Psyche
alle pijlers
Wat heeft jou echt geholpen?
vrijdag 29 augustus 2025 om 14:20
Hallo allemaal,
Ik lees al jaren mee en mijn oude account werkt helaas niet meer, vandaar een nieuw account.
Ik heb een vraag en hoop d.m.v. het forum eens en voor altijd de doorbraak te vinden.
Al jaren kamp ik met depressieve klachten waarbij de intensiteit en impact ervan wisselend was. Verschillende soorten therapieën gehad en ook medicatie geprobeerd.
Er waren betere periodes en mindere periodes maar ondanks dat altijd maar doorgegaan (denk aan werk, beperkt deelnemen aan het sociale leven etc)
Echter ben ik door omstandigheden op een punt uitgekomen dat ik niet meer zo goed weet hoe en waarom nog verder te gaan. Begrijp me niet verkeerd, dit is geen roep voor hulp of crisisdienst, maar meer dat ik dieper dan ooit zit en mezelf afvraag wordt dit ooit nog beter.
Is dit voor iemand herkenbaar, zo ja wat heeft jouw leven in de goede zin veranderd en heeft jou eens en voor altijd uit die depressie geholpen?
~ Lizz
Ik lees al jaren mee en mijn oude account werkt helaas niet meer, vandaar een nieuw account.
Ik heb een vraag en hoop d.m.v. het forum eens en voor altijd de doorbraak te vinden.
Al jaren kamp ik met depressieve klachten waarbij de intensiteit en impact ervan wisselend was. Verschillende soorten therapieën gehad en ook medicatie geprobeerd.
Er waren betere periodes en mindere periodes maar ondanks dat altijd maar doorgegaan (denk aan werk, beperkt deelnemen aan het sociale leven etc)
Echter ben ik door omstandigheden op een punt uitgekomen dat ik niet meer zo goed weet hoe en waarom nog verder te gaan. Begrijp me niet verkeerd, dit is geen roep voor hulp of crisisdienst, maar meer dat ik dieper dan ooit zit en mezelf afvraag wordt dit ooit nog beter.
Is dit voor iemand herkenbaar, zo ja wat heeft jouw leven in de goede zin veranderd en heeft jou eens en voor altijd uit die depressie geholpen?
~ Lizz
zaterdag 30 augustus 2025 om 07:53
Wat mooi om te lezen dat je partner je hierin steunt en geen goedbedoelde adviezen meer geeft. Ik heb zelf geen partner maar herken het wel. Hoe goed bedoelt ook, de “ga even lekker naar buiten” tips gaven mij vaak ook een nog slechter gevoel. Terwijl ik echt wel wist dat het goed bedoeld was.Kingsqueen schreef: ↑30-08-2025 06:27Wat naar dat het zo frequent weer terug komt. Ik snap dat je moedeloos wordt en ook dat is de depressie. Het moedeloos zijn.
Mij en mijn partner heeft psycho-educatie geholpen. Je kunt ook een andere dierbare meenemen.
Zo kan hij mij bijstaan (niet helpen!) tijdens een depressie.
We hebben afspraken gemaakt hoe ik het liefste heb hoe hij mij bijstaat en dat is heel basaal:
Me vragen wat mijn plannen waren en wat wel en niet lukt. Kan hij iets doen wat ik zou doen?
Lukt het om op te staan? Zal ik een kop thee maken? En mij een knuffel geven en sterkte wensen als hij weggaat. Zeggen dat hij van me houdt. Vragen of ik medische hulp nodig heb.
Niet zeggen: kop op
Niet zeggen: ga anders even lekker naar buiten
Niet zeggen: probeer dit of dat
Niet zeggen: waarschijnlijk voel je je morgen beter
Dat hij nu weet en ik ook: ik kan er niks aan doen.
Tegelijk: medicatie en goede monitoring daarop.
Ik kan altijd bellen, de lijntjes met mijn behandelteam zijn heel kort. Als ik depressief ben lukt dat niet goed, maar direct als het iets beter lijkt te gaan reflecteren we wel.
Zoals bij velen is een goede dagstructuur en slaap belangrijk. Ik heb bv de afgelopen nachten minder goed geslapen. Dan ligt een depressieve episode op de loer. Ik ga vanavond, als ik weer niet goed slaap een slaappilletje nemen. Ik doe straks heel rustig aan. Ik ga naar buiten en ik ga bewegen.
Als ik depressief ben lukt dat niet meer, maar als het nog lukt doe ik het wel omdat dat me beter laat voelen.
Het is een wankel evenwicht.
Praten met dierbaren over wat een depressie is voor mij helpt me ook. Dat ze weten dat als ik (langere tijd) niet reageer het dan niet goed gaat. Dat ze geduld moeten hebben, maar dat ik het heel fijn vind als ze mij iets sturen, zoals een appje.
Ik heb me altijd verstopt en schuldig gevoeld. Dat hoeft niet meer vind ik. Als ik een afspraak afzeg omdat het slecht gaat, zeg ik dat nu. En niet meer: het komt toch niet uit, ik ben ziek geworden etc
De waarheid. En ik weet dat ik een hele leuke lieve vriendin, zus en dochter, moeder en partner ben. En dat ik het verdien om van gehouden te worden als ik me niet goed voel. (Dit vooral emotioneert me merk ik)
Het maakt dat ik me minder eenzaam voel zowel tijdens de depressie, maar ook daarna.
