Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou tijdens rouw
maandag 12 februari 2018 om 22:52
Zoals in mijn andere topic staat is mijn moeder 4;5 week geleden overleden, heel onverwachts .
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
Nu vind ik het heel moeilijk dat rouwen, ik wil eigenlijk niks behalve in mijn Pyama zitten en huilen.
Maar dat helpt niet dat snap ik ook maar wat vind ik het moeilijk om iets te gaan doen, dingen die ik normaal leuk vind boeien me niet,
Ik werk niet dus daar vind ik geen afleiding, wandelen doe ik wel veel want ik heb honden. Maar wat heeft jullie geholpen ik zoek tips van jullie, was het een boek of breien terwijl je dat eerst nooit deed?
Ik hoor het graag!
dinsdag 24 april 2018 om 19:01
Het is heel goed om de dag te beginnen met schrijven. Liefs gelijk na het ontwaken. Daarmee voorkom je dat je met een hoop onderhuidse emoties de dag ingaat en die meesleept tot het moment van ontlading (en dan is het vaak nog meer opgelopen).
Als je de dag begint met schrijven, sta je even stil bij jezelf en hoe de vlag er dan bijhangt, je kunt wat zich dan opdringt of manifesteert van je afschrijven en met een vrij gemoed de dag ingaan.
Hoeft echt niet heel lang. Geef jezelf een minuutje of tien. Niet te lang nadenken, gewoon maar wat wegschrijven. Doet echt wat!
Als je de dag begint met schrijven, sta je even stil bij jezelf en hoe de vlag er dan bijhangt, je kunt wat zich dan opdringt of manifesteert van je afschrijven en met een vrij gemoed de dag ingaan.
Hoeft echt niet heel lang. Geef jezelf een minuutje of tien. Niet te lang nadenken, gewoon maar wat wegschrijven. Doet echt wat!
dinsdag 24 april 2018 om 19:03
dinsdag 24 april 2018 om 19:16
Toen ik dat wel gaf aan mensen kreeg ik het ook niet. Dus wat dat betreft geen verschil.OopjenCoppit schreef: ↑24-04-2018 18:02Jij geeft zelf geen begrip en een luisterend oor dus je krijgt het ook niet.
Je wilt wel strijd dus dat krijg je. Alles bij jou is strijd. Dat wil niemand dus uiteindelijk loopt iedereen weg.
Begrip en een luisterend oor krijg je pas als jij daarvoor openstaat en in staat bent om dat ook te delen.
Tot die tijd sta je eenzaam in de kou. Hard maar waar.
dinsdag 24 april 2018 om 19:17
Na het ontwaken zit je nog niet zo in het denken en redeneren dat zich door de dag heen opbouwt. Het is dan makkelijker bij je gevoel te komen en dat van je af te schrijven. Vaak geeft dat al een gevoel van verlichting en maakt de dag (hopelijk) iets minder zwaar. Het is altijd een proberen waard, toch?
dinsdag 24 april 2018 om 19:18
Gedrag is toch Hoe iemand is?OopjenCoppit schreef: ↑24-04-2018 18:08Oei, slecht lezen yogo!
Ik zei dat ik hoop dat je zoontje niet in jouw voetsporen gaat treden. Daarmee bedoel ik dat ik hoop dat hij het anders aan gaat pakken dan jij en een ander gedrag aanleert. Want zeg nou zelf: heb jij zo'n leuk leven, ben je gelukkig met hetgeen je gecreëerd hebt? Zou je het fijn vinden als jouw zoon straks -als volwassene- er net zo bijzit als jij: zo boos, onbegrepen, zo vol wrok en zo eenzaam?
Of gun je hem een beter leven?
Ik denk dat het al verschil uitmaakt om een lieve moeder te hebben.
Als hij bv niet gepest gaat worden dat is ook een groot verschil.
dinsdag 24 april 2018 om 19:19
Ja, ik ga het morgenochtend eens doen. Ik word 's ochtends eigenlijk wel rustig wakker tegenwoordig. Het zijn dan dingen overdag die gebeuren die het gemis triggeren. En er zijn veel triggers. Dat liedje van Maaike Ouboter over het missen van haar ouders ('Dat ik je mis'), dat moet echt niet op de radio komen als ik aan het werk ben.
