
Piekeren
dinsdag 5 april 2011 om 18:44
Niet dat dit het eerste forumbericht is over piekeren ofzo, maar ik ben er sinds kort achter wat het probleem is van mijn twijfel over gevoelens voor mijn vriend, namelijk eindeloos gepieker. Gisteren bijvoorbeeld, heel rustig op mijn werk waardoor ik veel gelegenheid heb om te piekeren. Gisteravond de knop omgezet en vandaag besloten dat ik ging proberen niet te piekeren op mijn werk. Heb het gelukkig heel de dag vol weten te houden! Alleen toen ik ging sporten begon ik te piekeren, over dat ik het vanavond (vanaf nu tot ik ga slapen dus
) niet heel druk heb en daardoor misschien wel weer ga piekeren. Ik vroeg me af wat de meesterpiekeraars (er zijn er vast heel erg veel!) doen om niet te piekeren. Wat zijn leuke dingen om te doen of aan te denken (en dan wel iets ingewikkelder als tv kijken of een boek lezen, ook daar kunnen mijn gedachten afdwalen...)


dinsdag 5 april 2011 om 18:50
Elke keer als je gedachten afdwalen, jezelf tot de orde roepen en je concentreren op iets dat leuk is om aan te denken. Je zou piekeren kunnen inruilen voor leuke fantasieën als het moeilijk voor je is je hoofd stil te zetten, want dat is natuurlijk het ideaal.
Als je aan het sporten bent dan kun je je verdiepen in het sporten, door er ook psychisch voor te gaan en niet alleen lichamelijk.
Het schijnt dat mindfullness je daarmee zou kunnen helpen, maar daar heb ik geen verstand van.
Als je aan het sporten bent dan kun je je verdiepen in het sporten, door er ook psychisch voor te gaan en niet alleen lichamelijk.
Het schijnt dat mindfullness je daarmee zou kunnen helpen, maar daar heb ik geen verstand van.
dinsdag 5 april 2011 om 18:55
Mij is ooit aangeraden om 1 of 2 keer per week op een vast tijdstip een "piekermoment" in te lassen. Alleen tijdens die momenten mag je piekeren en schrijf je dit op in een schriftje of een boekje. Op die manier dwing je jezelf alleen dan te piekeren en het van je af te schrijven. Mij heeft dit erg goed geholpen en inmiddels heb ik bijna geen last meer van het piekeren en heb ik eigenlijk geen "piekermoment" meer nodig
Qua afleiding kun je iets zoeken wat bij jou past. Een leuke hobby zoeken waar je intensief mee bezig kan zijn
Veel succes!
Qua afleiding kun je iets zoeken wat bij jou past. Een leuke hobby zoeken waar je intensief mee bezig kan zijn
Veel succes!
dinsdag 5 april 2011 om 19:21
hoii
zoals als bovenstaand al is gezegd..ben ook de eeuwige piekeraar en heb ik een gegeneraliseerd angstsyndroom....ik heb er gedragstherapievoor gedaan .maar zelfs dan vind ik het soms moeilijk om toe te passen..het is een hele tijd goed gegaan maar met vlagen..en zeker in tijden van stress of vermoeidheid..vind ik het moeilijk..
ik blijf het hier volgen..
mag ik vragen waar je dan allemaal over piekert?
gr.
zoals als bovenstaand al is gezegd..ben ook de eeuwige piekeraar en heb ik een gegeneraliseerd angstsyndroom....ik heb er gedragstherapievoor gedaan .maar zelfs dan vind ik het soms moeilijk om toe te passen..het is een hele tijd goed gegaan maar met vlagen..en zeker in tijden van stress of vermoeidheid..vind ik het moeilijk..
ik blijf het hier volgen..
mag ik vragen waar je dan allemaal over piekert?
gr.
dinsdag 5 april 2011 om 19:31
Eigenlijk over vanalles. De laatste weken sowieso over mijn gevoelens voor mijn vriend. Hou ik nog wel van hem, vind ik hem nog leuk, ben ik nog verliefd. Op zich hoort dat ook weer bij de fase waarin we zitten, namelijk dat we een jaar bij elkaar zijn, de verliefdheid verminderd en je mindere punten van elkaar gaat zien.
Maar ook over de toekomst, stel dat ik kies om verder te gaan, vind ik mijn vriend dan nog steeds leuk? Wil ik nog steeds voor de overheid werken? Wil ik een bedrijfje starten of juist een opleiding gaan volgen, of allebei?
Nu ik dit allemaal opschrijf merk ik dat ik steeds rustiger wordt. Vooral de twijfels over mijn vriend hebben me erg vermoeid. Ik weet dat er veel meer achter mijn piekermomenten zit, namelijk onzekerheid. En die onzekerheid is weer te wijten aan het feit dat ik jarenlang gepest ben. Iets waar ik dacht over heen te zijn, misschien is dat ook wel zo, maar dat weet ik pas door er mee om te leren gaan (opnieuw). Ik heb besloten dat ik dan ook alles op papier ga zetten (nou ja, op een groot scherm ga typen) en ook ga vertellen hoe dat mijn leven heeft beïnvloed.