Ik heb ook geleerd door medicatie en het me daardoor goed voelen dat ik er niks aan kan doen dat ik depressieve aanleg heb en dat ik zeker weet dat heel veel mensen dit gevoel (of eigenlijk het hebben van geen gevoel) niet kennen. Gelukkig. Vroeger dacht ik dat iedereen weleens een mindere periode had en dat ik me aanstelde als het echt niet meer ging.
Nu weet ik dat ik me niet aanstel en dat het zwaar is om te dragen. En die wetenschap maakt het gek genoeg weer lichter.
Ik hoop dat je er wat aan hebt. Veel sterkte!!
Voor mij nu is het vooral de eenzaamheid die erin hakt. Mijn kringetje is klein en de spaarzame momenten dat ik deze personen spreek of zie wil ik niet altijd overheersen met mijn somberheid.
Nogmaals dank voor je fijne bericht.
zaterdag 30 augustus 2025 om 07:54
Wat bewegen betreft: ik denk dat het heel persoonlijk is. De druk om het gevoel te hebben te móéten bewegen lijkt me killing. Ik zou het gevoel krijgen dat de depressie mijn eigen schuld is omdat ik niet ga bewegen.
En ik kan mij ook voorstellen dat mensen niet eens kúnnen bewegen.
Mij helpt het soms, maar ik moet me er wel toe zetten. Als ik depressief ben heb ik de neiging om niets te doen: op de bank te zitten en voor me uit te staren. Maar daar ga ik me niet beter van voelen. Toch is dat soms het enige wat mogelijk is.
Het laatste half jaar heb ik dagbehandeling in deeltijd gehad. Na het overlijden van een goede vriend in september vorig jaar ging het helemaal mis, ik raakte in een complete shock, ik was verlamd en ik voelde me ontzettend schuldig. Meteen daarna volgde een plotselinge financiele aderlating, de vermissing van mijn dochter (en gelukkig is ze er weer, ze "verdween" nadat haar vriend haar verlaten had en ik ben nog nooit zó bang geweest) ), het overlijden van nog twee mensen en later het overlijden van mijn oudste hond. Terwijl ik er mentaal volledig doorheen zat volgde ramp op ramp.
Geloof me maar, ik wil(de) niet meer leven, ik stortte volledig in en nog steeds worstel ik om om te gaan met de ellende van het afgelopen jaar. Daarbij ben ook bang dat het leven zo blijft, of dat het nog ellendiger wordt.
Ik beweeg af en toe en ik werk. Maar mijn lijf doet pijn en mijn hart blijft gebroken. Bewegen helpt mij soms een beetje, maar dat is het ook.
En ik trek me buiten mijn werk vaak terug. Al probeer ik ook zo sociaal mogelijk te blijven.
En ik kan mij ook voorstellen dat mensen niet eens kúnnen bewegen.
Mij helpt het soms, maar ik moet me er wel toe zetten. Als ik depressief ben heb ik de neiging om niets te doen: op de bank te zitten en voor me uit te staren. Maar daar ga ik me niet beter van voelen. Toch is dat soms het enige wat mogelijk is.
Het laatste half jaar heb ik dagbehandeling in deeltijd gehad. Na het overlijden van een goede vriend in september vorig jaar ging het helemaal mis, ik raakte in een complete shock, ik was verlamd en ik voelde me ontzettend schuldig. Meteen daarna volgde een plotselinge financiele aderlating, de vermissing van mijn dochter (en gelukkig is ze er weer, ze "verdween" nadat haar vriend haar verlaten had en ik ben nog nooit zó bang geweest) ), het overlijden van nog twee mensen en later het overlijden van mijn oudste hond. Terwijl ik er mentaal volledig doorheen zat volgde ramp op ramp.
Geloof me maar, ik wil(de) niet meer leven, ik stortte volledig in en nog steeds worstel ik om om te gaan met de ellende van het afgelopen jaar. Daarbij ben ook bang dat het leven zo blijft, of dat het nog ellendiger wordt.
Ik beweeg af en toe en ik werk. Maar mijn lijf doet pijn en mijn hart blijft gebroken. Bewegen helpt mij soms een beetje, maar dat is het ook.
En ik trek me buiten mijn werk vaak terug. Al probeer ik ook zo sociaal mogelijk te blijven.
zaterdag 30 augustus 2025 om 07:57
Lizz schreef: ↑30-08-2025 07:53Wat mooi om te lezen dat je partner je hierin steunt en geen goedbedoelde adviezen meer geeft. Ik heb zelf geen partner maar herken het wel. Hoe goed bedoelt ook, de “ga even lekker naar buiten” tips gaven mij vaak ook een nog slechter gevoel. Terwijl ik echt wel wist dat het goed bedoeld was.
Voor mij nu is het vooral de eenzaamheid die erin hakt. Mijn kringetje is klein en de spaarzame momenten dat ik deze personen spreek of zie wil ik niet altijd overheersen met mijn somberheid.
