Psyche
alle pijlers
Vanmiddag hoor ik of ik dood ga - knuffel nodig
donderdag 12 januari 2017 10:32
Dramatische titel (en dat voor mijn eerst geopende topic na 8 jaar meelezen), maar zo voel ik me nu even ook.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Vanmiddag heb ik een gesprek met de oncoloog. Na 4 maanden van intensieve chemotherapie is het nu alles of niets. Van te voren is er gezegd dat er een kans was van <10% dat er na de chemo geopereerd zou kunnen worden. Zo niet, heb ik waarschijnlijk nog 2 jaar te leven.
Gisteren de CT-scan gehad, vanmiddag volgt dus de uitslag.
Ik heb vanochtend brood gesmeerd, de kinderen naar school gebracht, me aangekleed zoals ik er uit zag voordat ik ziek werd (panty en jurkje ipv een joggingbroek en slobbertrui), en ik doe net alsof ik niet elk moment keihard kan gaan huilen. Ik ben bang dat als ik eenmaal begin ik niet meer kan stopppen.
Na het gesprek zal ik alle tranen weer opdrogen, en zodra ik de kinderen weer zie een glimlach opzetten en weer doen alsof alles normaal is.
Maar nu wil ik heel graag even virtueel uithuilen en een (virtuele) knuffel van krijgen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 19 januari 2017 10:21
quote:fashionvictim schreef op 19 januari 2017 @ 09:08:
Hoi Anna,
Mijn moeder is dood en wat ik erg mis zijn geen bijzondere dingen, maar juist alledaagse. Wat Mila ook al zei: de manier waarop zij zuurkoolschotel of pom maakte, zodat ik dat nu ook aan mijn kinderen zou kunnen laten proeven. En hoe ik het handigst mijn beddengoed in de kast krijg want zij had daar zo'n handige manier voor en bij mij lukt het nooit.
Mijn tip is dan ook om je kinderen zelf een smartphone of een camera te geven en hen te laten filmen of fotograferen. Enerzijds omdat het een leuke manier is om iets met hen te doen en wellicht ze zo een opening te geven om ook hun emoties te uiten en anderzijds omdat ze dan beeld hebben van hun gewone leven met jou, vanuit hun eigen perspectief.
Hoi Anna,
Goede tips van FV. Inderdaad die suffe alledaagse dingetjes. k heb laatst mijzelf nog vervloekt dat ik mijn favo recept niet aan mijn schoonmoeder heb gevraagd. Het is iets heel onbenulligs, maar ze maakte het altijd speciaal voor mij omdat ik er zo gek op was. Ik heb het dan ook nooit zelf gemaakt. En ik wist dat ze zou overlijden, maar heb er gewoonweg niet aan gedacht. Dit soort speciale dingetjes, daar krijg ik een heel warm gevoel van omdat ik dan aan haar denk. Dat zijn de dingen die onthouden worden. Zo zijn er bij jou kinderen ook vast dingen die zij zo leuk aan jou vinden. Bijvoorbeeld je manier van voorlezen (noem maar wat), misschien leuk om op te nemen. Of iets handgeschreven. En ik heb ook nog altijd de parfum van mijn oma hier staan. Ik gebruik het niet, ook geen idee of het nog naar haar ruikt of het al half vergaan is, maar die parfum wás mijn oma.
Het idee van de smartphone en/of camera vind ik echt supergoed!
Jeetje, 12 jaar alweer, FV. Ik kan het mij nog goed herinneren dat je er over schreef.
Hoi Anna,
Mijn moeder is dood en wat ik erg mis zijn geen bijzondere dingen, maar juist alledaagse. Wat Mila ook al zei: de manier waarop zij zuurkoolschotel of pom maakte, zodat ik dat nu ook aan mijn kinderen zou kunnen laten proeven. En hoe ik het handigst mijn beddengoed in de kast krijg want zij had daar zo'n handige manier voor en bij mij lukt het nooit.
Mijn tip is dan ook om je kinderen zelf een smartphone of een camera te geven en hen te laten filmen of fotograferen. Enerzijds omdat het een leuke manier is om iets met hen te doen en wellicht ze zo een opening te geven om ook hun emoties te uiten en anderzijds omdat ze dan beeld hebben van hun gewone leven met jou, vanuit hun eigen perspectief.