Maar ook over de toekomst, stel dat ik kies om verder te gaan, vind ik mijn vriend dan nog steeds leuk? Wil ik nog steeds voor de overheid werken? Wil ik een bedrijfje starten of juist een opleiding gaan volgen, of allebei?
Nu ik dit allemaal opschrijf merk ik dat ik steeds rustiger wordt. Vooral de twijfels over mijn vriend hebben me erg vermoeid. Ik weet dat er veel meer achter mijn piekermomenten zit, namelijk onzekerheid. En die onzekerheid is weer te wijten aan het feit dat ik jarenlang gepest ben. Iets waar ik dacht over heen te zijn, misschien is dat ook wel zo, maar dat weet ik pas door er mee om te leren gaan (opnieuw). Ik heb besloten dat ik dan ook alles op papier ga zetten (nou ja, op een groot scherm ga typen) en ook ga vertellen hoe dat mijn leven heeft beïnvloed.
dinsdag 5 april 2011 om 19:45
Delmikra,
Misschien is het ook verstandig om eens langs de huisarts te gaan, hij of zij kan je doorverwijzen naar een therapeut of psychiater die jou kan helpen om te werken aan de oorzaken van jouw piekeren.
Je schrijft dat je onzeker bent omdat je vroeger gepest bent. Misschien dat het goed voor je is om dat op een professionele manier te verwerken
Misschien is het ook verstandig om eens langs de huisarts te gaan, hij of zij kan je doorverwijzen naar een therapeut of psychiater die jou kan helpen om te werken aan de oorzaken van jouw piekeren.
Je schrijft dat je onzeker bent omdat je vroeger gepest bent. Misschien dat het goed voor je is om dat op een professionele manier te verwerken
dinsdag 5 april 2011 om 19:57
Opschrijven is een goed idee. Vaak heb ik een tijdje hoofdpijn en dan weet ik niet waar het doorkomt. Na een paar dagen (met enig geluk) valt het kwartje want er zijn wel zaken waar ik me druk over maak. Dan begin ik op mijn laptop te tikken zonder te letten op taalfouten of mooie zinnen. Gewoon schrijven en het helpt.
Het is net alsof je het moet onthouden als je het niet ergens noteert maar eenmaal opgeschreven kan je het beter loslaten. Bovendien kan je je verhaal aanvullen en hoef je niet weer alles opnieuw te bedenken (wat je in gedachten toch vaak doet, ik tenminste, is weer alles naar boven halen).
Het is net alsof je het moet onthouden als je het niet ergens noteert maar eenmaal opgeschreven kan je het beter loslaten. Bovendien kan je je verhaal aanvullen en hoef je niet weer alles opnieuw te bedenken (wat je in gedachten toch vaak doet, ik tenminste, is weer alles naar boven halen).
dinsdag 5 april 2011 om 20:23
Om het op een professionele manier te verwerken weet ik niet... Ik vind zelf dat ik er heel goed mee om ga en die onzekerheid is grotendeels verdwenen. Ik moet er alleen nog mee om leren gaan en dat is een proces wat ik nu aan het doorlopen ben.
amy, wat je verteld over alles weer naar boven halen komt heel bekend voor. Ik denk er vanavond ook niet heel veel meer over na omdat het niet meer nodig is. Ik heb in mijn gedachten alles op een rijtje gezet, nu weer verder met mijn verhaal
amy, wat je verteld over alles weer naar boven halen komt heel bekend voor. Ik denk er vanavond ook niet heel veel meer over na omdat het niet meer nodig is. Ik heb in mijn gedachten alles op een rijtje gezet, nu weer verder met mijn verhaal

zondag 10 april 2011 om 11:50
Ik ben ook zo een piekeraar, het is de afgelopen 6 jaar goed gegaan. Maar nu is alles opnieuw begonnen. ik ben begonnen met een opleiding, maar na 6 maanden begin ik te merken dat mijn collega's achterbaks zijn, ze lopen om de haverklap naar de leidinggevende, om te klikken en vervolgens doen ze net alsof ze niets gedaan hebben.
Dankzij hun ben ik heel vaak op het matje geroepen bij de leidinggevende.Ze roddelen bij het leven, ze spelen mensen tegen elkaar uit, en ze willen allemaal de baas zijn.. Daarbij komt ook nog kijken dat ik dacht dat ik 2 vriendinnen had waar ik mijn verhaal kwijt bij kon. Maar het is helaas niet zo. De ene is bezig iedereen die ik aardig vind naar zich toe te trekken, waardoor ik buiten de boot valt. Ze gaat net zolang door totdat zij iedereen aan zich gebonden heeft. Ik weet niet zo goed hoe hier mee om te gaan. Het komt erop neer dat door al deze gebeurtenissen het piekeren weer begonnen is. En de andere vriendin gelooft de verhalen die de leidinggevende over mij aan haar vertelt heeft. ik weet gewoon niet meer wie ik kan vertrouwen.