Dat komt er ook nog bij he: je wilt andere mensen niet confronteren met je depressie. Ik mijd mensen dan ook vaak. Wat ik zo moeilijk vind is dat ik mij naar anderen anders moet voordoen dan ik me voel. Het is een soort toneelstuk dat je dan opvoert en dat kost zo ontzettend veel energie. Op deze manier ben ik wel mensen kwijtgeraakt. En ik begrijp dat heel goed.
zaterdag 30 augustus 2025 om 07:59
Klopt, ritme en regelmaat is zeker belangrijk. Ik werk dus in die zin word ik gedwongen om regelmaat te hebben.Moiren schreef: ↑30-08-2025 01:03Het belangrijkste is ritme en regelmaat.
Vaste tijd naar bed, vaste tijd op, etc.
Wat mij helpt is een weekplanning maken.
Bijvoorbeeld:
Ochtend
8.30 opstaan
Ontbijt
1 grote activiteit (bijvoorbeeld boodschappen)
rust (niet in bed of slapen): lezen, haken, puzzel
Middag
Lunch (gewoon standaard, geen pak koekjes, maar ook geen 3 gangen)
Kleine activiteit (was vouwen)
Iets doen wat ik normaal gesproken leuk vind om te doen ook al vind ik het nu niet leuk (zwemmen in de sloot langs mijn huis, puzzelen, fiets wassen).
Avond
Koken, gewoon een eenvoudige maaltijd en dat mag ook best een keer tosti’s zijn of soep uit blik)
Kleine activiteit: was in de wasmachine
22.30 klaarmaken voor bed, 23 uur slapen.
Niet te vroeg naar bed, niet te lange nachten maken.
Verder: 2x per week iets sociaals: bellen met een vriendin, thee bij de buurvrouw, praatje op het schoolplein (tenzij ik nog werk, dan is het sociaal genoeg).
En dat schrijf ik uit voor de hele week, als het echt heel slecht gaat met hulp van iemand.
Dus ritme, regelmaat, niet te hoge eisen ( je hoeft die 10km niet te roeien, 5 is ook oké, soep met een tosti is ook eten, net als spinazie uit de vriezer en macaroni uit een pakje), niet meer dan 9 uur slaap, doen wat je normaal gesproken ook leuk vindt. Plannen zorgt ervoor dat je niets steeds wat moet verzinnen en dus stil valt.
Laat je vitamine D checken.
Het is nu vooral dat alles zo zinloos voelt. Zodra ik wakker word, ik gelijk weer denk en voel, oh niet alweer zo’n dag,
Het is letterlijk overleven momenteel, en juist met de recente zomervakantie was dat extra confronterend.
Iedereen leek leuke dingen te doen, en ik zat of lag thuis op de bank. Het voelt zo zonde maar tegelijkertijd lukt het me niet om er iets aan te veranderen.
lizz wijzigde dit bericht op 30-08-2025 08:08
0.10% gewijzigd
zaterdag 30 augustus 2025 om 08:00
Of bewegen helpt is idd zeer persoonlijk.
TO vraagt om persoonlijke ervaringen, dus als mensen zeggen dat zij baat hebben bij bewegen hoor je mij niet.
Maar als TO dan schrijft dat ze weet dat bewegen helpt, dan illustreert dat precies wat er mis is. En dan reageer ik daarop.
Ik zeg dus niet dat bewegen niet helpt, daarom moet ik altijd erg lachen als iemand dan weer een linkje plaatst naar een onderzoek waarin aangetoond is dat bewegen kan helpen en de kans op een depressie kan verlagen.
Want dat is exact wat ik zeg, maar dat blijft lastig.
TO vraagt om persoonlijke ervaringen, dus als mensen zeggen dat zij baat hebben bij bewegen hoor je mij niet.
Maar als TO dan schrijft dat ze weet dat bewegen helpt, dan illustreert dat precies wat er mis is. En dan reageer ik daarop.
Ik zeg dus niet dat bewegen niet helpt, daarom moet ik altijd erg lachen als iemand dan weer een linkje plaatst naar een onderzoek waarin aangetoond is dat bewegen kan helpen en de kans op een depressie kan verlagen.
Want dat is exact wat ik zeg, maar dat blijft lastig.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zaterdag 30 augustus 2025 om 08:02
Nee, ik denk niet dat ik een burn-out heb. Mijn leven is vrij simpel en mijn werk kan wel stressvol zijn maar niet dusdanig dat ik er een burn-out van heb gekregen.Verbinder schreef: ↑30-08-2025 06:46Kan het zijn dat je een burn out hebt? Gezien je benoemt dat je altijd maar bent doorgegaan. Sommige mensen melden zich misschien ziek als het niet lekker gaat, of een extra dag vrij na een weekend om wat langer te hebben om op te laden.
Bij burn out zit er vaak een push naar jezelf om maar door te moeten gaan. Een andere benadering is geen optie.
Vaak kan erachter zitten: beantwoorden aan de buitenwereld, wat de baas wil of verwacht, of wat familie/ partner verwacht. Maar het kunnen ook eigen verwachtingen naar jezelf zijn. Dat je dus erg hard naar jezelf bent, misschien ook perfektionisme hebt.
