Psyche
alle pijlers
Zorgen om kinderen
dinsdag 17 augustus 2010 om 08:58
Het is een raar verhaal en ik hoop dat ik het hier kan omschrijven zonder al te veel privé dingen vrij te geven.
Ik heb een kennis/vriendin. Ik ken haar nu bijna vier jaar.
In de afgelopen vier jaar is er altijd iets aan de hand geweest. En altijd de meest bizarre dingen. Dan weer met haarzelf, dan haar man, dan haar kinderen, zwangerschappen, huisdieren, huis. Altijd wat.
Het vreemde is dat veel van de dingen die gebeuren niet te controleren zijn. Ze belt in paniek op en vertelt overstuur een verhaal. Vervolgens hoor je er nooit meer wat over en als je er naar vraagt is het altijd met een sisser afgelopen.
Nou ja, niet alles loopt met een sisser af. Huisdieren gaan op de raarste manieren dood bijvoorbeeld.
Waarom nu dit topic?
Ik maak me zorgen om haar kinderen.
Met deze kinderen is steeds van alles aan de hand.
Kind 1 heeft gedragsproblemen en wordt van psycholoog naar medisch kinderdagverblijf gesleept. Moet iq testen ondergaan. Daarnaast ligt ze regelmatig in het ziekenhuis. Meestal vanwege uitdrogingsverschijnselen bij koorts.
Bij kind 2 begon het al met koemelkallergie (door haarzelf gediagnostiseerd) en heeft nu weer iets groots (maar nog niet bij een arts geweest, dus de feitelijke diagnose is er nog niet).
Meestal lopen deze dingen dus goed af en blijkt er niets aan de hand.
Gelukkig zou je denken. En wat vervelend dat dit hun allemaal moet overkomen.
Tja. Ik geloof er dus geen snars meer van en ben heel bang dat ze dingen verzint om de aandacht te krijgen. Nou vind ik dat voor wat betreft het huis of haarzelf niet zo erg, maar wel als het om de kinderen gaat.
Mijn vraag is nu: Kan ik hier iets mee? Moet ik hier iets mee? Als dit gedrag ziekelijk is, hoe herken ik dat dan? En is het wel aan mij om het te herkennen?
Ik vind het een hele lastige situatie en ik hoop op wat tips of adviezen waarna ik het los kan laten.
Ik heb een kennis/vriendin. Ik ken haar nu bijna vier jaar.
In de afgelopen vier jaar is er altijd iets aan de hand geweest. En altijd de meest bizarre dingen. Dan weer met haarzelf, dan haar man, dan haar kinderen, zwangerschappen, huisdieren, huis. Altijd wat.
Het vreemde is dat veel van de dingen die gebeuren niet te controleren zijn. Ze belt in paniek op en vertelt overstuur een verhaal. Vervolgens hoor je er nooit meer wat over en als je er naar vraagt is het altijd met een sisser afgelopen.
Nou ja, niet alles loopt met een sisser af. Huisdieren gaan op de raarste manieren dood bijvoorbeeld.
Waarom nu dit topic?
Ik maak me zorgen om haar kinderen.
Met deze kinderen is steeds van alles aan de hand.
Kind 1 heeft gedragsproblemen en wordt van psycholoog naar medisch kinderdagverblijf gesleept. Moet iq testen ondergaan. Daarnaast ligt ze regelmatig in het ziekenhuis. Meestal vanwege uitdrogingsverschijnselen bij koorts.
Bij kind 2 begon het al met koemelkallergie (door haarzelf gediagnostiseerd) en heeft nu weer iets groots (maar nog niet bij een arts geweest, dus de feitelijke diagnose is er nog niet).
Meestal lopen deze dingen dus goed af en blijkt er niets aan de hand.
Gelukkig zou je denken. En wat vervelend dat dit hun allemaal moet overkomen.
Tja. Ik geloof er dus geen snars meer van en ben heel bang dat ze dingen verzint om de aandacht te krijgen. Nou vind ik dat voor wat betreft het huis of haarzelf niet zo erg, maar wel als het om de kinderen gaat.
Mijn vraag is nu: Kan ik hier iets mee? Moet ik hier iets mee? Als dit gedrag ziekelijk is, hoe herken ik dat dan? En is het wel aan mij om het te herkennen?
