
Slechte relatie met broer; wat te doen?
zondag 8 juni 2025 om 22:20
Ik heb een oudere broer die van kleins af aan naar gedrag vertoont. Broer is dominant (dingen moeten altijd gaan zoals hij dat wil), autoritair, veroordelend, heeft geen begrip en kan zich moeilijk tot niet inleven in een ander. Doet bij tijd en wijle ook rare dingen, zoals mij aanspreken op mijn decolleté (ik heb vrijwel nooit een decolleté) en mij beschuldigen dat ik pornofoto’s had gemaild, wat bewijsbaar niet zo was. En dan geen excuses geven.
Als klein meisje was ik een zacht type en onder de indruk van mijn broer. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik nooit grenzen heb gesteld aan zijn gedrag. Mijn zus is een ander type en heeft broer altijd lik op stuk gegeven en op zijn plaats gezet. Daarom flikt broer het bij zus minder, en als broer het weer eens probeert wordt hij gelijk terecht gewezen. Mij lukt dat niet. Ik bevries. Daardoor is mijn broer jarenlang (ik ben eind 40) steeds maar weer over mijn grenzen heen gegaan.
Ongeveer 15 jaar geleden heb ik flinke ruzie met broer gehad. Hij zei toen iets zeer kwetsend. Ik heb hem toen een tijdje niet gezien. Mijn broer heeft (inmiddels volwassen) kinderen, die zelf afgelopen paar jaar kinderen hebben gekregen. Ik ben broer na ongeveer een klein jaar na de ruzie weer gaan zien, omdat ik het contact met nichtjes niet wilde verliezen. En omdat mijn ouders er tussen zaten. Zij durven geen weerwoord aan broer te geven. Daarna is het nare gedrag eigenlijk gewoon door gegaan.
Vorig jaar was ik er na een incident helemaal klaar mee. Mijn lichaam (niet eens mijn hoofd) zegt sindsdien in zijn aanwezigheid ‘je moet hier vandaan, ga weg van de situatie’. Beetje lastig uit te leggen. En doordat dingen zo blijven malen in mijn hoofd werd ik verkrampt en gestresst. Ik heb besloten dat ik hem zo min mogelijk ga tegenkomen. Ik ga niet meer naar zijn verjaardag, en naar de verjaardag van mijn ouders op een ander moment dan de rest van de familie. Zus weet van mijn situatie rondom dit onderwerp en begrijpt dit. Ik kan daar gewoon op andere momenten komen.
Het heeft geen zin om dit met broer te bespreken (eerder een poging toe gedaan). Hij begrijpt het niet. En als je dingen gaat uitleggen, met voorbeelden, is dat voor hem alleen maar voeding om verder door te gaan. Als hij niet mijn broer was, had ik hem 25 jaar geleden al uit mijn leven gezet. Het blijft na elk incident dagen, soms weken zo enorm door mijn hoofd spoken, telkens gebeurtenissen die zich maar blijven herhalen in mijn hoofd. En wat ik had moeten doen of zeggen. Het is heel vermoeiend en vergalt een deel van mijn leven.
Nu mijn dilemma. Ik wil mijn broer niet meer zien. Dat werd afgelopen weekend mij weer eens duidelijk na een kleinerende opmerking. Maar dan zie ik mijn nichtjes (en hun kinderen) ook niet meer. Ik vind dat heel moeilijk. Ik heb een matige band met ze, voornamelijk omdat broer zich vroeger naar ons (ouders, mijn zus en ik) zich ook op een bepaalde manier heeft opgesteld. Maar ik heb niet veel familie, heb zelf helaas geen kinderen kunnen krijgen, en dat maakt het heel moeilijk voor mij om die knoop door te hakken.
Wat zouden jullie doen? Zien jullie nog andere mogelijkheden? Zijn er dingen die ik over het hoofd zie?
Als klein meisje was ik een zacht type en onder de indruk van mijn broer. Dat heeft ervoor gezorgd dat ik nooit grenzen heb gesteld aan zijn gedrag. Mijn zus is een ander type en heeft broer altijd lik op stuk gegeven en op zijn plaats gezet. Daarom flikt broer het bij zus minder, en als broer het weer eens probeert wordt hij gelijk terecht gewezen. Mij lukt dat niet. Ik bevries. Daardoor is mijn broer jarenlang (ik ben eind 40) steeds maar weer over mijn grenzen heen gegaan.
Ongeveer 15 jaar geleden heb ik flinke ruzie met broer gehad. Hij zei toen iets zeer kwetsend. Ik heb hem toen een tijdje niet gezien. Mijn broer heeft (inmiddels volwassen) kinderen, die zelf afgelopen paar jaar kinderen hebben gekregen. Ik ben broer na ongeveer een klein jaar na de ruzie weer gaan zien, omdat ik het contact met nichtjes niet wilde verliezen. En omdat mijn ouders er tussen zaten. Zij durven geen weerwoord aan broer te geven. Daarna is het nare gedrag eigenlijk gewoon door gegaan.
