Psyche
alle pijlers
Wanneer stop je met redden.............
zaterdag 2 februari 2008 om 10:40
Hoi allemaal,
Ja, bedankt Iris, het gaat wel weer wat beter.
Zeker een vreemde week voor jou.
Goed geantwoord aan de politie hoe jij erover denkt, ach je hebt je gedachten natuurlijk wel dat hij.........maar bewezen is er niks en het ging tussen de politie en jou om elkaar op de hoogte te houden.
Van dat geld vind ik dat ook maar een raar zaakje, of het moet zo zijn dat hij maar een bepaald bedrag mag verdienen ivm uitkering en dus het teveel verdiende geld ergens anders geparkeerd wordt.
Laat dat maar een zaak tussen hem en zn baas zijn.
Volgens mij ben je al bezig aan het afstand nemen, goed zo, op een moment komt het ook je strot uit en ik vind dat bij jullie er veel hulpverlening is. Mij lijkt het juist heerlijk om eens met mensen te praten die zijn situatie kennen, maar als je het al zo lang doet als jij en nog geen aktie....ja dan zou ik er ook genoeg van krijgen.
Waar ik zo mee zit is dat ik vreselijk de pest heb aan mn zoon, terecht zullen de lezers wel zeggen, maar ik ben die " andere" zoon helemaal kwijt, ik kan er geen liefde voor opbrengen en dat nekt me.
Hij staat ingeschreven voor een woning: ik heb er geen vertrouwen in (dat zeg ik niet natuurlijk tegen hem) gezien zn levenswijze.
Het liefst zou ik voor hem blijven zorgen, terwijl het juist goed is dat hij zn verantwoordelijkheden pakt (en misschien zn kop stoot). Dus het is heel tegenstrijdig allemaal en daar kom ik niet uit.
Dan hebben we nog een zoon waar het goed mee loopt, alhoewel je niet in de toekomst kan kijken, zo reel kan ik wel zijn en daar kan ik gewoon van houden.
Voor mn andere zoon ben ik mn liefde kwijt en dat benauwd me.
Ben bang dat hij dat merkt en nog verder van ons af gaat staan.
Dus ik zit hier vreselijk mee.
Komt dit nog terug of zal ik mn verdere leven altijd iets blijven houden van achterdocht.
Sorry, wat warrelig geschreven allemaal, maar misschien hrkeen sommigen dit wel.
Allemaal het beste toegewenst
Ja, bedankt Iris, het gaat wel weer wat beter.
Zeker een vreemde week voor jou.
Goed geantwoord aan de politie hoe jij erover denkt, ach je hebt je gedachten natuurlijk wel dat hij.........maar bewezen is er niks en het ging tussen de politie en jou om elkaar op de hoogte te houden.
Van dat geld vind ik dat ook maar een raar zaakje, of het moet zo zijn dat hij maar een bepaald bedrag mag verdienen ivm uitkering en dus het teveel verdiende geld ergens anders geparkeerd wordt.
Laat dat maar een zaak tussen hem en zn baas zijn.
Volgens mij ben je al bezig aan het afstand nemen, goed zo, op een moment komt het ook je strot uit en ik vind dat bij jullie er veel hulpverlening is. Mij lijkt het juist heerlijk om eens met mensen te praten die zijn situatie kennen, maar als je het al zo lang doet als jij en nog geen aktie....ja dan zou ik er ook genoeg van krijgen.
Waar ik zo mee zit is dat ik vreselijk de pest heb aan mn zoon, terecht zullen de lezers wel zeggen, maar ik ben die " andere" zoon helemaal kwijt, ik kan er geen liefde voor opbrengen en dat nekt me.
Hij staat ingeschreven voor een woning: ik heb er geen vertrouwen in (dat zeg ik niet natuurlijk tegen hem) gezien zn levenswijze.
Het liefst zou ik voor hem blijven zorgen, terwijl het juist goed is dat hij zn verantwoordelijkheden pakt (en misschien zn kop stoot). Dus het is heel tegenstrijdig allemaal en daar kom ik niet uit.
Dan hebben we nog een zoon waar het goed mee loopt, alhoewel je niet in de toekomst kan kijken, zo reel kan ik wel zijn en daar kan ik gewoon van houden.
Voor mn andere zoon ben ik mn liefde kwijt en dat benauwd me.
Ben bang dat hij dat merkt en nog verder van ons af gaat staan.
Dus ik zit hier vreselijk mee.
