Wat hielp jou tijdens rouw

p.s. Teun ik heb je een PB gestuurd.

We kunnen elkaar een hand geven LadyDay ook hier veel ouder geworden en helaas rond mijn menstruatie veel migraine en snachts lekker wakker worden van opvliegers.. wat mijn vermoeidheid geen goed doet. Kerst is hier net als bij jullie redelijk gegaan.. en zit nu in grijze dagen terug te blikken op wat een bizar jaar 2018 weer was.. laat 2019 vooral heel saai zijn en kabbelen.. ik snak er naar..

Ladyday je verhuizen is geen verraad naar je vader hij snapt dat je rust wil en dat in de stad niet krijgt.

Voor iedereen

Gecondoleerd... Bij mij hielp het om toch enigzins routine te houden: op tijd werken, opstaan, eten etc. Verder veel gepraat en steun gezocht bij vrienden, familie en kennissen. Daarnaast je verdriet toelaten: het is oké om te huilen en er staat geen tijd voor, soms lijkt het alsof je tranen niet meer stoppen maar heel langzaam maar zeker wordt dat echt minder. Dat kan maanden duren. Verder iets rustigs als uitgebreid koken, of tekenen. Soms rustig sporten, lezen kan ook. Wandelen wat je al doet hielp mij ook heel erg. Heel veel sterkte en neem je tijd!

Bij jullie dus ook...... kerstdagen gingen goed, veel lieve mensen om me heen en veel appjes van vrienden enzo.
Nu val ik in een gat, ben jankerig en moe....... man heeft energie en wil de keuken gaan reorganiseren, ik help mee maar er komt niets uit mijn handen.
Volgens mij heeft hij niet eens in de gaten dat ik het moeilijk heb (ook mijn schuld ik zeg niets, want wil niet tot last zijn..... wat lijk ik op mijn moeder hierin...).
Morgen nog een k*tdag en dan vol goede moed 2019 in. Nieuwe ronde nieuwe kansen..... afsluiten en opnieuw beginnen. Maar ik wil gewoon alleen mijn moeder terug

Hier ook de Kerstdagen goed doorgekomen, was gezellig met brunch hier en daar, ik ben bij mijn broer geweest en natuurlijk veel over onze moeder gepraat. Vandaag zou eigenlijk mijn studievriendin komen, wij vieren Oud en Nieuw al heel lang samen, maar haar vader ligt vanwege een bijzonder intensieve ingreep in het ziekenhuis en zij wil nu liever met haar familie de jaarwisseling doorbrengen. Ik begrijp dat heel goed en ben totaal niet teleurgesteld of zo. Sterker nog, en ik weet niet of ik me ervoor moet schamen of schuldig voelen, ben ik stiekem opgelucht dat ze niet komt. Ik kan het niet zo goed uitleggen, maar november en december waren zulke zware maanden, met al die herdenkingsbijeenkomsten, rouwgroep, drukte op het werk, drukte in mijn hoofd, dat ik twee dagen iemand, ook al is het mijn beste vriendin, entertainen er gewoon niet bij kan hebben (ze zou dan tot 1 januari in de middag blijven).

Ik ben ontzettend dankbaar dat mensen mij uitgenodigd hebben met Kerst en ik heb zelfs ook al een uitnodiging voor Oud & Nieuw om bij een collega-vriendin te vieren. Hartstikke lief en geweldig, ik had dit echt niet verwacht, maar eigenlijk wil ik alleen rust aan mijn hoofd. Wat ik al schreef, deze laatste twee maanden voelden lood- en loodzwaar en ik ben aan het eind van mijn Latijn. Ik kijk er heel erg naar uit om vanavond gewoon voor de TV te zitten, vuurwerk te kijken en na twaalven gewoon naar bed, alleen maar doen wat ik wil. Ik besef heel erg goed dat het ontzettend egoistisch klinkt... maar misschien heb ik het gewoon nodig?

