Psyche
alle pijlers
Waarom willen mensen geen pillen?
zondag 22 juni 2008 om 19:26
Dat vraag ik me dus af. Heel vaak lees ik dat mensen kampen met (ernstige) psychische problemen, maar dat ze het toch zonder pillen willen doen. Elke psychiater zou eerst met pillen willen beginnen, om je zo te motiveren voor therapie of sport en andere zaken. Je bent ziek, en als je ziek bent, neem je toch ook pillen? De bijwerkingen vallen vaak ook wel mee, kijk maar eens op een bijsluiter van aspirine en wat je allemaal kunt krijgen. Ok, met sommige bijwerkingen is niet te leven, maar er komen steeds betere medicamenten met minimale of zelfs geen bijwerkingen. Ik heb zelf een psychiater en ook gesprekstherapie bij hem, maar ik slik wel 5 verschillende medicamenten, gewoon omdat ik anders een ontzettend enge zelfdestructieve borderliner ben. Zonder die pillen was ik allang dood geweest, da's een ding dat zeker is.
Waarom die angst voor pillen?
Waarom die angst voor pillen?
maandag 23 juni 2008 om 16:19
Ik schrik daar ook van Omen, maar ik heb hetzelfde gehad. Door de huisarts die een verkeerd middel voorschreef, ben ik ook bijna dood geweest (ok, niet zo erg want ik leef nog en jouw vriendin helaas niet meer). Maar helaas is het uitproberen met pillen, en helaas loopt dat niet altijd goed af. Als ik denk aan mijn Prozacperiode (die ik overigens niet meer kan herinneren, behalve de zelfmoordpoging dan), word ik weer helemaal naar. Ik moet inderdaad nuanceren, zoals Soleil zei. Maar voor mij is een leven zonder pillen geen doen. Een depressie verdwijnt normaal gezien na een aantal maanden, een persoonlijkheidsstoornis niet. En laat ik dat nu helaas hebben. Ik schaam me ook weleens dat ik het niet op eigen kracht kan, maar ik ben ziek, zwaar ziek. Daar hoef ik geen medelijden voor, maar wel medicatie. Ik heb vijf doosjes met pillen die ik elke dag slik, en ik had het liever ook anders gezien. Op reis verberg ik me altijd in het toilet om ze in te nemen, want ik schaam me wel voor mijn aandoening. En toch, ik vind dat ik echt niet zonder pillen kan. Nee, dat weet ik.
maandag 23 juni 2008 om 16:22
Maar dan heb je dus hele goede redenen om medicatie te slikken en daar voel je je goed bij. Voor sommige mensen is dat anders en dat is ook prima. Bekommer je lekker omzelf, daar heb je het druk genoeg mee
![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif){kind=small}
En wat je zelf al eerder schrijft, als jij je "goed" voelt met medicatie, dan maakt het toch niet uit of je je hele leven nog moet slikken. Het levert je iets op!
Ik zie het als een kracht dat iemand beseft wat goed voor hem of haar is. Sommige mensen die wellicht dezelfde klachten hebben als jij kunnen of durven dat niet onder ogen te zien.
Ik wens je in ieder geval alle goeds
maandag 23 juni 2008 om 16:32
:
[...]
Maar dan heb je dus hele goede redenen om medicatie te slikken en daar voel je je goed bij. Voor sommige mensen is dat anders en dat is ook prima. Bekommer je lekker omzelf, daar heb je het druk genoeg mee
En wat je zelf al eerder schrijft, als jij je "goed" voelt met medicatie, dan maakt het toch niet uit of je je hele leven nog moet slikken. Het levert je iets op!
Ik zie het als een kracht dat iemand beseft wat goed voor hem of haar is. Sommige mensen die wellicht dezelfde klachten hebben als jij kunnen of durven dat niet onder ogen te zien.
Ik wens je in ieder geval alle goeds
Heb je ook gelijk in natuurlijk. Maar ik weet dat een milde depressie over kan gaan naar een zware depressie, en dan denk ik: voorkomen is beter dan genezen. Kan ook net zo goed niet gebeuren hoor, maar als iemand er al ervaring mee heeft gehad (iki ben in het verleden vaak gestopt met medicijnen en dan kwam het weer terug), dan is het misschien beter om 'preventief' te slikken.
