Veranderd/trauma/ verslaving /autisme/ rivier

Lange tijd ben ik niet mezelf geweest, en heb
terug gevonden wat me beweegt
Terug naar de oorsprong
Zoals het water naar de zee stroomt

heb ik gevonden
een manier van leven
Maar het heelt niet mijn wonden
Het is zoals het is
Het houdt me staande

De oorzaak ligt in mijn jonge jaren
Ik moet verder met mijn leven
Hoe hard ik ook probeer
Maar het wil niet lukken

Probeer los te komen
van de herinneringen
Ik voel me alleen in deze wereld
Ook al is dit het tegendeel

Mensen zeggen, mensen kijken
Ik ontwijk hun blik
Autisme een leven lang
Onderweg van A naar B

Het blijft knagen
Wat zou je denken
Als ik toegeef aan mijn dingen
De schaamte voorbij
Want ik ben angstig

Doe toch wat ik niet laten kan
Het is goed zo, want onderweg
geniet ik toch van de natuur
zit ik in mijn eigen bubbel

Je hebt geen idee wat er leeft in mij
Identificeer mezelf met vrouwen
Geef mijn gedachten

een stroming
De regen voedt de rivier
dat water vloeit dankzij herinneringen
van de rivier naar de zee
hoe zou je reageren als je dit weet?
Ik ben veranderd, dankzij jou

gedicht word nog aangevuld
ter zijner tijd

Sorry dat ik lang niet reageerde.
heb een druk leven

mijn doel hier is mijn gedichten met jullie te delen..
voor meer begrip jegens mensen met een beperking/trauma
En wil zeggen dat mannen ook last kunnen hebben van in hun jeugd
opgelopen trauma door misbruik/geweld/ en andere dingen
Sommige trauma s en beperkingen zijn niet meteen zichtbaar.



en als je mensen langer kent weet je het verhaal
Ik ben ook zo iemand met een trauma/ en psychische beperkingen
En de manier waarop ik daarmee omga
is al lang mijn manier van leven geworden.