Hoi Anna,
Goede tips van FV. Inderdaad die suffe alledaagse dingetjes. k heb laatst mijzelf nog vervloekt dat ik mijn favo recept niet aan mijn schoonmoeder heb gevraagd. Het is iets heel onbenulligs, maar ze maakte het altijd speciaal voor mij omdat ik er zo gek op was. Ik heb het dan ook nooit zelf gemaakt. En ik wist dat ze zou overlijden, maar heb er gewoonweg niet aan gedacht. Dit soort speciale dingetjes, daar krijg ik een heel warm gevoel van omdat ik dan aan haar denk. Dat zijn de dingen die onthouden worden. Zo zijn er bij jou kinderen ook vast dingen die zij zo leuk aan jou vinden. Bijvoorbeeld je manier van voorlezen (noem maar wat), misschien leuk om op te nemen. Of iets handgeschreven. En ik heb ook nog altijd de parfum van mijn oma hier staan. Ik gebruik het niet, ook geen idee of het nog naar haar ruikt of het al half vergaan is, maar die parfum wás mijn oma.
Het idee van de smartphone en/of camera vind ik echt supergoed!
Jeetje, 12 jaar alweer, FV. Ik kan het mij nog goed herinneren dat je er over schreef.
donderdag 19 januari 2017 10:33
Goedemorgen allemaal.
Vannacht heerlijk geslapen van 10 tot 7. Voel me voor het eerst sinds tijden weer een beetje normaal uitgerust En de zon schijnt ook nog!
Straks even lekker op de fiets naar het ziekenhuis om bloed te prikken (en weet niet of iemand mijn post hierover in het "kanker en de gevolgen"-topic had gelezen, maar deze keer zal ik er aan denken te zeggen dat ik nauwelijks bloedplaatjes meer heb, zodat ik deze keer niet met een druipende arm bij de receptie sta...). Is wel een groot voordeel dat we zo dicht bij het ziekenhuis wonen.
FV, bedankt voor je post. Ik vind de tip om de kinderen zelf een camera/telefoon te geven een hele goede. Ik ben er al wel meer mee bezig om foto's en filmpjes van me te laten maken op dagelijkse momenten, maar het is natuurlijk nog leuker als ze dat ook zelf kunnen doen. Oudste heeft de oude telefoon van man al ingepikt om spelltejes op de spelen, dus zal hem even vertellen dat er ook een camera op zit . Ga nog even op zoek naar een extra telefoon voor jongste, zodat ze er allebei 1 hebben.
En ik krijg trouwens nog steeds mijn beddegoed nooit zo netjes in de kast als mijn moeder , dus ik denk dat ze daarbij meer aan oma hebben
Gisteren toen we naar huis reden maakte ik gordel van jongste vast en gaf hem daarbij een kus en fluisterde "ik hou van je" in zijn oor (ik ben echt vreselijk klef geworden nu). waarop hij heel lief zei "ik ook van jou mamma" . Gevolgd door zijn praktische "eigenlijk wel jammer, want als ik niet van jou zou houden zou ik het ook niet zo erg vinden dat je straks dood gaat". Ok.... de auto is blijkbaar inderdaad de echt de ideale plaats om dit soort gesprekken te voeren.
Vannacht heerlijk geslapen van 10 tot 7. Voel me voor het eerst sinds tijden weer een beetje normaal uitgerust En de zon schijnt ook nog!
Straks even lekker op de fiets naar het ziekenhuis om bloed te prikken (en weet niet of iemand mijn post hierover in het "kanker en de gevolgen"-topic had gelezen, maar deze keer zal ik er aan denken te zeggen dat ik nauwelijks bloedplaatjes meer heb, zodat ik deze keer niet met een druipende arm bij de receptie sta...). Is wel een groot voordeel dat we zo dicht bij het ziekenhuis wonen.
FV, bedankt voor je post. Ik vind de tip om de kinderen zelf een camera/telefoon te geven een hele goede. Ik ben er al wel meer mee bezig om foto's en filmpjes van me te laten maken op dagelijkse momenten, maar het is natuurlijk nog leuker als ze dat ook zelf kunnen doen. Oudste heeft de oude telefoon van man al ingepikt om spelltejes op de spelen, dus zal hem even vertellen dat er ook een camera op zit . Ga nog even op zoek naar een extra telefoon voor jongste, zodat ze er allebei 1 hebben.
