Psyche
alle pijlers
slecht contact tussen ex en kinderen
woensdag 16 februari 2011 om 00:43
Ik weet niet of dit in deze rubriek thuishoort, of mss in de rubriek kinderen.
Ik ben nu sinds 4 jaar uit elkaar, sinds 3 jaar met scheiding bezig welke helaas allemaal niet zo vlot. Maar goed het gaat niet om mij.
Ik krijg de laatste tijd steeds meer signalen van mijn dochters 14 en 11 dat ze het toch niet zo prettig vinden om naar hun vader te gaan. Niet dat hij ze iets fysieks aandoet hoor, dat zeggen ze ook niet en dat geloof ik ook niet.
Maar er is een lastig conflict tussen mijn ex en onze oudste dochter. Ik vind dat mijn dochter volkomen gelijk heeft. De jongste trekt in feite partij voor haar zus, maar durft dat niet aan haar vader te laten merken.
Mijn oudste dochter heeft tegen mij gezegd dat ze vindt dat haar vader altijd zo negatief over haar doet (dat klopt), hij is vaak echt niet leuk tegen haar, en nu zei vanavond de jongste dat ze het gevoel heeft dat ze niet altijd gewenst zijn.
Toen wij nog samen waren speelde dit niet, mijn ex was altijd erg gek op zijn meiden. Maar ze zijn 6 dagen per maand bij hun vader en ook ik krijg steeds het idee dat hij het meer als een soort plichtpleging ziet, dan dat het echt leuk vindt om met zijn kinderen om te gaan. Mijn meiden lijden hier echt onder, ik wil ze absoluut niet het contact met hun vader onthouden integendeel, maar dit vreet aan me. Mijn meiden zijn niet echt gelukkig in het contact met hun vader.
Wat kan ik nou het beste doen? Met ex praten heb ik al zo vaak gedaan, heeft geen zin.
Ik dacht aan kinderpsycholoog of zoiets, iemand ervaring?
Ik ben nu sinds 4 jaar uit elkaar, sinds 3 jaar met scheiding bezig welke helaas allemaal niet zo vlot. Maar goed het gaat niet om mij.
Ik krijg de laatste tijd steeds meer signalen van mijn dochters 14 en 11 dat ze het toch niet zo prettig vinden om naar hun vader te gaan. Niet dat hij ze iets fysieks aandoet hoor, dat zeggen ze ook niet en dat geloof ik ook niet.
Maar er is een lastig conflict tussen mijn ex en onze oudste dochter. Ik vind dat mijn dochter volkomen gelijk heeft. De jongste trekt in feite partij voor haar zus, maar durft dat niet aan haar vader te laten merken.
Mijn oudste dochter heeft tegen mij gezegd dat ze vindt dat haar vader altijd zo negatief over haar doet (dat klopt), hij is vaak echt niet leuk tegen haar, en nu zei vanavond de jongste dat ze het gevoel heeft dat ze niet altijd gewenst zijn.
Toen wij nog samen waren speelde dit niet, mijn ex was altijd erg gek op zijn meiden. Maar ze zijn 6 dagen per maand bij hun vader en ook ik krijg steeds het idee dat hij het meer als een soort plichtpleging ziet, dan dat het echt leuk vindt om met zijn kinderen om te gaan. Mijn meiden lijden hier echt onder, ik wil ze absoluut niet het contact met hun vader onthouden integendeel, maar dit vreet aan me. Mijn meiden zijn niet echt gelukkig in het contact met hun vader.
Wat kan ik nou het beste doen? Met ex praten heb ik al zo vaak gedaan, heeft geen zin.
Ik dacht aan kinderpsycholoog of zoiets, iemand ervaring?
woensdag 16 februari 2011 om 01:32
Advies inwinnen bij een kinderpsycholoog lijkt mij geen slecht idee. Is er niemand anders met wie je dit kunt bespreken en die wel "toegang" heeft tot je ex. Ex schoonouders of zo.
De jongste is bijna 12. Misschien heb ik het niet juist, maar heb je als kind vanaf die leeftijd niet zelf inspraak bij wie je wilt wonen enzo? Als jouw kinderen echt niet meer naar hem toe willen gaan, dan zou ik ze daarin steunen. Misschien nog een optie om (al dan niet zelf) exte melden dat dit wel een consequentie van zijn gedrag zou kunnen zijn ( dus dat kinderen niet meer (willen) komen?
