona.
Alleen de laatste weken voel ik mij vermoeiender dan anders, en meer lichamelijke klachten en merk ik dat ik mij anders voel en dat ik mij soms nog slechter voel. Ook omdat ik vaak heb dat ik gewoon doorga en niet laat zien hoe ik mij voel en meer van gewoon doorgaan, iedereen heeft wel wat, niet zeuren tot mijn emmer op een gegeven moment weer vol loopt. Doordat ik voor iedereen het goed wil doen.
En ik ben al geen prater en kan ik mijn gevoel niet altijd uiten. Niet op het werk en niet privé. En vaak wordt er wel gevraagd van hoe gaat het. Maar vaak standaard antwoord het gaat goed
Alleen de laatste weken voel ik mij vermoeiender dan anders, en meer lichamelijke klachten en merk ik dat ik mij anders voel en dat ik mij soms nog slechter voel. Ook omdat ik vaak heb dat ik gewoon doorga en niet laat zien hoe ik mij voel en meer van gewoon doorgaan, iedereen heeft wel wat, niet zeuren tot mijn emmer op een gegeven moment weer vol loopt. Doordat ik voor iedereen het goed wil doen.
En ik ben al geen prater en kan ik mijn gevoel niet altijd uiten. Niet op het werk en niet privé. En vaak wordt er wel gevraagd van hoe gaat het. Maar vaak standaard antwoord het gaat goed
zondag 7 juni 2020 12:21
Tijd dus om dat laatste af te leren.zonvakantie schreef: ↑07-06-2020 12:18Ik heb mijn date afgezegd. Hij weet niet dat ik een wrak ben. Maar we hebben al heel lang contact maar nog niet kunnen daten ivm corona.
Alleen de laatste weken voel ik mij vermoeiender dan anders, en meer lichamelijke klachten en merk ik dat ik mij anders voel en dat ik mij soms nog slechter voel. Ook omdat ik vaak heb dat ik gewoon doorga en niet laat zien hoe ik mij voel en meer van gewoon doorgaan, iedereen heeft wel wat, niet zeuren tot mijn emmer op een gegeven moment weer vol loopt. Doordat ik voor iedereen het goed wil doen.
En daarom moet je dus open en eerlijk zijn naar je psych, anders kan die je niet helpen en blijf je in dezelfde valkuil stappen tot het gat zo diep is dat je er amper nog uit komt.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zondag 7 juni 2020 16:41
zonvakantie schreef: ↑07-06-2020 10:23Afgelopen donderdag ben ik bij mijn psycholoog geweest. En uiteindelijk heb ik meer verteld dan dat ik eerder had gedaan. En dat zei mijn psycholoog ook. Fijn dat je nu meer vertelt. Alleen heb ik nu ergens die angst dat het nooit meer beter wordt of me beter ga voelen
Anders heeft het ook weinig zin. Schrijf het dan van tevoren op als je niet zo'n prater bent. Of desnoods tijdens de sessie ook nog opschrijven.
dinsdag 9 juni 2020 10:22
Vanochtend bloed wezen prikken. Voor de zekerheid. Het is langer geleden dan ik had gedacht. Ik ben bezig met de oefeningen en heb wat energievreters uit mijn leven verwijderd. All een zit ik nog steeds erg veel in mijn hoofd en piekeren.
Maar nu even iets anders. Ik slik sinds 4.5 maand weer de anticonceptie. Omdat ik last had van PMS en stemmingswisselingen etc.
Maar ik merk nu wel juist dat mijn stemmingwisselingen en alles erger is geworden. Totaal mezelf niet ben en wel 10 keer zo erg. Elke dag weer.
Terwijl ik toen ik de pil niet slikte ook meer goede dagen had en voornamelijk 2 weken voor mijn menstruatie er meer last van had maar wel beter kon handelen. Maar nu voel ik mij aan 1 stuk door, 1 grote ellende. Meer piekeren en onzeker. Ik slik de pil om de maand door maar in de stopweek voel ik mij soms iets beter
Ik slik de ethinylestradiol/levonorgestel
Heeft iemand hier ervaring mee?
Maar nu even iets anders. Ik slik sinds 4.5 maand weer de anticonceptie. Omdat ik last had van PMS en stemmingswisselingen etc.
Maar ik merk nu wel juist dat mijn stemmingwisselingen en alles erger is geworden. Totaal mezelf niet ben en wel 10 keer zo erg. Elke dag weer.
Terwijl ik toen ik de pil niet slikte ook meer goede dagen had en voornamelijk 2 weken voor mijn menstruatie er meer last van had maar wel beter kon handelen. Maar nu voel ik mij aan 1 stuk door, 1 grote ellende. Meer piekeren en onzeker. Ik slik de pil om de maand door maar in de stopweek voel ik mij soms iets beter
Ik slik de ethinylestradiol/levonorgestel
Heeft iemand hier ervaring mee?
dinsdag 9 juni 2020 11:13
In het verleden heb ik vaker de pil geslikt zo 10 jaar, toen 6 jaar er mee gestopt. En laatst dacht ik toch maar proberen maar volgens mij is alles 10 keer zo erg geworden. Qua stemmingswisselingen. Ik wil sws proberen om te stoppen of een andere pil proberen. Omdat ik nu ook alleen maar moe ben en lusteloosKwebbeltje91 schreef: ↑09-06-2020 10:30Ah, die komt me heel bekend voor TO. Ik heb die zelf ook een jaar of 10 geslikt.
Sinds vorig jaar een spiraaltje en ik merkte dat mijn klachten van de pil binnen een paar dagen verdwenen waren.
dinsdag 9 juni 2020 11:22
(misschien heb ik eroverheen gelezen) maar heb je al eens gedacht aan een spiraaltje?zonvakantie schreef: ↑09-06-2020 11:13In het verleden heb ik vaker de pil geslikt zo 10 jaar, toen 6 jaar er mee gestopt. En laatst dacht ik toch maar proberen maar volgens mij is alles 10 keer zo erg geworden. Qua stemmingswisselingen. Ik wil sws proberen om te stoppen of een andere pil proberen. Omdat ik nu ook alleen maar moe ben en lusteloos