En ik krijg trouwens nog steeds mijn beddegoed nooit zo netjes in de kast als mijn moeder , dus ik denk dat ze daarbij meer aan oma hebben
Gisteren toen we naar huis reden maakte ik gordel van jongste vast en gaf hem daarbij een kus en fluisterde "ik hou van je" in zijn oor (ik ben echt vreselijk klef geworden nu). waarop hij heel lief zei "ik ook van jou mamma" . Gevolgd door zijn praktische "eigenlijk wel jammer, want als ik niet van jou zou houden zou ik het ook niet zo erg vinden dat je straks dood gaat". Ok.... de auto is blijkbaar inderdaad de echt de ideale plaats om dit soort gesprekken te voeren.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 19 januari 2017 10:43
Jeetje wat zijn (jouw) kinderen toch eigenlijk briljant he!
Ja, het is inderdaad heel stom dat je het zo moeilijk hebt met iemands dood omdat je van diegene zoveel houdt! Het 1 kan niet zonder het ander.
Mooi.
En stom.
Heel goed dat je hier dat soort dingen opschrijft!
Weet je man dat je hier schrijft? Kan hij in jouw account?
Deze uitspraken kunnen later nog wel eens heel waardevol zijn, het zou mooi zijn als ze niet verloren gaan...
Ja, het is inderdaad heel stom dat je het zo moeilijk hebt met iemands dood omdat je van diegene zoveel houdt! Het 1 kan niet zonder het ander.
Mooi.
En stom.
Heel goed dat je hier dat soort dingen opschrijft!
Weet je man dat je hier schrijft? Kan hij in jouw account?
Deze uitspraken kunnen later nog wel eens heel waardevol zijn, het zou mooi zijn als ze niet verloren gaan...
donderdag 19 januari 2017 10:51
Ja, mijn man weet dat ik hier schrijf. Hij wil het alleen allemaal (nog) niet lezen.
En hij kan al mijn wachtwoorden beter onthouden dan ik, dus dat kan hij vast wel vinden .
Over accounts gesproken (nu volgt een stomme vraag), weet iemand wat er gebeurt met je linked-in account na overlijden? Ik had het er pas met man over en toen vroeg hij wat hij daarmee moest doen. Ik flapte er toen uit dat hij maar gewoon mijn overlijdensbericht erop moest zetten, dan werden er vast geen mailtjes van recruiters meer gestuurd en weet iedereen met wie ik ooit gewerkt heb maar geen contact meer heb het ook meteen. Maar eigenlijk is het natuurlijk best een beetje raar om je rouwkaart op internet te laten zetten. En ook best schokkend voor mensen die het nog niet wisten om er zo achter te komen.
En hij kan al mijn wachtwoorden beter onthouden dan ik, dus dat kan hij vast wel vinden .
Over accounts gesproken (nu volgt een stomme vraag), weet iemand wat er gebeurt met je linked-in account na overlijden? Ik had het er pas met man over en toen vroeg hij wat hij daarmee moest doen. Ik flapte er toen uit dat hij maar gewoon mijn overlijdensbericht erop moest zetten, dan werden er vast geen mailtjes van recruiters meer gestuurd en weet iedereen met wie ik ooit gewerkt heb maar geen contact meer heb het ook meteen. Maar eigenlijk is het natuurlijk best een beetje raar om je rouwkaart op internet te laten zetten. En ook best schokkend voor mensen die het nog niet wisten om er zo achter te komen.
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 19 januari 2017 11:21
Ach wat heb je lieve zoons
Het mijne breekt overigens een beetje als ik zijn wijze woorden lees
Fijn dat je goed hebt geslapen, dan is de dag erna vaak ook een fijnere. Hier vriest het nog volop, ik hoop bij jou ook zodat je lekker kunt genieten van het schaatsen.
(en vergeet niet dat ook te filmen, zou voor mijn kinderen hilarische beelden opleveren - mama op het ijs is net een dronken Bambi met van die zwengelbenen)
Het mijne breekt overigens een beetje als ik zijn wijze woorden lees
Fijn dat je goed hebt geslapen, dan is de dag erna vaak ook een fijnere. Hier vriest het nog volop, ik hoop bij jou ook zodat je lekker kunt genieten van het schaatsen.
