Langere tijd buiten Nederland wonen

Lattemacciato44 schreef: ↑

17-10-2021 18:20

Ik zal het wel romantiseren maar het samen zijn, sociale klimaat lijkt me zo heerlijk. Hier zit ik vaak meer dnad e helft vd week alleen en prop m'n weken vol met werk en zoveel mogelijk sporten om me niet alleen te voelen.

Waarofm maak je hier eerst geen werk van. Een sociaal leven op bouwen.
In het buitenland is het nog moeilijker dan hier,

Ik heb een jaar op Cariben gewoond voor studie en twee keer een half jaar gereisd (ZO Azie en Zuid Amerika). In 1 woord: geweldig! Meestal heerlijk weer, nieuwe mensen ontmoeten en leuke dingen doen.
Verder wordt het leven daar na een tijdje ook 'gewoon', zelfs op het mooiste plekje ter wereld neem je jezelf mee. Maar ik raad het iedereen aan.

Wat me het meest is bijgebleven van al mijn reizen is hoe verdomde goed we het hier hebben (en ja, de één een stuk beter dan de ander, daar ben ik me van bewust).

Ik heb in Duitsland en de UK gewoond, was superleuk, maar een sociaal leven opbouwen echt vele malen moeilijker dan hier in Nederland. Cultuurverschillen, mensen die al gesettled zijn en niet persé behoefte hebben aan nieuwe vrienden, ik vond het superlastig om er tussen te komen.

Daarnaast merkte ik ook dat ik Nederlandser ben dan gedacht en toch het beste gedij in mijn eigen land. Na drie jaar dus teruggekeerd. Maar ik had het niet willen missen. Het heeft me een stuk meer open minded gemaakt en mijn zelfkennis vergroot.

Ik heb in Frankrijk gewoond, prachtige tijd gehad daar. Nog geregeld heimwee. Ik ben eerlijk gezegd best klaar met Nederland, maar ja, waar dan wèl...? Mijn kinderen wonen hier, dus voorlopig ben ik ook hier.

Lattemacciato44 schreef: ↑

17-10-2021 18:20

Ik zal het wel romantiseren maar het samen zijn, sociale klimaat lijkt me zo heerlijk. Hier zit ik vaak meer dnad e helft vd week alleen en prop m'n weken vol met werk en zoveel mogelijk sporten om me niet alleen te voelen.

het lijkt alsof je vergeet dat je jezelf wel mee neemt he, waar je ook heen gaat.

Overigens 'droom'ik ook van wonen buiten NL en denk ook dat het zeker gata gebeuren maar wel pas op het punt dat ik voldoende geld heb zodat ik niet meer hoef te werken. Lijkt me een stuk eenvoudiger. Ik denk aan een soort constructie van 3 maanden op en af naar NL en dan wel hier een woning aanhouden en ingeschreven blijven. In het buitenland zou ik dan huren, niet kopen.

dannas schreef: ↑

20-10-2021 16:06

Ik heb in Duitsland en de UK gewoond, was superleuk, maar een sociaal leven opbouwen echt vele malen moeilijker dan hier in Nederland. Cultuurverschillen, mensen die al gesettled zijn en niet persé behoefte hebben aan nieuwe vrienden, ik vond het superlastig om er tussen te komen.

Ik ben hoor buitenlanders dit vaak ook over Nederland zeggen. Ben benieuwd of dat dit dus niet afhangt van je eigen mindset, dat je in een nieuw land meer focus hebt om dat op te bouwen en ook vaak helemaal niet hebt.

Arequipa schreef: ↑

20-10-2021 16:20

Ik ben hoor buitenlanders dit vaak ook over Nederland zeggen. Ben benieuwd of dat dit dus niet afhangt van je eigen mindset, dat je in een nieuw land meer focus hebt om dat op te bouwen en ook vaak helemaal niet hebt.

Ik ben verhuisd naar de andere kant van Nederland en ook hier is het lastig. Omdat de mensen op locatie al gewoon een leven hebben en niet perse op zoek zijn naar nieuwe contacten. Stel dat je in een expat community terecht komt of bijvoorbeeld onder studenten, dan is het veel makkelijker dan wanneer iedereen gewoon druk is met werk, kinderen, huishouden...

dianaf schreef: ↑

20-10-2021 16:31

Ik ben verhuisd naar de andere kant van Nederland en ook hier is het lastig. Omdat de mensen op locatie al gewoon een leven hebben en niet perse op zoek zijn naar nieuwe contacten. Stel dat je in een expat community terecht komt of bijvoorbeeld onder studenten, dan is het veel makkelijker dan wanneer iedereen gewoon druk is met werk, kinderen, huishouden...

Ja precies, kan me dit inderdaad voorstellen! Het is veel belangrijker als je ergens nieuw begint.

Twijfel ook wel eens om aan de andere kant van Nederland te gaan wonen maar lijkt me ook lastig.