Komt dit nog terug of zal ik mn verdere leven altijd iets blijven houden van achterdocht.
Sorry, wat warrelig geschreven allemaal, maar misschien hrkeen sommigen dit wel.
Allemaal het beste toegewenst
zaterdag 2 februari 2008 om 12:25
Riet, dat is heel menselijk hoor dat je het momenteel zo voelt. Inderdaad heel tegenstrijdig allemaal en ja, je voelt je daar als moeder zijnde heel schuldig over. Ik had het toen zoon nog thuis woonde. Dan dacht ik als ik hem zag "pff daar is ie weer". Dat merkte hij natuurlijk ook en dan voelde ik me mega-schuldig. Maar goed, we zijn allemaal maar mensen en als iemand alleen maar problemen oplevert....Ik heb het hem later proberen uit te leggen en zal het nog wel eens doen bij gelegenheid. Op dit moment mag ik niet klagen. Ik vind het gezellig als hij hier is en hij doet ook op zijn manier zijn best. Hij is nog gekomen later, ik had het eten bewaard. Andijviestamppot om 21.30 uur. Zijn ontbijt....
Iris. Zo herkenbaar. En inderdaad: Geen woorden, maar daden! Op een gegeven moment is alles wel besproken en moet er aktie komen.
Goed dat je toch afstand neemt en het niet meer zo laat binnen komen bij jezelf. Ga zo door hoor.
Spammie, goed dat je die beslissing hebt genomen en het zoveel rust geeft.
Moeders en meelezers. De zon schijnt. Laten we ons gezicht er naar wenden, dan valt de schaduw achter ons.
Fijn weekend allemaal.
Iris. Zo herkenbaar. En inderdaad: Geen woorden, maar daden! Op een gegeven moment is alles wel besproken en moet er aktie komen.
Goed dat je toch afstand neemt en het niet meer zo laat binnen komen bij jezelf. Ga zo door hoor.
Spammie, goed dat je die beslissing hebt genomen en het zoveel rust geeft.
Moeders en meelezers. De zon schijnt. Laten we ons gezicht er naar wenden, dan valt de schaduw achter ons.
Fijn weekend allemaal.
zaterdag 2 februari 2008 om 13:27
Verstandelijk kan ik dat wel beredeneren hoe het komt, maar aan de andere kant ben ik bang dat houdenvan-gevoel niet meer terug te krijgen.
Dus zal hij het aan mn houding ook wel merken (als hij eens komt), maar ja zoals al gezegd is: iemand die maar voor problemen zorgt daar ben je niet blij mee.
Kijk, Monissa, bij jou kan je merken dat je zoon zn best doet als hij thuis is.
Wijze en ware woorden van Spammie, nogmaals verstandelijk weet ik het wel, maar krijg het gevoel niet op 1 lijn.
Moet mezelf maar tijd gunnen, denk ik.
Heerlijk dat het zonnig weer is ga zo ook naar buiten.
Groetjes
Dus zal hij het aan mn houding ook wel merken (als hij eens komt), maar ja zoals al gezegd is: iemand die maar voor problemen zorgt daar ben je niet blij mee.
Kijk, Monissa, bij jou kan je merken dat je zoon zn best doet als hij thuis is.
Wijze en ware woorden van Spammie, nogmaals verstandelijk weet ik het wel, maar krijg het gevoel niet op 1 lijn.
Moet mezelf maar tijd gunnen, denk ik.
Heerlijk dat het zonnig weer is ga zo ook naar buiten.
Groetjes
dinsdag 5 februari 2008 om 18:00
Ja moeders, hier ben ik weer eens.
Kreeg een brief onder ogen van uitzendbureau dat hij op zn werk al een paar x gewaarschuwd is geweest betr zn houding.(machogedrag)
Dus het gaat lekker maar niet heus.
Heb echt de laatste tijd gedacht dat hij wel veranderd zou zijn, op zn vorige werk is hij ook al een paar x gewaarschuwd (te laat komen ed) en dan denk je dat ie daar wel mee leert.
Hoe stom kan iemand zijn?
Ben zo teleurgesteld en kwaad en verdrietig tegelijk, het valt me rauw op mn dak.
Kunnen ze wel zeggen dat is jouw verantwoordelijkheid niet en dat is ook zo, maar echt, heb het gevoel dat hij nog niks is opgeschoten.