(en vergeet niet dat ook te filmen, zou voor mijn kinderen hilarische beelden opleveren - mama op het ijs is net een dronken Bambi met van die zwengelbenen)
donderdag 19 januari 2017 11:22
Anna je nabestaanden gaan denk ik nog redelijk lang te horen krijgen dat je je moet aanmelden voor iets, of dat ze gebeld worden en op zoek zijn naar 'Mevrouw Anna'. Klinkt heel suf en hard, maar ik heb dat ook meegemaakt met mijn moeder. Zelfs toen we dachten dat we alles hadden afgemeld, kregen we toch nog een belletje of een brief. Dit heeft echt wel een aantal jaar geduurd. Zeer pijnlijk en soms ook gewoon stom. Je denkt dat je alles geregeld hebt, en dan komt er weer 1.
Eigen filmpjes maken is inderdaad een heel goed idee. Ik heb nog 1 opname van mijn moeder's stem, omdat ze op een begrafenis had gesproken die werd gefilmd. Niet het beste of fijnste moment, maar het is wel haar stem, hoe vol verdriet hij ook was op dat moment. Verder heb ik veel foto's van allerlei momenten. Een paar heb ik in een familie hoekje op mijn kamer opgehangen. Zo zie ik haar elke dag even.
Eigen filmpjes maken is inderdaad een heel goed idee. Ik heb nog 1 opname van mijn moeder's stem, omdat ze op een begrafenis had gesproken die werd gefilmd. Niet het beste of fijnste moment, maar het is wel haar stem, hoe vol verdriet hij ook was op dat moment. Verder heb ik veel foto's van allerlei momenten. Een paar heb ik in een familie hoekje op mijn kamer opgehangen. Zo zie ik haar elke dag even.
donderdag 19 januari 2017 12:16
quote:AnnA_C schreef op 19 januari 2017 @ 10:33:
Ok.... de auto is blijkbaar inderdaad de echt de ideale plaats om dit soort gesprekken te voeren.Grappig is dat, ik heb ook altijd de beste gesprekken met mijn dochter in de auto. Soms zegt ze: mama zullen we even een rondje over de ring (a10 amsterdam), dan weet ik dat ze even wil kletsen.
Ok.... de auto is blijkbaar inderdaad de echt de ideale plaats om dit soort gesprekken te voeren.Grappig is dat, ik heb ook altijd de beste gesprekken met mijn dochter in de auto. Soms zegt ze: mama zullen we even een rondje over de ring (a10 amsterdam), dan weet ik dat ze even wil kletsen.
donderdag 19 januari 2017 12:20
quote:AnnA_C schreef op 19 januari 2017 @ 10:51:
Ja, mijn man weet dat ik hier schrijf. Hij wil het alleen allemaal (nog) niet lezen.
Over accounts gesproken (nu volgt een stomme vraag), weet iemand wat er gebeurt met je linked-in account na overlijden? Ik had het er pas met man over en toen vroeg hij wat hij daarmee moest doen. De man van een vriendin die is overleden heeft er volgens mij niets mee gedaan want ik krijg af en toe nog een melding met feliciteer B met haar work anniversary. Volgens mij vindt het nog te definitief om te verwijderen. Maar wel bizar als je dan zo'n melding krijgt.
Ja, mijn man weet dat ik hier schrijf. Hij wil het alleen allemaal (nog) niet lezen.
Over accounts gesproken (nu volgt een stomme vraag), weet iemand wat er gebeurt met je linked-in account na overlijden? Ik had het er pas met man over en toen vroeg hij wat hij daarmee moest doen. De man van een vriendin die is overleden heeft er volgens mij niets mee gedaan want ik krijg af en toe nog een melding met feliciteer B met haar work anniversary. Volgens mij vindt het nog te definitief om te verwijderen. Maar wel bizar als je dan zo'n melding krijgt.