Hier een afstudeerstage in Oost Europa gedaan (met een vriendin/studiegenoot). Eerst een talencursus van een maand met studenten uit heel Europa. Met een aantal nog steeds heel goed contact en we zoeken elkaar ook nog steeds op.
Ik heb het als bijzonder positief en waardevol ervaren, maar dat was in de studententijd (jong, vrijheid, blijheid) en ik was niet alleen en kon terugvallen op begeleiding van de
Universiteit.
Vergis je er niet in wat het betekent dat je in je uppie, in een vreemd land, met andere regels/bureaucratie zit... trek er maar een paar jaar vooruit voor je het romantische plaatje van met elkaar aan lange tafels, buiten op een gezellig pleintje zit te eten... daar gaan vast veel donkere, eenzame avonden aan vooraf.... Bedoel dit niet doemdenken, maar meer met een realistische bril.
Misschien als je je aansluit bij een kerk of een andere hechte groep (vrijwilligersorganisatie??), je sneller mensen kan ontmoeten.

Ik hoop dat je voor jezelf een goede keuze kunt maken!

Lattemacciato44 schreef: ↑

22-10-2021 17:33

Ja dat is waar je neemt jezelf overal mee naar toe. Het heeft me altijd getrokken om een aantal jaar in een ander land te wonen, nieuwe taal leren andere manier van leven maar overal moet hard gewerkt worden en je kunt van te voren niet altijd inschatten of het is wat je ervan hoopte.

Maarrrrr... als je de kans krijgt, zeker gaan.
Ik ben één jaar weggegaan, wel met partner, en ik vond het echt een geweldige ervaring, ondanks dat niet alles top en geweldig was. Het is wel een hele bijzondere ervaring. Ik ken geen mensen die dit ook hebben gedaan en zeggen, dat het een verloren jaar was. Natuurlijk kan dat, maar dat heb je heel veel pech gehad en/of het past echt niet bij je. Ik ken wel genoeg mensen, die spijt hebben dat ze het niet gedaan hebben toen ze de kans hadden.
En hoe jonger je bent, hoe makkelijker het vaak ook is. Omdat je zelf flexibeler bent, omdat je nog geen kinderen hebt, omdat je (heel cru gezegd) nog niet zoveel achter laat qua huis en carrière. En echt, een jaar is echt wel kort.

Ik woon inmiddels 2 jaar in Canada, na hier eerst 3 maanden in 2018 en daarna 6 maanden in 2019 rondgereisd te hebben. Ik had geen WHV dus beide keren als toerist en geen werkervaring,. Toen ik eind 2019 mijn Permanent Residency kreeg, ging ik hier pas echt meedraaien als inwoner, dus ik beschouw dat wel als twee verschillende ervaringen.

Ik woon op Vancouver Island en zou niet meer terug kunnen en willen naar Nederland, maar ik vertel mensen ook altijd wel dat het hier niet alleen maar rozengeur en maneschijn is. Ik woonde eerste in Victoria, waar mensen van mijn leeftijd (midden 30) vaak al hechte vriendschappen hebben en het moeilijker is om nieuwe connecties te maken. Ik heb hier inmiddels een heel fijne vriendenkring opgebouwd, maar dat heeft tijd nodig. Ook zijn er gewoon culturele verschillen. Canadezen zijn ontzettend hartelijk en vermijden confrontaties at all cost. Zeker in mijn werk vind ik dat heel lastig; ik ben gewend dat we elkaar prima professionele feedback kunnen geven. Hier hoort je dan via via dat iemand niet blij is met een actie van een collega en dan weet het hele team het en komt hier through the grapevine bij de persoon terecht, maar laten we vooral niet direct over dit soort dingen praten.

Als WHV'er is de kans groot dat je in een meer internationale omgeving terecht komt met andere reizigers of in een community met een meer transient karakter, wat ook wel verschil maakt met het 'echt' deel uitmaken van de gemeenschap als inwoner. Vaak zijn de meer internationale gemeenschappen een stuk socialer. Mijn broertje heeft 2 jaar in Australie gewoond met een WHV en had vooral internationale vrienden, eigenlijk geen Australische. Hij vond het een geweldige ervaring, maar met een WHV moet je uiteindelijk weer terug naar Nederland en dat was ontzettend moeilijk, om hier weer te aarden.

Qua levensstandaar heb ik behoorlijk ingeleverd: van een 3-kamerappartement met een hypotheek van €800 in Nederland naar een kamer in een gedeeld huis a omgerekend €600. Autoverzekering is schreeuwend duur, ondanks 15 jaar rijervaring. Met 10 jaar werkervaring als gedragsspecialist en adjunct-directeur in het onderwijs begon ik hier als onderwijsassistent voor omgerekend €16 per uur. Na een jaar werden mijn onderwijspapieren hier eindelijk geaccepteerd en nu kan ik als leerkracht werken, maar nog steeds maar voor 5 jaar omdat ik in de tussentijd aanvullend courses moet doen.

Onder de streep is het het allemaal waard, ik kan me geen ander leven dan hier meer voorstellen, maar het is zeker niet alleen maar een droomverhaal!