Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VII
donderdag 1 november 2018 10:33
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 28 april 2020 17:42
Het is een beetje gokken (want ik weet uiteraard niet wat je bedoelt en wat de mores van je vakgebied zijn), maar kan je dat niet omzeilen als je wat creatiever omgaat met je cv, Dana? Dus niet zo'n standaard rijtjes geval van van x tot y a gedaan en van b tot c z gedaan, maar recente/relevante ervaringen noemen en opleidingen alleen behaalde ofzoiets? Of er iets opzet dat als bliksemafleider kan fungeren (een zeldzame hobby, of dat je al tien jaar steeds weer iets weet te verzinnen voor de personeelsuitjes, ofzo).
Je kunt sowieso met Diva (als ze wil) en mij sollicitatie-buddies worden, want wij zoeken ook werk. (Niet dat ik er al veel aan doe, hoewel dat zou eigenlijk wel moeten maar ik heb ook wat dingen die ik liever niet uit hoef te leggen...)
Je kunt sowieso met Diva (als ze wil) en mij sollicitatie-buddies worden, want wij zoeken ook werk. (Niet dat ik er al veel aan doe, hoewel dat zou eigenlijk wel moeten maar ik heb ook wat dingen die ik liever niet uit hoef te leggen...)
dinsdag 28 april 2020 19:15
@Dana: hoe mooi zou het zijn als je een werkgever vindt waarbij je helemaal niets weg hoeft te poetsen? Waarbij ik wel wil nuanceren dat je dan helemaal niet tot in detail van alles hoeft te vertellen, een simpel: ik heb persoonlijk een moeilijke periode achter de rug waarin ik hard aan mezelf gewerkt hebt (of zoiets, en dan zo dat het klopt voor jou, want net als Tobbie weet ik niet precies waar je op doelt) is dan voldoende.
Een werkgever die daarmee respectvol omgaat, lijkt mij een prettige werkgever. En werkgevers die daar niet doorheen kunnen of durven kijken, zijn misschien op dit moment ook niet de beste plekken voor je.
Waarmee ik niet wil zeggen dat je nu moet solliciteren of zoiets, dat kun je alleen zelf goed voelen, inschatten en beslissen.
Een werkgever die daarmee respectvol omgaat, lijkt mij een prettige werkgever. En werkgevers die daar niet doorheen kunnen of durven kijken, zijn misschien op dit moment ook niet de beste plekken voor je.
Waarmee ik niet wil zeggen dat je nu moet solliciteren of zoiets, dat kun je alleen zelf goed voelen, inschatten en beslissen.
dinsdag 28 april 2020 20:20
Ohhhh wacht, ja, da's natuurlijk de beste oplossing. Waar ik helemaal niet aan had gedacht, ehmm...Sofie1979 schreef: ↑28-04-2020 19:15@Dana: hoe mooi zou het zijn als je een werkgever vindt waarbij je helemaal niets weg hoeft te poetsen? [...]
Een werkgever die daarmee respectvol omgaat, lijkt mij een prettige werkgever. En werkgevers die daar niet doorheen kunnen of durven kijken, zijn misschien op dit moment ook niet de beste plekken voor je.
Waarmee ik niet wil zeggen dat je nu moet solliciteren of zoiets, dat kun je alleen zelf goed voelen, inschatten en beslissen.
woensdag 29 april 2020 12:01
woensdag 29 april 2020 12:51
woensdag 29 april 2020 15:44
Ja, dat lijkt me wel wat, sollicitatiebuddies, om elkaar een beetje te stimuleren en een hart onder de riem te steken!
![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
@ Dana: ik heb je post niet meer kunnen lezen, maar ik denk dat we (en Tobbie ook) allemaal een beetje tegen hetzelfde aanlopen. Ik ben in ieder geval ook aan het bedenken hoe ik het beste kan solliciteren zodat het eens een keer wél gaat lukken. Of dat ik tenminste een keer een reactie krijg of ergens op gesprek mag. Mijn cv mist een beetje een rode draad en datgene wat ik graag wil, kan ik niet aantonen. En ik heb te weinig zelfvertrouwen om heel erg te gaan lopen bluffen of mezelf telefonisch aan te bevelen. Mijn man zegt: als je belt, heb je soms als een streepje voor, maar ik weet dan niet wat ik moet vragen (en daarbij hou ik niet van bellen).