(ken je die? Zo leuk! vooral die met Adele is geweldig)
donderdag 19 januari 2017 12:48
quote:AnnA_C schreef op 19 januari 2017 @ 10:33:
FV, bedankt voor je post. Ik vind de tip om de kinderen zelf een camera/telefoon te geven een hele goede. Ik ben er al wel meer mee bezig om foto's en filmpjes van me te laten maken op dagelijkse momenten, maar het is natuurlijk nog leuker als ze dat ook zelf kunnen doen. Oudste heeft de oude telefoon van man al ingepikt om spelltejes op de spelen, dus zal hem even vertellen dat er ook een camera op zit . Ga nog even op zoek naar een extra telefoon voor jongste, zodat ze er allebei 1 hebben.
En ik krijg trouwens nog steeds mijn beddegoed nooit zo netjes in de kast als mijn moeder , dus ik denk dat ze daarbij meer aan oma hebben
Toen ik het schreef stelde ik me zo voor dat je kinderen dan zelf ook min of meer kunnen vloggen, en dat dat wellicht een fijne uitlaatklep voor ze kan zijn. Ik stelde me er een knulletje bij voor die dan zelf commentaar geeft op wat hij jou ziet doen "en hier staat mama af te wassen, eigenlijk moet ik helpen maar ik heb geen zin". Het kan ze wellicht helpen om dingen onder woorden te brengen ofzo, ik weet het niet. Bovendien, en dat is vooral de reden dat ik het postte: toen mijn zoon de leeftijd van jouw kinderen had was hij gek op foto's maken met mijn telefoon. Als ik die vervolgens terug keek was ik altijd enorm geraakt door het feit dat ik daarin zo goed terug kon zien welke dingen hem opvielen en wat hij nu bijzonder of mooi vond. Ik zag dan als het ware onze vakanties ofzo door zijn ogen. In jouw geval kan het denk ik voor jouw kinderen straks fijn zijn om echt jou, en jullie leven samen, terug te zien hoe zij jou nu ook zien en hoe ze het zelf beleven. Tenminste, het valt me nu nog steeds op dat als mijn zoon foto's van mij maakt of ziet dat hij mij heel anders ziet dan ikzelf. Dan denk ik "jemig, wat een dikke speknek heb ik daar en wát een lilluke foto" en dan roept hij verrukt uit "ooooh, die's mooi! zo lach jij altijd!"
Als ik zelf nu terug in mijn kindertijd zou mogen gaan zou ik in ieder geval dat willen doen, mama fotograferen hoe ik haar zag.
Je klinkt goed vandaag, trouwens. En ach, dat ventje in de auto... Je hart zal wel vaak in elkaar krimpen nu.
FV, bedankt voor je post. Ik vind de tip om de kinderen zelf een camera/telefoon te geven een hele goede. Ik ben er al wel meer mee bezig om foto's en filmpjes van me te laten maken op dagelijkse momenten, maar het is natuurlijk nog leuker als ze dat ook zelf kunnen doen. Oudste heeft de oude telefoon van man al ingepikt om spelltejes op de spelen, dus zal hem even vertellen dat er ook een camera op zit . Ga nog even op zoek naar een extra telefoon voor jongste, zodat ze er allebei 1 hebben.
En ik krijg trouwens nog steeds mijn beddegoed nooit zo netjes in de kast als mijn moeder , dus ik denk dat ze daarbij meer aan oma hebben
Toen ik het schreef stelde ik me zo voor dat je kinderen dan zelf ook min of meer kunnen vloggen, en dat dat wellicht een fijne uitlaatklep voor ze kan zijn. Ik stelde me er een knulletje bij voor die dan zelf commentaar geeft op wat hij jou ziet doen "en hier staat mama af te wassen, eigenlijk moet ik helpen maar ik heb geen zin". Het kan ze wellicht helpen om dingen onder woorden te brengen ofzo, ik weet het niet. Bovendien, en dat is vooral de reden dat ik het postte: toen mijn zoon de leeftijd van jouw kinderen had was hij gek op foto's maken met mijn telefoon. Als ik die vervolgens terug keek was ik altijd enorm geraakt door het feit dat ik daarin zo goed terug kon zien welke dingen hem opvielen en wat hij nu bijzonder of mooi vond. Ik zag dan als het ware onze vakanties ofzo door zijn ogen. In jouw geval kan het denk ik voor jouw kinderen straks fijn zijn om echt jou, en jullie leven samen, terug te zien hoe zij jou nu ook zien en hoe ze het zelf beleven. Tenminste, het valt me nu nog steeds op dat als mijn zoon foto's van mij maakt of ziet dat hij mij heel anders ziet dan ikzelf. Dan denk ik "jemig, wat een dikke speknek heb ik daar en wát een lilluke foto" en dan roept hij verrukt uit "ooooh, die's mooi! zo lach jij altijd!"
