Psyche
alle pijlers
Samenwerken met ADD-er
zondag 3 oktober 2010 om 08:56
Op mijn studie moet ik bij een vak samenwerken met een meisje (21) die ADD heeft. Dat vertelde ze me direct: Hai, ik ben X en ik heb ADD. Nu blijkt na een week dat het echt ontzettend lastig samenwerken is met haar. Ze heeft het alleen maar over haar ADD (bij alles wat we moeten doen zucht ze 'oh dit is zo lastig voor mij met m'n ADD) en er komt helemaal niks uit haar handen.
Als we ons moeten inlezen (dus een stukje tekst van een pagina lezen) doet ze daar echt een half uur over (en dan heeft ze het soms nog niet helemaal gehad) en gaat ze maar naar huis. Ze doet ook alles het liefst thuis, nu moeten we een verslag maken dus oké dan ga ik wel bij haar thuis zitten. Maar nee, ze kan echt niet langer dan 10 minuten ergens mee bezig zijn. Dan is ze al weer haar mail aan het checken of op wehkamp aan het zoeken, zo vreselijk irritant! En als je er dan wat van zegt (wel subtiel), is het direct 'ja ik heb ADD'.
Ze stelt ook alles uit (we moesten bijvoorbeeld iets inleveren voor 5 uur, mailt ze om half 5 dat het toch wel lastig is en het eigenlijk niet lukt met haar gedeelte van het verslag). GROM.
Ze heeft een begeleider, die komt een keer in de week af en dan gaan ze afwassen (doet ze dus een keer in de week) en opruimen in huis. Ook loopt ze bij een psycholoog.
Al met al wil ik vragen of er hier ADD-ers zijn die dit herkennen, vooral het 'gezeur' over haar ADD, bij alles wat ze doet. Ik vraag me serieus af hoe zij haar studie wil halen omdat alles bij haar zo ontzettend lang duurt. Ik wil me best aanpassen aan haar, maar wel tot op zekere hoogte. Hoe pak ik dit aan? We moeten nóg twee verslagen maken!
Als we ons moeten inlezen (dus een stukje tekst van een pagina lezen) doet ze daar echt een half uur over (en dan heeft ze het soms nog niet helemaal gehad) en gaat ze maar naar huis. Ze doet ook alles het liefst thuis, nu moeten we een verslag maken dus oké dan ga ik wel bij haar thuis zitten. Maar nee, ze kan echt niet langer dan 10 minuten ergens mee bezig zijn. Dan is ze al weer haar mail aan het checken of op wehkamp aan het zoeken, zo vreselijk irritant! En als je er dan wat van zegt (wel subtiel), is het direct 'ja ik heb ADD'.
Ze stelt ook alles uit (we moesten bijvoorbeeld iets inleveren voor 5 uur, mailt ze om half 5 dat het toch wel lastig is en het eigenlijk niet lukt met haar gedeelte van het verslag). GROM.
Ze heeft een begeleider, die komt een keer in de week af en dan gaan ze afwassen (doet ze dus een keer in de week) en opruimen in huis. Ook loopt ze bij een psycholoog.
Al met al wil ik vragen of er hier ADD-ers zijn die dit herkennen, vooral het 'gezeur' over haar ADD, bij alles wat ze doet. Ik vraag me serieus af hoe zij haar studie wil halen omdat alles bij haar zo ontzettend lang duurt. Ik wil me best aanpassen aan haar, maar wel tot op zekere hoogte. Hoe pak ik dit aan? We moeten nóg twee verslagen maken!
zondag 3 oktober 2010 om 10:23
quote:Rary schreef op 03 oktober 2010 @ 10:15:
[...]
Maar de realiteit is toch dat een HBO of Uni je klaarstoomt voor een baan in dat vakgebied. En als iemand die studie niet aankan, kan hij dus ook de baan niet aan, en zal hij of zij idd continu ontslagen worden, wat idd vreselijk is.
Maar het is wel een weergave van de maatschappij.
Ik ben het hier wel mee eens. Het is een persoonlijk drama voor mijn vriendin, studeren lukt niet ondanks haar intelligentie. Maar eerlijk gezegd zou ze met een afgeronde studie niet aan het werk kunnen, dat zie ik ook niet gebeuren.
En je diploma (misschien alleen een HBO diploma) staat ergens voor, dan zou je startbekwaam moeten zijn in een bepaald beroep. Dat kan niet als je overal hulp krijgt en een bijzondere behandeling, die gaat je baas je ook niet geven.