1 januari is de sterfdag van mijn moeder en mijn broer komt naar mij toe zodat we samen haar graf kunnen bezoeken. Dat zal huilen worden, en daar schaam ik mij ook niet voor. Dan is er inderdaad al een jaar voorbij, en het zal nog steeds zo vreemd zijn zonder haar, al een heel jaar zonder haar en nu opnieuw een jaar in zonder haar...

Ik wens iedereen kracht en liefde toe, en een goede jaarwisseling, ook al zijn de omstandigheden er niet echt naar.

Fijne avond allen

Wij zitten hier mn vader gezelschap te houden vandaag. Lukte prima tot de top 2000 incl. Adele met Someone like you lamgskwam en daarna als toppunt Mag ik dan bij jou.... 2 nummers op de uitvaart van mam. We hebben samen een potje gejankt en nu weer aan de oliebollen.

Klote avond zo... maar we zijn in ieder geval samen.

Ah sterkte, klote top 2000. Lekker een filmpje op Netflix opzetten om aan de ouwejaarsshit te ontsnappen

Nou, alle 'festiviteiten' zijn weer voorbij. Helemaal prima wat mij betreft. Gisteravond ben ik om een uurtje of 11 naar bed gegaan en om 7 uur weer wakker. Nu aan de koffie. Ik heb een heel dubbel gevoel. Aan de ene kant ben ik heel blij dat 2018 voorbij is want het was het een #@!jaar. Aan de andere kant... 2019 is het jaar dat mijn vader nooit meegemaakt heeft.

Ik leef al bijna een jaar zonder hem. Onvoorstelbaar. Ik ben heel benieuwd hoe ik over 5 of 10 jaar terugkijk op dit jaar. Aan de ene kant denk ik dat toch wel zaadjes geplant heb voor een nieuwe fase (van baan veranderd, huis gaat te koop volgende maand terwijl ik zelf nog niets nieuws heb en tijdelijk bij mijn vriend in ga wonen, mindset w.b. wat van belang is is ontzettend veranderd), aan de andere kant voelt dit als een jaar waarin ik helemaal niets gedaan heb, behalve gerouwd.

Veel vriendschappen zijn veranderd. Heb in mijn directe omgeving ook bijna niemand meer over (dit maakt de verhuizing naar mijn vriend, een uur verderop, ook wel makkelijker). Andere vriendschappen zijn juist veel hechter geworden, vooral met 2 vriendinnen die ik nog van het VWO ken. Helaas wonen ze allebei in het buitenland, maar toch... heel fijn contact tegenwoordig.

Ik geloof niet zozeer in 2019 als een nieuw begin, want een nieuw begin kan elke dag, maar de sterfdatum van mijn vader staat voor de deur, en toch voelt dat gek genoeg wél als een nieuw begin. Dan heb ik alle dagen van het jaar 1x zonder hem doorlopen. Vooral na de zomer, toen mijn vader slechter werd, heb ik constant de whatsapp geschiedenis terug gelezen. 'Vorig jaar op deze dag... ' Ik hoop dat er dit jaar ruimte is voor andere dingen en niet alleen rouw.

Voor iedereen een dikke en een extra voor Glaasjeprik. Heel veel sterkte vandaag.

Ben blij dat dit jaar nu afgesloten is inclusief al die terugkijkprogramma's op tv. Gisteren ben ik om 22.30 naar bed gegaan, uurtje gelezen, slaappillen genomen en nauwelijks iets van 't vuurwerk gemerkt. Zometeen als 't licht wordt 'n ochtendwandeling, want ik heb er de afgelopen 3 weken weer 3 kilo aangevreten.

Ben van plan om in januari 'n dag of 5 met m'n moeder weg te gaan. De tijd tikt door en voor je 't weet is zij niet meer mobiel, ziek of dood. Ik slik sinds 2 weken weer hormonen en daar ga ik iets stabieler op dan op de antidepressiva waar ik eigenlijk alleen nog meer somberder door werd.

Een rustige oudejaarsnacht gehad, traditie getrouw met de overgebleven familie naar de Chinees geweest, vriendin van zoon ook mee ( ja het leven gaat door). Mijn zus was ook bij ons, in februari wordt ze 50 had geen zin in een feest en neemt haar twee zussenee op stedentrip.