dinsdag 24 april 2018 om 19:25
Ik denk dat ik steeds niet wordt begrepen. Heb het al vaak uitgelegd. Tuurlijk kunnen mensen ook verdriet hebben als ze bv nog wel 1 ouder hebben of een netwerk. Maar als zo iemand dan tegen mij zegt dat ik dingen verkeerd zie als ik zeg mij bv alleen te voelen, of zegt dat ik het alleen moet doen terwijl die persoon het zelf in mijn ogen juist niet alleen hoeft te doen. Die is niet in de positie te zeggen dat ik aan mezelf moet werken enz.Selune schreef: ↑24-04-2018 18:20Komt het nou echt niet in je op dat dat voor iedereen hier geldt. Dat niemand zit te wachten op een vergelijking met iemand die het doet voorkomen alsof alleen haar eigen verdriet erg genoeg is. Dat naast yogo niemand verdrietig moet zijn want ze hebben een netwerk, of hadden een gelukkige jeugd of kunnen nog bij 1 ouder terecht of ze waren ouder toen ze hun ouder(s) verloren.
Je geeft zelf geen enkel begrip, dat geef je ook toe, je zegt dat niet meer te willen/kunnen. Dat is verdrietig, maar dat is dan zo. Dan is het toch ook logisch dat je het niet kunt krijgen. Je kunt geen begrip verwachten van mensen die jij alleen maar wijst op alles wat zij in jou ogen hebben en jij niet, iedereen hier schrijft omdat ze iemand verloren hebben.
Dat is de gemene deler een pijnlijk verlies. Een overeenkomst waarover men wil schrijven. Niet de verschillen die jij wilt blijven benadrukken, maar de overeenkomsten die het gemis van een dierbare brengt.
Ik ben blij dat de rest niet op dezelfde manier reageert. Dat ik vriendelijk en begripvol verwelkomd werd ondanks dat ik niet een ouder, maar mijn kinderen mis.
Ik heb veel begrip gehad voor mensen en betrokkenheid getoond irl. Maar heb net zo goed niets terug gekregen. Dit vind ik heel erg en kan het niet meer opbrengen nu.
dinsdag 24 april 2018 om 19:27
Luisteren en je verplaatsen in iemand. Maar veel mensen luisteren niet meer tegenwoordig. Beginnen meteen over oplossingen of Hoe zij iets doen. Echt luisteren is lastig.Lambchop schreef: ↑24-04-2018 18:23Yogo, laten we dan bij deze afspreken dat we naar je luisteren en verder niet reageren. Dat is namelijk wat iemand doet die alleen luistert, die zit ernaast en reageert niet op wat er gezegd wordt. Want oplossingen geven, inzichten geven of op een andere manier reageren is niet gewenst.
Prima, doen we dat. Moet je je alleen niet genegeerd voelen als we niet meer reageren. Geluisterd hebben we dan wel hoor...
dinsdag 24 april 2018 om 19:28
Dat iemand mij toch nog begrijpt.
dinsdag 24 april 2018 om 19:31
Is nogal een veroordeling zeg. Net zo als waar jij anderen van beticht.
Overigens ben jij de enige die hierover klaagt. Iedereen hier luistert en reageert volgens mij heel erg naar tevredenheid.
Gek toch.
dinsdag 24 april 2018 om 19:33
Yogo, ik heb naar al jouw posts 'geluisterd'. Ik heb ook erkend dat jij het niet makkelijk hebt, want dat is wel duidelijk. Als je niet openstaat voor inzichten en advies (want je bent doodongelukkig) wat wil je dan van ons? We luisteren al!!!
Over oplossingen gesproken, de titel van dit topic is 'wat hielp jou tijdens rouw?' Misschien is het handig dat je je eigen topic gaat openen want dit verandert zolangzamerhand echt in de Grote Yogo Show. Jij bent zielig en wij zijn gemeen. Klaarblijkelijk kunnen wij je niet geven wat je nodig hebt. Trek je conclusies.
Sorry dat ik zo hard ben, maar dit is echt een gebed zonder einde, lijkt het.
Over oplossingen gesproken, de titel van dit topic is 'wat hielp jou tijdens rouw?' Misschien is het handig dat je je eigen topic gaat openen want dit verandert zolangzamerhand echt in de Grote Yogo Show. Jij bent zielig en wij zijn gemeen. Klaarblijkelijk kunnen wij je niet geven wat je nodig hebt. Trek je conclusies.