Vorig jaar was ik er na een incident helemaal klaar mee. Mijn lichaam (niet eens mijn hoofd) zegt sindsdien in zijn aanwezigheid ‘je moet hier vandaan, ga weg van de situatie’. Beetje lastig uit te leggen. En doordat dingen zo blijven malen in mijn hoofd werd ik verkrampt en gestresst. Ik heb besloten dat ik hem zo min mogelijk ga tegenkomen. Ik ga niet meer naar zijn verjaardag, en naar de verjaardag van mijn ouders op een ander moment dan de rest van de familie. Zus weet van mijn situatie rondom dit onderwerp en begrijpt dit. Ik kan daar gewoon op andere momenten komen.
Het heeft geen zin om dit met broer te bespreken (eerder een poging toe gedaan). Hij begrijpt het niet. En als je dingen gaat uitleggen, met voorbeelden, is dat voor hem alleen maar voeding om verder door te gaan. Als hij niet mijn broer was, had ik hem 25 jaar geleden al uit mijn leven gezet. Het blijft na elk incident dagen, soms weken zo enorm door mijn hoofd spoken, telkens gebeurtenissen die zich maar blijven herhalen in mijn hoofd. En wat ik had moeten doen of zeggen. Het is heel vermoeiend en vergalt een deel van mijn leven.
Nu mijn dilemma. Ik wil mijn broer niet meer zien. Dat werd afgelopen weekend mij weer eens duidelijk na een kleinerende opmerking. Maar dan zie ik mijn nichtjes (en hun kinderen) ook niet meer. Ik vind dat heel moeilijk. Ik heb een matige band met ze, voornamelijk omdat broer zich vroeger naar ons (ouders, mijn zus en ik) zich ook op een bepaalde manier heeft opgesteld. Maar ik heb niet veel familie, heb zelf helaas geen kinderen kunnen krijgen, en dat maakt het heel moeilijk voor mij om die knoop door te hakken.
Wat zouden jullie doen? Zien jullie nog andere mogelijkheden? Zijn er dingen die ik over het hoofd zie?
zondag 8 juni 2025 om 22:32
Dat iemand je broer is, dus een bloedband, vind ik persoonlijk geen reden om contact te houden. Als iemand zó slecht op je gevoel speelt dat je er letterlijk lichamelijk last van hebt moet je voor jezelf kiezen, dan maar geen contact. Je nichtjes zijn inmiddels zelf volwassen dus als jij een goede band met hen wil, of in elk geval regelmatig contact dan heb je je broer daar toch niet voor nodig lijkt mij? Je kan ze toch gewoon eens uitnodigen voor een verjaardag, een barbecue oid? Ik vraag hier de kinderen van mijn schoonzussen/zwagers ook wel eens te eten, een spelletjesavond of gourmetten.
zondag 8 juni 2025 om 23:44
Not_so_perfect schreef: ↑08-06-2025 22:32Dat iemand je broer is, dus een bloedband, vind ik persoonlijk geen reden om contact te houden. Als iemand zó slecht op je gevoel speelt dat je er letterlijk lichamelijk last van hebt moet je voor jezelf kiezen, dan maar geen contact. Je nichtjes zijn inmiddels zelf volwassen dus als jij een goede band met hen wil, of in elk geval regelmatig contact dan heb je je broer daar toch niet voor nodig lijkt mij? Je kan ze toch gewoon eens uitnodigen voor een verjaardag, een barbecue oid? Ik vraag hier de kinderen van mijn schoonzussen/zwagers ook wel eens te eten, een spelletjesavond of gourmetten.
Dank voor jullie reactie. Mijn broer zal dan ook gewoon komen (ik woon ver weg van familie en kan niet eventjes zo langs gaan). Ongeacht gaat daar gedoe van komen. Mijn broer heeft graag de touwtjes in handen. Als ik hem niet meer zie en zijn (klein)kinderen wel, dat zou in zijn hoofd niet bestaan. Ik heb niet een dusdanige relatie met mijn nichtjes dat ik dit met hen zou kunnen bespreken.
maandag 9 juni 2025 om 00:01
Als je band met je nichtjes ook al matig is dan zou ik de band met je broer echt direct verbreken. Dit gaat nl niet beter worden. Jij blijft toegeven, hij blijft doorgaan.
Mijn eigen welzijn zou in dit geval belangrijker zijn dan het feit dat hij familie is. En dat je nichtjes familie zijn.!