Ik heb gisteren officieel opgezegd op mijn werk, maar ik heb nog geen reactie en ik heb mijn lg ook nog niet gesproken. Alleen via de app en mail. Maar goed, ze weet wanneer ik werk en dus beschikbaar ben.
@ Anoniem: ik weet niet wie je bent, maar ik hoop dat het goed met je gaat!
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 29 april 2020 23:22
woensdag 29 april 2020 23:54
Fijn om jullie reacties te lezen op mijn posts.
In het stukje dat ik heb weggehaald schreef ik oa dat ik er toch weer even voor gekozen heb om weg te duiken. Ik heb deze week 'ja' gezegd op een werkklus die veel tijd en energie vergt, waardoor ik voor mezelf even de perfecte smoes heb om niet te hoeven/kunnen/willen nadenken over andere dingen.
Heel laf, maar het werd me allemaal even te veel en dan is dit een vertrouwde uitweg om op terug te grijpen.
Maar het werkt niet helemaal 100 procent want ondertussen komt wat jullie schrijven wel een beetje binnen.
Ondanks alle ja-maars die ik óók voel want wat (inmiddels) Anoniem schreef over voorzichtigheid is heel raak.
Mijn twijfels vliegen alle kanten op en dat geldt zowel voor wat Sofie schrijft als voor het idee om sollicitatiebuddies te worden: het ene moment denk ik 'ja wat een goed idee' en het volgende moment winnen de 'ja-maars' weer en vind ik het allemaal (om heel uiteenlopende redenen) eng.
Wat dat aangaat weet ik ergens ook wel waarom ik dan maar weer vlucht in extra werk, dat is altijd nog minder irritant dan dat stomme getwijfel altijd.
In het stukje dat ik heb weggehaald schreef ik oa dat ik er toch weer even voor gekozen heb om weg te duiken. Ik heb deze week 'ja' gezegd op een werkklus die veel tijd en energie vergt, waardoor ik voor mezelf even de perfecte smoes heb om niet te hoeven/kunnen/willen nadenken over andere dingen.
Heel laf, maar het werd me allemaal even te veel en dan is dit een vertrouwde uitweg om op terug te grijpen.
Maar het werkt niet helemaal 100 procent want ondertussen komt wat jullie schrijven wel een beetje binnen.
Ondanks alle ja-maars die ik óók voel want wat (inmiddels) Anoniem schreef over voorzichtigheid is heel raak.
Mijn twijfels vliegen alle kanten op en dat geldt zowel voor wat Sofie schrijft als voor het idee om sollicitatiebuddies te worden: het ene moment denk ik 'ja wat een goed idee' en het volgende moment winnen de 'ja-maars' weer en vind ik het allemaal (om heel uiteenlopende redenen) eng.
Wat dat aangaat weet ik ergens ook wel waarom ik dan maar weer vlucht in extra werk, dat is altijd nog minder irritant dan dat stomme getwijfel altijd.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
donderdag 30 april 2020 00:25
Ja het gaat goed met mij Het kersverse moederschap haalt tot dusver het beste in mij naar boven en daar geniet ik volop van. Weinig tijd om te schrijven wat ik erg jammer vind, maar dat komt wel weer. Ons baby’tje wordt vanzelf wat groter en heeft dan hopelijk niet meer elke drie uren inclusief ‘s nachts voeding nodig 
Dat ik borstvoeding kan geven voelt als een groot geschenk, het ging niet vanzelf, maar is nu het mooiste wat ik mijn kindje én mijzelf kan geven.
Mijn lichaam heeft vroeger vaak dingen moeten doen die het niet wilde en tegelijkertijd vaak dingen niet kunnen doen die het wel wilde. Dat ik nu kan en mag en durf samen te werken met mijn lichaam, stapje voor stapje, is zeer helend.
Ook zorgt elke blik op mijn baby dat ik een stap verder verwijderd raak van mijn ouders en hun ‘opvoeding’, wat inmiddels dus al flink wat stappen zijn
Als ik ons kindje zie dan kan ik niet anders dan hem (willen) verzorgen, knuffelen, beschermen, laten ontdekken en overladen met liefde 
Een persoon die misbruik kan maken van zoiets puurs en kwetsbaar heeft zelf denk ik een verstoordheid/gestoordheid, waar ik gelukkig in mijn volwassen leven niks meer mee te maken heb.