[...]
Maar de realiteit is toch dat een HBO of Uni je klaarstoomt voor een baan in dat vakgebied. En als iemand die studie niet aankan, kan hij dus ook de baan niet aan, en zal hij of zij idd continu ontslagen worden, wat idd vreselijk is.
Maar het is wel een weergave van de maatschappij.
Ik ben het hier wel mee eens. Het is een persoonlijk drama voor mijn vriendin, studeren lukt niet ondanks haar intelligentie. Maar eerlijk gezegd zou ze met een afgeronde studie niet aan het werk kunnen, dat zie ik ook niet gebeuren.
En je diploma (misschien alleen een HBO diploma) staat ergens voor, dan zou je startbekwaam moeten zijn in een bepaald beroep. Dat kan niet als je overal hulp krijgt en een bijzondere behandeling, die gaat je baas je ook niet geven.
zondag 3 oktober 2010 om 10:24
Muis dat is natuurlijk ook erg verdrietig en frustrerend vooral voor je vriendin zelf natuurlijk maar zoals rary al zegt dit is nu eenmaal hoe de maatschappij werkt.
Een bedrijf is nu eenmaal geen sociale werkplaats waar rekening gehouden wordt met allerlei handicaps en stoornissen.
Ieder ander zonder stoornis wordt ook ontslagen als hij/zij niet aan de eisen van de functie kunnen voldoen.
Een bedrijf is nu eenmaal geen sociale werkplaats waar rekening gehouden wordt met allerlei handicaps en stoornissen.
Ieder ander zonder stoornis wordt ook ontslagen als hij/zij niet aan de eisen van de functie kunnen voldoen.
zondag 3 oktober 2010 om 10:51
Hier een ADD'er en herken zeker de "symptonen" van je studiegenoot, maar niet het feit dat ze haar ADD als excuus gebruikt.
Ik heb het zeker in bepaalde situaties weleens toe moeten lichten, inderdaad vanwege mijn hoge "Oh Ja..." gehalte en plantechtnische mankementen, maar ik gebruik het NOOIT als excuus voor mijn gedrag.
Daar ben ik altijd nog zelf verantwoordelijk voor.
Ik heb het zeker in bepaalde situaties weleens toe moeten lichten, inderdaad vanwege mijn hoge "Oh Ja..." gehalte en plantechtnische mankementen, maar ik gebruik het NOOIT als excuus voor mijn gedrag.
Daar ben ik altijd nog zelf verantwoordelijk voor.
zondag 3 oktober 2010 om 11:00
quote:Guinevieve schreef op 03 oktober 2010 @ 09:34:
Ik ken een ADD-er van zeer dichtbij en dit gedrag komt me eigenlijk niet bekend voor. Moeite met organiseren en plannen is wel typisch ADD maar al het overige lijkt me een karakter-probleem. Het meisje zal vast wel serieuze problemen hebben maar je doet er wijs aan niet meer bij haar in een sub-groepje te gaan.Precies. Een collega van mij heeft ADD en die werkt werkelijk ontzettend hard en daar kun je altijd van op aan. Dus meer een karakter-trek bij haar waarschijnlijk.
Ik ken een ADD-er van zeer dichtbij en dit gedrag komt me eigenlijk niet bekend voor. Moeite met organiseren en plannen is wel typisch ADD maar al het overige lijkt me een karakter-probleem. Het meisje zal vast wel serieuze problemen hebben maar je doet er wijs aan niet meer bij haar in een sub-groepje te gaan.Precies. Een collega van mij heeft ADD en die werkt werkelijk ontzettend hard en daar kun je altijd van op aan. Dus meer een karakter-trek bij haar waarschijnlijk.
zondag 3 oktober 2010 om 11:06
Het punt is, als een werkgever een klein beetje (ik zeg bewust klein, en niet de zooi op de medewerker aanpast) zich erin verdiept, dan kan dit een medewerker zijn die heel waardevol is voor een bedrijf. Ik heb een studente begeleid die absoluut niet kon communiceren. Een beetje met mij en dan hield het echt op. Uiteindelijk ben ik met de studente op gesprek geweest bij een bedrijf en heb ik erna nog eens met het bedrijf gesproken. Studente deed wel alles zelf. Mijn deel bestond dat ik uitlegde hoe ze het beste met haar konden omgaan. Ergens heel raar, want ik ben geen peut of goog. Maar ik heb uitgelegd dat als ze haar een rustige ruimte gaven en haar heel gestructureerd aangaven wat ze moest doen en geen adhocklusjes etc, dan ging het allemaal goed. En dat ging het ook. Zij zoekt van alles uit, graaft overal informatie op en rapporteert daarover in duidelijke taal.