Wat een ()*&%#^*
Kreeg een brief onder ogen van uitzendbureau dat hij op zn werk al een paar x gewaarschuwd is geweest betr zn houding.(machogedrag)
Dus het gaat lekker maar niet heus.
Heb echt de laatste tijd gedacht dat hij wel veranderd zou zijn, op zn vorige werk is hij ook al een paar x gewaarschuwd (te laat komen ed) en dan denk je dat ie daar wel mee leert.
Hoe stom kan iemand zijn?
Ben zo teleurgesteld en kwaad en verdrietig tegelijk, het valt me rauw op mn dak.
Kunnen ze wel zeggen dat is jouw verantwoordelijkheid niet en dat is ook zo, maar echt, heb het gevoel dat hij nog niks is opgeschoten.
Wat een ()*&%#^*
dinsdag 5 februari 2008 om 21:33
Ach Iris, natuurlijk heb je gelijk dat het ons niet helpt om ook hun pijn te voelen en het hun keus is om zo te willen leven.
En uiteindelijk....er is hulp genoeg hoor voor hun, nog meer dan voor ons.
Het is ook allemaal zo tegenstrijdig; je wilt ze niet in de goot zien belanden en toch moet het eerst gebeuren wil er wat positiefs gaan gebeuren.
Maar dan denk ik hoe ver moet een mens zinken, dacht dat hij het kwartje nou wel eens had horen vallen: als je ouders je niet meer thuis willen hebben.
En ik denk wel dat hij pijn heeft en zodoende met een masker oploopt= machogedrag, stoer, wie kan me wat maken. Tis geen excuus voor zn daden.
Ondanks dat ik nog niks erover gezegd heb thuis, merkte mn andere zoon toch wat , tja, lichaamstaal en omdat er iets tegenzat bij hem en emotioneel daaronder was kwam het gesprek op zn broer, tranen, dat hij toch geen broer had.
Gezegd dat hij recht op dit verdriet mag hebben , dat het voor hem ook niet makkelijk is.Dat er voor oudere broer iets sterker is dan liefde voor broer(tje) en dat dat nog steeds wint.
Daarom moeten we het voor de broers of zusters ook niet onderschatten.
Ja meid, herkenbaar dus ook, van die liefde niet meer voelen, enfin ik ben nog steeds zo kwaad dat ik weetnietwat zou doen als hij opeens voor me staat.
En uiteindelijk....er is hulp genoeg hoor voor hun, nog meer dan voor ons.
Het is ook allemaal zo tegenstrijdig; je wilt ze niet in de goot zien belanden en toch moet het eerst gebeuren wil er wat positiefs gaan gebeuren.
Maar dan denk ik hoe ver moet een mens zinken, dacht dat hij het kwartje nou wel eens had horen vallen: als je ouders je niet meer thuis willen hebben.
En ik denk wel dat hij pijn heeft en zodoende met een masker oploopt= machogedrag, stoer, wie kan me wat maken. Tis geen excuus voor zn daden.
Ondanks dat ik nog niks erover gezegd heb thuis, merkte mn andere zoon toch wat , tja, lichaamstaal en omdat er iets tegenzat bij hem en emotioneel daaronder was kwam het gesprek op zn broer, tranen, dat hij toch geen broer had.
Gezegd dat hij recht op dit verdriet mag hebben , dat het voor hem ook niet makkelijk is.Dat er voor oudere broer iets sterker is dan liefde voor broer(tje) en dat dat nog steeds wint.
Daarom moeten we het voor de broers of zusters ook niet onderschatten.
Ja meid, herkenbaar dus ook, van die liefde niet meer voelen, enfin ik ben nog steeds zo kwaad dat ik weetnietwat zou doen als hij opeens voor me staat.
donderdag 7 februari 2008 om 10:39
Hoi,
Ben gisteren naar een praatgroep geweest van mensen die iemand hebben die verslaafd is(partner, kind) en toen iemand haar verhaak deed, in dit geval over een partner met wel een andere verslaving dan mijn zoon werd ik toch woest van binnen (ben even weggegaan)
Woest werd ik door onze onmacht en verdriet; dat ze je zulke dingen flikken, dat ons leven zo verpest wordt.
Maar ik heb daar ook aangekaart dat ik gesprekken wil van 1 tot 1, wat ze aanraden bij wie of welke hulpinstantie en ik kan daar ook terecht en ook bij diegene bij wie het bij mij goed klikt. Dat laatste is al een geruststelling.
