Paniek door de herbelevingen - deel III

16-01-2017 12:54 3010 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo allemaal,



Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).

De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!

Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:



Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.



Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).



Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.



Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.



Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??



Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.



Link naar deel 1:

Paniek door de herbelevingen



Link naar deel 2:

Paniek door de herbelevingen - deel II
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
En ook een dikke knuffel voor kleine Knuf, uit het dagboek
Alle reacties Link kopieren
quote:MissGrannySmith schreef op 16 januari 2017 @ 19:34:

En ook een dikke knuffel voor kleine Knuf, uit het dagboek wat lief
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
quote:Knuffelbeertjes schreef op 16 januari 2017 @ 19:17:

Het voelt gewoon zo vies, smerig wat hij deed

Hoe kan ik nou goed zorgen voor een lichaam dat zo 'besmet' is door zijn daden??

Dat was ik er nooit meer af, dat blijft vies...



Hier heb ik ook veel kast van, zeg maar elke dag. Ook voel ik hem steeds op mij tekeer gaan ook in mij.

Douchen kan ik vaak doen, maar gaat er niet mee weg.

Witte vloeibare voedsel blijf ik zien als zijn sperma, ook zijn handen voel ik overal en de mes en de mushandelingen. Alles is nog voelbaar na 16 jaar. Het mag nu over zijn, dat ik eindelijk een normaa8l leven heb
Alle reacties Link kopieren
Ja, hoe doe je dat? Alles van jezelf accepteren; al die angst, al die impact, al dat gedoe in mijn hoofd, alle neigingen om er weg van te willen. Ik kan denken 'take it or leave it', maar ik kan niet in het diepe springen en bij normale mensen zijn die ik ben omdat ik het zelf te gestoord vind. Heel veel zelfveroordeling. Ik weet niet hoe ik het moet omkeren.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Alle reacties Link kopieren
Cxx
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
quote:Elmervrouw schreef op 16 januari 2017 @ 17:55:

Eerlijk gezegd vind ik het allemaal, nu we elkaar beter leren kennen, zo eng worden dat ik met de hele relatie (oh wacht, we noemen het geen relatie) wil stoppen. Liever zelf (weer) alles afkappen dan dat de ander mij niet leuk/normaal/goed genoeg vindt. Ik moet vandaag echt steeds tegen mezelf zeggen dat ik goed ben zoals ik ben... met alles wat er is... maar ik geloof het niet



Lieve EV, Je 'we noemen het nog geen relatie'-man is bij jou omdat hij je leuk vindt. Het is super eng om meer van jezelf te laten zien, maar weet je: het stukje EV wat je het liefst nog even voor hem verborgen houdt, moet er toch echt mogen zijn. Het is niet vanzelfsprekend dat dat stukje geaccepteerd wordt, maar hoe meer je haar negeert, hoe meer ze op de deur gaat kloppen, bonzen en uiteindelijk de deur intrapt. Het is maar een stukje van je, niet een heel groot stuk en zeker niet de hele EV. Geef haar gedoseerd ruimte en de kans is groot dat jou 'we noemen het nog geen relatie'-man er oké mee is. En zo niet, dan is dat verdrietig. Echt heel verdrietig zelfs. Maar dan heb je gedaan wat je kon doen en kun je jezelf in ieder geval niets verwijten (hoewel wij er op dit forum allemaal onwijs goed in zijn om onszelf van alles te verwijten ). Ik weet niet of het je helpt, maar ik vind je in ieder geval moedig, nu al! Kun je nagaan hoe ik je vind als je dit ruimte geeft.... :-)

quote:Knuffelbeertjes schreef op 16 januari 2017 @ 19:48:

Dat is allemaal vervelend, maar niet onoverkomelijk. Niet zo erg dat ik nu zo slecht mag functioneren.. me zo rot mag voelen... dat klopt toch niet??



Knuff, stel je voor jouw verhaal wordt verteld door iemand die jou echt aan het hart gaat..... Echt even voorstellen. Zou je dan zo reageren?

Behandel jezelf in dit stukje alsof je een kind bent. Luister naar het verhaal van dit kleine meisje.

Ik heb je dagboekfragmenten gelezen en het breekt mijn hart. Echt, ik voel het. Ik heb zo te doen met dit meisje. Ik zou haar zo graag een knuffel willen geven, willen vasthouden, haar willen troosten. Jij kunt dit. Misschien nog niet nu, maar uiteindelijk ga jij dit kunnen. Jij gaat dit meisje een knuffel geven, vasthouden, haar pijn, angst en verdriet erkennen en haar troosten. Jij gaat van haar houden.