Burn-out kan bestaan met depressie.
zaterdag 30 augustus 2025 om 08:07
Wat verdrietig Lieneke, wat heb je veel op je bordje gehad in een korte tijd,Lieneke schreef: ↑30-08-2025 07:54Wat bewegen betreft: ik denk dat het heel persoonlijk is. De druk om het gevoel te hebben te móéten bewegen lijkt me killing. Ik zou het gevoel krijgen dat de depressie mijn eigen schuld is omdat ik niet ga bewegen.
En ik kan mij ook voorstellen dat mensen niet eens kúnnen bewegen.
Mij helpt het soms, maar ik moet me er wel toe zetten. Als ik depressief ben heb ik de neiging om niets te doen: op de bank te zitten en voor me uit te staren. Maar daar ga ik me niet beter van voelen. Toch is dat soms het enige wat mogelijk is.
Het laatste half jaar heb ik dagbehandeling in deeltijd gehad. Na het overlijden van een goede vriend in september vorig jaar ging het helemaal mis, ik raakte in een complete shock, ik was verlamd en ik voelde me ontzettend schuldig. Meteen daarna volgde een plotselinge financiele aderlating, de vermissing van mijn dochter (en gelukkig is ze er weer, ze "verdween" nadat haar vriend haar verlaten had en ik ben nog nooit zó bang geweest) ), het overlijden van nog twee mensen en later het overlijden van mijn oudste hond. Terwijl ik er mentaal volledig doorheen zat volgde ramp op ramp.
Geloof me maar, ik wil(de) niet meer leven, ik stortte volledig in en nog steeds worstel ik om om te gaan met de ellende van het afgelopen jaar. Daarbij ben ook bang dat het leven zo blijft, of dat het nog ellendiger wordt.
Ik beweeg af en toe en ik werk. Maar mijn lijf doet pijn en mijn hart blijft gebroken. Bewegen helpt mij soms een beetje, maar dat is het ook.
En ik trek me buiten mijn werk vaak terug. Al probeer ik ook zo sociaal mogelijk te blijven.
Ik hoop echt dat de zon voor jou snel weer gaat schijnen.
zaterdag 30 augustus 2025 om 08:23
Solomio schreef: ↑30-08-2025 08:00Of bewegen helpt is idd zeer persoonlijk.
TO vraagt om persoonlijke ervaringen, dus als mensen zeggen dat zij baat hebben bij bewegen hoor je mij niet.
Maar als TO dan schrijft dat ze weet dat bewegen helpt, dan illustreert dat precies wat er mis is. En dan reageer ik daarop.
Ik zeg dus niet dat bewegen niet helpt, daarom moet ik altijd erg lachen als iemand dan weer een linkje plaatst naar een onderzoek waarin aangetoond is dat bewegen kan helpen en de kans op een depressie kan verlagen.
Want dat is exact wat ik zeg, maar dat blijft lastig.
Zo las ik het hoor Solomio! Ik erger me er ook aan wanneer er blij verkondigd wordt dat bewegen, met name hardlopen dé remedie tegen depressie zou zijn. Met andere woorden: als je niet gaat bewegen houd je je depressie in stand.
Ik denk dat het soms positief kan werken voor sommige mensen. Voor een ander is dat weer wat anders. En soms helpen alleen medicijnen. Ik ben voor mezelf serieus een voorstander van medicijnen omdat dat het enige is dat mij helpt in de mood te komen om ook andere mogelijkheden uit te proberen.
Zonder slaapmedicatie kan ik geen kant meer op.
Wat mij helpt is om (kleine) dromen na te jagen. Als ik bijvoorbeeld helemaal weg ben van een bepaald kledingstuk dan ga ik ernaar op zoek. Ik vind het inrichten van huizen leuk en momenteel help ik een vriend hiermee. Daarvoor gebruik ik de kringloop, de marktplaats, de Action en Ikea omdat het zo goedkoop mogelijk moet.
Zulke dingen.
En wat betreft grotere dromen: als je iets al heel lang wilt (bijvoorbeeld verhuizen naar een ander deel van het land/ buitenland) kun je uit gaan pluizen wat mogelijk is om dat doel te benaderen. Natuurlijk lukt het je niet om een droomhuis in Spanje te gaan opknappen als je depressief bent. Maar je kunt vanaf de bank of je bed wel op onderzoek gaan hoe zoiets mogelijk kan zijn. Alleen dat al geeft toch een bepaald gevoel.
Zo kocht ik lang geleden een heel goedkope stacaravan in het noordoosten van het land in plaats van een huis. En daar heb ik met de kinderen zoveel plezier van gehad.
Via het internet bezoek ik landen die ik interessant vind, in plaats van ernaartoe te reizen.
Zulke acties helpen mij wel.
Maar in echt donkere perioden zijn er geen dromen meer. Ik heb er echt medicatie voor nodig.
zaterdag 30 augustus 2025 om 08:30
Hee Liz,
Wat helpt is echt heel verschillend voor iedereen. Het is belangrijk dat je een therapeut hebt die met jou de puzzel probeert te leggen en bereid is om diagnostiek te doen en echt alle domeinen van herstel meeneemt. En dat je weet wat er 'te koop' is qua behandeling maar ook qua herstel buiten de GGZ.
Want een depressie is een ziekte waar veel factoren van invloed op kunnen zijn, maar wat bij jou van invloed is, is belangrijk.
Voor de één helpt het om eindelijk te weten dat er ook autisme, ADHD of iets dergelijks speelt en dat mee te nemen in de behandeling.