Want ik blijf het maar opkroppen, wil er niemand anders mee belasten (thuis), is ook niet goed, maar hopelijk zal ik daar handvaten krijgen om er wel meer mee naar buiten te komen. Want het gekke is dat ik weet dat het MIJN keus niet is, maar de schaamte he.
Ook kwam uit het gesprek naar voren dat ik zo teleurgesteld was nadat ik die brief had gelezen en gelijk weer in een dip zat, dat het feit dat hij nog werkte het enige was waar ik trots op was en aangezien hij daar problemen veroorzaakt dat nu bij me weg is.
Nu hebben we binnenkort een verjaardag thuis, eerst dacht ik als hij ook maar komt, maar nu kan ik zn kop even niet meer zien.
Hoe is het met jullie?
Ben gisteren naar een praatgroep geweest van mensen die iemand hebben die verslaafd is(partner, kind) en toen iemand haar verhaak deed, in dit geval over een partner met wel een andere verslaving dan mijn zoon werd ik toch woest van binnen (ben even weggegaan)
Woest werd ik door onze onmacht en verdriet; dat ze je zulke dingen flikken, dat ons leven zo verpest wordt.
Maar ik heb daar ook aangekaart dat ik gesprekken wil van 1 tot 1, wat ze aanraden bij wie of welke hulpinstantie en ik kan daar ook terecht en ook bij diegene bij wie het bij mij goed klikt. Dat laatste is al een geruststelling.
Want ik blijf het maar opkroppen, wil er niemand anders mee belasten (thuis), is ook niet goed, maar hopelijk zal ik daar handvaten krijgen om er wel meer mee naar buiten te komen. Want het gekke is dat ik weet dat het MIJN keus niet is, maar de schaamte he.
Ook kwam uit het gesprek naar voren dat ik zo teleurgesteld was nadat ik die brief had gelezen en gelijk weer in een dip zat, dat het feit dat hij nog werkte het enige was waar ik trots op was en aangezien hij daar problemen veroorzaakt dat nu bij me weg is.
Nu hebben we binnenkort een verjaardag thuis, eerst dacht ik als hij ook maar komt, maar nu kan ik zn kop even niet meer zien.
Hoe is het met jullie?
donderdag 14 februari 2008 om 00:22
Lieve lieve allerliefste Lin. Ik las je ergens anders en ik dacht "is dat onze Lin?". Terug naar hier en voor de zekerheid even gekeken, en ja hoor, het is "onze Lin". Meissie meissie toch, ik moest er gewoon even van huilen, wat jij op je dak krijgt. Als ik iets voor je kan doen, laat het me weten, voor de rest, veel liefde en hou je staande.
Hele hele dikke kuss van mij
Hele hele dikke kuss van mij
vrijdag 15 februari 2008 om 00:13
dank je lieve prada...dan snap je dat ik ook zorg om mijn zoon heb (ligt trouwens akelig te hoesten). Ik heb hier een tijdje niet geschreven omdat mijn borderlineproblematiek de overhand had. Betekent niet dat ik niet weet hoe moeilijk het ook voor jullie is. Liefde is een gek ding......het zorgt dat je de meest mooie dingen kunt doen en de meest diepe wanhoop kunt voelen. Vergis je niet in hoeveel ik van mijn zoon en van mijn vriend hou. Het laatste wat ik wil is onmogelijke keuzes maken. Ik wil zo graag gelukkig zijn met de mensen die mij het meest na staan, en toch moet ik onmogelijke keuzes maken.
Nogmaals bedankt voor je hartverwarmende reactie.....
Nogmaals bedankt voor je hartverwarmende reactie.....
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
vrijdag 15 februari 2008 om 15:37
Lin, heel veel sterkte de komende tijd en een dikke
Hier redelijk rustig, zij het dat zoon de 2e afspraak met psych. ook niet is nagekomen. Pffff. Sprak vanmorgen nog met zijn pa, die had het erover vanaf nu helemaal niets meer voor hem te regelen, hem flink op zijn bek te laten gaan....Volgens hem het enige wat waarschijnlijk wel helpt. We zien wel weer.
Hoe is het met jullie verder?
Hier redelijk rustig, zij het dat zoon de 2e afspraak met psych. ook niet is nagekomen. Pffff. Sprak vanmorgen nog met zijn pa, die had het erover vanaf nu helemaal niets meer voor hem te regelen, hem flink op zijn bek te laten gaan....Volgens hem het enige wat waarschijnlijk wel helpt. We zien wel weer.