Er is nog trauma en dus geregeld nachtmerries, herbelevingen en angsten, maar er is ook nog altijd hoop en vertrouwen en groei en verandering. Dus we komen wel waar ik wil zijn, namelijk in mijn leven van nu Hulde voor mijn hulpverleners die mij vanaf dag één hierin begeleid hebben en ook nu het contact in stand weten te houden. Zij zullen mij er altijd aan blijven herinneren dat ik zelf de stappen gemaakt heb om te komen waar ik ben, net zoals ik hen er altijd aan zal blijven herinneren dat zij daarin van onschatbare waarde waren en zijn. Mijn vertrouwen in mensen was al jong ernstig aangetast, maar in mijn leven nu dragen verschillende mensen eraan bij dat ik kan herstellen, waarbij mijn peuten een grote rol spelen, en ook lieve mensen die ik (al dan niet virtueel) via deze topics heb leren kennen 
Dikke knuffel voor jullie, ook anoniem, en andere vaste schrijvers, ook degenen die we al even missen, en ook als je ‘alleen maar’ meeleest of niet vaak post of dat (nog) niet durft/wil/kan.
Ach eigenlijk voor een ieder die dit leest: !
Het kersverse moederschap haalt tot dusver het beste in mij naar boven en daar geniet ik volop van. Weinig tijd om te schrijven wat ik erg jammer vind, maar dat komt wel weer. Ons baby’tje wordt vanzelf wat groter en heeft dan hopelijk niet meer elke drie uren inclusief ‘s nachts voeding nodig Dat ik borstvoeding kan geven voelt als een groot geschenk, het ging niet vanzelf, maar is nu het mooiste wat ik mijn kindje én mijzelf kan geven. Mijn lichaam heeft vroeger vaak dingen moeten doen die het niet wilde en tegelijkertijd vaak dingen niet kunnen doen die het wel wilde. Dat ik nu kan en mag en durf samen te werken met mijn lichaam, stapje voor stapje, is zeer helend.
Ook zorgt elke blik op mijn baby dat ik een stap verder verwijderd raak van mijn ouders en hun ‘opvoeding’, wat inmiddels dus al flink wat stappen zijn
Als ik ons kindje zie dan kan ik niet anders dan hem (willen) verzorgen, knuffelen, beschermen, laten ontdekken en overladen met liefde Een persoon die misbruik kan maken van zoiets puurs en kwetsbaar heeft zelf denk ik een verstoordheid/gestoordheid, waar ik gelukkig in mijn volwassen leven niks meer mee te maken heb.Er is nog trauma en dus geregeld nachtmerries, herbelevingen en angsten, maar er is ook nog altijd hoop en vertrouwen en groei en verandering. Dus we komen wel waar ik wil zijn, namelijk in mijn leven van nu
Hulde voor mijn hulpverleners die mij vanaf dag één hierin begeleid hebben en ook nu het contact in stand weten te houden. Zij zullen mij er altijd aan blijven herinneren dat ik zelf de stappen gemaakt heb om te komen waar ik ben, net zoals ik hen er altijd aan zal blijven herinneren dat zij daarin van onschatbare waarde waren en zijn. Mijn vertrouwen in mensen was al jong ernstig aangetast, maar in mijn leven nu dragen verschillende mensen eraan bij dat ik kan herstellen, waarbij mijn peuten een grote rol spelen, en ook lieve mensen die ik (al dan niet virtueel) via deze topics heb leren kennen Dikke knuffel voor jullie, ook anoniem, en andere vaste schrijvers, ook degenen die we al even missen, en ook als je ‘alleen maar’ meeleest of niet vaak post of dat (nog) niet durft/wil/kan.
Ach eigenlijk voor een ieder die dit leest:
!
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 30 april 2020 12:02
zondag 3 mei 2020 18:31
Dana: ik vind het heel herkenbaar wat je schrijft over dat 'wegduiken' in je werk.