De jongste is bijna 12. Misschien heb ik het niet juist, maar heb je als kind vanaf die leeftijd niet zelf inspraak bij wie je wilt wonen enzo? Als jouw kinderen echt niet meer naar hem toe willen gaan, dan zou ik ze daarin steunen. Misschien nog een optie om (al dan niet zelf) exte melden dat dit wel een consequentie van zijn gedrag zou kunnen zijn ( dus dat kinderen niet meer (willen) komen?
woensdag 16 februari 2011 om 01:44
@PoisenIvy,
Ex schoonouders zijn er niet meer (helaas voor de kinderen helemaal geen opa´s en oma´s meer), mijn ex heeft wel 2 broers en 1 zus, met zijn zus en zijn ene broer heb ik een redelijk contact, maar zij hebben zelf problemen met hem. Zijn andere broer spreek ik niet, maar hij zelf ook niet.
Klopt jongste is bijna 12, ze wonen het grootste gedeelte bij mij, ik doe ook het leeuwendeel van de taken qua opvoeding etc.
Ik ben een voorstander van regelmatig contact tussen kinderen en beide ouders, dus zal niet zelf het contact tussen vader en kinderen bemoeilijken, intengedeel, ik probeer juist iedere keer de conflicten (het zijn geen pubergerelateerde conflicten) op te lossen.
Mijn kinderen zijn in zekere zin loyaal naar hun vader toe, het blijft per slot van rekening toch hun vader, maar deze dingen vreet wel aan ze, en ook aan mij. Het is nu kwart voor 2 maar als ik zo naar bed ga dan lig ik te malen.
Dat wij uit elkaar zijn, moet toch niet het contact tussen vader en kinderen verstoren? Ik baal hier echt van, want ik zit hier mee.
Ik heb ex hiermee al diverse keren geconfronteerd, maar hij beweert bij hoog en laag dat hij stapelgek op zijn kinderen is, en dat was hij ook altijd echt, maar hij laat het nu steeds afweten, heeft bv geen tv (wel een toestel, maar geen aansluiting, vindt hij te duur), maar gaat wel 6 x per jaar op vakantie met vriendin. heeft overigens geen geldgebrek.
Oudste zit op dansles, ik betaalde steeds haar lessen (waren we niet overeengekomen, maar ja hij doet het niet), de laatste les moest er nog 5 euro betaald worden, dat moest de jongste maar betalen, dus ik heb de jongste natuurlijk terugbetaald. Toch te gek voor woorden dat een vader niet even 5 euro voorschiet.
Ex schoonouders zijn er niet meer (helaas voor de kinderen helemaal geen opa´s en oma´s meer), mijn ex heeft wel 2 broers en 1 zus, met zijn zus en zijn ene broer heb ik een redelijk contact, maar zij hebben zelf problemen met hem. Zijn andere broer spreek ik niet, maar hij zelf ook niet.
Klopt jongste is bijna 12, ze wonen het grootste gedeelte bij mij, ik doe ook het leeuwendeel van de taken qua opvoeding etc.
Ik ben een voorstander van regelmatig contact tussen kinderen en beide ouders, dus zal niet zelf het contact tussen vader en kinderen bemoeilijken, intengedeel, ik probeer juist iedere keer de conflicten (het zijn geen pubergerelateerde conflicten) op te lossen.
Mijn kinderen zijn in zekere zin loyaal naar hun vader toe, het blijft per slot van rekening toch hun vader, maar deze dingen vreet wel aan ze, en ook aan mij. Het is nu kwart voor 2 maar als ik zo naar bed ga dan lig ik te malen.
Dat wij uit elkaar zijn, moet toch niet het contact tussen vader en kinderen verstoren? Ik baal hier echt van, want ik zit hier mee.
Ik heb ex hiermee al diverse keren geconfronteerd, maar hij beweert bij hoog en laag dat hij stapelgek op zijn kinderen is, en dat was hij ook altijd echt, maar hij laat het nu steeds afweten, heeft bv geen tv (wel een toestel, maar geen aansluiting, vindt hij te duur), maar gaat wel 6 x per jaar op vakantie met vriendin. heeft overigens geen geldgebrek.
Oudste zit op dansles, ik betaalde steeds haar lessen (waren we niet overeengekomen, maar ja hij doet het niet), de laatste les moest er nog 5 euro betaald worden, dat moest de jongste maar betalen, dus ik heb de jongste natuurlijk terugbetaald. Toch te gek voor woorden dat een vader niet even 5 euro voorschiet.
woensdag 16 februari 2011 om 06:02
Pff Namita, jouw verhaal zou het mijne kunnen zijn . Het is net alsof ik mijn eigen woorden teruglees. Mijn kids zijn iets jonger dan de jouwe en jongste kind is al eens een weekend thuis gebleven. Ikben net als jou van mening dat beide ouders belangrijk zijn voor een kind en ze zijn zeker ook nog wel loyaal naar hun vader, maar ook bij mij overheerst het gevoel dat ze soms liever niet gaan of niet welkom zijn . Ook de voorbeelden van vaders gedrag die je aanhaalt zijn mij zooo bekend ( en ik kan ze nog erger vertellen).