Hoe is het met jullie verder?
zondag 17 februari 2008 om 12:11
Sorry, lieve allemaal, maar ik ben zo vreselijk moe.
Had vorige week een verjaardag en het lijkt wel of ik op mn laatste eindje leef.
sAvonds val ik nog voor achten op de bank in slaap, wodt tegen twaalven wakker, zit nog een uurtje en dan naar boven. Ik ben gewoon op.
Wat positief was is dat zoon smiddags op mn verjaardag kwam en 2 planten meenam (het gaat niet om die planten, maar was wel leuk) heeft meegegeten en is naar boven gegaan om tv te kijken en daarna in slaap gevallen, hij wilde daarna weer naar zn opvangadresje, terwijl ik alvast een noodbed had opgemaakt. Geeft nikx, is zijn keus.
Nu is er vandaag een famililelid jarig waar hij ook voor uitgenodigd is, dus ben benieuwd.
Maar ik wil mn slaapritme veranderen, dat gaat op een gegeven moment niet goed zo.
Tjhee, Monissa, zit je weer in een spagaat, zo gaat het nu altijd, weer afwachten hoe ze het oppikken, weer denken: misschien eerst eens op je bek, heftig weer.
En dan Lins verhaal, wat een onmogelijke situatie.
Lin, als je hier ook nog komt, veel sterkte, ik hoop dat er voor jou gauw een plaatsje komt, dit is killing voor jou, je moet daar echt weg, misschien Leger des Heils bellen, ik noem maar een zijstraat.
Lieverd, je bent sterk, dit gun ik dus niemand, heel veel sterkte toegewenst, ook voor je zoon.
Had vorige week een verjaardag en het lijkt wel of ik op mn laatste eindje leef.
sAvonds val ik nog voor achten op de bank in slaap, wodt tegen twaalven wakker, zit nog een uurtje en dan naar boven. Ik ben gewoon op.
Wat positief was is dat zoon smiddags op mn verjaardag kwam en 2 planten meenam (het gaat niet om die planten, maar was wel leuk) heeft meegegeten en is naar boven gegaan om tv te kijken en daarna in slaap gevallen, hij wilde daarna weer naar zn opvangadresje, terwijl ik alvast een noodbed had opgemaakt. Geeft nikx, is zijn keus.
Nu is er vandaag een famililelid jarig waar hij ook voor uitgenodigd is, dus ben benieuwd.
Maar ik wil mn slaapritme veranderen, dat gaat op een gegeven moment niet goed zo.
Tjhee, Monissa, zit je weer in een spagaat, zo gaat het nu altijd, weer afwachten hoe ze het oppikken, weer denken: misschien eerst eens op je bek, heftig weer.
En dan Lins verhaal, wat een onmogelijke situatie.
Lin, als je hier ook nog komt, veel sterkte, ik hoop dat er voor jou gauw een plaatsje komt, dit is killing voor jou, je moet daar echt weg, misschien Leger des Heils bellen, ik noem maar een zijstraat.
Lieverd, je bent sterk, dit gun ik dus niemand, heel veel sterkte toegewenst, ook voor je zoon.
zondag 17 februari 2008 om 23:14
Lieve meisjes. Nog steeds niet de moed om verder te schrijven, maar ik lees jullie wel en denk aan jullie. Echt waar. Ik heb een vraag voor Bopine. Waar is de zoon van Lin gebleven, nog steeds thuis? Of is daar een andere oplossing voor gevonden. Misschien wil je me mailen waar Lin is. Ik las dat ze verder niemand heeft, dan kan ik haar een bezoekje brengen als ze dat leuk vindt. Afstand is geen probleem. Mail me maar als je wilt op .......................
zondag 17 februari 2008 om 23:26
hoi prada, Je snapt dat het moeilijk is om persoonlijke vragen te beantwoorden,
Ik ken Lin 25 jaar en haar zoon dus zijn hele leven. Vandaag heb ik een paar keer contact met hem gehad, hij kan bij mij terecht maar voorlopig blijft hij waar hij is, uit eigen keuze. hij is rustig en helder. Als ik Lin spreek zal ik haar vragen of ze bezoek wil. Lief dat je zo meeleeft.