Ik heb dat ook maanden, zo niet jaren gedaan. Hoelang vind ik het werk al te hectisch en te veel en etc. etc.? Hoevaak heb ik gezegd dat ik wat anders wil en dat ik om me heen ga kijken? Hoe kort hield ik dat steeds vol, omdat er 'toch niks te vinden was' / 'niemand op mij zit te wachten' / 'ik verder toch niks kan' etc. etc. En dan deed ik precies wat jij nu zegt: 'wegduiken' en mezelf voorhouden dat ik het nu toch echt te druk met dit of dat had om met ander werk zoeken bezig te zijn. En na een tijdje dacht ik er niet meer aan en slikte ik alles maar weer gewoon waar ik me eerst zo aan geërgerd had (en waarom ik zo graag een andere baan wilde).
Het is echt zo herkenbaar!
En ik schrijf dit helemaal niet om jou inzicht te geven in wat dat 'wegduiken' nu eigenlijk voor iets is en ook niet om je een schop onder de kont te geven. Ik herken alleen nu opeens wat ik altijd gedaan heb, hoe het bij mij werkte. Dus bedankt dat je hierover begonnen bent!
Hoe ermee om te gaan kan ik je niet goed zeggen. Wel weet ik dat er waarschijnlijk ook bij jou, uiteindelijk, een moment komt dat je niet meer wilt wegduiken in wat dan ook en dat je een besluit voor jezelf gaat nemen. Net zoals ik nu besloten heb om eindelijk weg te gaan bij mijn werkgever, omdat de grens van wat ik acceptabel vind nu echt bereikt is. Ik denk dat er ook bij jou uiteindelijk een moment komt waarin je alles heel helder gaat zien en ernaar gaat handelen.
Ooit, niet nu dus. En dat geeft niet, want alles heeft (blijkbaar) z'n tijd nodig.
Ik ben trots op mezelf, want ik heb dit weekend 2 sollicitaties verstuurd. Ik ben er ontzettend lang mee bezig geweest en ik ben er natuurlijk nog steeds niet 100% tevreden over, maar ze zijn nu verstuurd en nu is het afwachten. Komende week nog 2 versturen (ik dacht dat het crisis was, maar ik zie opeens allerlei potentieel matchende vacatures...
)
Knuffels voor iedereen
Ik heb dat ook maanden, zo niet jaren gedaan. Hoelang vind ik het werk al te hectisch en te veel en etc. etc.? Hoevaak heb ik gezegd dat ik wat anders wil en dat ik om me heen ga kijken? Hoe kort hield ik dat steeds vol, omdat er 'toch niks te vinden was' / 'niemand op mij zit te wachten' / 'ik verder toch niks kan' etc. etc. En dan deed ik precies wat jij nu zegt: 'wegduiken' en mezelf voorhouden dat ik het nu toch echt te druk met dit of dat had om met ander werk zoeken bezig te zijn. En na een tijdje dacht ik er niet meer aan en slikte ik alles maar weer gewoon waar ik me eerst zo aan geërgerd had (en waarom ik zo graag een andere baan wilde).
Het is echt zo herkenbaar!
En ik schrijf dit helemaal niet om jou inzicht te geven in wat dat 'wegduiken' nu eigenlijk voor iets is en ook niet om je een schop onder de kont te geven. Ik herken alleen nu opeens wat ik altijd gedaan heb, hoe het bij mij werkte. Dus bedankt dat je hierover begonnen bent!
Hoe ermee om te gaan kan ik je niet goed zeggen. Wel weet ik dat er waarschijnlijk ook bij jou, uiteindelijk, een moment komt dat je niet meer wilt wegduiken in wat dan ook en dat je een besluit voor jezelf gaat nemen. Net zoals ik nu besloten heb om eindelijk weg te gaan bij mijn werkgever, omdat de grens van wat ik acceptabel vind nu echt bereikt is. Ik denk dat er ook bij jou uiteindelijk een moment komt waarin je alles heel helder gaat zien en ernaar gaat handelen.
Ooit, niet nu dus. En dat geeft niet, want alles heeft (blijkbaar) z'n tijd nodig.
Ik ben trots op mezelf, want ik heb dit weekend 2 sollicitaties verstuurd. Ik ben er ontzettend lang mee bezig geweest en ik ben er natuurlijk nog steeds niet 100% tevreden over, maar ze zijn nu verstuurd en nu is het afwachten. Komende week nog 2 versturen (ik dacht dat het crisis was, maar ik zie opeens allerlei potentieel matchende vacatures...
) Knuffels voor iedereen
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 6 mei 2020 01:37
Small, wat fijn dat je een levensteken geeft. Al klinkt het zwaar allemaal.
Wel heel goed om te lezen over je nieuwe peut.