Ze komt niet op de bedrijfsborrel, ze gaat niet met je koffiedrinken, maar ze doet haar werk fantastisch. Het lijkt eenzame opsluiting, maar zij is happy en het bedrijf is blij met haar input.
Het is feitelijk, wat jullie ook zeggen, schier onmogelijk om mensen met zo'n stoornis goed te laten functioneren in de maatschappij, maar helaas worden ze er niet op voorbereid, en zijn er maar weinig bedrijven die de ruimte en tijd kunnen maken zich hierin te verdiepen.
Ze komt niet op de bedrijfsborrel, ze gaat niet met je koffiedrinken, maar ze doet haar werk fantastisch. Het lijkt eenzame opsluiting, maar zij is happy en het bedrijf is blij met haar input.
Het is feitelijk, wat jullie ook zeggen, schier onmogelijk om mensen met zo'n stoornis goed te laten functioneren in de maatschappij, maar helaas worden ze er niet op voorbereid, en zijn er maar weinig bedrijven die de ruimte en tijd kunnen maken zich hierin te verdiepen.
zondag 3 oktober 2010 om 11:10
ik dacht ook ooit ADD te hebben, maar ik ben gezond verklaart (gelukkig!), maar goed, ik heb nog steeds wel bepaalde karaktereigenschappen die lastig zijn (plannen, on topic blijven in vergaderingen etc.).. maar daar ga ik dus niet over klagen en miepen. Het mooie van samenwerken is dat ieder zijn eigen kwaliteiten inzet en dus geef ik aan welke taken je beter niet aan mij over kan laten, en welke juist wel. Werkte bij mij prima. Als ik er plan-technisch niet uitkwam, vroeg ik gewoon een klasgenoot hoe je dat in stukken kon delen.. wat handig was eerst te doen, en dan kwam het ook altijd wel op tijd af. Ik liet ook gewoon tussendoor dingen checken, dan konden mijn klasgenoten op tijd aangeven of ze iets van me over moesten nemen (eventueel in ruil voor een ander klusje van mijn kant uiteraard, voor niks gaat de zon op). Ik heb prima in tijd mijn studies afgekregen, alleen dat banen houden, is ook voor gezonde mensen niet altijd makkelijk 
zondag 3 oktober 2010 om 11:13
Ik denk dat je beter snel je subtiliteit kunt laten varen. Okee, ze heeft ADD, vervelend voor haar, maar nu heb jij er last van en daar wil je wat aan doen.
Zou het je lukken om samen met haar begeleider om tafel te zitten en gerichte afspraken te maken? Zoals al voorbereiding hebben gedaan voordat jullie samenkomen en juist niet bij haar thuis werken want op de bibliotheek is tenslotte geen Wehkamp etc.
Zo'n begeleider is er om dit soort praktische zaken aan te pakken. Als het een goede is, that is.
Succes. En ik zou echt op zoek gaan naar een andere partner bij het volgende vak, of, als je blijft vastlopen, de docent inschakelen. Wel een briljante oefening in het motiveren van collega's, als dat één van je leerdoelen is.
Zou het je lukken om samen met haar begeleider om tafel te zitten en gerichte afspraken te maken? Zoals al voorbereiding hebben gedaan voordat jullie samenkomen en juist niet bij haar thuis werken want op de bibliotheek is tenslotte geen Wehkamp etc.
Zo'n begeleider is er om dit soort praktische zaken aan te pakken. Als het een goede is, that is.