En ik weet dat dit niet vanzelf gaat. Het is verdomd moeilijk, het doet pijn. En dat is nog zacht uitgedrukt.

Knap dat je het je vriend hebt laten lezen. Dat moet heel moeilijk geweest zijn. Ik vind het heel logisch dat je zijn knuffel nog niet kon ontvangen. Dat geeft ook niet. Ik vind het heel gaaf dat jullie daarmee gestopt zijn toen jullie doorkregen dat de knuffel je geen goed deed.





Mijn kind-dagboeken heb ik een jaar of 10 geleden weggegooid, omdat ik er klaar mee wilde zijn. Ik heb er nog een paar, maar die waar het om gaat, zijn er niet meer. Ik wilde er zo graag klaar mee zijn en dacht dat het werkte door ze te versnipperen en weg te gooien. Het heeft niet gewerkt.
Alle reacties Link kopieren
Ach Sofie, wat lief

ik durf het niet te riskeren.

Ben al zoveel kwijtgeraakt door eerlijk te zijn, het lijkt alleen maar verlies op te leveren.

En aangezien we elkaar toch maar 'parttime' zien, moet ik dat deel toch kunnen inhouden, denk ik dan.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
Alle reacties Link kopieren
Hoi lieve dappere dames, nieuwe knuffels in een nieuw topic! Knuffel ik heb niet alles bijgelezen maar wat heb ik toch een diep respect voor je, en voor allemaal hier! Blue monday is bijna voorbij en ik hoop zo dat jij( en jullie allemaal) je tegen de tijd dat het weer lente wordt wat beter zult voelen!
quote:KaitlynTodd schreef op 16 januari 2017 @ 19:38:

[...]

Het mag nu over zijn, dat ik eindelijk een normaa8l leven heb



Ik gun het je Kaitlyn, een normaal leven. wat dat ook mag zijn.

Maar het is herkenbaar, helaas, voor heel veel van ons die hier lezen en schrijven. We blijven het zien, voelen, ervaren, omdat het zo verschrikkelijk was. Mij heeft het niet geholpen om er tegen te vechten, de beelden blijven komen. Het helpt me wel om mezelf er niet in mee te laten zuigen. Om me er altijd bewust van te blijven dat het niet daadwerkelijk NU gebeurt, ook al voelt het wel zo. Bij de meeste beelden lukt me dit, na heel heel heel veel oefening. Bij sommige beelden lukt het me nog altijd niet. Hoe frustrerend!!! Ik zeg mezelf elke keer weer opnieuw, dat het niet NU gebeurt, dat het heel eng was en walgelijk en ..... maar dat het voorbij is. Dat het vroeger was en niet nu. Dat het nu anders is.

Je hebt veel moeite om steun toe te laten. Als je geen steun toe laat, blijft het zoals het nu is. Wat heb je daar aan? Het is eng om je te laten steunen, maar het ergste wat er kon gebeuren, is in jouw verleden al gebeurd. Je hebt niets te verliezen. Misschien kun je dit zeggen tegen jezelf, op die momenten dat je spv-er je aanbiedt om er voor je te zijn. Je hebt niets te verliezen, erger dan dit wordt het zeer waarschijnlijk niet.
quote:Elmervrouw schreef op 16 januari 2017 @ 20:05:



Ben al zoveel kwijtgeraakt door eerlijk te zijn, het lijkt alleen maar verlies op te leveren.

En aangezien we elkaar toch maar 'parttime' zien, moet ik dat deel toch kunnen inhouden, denk ik dan.EV, het is geen alles of niets, geen zwart of wit, geen nu of nooit. Niets hoeft, maar als je het doet, hoeft het niet nu en hoeft ook niet meteen all the way...... Doseren is het toverwoord. En pas als jij daar aan toe bent. Ik hoop wel dat je 'je-niet-relatie-man' niet opgeeft, dat zou ik zo zonde vinden! En ik vind het cool zo ver als dat je al gekomen bent met hem!
Alle reacties Link kopieren
Hoera, een nieuw topic!
Alle reacties Link kopieren
quote:dagdroomster schreef op 16 januari 2017 @ 20:06:

Hoi lieve dappere dames, nieuwe knuffels in een nieuw topic! Knuffel ik heb niet alles bijgelezen maar wat heb ik toch een diep respect voor je, en voor allemaal hier! Blue monday is bijna voorbij en ik hoop zo dat jij( en jullie allemaal) je tegen de tijd dat het weer lente wordt wat beter zult voelen!

hoi lieve Dagdroomster. Bedankt voor je lieve woorden.