Als ik zelf nu terug in mijn kindertijd zou mogen gaan zou ik in ieder geval dat willen doen, mama fotograferen hoe ik haar zag.
Je klinkt goed vandaag, trouwens. En ach, dat ventje in de auto... Je hart zal wel vaak in elkaar krimpen nu.
Am Yisrael Chai!
donderdag 19 januari 2017 13:16
Hi lieve Anna
Ik heb helaas ook nooit mijn oma mogen kennen en er is geen film materiaal van haar. En dat vind ik zo jammer dus film film film! En nu ga ik heel hard zijn, is je uitvaart polis goed, kijk dat ook na en zorg dat die papieren klaar liggen en misschien kan je samen met je man alvast wensen, muziek etc op papier zetten. Dit kan zoveel stress voor je man schelen . Misschien kan je hulp in de huishouding zoeken, dat scheeld jullie veel tijd en energie. veel sterkte de komende tijd.
Ik heb helaas ook nooit mijn oma mogen kennen en er is geen film materiaal van haar. En dat vind ik zo jammer dus film film film! En nu ga ik heel hard zijn, is je uitvaart polis goed, kijk dat ook na en zorg dat die papieren klaar liggen en misschien kan je samen met je man alvast wensen, muziek etc op papier zetten. Dit kan zoveel stress voor je man schelen . Misschien kan je hulp in de huishouding zoeken, dat scheeld jullie veel tijd en energie. veel sterkte de komende tijd.
donderdag 19 januari 2017 13:36
Net ook even naar de boekwinkel gefietst. Voor allebei de jongens een mooi notitieboek uitgezocht (expres wat ik mooi vind, hoewel ik denk zij ook gaan kwijlen bij het zien van de gouden randjes aan de bladzijden) wat ik helemaal vol ga schrijven met herinneringen, een 'mamma vertel een boek' (oh, ze hadden ook hele leuke waarbij je elke dag een bladzijde in moest vullen, maar die duren 5 jaar ) en een smoeltjesboek waar ze zelf in kunnen schrijven over hun dag (smileys aanvinken). Stond bijna te janken bij te kassa....
Maar.... dit is mijn goede dag, heb het nu even gedeeld, de zon schijnt, dus ik parkeer even alle verdrietige gevoelens tot morgen!
Maar.... dit is mijn goede dag, heb het nu even gedeeld, de zon schijnt, dus ik parkeer even alle verdrietige gevoelens tot morgen!
Het is beter om een kaars aan te steken dan de duisternis te vervloeken
donderdag 19 januari 2017 13:41
quote:AnnA_C schreef op 19 januari 2017 @ 13:36:
Net ook even naar de boekwinkel gefietst. Voor allebei de jongens een mooi notitieboek uitgezocht (expres wat ik mooi vind, hoewel ik denk zij ook gaan kwijlen bij het zien van de gouden randjes aan de bladzijden) wat ik helemaal vol ga schrijven met herinneringen, een 'mamma vertel een boek' (oh, ze hadden ook hele leuke waarbij je elke dag een bladzijde in moest vullen, maar die duren 5 jaar ) en een smoeltjesboek waar ze zelf in kunnen schrijven over hun dag (smileys aanvinken). Stond bijna te janken bij te kassa....
Maar.... dit is mijn goede dag, heb het nu even gedeeld, de zon schijnt, dus ik parkeer even alle verdrietige gevoelens tot morgen!
Echt super wat je allemaal doet voor je koters.
Net ook even naar de boekwinkel gefietst. Voor allebei de jongens een mooi notitieboek uitgezocht (expres wat ik mooi vind, hoewel ik denk zij ook gaan kwijlen bij het zien van de gouden randjes aan de bladzijden) wat ik helemaal vol ga schrijven met herinneringen, een 'mamma vertel een boek' (oh, ze hadden ook hele leuke waarbij je elke dag een bladzijde in moest vullen, maar die duren 5 jaar ) en een smoeltjesboek waar ze zelf in kunnen schrijven over hun dag (smileys aanvinken). Stond bijna te janken bij te kassa....