Dankzij hun ben ik heel vaak op het matje geroepen bij de leidinggevende.Ze roddelen bij het leven, ze spelen mensen tegen elkaar uit, en ze willen allemaal de baas zijn.. Daarbij komt ook nog kijken dat ik dacht dat ik 2 vriendinnen had waar ik mijn verhaal kwijt bij kon. Maar het is helaas niet zo. De ene is bezig iedereen die ik aardig vind naar zich toe te trekken, waardoor ik buiten de boot valt. Ze gaat net zolang door totdat zij iedereen aan zich gebonden heeft. Ik weet niet zo goed hoe hier mee om te gaan. Het komt erop neer dat door al deze gebeurtenissen het piekeren weer begonnen is. En de andere vriendin gelooft de verhalen die de leidinggevende over mij aan haar vertelt heeft. ik weet gewoon niet meer wie ik kan vertrouwen.
dinsdag 12 april 2011 om 08:15
Hoi Chayennea,
rot voor je dat je niet weet wie je kan vertrouwen. Ik heb het geluk dat ik mensen om me heen heb waar ik al jaren van weet dat ik erop kan vertrouwen, maar nog steeds heb ik af en toe het probleem dat ik te snel mensen vertrouw. Tuurlijk twijfel ik daar ook nog wel eens aan, maar dat is voor mij op het moment niet het grootste probleem. Ik pieker veel te veel over mijn relatie, dat heeft te maken met onzekerheid en ergens controle over willen hebben. Langzamerhand gaat het beter en beter, al voel ik me iedere dag maar een heel klein stukje beter, er zit absoluut vooruitgang in! Vanmiddag heb ik een gesprek om over alles wat in me om gaat te praten, hopelijk komt daar wat uit en kan ik gewoon verder met het proces van het beter voelen Hoop dat jij dat op een gegeven moment ook kan! Vraag je ook af of het echt zo is wat ze doen of dat jij het zo ziet, ik kan niet oordelen over de situatie, maar ik weet van mezelf dat ik dingen vaak zwarter zag dan dat ze waren (doe ik nu af en toe nog ). En zoek anders een vertrouwenspersoon op binnen je werk en kijk of je er over kunt praten. Praten lucht altijd op!
rot voor je dat je niet weet wie je kan vertrouwen. Ik heb het geluk dat ik mensen om me heen heb waar ik al jaren van weet dat ik erop kan vertrouwen, maar nog steeds heb ik af en toe het probleem dat ik te snel mensen vertrouw. Tuurlijk twijfel ik daar ook nog wel eens aan, maar dat is voor mij op het moment niet het grootste probleem. Ik pieker veel te veel over mijn relatie, dat heeft te maken met onzekerheid en ergens controle over willen hebben. Langzamerhand gaat het beter en beter, al voel ik me iedere dag maar een heel klein stukje beter, er zit absoluut vooruitgang in! Vanmiddag heb ik een gesprek om over alles wat in me om gaat te praten, hopelijk komt daar wat uit en kan ik gewoon verder met het proces van het beter voelen Hoop dat jij dat op een gegeven moment ook kan! Vraag je ook af of het echt zo is wat ze doen of dat jij het zo ziet, ik kan niet oordelen over de situatie, maar ik weet van mezelf dat ik dingen vaak zwarter zag dan dat ze waren (doe ik nu af en toe nog ). En zoek anders een vertrouwenspersoon op binnen je werk en kijk of je er over kunt praten. Praten lucht altijd op!
dinsdag 12 april 2011 om 19:33
Vraag je ook af of het echt zo is wat ze doen of dat jij het zo ziet, ik kan niet oordelen over de situatie, maar ik weet van mezelf dat ik dingen vaak zwarter zag dan dat ze waren (doe ik nu af en toe nog ). En zoek anders een vertrouwenspersoon op binnen je werk en kijk of je er over kunt praten. Praten lucht altijd op![/quote]
Ik zou willen dat ik alles zwarter zag dan wat het was, maar helaas is het niet zo. Mijn leidinggevende heeft vaak hun namen genoemd, en als ik ze hierop aansprak kreeg ik te horen dat ze het niet waren.
Ik ben al aan het praten over deze situaties, maar uiteindelijk zal ik het zelf willen oplossen. Hoewel ik je gelijk geef dat praten echt
oplucht. Ik ben ook begonnen met stop te zeggen tegen het piekeren, te sporten, en ik ga nu ook de confrontatie aan met mijn collega's. Dus hopelijk zal dit enig soelaas voor mij brengen.
Ik zou willen dat ik alles zwarter zag dan wat het was, maar helaas is het niet zo. Mijn leidinggevende heeft vaak hun namen genoemd, en als ik ze hierop aansprak kreeg ik te horen dat ze het niet waren.
Ik ben al aan het praten over deze situaties, maar uiteindelijk zal ik het zelf willen oplossen. Hoewel ik je gelijk geef dat praten echt
oplucht. Ik ben ook begonnen met stop te zeggen tegen het piekeren, te sporten, en ik ga nu ook de confrontatie aan met mijn collega's. Dus hopelijk zal dit enig soelaas voor mij brengen.
donderdag 14 april 2011 om 20:14