Succes. En ik zou echt op zoek gaan naar een andere partner bij het volgende vak, of, als je blijft vastlopen, de docent inschakelen. Wel een briljante oefening in het motiveren van collega's, als dat één van je leerdoelen is.
zondag 3 oktober 2010 om 11:15
Hmm dank jullie Ik vind het ook vreselijk dat ze het de hele tijd over haar ADD heeft, echt telkens weer! Ook dat niet aan het werk kunnen blijven (ze werkt ook op haar bank in de woonkamer, ja dan kan ik ook niks beginnen) en na tien minuten is er altijd wel wat: 'even een broodje maken', 'oh ik heb mail', msn staat altijd aan bij haar, haar kamer is niet echt netjes dus ze krijgt overal prikkels van. Dan denk ik: ga in de bieb zitten, zonder msn en al die persoonlijke dingen om je heen, etc. Maarja ik ben geen therapeut en wil dat ook niet worden voor haar. Heb wel een paar keer voorgesteld 'nu gaan we een kwartier typen en daarna kijken wat we hebben', maar nee dat houdt ze niet vol...
Ik ga gewoon mijn aandeel in mijn eentje maken, dan kan zij haar deel waar dan ook maken en hoef ik me er niet meer zo aan te irriteren. Ik denk wel dat ik aangeef bij de docent dat zij dus niet echt functioneert en volgens mij ook niet op het niveau van het vak werkt (maar mss heeft dat niks met haar ADD te maken).
Dank u allemaal!
Ik ga gewoon mijn aandeel in mijn eentje maken, dan kan zij haar deel waar dan ook maken en hoef ik me er niet meer zo aan te irriteren. Ik denk wel dat ik aangeef bij de docent dat zij dus niet echt functioneert en volgens mij ook niet op het niveau van het vak werkt (maar mss heeft dat niks met haar ADD te maken).
Dank u allemaal!
zondag 3 oktober 2010 om 11:17
quote:Muis66 schreef op 03 oktober 2010 @ 11:06:
Het punt is, als een werkgever een klein beetje (ik zeg bewust klein, en niet de zooi op de medewerker aanpast) zich erin verdiept, dan kan dit een medewerker zijn die heel waardevol is voor een bedrijf. Ik heb een studente begeleid die absoluut niet kon communiceren. Een beetje met mij en dan hield het echt op. Uiteindelijk ben ik met de studente op gesprek geweest bij een bedrijf en heb ik erna nog eens met het bedrijf gesproken. Studente deed wel alles zelf. Mijn deel bestond dat ik uitlegde hoe ze het beste met haar konden omgaan. Ergens heel raar, want ik ben geen peut of goog. Maar ik heb uitgelegd dat als ze haar een rustige ruimte gaven en haar heel gestructureerd aangaven wat ze moest doen en geen adhocklusjes etc, dan ging het allemaal goed. En dat ging het ook. Zij zoekt van alles uit, graaft overal informatie op en rapporteert daarover in duidelijke taal.
Ze komt niet op de bedrijfsborrel, ze gaat niet met je koffiedrinken, maar ze doet haar werk fantastisch. Het lijkt eenzame opsluiting, maar zij is happy en het bedrijf is blij met haar input.
Het is feitelijk, wat jullie ook zeggen, schier onmogelijk om mensen met zo'n stoornis goed te laten functioneren in de maatschappij, maar helaas worden ze er niet op voorbereid, en zijn er maar weinig bedrijven die de ruimte en tijd kunnen maken zich hierin te verdiepen.Dat ligt dus ook aan de baan. De studiekeuzes van mijn vriendin leiden tot banen waarin je veel met mensen werkt, je flexibel moet kunnen zijn en goed moet kunnen communiceren. En dat gaat niet.
Het punt is, als een werkgever een klein beetje (ik zeg bewust klein, en niet de zooi op de medewerker aanpast) zich erin verdiept, dan kan dit een medewerker zijn die heel waardevol is voor een bedrijf. Ik heb een studente begeleid die absoluut niet kon communiceren. Een beetje met mij en dan hield het echt op. Uiteindelijk ben ik met de studente op gesprek geweest bij een bedrijf en heb ik erna nog eens met het bedrijf gesproken. Studente deed wel alles zelf. Mijn deel bestond dat ik uitlegde hoe ze het beste met haar konden omgaan. Ergens heel raar, want ik ben geen peut of goog. Maar ik heb uitgelegd dat als ze haar een rustige ruimte gaven en haar heel gestructureerd aangaven wat ze moest doen en geen adhocklusjes etc, dan ging het allemaal goed. En dat ging het ook. Zij zoekt van alles uit, graaft overal informatie op en rapporteert daarover in duidelijke taal.
Ze komt niet op de bedrijfsborrel, ze gaat niet met je koffiedrinken, maar ze doet haar werk fantastisch. Het lijkt eenzame opsluiting, maar zij is happy en het bedrijf is blij met haar input.