Kinderen van vriendinnen bijvoorbeeld waar je een goede klik mee hebt zouden wat mij betreft belangrijker zijn! Op die manier zou je toch nog wat contact kunnen hebben met die generaties.
Mijn eigen welzijn zou in dit geval belangrijker zijn dan het feit dat hij familie is. En dat je nichtjes familie zijn.!
Kinderen van vriendinnen bijvoorbeeld waar je een goede klik mee hebt zouden wat mij betreft belangrijker zijn! Op die manier zou je toch nog wat contact kunnen hebben met die generaties.
maandag 9 juni 2025 om 00:07
Wat lastig, ik spreek wel af met volwassen neefjes/nichtjes zonder hun ouders, vind ik heel normaal eigenlijk, en leuk. ik vertel het sibling vaak niet eens vantevoren, ik bedoel, ze zijn toch volwassen. Maar ik heb altijd wel goed contact gehad, dat maakt het makkelijker.
Ik vind het overigens heel goed dat je hem vermijdt. Familiedynamiek is heel moeilijk om te veranderen en zeker als de andere partij je voortdurend terugduwt in een rol die je niet past, dan lukt het bijna niet om je daar aan te onttrekken.
Ik vind het overigens heel goed dat je hem vermijdt. Familiedynamiek is heel moeilijk om te veranderen en zeker als de andere partij je voortdurend terugduwt in een rol die je niet past, dan lukt het bijna niet om je daar aan te onttrekken.
maandag 9 juni 2025 om 00:35
Hoe jammer ook, maar dan zou ik het gewoon loslaten. Je eigen rust en geluk is zoveel belangrijker. En als je echt een goede band gehad zou hebben met de volwassen nichtjes dan zouden ze toch wel langs komen, dus blijkbaar is die band niet zó hecht als je graag zou willen, dan zou ik het verder los proberen te laten. Ik denk ook niet dat je echt een andere optie hebt als ik je verhaal zo lees.. sterkte in elk geval!Nimue schreef: ↑08-06-2025 23:44Dank voor jullie reactie. Mijn broer zal dan ook gewoon komen (ik woon ver weg van familie en kan niet eventjes zo langs gaan). Ongeacht gaat daar gedoe van komen. Mijn broer heeft graag de touwtjes in handen. Als ik hem niet meer zie en zijn (klein)kinderen wel, dat zou in zijn hoofd niet bestaan. Ik heb niet een dusdanige relatie met mijn nichtjes dat ik dit met hen zou kunnen bespreken.
maandag 9 juni 2025 om 08:03
Dan is dus de afweging: of zijn gedrag niet meer willen, of je nichtjes niet willen missen.Nimue schreef: ↑08-06-2025 23:44Dank voor jullie reactie. Mijn broer zal dan ook gewoon komen (ik woon ver weg van familie en kan niet eventjes zo langs gaan). Ongeacht gaat daar gedoe van komen. Mijn broer heeft graag de touwtjes in handen. Als ik hem niet meer zie en zijn (klein)kinderen wel, dat zou in zijn hoofd niet bestaan. Ik heb niet een dusdanige relatie met mijn nichtjes dat ik dit met hen zou kunnen bespreken.
You can't have it all.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 9 juni 2025 om 08:17
maandag 9 juni 2025 om 08:24
Toevallig verscheen net deze op mijn tijdlijn, wellicht heb je er iets aan;
https://www.psychologie.nl/artikel/kun- ... XGK3qS6Y0w
https://www.psychologie.nl/artikel/kun- ... XGK3qS6Y0w
•
maandag 9 juni 2025 om 08:47
Wat heb je te verliezen met het toch bespreken met je nichtjes? Je kan het gewoon bij jezelf houden. Onderschat niet in hoeverre volwassen kinderen hun eigen ouders kennen, dus het is heel onwaarschijnlijk dat ze niets herkennen.Nimue schreef: ↑08-06-2025 23:44Dank voor jullie reactie. Mijn broer zal dan ook gewoon komen (ik woon ver weg van familie en kan niet eventjes zo langs gaan). Ongeacht gaat daar gedoe van komen. Mijn broer heeft graag de touwtjes in handen. Als ik hem niet meer zie en zijn (klein)kinderen wel, dat zou in zijn hoofd niet bestaan. Ik heb niet een dusdanige relatie met mijn nichtjes dat ik dit met hen zou kunnen bespreken.
Alsof het niet raar is alsof je hen nooit meer ziet nadat je contact verbreekt met je broer terwijl je best contact zou willen hebben met je nichtjes.
maandag 9 juni 2025 om 10:15
De band met je nichtjes is matig. Wat haal jij uit die relatie? Of je wil puur de relatie behouden omdat het nu eenmaal familie is? Willen de nichtjes de relatie wel in stand houden?