Bedankt voor je gelukswens, voor jou hetzelfde!
maandag 23 juni 2008 om 16:35
Precies, alsof een ernstige ziekte aan te pakken is met huis-tuin-en keukenmiddeltjes. Dat vind ik altijd het erge: je ziet het niet, dus dan zal het wel niet ernstig zijn. Of: je bent een aansteller, gewoon schouders eronder en hup. Dat kan gelden voor iemand met een tijdelijk dipje, maar iemand met BPS of een bipolaire stoornis, da's toch even wat anders hoor. Uit schaamte ben ik vaak met medicatie gestopt, om te vervallen in een zware ellendige depressie met suicideneigingen en automutilatie. Dan maar aan de pillen. Zo ken ik ook nog wat meiden die gewoon echt niet functioneren zonder, een vriendin van me is sinds haar derde (!!!) al depressief, en met medicatie functioneert ze fantastisch.
Trouwens Boompje, hoe gaat het met je?
voor jou
maandag 23 juni 2008 om 20:31
Ben het niet helemaal met je eens; bij mij is een bipolaire stoornis geconstateerd nav het feit dat ik weer lichtelijk depressief ben op dit moment. Omdat het niet de eerste keer is, heb ik meteen hulptroepen ingeschakeld in de vorm van gesprekken met psycholoog, met vrienden die mij heel goed kennen en mij nu coachen, en dmv rigoreuze verandering in mijn voedingspatroon. Daarnaast ben ik hard bezig met nadenken over waar ik nu sta en wil ik gaan sporten. Ik voel mij nu al beter dan een paar weken geleden en ben nog steeds niet van plan om medicatie te slikken.
Ik geloof er weer in, zie de zon weer schijnen alhoewel ik altijd gevoelig zal blijven voor depressie. Daarom adviseerde de psych om daar wel mee te starten, maar ik wil dat niet meer. Ik weet nu wat ik moet doen om niet in een zware depressie te geraken; its all in the mind, in mijn geval.
En nogmaals, als medicatie ervoor zorgen dat jij wel kunt functioneren dan is dat alleen maar heel fijn voor jou, en anderen. Mijn stoornis is ook niet te vergelijken met de jouwe, bovendien ervaart iedereen zijn staat van zijn op een andere manier, dus daarover is het lastig oordelen.
maandag 23 juni 2008 om 23:54
Hoi isabelle, wat fijn dat het voor jou ook blijkt te werken.
Heb je echt een rigoreuze verandering doorgevoerd, of wat aanpassingen gedaan?
Er is een topic over biologische voeding, ik weet niet of het van toepassing is maar is heel interessant als je ermee bezig bent. Topic heet biologische aardappel in de schil, oid.
Maar is het een juiste constatering dat jij ook geen medicatie wilt?
Heb je echt een rigoreuze verandering doorgevoerd, of wat aanpassingen gedaan?
Er is een topic over biologische voeding, ik weet niet of het van toepassing is maar is heel interessant als je ermee bezig bent. Topic heet biologische aardappel in de schil, oid.
Maar is het een juiste constatering dat jij ook geen medicatie wilt?
dinsdag 24 juni 2008 om 00:20
Dit verbaasd mij toch altijd in verschillende topics waar het slikken van AD ter discussie wordt genomen.
Dat er reacties worden geplaats met de mening:
Ik ben geen voorstander van het nemen van medicatie,neem ook nooit een paracetamol als ik hoofdpijn heb.
Of:als ik ziek ben neem ik ook niet snel een pilletje.
Of: ik wil geen chemische troep in mijn lijf.
Waar hebben we het dan eigenlijk over als "ziek" zijn wordt genoemd.
Griepje?
Ik ben van mening dat teveel mensen Ad slikken en zet daar ook mijn vraagtekens bij.
Het zijn inderdaad geen smarties voor als je je rot voelt.
Als we het over psychiatrische aandoeningen hebben praten we over behoorlijk ziek zijn.
Dan is het niet nemen van medicatie simpelweg geen optie.
Net als dat geen optie is bij suikerziekte,kanker,schilklierafwijking,hartkwalen etc.
Ik promoot zeer zeker niet de farmaceutica.
Echter erover praten is bij psychiatrische aandoeningen simpelweg geen weg naar genezing.
Overigens zijn de o.a gevaarlijkste medicatie gewoon bij de drogist te halen.
Dat er reacties worden geplaats met de mening:
Ik ben geen voorstander van het nemen van medicatie,neem ook nooit een paracetamol als ik hoofdpijn heb.