Het is feitelijk, wat jullie ook zeggen, schier onmogelijk om mensen met zo'n stoornis goed te laten functioneren in de maatschappij, maar helaas worden ze er niet op voorbereid, en zijn er maar weinig bedrijven die de ruimte en tijd kunnen maken zich hierin te verdiepen.Dat ligt dus ook aan de baan. De studiekeuzes van mijn vriendin leiden tot banen waarin je veel met mensen werkt, je flexibel moet kunnen zijn en goed moet kunnen communiceren. En dat gaat niet.
zondag 3 oktober 2010 om 11:51
Ze maakt er duidelijk misbruik van. Ik heb hoogstwaarschijnlijk ook ADD en word hierop getest, maar ik vind dat juist niet iedereen dit hoeft te weten.
ADD of niet, je moet gewoon je werk doen. Klaar. Dus als ze na 10 minuten niks meer doet en lekker zit te internetten, moet je haar daarop aanspreken en dan moet ze als de sodemieter aan de slag, want dat kan ze gewoon niet maken.
Verslagen later inleveren door haar uitstelgedrag is ook nergens voor nodig, want dan stelt ze het net zo lang uit tot ze het nog de laatste dag moet maken. Zo verlegt ze het probleem dus alleen maar.
Bij mij is waar ik last van heb (of het nou ADD is of niet) mijn probleem. Dus als ik in mijn eentje aan een verslag moest werken, dan gebeurde het inderdaad regelmatig dat ik niet op tijd klaar was. Dan was ik de enige die daar last van had. Maar als ik met iemand samen moest werken, dan had ik wel zoveel verantwoordelijkheidsgevoel dat ik het af wilde hebben, koste wat kost. Bovendien, ADD'ers hebben het probleem dat ze geen overzicht kunnen houden en niet weten waar en hoe ze moeten beginnen. Als ze dus samen met jou ergens aan werkt en jij bewaart het overzicht, moet het voor haar dus geen probleem zijn om door te werken.
Ik zou het zeker aankaarten bij een decaan of zo iemand, want ik denk ook zeker dat zij haar ADD als excuus gebruikt om niks te hoeven doen. Als zij haar universitaire studie niet aan kan, moet ze inderdaad wat anders gaan doen. Want op deze manier gaat ze het én niet redden én zal ze later ook haar werk nooit goed kunnen doen.
ADD of niet, je moet gewoon je werk doen. Klaar. Dus als ze na 10 minuten niks meer doet en lekker zit te internetten, moet je haar daarop aanspreken en dan moet ze als de sodemieter aan de slag, want dat kan ze gewoon niet maken.
Verslagen later inleveren door haar uitstelgedrag is ook nergens voor nodig, want dan stelt ze het net zo lang uit tot ze het nog de laatste dag moet maken. Zo verlegt ze het probleem dus alleen maar.
Bij mij is waar ik last van heb (of het nou ADD is of niet) mijn probleem. Dus als ik in mijn eentje aan een verslag moest werken, dan gebeurde het inderdaad regelmatig dat ik niet op tijd klaar was. Dan was ik de enige die daar last van had. Maar als ik met iemand samen moest werken, dan had ik wel zoveel verantwoordelijkheidsgevoel dat ik het af wilde hebben, koste wat kost. Bovendien, ADD'ers hebben het probleem dat ze geen overzicht kunnen houden en niet weten waar en hoe ze moeten beginnen. Als ze dus samen met jou ergens aan werkt en jij bewaart het overzicht, moet het voor haar dus geen probleem zijn om door te werken.
Ik zou het zeker aankaarten bij een decaan of zo iemand, want ik denk ook zeker dat zij haar ADD als excuus gebruikt om niks te hoeven doen. Als zij haar universitaire studie niet aan kan, moet ze inderdaad wat anders gaan doen. Want op deze manier gaat ze het én niet redden én zal ze later ook haar werk nooit goed kunnen doen.
zondag 3 oktober 2010 om 11:56
Ik kan me zo opwinden over mensen die hun stoornis als excuus gebruiken. Het zet de gesprekspartner direct in een positie waarin het zeer lastig tot onmogelijk is om de persoon aan te spreken op het gedrag.
Terwijl je het volste recht hebt om haar op haar gedrag aan te spreken.
Wat je kan doen:
Als ze weer over ADD begint: zeggen dat je dat weet en dat het praten (met jou) erover niet helpt bij het werk.