Ik hoop dat je in rustiger vaarwater terecht komt en je verdriet kunt verwerken.
Veel sterkte.
Wel heel goed om te lezen over je nieuwe peut.
Ik hoop dat je in rustiger vaarwater terecht komt en je verdriet kunt verwerken.
Veel sterkte.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
woensdag 6 mei 2020 01:43
donderdag 7 mei 2020 14:55
ST, fijn dat je even een teken van leven geeft! Wat rot dat het zo'n zware tijd was, maar wel fijn dat je nu zo'n fijne peut hebt getroffen. Ik hoop dat je het wel rustig aan kunt doen, zeker met een hersenschudding.
Knuffel, wat heerlijk om te lezen hoe het met je en je Knuffeltje gaat. Natuurlijk is niet alles nu ineens weg en voorbij, maar ik kan me indenken dat kijken naar Knuffeltje helpt om te zien hoe weerloos kinderen zijn en hoe onterecht en wreed je (we) zelf vroeger behandeld zijn.
Dana, overeind blijven is het allerbelangrijkst op korte termijn. Als dat af en toe moet door 'minder goede' keuzes (wegvluchten in werk), dan moet dat nu maar even. Zolang je jezelf er niet echt kwaad mee doet. Dan of daarnaast kun je in behapbare mini-stapjes naar betere manieren van overeind blijven toewerken. Of naar andere veranderingen.
EV, goed om jou ook weer even te zien!
voor allemaal, ook wie ik nu niet noem
Knuffel, wat heerlijk om te lezen hoe het met je en je Knuffeltje gaat. Natuurlijk is niet alles nu ineens weg en voorbij, maar ik kan me indenken dat kijken naar Knuffeltje helpt om te zien hoe weerloos kinderen zijn en hoe onterecht en wreed je (we) zelf vroeger behandeld zijn.
Dana, overeind blijven is het allerbelangrijkst op korte termijn. Als dat af en toe moet door 'minder goede' keuzes (wegvluchten in werk), dan moet dat nu maar even. Zolang je jezelf er niet echt kwaad mee doet. Dan of daarnaast kun je in behapbare mini-stapjes naar betere manieren van overeind blijven toewerken. Of naar andere veranderingen.
EV, goed om jou ook weer even te zien!
voor allemaal, ook wie ik nu niet noem
donderdag 14 mei 2020 17:34
Hoe gaat het hier met iedereen?
Met mij gaat het wisselend. Ik ben bijna weg op het werk, nog 2 dagen werken en de rest van de maand heb ik dan verlof. Het afscheid nemen valt me toch wel zwaar, hoewel tot nu toe alle collega's het begrijpen en het ook echt jammer vinden. Ik merk steeds dat ik eigenlijk ook niet weg wil, maar ik wil op de manier waarop alles nu gaat ook niet blijven. En ik weet dus ook dat ik de juiste beslissing heb gemaakt. Maar toch.
Vorige week had ik een sollicitatiegesprek, maar ik merkte al snel dat de functie niet bij mij paste. Dat bleek wederzijds en is dus goed. Verder nog een afwijzing gekregen. Het kost me veel moeite om positief te blijven. Over een paar dagen zit ik dus echt 5 dagen thuis en heb ik geen afleiding meer van het werk. Ik moet echt opletten niet heel snel in een neerwaartse spiraal terecht te komen. (Dit vooruitzicht heeft me ook lang tegengehouden om weg te gaan op het werk.)
En het is niet dat ik thuis niks te doen heb of kan doen, maar als ik niet werk, voel ik me gewoon niet nuttig en ik heb de aanspraak van andere mensen of het gevoel dat ik iemand anders ergens mee geholpen heb gewoon nodig om me goed te voelen. Vrijwilligerswerk is nu ook lastig met corona.
Ik had een to-do-lijstje voor vandaag en het enige dat ik daarvan nog maar gedaan heb, is boodschappen doen voor de hele week. Ook belangrijk, maar ik voel me nog niet voldaan ofzo. Ik had nog zoveel andere dingen kunnen moeten doen, terwijl mijn man straks zal zeggen dat het zo toch goed is. Hij ziet dat heel anders.