Voor de ander dat alles aan traumabehandeling gedaan is: IE, imaginaire rescripting, EMDR, op poli maar als dat niet werkt intensief klinisch. Rescripting is veel voor trauma van 'tekort' ipv 'teveel'. Dus bijvoorbeeld verwaarlozing ipv fysiek geweld. Wat heb je niét gehad zeg maar.
Mensen met depressie hebben ook vaak angstklachten, welke net een andere aanpak nodig hebben.
Qua biologische behandeling is er naast de antidepressiva de combi met lithium, combi met antipsychotica, esketamine neusspray, rTMS, ECT (electroshocktherapie), MAO-remmer antidepressivum en deep brain stimulation.
Als je onderliggend veel last hebt van een laag zelfbeeld en patronen waarbij je jezelf in de weg zit door perfectionisme, zelfopoffering, e.d. een persoonlijkheidsbehandeling. Als ambulant niet werkt, kan klinisch in bepaalde centra ook. Als individuele behandeling niet werkt dan groepstherapie of andersom.
Is je zingeving op orde, je dagelijks leven? Dus zijn de juiste personen in jouw leven aanwezig, de juiste baan in de juiste intensiteit, woning, hobby's, dieren, et cetera of loop je hierin vast? Loop je vast in connecties met anderen maken, weet je wie of wat bij jou past?
PMDD en winterdepressie, speelt dat? Slaap je goed? Zo nee, zijn deze voldoende behandeld en onderzocht? (slaapcentrum bijv)
We weten wel dat structuur en beweging voor gezondheid een onderdeel is, maar het is wel heel persoonlijk wat goed werkt.
Waardoor uiteindelijk de knop écht omging verschilt echt voor iedereen, maar het kan een hele lange zoektocht zijn.
Heel veel sterkte en ik hoop dat jij ook een keer vindt wat voor jou helpt en je wat geluk kunt vinden.
Wat helpt is echt heel verschillend voor iedereen. Het is belangrijk dat je een therapeut hebt die met jou de puzzel probeert te leggen en bereid is om diagnostiek te doen en echt alle domeinen van herstel meeneemt. En dat je weet wat er 'te koop' is qua behandeling maar ook qua herstel buiten de GGZ.
Want een depressie is een ziekte waar veel factoren van invloed op kunnen zijn, maar wat bij jou van invloed is, is belangrijk.
Voor de één helpt het om eindelijk te weten dat er ook autisme, ADHD of iets dergelijks speelt en dat mee te nemen in de behandeling.
Voor de ander dat alles aan traumabehandeling gedaan is: IE, imaginaire rescripting, EMDR, op poli maar als dat niet werkt intensief klinisch. Rescripting is veel voor trauma van 'tekort' ipv 'teveel'. Dus bijvoorbeeld verwaarlozing ipv fysiek geweld. Wat heb je niét gehad zeg maar.
Mensen met depressie hebben ook vaak angstklachten, welke net een andere aanpak nodig hebben.
Qua biologische behandeling is er naast de antidepressiva de combi met lithium, combi met antipsychotica, esketamine neusspray, rTMS, ECT (electroshocktherapie), MAO-remmer antidepressivum en deep brain stimulation.
Als je onderliggend veel last hebt van een laag zelfbeeld en patronen waarbij je jezelf in de weg zit door perfectionisme, zelfopoffering, e.d. een persoonlijkheidsbehandeling. Als ambulant niet werkt, kan klinisch in bepaalde centra ook. Als individuele behandeling niet werkt dan groepstherapie of andersom.
Is je zingeving op orde, je dagelijks leven? Dus zijn de juiste personen in jouw leven aanwezig, de juiste baan in de juiste intensiteit, woning, hobby's, dieren, et cetera of loop je hierin vast? Loop je vast in connecties met anderen maken, weet je wie of wat bij jou past?
PMDD en winterdepressie, speelt dat? Slaap je goed? Zo nee, zijn deze voldoende behandeld en onderzocht? (slaapcentrum bijv)
We weten wel dat structuur en beweging voor gezondheid een onderdeel is, maar het is wel heel persoonlijk wat goed werkt.
Waardoor uiteindelijk de knop écht omging verschilt echt voor iedereen, maar het kan een hele lange zoektocht zijn.
Heel veel sterkte en ik hoop dat jij ook een keer vindt wat voor jou helpt en je wat geluk kunt vinden.
zaterdag 30 augustus 2025 om 09:36
Wat naar TO, veel punten in je verhaal zijn herkenbaar voor mij helaas.
Wat mij vaak helpt* is een beetje in de lijn van wat Lieneke ook zegt. Het zoeken van de juiste, vooral inspirerende prikkels als het ware. Zonder dat die inspiratie ook echt tot actie moet leiden; het is al heel wat als je een beetje dopamine aangewakkerd krijgt. Al is het maar door een setje kleurpotloden uit te zoeken of proberen mee te dansen in een videoclip op YouTube van een nummer dat je stiekem heel gaaf vindt (of vond, als dat nu moeilijk is om aan te voelen).
Kan het zijn dat je een beetje onderprikkeld ben ook? Is er wat dat betreft input waar je behoefte aan heb?