Ik kan me niet concentreren: msn en mail uitzetten. Daarvan kunje zeggen dat het jij er last van hebt. Als ze begint te mokken, kun je zeggen dat JIJ daar last van hebt en ze daar best rekening mee kan houden.
Planning: je kan afspreken dat ze met jou andere deadlines aanhoud. Dus 14.00 ipv de officiele 17.00.
Sowieso zou ik haar zeker aanspreken op de dingen waar jij last van hebt. Het liefst met een eenvoudig alternatief waar ze makkelijk wat aan kan doen (uitzetten van msn, etc).
Voor je naar de prof gaat om dit aan te kaarten, zou ik dat zeker ook met haar bespreken. Ze is toch zeker wel oud genoeg om verantwoordelijk te zijn voor haar eigen gedrag?!
(ik heb zelf overigens het etiket incl H)
Terwijl je het volste recht hebt om haar op haar gedrag aan te spreken.
Wat je kan doen:
Als ze weer over ADD begint: zeggen dat je dat weet en dat het praten (met jou) erover niet helpt bij het werk.
Ik kan me niet concentreren: msn en mail uitzetten. Daarvan kunje zeggen dat het jij er last van hebt. Als ze begint te mokken, kun je zeggen dat JIJ daar last van hebt en ze daar best rekening mee kan houden.
Planning: je kan afspreken dat ze met jou andere deadlines aanhoud. Dus 14.00 ipv de officiele 17.00.
Sowieso zou ik haar zeker aanspreken op de dingen waar jij last van hebt. Het liefst met een eenvoudig alternatief waar ze makkelijk wat aan kan doen (uitzetten van msn, etc).
Voor je naar de prof gaat om dit aan te kaarten, zou ik dat zeker ook met haar bespreken. Ze is toch zeker wel oud genoeg om verantwoordelijk te zijn voor haar eigen gedrag?!
(ik heb zelf overigens het etiket incl H)
zondag 3 oktober 2010 om 12:57
zondag 3 oktober 2010 om 14:44
Hai Lonkaa, allereerst wil ik even zeggen dat ik het super vind dat je probeert het probleem van je medestudent probeert te begrijpen.
Ik vind dat zij zich verschuilt achter haar ADD. Ik zeg niet dat ze dat bewust doet want ik kan me niet voorstellen dat ze zich zo gelukkig voelt. Mijn mening is dat je haar er best op aan mag/kan spreken (ze zal er alleen maar van leren). Wellicht krijgt ze dan ook weer iets om mee aan de slag te gaan bij haar begeleiding.
Ik vind wel dat je absoluut allereerst aan je eigen studie moet denken. Dat je haar wil helpen/begrijpen dat is echt fijn maar verder blijft haar studie/leven de hare. daarom vind ik dat je haar best mag aanspreken op de dingen die je noemt (mail, chat, online-shoppen) en dat dat ook gevolgen heeft voor jóuw studieresultaten.
Ik wordt binnenkort getest op AD(H)D. Ik ben al wat ouder maar ben nog nooit mijn verantwoordelijkheid uit de weg gegaan. Integendeel. Ik ben wel altijd tegen mezelf aangelopen elke keer weer. Ook heb ik altijd moeite met leren gehad. Bij mijn opleiding had ik geluk dat mijn leidinggevende mijn leerproblematiek erkende (idd, de afleiding van thuis met alles erop en eraan) en hij gaf me de mogelijkheid om op kantoor met de deur dicht te mogen studeren. Maar ik moest wel eerst mijn probleem (h)erkennen. Ik heb mazzel gehad met zo'n baas. Ik stond al op het punt om het op te geven nl.
heel veel succes!!!
Ik vind dat zij zich verschuilt achter haar ADD. Ik zeg niet dat ze dat bewust doet want ik kan me niet voorstellen dat ze zich zo gelukkig voelt. Mijn mening is dat je haar er best op aan mag/kan spreken (ze zal er alleen maar van leren). Wellicht krijgt ze dan ook weer iets om mee aan de slag te gaan bij haar begeleiding.
Ik vind wel dat je absoluut allereerst aan je eigen studie moet denken. Dat je haar wil helpen/begrijpen dat is echt fijn maar verder blijft haar studie/leven de hare. daarom vind ik dat je haar best mag aanspreken op de dingen die je noemt (mail, chat, online-shoppen) en dat dat ook gevolgen heeft voor jóuw studieresultaten.