Ik hoop dat ook, en ook voor jou!
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
quote:Sofie1979 schreef op 16 januari 2017 @ 20:03:

[...]

Knuff, stel je voor jouw verhaal wordt verteld door iemand die jou echt aan het hart gaat..... Echt even voorstellen. Zou je dan zo reageren?

Behandel jezelf in dit stukje alsof je een kind bent. Luister naar het verhaal van dit kleine meisje.

Ik heb je dagboekfragmenten gelezen en het breekt mijn hart. Echt, ik voel het. Ik heb zo te doen met dit meisje. Ik zou haar zo graag een knuffel willen geven, willen vasthouden, haar willen troosten. Jij kunt dit. Misschien nog niet nu, maar uiteindelijk ga jij dit kunnen. Jij gaat dit meisje een knuffel geven, vasthouden, haar pijn, angst en verdriet erkennen en haar troosten. Jij gaat van haar houden.

En ik weet dat dit niet vanzelf gaat. Het is verdomd moeilijk, het doet pijn. En dat is nog zacht uitgedrukt.

Knap dat je het je vriend hebt laten lezen. Dat moet heel moeilijk geweest zijn. Ik vind het heel logisch dat je zijn knuffel nog niet kon ontvangen. Dat geeft ook niet. Ik vind het heel gaaf dat jullie daarmee gestopt zijn toen jullie doorkregen dat de knuffel je geen goed deed.





Mijn kind-dagboeken heb ik een jaar of 10 geleden weggegooid, omdat ik er klaar mee wilde zijn. Ik heb er nog een paar, maar die waar het om gaat, zijn er niet meer. Ik wilde er zo graag klaar mee zijn en dacht dat het werkte door ze te versnipperen en weg te gooien. Het heeft niet gewerkt.

Wat verdrietig Toch klinkt het vaak alsof je heel ver bent met je proces, met het helen. Knap hoe je kunt reageren en hoe je zelf bezig bent hoor!



Ik merk dat het voelt alsof ik verbrand van binnenuit op het moment dat ik wil toelaten dat ik dat kind was...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
quote:branningbrothers schreef op 16 januari 2017 @ 20:14:

Hoera, een nieuw topic! Fijn dat jij het ook gevonden hebt!
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.




Even een tvp zodat het topic in m'n lijstje staat.



Alle reacties Link kopieren
quote:Sunemom schreef op 16 januari 2017 @ 20:25:





Even een tvp zodat het topic in m'n lijstje staat.







Schrijf vooral wanneer je wilt lieve Sun
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
quote:Knuffelbeertjes schreef op 16 januari 2017 @ 20:21:

[...]

Fijn dat jij het ook gevonden hebt!Tuurlijk!
Alle reacties Link kopieren
quote:Knuffelbeertjes schreef op 16 januari 2017 @ 20:20:

[...]





Ik merk dat het voelt alsof ik verbrand van binnenuit op het moment dat ik wil toelaten dat ik dat kind was...



Wat moet dat een ongelofelijk rotgevoel zijn..

dat je nu heel voorzichtig durft en probeert te voelen wat kleine Knuf heeft meegemaakt.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou wel willen dat ik alles verzonnen had en dat het minder heftig was dan ik nu ervaar.

Dat zou nl betekenen dat ik niet naar de nieuwe therapeut hoef volgende week...

Ik wist wel dat de angst voor emdr groot is, en voor therapeuten..

Maar ik had er geen rekening mee gehouden dat het me zo zou aanvliegen als nu.

En dat nu al..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Oooooooh Knuf, zo droevig, de stukken uit je dagboek. Ik had graag wat betekend voor dat kleine eenzame meisje. Ook de beelden die je beschrijft als je het hebt over wat je ziet als je herbelevingen hebt En nee, ik vind jou nu zeker niet vies. Wat de dader gedaan heeft is vies en walgelijk, maar jij bent dat niet. Jij was een kind. Een meisje die alleen een dagboek had om mee te praten en om om raad te vragen.



En dan schrijf je zelfs nog sorry aan je dagboek....



Je herbelevingen zijn voor mij al afschuwelijk om te lezen ( nee, ik ga niet weg, ik ga verdorie jouw leed niet ontkennen en er ook niet van weglopen ). Je had dit soort dingen als kind al nooit mogen zien en meemaken. Maar dat je er zo door geplaagd wordvind ik gruwelijk oneerlijk voor jou, je hebt je deel ellende verdorie al gehad. En meer dan dat ook zeg.