Ik vind het een hele lastige situatie en ik hoop op wat tips of adviezen waarna ik het los kan laten.
dinsdag 17 augustus 2010 om 09:21
quote:traincha2 schreef op 17 augustus 2010 @ 09:12:
Dat is nog maar de vraag of er wat aan de hand is. TO geeft zelf aan dat vriendin zaken meldt, die niet te controleren zijn.
En dat maakt het nou juist zo lastig.
Een kind heeft gedragsproblemen. Maar alleen thuis, want zoals mijn vriendin het vertelt: 'Bij anderen weet ze precies hoe ze zich moet gedragen, maar thuis is ze een draak.'
Meisje wordt wel van arts naar arts gesleurd, Ondergaat iq testen, dat soort dingen (ze is drie).
Ze is het afgelopen jaar zeker drie keer opgenomen met uitdrogingsverschijnselen bij hoge koorts (vriendin: 'maar zelfs met 40,9 loopt ze heel vrolijk rond en is ze naar iedereen aan het lachen. De koorts is ook zomaar weer weg, in het ziekenhuis was het alweer 37. Maar ze drinkt dan helemaal niets meer, want dat past bi haar gedragsproblemen, dus ze moet dan altijd aan de sonde.')
Kind 2 heeft dus de koemelkallergie, maar alleen geconstateerd door vriendin zelf. Dat kind krijgt aangepaste voeding (op zich niet het eind van de wereld, want hij krijgt in ieder geval gewoon voeding, maar waar stopt het?)
Dit kind heeft nu iets groters (waarschijnlijk), waar al uitgebreid paniek over is gezaaid.
Het voelt niet goed en hoe meer ik erover praat, hoe slechter het voelt, dus ik ga binnenkort bellen met het amk. Al is het alleen maar voor advies.
Dat is nog maar de vraag of er wat aan de hand is. TO geeft zelf aan dat vriendin zaken meldt, die niet te controleren zijn.
En dat maakt het nou juist zo lastig.
Een kind heeft gedragsproblemen. Maar alleen thuis, want zoals mijn vriendin het vertelt: 'Bij anderen weet ze precies hoe ze zich moet gedragen, maar thuis is ze een draak.'
Meisje wordt wel van arts naar arts gesleurd, Ondergaat iq testen, dat soort dingen (ze is drie).
Ze is het afgelopen jaar zeker drie keer opgenomen met uitdrogingsverschijnselen bij hoge koorts (vriendin: 'maar zelfs met 40,9 loopt ze heel vrolijk rond en is ze naar iedereen aan het lachen. De koorts is ook zomaar weer weg, in het ziekenhuis was het alweer 37. Maar ze drinkt dan helemaal niets meer, want dat past bi haar gedragsproblemen, dus ze moet dan altijd aan de sonde.')
Kind 2 heeft dus de koemelkallergie, maar alleen geconstateerd door vriendin zelf. Dat kind krijgt aangepaste voeding (op zich niet het eind van de wereld, want hij krijgt in ieder geval gewoon voeding, maar waar stopt het?)
Dit kind heeft nu iets groters (waarschijnlijk), waar al uitgebreid paniek over is gezaaid.
Het voelt niet goed en hoe meer ik erover praat, hoe slechter het voelt, dus ik ga binnenkort bellen met het amk. Al is het alleen maar voor advies.
dinsdag 17 augustus 2010 om 09:28
quote:fleurtje schreef op 17 augustus 2010 @ 09:16:
Weet je hoe lang het duurt voordat artsen etc. munchhausen vermoeden? Heel heel heel erg lang. Ook al is het veel in het nieuws, ook al weten ze van het bestaan van die ziekte... Het duurt lang (te lang), voordat artsen zich zoiets realiseren.Vooral ook als moeder nu al naar twee verschillende ziekenhuizen gaat.
Weet je hoe lang het duurt voordat artsen etc. munchhausen vermoeden? Heel heel heel erg lang. Ook al is het veel in het nieuws, ook al weten ze van het bestaan van die ziekte... Het duurt lang (te lang), voordat artsen zich zoiets realiseren.Vooral ook als moeder nu al naar twee verschillende ziekenhuizen gaat.
dinsdag 17 augustus 2010 om 10:15
quote:blijfgewoonbianca schreef op 17 augustus 2010 @ 10:00:
Ik geloof nooit dat een kind op een medisch dagverblijf terecht komt als moeders dat graag wil. Hetzelfde geldt voor IQ testen.
Dat zal je verbazen.