Ik wordt binnenkort getest op AD(H)D. Ik ben al wat ouder maar ben nog nooit mijn verantwoordelijkheid uit de weg gegaan. Integendeel. Ik ben wel altijd tegen mezelf aangelopen elke keer weer. Ook heb ik altijd moeite met leren gehad. Bij mijn opleiding had ik geluk dat mijn leidinggevende mijn leerproblematiek erkende (idd, de afleiding van thuis met alles erop en eraan) en hij gaf me de mogelijkheid om op kantoor met de deur dicht te mogen studeren. Maar ik moest wel eerst mijn probleem (h)erkennen. Ik heb mazzel gehad met zo'n baas. Ik stond al op het punt om het op te geven nl.
heel veel succes!!!
Je gelijk halen is als achteruit lopen om te bewijzen waar je bent geweest.
zondag 3 oktober 2010 om 15:36
Hier een ADD-er. Ik vertel juist mijn omgeving niet van mijn ADD (behalve vrienden). Ik zie de toegevoegde waarde daar niet van. Zeg bijv. wel eens: ik vind het lastig om..... (me hier op te concentreren, me hier toe te zetten etc)
Ben bang dat je nu gewoon tegen een ADD-er aanloopt met een vervelende eigenschap. Namelijk dat ze haar gedrag verklaart, maar er niets aan verandert. Of ze er nu wel of niet wat aan kan doen maakt voor jou niet uit. Zou er helemaal niet ingewikkeld over doen, maar gewoon zeggen dat dit voor jou niet werkt en zij er wat aan moet doen met de docent (oid). Jij moet niet allerlei dingen gaan bedenken.
Nogmaals, dit is gewoon een vervelende eigenschap, hoe die ook is ontstaan. Jij bent er de dupe van en daar zit je niet op te wachten.
Over de opmerking ergens eerder dat als je de studie niet aankunt je het ook op de werkvloer niet aankunt.... ben ik het niet mee eens. Studies zijn vaak veel saaie stof en veel plan werk. Het ligt er maar net aan welk werk je gaat doen. Ik doe het prima op mijn werk, goed zelfs. De studie was een ramp. Wel binnen 4 jaar, maar deed niks en stelde alles uit etc. Moet wel zeggen dat als ik met een groep iets samen deed ik wel zorgde dat ik mijn deel af had hoor, al stond ik daarvoor dan om 5 uur op. Omdat ik het te belangrijk vond dat anderen niet de dupe zouden worden.
Ben bang dat je nu gewoon tegen een ADD-er aanloopt met een vervelende eigenschap. Namelijk dat ze haar gedrag verklaart, maar er niets aan verandert. Of ze er nu wel of niet wat aan kan doen maakt voor jou niet uit. Zou er helemaal niet ingewikkeld over doen, maar gewoon zeggen dat dit voor jou niet werkt en zij er wat aan moet doen met de docent (oid). Jij moet niet allerlei dingen gaan bedenken.
Nogmaals, dit is gewoon een vervelende eigenschap, hoe die ook is ontstaan. Jij bent er de dupe van en daar zit je niet op te wachten.
Over de opmerking ergens eerder dat als je de studie niet aankunt je het ook op de werkvloer niet aankunt.... ben ik het niet mee eens. Studies zijn vaak veel saaie stof en veel plan werk. Het ligt er maar net aan welk werk je gaat doen. Ik doe het prima op mijn werk, goed zelfs. De studie was een ramp. Wel binnen 4 jaar, maar deed niks en stelde alles uit etc. Moet wel zeggen dat als ik met een groep iets samen deed ik wel zorgde dat ik mijn deel af had hoor, al stond ik daarvoor dan om 5 uur op. Omdat ik het te belangrijk vond dat anderen niet de dupe zouden worden.
zondag 3 oktober 2010 om 20:42
ik heb adhd en herken veel in het stukje dat ze na 10 min iets anders gaat doen. helaas reageert ze met: ik kan er niks aan doen ipv.. ohh irritant van mijzelf ben weer eens afgeleid, ga gelijk weer verder!
het komt op mij over alsof ze zich erachter verschuilt.
ik vind wel dat je erover moet praten met haar en haar eerlijk zeggen wat je denkt en zeggen als het niet veranderd dat je naar een decaan gaat.