Ik ken Lin 25 jaar en haar zoon dus zijn hele leven. Vandaag heb ik een paar keer contact met hem gehad, hij kan bij mij terecht maar voorlopig blijft hij waar hij is, uit eigen keuze. hij is rustig en helder. Als ik Lin spreek zal ik haar vragen of ze bezoek wil. Lief dat je zo meeleeft.
zondag 17 februari 2008 om 23:30
Ohhh, Bopine, wat lief dat je zo snel reageert. Nee, inderdaad, peroonlijke vragen ligt altijd moeilijk. Maar vraag maar of ze het leuk vind als ik langs kom. Wil ze dat niet, dan misschien even haar adres via mail, dan kan ik in ieder geval een kaartje sturen. Nou ja, vraag maar wat ze wil, enne dank je dat je zo een goede vriendin voor haar bent. Dat heeft ze echt nodig en verdient ze ook. Een voor jou.
maandag 18 februari 2008 om 00:34
Iris, petje af dat je niet hebt toegegeven, maar meid, ik voel je pijn het niet te hebben gedaan. Dat is echt het moeilijkste wat er is. Heel veel kracht!
Riet, wat fijn voor je dat je zoon op je verjaardag was en zelfs, heel lief trouwens, kadootjes had meegenomen.
Prada, wat lief van je dat je Lin wilt bezoeken! Jij ook veel sterkte.
Bopine, zo'n vriendin als jij wenst iedereen zich. Heel veel sterkte aan Lin.
En alle anderen hier ook natuurlijk veel sterkte, kracht, wijsheid en ook niet vergeten, liefde, gezelligheid en humor.
Riet, wat fijn voor je dat je zoon op je verjaardag was en zelfs, heel lief trouwens, kadootjes had meegenomen.
Prada, wat lief van je dat je Lin wilt bezoeken! Jij ook veel sterkte.
Bopine, zo'n vriendin als jij wenst iedereen zich. Heel veel sterkte aan Lin.
En alle anderen hier ook natuurlijk veel sterkte, kracht, wijsheid en ook niet vergeten, liefde, gezelligheid en humor.
maandag 18 februari 2008 om 18:30
Iris, hoe raar het ook klinkt: je BENT hem wel aan het helpen.
Alleen is het niet op de manier die bij " gewone" mensen gebruikelijk is.
Alles geef je aan hem: eten, drinken, je tijd, een uitgang voor zn problemen, alles....behalve juist die dingen die zo slecht voor hem zijn.
En dan is het nog een gevecht met jezelf om geen geld te geven.
Wat ben je duidelijk om je grenzen aan te geven: alles kun je van me krijgen en doe ik voor/met je, maar die zooi, nee, daar werk ik uit liefde niet aan mee.
Wat is het moeilijk voor je en wat ben je sterk!Petje af.
Ik hoop dat als ik echt ook voor deze keus gesteld zou worden net zo sterk en duidelijk als jou zal zijn.
Dus je moet je niet slecht voelen dat je hem niet helpt (op de manier die hij zou willen) je bent juist hartstikke goed bezig en je man ook!
Hoop dat Lin vandaag weer wat op de rails wordt gezet en ze op die manier een plekje voor zichzelf en haar zoon kan krijgen.
Fijn om te lezen dat ze zo'n goede vriendin aan Bopine heeft.
Wens haar sterkte van mij, Bopine. (als je wilt)
Wel, zoon is niet op komen dagen gisterenmiddag, gezellig maar niet heus, zit je met de hele family bij elkaar, behalve........
Tja, het is niet anders, maar ik miste hem, vind dat hij er ook bij hoort, maar hij zal er zelf dus anders over denken.
Prada, jij ook sterkte en alle anderen ook.
Alleen is het niet op de manier die bij " gewone" mensen gebruikelijk is.
Alles geef je aan hem: eten, drinken, je tijd, een uitgang voor zn problemen, alles....behalve juist die dingen die zo slecht voor hem zijn.
En dan is het nog een gevecht met jezelf om geen geld te geven.
Wat ben je duidelijk om je grenzen aan te geven: alles kun je van me krijgen en doe ik voor/met je, maar die zooi, nee, daar werk ik uit liefde niet aan mee.
Wat is het moeilijk voor je en wat ben je sterk!Petje af.
Ik hoop dat als ik echt ook voor deze keus gesteld zou worden net zo sterk en duidelijk als jou zal zijn.
Dus je moet je niet slecht voelen dat je hem niet helpt (op de manier die hij zou willen) je bent juist hartstikke goed bezig en je man ook!