Soms is het helpend om gewoon even te fantaseren. En dan dus niet in de zin van dromen en doelen (want die komen vaak meteen met een bepaalde druk), maar puur gevoelsmatig. Als je morgen álles kon doen wat je zou willen -zonder financiële, logistieke, fysieke of zelfs morele bezwaren) hoe zou die dag eruit zien?
Mijn tip is dus: probeer te zoeken naar welke factoren voor jou een klein vlammetje aan kunnen wakkeren zonder jezelf te veel druk op te leggen. Probeer aan te voelen waar nog een sprankje zingeving of enthousiasme zou kunnen zitten in je hoofd.
(Daarnaast maakt medicatie voor mij een wereld van verschil, dat is denk ik wel de grootste bepalende factor voor mij)
Wat mij vaak helpt* is een beetje in de lijn van wat Lieneke ook zegt. Het zoeken van de juiste, vooral inspirerende prikkels als het ware. Zonder dat die inspiratie ook echt tot actie moet leiden; het is al heel wat als je een beetje dopamine aangewakkerd krijgt. Al is het maar door een setje kleurpotloden uit te zoeken of proberen mee te dansen in een videoclip op YouTube van een nummer dat je stiekem heel gaaf vindt (of vond, als dat nu moeilijk is om aan te voelen).
Kan het zijn dat je een beetje onderprikkeld ben ook? Is er wat dat betreft input waar je behoefte aan heb?
Soms is het helpend om gewoon even te fantaseren. En dan dus niet in de zin van dromen en doelen (want die komen vaak meteen met een bepaalde druk), maar puur gevoelsmatig. Als je morgen álles kon doen wat je zou willen -zonder financiële, logistieke, fysieke of zelfs morele bezwaren) hoe zou die dag eruit zien?
Mijn tip is dus: probeer te zoeken naar welke factoren voor jou een klein vlammetje aan kunnen wakkeren zonder jezelf te veel druk op te leggen. Probeer aan te voelen waar nog een sprankje zingeving of enthousiasme zou kunnen zitten in je hoofd.
(Daarnaast maakt medicatie voor mij een wereld van verschil, dat is denk ik wel de grootste bepalende factor voor mij)
zaterdag 30 augustus 2025 om 09:44
Nee, maar daar is dan gelukkig weer de hulpverlening voor. Of bijvoorbeeld een partner als je die hebt.
Don’t let anyone ruin your day. It’s your day.
Ruin it yourself.
Ruin it yourself.
zaterdag 30 augustus 2025 om 09:46
Het leven is ook zinloos.Lizz schreef: ↑30-08-2025 07:59Klopt, ritme en regelmaat is zeker belangrijk. Ik werk dus in die zin word ik gedwongen om regelmaat te hebben.
Het is nu vooral dat alles zo zinloos voelt. Zodra ik wakker word, ik gelijk weer denk en voel, oh niet alweer zo’n dag,
Het is letterlijk overleven momenteel, en juist met de recente zomervakantie was dat extra confronterend.
Iedereen leek leuke dingen te doen, en ik zat of lag thuis op de bank. Het voelt zo zonde maar tegelijkertijd lukt het me niet om er iets aan te veranderen.
Die periodes zijn ruk, toch proberen met behulp van een weekplanning wél wat te doen. Want dat je het dan maar toch gedaan hebt is ook een fijn idee.
Don’t let anyone ruin your day. It’s your day.
Ruin it yourself.
Ruin it yourself.
zaterdag 30 augustus 2025 om 09:53
Maar er werkt ook niets nu per direct.
Alles wat je doet is voor de lange termijn. Dat maakt het gewoon extra extra zwaar.
Ik streep op mijn weekplanner door wat ik die dag allemaal gedaan heb en hoef ook niet per se alles te doen. Het is een fijne houvast om de dag door te komen, om niet nog ter plekke te moeten verzinnen wat te doen.
En als er dan een keer niet gestofzuigd is gaat er ook niemand dood aan. De essentie is niet helemaal stil te komen zitten/liggen, omdat dan weer in beweging komen extra zwaar is. Het is al zwaar genoeg zo.
Don’t let anyone ruin your day. It’s your day.
Ruin it yourself.
Ruin it yourself.
zaterdag 30 augustus 2025 om 10:37
Ik denk dat daar wel een groot pijnpunt zit ja.
Ook buiten mijn extra donkere periodes vind ik het lastig om iets bedenken waar ik blij van word of waar ik het gevoel heb dat ik ergens echt aan bijdraag.
Kan dan ook echt bewondering hebben voor mensen die passies hebben en deze ook uitvoeren en daarmee dan ook iets bijdragen aan de wereld/gemeenschap.
Misschien wil ik hier wel iets “te groot” maar het zo me zo fijn lijken om echt ergens blij of warm van te worden.
Hoop dat mijn verhaal een beetje duidelijk is
zaterdag 30 augustus 2025 om 10:42
Je lijkt er veel vanaf te weten. Ben je professional of (helaas) ervaringsdeskundige?It-is-joysjuhhh schreef: ↑30-08-2025 08:30Hee Liz,
Wat helpt is echt heel verschillend voor iedereen. Het is belangrijk dat je een therapeut hebt die met jou de puzzel probeert te leggen en bereid is om diagnostiek te doen en echt alle domeinen van herstel meeneemt. En dat je weet wat er 'te koop' is qua behandeling maar ook qua herstel buiten de GGZ.