ze moet gewoon haar best doen, ook al kost het meer moeite, want er zijn ook andere van haar afhankelijk. Tis trouwens wel een ding waar ik me niet in herken aangezien een groepsopdracht voor mij een stok zou zijn.
wil niet andere mijn werk laten opknappen.
dus dat is deels een karaktertrek na mijn mening en heeft niets met de add te maken.
het komt op mij over alsof ze zich erachter verschuilt.
ik vind wel dat je erover moet praten met haar en haar eerlijk zeggen wat je denkt en zeggen als het niet veranderd dat je naar een decaan gaat.
ze moet gewoon haar best doen, ook al kost het meer moeite, want er zijn ook andere van haar afhankelijk. Tis trouwens wel een ding waar ik me niet in herken aangezien een groepsopdracht voor mij een stok zou zijn.
wil niet andere mijn werk laten opknappen.
dus dat is deels een karaktertrek na mijn mening en heeft niets met de add te maken.
maandag 4 oktober 2010 om 13:06
Ja ik heb er ook één van dichtbij gekend. 0,0 afspraken nakomen zelfs als ze zelf serieus denkt dat ze hem wel na gaat komen, en inderdaad werkelijk helemaal niets alleen kunnen. Hulp nodig bij opruimen, vuil naar de container brengen, afwassen, was draaien, rekeningen betalen, etc. Deze persoon doet dan ook geen studie maar zit de hele dag thuis. ''Aanstelleritus'' vind ik wel hard om te zeggen want ze hebben duidelijk een probleem.
Ik zou als ik jou was haar zo snel mogelijk dumpen, als het even kan voordat je aan de andere twee opdrachten begint. Want vanuit mijn ervaring denk ik dat het echt niet beter gaat worden als je haar erop aanspreekt eventueel met mentor erbij ofzo.
Ik zou als ik jou was haar zo snel mogelijk dumpen, als het even kan voordat je aan de andere twee opdrachten begint. Want vanuit mijn ervaring denk ik dat het echt niet beter gaat worden als je haar erop aanspreekt eventueel met mentor erbij ofzo.
maandag 4 oktober 2010 om 13:14
Hier ook een add'er.
en eensch met vele hier voor. Ze verschuilt zich achter haar diagnose.
Ik vind het juist fijn om met iemand samen te werken want dan kan ik beter bij de les blijven en dan kan ik mezelf tot de orde roepen als ik af dwaal. Roep haar gewoon eens tot de orde als ze weer eens afdwaalt. 'Eerst dit afmaken dan kunnen we wat anders doen, maar dan zijn we hier iig van af'
Het klinkt iig alsof ze zichzelf niet in de hand heeft. Weet je hoelang ze al een diagnose heeft? Dit verschuilgedrag zou toch echt na een paar keer therapie over moeten zijn.
En kaart het anders aan op school. Dat je zo niet met haar samen kan werken want dat brengt jou studie in gevaar. (beetje overdreven omschreven maar ik kon ff niet op andere woorden komen)
en eensch met vele hier voor. Ze verschuilt zich achter haar diagnose.
Ik vind het juist fijn om met iemand samen te werken want dan kan ik beter bij de les blijven en dan kan ik mezelf tot de orde roepen als ik af dwaal. Roep haar gewoon eens tot de orde als ze weer eens afdwaalt. 'Eerst dit afmaken dan kunnen we wat anders doen, maar dan zijn we hier iig van af'
Het klinkt iig alsof ze zichzelf niet in de hand heeft. Weet je hoelang ze al een diagnose heeft? Dit verschuilgedrag zou toch echt na een paar keer therapie over moeten zijn.
En kaart het anders aan op school. Dat je zo niet met haar samen kan werken want dat brengt jou studie in gevaar. (beetje overdreven omschreven maar ik kon ff niet op andere woorden komen)
maandag 4 oktober 2010 om 14:16
Kan ik echt niks mee, mensen die iets als ad(h) als excuus gebruiken. Vast pas een diagnose gesteld, heppydepeppy met die diagnose want nu zijn bepaalde dingen verklaarbaar en flikkert er van de weersomstuit alles op. Is over een paar jaar wel weer over, hoop ik voor haar, maar is rete-irritant om mee om te gaan.
Wil zeggen: ontwijken dat soort mensen, maar is in jouw situatie nogal lastig.
Wil zeggen: ontwijken dat soort mensen, maar is in jouw situatie nogal lastig.