Hoop dat Lin vandaag weer wat op de rails wordt gezet en ze op die manier een plekje voor zichzelf en haar zoon kan krijgen.
Fijn om te lezen dat ze zo'n goede vriendin aan Bopine heeft.
Wens haar sterkte van mij, Bopine. (als je wilt)
Wel, zoon is niet op komen dagen gisterenmiddag, gezellig maar niet heus, zit je met de hele family bij elkaar, behalve........
Tja, het is niet anders, maar ik miste hem, vind dat hij er ook bij hoort, maar hij zal er zelf dus anders over denken.
Prada, jij ook sterkte en alle anderen ook.
woensdag 20 februari 2008 om 13:56
Gisteren heb ik zoon nog gebeld dat ik (en de anderen)hem gemist hadden. Wel had ik zn voicemail ingesproken.
Maar die luistert hij niet af als het een geheim nummer is, zei hij (?)
En hij had geen vervoer.
Maar daar had ik juist overgebeld.
Dan is het fijn dat ik in een gespreksgroep zit, want daar relativeerde men , dat het voor hem best moeilijk is, daar waar mensen zijn, die of een (nieuwe) relatie hebben of hun leventje op de rails hebben confronterend voor hem is.
En dus dat hij die smoesjes gebruikt, want hij wist toch ook dat als hij even belt er mee ereden kan worden.
Wat ik een aanrader vind en geloof me, ik heb er lang tegenaan lopen hikken is dat ik zo nu en dan in een schriftje wat opschrijf. tGekke is dat het niet altijd over zoon gaat, gewoon schrijven wat er in me op komt.
Daarna voel ik me zo rustig (doe ik voor naar bed gaan) dus dat komt mn nachtrust ook ten goede!
Iris, gaat het weer een beetje?
Maar die luistert hij niet af als het een geheim nummer is, zei hij (?)
En hij had geen vervoer.
Maar daar had ik juist overgebeld.
Dan is het fijn dat ik in een gespreksgroep zit, want daar relativeerde men , dat het voor hem best moeilijk is, daar waar mensen zijn, die of een (nieuwe) relatie hebben of hun leventje op de rails hebben confronterend voor hem is.
En dus dat hij die smoesjes gebruikt, want hij wist toch ook dat als hij even belt er mee ereden kan worden.
Wat ik een aanrader vind en geloof me, ik heb er lang tegenaan lopen hikken is dat ik zo nu en dan in een schriftje wat opschrijf. tGekke is dat het niet altijd over zoon gaat, gewoon schrijven wat er in me op komt.
Daarna voel ik me zo rustig (doe ik voor naar bed gaan) dus dat komt mn nachtrust ook ten goede!
Iris, gaat het weer een beetje?
woensdag 20 februari 2008 om 23:38
Lieve Lin,
Ik denk dat je de juiste beslissing hebt genomen.
Sorry, als ik bot overkom, maar wat ik op het andere forum las, daar ben ik erg van geschrokken en vond hem jou niet waard. Natuurlijk doet het zeer en had je het graag anders gewild, maar dit is geen leven voor jou.
Meid, je zou er totaal aan kapot zijn gegaan, hopelijk ben je er op tijd mee gestopt.
Vecht voor jezelf, Lin en voor je zoon, alleen voor jullie tweetjes, een ander kun je toch niet veranderen.
Hopelijk krijg je snel een eigen plekje,waar je niet meer afhankelijk bent van de buien van je vriend, waar je jezelf kunt zijn en met hulp je leven weer kan oppakken.
Dit gun ik jou zo!
Heel veel sterkte en een virtuele knuffel van me.
Ik denk dat je de juiste beslissing hebt genomen.
Sorry, als ik bot overkom, maar wat ik op het andere forum las, daar ben ik erg van geschrokken en vond hem jou niet waard. Natuurlijk doet het zeer en had je het graag anders gewild, maar dit is geen leven voor jou.
Meid, je zou er totaal aan kapot zijn gegaan, hopelijk ben je er op tijd mee gestopt.
Vecht voor jezelf, Lin en voor je zoon, alleen voor jullie tweetjes, een ander kun je toch niet veranderen.
Hopelijk krijg je snel een eigen plekje,waar je niet meer afhankelijk bent van de buien van je vriend, waar je jezelf kunt zijn en met hulp je leven weer kan oppakken.
Dit gun ik jou zo!
Heel veel sterkte en een virtuele knuffel van me.