Sorry dat ik zo hard ben, maar dit is echt een gebed zonder einde, lijkt het.
dinsdag 24 april 2018 om 19:34
Ik ben vorig jaar in september begonnen met schrijven, verwerken van alles wat de afgelopen 3 jaar gebeurd is. We waren op vakantie en ik was zo boos steeds en toen ben ik begonnen. Maar ik doe het eigenlijk alleen als het te vol wordt in mijn hoofd, zo vol dat ik niks meer denk en alleen maar voor me uit kan staren. Over een aantal weken gaan we weer op vakantie en mijn man wil dat ik voor die tijd ook ga schrijven, zodat ik optimaal kan genieten van de vakantie.
Ik ben alleen een beetje controlfreakerig en wil wel echt chronologisch schrijven. Ik ben bij vorig jaar november ergens gebleven en moet vanaf daar nog inhalen. Maar dat is niet erg, dat moet ook gebeuren. Als ik bij ben zou ik wel wat regelmatiger en korter willen schrijven, maar dat werkt meestal niet voor mij. En dat is niet erg.
Wat goed Lady day dat je het zo goed bijhoudt. Heb je er ook echt gehoefte aan? Ik vind het heel sereen of zo. Ik heb een hoop ellende van de afgelopen jaren op een rijtje kunnen zetten en het lucht enorm op. Ik vind schrijven vaak makkelijker dan er over praten, ook hier in het topic. Ik heb er bijna geen woorden voor.
OopjenCoppit: ‘s ochtends schrijven is ook een mooi idee. Ik ben in januari gaan mediteren en dat deed ik ook wel eens ‘s ochtends. Eigenlijk net zo iets.
Ik ben alleen een beetje controlfreakerig en wil wel echt chronologisch schrijven. Ik ben bij vorig jaar november ergens gebleven en moet vanaf daar nog inhalen. Maar dat is niet erg, dat moet ook gebeuren. Als ik bij ben zou ik wel wat regelmatiger en korter willen schrijven, maar dat werkt meestal niet voor mij. En dat is niet erg.
Wat goed Lady day dat je het zo goed bijhoudt. Heb je er ook echt gehoefte aan? Ik vind het heel sereen of zo. Ik heb een hoop ellende van de afgelopen jaren op een rijtje kunnen zetten en het lucht enorm op. Ik vind schrijven vaak makkelijker dan er over praten, ook hier in het topic. Ik heb er bijna geen woorden voor.
OopjenCoppit: ‘s ochtends schrijven is ook een mooi idee. Ik ben in januari gaan mediteren en dat deed ik ook wel eens ‘s ochtends. Eigenlijk net zo iets.
dinsdag 24 april 2018 om 19:36
Klopt, dat is een goed vergelijk. Schrijven is ook een soort luisteren naar je innerlijk en laten stromen wat komt.Tinkeltje34 schreef: ↑24-04-2018 19:34OopjenCoppit: ‘s ochtends schrijven is ook een mooi idee. Ik ben in januari gaan mediteren en dat deed ik ook wel eens ‘s ochtends. Eigenlijk net zo iets.
dinsdag 24 april 2018 om 19:40
Ik heb het hele verhaal meerdere malen chronologisch opgeschreven. Nu is het hele verhaal niet zo heel lang in mijn geval, dus geen Lord of the Rings-achtige taferelen hier.
Nu is het compleet random. In het begin praatte ik heel veel hardop tegen mijn vader maar dat is nu minder. Ik schrijf nu gewoon wat in me opkomt. Niet eens echt meer over wat er gebeurd is, als in de feiten. Maar meer over wat ik op dat moment voel. Dat is niet zo spannend. Dat is meestal gewoon puur gemis.
En af en toe over wat mijn vader gedacht moet hebben. Hij praatte daar nooit zo over, maar hij moet zich heel eenzaam gevoeld hebben. Hij klaagde nooit. Hij wilde ons sparen.
Maar ik kan me nog heel goed herinneren dat het bezoekuur voorbij was en ik installeerde zijn kussens goed voor hem en deed de gordijnen rond zijn bed dicht (hij lag toen nog op zaal) en hij vroeg of ik het gordijn een stukje open wilde doen. Ik vroeg waarom waarop hij antwoordde dat hij dan de klok kon zien en de uren kon aftellen tot hij mij weer zou zien. Ja, dat brak mijn hart. En nog steeds.
Dat soort kleine dingen schrijf ik dan over. Niet dat ik het ooit vergeten zal, maar 'just in case'
Nu is het compleet random. In het begin praatte ik heel veel hardop tegen mijn vader maar dat is nu minder. Ik schrijf nu gewoon wat in me opkomt. Niet eens echt meer over wat er gebeurd is, als in de feiten. Maar meer over wat ik op dat moment voel. Dat is niet zo spannend. Dat is meestal gewoon puur gemis.
