Psyche
alle pijlers
Overleden oom.
donderdag 16 september 2010 om 11:00
Lieve vivamensen,
Ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt hier op het forum.
Bij voorbaat sorry voor eventuele typ/spel fouten, laat even weten of het in de verkeede pijler staat, wist niet zeker of het hier moest.
Vanmorgen om 9:24 werd mijn vriend gebeld op zijn mobiel, wij dachten al wie kan dat nou zijn?
Blijkt het mijn zus te zijn, ze moest mij hebben.
Vraag ik "wat is er aan de hand?"
Zus "Oom x(laat ik hem zo noemen) is overleden, hij heeft een hartinfarct gehad om kwart over 6 vanmorgen"
Mijn hart stond even een moment stil, ik wist niets te zeggen.
Mijn ogen begonnen al te prikken.
Mijn oom x was als mijn vader ( aangezien ik die wel heb maar niet ken) ook mijn beste vriend, bij hem en zijn vrouw tante J ging ik uithuilen, advies vragen etc.
Heb zelfs in de tijd dat ik onder jeugdzorg stond en ze mij wilden verplaatsen naar een gezinsvervangend tehuis, heb ik bij mijn oom en tante gewoond, zij wilden niet dat ik naar zoiets toeging terwijl er familie in de buurt was.
Hij was echt werkelijk een schat van een man! Hij heeft werkelijk een speciaal plekje in mijn hartje.
Het voelt allemaal zo onwerkelijk, ik was vorig weekend daar nog.
En nu? nu is hij er niet meer..
Vandaag ben ik verdrietig en voelt het alsof er iemand 10 000 naalden in mijn hart zit te prikken.
Heb me ogen al uit me hoofd lopen janken en mij tientallen keren afgevraagd waarom?
Maandag of dinsdag is de begravenis, daar ga ik dan ook naartoe met mijn vriend.
Ik weet even niet meer hoe ik hiermee om moet gaan, ben helemaal radeloos.
Ik ben al vanaf jongs af aan gewend dat ik niemand had, totdat hij en mijn tante J kwamen, toen had ik eindelijk echt familie.
Mijn arme tante J ze is er helemaal kapot van, heel begrijpelijk hij was ook de enige die haar overeind hield, ze hield zoveel van hem!
Ik kon haar niet spreken zei mijn zus want ze wilde het ook allemaal even niet meer! heel begrijpelijk.
Ben er ook echt helemaal kapot van, mijn vriend ook hij had ook een goede band met mijn oom.
Het is echt allemaal nog zo onwerkelijk en toch huil ik terwijl ik dit schrijf, ik moest het even kwijt.
Bedankt voor lezen. En ik hoop dat iemand nog goede raad heeft voor me.
Ik wil gewoon even mijn verhaal kwijt hier op het forum.
Bij voorbaat sorry voor eventuele typ/spel fouten, laat even weten of het in de verkeede pijler staat, wist niet zeker of het hier moest.
Vanmorgen om 9:24 werd mijn vriend gebeld op zijn mobiel, wij dachten al wie kan dat nou zijn?
Blijkt het mijn zus te zijn, ze moest mij hebben.
Vraag ik "wat is er aan de hand?"
Zus "Oom x(laat ik hem zo noemen) is overleden, hij heeft een hartinfarct gehad om kwart over 6 vanmorgen"
Mijn hart stond even een moment stil, ik wist niets te zeggen.
Mijn ogen begonnen al te prikken.
Mijn oom x was als mijn vader ( aangezien ik die wel heb maar niet ken) ook mijn beste vriend, bij hem en zijn vrouw tante J ging ik uithuilen, advies vragen etc.
Heb zelfs in de tijd dat ik onder jeugdzorg stond en ze mij wilden verplaatsen naar een gezinsvervangend tehuis, heb ik bij mijn oom en tante gewoond, zij wilden niet dat ik naar zoiets toeging terwijl er familie in de buurt was.
Hij was echt werkelijk een schat van een man! Hij heeft werkelijk een speciaal plekje in mijn hartje.
Het voelt allemaal zo onwerkelijk, ik was vorig weekend daar nog.
En nu? nu is hij er niet meer..
Vandaag ben ik verdrietig en voelt het alsof er iemand 10 000 naalden in mijn hart zit te prikken.
Heb me ogen al uit me hoofd lopen janken en mij tientallen keren afgevraagd waarom?
Maandag of dinsdag is de begravenis, daar ga ik dan ook naartoe met mijn vriend.
Ik weet even niet meer hoe ik hiermee om moet gaan, ben helemaal radeloos.
Ik ben al vanaf jongs af aan gewend dat ik niemand had, totdat hij en mijn tante J kwamen, toen had ik eindelijk echt familie.
Mijn arme tante J ze is er helemaal kapot van, heel begrijpelijk hij was ook de enige die haar overeind hield, ze hield zoveel van hem!
Ik kon haar niet spreken zei mijn zus want ze wilde het ook allemaal even niet meer! heel begrijpelijk.
Ben er ook echt helemaal kapot van, mijn vriend ook hij had ook een goede band met mijn oom.
Het is echt allemaal nog zo onwerkelijk en toch huil ik terwijl ik dit schrijf, ik moest het even kwijt.
Bedankt voor lezen. En ik hoop dat iemand nog goede raad heeft voor me.
Wat we niet kunnen veranderen, moeten we verdragen..
vrijdag 17 september 2010 om 11:37
Mythical, heel veel sterkte met dit grote verlies, wat vreselijk om zo'n lieve vaderfiguur zo onverwacht te moeten missen.
Toevallig is deze week voor de eerste keer een oom van mij overleden, ik vond het erg toen ik het hoorde, maar ondanks dat ik heel sterke banden heb met mijn broer en zussen, zien we onze ooms, tantes en neven en nichten bijna nooit. Dan ligt het wel anders.
Toevallig is deze week voor de eerste keer een oom van mij overleden, ik vond het erg toen ik het hoorde, maar ondanks dat ik heel sterke banden heb met mijn broer en zussen, zien we onze ooms, tantes en neven en nichten bijna nooit. Dan ligt het wel anders.
