Psyche
alle pijlers
paniek en oxazepam
zaterdag 18 september 2021 23:50
Hi dames (en heren),
Al jaaaren en jaren heb ik last van paniekaanvallen. Therapieën genoeg gehad, nu 'onder controle' met minimale dosis escitalopram (wil niet ophogen ivm kinderwens) en oxazepam. Oxazepam mag ik van de HA nemen wanneer ik dat nodig acht.
Ik kom van heel ver, vroeger ging ik de deur niet meer uit, durfde geen boodschappen meer te doen, rijden, heb zelfs een keer een kerstdiner afgezegd omdat ik bij de gedachte al in paniek raakte. Inmiddels gaat het een stuk beter, ik rij gewoon naar België, ga lekker uit eten, doe werk wat ik leuk vind, etc.
Maar ik blijf last houden van paniek (en echte paniek, niet zomaar een beetje angst) in bepaalde situaties die best vaak voorkomen (denk aan vergaderingen, bijeenkomsten, cursussen, alles waar je niet zo makkelijk weg kan zeg maar). Nu neem ik daarvoor best vaak oxazepam, en laatst heb ik de HA gebeld voor overleg omdat ik bang was dat het teveel was. Hij zei (samengevat): als je het hiermee onder controle hebt, blijf maar zo door gaan want je wil geen hogere dosis escitalopram. Nou wil ik het zelf gewoon zonder kunnen in dit soort situaties, maar ik krijg die specifieke paniek gewoon niet onder controle, ik heb het al zo lang, het lijkt wel bij me te horen, het is een deel van wie ik ben; heb ik een vergadering en weet ik van tevoren dat de oxazepam op is ben ik de avond van tevoren al in paniek. Heb ik oxazepam op zak gaat het beter van tevoren, maar ik krijg steevast in zo'n vergadering paniek en neem er dan één of twee, en dan gaat het en voel ik me heerlijk (als in: paniekvrij!).
Toch vind ik het erg vervelend dat ik dit soort situaties niet zelf aankan, maar alle therapieën hebben me gewoon niet geholpen. Ook alternatieve shit geprobeerd, werkt ook helaas allemaal niet.
Nu probeer ik te accepteren dat ik gewoon zo ben, en nou eenmaal een steuntje in de rug nodig heb van medicatie om bepaalde situaties relatief rustig (in ieder geval paniekvrij) door te komen. Zijn er anderen die hetzelfde hebben? Want ik heb soms het gevoel dat ik de enige ben die zit te hyperventileren tijdens een vergadering of als ik in een cursus zit en in paniek raakt.
Ben ik een loser dat ik medicatie nodig heb om deze aspecten van het leven 'aan te kunnen'? Hoe kan ik accepteren dat dit waarschijnlijk altijd zo blijft en bij me hoort? Ik heb het al minstens 16 jaar (ben nu 34) de laatste therapeut zei zelfs dat het nou eenmaal een deel van mij was dus dat ik het beter kon accepteren. Maar elke keer als ik een oxazepam neem tijdens zo'n situatie (zo'n 2-3 x per week) krijg ik toch weer een steek: 'zie je wel dat je niet zonder kan, dat je niet normaal bent.'
Zijn er meer mensen die op deze manier met hun paniek omgaan?
Al jaaaren en jaren heb ik last van paniekaanvallen. Therapieën genoeg gehad, nu 'onder controle' met minimale dosis escitalopram (wil niet ophogen ivm kinderwens) en oxazepam. Oxazepam mag ik van de HA nemen wanneer ik dat nodig acht.
Ik kom van heel ver, vroeger ging ik de deur niet meer uit, durfde geen boodschappen meer te doen, rijden, heb zelfs een keer een kerstdiner afgezegd omdat ik bij de gedachte al in paniek raakte. Inmiddels gaat het een stuk beter, ik rij gewoon naar België, ga lekker uit eten, doe werk wat ik leuk vind, etc.