Met manipuleren en toneelspel kom je een heel eind. Waarschijnlijk denkt de moeder ook echt dat er vanalles mis is. Het is bijzonder moeilijk door dat soort gedrag te prikken. (Er vanuitgaand dat de situatie inderdaad niet helemaal in de haak is)
Ik geloof nooit dat een kind op een medisch dagverblijf terecht komt als moeders dat graag wil. Hetzelfde geldt voor IQ testen.
Dat zal je verbazen.
Met manipuleren en toneelspel kom je een heel eind. Waarschijnlijk denkt de moeder ook echt dat er vanalles mis is. Het is bijzonder moeilijk door dat soort gedrag te prikken. (Er vanuitgaand dat de situatie inderdaad niet helemaal in de haak is)
dinsdag 17 augustus 2010 om 10:55
Het zou Munchausen by proxy kunnen zijn. Dat kan zich overigens ook richten op huisdieren. Dat het kindje meerdere keren wordt opgenomen en sondevoeding moet krijgen is merkwaardig. Die verschillende ziekenhuizen ook.
Het kan echter ook allemaal pech en toeval zijn...
Ik denk dat het wel het beste is om advies te vragen bij het amk en eventueel een melding te doen. Het is heel lastig om te bewijzen, maar op die manier komt het misschien in de dossiers van de kinderen te staan en kunnen artsen er op letten.
Een andere optie is om het er misschien met haar man over te hebben, op een of andere manier. Hem in ieder geval wijzen op het bestaan van deze psychische aandoening. Dat zal er overigens waarschijnlijk wel voor zorgen dat het contact met dit gezin verbroken wordt. Maar hij gaat er misschien wel over nadenken en kan er het beste op letten of dit misschien aan de hand is.
Het kan echter ook allemaal pech en toeval zijn...
Ik denk dat het wel het beste is om advies te vragen bij het amk en eventueel een melding te doen. Het is heel lastig om te bewijzen, maar op die manier komt het misschien in de dossiers van de kinderen te staan en kunnen artsen er op letten.
Een andere optie is om het er misschien met haar man over te hebben, op een of andere manier. Hem in ieder geval wijzen op het bestaan van deze psychische aandoening. Dat zal er overigens waarschijnlijk wel voor zorgen dat het contact met dit gezin verbroken wordt. Maar hij gaat er misschien wel over nadenken en kan er het beste op letten of dit misschien aan de hand is.
dinsdag 17 augustus 2010 om 16:35
Dank jullie wel voor de reacties en tips.
Ik denk dat deze vriendin erg goed kan manipuleren en sturen. Het zou mij niets verbazen als ze zo bepaalde onderzoeken kan laten doen door artsen.
Zodra ik een rustig moment heb ga ik bellen met het amk, toch eens horen wat zij in zo'n geval adviseren.
Het kan inderdaad ook heel goed pech en toeval zijn, dat maakt het zo moeilijk. Misschien hebben ze gewoon zoveel ongeluk. Er gebeuren namelijk ook dingen die wel echt zijn, die je echt niet kan sturen of veroorzaken.
Ik heb wel eens aan haar gevraagd hoe het toch kan dat haar oudste kindje steeds zo uitgedroogd is dat ze aan de sonde moet. Daar kreeg ik een wat vaag antwoord op. Zwak gestel, te vroeg geboren, het was iets waar ze overheen zou groeien volgens de artsen. Kwam wel vaker voor.
Met vader praten is erg lastig. Hij heeft niet zoveel ruggengraat zeg maar.
Vriendin heeft mij ook een heleboel dingen verteld die hij niet wist/mocht weten (want hij had al zoveel stress).
Maar goed, amk eerst maar eens bellen.
Ik denk dat deze vriendin erg goed kan manipuleren en sturen. Het zou mij niets verbazen als ze zo bepaalde onderzoeken kan laten doen door artsen.
Zodra ik een rustig moment heb ga ik bellen met het amk, toch eens horen wat zij in zo'n geval adviseren.
Het kan inderdaad ook heel goed pech en toeval zijn, dat maakt het zo moeilijk. Misschien hebben ze gewoon zoveel ongeluk. Er gebeuren namelijk ook dingen die wel echt zijn, die je echt niet kan sturen of veroorzaken.
Ik heb wel eens aan haar gevraagd hoe het toch kan dat haar oudste kindje steeds zo uitgedroogd is dat ze aan de sonde moet. Daar kreeg ik een wat vaag antwoord op. Zwak gestel, te vroeg geboren, het was iets waar ze overheen zou groeien volgens de artsen. Kwam wel vaker voor.