Want een depressie is een ziekte waar veel factoren van invloed op kunnen zijn, maar wat bij jou van invloed is, is belangrijk.
Voor de één helpt het om eindelijk te weten dat er ook autisme, ADHD of iets dergelijks speelt en dat mee te nemen in de behandeling.
Voor de ander dat alles aan traumabehandeling gedaan is: IE, imaginaire rescripting, EMDR, op poli maar als dat niet werkt intensief klinisch. Rescripting is veel voor trauma van 'tekort' ipv 'teveel'. Dus bijvoorbeeld verwaarlozing ipv fysiek geweld. Wat heb je niét gehad zeg maar.
Mensen met depressie hebben ook vaak angstklachten, welke net een andere aanpak nodig hebben.
Qua biologische behandeling is er naast de antidepressiva de combi met lithium, combi met antipsychotica, esketamine neusspray, rTMS, ECT (electroshocktherapie), MAO-remmer antidepressivum en deep brain stimulation.
Als je onderliggend veel last hebt van een laag zelfbeeld en patronen waarbij je jezelf in de weg zit door perfectionisme, zelfopoffering, e.d. een persoonlijkheidsbehandeling. Als ambulant niet werkt, kan klinisch in bepaalde centra ook. Als individuele behandeling niet werkt dan groepstherapie of andersom.
Is je zingeving op orde, je dagelijks leven? Dus zijn de juiste personen in jouw leven aanwezig, de juiste baan in de juiste intensiteit, woning, hobby's, dieren, et cetera of loop je hierin vast? Loop je vast in connecties met anderen maken, weet je wie of wat bij jou past?
PMDD en winterdepressie, speelt dat? Slaap je goed? Zo nee, zijn deze voldoende behandeld en onderzocht? (slaapcentrum bijv)
We weten wel dat structuur en beweging voor gezondheid een onderdeel is, maar het is wel heel persoonlijk wat goed werkt.
Waardoor uiteindelijk de knop écht omging verschilt echt voor iedereen, maar het kan een hele lange zoektocht zijn.
Heel veel sterkte en ik hoop dat jij ook een keer vindt wat voor jou helpt en je wat geluk kunt vinden.
En ik weet dat er geen quick fix is, en dat de mogelijke oplossing voor iedereen anders is. Maar ik worstel nu al zolang dat ik hoopte de echte oplossing eens en voor altijd te vinden. De tijd gaat zo snel en ik wil zo graag genieten en de mooie kant van het leven zien en vooral voelen!
Bedankt voor je bericht en medeleven.
zaterdag 30 augustus 2025 om 10:48
Hoi Teddy,TeddyB schreef: ↑30-08-2025 09:36Wat naar TO, veel punten in je verhaal zijn herkenbaar voor mij helaas.
Wat mij vaak helpt* is een beetje in de lijn van wat Lieneke ook zegt. Het zoeken van de juiste, vooral inspirerende prikkels als het ware. Zonder dat die inspiratie ook echt tot actie moet leiden; het is al heel wat als je een beetje dopamine aangewakkerd krijgt. Al is het maar door een setje kleurpotloden uit te zoeken of proberen mee te dansen in een videoclip op YouTube van een nummer dat je stiekem heel gaaf vindt (of vond, als dat nu moeilijk is om aan te voelen).
Kan het zijn dat je een beetje onderprikkeld ben ook? Is er wat dat betreft input waar je behoefte aan heb?
Soms is het helpend om gewoon even te fantaseren. En dan dus niet in de zin van dromen en doelen (want die komen vaak meteen met een bepaalde druk), maar puur gevoelsmatig. Als je morgen álles kon doen wat je zou willen -zonder financiële, logistieke, fysieke of zelfs morele bezwaren) hoe zou die dag eruit zien?
Mijn tip is dus: probeer te zoeken naar welke factoren voor jou een klein vlammetje aan kunnen wakkeren zonder jezelf te veel druk op te leggen. Probeer aan te voelen waar nog een sprankje zingeving of enthousiasme zou kunnen zitten in je hoofd.
(Daarnaast maakt medicatie voor mij een wereld van verschil, dat is denk ik wel de grootste bepalende factor voor mij)
Je schreef of ik misschien onderprikkeld ben. Ja, ik denk dat daar zeker een groot deel van het probleem zit. Ik mis zingeving en vind ook maar heel weinig echt leuk. Daardoor onderga ik alles maar een beetje en zak ik weg in mijn somberheid.
Als ik dit zo schrijf voel ik echt schaamte, ik ben lichamelijk gezond en toch blijf ik zo “hangen” in mijn eigen passiviteit.
zaterdag 30 augustus 2025 om 10:52
Precies, alles wat ik doe doe ik voor de lange termijn en daar probeer ik me dan ook aan vast te houden. Bijv door toch te gaan wandelen, want ik wil niet lichamelijk ook nog problemen krijgen op termijn.Moiren schreef: ↑30-08-2025 09:53Maar er werkt ook niets nu per direct.
Alles wat je doet is voor de lange termijn. Dat maakt het gewoon extra extra zwaar.