Maar ik blijf last houden van paniek (en echte paniek, niet zomaar een beetje angst) in bepaalde situaties die best vaak voorkomen (denk aan vergaderingen, bijeenkomsten, cursussen, alles waar je niet zo makkelijk weg kan zeg maar). Nu neem ik daarvoor best vaak oxazepam, en laatst heb ik de HA gebeld voor overleg omdat ik bang was dat het teveel was. Hij zei (samengevat): als je het hiermee onder controle hebt, blijf maar zo door gaan want je wil geen hogere dosis escitalopram. Nou wil ik het zelf gewoon zonder kunnen in dit soort situaties, maar ik krijg die specifieke paniek gewoon niet onder controle, ik heb het al zo lang, het lijkt wel bij me te horen, het is een deel van wie ik ben; heb ik een vergadering en weet ik van tevoren dat de oxazepam op is ben ik de avond van tevoren al in paniek. Heb ik oxazepam op zak gaat het beter van tevoren, maar ik krijg steevast in zo'n vergadering paniek en neem er dan één of twee, en dan gaat het en voel ik me heerlijk (als in: paniekvrij!).
Toch vind ik het erg vervelend dat ik dit soort situaties niet zelf aankan, maar alle therapieën hebben me gewoon niet geholpen. Ook alternatieve shit geprobeerd, werkt ook helaas allemaal niet.
Nu probeer ik te accepteren dat ik gewoon zo ben, en nou eenmaal een steuntje in de rug nodig heb van medicatie om bepaalde situaties relatief rustig (in ieder geval paniekvrij) door te komen. Zijn er anderen die hetzelfde hebben? Want ik heb soms het gevoel dat ik de enige ben die zit te hyperventileren tijdens een vergadering of als ik in een cursus zit en in paniek raakt.
Ben ik een loser dat ik medicatie nodig heb om deze aspecten van het leven 'aan te kunnen'? Hoe kan ik accepteren dat dit waarschijnlijk altijd zo blijft en bij me hoort? Ik heb het al minstens 16 jaar (ben nu 34) de laatste therapeut zei zelfs dat het nou eenmaal een deel van mij was dus dat ik het beter kon accepteren. Maar elke keer als ik een oxazepam neem tijdens zo'n situatie (zo'n 2-3 x per week) krijg ik toch weer een steek: 'zie je wel dat je niet zonder kan, dat je niet normaal bent.'
Zijn er meer mensen die op deze manier met hun paniek omgaan?
zondag 19 september 2021 07:12
Ik denk dat je verwacht dat je angst zal krijgen en daarvoor (voor de gevolgen zoals voortdurende ongerustheid of je wel goed overkomt) bang bent.
Van de oxa ben je gewend dat het je zelfvertrouwen geeft (ongeacht de werkelijke werking want je wordt er natuurlijk niet slimmer van) dus wil je de onzekerheid van het afwennen niet.
Van de oxa ben je gewend dat het je zelfvertrouwen geeft (ongeacht de werkelijke werking want je wordt er natuurlijk niet slimmer van) dus wil je de onzekerheid van het afwennen niet.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
zondag 19 september 2021 07:34
Ik kom van heel ver, vroeger ging ik de deur niet meer uit, durfde geen boodschappen meer te doen, rijden, heb zelfs een keer een kerstdiner afgezegd omdat ik bij de gedachte al in paniek raakte. Inmiddels gaat het een stuk beter, ik rij gewoon naar België, ga lekker uit eten, doe werk wat ik leuk vind, etc.
Maar ik blijf last houden van paniek (en echte paniek, niet zomaar een beetje angst) in bepaalde situaties die best vaak voorkomen (denk aan vergaderingen, bijeenkomsten, cursussen, alles waar je niet zo makkelijk weg kan zeg maar).