Of:als ik ziek ben neem ik ook niet snel een pilletje.
Of: ik wil geen chemische troep in mijn lijf.
Waar hebben we het dan eigenlijk over als "ziek" zijn wordt genoemd.
Griepje?
Ik ben van mening dat teveel mensen Ad slikken en zet daar ook mijn vraagtekens bij.
Het zijn inderdaad geen smarties voor als je je rot voelt.
Als we het over psychiatrische aandoeningen hebben praten we over behoorlijk ziek zijn.
Dan is het niet nemen van medicatie simpelweg geen optie.
Net als dat geen optie is bij suikerziekte,kanker,schilklierafwijking,hartkwalen etc.
Ik promoot zeer zeker niet de farmaceutica.
Echter erover praten is bij psychiatrische aandoeningen simpelweg geen weg naar genezing.
Overigens zijn de o.a gevaarlijkste medicatie gewoon bij de drogist te halen.
dinsdag 24 juni 2008 om 00:23
dinsdag 24 juni 2008 om 00:37
dinsdag 24 juni 2008 om 06:47
Ik ben het helemaal met je eens. Ik wil de mensen nog wel eens zien die een levensbedreigende ziekte hebben en pilletjes weigeren. De vergelijking maken met een asperine en hoofdpijn, wat een lachertje! Was een depressie maar van de zelfde zwaarte als wanneer je eens een keertje hoofdpijn hebt.
Maar het gaat over je léven! En dat je zo ziek bent dat het je niets meer waard is. Als Ad je kan helpen dat hele kleine zetje in de rug te geven om te blijven gaan, om te je te redden van een doodswens, dan zie ik niet wat daar op tegen zou kunnen zijn.
Ik ben ook van mening dat er te snel AD wordt voorgeschreven voor mensen met een lichte depressie, maar er is ook een groep mensen die erdoor 'gered' worden. Die door de AD de stap om in therapie te gaan kunnen nemen bijv en zo verder kunnen worden geholpen.
Om terug te komen op de vraag van Digi; waarom nemen mensen geen pillen?
omdat ze niet diep genoeg in de shit zitten.
dinsdag 24 juni 2008 om 09:33
Ben ik met je eens, Boompje. Twee zelfmoordpogingen en een verminkte linkerarm rijker, ben ik blij dat ik het juiste middel heb gevonden. Helaas gebeurde dat niet eerder, want dan was al die ellende voor mij en de mensen om mij heen, bespaard gebleven. Ik erken dat ik echt zwaar ziek ben, en dat is niet overdreven. En zo zijn er talloze andere mensen die ziek zijn (net zoals de schizo in het ziekenhuis die de duivel steeds zag en helemaal opging in z'n magische denken). Als ik een milde depressie zou krijgen, zou IK in ieder geval weer aan de medicatie gaan, om een zware depressie te voorkomen. Ik begrijp dat mensen het liever zelf willen doen, maar kom op, een gebroken been zet je toch ook in het gips om het te laten herstellen?
Ik denk echt dat de mensen die er op eigen houtje uit zijn gekomen, inderdaad niet bodemloos diep hebben gezeten.
Ik denk echt dat de mensen die er op eigen houtje uit zijn gekomen, inderdaad niet bodemloos diep hebben gezeten.
dinsdag 24 juni 2008 om 09:36
dinsdag 24 juni 2008 om 09:39
Hoi, heb je berichtje gezien, bedankt daarvoor. Maar ik heb al sinds lange tijd geen contacten meer met forummers, prive. Heb niet zulke goede ervaringen en wil daarom alleen nog maar lezen en posten, hoop dat je dit begrijpt. Heeft niks met jou te maken hoor! Want had ook van iemand anders een berichtje gekregen en hoe leuk ik het ook vind, ik heb besloten om daar niks mee te doen.
dinsdag 24 juni 2008 om 09:41
Ik poetste mijn tanden zelfs niet meer en ging enkel nog naar de nachtwinkel om wat te eten te halen. Ik woog 46 kilo bij 1.70m en kon alleen maar snijden, huilen en iedereen uitschelden dat ze moesten oprotten. Ik heb geprobeerd een einde aan mijn leven te maken, bijna succesvol. Daar kom je gewoon niet uit zonder medicatie. Het was net die ene stap die ik nog kon zetten, de gang naar de psychiater. Dan ben ik kennelijk een watje dat ik er niet zelf uit ben gekomen, maar boeiend. Ik heb een zware persoonlijkheidsstoornis en daar kom je echt niet uit zonder medicatie. Niet een deel van jezelf functioneert niet goed, je hele zijn is naar de tyfus. En als zo'n simpel pilletje mijn symptomen weghaalt, God, wat ben ik dan blij. Al leef ik er twintig jaar korter door, dat kan me niet schelen. Dan heb ik wel 15 jaar een goed leven gehad.
