Psyche
alle pijlers
Verdrietig en boos tegelijk..
maandag 29 november 2010 om 21:37
Ex en ik zijn in maart dit jaar uit elkaar gegaan. Paar weken daarna kwam ik erachter dat ik zwanger was. Kwam hier pas achter toen ik miskraam kreeg. Heb dit tegen ex verteld en daarna heb ik niks meer van hem gehoord. Heb het hier ontzettend moeilijk mee gehad, en loop hiervoor nog steeds bij een psycholoog. ( zie ander topic van me)
Ik weet dat hij begin van de zomer een meisje heeft leren kennen, ruim 10 jaar jonger dan hem, een kind nog, en hier inmiddels mee samenwoont. Hoorde vandaag via via dat ze zwanger is.
Ik weet; het is m'n ex, mijn "probleem" niet meer, en ik moet het loslaten. Maar toch; het doet vreselijk veel pijn. Ben er gewoon helemaal overstuur van nu..
Ik weet dat hij begin van de zomer een meisje heeft leren kennen, ruim 10 jaar jonger dan hem, een kind nog, en hier inmiddels mee samenwoont. Hoorde vandaag via via dat ze zwanger is.
Ik weet; het is m'n ex, mijn "probleem" niet meer, en ik moet het loslaten. Maar toch; het doet vreselijk veel pijn. Ben er gewoon helemaal overstuur van nu..
maandag 29 november 2010 om 22:03
Herken het onverteerbare dat mannen blijkbaar makkelijker een ander 'object' hebben.
Weet inmiddels dat het verloren energie voor jou is, hoe hard ook.
Focus je op jouw weg, en ooit (en dat is gemeen hè) zal hij het nakijken hebben.
En als moeder kan ik zeggen dat het beter is dat jullie geen gezamenlijk kind hebben. Ook dit moet je op eigen wijze verwerken.
Sterkte meid.
Weet inmiddels dat het verloren energie voor jou is, hoe hard ook.
Focus je op jouw weg, en ooit (en dat is gemeen hè) zal hij het nakijken hebben.
En als moeder kan ik zeggen dat het beter is dat jullie geen gezamenlijk kind hebben. Ook dit moet je op eigen wijze verwerken.
Sterkte meid.
maandag 29 november 2010 om 22:15
Dank jullie wel voor de lieve reacties! Moest het toch even kwijt, omda het al hele dag in m'n hoofd zit.
@campari; je hebt helemaal gelijk hoor! Besef dat ook wel. Maar het feit dat ik hem toen zo hard nodig had, en hij was er niet voor me, maakt me nog steeds verdrietig. Vooral als ik dan dit soort dingen hoor.
@campari; je hebt helemaal gelijk hoor! Besef dat ook wel. Maar het feit dat ik hem toen zo hard nodig had, en hij was er niet voor me, maakt me nog steeds verdrietig. Vooral als ik dan dit soort dingen hoor.
maandag 29 november 2010 om 22:34
maandag 29 november 2010 om 22:40
Boos en verdrietig zijn is heel normaal, maar laat je ex los.
Het maakt niet uit hoe oud zijn nieuwe vriendin is, het maakt niet uit dat ze zwanger is, want jullie zijn uit elkaar.
Hij mag dus gaan en staan waar hij wil.
Je bent ook boos dat hij niet met je heeft meegeleefd met je miskraam. Maar wat had hij moeten doen?
Had je misschien gehoopt dat hij bij je terug zou komen en ben je teleurgesteld?
Het maakt niet uit hoe oud zijn nieuwe vriendin is, het maakt niet uit dat ze zwanger is, want jullie zijn uit elkaar.
Hij mag dus gaan en staan waar hij wil.
Je bent ook boos dat hij niet met je heeft meegeleefd met je miskraam. Maar wat had hij moeten doen?
Had je misschien gehoopt dat hij bij je terug zou komen en ben je teleurgesteld?
maandag 29 november 2010 om 22:40
Tja, mannen... Ik ken iemand die jaren samen geweest is met een man die absoluut geen kinderen wilde. Op een gegeven moment ging de relatie (onder anderen daarom) uit en een jaar later liep hij achter de kinderwagen met zijn (ook) veel jongere nieuwe vriendin...
Zelf heb ik ook een ex die binnen korte tijd een kind had met een ander. Maar goed, ik ben nooit zwanger van hem geweest en had ook geen kinderwens met hem (moet er niet aan denken dat hij de vader van mijn eventuele kinderen had kunnen zijn...). Dus voor mij was het alleen maar apart: dat had ik kunnen zijn. Maar ik ben stiekem wel blij dat het niet gebeurd is, hij was in mijn ogen niet zo'n geschikte vader. Misschien dat dat voor jou ook een troost is? Want eigenlijk is het gewoon een zak dat ie jou niet eens troost met het verlies van jullie kindje, terwijl je misschien wel jaren lief en leed gedeeld hebt. Dan heb je toch achteraf het idee dat je je ontzettend in iemand vergist hebt? Dat kan zijn nieuwe liefje ook zomaar overkomen...
Zelf heb ik ook een ex die binnen korte tijd een kind had met een ander. Maar goed, ik ben nooit zwanger van hem geweest en had ook geen kinderwens met hem (moet er niet aan denken dat hij de vader van mijn eventuele kinderen had kunnen zijn...). Dus voor mij was het alleen maar apart: dat had ik kunnen zijn. Maar ik ben stiekem wel blij dat het niet gebeurd is, hij was in mijn ogen niet zo'n geschikte vader. Misschien dat dat voor jou ook een troost is? Want eigenlijk is het gewoon een zak dat ie jou niet eens troost met het verlies van jullie kindje, terwijl je misschien wel jaren lief en leed gedeeld hebt. Dan heb je toch achteraf het idee dat je je ontzettend in iemand vergist hebt? Dat kan zijn nieuwe liefje ook zomaar overkomen...
Occam's razor
maandag 29 november 2010 om 22:52
@bommi; ik ben me er goed van bewust hoor, dat we uit elkaar zijn, en dat ik het los moet laten omdat dat het beste is. Ik heb een tijdje gehoopt dat het weer goed zou komen ja. Tot ik paar maanden geleden besefte dat het echt niet meer zou gebeuren. En ben daarna weer begonnen met de draad op te pakken. Verder te gaan met m'n eigen leven. Had tna die miskraam toch wel gehoopt dat het hem toen iets kon schelen zeg maar. Maar het kwam over of het hem geen zak interesseerde hoe ik eraan toe was. En daar heb ik veel last van gehad.
@debora; ik hoop dat hij een goeie vader wordt. Dat hij z'n verantwoordelijkheden hierin neemt. Want toen wij samen waren, waren zijn letterlijke woorden over kinderen; (al lachend) " oh ik zou er best een paar rond hebben lopen ergens".
@debora; ik hoop dat hij een goeie vader wordt. Dat hij z'n verantwoordelijkheden hierin neemt. Want toen wij samen waren, waren zijn letterlijke woorden over kinderen; (al lachend) " oh ik zou er best een paar rond hebben lopen ergens".