Maar.... dit is mijn goede dag, heb het nu even gedeeld, de zon schijnt, dus ik parkeer even alle verdrietige gevoelens tot morgen!
Echt super wat je allemaal doet voor je koters.
donderdag 19 januari 2017 13:59
quote:AnnA_C schreef op 19 januari 2017 @ 13:36:
Net ook even naar de boekwinkel gefietst. Voor allebei de jongens een mooi notitieboek uitgezocht (expres wat ik mooi vind, hoewel ik denk zij ook gaan kwijlen bij het zien van de gouden randjes aan de bladzijden) wat ik helemaal vol ga schrijven met herinneringen, een 'mamma vertel een boek' (oh, ze hadden ook hele leuke waarbij je elke dag een bladzijde in moest vullen, maar die duren 5 jaar ) en een smoeltjesboek waar ze zelf in kunnen schrijven over hun dag (smileys aanvinken). Stond bijna te janken bij te kassa....
Maar.... dit is mijn goede dag, heb het nu even gedeeld, de zon schijnt, dus ik parkeer even alle verdrietige gevoelens tot morgen!
Och meid toch...
Denk je eraan dat je zelf ook een smartphone hebt en dat je dus op elk moment van de dag herinneringen ook in kunt spreken op je voicerecorder of even kunt filmen met je selfie-cam? Ik zeg het omdat alles opschrijven - hoewel fijn en mooi - straks ook een enorme belasting kan worden en echt zoiets kan zijn waar je tegen op kan gaan zien omdat het veel werk is. Terwijl inspreken dat niet is, en twee vliegen in 1 klap is (want direct opname van je stem).
Geniet van het zonnetje!
Net ook even naar de boekwinkel gefietst. Voor allebei de jongens een mooi notitieboek uitgezocht (expres wat ik mooi vind, hoewel ik denk zij ook gaan kwijlen bij het zien van de gouden randjes aan de bladzijden) wat ik helemaal vol ga schrijven met herinneringen, een 'mamma vertel een boek' (oh, ze hadden ook hele leuke waarbij je elke dag een bladzijde in moest vullen, maar die duren 5 jaar ) en een smoeltjesboek waar ze zelf in kunnen schrijven over hun dag (smileys aanvinken). Stond bijna te janken bij te kassa....
Maar.... dit is mijn goede dag, heb het nu even gedeeld, de zon schijnt, dus ik parkeer even alle verdrietige gevoelens tot morgen!
Och meid toch...
Denk je eraan dat je zelf ook een smartphone hebt en dat je dus op elk moment van de dag herinneringen ook in kunt spreken op je voicerecorder of even kunt filmen met je selfie-cam? Ik zeg het omdat alles opschrijven - hoewel fijn en mooi - straks ook een enorme belasting kan worden en echt zoiets kan zijn waar je tegen op kan gaan zien omdat het veel werk is. Terwijl inspreken dat niet is, en twee vliegen in 1 klap is (want direct opname van je stem).
Geniet van het zonnetje!
Am Yisrael Chai!
donderdag 19 januari 2017 14:15
quote:runningmonster schreef op 19 januari 2017 @ 12:16:
[...]
Grappig is dat, ik heb ook altijd de beste gesprekken met mijn dochter in de auto. Soms zegt ze: mama zullen we even een rondje over de ring (a10 amsterdam), dan weet ik dat ze even wil kletsen.Het is een hele fijne manier om echt naar elkaar te luisteren zonder dat je elkaar hoeft aan te kijken, en dat maakt het vaak makkelijker om emotionele of moeilijke gesprekken te voeren.
[...]
Grappig is dat, ik heb ook altijd de beste gesprekken met mijn dochter in de auto. Soms zegt ze: mama zullen we even een rondje over de ring (a10 amsterdam), dan weet ik dat ze even wil kletsen.Het is een hele fijne manier om echt naar elkaar te luisteren zonder dat je elkaar hoeft aan te kijken, en dat maakt het vaak makkelijker om emotionele of moeilijke gesprekken te voeren.