Heb ik oxazepam op zak gaat het beter van tevoren, maar ik krijg steevast in zo'n vergadering paniek en neem er dan één of twee, en dan gaat het en voel ik me heerlijk (als in: paniekvrij!).
Allereerst: je bent geen loser. Als tweede, ik vind je probleem wel heel heftig (altijd oxa voor een vergadering en zelfs twee stuks?). Je hebt het nu 'onder controle' of leefbaar door de AD en veel oxa, maar ik zou echt nog heel goed gaan nadenken over hoe belastbaar je nou eigenlijk bent. Je klinkt niet heel belastbaar namelijk en als er iets veel van je gaat vergen dan is het wel een kind. Dat vraagt zoveel flexibiliteit, draagkracht en brengt weer een hele hoop verplichtingen en zorgen met zich mee dat ik me af zou vragen of het kaartenhuis dan niet compleet instort.
zondag 19 september 2021 08:12
Nou, 2 a 3 keer per week tot 2 oxazepam vind ik eigenlijk wel heel veel. Ik vind to absoluut geen loser maar ik kan me heel goed voorstellen dat ze daarvan af wil.TheeMetChocolade schreef: ↑19-09-2021 07:32Als het blijft bij 2/3 per week zie ik het probleem niet.
Lijkt me ook niet ideaal om 2 a 3 paniekaanvallen in de week te hebben en een kind te willen.
Toch nog een heel ander soort therapie proberen wellicht? EMDR?
zondag 19 september 2021 08:15
Hoi, ik herken je verhaal heel erg. Je bent absoluut geen loser. Het is heel heftig om dit mee te maken.
Wat voor mij heel erg heeft geholpen (meer dan oxa) is dus weglopen. Ondanks dat jij (en dat vond ik ook) vind dat dat niet makkelijk kan. Ik had het ook bij vergaderingen etc. Ik had een keer een vergadering jaren geleden en ik voelde de paniek al de nacht ervoor etteren. Toen ik daar eenmaal zat en de vergadering begon bijna, begon de collega naast mij een smerig verhaal aan haar buurvrouw te vertellen (denk aan bloederig). Ik raakte zo erg in paniek dat ik weggelopen (bijna gerend) ben. Sindsdien is er een soort lichtje aangegaan. Ik loop dus bij alles weg. Vergaderingen, cursussen, zelfs als ik een presentatie zou moeten geven zou ik pauzeren, excuseren en weglopen.
Dit is voor mij echt een hele grote verandering geweest en ik kan je zeggen dat ik nu inmiddels ook al jaren niet weggelopen ben.
Ten tweede hielp het om het bespreekbaar te maken. Ik hoef er niet in detail over te praten maar als ik ineens een paniekaanval zou krijgen dan zou ik dat benoemen "sorry, ik voel mij niet goed. Ik moet even weg."
Heb je deze opties geprobeerd?
Normaals: ik begrijp je echt volkomen. Het is afschuwelijk.
Wat voor mij heel erg heeft geholpen (meer dan oxa) is dus weglopen. Ondanks dat jij (en dat vond ik ook) vind dat dat niet makkelijk kan. Ik had het ook bij vergaderingen etc. Ik had een keer een vergadering jaren geleden en ik voelde de paniek al de nacht ervoor etteren. Toen ik daar eenmaal zat en de vergadering begon bijna, begon de collega naast mij een smerig verhaal aan haar buurvrouw te vertellen (denk aan bloederig). Ik raakte zo erg in paniek dat ik weggelopen (bijna gerend) ben. Sindsdien is er een soort lichtje aangegaan. Ik loop dus bij alles weg. Vergaderingen, cursussen, zelfs als ik een presentatie zou moeten geven zou ik pauzeren, excuseren en weglopen.
Dit is voor mij echt een hele grote verandering geweest en ik kan je zeggen dat ik nu inmiddels ook al jaren niet weggelopen ben.