Ik streep op mijn weekplanner door wat ik die dag allemaal gedaan heb en hoef ook niet per se alles te doen. Het is een fijne houvast om de dag door te komen, om niet nog ter plekke te moeten verzinnen wat te doen.
En als er dan een keer niet gestofzuigd is gaat er ook niemand dood aan. De essentie is niet helemaal stil te komen zitten/liggen, omdat dan weer in beweging komen extra zwaar is. Het is al zwaar genoeg zo.
Het is vooral dat zware verdrietige gevoel wat ik dagelijks voel, daar wil ik zo graag vanaf. En dat lukt maar niet, ook niet met (grote of kleine) doelen. Maar waarschijnlijk ben ik te ongeduldig en komt dit uiteindelijk wel weer.
zaterdag 30 augustus 2025 om 11:03
Dat iets bewezen effectief is betekent inderdaad niet dat het voor iedereen werkt, maar het is niet zo dat dat dan helemaal niets zegt voor het individu. Het geeft voor het individu aan dat de kans groter is dat het werkt (vergeleken met niet bewezen effectieve dingen) en het dus de moeite waard is om het uit te proberen. Ik ben het ermee eens dat het veel te overdreven 'geadverteerd' wordt dat bewegen (voor iedereen) helpt, maar dat het onderzoek niets betekent voor het individu is ook niet zo. Bewezen effectieve dingen zijn goed om uit te proberen en een kans te geven. Als je merkt dat het voor jou niet of juist averechts werkt dan zeker ermee stoppen. Liefst dit alles in overleg met een hulpverlener uiteraard.
zaterdag 30 augustus 2025 om 11:05
Naast regelmaat en medicatie helpt bewegen mij wel veel. De neurotransmitters die vrijkomen door te bewegen en een positieve invloed hebben op de hersenen, daar merk ik dus veel van. Geen idee hoe dat bij anderen is, maar bij mij speelt het wel een grote rol. Het is zelfs zo dat wanneer ik me neerslachtig voel en ik ga hardlopen of wandelen, ik bij thuiskomst het effect al merk.
En nee, ik heb niet altijd zin om dat te doen, maar ik heb geleerd mezelf te pushen omdat ik weet dat het bij mij effectief is.
En nee, ik heb niet altijd zin om dat te doen, maar ik heb geleerd mezelf te pushen omdat ik weet dat het bij mij effectief is.
Cum non tum age
zaterdag 30 augustus 2025 om 11:23
Waar ik op aansla is dat je hoopt op een 'doorbraak'. Die zou ik je van harte gunnen maar zo werkt het eigenlijk alleen op tv in films en series.
In het gewone leven blijft het toch worstelen en zoeken en leren leven met...
En de enkeling die na een 'doorbraak' geneest schrijft ook gelijk een boek waardoor de verwachtingen (te) hoog blijven.
De meeste mensen zijn nu eenmaal geen uitzondering, dat is een hele rottige constatering.
Sterkte! Ik vind dat je het hartstikke goed doet want je hebt het niet gemakkelijk.
In het gewone leven blijft het toch worstelen en zoeken en leren leven met...
En de enkeling die na een 'doorbraak' geneest schrijft ook gelijk een boek waardoor de verwachtingen (te) hoog blijven.
De meeste mensen zijn nu eenmaal geen uitzondering, dat is een hele rottige constatering.
Sterkte! Ik vind dat je het hartstikke goed doet want je hebt het niet gemakkelijk.
zaterdag 30 augustus 2025 om 11:29
En dat is zeker bij meer mensen zo.noa schreef: ↑30-08-2025 11:05Naast regelmaat en medicatie helpt bewegen mij wel veel. De neurotransmitters die vrijkomen door te bewegen en een positieve invloed hebben op de hersenen, daar merk ik dus veel van. Geen idee hoe dat bij anderen is, maar bij mij speelt het wel een grote rol. Het is zelfs zo dat wanneer ik me neerslachtig voel en ik ga hardlopen of wandelen, ik bij thuiskomst het effect al merk.
En nee, ik heb niet altijd zin om dat te doen, maar ik heb geleerd mezelf te pushen omdat ik weet dat het bij mij effectief is.
Maar ik denk dat het inmiddels bij veel mensen ook een placebo-effect is. Wat op zich niet erg is, placebo-effect is ook een effect en dan beter van hardlopen dan van bikv antidepressiva.
Alleen zie je hier dus ook weer dat inmiddels het tegenovergestelde gebeurt: mensen voelen zich schuldig omdat ze niet gaan sporten/bewegen/hardlopen.
En wat mij betreft is dat mede het gevaar van die hype.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zaterdag 30 augustus 2025 om 11:30
Wat op zichzelf dus al een stapje is om jezelf te helpen.Lizz schreef: ↑30-08-2025 07:42Solomio en Moiren, jullie ook dank voor jullie reacties.
Of wandelen nu wel of niet bewezen effectief is, het geeft mij wel iets van verlichting als ik het doe. Al is de stap vaak te groot waardoor ik me dan weer schuldig voel en ik me dus nog slechter voel.
Het zal waarschijnlijk voor iedereen anders zijn wat wel of niet werkt. Maar zelf vind ik momenteel dus niks wat werkt. Vandaar dit topic. Maar toch bedankt voor het meedenken.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