dinsdag 24 juni 2008 om 09:42
Met alle respect en begrip voor je situatie, maar ik denk dat het erg lastig om te beoordelen is, hoe diep iemand heeft gezeten/zit. Ik weet van mezelf dat ik heel diep heb gezeten, en toch neem ik die AD liever niet. Dat is een keuze, net zoals het dus ook een keuze zou zijn als het minder goed met me afloopt. Is dan alleen aan mezelf te wijten, maar zolang ik nog een lichtpuntje zie en geloof dat ik het zelf aankan, doe ik het op die manier.
Het is gewoon onmogelijk om je eigen pijn te vergelijken met die van een ander, kun je nooit over oordelen. Daarom is het ook niet te veroordelen dat een ander juist wel/niet voor medicatie kiest.
dinsdag 24 juni 2008 om 09:44
Sja, maar iemand met zelfmoordneigingen en de bereidheid ze uit te voeren, daar moet op korte termijn iets mee gebeuren. Ik zag geen enkel lichtpuntje meer, wilde enkel nog maar dood. En om mezelf voor die gedachten af te straffen of nog gevoel te kunnen hebben, sneed ik heel mijn arm aan gort. Ik heb ook wel dingen geprobeerd als een lichtlamp, creatieve therapie en meer van die dingen, maar een psychiater met kennis van medicatie en die zelf ook nog psychotherapie aanbiedt, was voor mij het beste.
dinsdag 24 juni 2008 om 09:50
Ik heb in die slechte periode wel AD genomen, maar op grond van die ervaring zeg ik er nu nee tegen. Omdat ik nu beter herken wat er speelt, en hoe ik dat moet veranderen. Krijg steeds meer inzicht in hoe het bij mij werkt, wat mijn valkuilen zijn en heb nu ook sneller aan de bel getrokken. Toendertijd kon en wilde ik het niet erkennen en dacht ik geen hulp nodig te hebben, ik ging maar door. Nog meer over die grenzen heen. Totdat ik lichamelijk en geestelijk helemaal op was. Alsof je er niet echt bent. Het heeft jaren gekost om beter te worden. Maar er is dus een leerproces geweest, zo blijkt nu, want deze keer ben ik er op tijd bij. En zit ik veel minder diep, maar er is nog werk te doen.
dinsdag 24 juni 2008 om 09:59
Digitalis, ik weet hoe erg die gedachten zijn. En het is zeer ernstig inderdaad. Ik heb een moeder die al haar hele leven psychiatrisch ziek is, met allerlei stoornissen. Ik heb van heel dichtbij de ellende die zij doormaakte, moeten meemaken. Voor mezelf wist ik al heel snel; wat er ook gebeurd, zo ver laat ik het niet komen. Ik vecht ertegen en gelukkig ben ik erg sterk, en zij was dat niet. Klinkt misschien raar, omdat je denkt dat je daar geen keuze in hebt. Je kunt nl de juiste keuzes maken die ervoor zorgen dat je niet nog dieper wegglijdt. Je creert je eigen (on)mogelijkheden. Oorzaak en gevolg. Als je keuzes maakt waarbij je je niet happy voelt, dan werkt dat door op je gemoedstoestand. Voor mijn moeder gold dat ze haar hele leven de verkeerde keuzes maakte en niet wist, hoe ze dat anders kon doen. Ik heb die kennis/kracht gelukkig wel, ik ken de weg naar de hulpverlening, denk na over mijn situatie en kan die wensen of ideeen omzetten naar actie. Zij kon dat allemaal niet. Ik kan denken, dit is te zwaar, ik ben te moe, maar ik wil er niet aan toegeven. Er niet in blijven hangen, dat is een keuze. En niet de makkelijkste, je moet er doorheen. Mbv hulpmiddelen (in jouw geval medicatie) moet er een stuk te te verbeteren zijn in je situatie, zodat die niet meer uitzichtloos lijkt.