Ten tweede hielp het om het bespreekbaar te maken. Ik hoef er niet in detail over te praten maar als ik ineens een paniekaanval zou krijgen dan zou ik dat benoemen "sorry, ik voel mij niet goed. Ik moet even weg."
Heb je deze opties geprobeerd?
Normaals: ik begrijp je echt volkomen. Het is afschuwelijk.
Emboldened by the flame of ambition
zondag 19 september 2021 08:15
Disclaimer, geen persoonlijke ervaring mee, maar ben je niet gewoon in een vicieuze cirkel beland? Als je angst voelt, neem je ze en dan voel je je goed, hetgeen voor jou de bevestiging is dat het werkt. Waardoor je ze volgende keer weer neemt. Maar daardoor weet je niet wat er zou gebeuren als je ze niet neemt. Misschien was de angst wel weggeëbd, viel het wel mee etc. Ben je onder behandeling? Is dit iets om je behandelaar over te praten?
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
zondag 19 september 2021 09:12
Psychische problemen zijn ook medische problemen. Je hebt net zo goed een medisch probleem als iemand met bijvoorbeeld epilepsie, parkinson of iets anders waar je dagelijks medicatie voor krijgt.
Als dit voor jou werkt is het toch prima. Je hoeft je hier echt niet te schamen. Je kunt niet zonder....prima toch. Ik kan ook niet zonder mijn dagelijkse medicatie.
En mocht je zwanger willen worden. Dan is een pop poli ook fijn.
Als dit voor jou werkt is het toch prima. Je hoeft je hier echt niet te schamen. Je kunt niet zonder....prima toch. Ik kan ook niet zonder mijn dagelijkse medicatie.
En mocht je zwanger willen worden. Dan is een pop poli ook fijn.
zondag 19 september 2021 21:33
Wel ervaring met paniekaanvallen niet met benzodiazepinen.
Ik vind wel dat je vreemde vragen stelt en dingen tegen jezelf zegt, "ben ik een loser?" en "zie je nou wel dat ik niet normaal ben?"
Sorry, maar ik zou nog ff niet aan kinderen beginnen als je zo in het leven staat. Noem je straks je kind ook een loser als het dingen moeilijk vindt?
Waar komt dat oordeel vandaan?
Is het misschien een optie om te stoppen zo met jezelf om te gaan?
Ik vind wel dat je vreemde vragen stelt en dingen tegen jezelf zegt, "ben ik een loser?" en "zie je nou wel dat ik niet normaal ben?"
Sorry, maar ik zou nog ff niet aan kinderen beginnen als je zo in het leven staat. Noem je straks je kind ook een loser als het dingen moeilijk vindt?
Waar komt dat oordeel vandaan?
Is het misschien een optie om te stoppen zo met jezelf om te gaan?
zondag 19 september 2021 21:38
Hey, je bent echt geen loser. Hier ook al 13 jaar aan de antidepressiva vanwege dezelfde klachten.
Hoeveel mg escitalopram slik je als ik vragen mag?
Waarom niet iets verhogen zodat wellicht de oxazepam niet meer nodig is?
Edit: ik lees het al ivm kinderwens, , ik kan je vertellen dat ik 2 gezonde kinderen heb gekregen met 10 mg en heb de hele zwangerschap doorgeslikt, onder begeleiding van een "pop poli"
Verder kan 3x 10 mg oxazepam volgens mij niet zo kwaad, maar waak ervoor dat het meer wordt.
Hoeveel mg escitalopram slik je als ik vragen mag?
Waarom niet iets verhogen zodat wellicht de oxazepam niet meer nodig is?
Edit: ik lees het al ivm kinderwens, , ik kan je vertellen dat ik 2 gezonde kinderen heb gekregen met 10 mg en heb de hele zwangerschap doorgeslikt, onder begeleiding van een "pop poli"
Verder kan 3x 10 mg oxazepam volgens mij niet zo kwaad, maar waak ervoor dat het meer wordt.