Ga eens bij ze op bezoek als jouw broer er niet is.
Ik denk dat het goed is als je ook professionele hulp zoekt, je hebt veel meegemaakt met je broer.
Ga eens bij ze op bezoek als jouw broer er niet is.
Ik denk dat het goed is als je ook professionele hulp zoekt, je hebt veel meegemaakt met je broer.
maandag 9 juni 2025 om 10:40
framboise-t schreef: ↑09-06-2025 00:07Wat lastig, ik spreek wel af met volwassen neefjes/nichtjes zonder hun ouders, vind ik heel normaal eigenlijk, en leuk. ik vertel het sibling vaak niet eens vantevoren, ik bedoel, ze zijn toch volwassen. Maar ik heb altijd wel goed contact gehad, dat maakt het makkelijker.
Ik vind het overigens heel goed dat je hem vermijdt. Familiedynamiek is heel moeilijk om te veranderen en zeker als de andere partij je voortdurend terugduwt in een rol die je niet past, dan lukt het bijna niet om je daar aan te onttrekken.
Ik snap dat jullie zeggen spreek dan gewoon apart af met nichtjes. Ik zou uiteraard niet tegen broer zeggen dat ik een afspraak met ze heb. Er spelen alleen andere dingen mee. Ik wil er niet teveel over uitweiden, maar daar gaat gedonder van komen en daar heb ik geen zin in. Ik heb al teveel shit gehad van die man.
Klopt, het lukt me niet om aan die rol te ontsnappen. Het frustrerende is, in de rest van mijn leven, vrienden, kennissen, collega’s, laat ik niet over me heen lopen. Ik heb in het verleden een vriendin gehad die ook dominant was en voor mij dingen bepaalde, en daar heb ik een gloeiende hekel aan. Dat was einde vriendschap, daar zij daarin niet ging veranderen.
maandag 9 juni 2025 om 10:42
Not_so_perfect schreef: ↑09-06-2025 00:35Hoe jammer ook, maar dan zou ik het gewoon loslaten. Je eigen rust en geluk is zoveel belangrijker. En als je echt een goede band gehad zou hebben met de volwassen nichtjes dan zouden ze toch wel langs komen, dus blijkbaar is die band niet zó hecht als je graag zou willen, dan zou ik het verder los proberen te laten. Ik denk ook niet dat je echt een andere optie hebt als ik je verhaal zo lees.. sterkte in elk geval!
Dank je wel! Ik vrees dat dat inderdaad het geval is. Ik vind het alleen zo moeilijk om die knoop door te hakken. Dat doet pijn.
maandag 9 juni 2025 om 10:50
Tsja, normaal zou ik dat ook doen. Maar ik bevries gewoon.
Dat is zo. Mijn ouders hebben ergere dingen dan dit nagelaten. Ik heb hulp gezocht en wat betreft mijn ouders het min of meer een plekje kunnen geven. Ik heb er tegenwoordig geen moeite mee om in geval van mijn ouders voor mezelf te kiezen ipv voor hen.
nimue wijzigde dit bericht op 09-06-2025 11:07
0.06% gewijzigd
maandag 9 juni 2025 om 11:01
Dan is de band met hen deze ellende ook niet waard. Je houdt vast aan iets wat er eigenlijk niet is. Mijn advies is los te laten, want zeer doet het toch wel. Aan jou de keuze welke pijn je accepteert.
maandag 9 juni 2025 om 11:05
Frizz schreef: ↑09-06-2025 08:24Toevallig verscheen net deze op mijn tijdlijn, wellicht heb je er iets aan;
https://www.psychologie.nl/artikel/kun- ... XGK3qS6Y0w
Dank je, die ga ik lezen!
Phlox24 schreef: ↑09-06-2025 10:15De band met je nichtjes is matig. Wat haal jij uit die relatie? Of je wil puur de relatie behouden omdat het nu eenmaal familie is? Willen de nichtjes de relatie wel in stand houden?
Ga eens bij ze op bezoek als jouw broer er niet is.
Ik denk dat het goed is als je ook professionele hulp zoekt, je hebt veel meegemaakt met je broer.
Wat ik haal uit de relatie? Dat is een goede vraag. Niet heel veel vrees ik. Maar ook weer niet niets. Zij zijn anders dan hun vader en laten mensen wel in hun waarde. Ik moet er verder over nadenken.
Ja ik wilde al een afspraak maken met de POH, gewoon al alleen om eens een blik van een zorgverlener hierover te krijgen. Ik kan over het onderwerp goed praten met man en 2 vriendinnen, en ook een collega die een beetje in dezelfde situatie zit, maar dan blijf je steeds een beetje in dezelfde gedachtencirkel zitten.

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in