Deze feestdagen confronterend de eerste keer zonder ouders, en mijn moeder lag vorig jaar met de feestdagen met heel veel pijn in het ziekenhuis..

Komend jaar hoop ik op rust, minder rouw een zoon die slaagt voor zijn eindexamen.

Mooie stappen ga je maken Lady Day, en Bulletje ga er op uit met je moeder maak mooie momenten, en hopelijk ga je je ook beter voelen.

Ook hier mogen de extra kilo's eraf een jaar niet sporten hakt er in.. en juist extra eten en snoepen omdat het allemaal zo kut was.. en een overgang die zit te wringen.

Rare dagen waren het. Niet zwaarmoediger dan anders, maar wel anders dan anders. Vorig jaar was ik zo'n beetje dag en nacht in het ziekenhuis, levend tussen hoop en vrees. Dit jaar was er een gevoel van heimwee. Zo raar dat eigenlijk in een paar jaar tijd onze familie zo uitgedund is. Het is nog niet zo lang geleden dat we kerst vierden met mijn opa en oma, oom en tante, vader en moeder en zus. Opa, oma, oom en vader zijn er niet meer. Dit jaar was ik samen met moeder. Verder niemand.

Mijn beste vriendin is haar beide ouders binnen een paar jaar verloren. Ik vind dat ook zo'n raar idee, dat mijn moeder nu iets overkomt en dat ze beiden weg zijn. Zoals bij jou, Christiana. Ik zou echt niet weten wat ik zou moeten doen. Ik vind het maar lastig en heb moeite mijn draai te vinden. De overgangsklachten die recentelijk begonnen zijn helpen ook niet echt.

Ik voel me wel iets beter dan in de zomer. Dat wel. Toen had ik echt nog van die verschrikkelijke, verlammende huilbuien. Ik heb mezelf echt in huis opgesloten, met de gordijnen dicht. Wat dat betreft gaat het wel ietsje beter.

Glaasjeprik, hoe is is jouw dag verlopen?

Beste forummers,

zouden jullie een nieuw deel willen openen? Dan kan deze op slot.

Met vriendelijke groet,
Moderator VIVA forum

Hoi,

Ik ben een tijdje afwezig geweest. Had even geen energie over voor iets anders.
heb een gedeelte terug gelezen, maar niet alles... wat een heftige dingen zie ik weer voorbij komen Een knuffel voor iedereen die hem kan gebruiken.
Hier heb ik de feestdagen overleefd. Kan niet zeggen dat het goed gegaan is, maar echt ontzettend slecht ook niet. Alleen gisteren avond was het een drama en dat heeft vandaag nog zo een nasleep gehad. Vandaag het huis van mijn moeder opgeruimd en schoongemaakt, hopelijk kunnen we het volgende week in de verkoop zetten. We moeten alleen nog even de tuin een beetje in orde maken, want anders ziet het er ook niet uit op de foto's.
We hadden geen andere optie dan mijn zoontje van bijna 2 mee te nemen naar het huis van mijn moeder. Hij was daar niet meer geweest sinds de dag voor haar overlijden... Ik vond het verschrikkelijk, hij vroeg waar ze was en stak zijn handjes in de lucht toen hij haar niet kon vinden. Daarna was het voor hem goed, maar bij mij rolde de tranen over mijn gezicht en dat heeft de hele dag nog geduurd. Wat een ellende

Mag ik er vanuit gaan dat iemand anders deze post overzet naar een nieuwe post? En wordt dan hieronder een link geplaatst naar de vernieuwde versie? Ik blijf graag meeschrijven, maar ben niet zo bedreven in het openen van een nieuwe post, denk ik... (en daarnaast vind ik het misschien niet mijn plaats om dat te doen omdat ik pas net meeschrijf...)

Linkje naar het nieuwe topic .

psyche/wat-hielp-jou-tijdens-rouw-deel- ... ges/434531

Met vriendelijke groet, Juun.