En af en toe over wat mijn vader gedacht moet hebben. Hij praatte daar nooit zo over, maar hij moet zich heel eenzaam gevoeld hebben. Hij klaagde nooit. Hij wilde ons sparen.
Maar ik kan me nog heel goed herinneren dat het bezoekuur voorbij was en ik installeerde zijn kussens goed voor hem en deed de gordijnen rond zijn bed dicht (hij lag toen nog op zaal) en hij vroeg of ik het gordijn een stukje open wilde doen. Ik vroeg waarom waarop hij antwoordde dat hij dan de klok kon zien en de uren kon aftellen tot hij mij weer zou zien. Ja, dat brak mijn hart. En nog steeds.
Dat soort kleine dingen schrijf ik dan over. Niet dat ik het ooit vergeten zal, maar 'just in case'
dinsdag 24 april 2018 om 19:40
Nee, dat is niet erg. Probeer dat chronologische stuk eens los te laten schrijf bij het moment, want dat is wat telt!Tinkeltje34 schreef: ↑24-04-2018 19:34Ik ben alleen een beetje controlfreakerig en wil wel echt chronologisch schrijven. Ik ben bij vorig jaar november ergens gebleven en moet vanaf daar nog inhalen. Maar dat is niet erg, dat moet ook gebeuren. Als ik bij ben zou ik wel wat regelmatiger en korter willen schrijven, maar dat werkt meestal niet voor mij. En dat is niet erg.
Net als bij meditatie, je mediteert ook niet over iets van een maand geleden. Het is nu en dit is het moment waarop je nu leeft en denkt en voelt en dus mee moet dealen.
dinsdag 24 april 2018 om 19:43
Zelfs mijn hart breekt een beetje mee.Lady_Day schreef: ↑24-04-2018 19:40Maar ik kan me nog heel goed herinneren dat het bezoekuur voorbij was en ik installeerde zijn kussens goed voor hem en deed de gordijnen rond zijn bed dicht (hij lag toen nog op zaal) en hij vroeg of ik het gordijn een stukje open wilde doen. Ik vroeg waarom waarop hij antwoordde dat hij dan de klok kon zien en de uren kon aftellen tot hij mij weer zou zien. Ja, dat brak mijn hart. En nog steeds.
dinsdag 24 april 2018 om 19:47
Het is op een forum ook nogal lastig te zien of we wel of niet naar je geluisterd hebben als we niet op je reageren.... Dat lijkt me meer het probleem.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
dinsdag 24 april 2018 om 19:54
Ladyday: die kleine herinneringen steeds.
Oopjen: ik snap je heel goed, lukt me alleen niet zo goed. Ik kan slecht met emoties omgaan en krop veel op. Dat probeer ik tegenwoordig te verwerken met schrijven. Ik word er hoe dan ook wel rustiger van, maar het knaagt wel wat. Ik vind het wel een idee om het even te combineren met mediteren. Mediteren voor het nu en schrijven voor het verleden.
die kleine herinneringen steeds. Oopjen: ik snap je heel goed, lukt me alleen niet zo goed. Ik kan slecht met emoties omgaan en krop veel op. Dat probeer ik tegenwoordig te verwerken met schrijven. Ik word er hoe dan ook wel rustiger van, maar het knaagt wel wat. Ik vind het wel een idee om het even te combineren met mediteren. Mediteren voor het nu en schrijven voor het verleden.
dinsdag 24 april 2018 om 19:56
In dagelijks leven begin ik er niet meer aan. Maar ik zag dit onderwerp en hoop dan dat iemand mij begrijpt. Dus probeer het dan weer.OopjenCoppit schreef: ↑24-04-2018 19:29En is je dat gelukt dan - naast al die ontelbare keren van onbegrepen worden?
dinsdag 24 april 2018 om 19:58
Ja, dat kan ook. Gewoon doen wat werkt voor jou en waar je je goed bij voelt.Tinkeltje34 schreef: ↑24-04-2018 19:54Ladyday:
Oopjen: ik snap je heel goed, lukt me alleen niet zo goed. Ik kan slecht met emoties omgaan en krop veel op. Dat probeer ik tegenwoordig te verwerken met schrijven. Ik word er hoe dan ook wel rustiger van, maar het knaagt wel wat. Ik vind het wel een idee om het even te combineren met mediteren. Mediteren voor het nu en schrijven voor het verleden.