Ik heb wel de stap gezet richting ggz omdat de kids er onder gingen lijden en binnenkrt word er een mediation in gang gezet . ex lijkt op dit moment ineens even heel erg zijn best te doen , maar ik blijf wat wantrouwig..
Ik heb verder niet zoveel advies voor je, maar ik blijf wel meelezen en reageren
Ik heb wel de stap gezet richting ggz omdat de kids er onder gingen lijden en binnenkrt word er een mediation in gang gezet . ex lijkt op dit moment ineens even heel erg zijn best te doen , maar ik blijf wat wantrouwig..
Ik heb verder niet zoveel advies voor je, maar ik blijf wel meelezen en reageren
woensdag 16 februari 2011 om 09:13
quote:PoisenIvy schreef op 16 februari 2011 @ 01:32:
De jongste is bijna 12. Misschien heb ik het niet juist, maar heb je als kind vanaf die leeftijd niet zelf inspraak bij wie je wilt wonen enzo?
Een 12-jarige heeft inspraak bij de Rechter, hij wordt gehoord. Maar kind bepaalt niet!
@ Namita,
Ik zou met vader en kinderen eens om de tafel gaan en de kinderen aan vader laten weten hoe ze zich voelen. Zijn ze wel oud genoeg voor.
De jongste is bijna 12. Misschien heb ik het niet juist, maar heb je als kind vanaf die leeftijd niet zelf inspraak bij wie je wilt wonen enzo?
Een 12-jarige heeft inspraak bij de Rechter, hij wordt gehoord. Maar kind bepaalt niet!
@ Namita,
Ik zou met vader en kinderen eens om de tafel gaan en de kinderen aan vader laten weten hoe ze zich voelen. Zijn ze wel oud genoeg voor.
woensdag 16 februari 2011 om 09:15
Ik lees al een tijdje mee op het forum en heb net een account aangemaakt.
Zelf heb ik het contact met mijn vader verbroken toen ik een jaar of 12 was, vanwege vergelijkbare redenen die hierboven staan. Mijn moeder heeft altijd haar best gedaan om het contact tussen mijn vader en mij goed te laten zijn, maar heeft mij ook gesteund toen ze zag dat ik er erg ongelukkig van werd. Maar ze heeft heel bewust zich niet proberen te mengen in de verhoudingen omdat mijn vader juist heel boos naar haar toe was en vond dat zij mij te veel beinvloedde hierin.
Voordat de uiteindelijke beslissing is genomen heb ik zelf meerdere malen een brief geschreven aan mijn vader, en heb ik hem gevraagd deze te lezen zodat we konden praten over mijn gevoelens. Hij heeft er uiteindelijk niks mee gedaan, maar misschien helpt het jouw kinderen/ex wel om op deze manier weer tot elkaar te komen. Je dochters kunnen door het op te schrijven rustig hun gevoelens onder woorden brengen zonder dat hij gelijk in de verdediging kan schieten en er ruzie komt over randzaken. Bovendien kan het voor hem een enorme eye-opener zijn als zij aangeven met bepaalde dingen te zitten. Ik denk dat je voorzichtig moet zijn om als moeder te veel te mengen, al is het fijn voor je dochters als je er voor ze bent als ze willen praten. En steun ze als het contact (tijdelijk) verbroken wordt, jij ben hun veilige haven zeker als ze niet op hun vader kunnen bouwen.
Zelf heb ik het contact met mijn vader verbroken toen ik een jaar of 12 was, vanwege vergelijkbare redenen die hierboven staan. Mijn moeder heeft altijd haar best gedaan om het contact tussen mijn vader en mij goed te laten zijn, maar heeft mij ook gesteund toen ze zag dat ik er erg ongelukkig van werd. Maar ze heeft heel bewust zich niet proberen te mengen in de verhoudingen omdat mijn vader juist heel boos naar haar toe was en vond dat zij mij te veel beinvloedde hierin.
Voordat de uiteindelijke beslissing is genomen heb ik zelf meerdere malen een brief geschreven aan mijn vader, en heb ik hem gevraagd deze te lezen zodat we konden praten over mijn gevoelens. Hij heeft er uiteindelijk niks mee gedaan, maar misschien helpt het jouw kinderen/ex wel om op deze manier weer tot elkaar te komen. Je dochters kunnen door het op te schrijven rustig hun gevoelens onder woorden brengen zonder dat hij gelijk in de verdediging kan schieten en er ruzie komt over randzaken. Bovendien kan het voor hem een enorme eye-opener zijn als zij aangeven met bepaalde dingen te zitten. Ik denk dat je voorzichtig moet zijn om als moeder te veel te mengen, al is het fijn voor je dochters als je er voor ze bent als ze willen praten. En steun ze als het contact (tijdelijk) verbroken wordt, jij ben hun veilige haven zeker als ze niet op hun vader kunnen bouwen.