Met vader praten is erg lastig. Hij heeft niet zoveel ruggengraat zeg maar.
Vriendin heeft mij ook een heleboel dingen verteld die hij niet wist/mocht weten (want hij had al zoveel stress).
Maar goed, amk eerst maar eens bellen.
woensdag 18 augustus 2010 om 14:38
Hebben die kinderen geen vader met wie je je zorgen kunt bespreken? Lezen...
Verder eens met AMK bellen.
Overigens herken ik dingen in jouw verhaal. Mijn broer heeft een vriendin die dezelfde dingen doet/zegt als jouw vriendin. Madame blijkt een borderline stoornis te hebben. Diagnose gesteld door een psycholoog, mevrouw wil geen behandeling, de hele wereld is gek behalve zij. (Sorry, liet me even meeslepen in mijn emotie)
Verder eens met AMK bellen.
Overigens herken ik dingen in jouw verhaal. Mijn broer heeft een vriendin die dezelfde dingen doet/zegt als jouw vriendin. Madame blijkt een borderline stoornis te hebben. Diagnose gesteld door een psycholoog, mevrouw wil geen behandeling, de hele wereld is gek behalve zij. (Sorry, liet me even meeslepen in mijn emotie)
woensdag 18 augustus 2010 om 20:27
Uiteraard ken ik jou en je vriendin/kennis niet, maar als ik je verhaal zo lees en ik zou in jouw schoenen staan, dan had ik er zeker ook iets mee gedaan! Zeker als het om kinderen gaat, die zich niet kunnen verweren en afhankelijk zijn van zo'n ouder. Liever 1 x een instantie voor "niks" gewaarschuwd, dan 1 x "te laat"!
woensdag 18 augustus 2010 om 20:39
Hee,
ik ben heel benieuwd wat het telefoontje naar het AMK heeft opgeleverd. Ik vind het ook niet helemaal goed klinken. Wat extra aandacht hiervoor lijkt me alleen maar goed. Ook al is alles waar wat ze verteld.
Ik ben blij dat er ook mensen zijn die niet de andere kant op kijken en gewoon iets doen! goede zet!
ik ben heel benieuwd wat het telefoontje naar het AMK heeft opgeleverd. Ik vind het ook niet helemaal goed klinken. Wat extra aandacht hiervoor lijkt me alleen maar goed. Ook al is alles waar wat ze verteld.
Ik ben blij dat er ook mensen zijn die niet de andere kant op kijken en gewoon iets doen! goede zet!
dinsdag 31 augustus 2010 om 09:13
Even een update:
Heb het amk gebeld en het verhaal uitgelegd.
Het is een lastige situatie omdat het zo 'vaag' is. Ik kon wel een melding doen als ik dat wilde. Maar dat wilde ik op dat moment nog niet.
Ik wilde eerst zien of het grote waar hun tweede kindje mee zit nu weer met een sisser af zou lopen of niet.
En dat is niet het geval. Dat is dus echt waar. En heel groot en heel vervelend.
Daar is geen verzinnen meer bij.
Het kan natuurlijk nog steeds zo zijn dat de eerder dingen wel hier en daar gemanipuleerd en verzonnen zijn, maar dat laat ik nu maar even in het midden.
Ik hou die kinderen gewoon van een afstandje wat in de gaten en zal proberen te helpen waar nodig.
Dank jullie wel voor alle tips en adviezen en kritische feedback.
Heb het amk gebeld en het verhaal uitgelegd.
Het is een lastige situatie omdat het zo 'vaag' is. Ik kon wel een melding doen als ik dat wilde. Maar dat wilde ik op dat moment nog niet.
Ik wilde eerst zien of het grote waar hun tweede kindje mee zit nu weer met een sisser af zou lopen of niet.
En dat is niet het geval. Dat is dus echt waar. En heel groot en heel vervelend.
Daar is geen verzinnen meer bij.
Het kan natuurlijk nog steeds zo zijn dat de eerder dingen wel hier en daar gemanipuleerd en verzonnen zijn, maar dat laat ik nu maar even in het midden.
Ik hou die kinderen gewoon van een afstandje wat in de gaten en zal proberen te helpen waar nodig.
Dank jullie wel voor alle tips en adviezen en kritische feedback.