Knuffel voor iedereen
Met mij gaat het wisselend. Ik ben bijna weg op het werk, nog 2 dagen werken en de rest van de maand heb ik dan verlof. Het afscheid nemen valt me toch wel zwaar, hoewel tot nu toe alle collega's het begrijpen en het ook echt jammer vinden. Ik merk steeds dat ik eigenlijk ook niet weg wil, maar ik wil op de manier waarop alles nu gaat ook niet blijven. En ik weet dus ook dat ik de juiste beslissing heb gemaakt. Maar toch.
Vorige week had ik een sollicitatiegesprek, maar ik merkte al snel dat de functie niet bij mij paste. Dat bleek wederzijds en is dus goed. Verder nog een afwijzing gekregen. Het kost me veel moeite om positief te blijven. Over een paar dagen zit ik dus echt 5 dagen thuis en heb ik geen afleiding meer van het werk. Ik moet echt opletten niet heel snel in een neerwaartse spiraal terecht te komen. (Dit vooruitzicht heeft me ook lang tegengehouden om weg te gaan op het werk.)
En het is niet dat ik thuis niks te doen heb of kan doen, maar als ik niet werk, voel ik me gewoon niet nuttig en ik heb de aanspraak van andere mensen of het gevoel dat ik iemand anders ergens mee geholpen heb gewoon nodig om me goed te voelen. Vrijwilligerswerk is nu ook lastig met corona.
Ik had een to-do-lijstje voor vandaag en het enige dat ik daarvan nog maar gedaan heb, is boodschappen doen voor de hele week. Ook belangrijk, maar ik voel me nog niet voldaan ofzo. Ik had nog zoveel andere dingen kunnen moeten doen, terwijl mijn man straks zal zeggen dat het zo toch goed is. Hij ziet dat heel anders.
Knuffel voor iedereen
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 15 mei 2020 00:31
Bedankt Tobbert. Ministapjes, het blijft lastig...
Van dit topic heb ik geleerd dat je man gelijk heeft, Diva. Ook een vorm van ministapjes!
Knap dat je doorgaat met solliciteren, ondanks de moeite om positief te blijven.
Had jij niet een loopbaantraject gedaan? Hoe is je dat bevallen? (Mag ook per pb.) Ik denk er ook weleens over. Ben bang verkeerde keuzes te maken en de weinige sollicitatiegesprekken die ik de afgelopen jaren heb gevoerd hebben mijn zelfvertrouwen niet bepaald gesterkt.
Van dit topic heb ik geleerd dat je man gelijk heeft, Diva. Ook een vorm van ministapjes!
Knap dat je doorgaat met solliciteren, ondanks de moeite om positief te blijven.
Had jij niet een loopbaantraject gedaan? Hoe is je dat bevallen? (Mag ook per pb.) Ik denk er ook weleens over. Ben bang verkeerde keuzes te maken en de weinige sollicitatiegesprekken die ik de afgelopen jaren heb gevoerd hebben mijn zelfvertrouwen niet bepaald gesterkt.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
vrijdag 15 mei 2020 00:43
Ik wil even m'n verhaal doen. Heb zelf cptsd door herhaaldelijke feiten lang geleden. Na heel wat sessies van stabiliseren en zelfmoordgedachten wegnemen, heb ik eindelijk 1 van de feiten durven te beschrijven. Kortweg heb ik gewoon verteld wat er gebeurd is die avond aan de therapeut. Dat ging al bij al goed. Maar ik voel me zo awkward nu. Wat ik verteld heb was heel erg grafisch (seksueel misbruik, ernstig geweld, vernederingen). Ik vind het naar dat m'n therapeut dit heeft gehoord, ook al besef ik dat ik geen schuld heb aan die feiten. Ik kan dit gevoel maar moeilijk van me afschudden en had hier niet op gerekend. It's part of their job maar ik blijf het lastig vinden. Ik weet niet waarom ik daar zo over val... herkenbaar voor iemand? :-/
vrijdag 15 mei 2020 17:17
Geen idee wat het bij jou kan zijn farizia, maar bij mij zou het deels kunnen zijn dat het - door het uit te spreken - 'echt' is geworden en niet meer terug genomen kan worden of verborgen. En deels schaamte, dat het mij overkomen is, dat ik het niet zelf oplos, zoiets. Maar: wel heel goed dat je het gedaan hebt! En vergeet niet dat een deel van de opleiding van je therapeut vast ook was 'hoe ga ik zelf om met wat ik hoorde'.