Alle reacties Link kopieren
quote:MissGrannySmith schreef op 16 januari 2017 @ 20:52:

[...]

Wat moet dat een ongelofelijk rotgevoel zijn..

dat je nu heel voorzichtig durft en probeert te voelen wat kleine Knuf heeft meegemaakt.

Ja.. dat is het zeker. Ik vind het moeilijk erover te schrijven, want het voelt als aanstellen.

Maar als ik door de pijn heen ga, niets doe om het tegen te gaan, dan voel ik dat ik niet uit één geheel besta.

Dat door wat de dader deed, er stukken/delen in mij gevormd zijn.

Dat ik moeite heb die delen ruimte te geven, want ze altijd afgestoten heb.

Ik wil niet dat het bij mij hoort, ik wil niet dat hetgeen gebruikt is voor zijn vieze daden, onderdeel van mij is.

Ik kan nog zoveel willen, maar het is er natuurlijk wel.

En daarom helpt het om dat weg te drukken.. Nu ik dat niet meer doe, is het ondragelijk om dat te voelen.

Het is vies, slecht, gebruikt...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Alle reacties Link kopieren
quote:Elmervrouw schreef op 16 januari 2017 @ 19:41:

Ja, hoe doe je dat? Alles van jezelf accepteren; al die angst, al die impact, al dat gedoe in mijn hoofd, alle neigingen om er weg van te willen.Stap voor stap in ieder geval. Klein beginnen zoals er niet overheen praten. Je hebt het meteen over alle angst en al het gedoe in je hoofd. Begrijpelijk hoor want je denkt gelijk aan die hele berg. Maar bekijk het per dag. Kijk waar zich op dat moment aandient en wat je aan gevoel er laat zijn. Zal niet altijd lukken want soms komt die hele berg aanzetten maar soms kun je ook stukjes toelaten. Is voor mij makkelijk praten hier aan de andere kant maar ik herinner me ook die overspoelende gevoelens nog die ik niet durfde toe te laten. Maar hier en daar kon ik op momenten iets vertellen aan mijn omgeving, een stukje angst accepteren of ergens over schrijven.
Doubt kills more dreams than failure ever will
Alle reacties Link kopieren
Pruttel, ik ben blij dat het je niet afschrikt of dat je weggaat erdoor.. Daar ben ik wel bang voor.

Ook fijn om te horen dat je mij nu niet vies vindt.. dat vind ik nogal moeilijk te begrijpen, maar ik geloof je wel.

Als ik er een beetje over vertel aan m'n therapeut (echt niet wat ik hier schrijf hoor, grote lijnen) dan reageert ze ook een beetje zo.. dat ze hoopt dat ik de emdr aanga, dat het me gaat helpen, omdat ik al genoeg meegemaakt heb. Lief dat jij ook zoiets zegt
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Nee, je bent niet gewoon niet vies. Onmogelijk. Wat hij deed is vies. Maar jij niet. Een kind kan daar niet vies van worden. Wel beschadigd. En dat ben je zeker, vies, nee, nooit.



Ik vind de dader vies. Hij is slecht en dat maakt hem ongelofelijk vies en smerig.



Jij was nog maar een kind!



Had ik al gezegd dat jij echt niet vies bent?



Maar ik begrijp wel dat het zo voelt. Ik heb dat met andere dingen ( totaal onschuldig, voorbeeld: knoflook pellen, dat heb ik gevoelsmatig nog twee dagen aan mijn handen en onder mijn nagels zitten, terwijl dat natuurlijk niet zo is ) wel eens, dat je het nog "voelt". Totaal andere gradatie dan jouw "vies" voelen, maar meer om aan te geven dat je niet gek bent dat je het zo voelt. Is een psychisch ding he Hopelijk laat de emdr het bij jou slijten.



Wat ik ook zat te bedenken, qua slijten, maar als je dat stom vind moet je maar doen of je het niet gelezen hebt.... je hebt al helemaal een nieuwe huid he. Celvernieuwing. De huid die jij nu hebt is nieuw en onaangeraakt door de dader.



Ik ga ook even aan celvernieuwing doen. Even met mijn rituals onder de douche. Een suikerscrub. Die lost op tijdens het scrubben en daarna zit er een filmpje olie op mijn huid. Zo fijn, want ik ben met dit winterse weer nogal aan het uitdrogen en afbladderen. En dan scrub ik mijn vel weer mooi fris en zacht.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven