Psyche
alle pijlers
Schuldgevoel verwerken?
zaterdag 4 september 2010 om 21:20
Wat ik hier wil delen heeft vooral met mij te maken, met hmijn gedachten en oe ik hermee worstel. Daarom heb ik voor de 'Psyche' pijler gekozen.
Precies een jaar geleden werd ik heel erg verliefd op iemand en we hebben een paar maanden een relatie gehad. Doordat we elkaar nauwelijks konden zien is dit stuk gelopen, ik werd verliefd op een ander. Ik werd al verliefd tijdens de relatie en met veel pijn in mijn hart de relatie verbroken. Ik voelde me echt heel erg rot, want ik was echt nog heel gek op mijn ex. Maar het feit ik blijkbaar open stond voor een ander, leek te zeggen dat het gewoon niet goed genoeg zat tussen ons. Hij was een stuk jonger dan ik, we zagen elkaar erg weinig, onze ambities lagen ver uiteen etc. Maar daarentegen heb ik wel altijd een passionele liefde ervaren met hem. Het was heel erg bijzonder tussen ons, waarom, dat kan ik tot op de dag van vandaag nog niet uitleggen.
Ik brak zijn hart, doordat ik hem liet vallen voor een ander. Zoals hij het zag, ach en misschien zou ik net zo denken als ik in zijn schoenen had gestaan. Ik volgde echter op dat moment mijn eigen gevoel, hoe moeilijk dat ook was. We konden elkaar slecht loslaten, voelde me vooral erg verantwoordelijk voor hem. Hij belde me geregeld huilend op. Ik vond het vreselijk dit een ander aan te doen, maar probeerde wel voet bij stuk te houden.
Tot dit dus resulteerde in een totaal verbroken contact met hem. Maar wel zag ik hem nog geregeld in het uitgaansleven. Hij kreeg vrij snel ook een nieuwe vriendin en dat gunde ik hem ook echt.
Maar gisteren brak er iets in me, ik zag hem weer en tegen beter weten in word mijn aandacht toch altijd weer naar hem toegetrokken, nieuwsgierigheid naar hoe het met hem gaat en me tegelijkertijd nog steeds zo schuldig voelen om hoe alles is verlopen. Onze blikken troffen elkaar en dat maakt me emotioneel. Het voelt zo vreemd dat, ondanks al mijn 'wijze besluiten', we ineens toch vreemden voor elkaar lijken te zijn.
Mijn huidige vriend was niet blij met de situatie, vindt wat over is ook over moet zijn en ziet het nut er niet van in waarom ik een praatje met mijn ex zou maken. Het blijft dus altijd bij die blikken, zonder een woord te wisselen. En ik voel me daar ongelooflijk ongemakkelijk bij, het voelt zo onnatuurlijk.
Hij was jarig gister en ik zag hoe gekwetst hij was door de afstand die ik hield. Toen ik naar de wc ging moest ik een beetje huilen en daar schrok ik eigenlijk wel van. Ik had dit afgesloten dacht ik, maar het blijft blijkbaar een gevoelig onderwerp.
Ik vraag me af of jullie mijn gevoel kunnen begrijpen, of gaat dit te ver? Hoe krijgt je ex een gezonde plek in je hart?
Precies een jaar geleden werd ik heel erg verliefd op iemand en we hebben een paar maanden een relatie gehad. Doordat we elkaar nauwelijks konden zien is dit stuk gelopen, ik werd verliefd op een ander. Ik werd al verliefd tijdens de relatie en met veel pijn in mijn hart de relatie verbroken. Ik voelde me echt heel erg rot, want ik was echt nog heel gek op mijn ex. Maar het feit ik blijkbaar open stond voor een ander, leek te zeggen dat het gewoon niet goed genoeg zat tussen ons. Hij was een stuk jonger dan ik, we zagen elkaar erg weinig, onze ambities lagen ver uiteen etc. Maar daarentegen heb ik wel altijd een passionele liefde ervaren met hem. Het was heel erg bijzonder tussen ons, waarom, dat kan ik tot op de dag van vandaag nog niet uitleggen.
Ik brak zijn hart, doordat ik hem liet vallen voor een ander. Zoals hij het zag, ach en misschien zou ik net zo denken als ik in zijn schoenen had gestaan. Ik volgde echter op dat moment mijn eigen gevoel, hoe moeilijk dat ook was. We konden elkaar slecht loslaten, voelde me vooral erg verantwoordelijk voor hem. Hij belde me geregeld huilend op. Ik vond het vreselijk dit een ander aan te doen, maar probeerde wel voet bij stuk te houden.
Tot dit dus resulteerde in een totaal verbroken contact met hem. Maar wel zag ik hem nog geregeld in het uitgaansleven. Hij kreeg vrij snel ook een nieuwe vriendin en dat gunde ik hem ook echt.
Maar gisteren brak er iets in me, ik zag hem weer en tegen beter weten in word mijn aandacht toch altijd weer naar hem toegetrokken, nieuwsgierigheid naar hoe het met hem gaat en me tegelijkertijd nog steeds zo schuldig voelen om hoe alles is verlopen. Onze blikken troffen elkaar en dat maakt me emotioneel. Het voelt zo vreemd dat, ondanks al mijn 'wijze besluiten', we ineens toch vreemden voor elkaar lijken te zijn.
Mijn huidige vriend was niet blij met de situatie, vindt wat over is ook over moet zijn en ziet het nut er niet van in waarom ik een praatje met mijn ex zou maken. Het blijft dus altijd bij die blikken, zonder een woord te wisselen. En ik voel me daar ongelooflijk ongemakkelijk bij, het voelt zo onnatuurlijk.
Hij was jarig gister en ik zag hoe gekwetst hij was door de afstand die ik hield. Toen ik naar de wc ging moest ik een beetje huilen en daar schrok ik eigenlijk wel van. Ik had dit afgesloten dacht ik, maar het blijft blijkbaar een gevoelig onderwerp.
Ik vraag me af of jullie mijn gevoel kunnen begrijpen, of gaat dit te ver? Hoe krijgt je ex een gezonde plek in je hart?
zaterdag 4 september 2010 om 21:47
Dat is zo Marahbloem, maar het lijkt nu zo'n issue te zijn geworden. Als ik nu weer ineens met hem zou praten, dan zou mijn vriend daar weer achterdochtig van worden. Hoe kinderachtig dat ook klinkt.
Ergens heb ik er spijt van dat ik dat niet altijd gewoon ben blijven doen, zodat het nu niet voor dat ongemak zou zorgen.
Ergens heb ik er spijt van dat ik dat niet altijd gewoon ben blijven doen, zodat het nu niet voor dat ongemak zou zorgen.
zaterdag 4 september 2010 om 22:13
'k Probeer het eerste half jaar na uitmaken altijd wel flink afstand te houden. Om de "wonden" te laten helen.
Maar als je een nieuwe vriend hebt en die weet dat die je kan vertrouwen. Dan kun je in ieder geval in het openbaar wel gewoon een praatje maken lijkt mij; zeker als dat is om hem even te feliciteren voor z'n verjaardag. Dat zal je vriend toch ook moeten beamen? Dat valt onder normaal menselijk contact. Het blijft toch iemand die jou ligt (anders was je er niet ooit eens iets mee begonnen). Je loopt zelfs kans dat je door afhouden je gevoelens voor je ex weer versterkt.
Het is inderdaad vreemd om normaal menselijk contact af te houden alleen maar omdat je ooit iets met iemand hebt gehad.
Het wordt wat anders natuurlijk, als je met hem gaat staan flirten, als je vrolijk alleen met je ex op stap gaat, bij je ex gaat logeren, of dat je hem gaat opzoeken als het in de relatie met je nieuwe vriend eens niet lekker loopt.
Overigens denk ik dat exen altijd lastig zullen blijven voor een nieuwe partner. Zorg dat duidelijk blijft dat je nieuwe partner op de eerste plaats blijft staan.
Ook denk ik nog dat je nog niet met jezelf in het reine bent. Ik ken jouw gevoel dat je allemaal wijze besluiten hebt genomen, maar je toch blijft afvragen: "What if?" Waren ze wel zo wijs? In zekere zin was je slachtoffer van de situatie. Je kon niet anders beslissen. Door die beslissing is echter in ieder geval de realiteit verandert. Jij hebt nu een ander. Hij heeft nu een ander. Jullie zijn beiden in de tussentijd ook weer verandert en zullen dat blijven doen. Blijf wijs. Accepteer je keuzes en de situatie en haal daar het beste uit. Ga je niet krampachtig gedragen. (En een beetje melancholiek mag je best zijn.)
Maar als je een nieuwe vriend hebt en die weet dat die je kan vertrouwen. Dan kun je in ieder geval in het openbaar wel gewoon een praatje maken lijkt mij; zeker als dat is om hem even te feliciteren voor z'n verjaardag. Dat zal je vriend toch ook moeten beamen? Dat valt onder normaal menselijk contact. Het blijft toch iemand die jou ligt (anders was je er niet ooit eens iets mee begonnen). Je loopt zelfs kans dat je door afhouden je gevoelens voor je ex weer versterkt.
Het is inderdaad vreemd om normaal menselijk contact af te houden alleen maar omdat je ooit iets met iemand hebt gehad.
Het wordt wat anders natuurlijk, als je met hem gaat staan flirten, als je vrolijk alleen met je ex op stap gaat, bij je ex gaat logeren, of dat je hem gaat opzoeken als het in de relatie met je nieuwe vriend eens niet lekker loopt.
Overigens denk ik dat exen altijd lastig zullen blijven voor een nieuwe partner. Zorg dat duidelijk blijft dat je nieuwe partner op de eerste plaats blijft staan.
Ook denk ik nog dat je nog niet met jezelf in het reine bent. Ik ken jouw gevoel dat je allemaal wijze besluiten hebt genomen, maar je toch blijft afvragen: "What if?" Waren ze wel zo wijs? In zekere zin was je slachtoffer van de situatie. Je kon niet anders beslissen. Door die beslissing is echter in ieder geval de realiteit verandert. Jij hebt nu een ander. Hij heeft nu een ander. Jullie zijn beiden in de tussentijd ook weer verandert en zullen dat blijven doen. Blijf wijs. Accepteer je keuzes en de situatie en haal daar het beste uit. Ga je niet krampachtig gedragen. (En een beetje melancholiek mag je best zijn.)
